KIO 978/19 WYROK dnia 12 czerwca 2019 r.

Sygn. akt: KIO 978/19 

WYROK 

  z dnia 12 czerwca 2019 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza  



w składzie: 

Przewodniczący:      Katarzyna Odrzywolska 

 Protokolant:    

Klaudia Ceyrowska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  10  czerwca  2019 

r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  30  maja  2019  r.  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  Strabag  Sp.  z  o.o.  

z siedzibą w Pruszkowie; Ed ZÜBLIN AG z siedzibą w Stuttgarcie, 

w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Uniwersytecki  Szpital  Dziecięcy  

z siedzibą w Lublinie, 

przy  udziale  wykonawcy:  G.P. 

prowadzącego  działalność  gospodarczą pod  firmą MAX-

BUD  G.P. 

z  siedzibą  w  Lublinie,  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego po stronie zamawiającego; 

orzeka:  

1.  oddala 

odwołanie; 

kosztami  postępowania  w  wysokości  20  000  zł  00  gr  (słownie:  dwadzieścia  tysięcy  

złotych  i  zero  groszy)  obciąża  odwołującego:  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  

o udzielenie zamówienia: Strabag Sp. z o.o. z siedzibą w Pruszkowie; Ed ZÜBLIN AG 

z siedzibą w Stuttgarcie, i: 

zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr 

(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego 

tytułem wpisu od odwołania, 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  P

rawo  zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  z  2018  r.,  poz.  1986  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w terminie  7 dni  od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Lublinie.  

Przewodniczący:      ……………………….. 

Sygn. akt: 

KIO 978/19 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający 



Uniwersytecki  Szpital  Dziecięcy  w  Lublinie 



  prowadzi  w trybie 

przetargu  nieograniczonego,  na podstawie  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004 r. 

–  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.) - dalej zwanej również „ustawą 

Pzp”, postępowanie o udzielenie zamówienia pn. Przebudowa Bloku Operacyjnego i Zakładu 

Diagnostyki  Obrazowej  wraz  z  dostaw

ą  aparatury  medycznej  w  ramach  projektu  

nr POIS.09.02.00-00-0067/17, znak sprawy 6/19 

– dalej „postępowanie” lub „zamówienie”.  

Wartość  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych 

na 

podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy  Pzp.  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane        

w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2019/S 025-054273 w dniu 5 lutego 

2019 r. 

W dniu 

30 maja 2019 r. wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia: 

Strabag  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Pruszkowie;  Ed  ZÜBLIN  AG  z  siedzibą  w  Stuttgarcie 

(dalej  „odwołujący”)  wnieśli  odwołanie  od  niezgodnej  z  przepisami  ustawy  Pzp  czynności 

zamawiającego, naruszającej interes prawny odwołującego, polegającej na odrzuceniu jego 

oferty w postępowaniu. W ocenie odwołującego dokonane przez zamawiającego czynności, 

naruszają art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp poprzez uznanie, że oferta odwołującego zawiera 

błąd w obliczeniu ceny. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  zamawiającemu 

unieważnienie  czynności  odrzucenia  jego  oferty  oraz  dokonania  ponownej  oceny  ofert,          

z uwzględnieniem oferty odwołującego jako nie podlegającej odrzuceniu. 

Odwołujący sprecyzował zarzuty za pomocą następujących okoliczności faktycznych 

i prawnych, 

uzasadniających wniesienie odwołania. Na wstępie podkreślił, że zastosowanie  

w tym samym postępowaniu przez dwóch wykonawców dwóch różnych stawek podatku VAT 

nie zawsze jest błędem w obliczeniu ceny i nie prowadzi automatycznie do uznania, że jedna 

z  ofert  zawiera  błąd  w  obliczeniu  ceny  z  uwagi  na  zastosowanie  nieprawidłowej  stawki 

podatku  VAT.  Może  bowiem  dojść  do  sytuacji,  gdy  dwóch  wykonawców,  na  ten  sam 

przedmiot  zamówienia,  zastosuje  dwie  różne  stawki  podatku  VAT.  Okoliczność  taka,  sama  

w sobie, 

nie jest podstawą do odrzucenia jednej z ofert jako zawierającej błąd w obliczeniu 

ceny. Między innymi w wyroku KIO z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. akt KIO 2723/17, skład 

orzekający zwrócił uwagę, że wykonawca ma możliwość zastosowania podstawowej stawki 

VAT  także  wtedy,  gdy  oferowane  przez  wykonawcę  świadczenie  uprawnia  go  do 

zastosowania  stawki  preferencyjnej.  Tym  samym,  gdy  dany  wykonawca  jest  uprawniony  

do zastosowania preferencyjnej stawki VAT w sytuacji, gdy inny wykonawca stosuje stawkę 

podstawową,  żadna  z  ofert  nie  jest  obarczona  błędem  w  obliczeniu  ceny.  Przenosząc 

powyższe  rozważania  na  grunt  niniejszej  sprawy  odwołujący  argumentował,  że  fakt 

zastosowania  podstawowej  stawki  podatku  VAT  przez  firmę  MAX-BUD  G.P.  na  wykonanie 

systemu  integracji  sal  operacyjnych  nie  oznacza  automatycz

nie,  że  oferta  odwołującego, 

przewidująca  stawkę  preferencyjną,  zawiera  błąd  w  obliczeniu  ceny.  Na  gruncie  niniejszej 

sprawy  powinna  zostać  dokonana  samodzielna  ocena  czy  zastosowanie  stawki 

preferencyjnej  przez  o

dwołującego  było  dopuszczalne.  W  ocenie  odwołującego  właśnie  z 

taką  sytuacją  mamy  do  czynienia  w  niniejszym  postępowaniu.  Wykonawca  

MAX-

BUD  zastosował  podstawową  stawkę  podatku  VAT,  do  czego  był  uprawniony,  gdyż 

stawka taka może być zastosowana w każdym wypadku nawet jak zachodzą przesłanki do 

zas

tosowania  stawki  preferencyjnej.  Odwołujący  również  był  uprawniony  do  zastosowania 

stawki  preferencyjnej  dotyczącej  części  B  przedmiotu  zamówienia  tj.  części  dotyczącej 

wyrobów medycznych. 

Odwołujący  wywodził,  że  był  uprawniony  do  zastosowania  preferencyjnej  stawki 

podatku  VAT  na  część  zamówienia  dotyczącą  wykonania  integracji  systemu  sal 

operacyjnych, gdyż zamówienie w tym zakresie dotyczy dostarczenia wyrobu medycznego, 

który nie jest integralnie związany z wykonywaniem robót budowlanych. Zamawiający w pkt 

III Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (dalej „SIWZ”) dokonał podziału przedmiotu 

zamówienia na dwie części: (i) część A - robota budowlana polegająca na wykonaniu robót 

budowlano-

instalacyjnych  związanych  z  przebudową  Bloku  Operacyjnego  i  Zakładu 

Diagnostyki  Obrazowej  Uniwersyteckiego  Szpitala  Dziecięcego  w  Lublinie;  (ii)  część  B  - 

dostawa  aparatury  medycznej.  Podział  przedmiotu  zamówienia,  czy  też  objęcia  jednym 

zamówieniem  dwóch  różnych  zamówień,  a  który  jest  dopuszczalny  na  podstawie  art.  5c 

ustawy Pzp 

oznacza, że przedmiot zamówienia nie ma charakteru kompleksowego i składa 

się  z  dwóch  osobnych  elementów,  które  mogłyby  być  przedmiotem  osobnych  zamówień. 

Jednocześnie  zamawiający  wskazał  w  SIWZ,  że  szczegółowy  opis  przedmiotu  zamówienia 

znajduje 

się w załącznikach: nr 9 - część dotycząca dostaw aparatury medycznej (część B), 

nr  10-15  - 

część  dotycząca  robót  budowlanych  (część  A).  Załącznik  nr  9  zawiera  wykaz 

sprzętu jaki ma zostać dostarczony w ramach dostawy aparatury medycznej. W ramach tego 

za

łącznika  przewidziano  nie  tylko  same  dostawy  ale  również  roboty  instalacyjne  związane  

z  dostarczanym  sprzętem,  które  są  świadczeniem  pomocniczym  względem  dostaw  

(są  elementem  świadczenia  kompleksowego).  Powyższe  oznacza,  że  wykonanie  pewnych 

robót  budowlanych  powiązanych  jest  z  dostawą  i  instalacją  sprzętu  medycznego,  nie  jest 

związane  z  częścią  przedmiotu  zamówienia  dotyczącą  robót  budowlanych.  Realizacja  tych 

prac  w  ramach  dostawy  sprzętu  ma  charakter  usługi  kompleksowej  objętej  jedną 

preferencyjną  stawką  podatku  VAT  dla  wyrobów  medycznych.  Odnosząc  się  z  kolei  do 

kwestii  wykonania  systemu  integracji  sal  operacyjnych  to  wykonanie  tego  elementu 

zamówienia jest  pochodną  sprzętu  dostarczanego  do  sal  operacyjnych i związane jest  z  tą 

częścią  zamówienia  (część  B),  nie  jest  zaś  pochodną  realizacji  robót  budowlanych  i  nie 

mieści się w tej części (część A). Wynika to z tego, że nie jest możliwe wykonanie systemu 

integracji  sal  operacyjnych  bez  dostawy  sprzętu  -  system  integruje  ze  sobą  dostarczane 

urządzenia  medyczne  do  sal  operacyjnych  i  bez  tych  urządzeń  ani  nie  można  go 

zaprojektować  ani  wykonać.  System  nie  integruje  wykonywanych  robót  budowlanych. 

Potwierdza  to  dokumentacja  techniczna,  która  jest  załącznikiem  do  SIWZ  i  która  opisuje 

sposób wykonania systemu (załącznik nr 11). Zauważyć należy, ze załącznik nr 11 obejmuje 

nie  tylko  prace  budowlane, 

ale  również  precyzuje  wymagania  w  zakresie  dostawy  sprzętu 

medycznego  (s.  43-

55).  Wymagania  w  tym  zakresie  zawarte  są  w  dokumencie  „Projekt 

wykonawczy  zamienny  architektura.  Opis  Techniczny".  W  opisie  technicznym  do  tego 

projektu wyodrębniony został osobny rozdział dotyczący integracji systemu sal operacyjnych. 

Przywoływane zapisy dokumentacji projektowej jednoznacznie wskazują, że cel systemu nie 

jest  związany  z  wykonywaniem  robót  budowlanych  objętych  częścią  A  przedmiotu 

zamówienia,  ale  jest  integralnie  związany  z  częścią  B  przedmiotu  zamówienia.  System 

integruje  sprzęty  dostarczane  w  ramach  części  B  przedmiotu  zamówienia  i  nie  jest  

on  bezpośrednio  powiązany  z  realizacją  prac  w  ramach  części  A.  Oddzielenie  systemu 

integracji  sal  operacyjnych  od  dostawy  aparatury  medycznej  i  uwzględnienie  systemu  

w  części  A  dotyczącej  robót  budowlanych  miałoby  charakter  sztuczny,  gdyż  urządzenia  

i  system  stanowią całość ekonomiczną,  a  dostarczany  system  jest  środkiem  do  ulepszenia 

świadczenia  dotyczącego  dostawy  aparatury  medycznej,  gdyż  pozwala  na  jej  lepsze 

wykorzystanie,  ponieważ  poszczególne  urządzenia  działają  wspólnie  w  ramach  jednego 

systemu a nie każde oddzielnie. Wykonanie systemu integracji w żaden sposób nie wpływa 

na ulepszenie robót budowlanych i nie tworzy całości ekonomicznej z robotami budowlanymi 

i  nie  stanowi  z  nimi  świadczenia  kompleksowego.  Przywoływał  w  tym  zakresie  orzeczenie 

zapadłe w sprawie o  sygn. akt KIO 2320/18 z dnia 28 listopada 2018 r.  

W  dalszej  części  stwierdzał,  że  części  A  i  część  B  przedmiotu  zamówienia  nie  są 

jednym świadczeniem kompleksowym a każda z tych części może być wykonana w ramach 

osobnego zamówienia. Przemawiają z tym następujące okoliczności: (i) Dostawy systemów 

integracji  sal  operacyjnych  stanowią  przedmiot  odrębnych  postępowań  przetargowych  nie 

związanych  z  robotami  budowlanymi,  co  oznacza,  że  zamówienia  w  tym  zakresie  nie  są  

w  sposób  nierozerwalny  związane  z  pracami  budowlanymi  i  nie  stanowią  usługi 

kompleksowej  związanej  z  robotami  budowlanymi.  Rozdzielenie  prac  budowlanych  od 

wykonania systemu integracji nie jest zabiegiem sztucznym ale normalną praktyką rynkową. 

W  charakterze  przykładu  odwołujący  przedłożył  listę  postępowań  dotyczących  wyłącznie 

przeprowadzenia  integ

racji  systemów  sal  operacyjnych,  w  załączeniu  do  odwołania;  

(ii) 

przedmiot  zamówienia  jest  niejednorodny,  obejmuje  roboty  budowlane  polegające  

na  wykonaniu  robót  budowlano-instalacyjnych  związanych  z  przebudową  Bloku 

Ope

racyjnego  i  Zakładu  Diagnostyki  Obrazowej  (część  A)  oraz  dostawę  aparatury 

medycznej  (część  B).  Każdy  z  wykonawców  zastosował  dwie  stawki  VAT  8%  dla  części  B  

i  23%  dla  części  A.  Zastosowanie  dwóch  osobnych  stawek  podatku  VAT  nie  zostało 

zakwestionowane  pr

zez  zamawiającego  tj.  nie  odrzucił  żadnej  z  ofert,  która  przewidywała 

stawkę  8%  na  dostawę  aparatury  medycznej;  (iii)  znikoma  wartość  robót  budowlanych 

związanych z instalacją systemu integracji sal operacyjnych w ramach dostawy systemu oraz 

całości  oferty.  Odwołujący  wskazywał,  że  prace  w  zakresie  systemu  integracji  zamierza 

powierzyć  podwykonawcy.  Z informacji  potencjalnego podwykonawcy,  z  którym  odwołujący 

w  razie  zawarcia  umowy  z  z

amawiającym  być  może  zawrze  umowę  podwykonawczą 

wycenia, że prace instalacyjne związane z układaniem okablowania w ramach wykonywania 

systemu  integracji  stanowią  około  2%  wartości  prac  dotyczących  realizacji  systemu. 

Przeważająca  część  robót  w  ramach  wykonania  systemu  integracji  sal  operacyjnych  ma 

charakter dostawy sprzętu i systemów informatycznych a nie prac budowlanych; w terminie 

składania  ofert  wpłynęły  4  oferty,  z  których  2  oferty  (konsorcjum  Strabag  i  ERBUD 

OPERATIONS  Sp.  z  o.o.)  w  zakresie  Załącznika  nr  2  do  S1WZ  -  Wzór  Formularza 

Kosztorysu Ofertowego posiadały  wyodrębnioną pozycję na kompleksowy system integracji 

sal operacyjnych z zastosowaną 8% stawką VAT. Wskazuje to, że również inny wykonawca, 

nie  tylko  o

dwołujący,  traktował  system  integracji  sal  jako  części  przedmiotu  zamówienia 

związaną  z  dostawą  aparatury  medycznej  i  podlegającą  opodatkowaniu  preferencyjną 

st

awką podatku VAT; (v) system integracji sal operacyjnych jest zarejestrowanym wyrobem 

medycznym  w  klasie  I  i  objęty  jest  stawką  VAT  w  wysokości  8%  zgodnie  z  ustawą  z  dnia  

11 marca 2004 roku o podatku od towa

rów i usług (Dz.U. 54 poz. 535) załącznik 3 poz. 105 

„Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu 

na  terytorium  Rzeczypospolitej  Polskiej”,  w  związku  z  czym  wykonawca  nie  powinien  mieć 

trudności  z  wyodrębnieniem  wynagrodzenia  za  system  od  wartości  pozostałego 

wynagrodzenia za wykonanie zamówienia. 

Stwierdzał  ponadto  iż  fakt,  że zamawiający  odrzucając ofertę odwołującego powołał 

się  na  wyrok  KIO  zapadły  w  sprawie  KIO  731/19  tj.  innego  wykonawcy  biorącego  udział  

w  postępowaniu  jest  działaniem  błędnym.  W  ocenie  odwołującego  wyrok  zapadły  w  innej 

sprawie  i  dotyczący  innej  oferty  nie  jest  wiążący  w  niniejszej  sprawie  i  zamawiający 

samodzielnie 

powinien  dokonać  oceny  oferty  odwołującego.  Również  Krajowa  Izba 

Odwoławcza nie jest związana tym wyrokiem, nawet jeżeli wyrok ten dotyczył tego samego 

po

stępowania  ale  innego  wykonawcy,  gdyż  nie  zachodzą  przesłanki  do  zastosowania  art. 

189 ust. 2 pkt 4) ustawy P

zp, ponieważ w sprawie KIO 731/19 występował inny odwołujący 

tj. MAX-BUD. Br

ak jest również podstaw do zastosowania art. 189 ust. 2 pkt 5) ustawy Pzp, 

gdyż  Izba  w  sprawie  KIO  731/19  nie  uznała  oferty  odwołującego  jako  zawierającej  błąd  

w obliczeniu ceny i nie nakazała odrzucenia jego oferty.  

Ponadto 

podnosił,  że  Izba  w  uzasadnieniu  wyroku  KIO  731/19  wskazała,  

że  zamawiający  nie  zajął  stanowiska,  czy  świadczenie  będące  przedmiotem  zamówienia  

ma  charakter  świadczenia  kompleksowego.  Nie  odniósł  się  do  tej  kwestii  również  ani  

w piśmie o odrzuceniu oferty Max-Bud, jak też nie potrafił w tym zakresie zająć stanowiska 

na  rozprawie.  Brak  jednoznacznego  stanowiska  z

amawiającego  nie  powinien  wpływać 

negatywnie na ocenę oferty odwołującego. Wręcz przeciwnie, poprzez opisanie przedmiotu 

zamówienia  jako  składającego  się  z  dwóch  osobnych  części  obejmujących  oddzielnie 

wykonanie  robót  budowlanych  oraz  oddzielnie  dostawę  aparatury  medycznej,  zamawiający 

zasugerował  zastosowanie  odrębnych  stawek  podatku  VAT  dla  dwóch  części  przedmiotu 

zamówienia.  Idąc  dalej, zamawiający  poprzez  opisanie systemu  integracji  sal  operacyjnych 

jako  wyrobu  medycznego  jednoznacznie  zasugerował  powiązanie  tej  części  zamówienia  

z dostawą aparatury medycznej a nie z robotami budowlanymi a w konsekwencji możliwość 

zastosowania  preferencyjnej  stawki  podatku  VAT.  Wykonawca  n

ie  powinien  ponosić 

negatywnych konsekwencji nieprawidłowego czy też niejednoznacznego opisu zamówienia, 

z  którego  wynikało  oddzielenie  dostawy  systemu  integracji  sal  operacyjnych  od  robót 

budowlanych  i  powiązanie  dostawy  systemu  z  dostawą  aparatury  medycznej.  Podnosił 

również,  że  zamawiający  pismem  z  26  marca  2019  r.  wezwał  odwołującego  do  wyjaśnień  

w  zakresie  zastosowania  8%  stawki  podatku  VAT  na  system  integracji  sal  operacyjnych. 

Odwołujący  złożył  wyjaśnienia  pismem  z  28  marca  2019  r.  Zachowanie  zamawiającego  

po otrzymaniu tych wyjaśnień wskazuje, że zgodził się ze stanowiskiem odwołującego i uznał 

je  za  prawidłowe,  gdyż  dokonując  po  raz  pierwszy  odrzucenia  oferty  odwołującego  w  dniu  

12 kwietnia 2019 r. nie wskazał, że popełnił on błąd w obliczeniu ceny. 

Odnosząc  się  do  wyroku  w  sprawie  KIO  731/19  zwrócił  uwagę,  że  Izba  uznała,  

że  przedmiot  zamówienia  jest  świadczeniem  o  charakterze  kompleksowym,  w  związku  

z czym cały przedmiot świadczenia powinien być opodatkowany jedna stawką podatku VAT. 

Izba  uzna

ła,  że  charakter  kompleksowy  świadczenia  wynika  z  tego,  że  prace  w  zakresie 

integracji systemu  sal  operacyjnych wymagają  ingerencji  w  strukturę pomieszczeń  (montaż 

kabli  w  ścianach),  zatem  wykonanie  go  przy  okazji  i  w  związku  z  przebudową  bloku 

operacyjnego  jest  uzasadnione  z  gospodarczego,  ekonomicznego  i  praktycznego  puntu 

widzenia  (s.  19  uzasadnienia).  Wywody  Izby  w  tym  zakresie  nie  były  poparte  wskazaniem 

żadnych  zapisów  SIWZ,  które  uzasadniałby  taką  ocenę.  Co  więcej  wywody  uzasadnienia 

oderwane  są  od  zapisów  SIWZ,  a  w  szczególności  zapisów  załącznika  nr  9  do  SIWZ 

(wskazanych  powyżej  w  pkt  2)  gdzie  przewidziano  wykonanie  prac  instalacyjnych  

w  załączniku nr  9  do  SIWZ odnoszącego  się do  części  B  zamówienia tj.  części  dotyczącej 

dostawy  aparatury  medycznej.  Z  ekonomicznego  punktu  widzenia  brak  jest  podstaw  

do  uznania,  że  roboty  stanowiące  około  2%  wartości  (roboty  instalacyjne  powiązane  

z  dostawą systemu)  skutkowały  połączeniem  w  sposób  ścisły  dostawy  systemu  z  robotami 

budowlanymi.  Taka  wartość  robót  instalacyjnych  wchodzących  w  skład  systemu  prowadzi  

do  wniosku,  że  brak  jest  ekonomicznego  powiązania  pomiędzy  systemem  integracji  

a  robotami  budowlanymi.  Wręcz  przeciwnie  te  roboty  instalacyjne  są  świadczeniem 

pomocniczym,  integralnie  związanym  z  dostawą  sprzętu  i  dostawą  systemu  i  z  tymi 

elementami (część B zamówienia) stanowią świadczenie kompleksowe. 

Zamawiający, w dniu 30 maja 2019 r. poinformował wykonawców, zgodnie z art. 185 

ust. 1 ustawy Pzp, o wniesieniu odwołania, wzywając ich do przystąpienia do postępowania 

odwoławczego.  

Do postępowania odwoławczego przystąpił, w dniu 31 maja 2019 r. wykonawca: G.P. 

prowadzący  działalność gospodarczą pod firmą  MAX-BUD  G.P.  z  siedzibą w  Lublinie 

(dalej  „przystępujący”),  zgłaszając  swoje  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po 

stronie zamawiającego. 

Zamawiający  na  posiedzeniu  z  udziałem  stron  i  uczestnika  postępowania,  w  dniu  

10  czerwca  2019  r.,  złożył  pisemną  odpowiedź  na  odwołanie.  W  złożonym  piśmie 

procesowym 

wniósł o odrzucenie odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 2, ewentualnie 

w  przypadku, 

gdyby  Izba  nie  podzieliła  stanowiska  zamawiającego,  o  jego  oddalenie  

w  całości,  uznając  przedstawione przez  odwołującego  zarzuty  jako  całkowicie bezzasadne. 

W zakresie wniosku o odrzucenie odwołania zamawiający wskazał, że decyzja o odrzuceniu 

oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp została podjęta w oparciu  

o  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  8  maja  2019  r.  o  sygn.  akt  KIO  731/19,  wydany  

w  wyniku  odwołania  wniesionego  przez  G.P.  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod 

firmą  MAX-BUD  G.P.  z  siedzibą  w  Lublinie.  Przedmiotem  rozpoznania  przez  Izbę  w 

poprzedniej 

sprawie  była  okoliczność  tożsama,  dotycząca  ustalenia  prawidłowej  stawki 

podatku VAT dla wykonania jednego z elementów zamówienia, jakim jest „system integracji 

sal operacyjnych”. W uzasadnieniu wyroku KIO 731/19 Izba wskazała, że prawidłową stawką 

podatku  VAT  dla  tego  elementu  zamówienia  jest  23%,  zaś  odwołujący  w  swojej  ofercie 

naliczył  VAT  w  wysokości  8%.  Wykonawca,  którego  oferta  została  odrzucona  na  mocy 

poprzednio  zapadłego  wyroku,  utracił  możliwość  kwestionowania  tej  czynności  na  drodze 

wniesienia nowego odwołania, stąd wniosek o odrzucenie odwołania zamawiający uznał za 

uzasadniony. 

Zamawiający,  na  wypadek  nieuwzględnienia  wniosku  o  odrzucenie  odwołania, 

zaprezentował  także  argumentację  odnoszącą  się  do  zarzutu  odwołującego  dotyczącego 

kwestii prawidłowości naliczenia stawki podatku VAT w jego ofercie. W jego ocenie pomimo, 

że system integracji jest wyrobem medycznym i przy jego zakupie należy stosować stawkę 

podatku  VAT  w  wysokości  8%,  jego  montaż  należy  uznać  za  usługę  kompleksową  całości 

robót budowalnych i z tego powodu właściwą stawką podatku VAT jest 23%. Tak też uznała 

Izba  w  uzasadnieniu  wyroku  zapadłego  w  sprawie  KIO  731/19.  Wywody  odwołującego,  

że  w  sposób  poprawny  zastosował  odmienną  stawkę  podatku  VAT  dla  tego  samego 

elementu  przedmiotu  zamówienia,  w  sytuacji  gdy  inny  wniosek  płynie  z  analizy  przepisów 

obowiązującego prawa, należy uznać za nieuzasadnione. Stanowisko to nie zostało poparte 

żadnymi  dowodami,  w  szczególności  odwołujący  nie  przedstawił  wydanej  dla  siebie  w  tym 

zakresie interpretacji podatkowej. 

W  dalszej  części  podkreślał,  że  montaż  systemu  integracji  sal  operacyjnych  jest,  

w  tym  przypadku,  funkcjonalnie  związany  z  przebudową  Bloku  Operacyjnego.  Wymaga  

to  ingerencji  w  strukturę  pomieszczeń,  zatem  jego  wykonanie  przy  okazji  i  w  związku  

z tą przebudową jest uzasadnione z gospodarczego, ekonomicznego i praktycznego punktu 

widz

enia. Montaż tej instalacji pozwala osiągnąć lepszy efekt wykonanej przebudowy. Szpital 

uzyskuje  przebudowany  blok  operacyjny,  który  będzie  wyposażony  we  wbudowany  w  jego 

strukturę system integracji. Przemawia to za potraktowaniem tego zakresu jako funkcjonalna 

całość  i  tzw.  „usługa  kompleksowa”.  Zamawiający  nie  może  zatem  zgodzić  się  

z  twierdzeniami  odwołującego,  że  cel  systemu  nie  jest  związany  z  wykonaniem  robót 

budowlanych  objętych  częścią  A  przedmiotu  zamówienia.  Zgodnie  z  dokumentacją 

projektową system ten ma sterować także urządzeniami,  instalacjami i systemami  objętymi 

robotami budowlanymi. Za chybiony zatem należy uznać argument odwołującego, że system 

ten  jest  pochodną  części  B  odnoszącej  się  do  dostawy  aparatury  medycznej  i  jest 

świadczeniem służącym jej ulepszeniu. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  na  podstawie  zebranego  materiału  dowodowego,  po  zapoznaniu  się                 

z  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  zapoznaniu  się  

z  odwołaniem,  po  wysłuchaniu  oświadczeń,  jak  też  stanowisk  stron  i  uczestnika 

postępowania, złożonych pisemnie oraz ustnie do protokołu w toku rozprawy ustaliła  

i zważyła, co następuje.  

Izba 

ustaliła,  że  nie  zaszła  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi  art.  189  ust.  2 

ustawy Pzp, skut

kujących odrzuceniem odwołania, w szczególności nie zaistniała przesłanka 

wskazana przez zamawiającego opisana w art. 189 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp. Zgodnie z tym 

przepisem Izba odrzuca odwołanie w przypadku, gdy zostanie ono wniesione przez podmiot 

nieuprawniony.  W  ocenie  z

amawiającego  odwołujący  utracił  status  wykonawcy  w  związku  

z  tym,  iż  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  731/19  Izba  wydała  wyrok  z  treści  którego  wynikało,  

że  w  okolicznościach  niniejszej  sprawy  prawidłowa  stawka  podatku  VAT  na  element 

przedmiotu zamówienia, którym jest system integracji sal operacyjnych to 23%. Odwołujący 

wskazał  w  swojej  ofercie  stawkę  VAT  8%,  stąd  na  mocy  wydanego  orzeczenia  jego  oferta 

podlega  odrzuceniu.  W  tym  zakresie  Izba  zwraca  uwagę,  że  przesłanka  niniejsza  

ma  zastosowanie  w  przypadku,  gdy  dany  wykonawca 

który  brał  udział  w  postępowaniu, 

został  z  udziału  w  tym  postępowaniu  nieodwracalnie  wykluczony  lub  jego  oferta  została 

odrzucona,  lecz 

minął  już  termin  na  wniesienie  odwołania  na  czynność  wykluczenia  lub 

odrzucenia, 

bądź  też  gdy  wykluczenie  lub  odrzucenie  poparte  zostało  wyrokiem  KIO,  

od  którego  nie  została  wniesiona  skarga  do  sądu  okręgowego.  Z  taką  sytuacją  nie  mamy  

do  czynienia  w  niniejszej  sprawie.  Na  mocy  orzeczenia  wydanego  przez 

Krajową  Izbę 

Odwoławczą  w  sprawach  połączonych  o  sygn.  akt  KIO  718/19,  KIO  731/19  z  dnia  8  maja 

2019  r.  odwołujący  został  przywrócony  do  postępowania,  gdyż  w  sentencji  wyroku  Izba 

nakazała  unieważnienie  czynności  odrzucenia  jego  oferty  oraz  powtórzenie  czynności 

badania  i  oceny  ofert.  Tym  samym  zamawiający  zobligowany  był  powtórnie  zbadać  oferty 

złożone w postępowaniu, w tym pod kątem okoliczności wskazanych w art. 89 ust. 1 ustawy 

Pzp, skutkujących koniecznością odrzucenia oferty wykonawcy w danym postępowaniu. Aby 

móc  zastosować  podstawę  wskazaną  w  art.  189  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  konieczne  jest 

ustalenie,  że  czynność  odrzucenia  oferty  wykonawcy  dokonana  została  w  sposób 

nieodwracalny  np. 

wobec  niewniesienia  skargi  na  wyrok  KIO,  który  nakazywał  dokonanie 

takiego  odrzucenia. 

To  dopiero  powoduje,  że  wykonawca  traci  status  uczestnika 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  W  konsekwencji  podmiot  taki  nie  jest 

już  uprawniony  do  wniesienia  odwołania  na  ponowną  czynność  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej. 

Jak  już  wskazano  taka  sytuacja  nie  miała  miejsca  w  niniejszej  sprawie, 

gdyż  Izba  nie  odnosiła  się  w  wyroku  do  treści  oferty  odwołującego  i  nie  nakazała  jej 

odrzucenia. 

Wobec  powyższego,  w  ocenie  Izby  nie  zaistniały  okoliczności  skutkujące 

odrzuceniem odw

ołania. 

Jednocześnie  Izba  stwierdziła,  że  odwołujący,  wnosząc  przedmiotowe  odwołanie,       

w  dostateczny  sposób  wykazał  interes  w  złożeniu  środka  ochrony  prawnej  -  odwołania,         

w  rozumieniu  przepisu  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp.  Odwołujący  wskazał,  że  zamawiający  

w  sposób  nieprawidłowy  dokonał  czynności  odrzucenia oferty  odwołującego. W przypadku, 

gdyby  ocena  ofert  w  tym 

postępowaniu  dokonana  została  w  sposób  prawidłowy,  oferta 

odwołującego zostałaby uznana w tym postępowaniu za najkorzystniejszą. 

Izb

a  dopuściła  w  niniejszej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  postępowania                   

o  zamówienie  publiczne,  nadesłanej  przez  zamawiającego  do  akt  sprawy  na  nośniku 

elektronicznym  (płyta  CD).  Ponadto  Izba  postanowiła  zaliczyć  w  poczet  materiału 

dowodowego 

wszystkie dokumenty  znajdujące się  w  aktach  sprawy  zakończonej  wyrokiem 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  8  maja  2019  r.  sygn.  akt  KIO  718/19,  KIO  731/19 

(wydanego  na  skutek  odwo

łania  od  poprzedniego  rozstrzygnięcia  tego  samego 

postępowania).  

Krajowa Izb

a Odwoławcza ustaliła, co następuje. 

W  pierwszej  kolejności  Izba  ustaliła,  iż  postępowanie  jest  prowadzone  w  trybie 

przetargu  nieograniczonego  na  podstawie 

przepisów  ustawy  Pzp  o  wartości  powyżej  kwot 

wskazanych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

P

rzedmiotem  postępowania,  zgodnie  z  opisem  zawartym  w  punkcie  III  SIWZ  (Opis 

przedmiotu zamówienia) przedmiotem zamówienia jest: 

a) 

robota budowlana polegająca na wykonaniu robót budowlano-instalacyjnych związanych 

z  przebudową  Bloku Operacyjnego i  Zakładu  Diagnostyki  Obrazowej  Uniwersyteckiego 

Szpitala Dziecięcego w Lublinie,  

b)  dostawa aparatury medycznej. 

W  dniu  23  kwietnia  2019  r.  G.P. 

prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą 

MAX-BUD  G.P. 

z  siedzibą  w  Lublinie  złożył  odwołanie  wobec  czynności  odrzucenia  jego 

oferty  i  unieważnienia  postępowania.  Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu  naruszenie 

przepisów: art. 89 ust. 1 pkt 6 i art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp. W uzasadnieniu wniesionego 

odwołania  wykonawca  wskazywał,  że  pismem  z  12  kwietnia  2019  r.  zamawiający 

poinformował 

go 

o odrzuceniu 

jego 

oferty 

jako 

zawierającej 

błąd  

w  obliczeniu  ceny.  Zdaniem  zamawiającego  zastosowana  w  jego  ofercie  stawka  VAT  

w  wysokości  23  %  do  całości  robót  budowlanych  była  błędna,  gdyż  prace  budowlane 

dotyczące  integracji  bloku  operacyjnego  powinny  były  zostać  odrębnie  wycenione  

z zastosowaniem 8 % stawki VAT. 

Odwołujący,  pismem  z  26  kwietnia  2019  r.  wyraził  wolę  przystąpienia  do  toczącego 

się  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego.  W  złożonym  piśmie 

procesowym, wskazując swój interes w złożeniu przystąpienia wskazywał, że „W przypadku 

uwzględnienia  odwołania  w  niniejszym  postępowaniu  przystępujący,  w  sposób  niezgodny  

z  obowiązującymi  przepisami,  pozbawiony  zostałby  możliwości  uzyskania  przedmiotowego 

zamówienia.”  

Wyrokiem  z  dnia  8  maja  2019  r.  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  sprawie  o  sygn.  akt 

731/19  uwzględniła  odwołanie  i  nakazała  zamawiającemu:  unieważnienie  czynności 

unieważnienia postępowania, unieważnienie czynności odrzucenia oferty odwołującego oraz 

powtórzenie czynności badania i oceny ofert.  

Ponadto  Izba  ustaliła,  że  w  dniu  16  maja  2019  r.  odwołującemu  doręczono  wyrok  

w 

powyżej  omawianej  sprawie,  wraz  z  uzasadnieniem.  Odwołujący  nie  skorzystał  

z przysługującego mu prawa złożenia skargi do Sądu Okręgowego. 

Odwołujący  złożył  ofertę,  w  której  zaoferował  cenę  za  element  zamówienia 

polegający  na  integracji  systemu  sal  operacyjnych,  obliczoną  z uwzględnieniem  

8 - procentowej stawki podatku VAT. 

Zamawiający,  pismem  z  20  maja  2019  r.  poinformował  odwołującego  o  odrzuceniu 

jego oferty  na  podstawie art.  89  ust.  1  pkt  6 ustawy  Pzp  z  tego  powodu,  że złożona przez 

wykonawcę oferta zawiera błąd w obliczeniu ceny. W uzasadnieniu wskazał, że jego decyzja 

opiera  się  o  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  sprawie  sygn.  akt  KIO  731/19  z  8  maja 

2019  r.,  w  uzasadnieniu  przytaczając  argumentację  wskazaną  przez  Izbę  w  uzasadnieniu 

wydanego orzeczenia. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje 

Izba,  uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy,  w  szczególności 

powyższe  ustalenia  oraz  zakres  zarzutów  podniesionych  w  odwołaniu,  doszła                       

do  przekonania,  iż  sformułowane  przez  odwołującego  zarzuty  nie  znajdują  oparcia                

w  ustalonym  stanie  faktycznym  i  prawnym,  a  tym  samy

m  rozpoznawane  odwołanie  nie 

zasługuje na uwzględnienie. 

Jak  ustalił  skład  orzekający  na  tak  samo  sformułowanym  zarzucie,  dotyczącym 

naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp  oparte  było  odwołanie  wniesione  w  dniu  

23  kwietnia  2019  r.  przez 

wykonawcę:  G.P.  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod 

firmą 

MAX-BUD 

G.P. 

z 

siedzibą 

w 

Lublinie 

w 

sprawie  

o sygn. akt KIO 731/19. Izba, uwzględniając odwołanie wykonawcy stwierdziła, że w części 

oferty  dotyczącej  integracji  bloku  operacyjnego  winna  zostać  zastosowana  podstawowa 

stawka podatku VAT w wysokości 23%.  

Izba,  w  uzasadnieniu  orzeczenia  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  731/

19  odnosiła  się  

do  sposobu  w  jaki  zamawiający  opisał  przedmiot  zamówienia  rozważając,  czy  składa  się  

on  ze  świadczenia  głównego  i świadczeń  pomocniczych,  czy  też  wykonawca  realizować 

będzie  w  ramach  zamówienia  kilka  odrębnych  pod  względem  ekonomicznym  świadczeń,  

a w konsekwencji czy cały przedmiot zamówienia podlega opodatkowaniu stawką właściwą 

dla świadczenia głównego tj. 23%, czy też stawkę podatku VAT należy ustalić odrębnie dla 

poszczególnych  elementów  tego  zamówienia,  w  związku  z czym  system  integracji 

podlegałby opodatkowaniu stawką 8%. W rezultacie Izba doszła do przekonania, że montaż 

systemu integracji bloku operacyjnego jest funkcjonal

nie związany z jego przebudową i służy 

podniesieniu standardu otrzymanego finalnie przedmiotu zamówienia. Montaż tego systemu 

wymaga ingerencji w strukturę pomieszczeń (montaż kabli w ścianach), zatem wykonanie go 

przy  okazji  i  w  związku  z  przebudową  bloku  operacyjnego  jest  uzasadnione 

z gospodarczego,  ekonomicznego  i  praktycznego  punktu  widzenia.  M

ontaż  instalacji 

w 

przebudowywanych  pomieszczeniach  pozwala  osiągnąć  lepszy  efekt  dokonywanej 

przebudowy,  tj.  wyposażenie  przebudowanego  bloku  we  wbudowany  w  jego  strukturę 

system integracji, służący rejestracji i archiwizacji obrazów, komunikacji personelu i obsłudze 

urządzeń  znajdujących się na  bloku  operacyjnym.  Biorąc  pod uwagę  powyższe stwierdziła, 

że  przedmiot  zamówienia  z  punktu  widzenia  jego  nabywcy  mógł  być  potraktowany  jako 

c

ałość,  pod  względem  funkcjonalnym  i ekonomicznym,  a  wykonanie  spornych  elementów 

tego  przedmiotu  zamówienia  było  niezbędne  do  zrealizowania  głównego  celu  zamówienia. 

Tym  samym 

dostawa  i  montaż  systemu  stanowi  świadczenie  pomocnicze  względem 

świadczenia  głównego,  polegającego  na  wykonaniu  kompleksowej  przebudowy  bloku 

operacyjnego, w związku z tym nie powinna być ona sztucznie, pod względem podatkowym, 

oddzielona od robót budowlanych.  

Co istotne odwołujący brał udział w postępowaniu odwoławczym w niniejszej sprawie 

w  charakterze  przystępującego,  wskazując  swój  interes  w  złożeniu  przystąpienia  

do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego  i  uzasadniając  go  tym,  

iż  w  wyniku  uwzględnienia  odwołania  zostanie  on  pozbawiony  możliwości  uzyskania 

przedmiotowego zamówienia. Należy zatem uznać, że miał świadomość konsekwencji jakie 

wynikały  będą  z  uwzględnienia  odwołania  przez  Izbę  w  rozpoznawanej  wówczas  sprawie. 

Izba, w sentencji orzeczenia nie odniosła się wprawdzie do prawidłowości naliczenia stawki 

podatku VAT w ofercie odwołującego, jednakże przesądziła, że prace z zakresu wykonania 

systemu  integracji  należy  uznać  jako  świadczenie  pomocnicze  względem  robót 

budowlanych.  Odwołujący  miał  możliwość  zapoznania  się  z  tym  stanowiskiem,  albowiem 

jako  uczestnikowi  postępowania  odwoławczego  jemu  również  została  doręczona  treść 

wyroku  wraz  z  uzasadnieniem.  Odwołujący  nie  skorzystał  jednak  z  przysługującego  mu 

prawa  wniesienia  skargi  do  właściwego  sądu  okręgowego  wobec  orzeczenia  z  którym,  

co w

ynika z uzasadnienia odwołania, nie zgadza się. Polemika z uzasadnieniem poprzednio 

zapadłego w sprawie orzeczenia wyraża w istocie oczekiwanie odwołującego, że nowy skład 

orzekający  dokona  „kontroli”  prawidłowości  orzeczenia  zapadłego  w  poprzednio 

rozpozn

awanej  sprawie.  Tymczasem  w  świetle  przepisów  ustawy  Pzp  właściwą  drogą  do 

ewentualnego  uchylenia  orzeczenia,  z  którym  strona  się  nie  zgadza,  jest  właśnie  złożenie 

skargi  do  sądu  okręgowego.  Skoro  odwołujący  nie  skorzystał  z  przysługującego mu  prawa 

orzecz

enie stało się prawomocne z upływem terminu na wniesienie skargi. 

Tym  samym  konsekwencją  zapadłego  orzeczenia  w  sprawie  KIO  731/  19  było  

dokonanie  przez  zamawiającego  ponownego  badania  i  oceny  ofert,  uwzględniając  treść 

uzasadnienia Izby w zakresie, w jak

im ta ustaliła poprawność naliczenia stawki podatku VAT 

w części dotyczącej wykonania systemu integracji sal operacyjnych. Zamawiający w sposób 

prawidłowy, mając na uwadze treść art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, nakazujący mu równo traktować 

wszystkie  podmioty  ubi

egające się o udzielenie zamówienia, dokonał ponownie oceny ofert 

w  zakresie  poprawności  naliczenia  stawki  podatku  VAT  uznając,  że  zastosowana  przez 

odwołującego  stawka  preferencyjna  w  wysokości  8%  jest  nieprawidłowa.  Stanowisko 

odwołującego,  że  był  uprawniony  do  zastosowania  stawki  preferencyjnej  pomimo,  że  inny 

wykonawca  zastosował  stawkę  podstawową,  która  została  uznana  za  prawidłową,  

nie  zostało  poparte  żadnymi  dowodami.  Odwołujący  powoływał  się  na  wyrok  w  sprawie  

o sygn. akt KIO 2723/17 z dnia 11 sty

cznia 2018 r. twierdząc, że zastosowanie przez innego 

wykonawcę  (w  tym  wypadku  przez  przystępującego)  stawki  podstawowej  nie  oznacza 

automatycznie,  że  oferta  odwołującego  przewidująca  stawkę  preferencyjną  zawiera  błąd  

w obliczeniu ceny. Z poglądem tym można zgodzić się, jednakże dotyczy to sytuacji, w której 

wykonawca  stosujący  stawkę  preferencyjną  jest  do  tego  uprawniony.  W  przeciwnym  razie 

skorzystanie z tego uprawnienia stanowi błąd w obliczeniu ceny, a oferta podlega odrzuceniu 

na podstawie art. 89 ust

. 1 pkt 6 ustawy Pzp. Biorąc pod uwagę złożone w sprawie dowody, 

jak  też  treść  zapadłego  w  sprawie  orzeczenia  Izba  stwierdziła,  że  zamawiający  miał 

podstawy  do  uznania,  że  odwołujący  popełnił  błąd  w  obliczeniu  ceny.  Odwołujący  

nie  wykazał,  że  posiada  zwolnienie  podmiotowe,  uprawniające  go  do  naliczenia  stawki 

podatku VAT w preferencyjnej wysokości na określony zakres prac objętych zamówieniem. 

W  zakresie  zaś  możliwości  zastosowania  w  tym  postępowaniu,  w  zakresie  wskazanym, 

stawki 8 

– procentowej przez niego, jak też inne podmioty biorące udział w postępowaniu nie 

skorzystał  z  przysługującego  mu  prawa  przeprowadzenia  dowodu,  choćby  w  postaci 

przedstawienia indywidualnej interpretacji podatkowej w tej sprawie. 

Izba, analizując treść obu odwołań,

 tak obecnie rozpoznawanego

, jak i przywoływanego 

wcześniej  uznała,  że  zostały  wniesione  wobec  tych  samych  czynności  zamawiającego 

polegających  na  ocenie  w  zakresie  prawidłowości  naliczenia  należnej  stawki  podatku  VAT  

w  części  odnoszącej  się  do  wykonania  integracji  systemu  sal  operacyjnych,  a  w  konsekwencji 

czynności odrzucenia tych ofert w stosunku do których uznano, że naliczona stawka podatku jest 

nieprawidłowa.  Odwołujący  nie  powołuje  się  na  żadne  nowe  okoliczności  niż  te,  które  były 

wcześniej  przedmiotem  rozpoznawania  przez  skład  orzekający  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO 

731/19.  Odwołuje  się  bowiem  do  sposobu  opisania  przez  zamawiającego  przedmiotu 

zamówienia, jego podziału dowodząc, że  zamawiający w SIWZ sformułował ten opis w sposób 

mylący, a to w to taki, który pozwala na uznanie, że element w postaci integracji winien być 

związany  z  dostawą  sprzętu,  a  nie  z  robotą  budowlaną.  Ten  z  kolei  element  był  już 

przedmiotem analizy w poprzednim postępowaniu odwoławczym. Twierdzenie, że Izba swoje 

orzeczenie  i  uzasadnienie  opar

ła  w  oderwaniu  od  zapisów  SIWZ  należy  uznać  

za nieuprawnione a ewentualna kontrola orzeczenia, co zostało wcześniej zauważone, winna 

być dokonana w wyniku orzeczenia zapadłego w drugiej instancji.  

Fakt,  że  odwołujący  przywołuje  dodatkowe  argumenty  i  powołuje  dowody,  które 

miałyby  przekonać  skład  orzekający  w  niniejszej  sprawie  o  słuszności  jego  twierdzeń  nie 

może  mieć  wpływu  na  ocenę  Izby  w  tym  zakresie.  Analiza  uzasadnienia  odwołania  

w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  731/19  pozwala  stwierdzić,  w  ocenie  Izby,  że  podnoszona 

argumentacja (wprawdzie przeciwna) opiera się na tych samych okolicznościach faktycznych 

i  prawnych. 

Nie  mogą  być  zatem  podstawą  dla  wydania  orzeczenia  nowe  dowody, 

powo

ływane  przez  odwołującego,  które  w  istocie  mają  być  potwierdzeniem  tego,  

że  stanowisko  Izby  uzasadniające  poprzednio  wydane  orzeczenie,  było  błędne.  

Z powyższych powodów Izba postanowiła oddalić wniosek odwołującego o przeprowadzenie 

dowodów załączonych do odwołania w postaci ogłoszeń o zamówieniu dotyczących sześciu 

postępowań  z  innych  szpitali  w  Polsce  oraz  pisma  z  28  maja  2019  r.  od  KLAROMED  Sp.  

z o.o., 

uznając je za nieprzydatne do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Izba oddaliła również 

wnioski  o  przeprowadzenie  dowodów  złożonych  na  rozprawie  przez  przystępującego  

w  posta

ci:  wyciągu  z  SIWZ  (załącznik  nr  11),  oferty  z  22  lutego  2019  r.  firmy  CLIMATIC, 

informacji  ze  strony  internetowej  firmy  KLAROMED  Sp.  z  o.o.,  gdyż  dowody  te  powołane 

zostały  celem  polemiki  z  dowodami  odwołującego  złożonymi  na  okoliczność  uznania  

za prawid

łową stawki podatku VAT w ofercie odwołującego. 

Skład  orzekający  podzielił  stanowisko  wyrażone  przez  przystępującego w  złożonym 

piśmie  procesowym  stwierdzające,  że  wyrok  Izby  zapadły  w  poprzedniej  sprawie  ma  moc 

wiążącą wobec wszystkich uczestników postępowania odwoławczego i jeżeli odwołujący nie 

zgadzał się w tym zakresie z rozstrzygnięciem Izby, to jedynym sposobem na polemikę z tym 

stanowiskiem,  zgodnie  z  obowiązującymi  regulacjami  prawa,  było  wniesienie  skargi  

na  powyższy  wyrok  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  otrzymania  do  właściwego  sądu 

okręgowego.  Jeżeli  tego  nie  uczynił,  za  bezzasadne  w  chwili  obecnej  należy  uznać 

prezentowane  stanowisko 

o  braku  wszechstronnego  rozpoznania  sprawy  i  wyciągnięcia 

niewłaściwych  wniosków  przez  skład  orzekający  Izby  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  731/19. 

Niewątpliwie  rozstrzygnięciem  tym  związane  są  nie  tylko  strony  postępowania 

odwoławczego, ale również każdy następny skład orzekający Izby. Zgodnie z art. 197 ust. 1 

ustawy Pzp orzeczenie Izby, po stwierdzeniu przez sąd jego wykonalności, ma moc prawną 

na  równi  z  wyrokiem  sądu.  Sąd  stwierdza  wykonalność  orzeczenia  Izby,  nadając  mu 

klauzulę  wykonalności.  Nie  oznacza  to  jednak,  że  tylko  wyroki  Izby  z  taką  klauzulą  są 

prawomocne. Z prawomocnością mamy do czynienia wówczas, gdy orzeczenie sądowe lub 

rozstrzygnięcie  organu  nie  może  być  zmienione  ani  uchylone  poprzez  wniesienie  środka 

odwoławczego  lub  zaskarżenia.  Skoro  minął  już  termin  na  wniesienie  skargi  na  powyższe 

orzeczenie Izby, rozstrzygnięcie to zyskało przymiot ostatecznego, a treść orzeczenia wiąże 

wszystkie  inne  podmioty

,  które  się  na  nią  powołują  (tak  też  w  Wyroku  KIO  z  21  września 

2016 r., sygn. akt KIO 1640/16). 

Biorąc pod uwagę powyższe, Izba orzekła jak w sentencji wyroku. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy  Pzp,  tj.  stosownie  do  wyniku  postępowania,  z  uwzględnieniem  postanowień 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  

i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (tj. z dnia 7 maja 2018 r. Dz. U. z 2018 r., poz. 972),   

w tym w szczególności  § 5 ust. 3 pkt 1). 

Przewodniczący:      ………………………..