KIO 805/19 WYROK dnia 17 maja 2019 r.

Sygn. akt: KIO 805/19 

WYROK 

 z dnia 17 maja 2019 r.    

Krajowa Izba Odwoławcza  -  w składzie: 

Przewodniczący:  

Bartosz Stankiewicz 

Protokolant:   

Klaudia Ceyrowska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  16  maja  2019  r.  w Warszawie 

odwołania wniesionego 

do Pr

ezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 6 maja 2019 r. przez wykonawcę POMPAX 

Sp. z o.o. 

z siedzibą w Kłodzie przy ul. Przemysłowej 7A (64-130 Rydzyna) w postępowaniu 

prowadzonym  przez 

Miejskie  Przedsiębiorstwo  Wodociągów  i  Kanalizacji  w  m.  st. 

Warszawie S.A. 

z siedzibą w Warszawie przy Placu Starynkiewicza 5 (02-015 Warszawa) 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  unieważnienie  czynności  z  dnia  24 

kwietnia  2019  r  tj.  odrzucenia  oferty  wykonawcy  POMPAX  Sp.  z  o.o.  dla  części  VI  i  IX 

zamówienia  i  unieważnienia  postępowania  dla  części  VI  i  IX  zamówienia  oraz  nakazuję 

dalsze badanie i 

ocenę oferty ww. wykonawcy w ramach części VI i IX zamówienia; 

2.    W pozostałym zakresie oddala odwołanie; 

Kosztami 

postępowania  odwoławczego  obciąża  zamawiającego  –  Miejskie 

Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w m. st. Warszawie S.A. i:  

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: 

piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego – POMPAX Sp. z o.o. 

z siedzibą w Kłodzie tytułem wpisu od odwołania; 

.2.  zasądza  od  zamawiającego  –  Miejskiego  Przedsiębiorstwa  Wodociągów  i 

Kanalizacji  w  m.  st.  Warszawie  S.A. 

na  rzecz  odwołującego  –  POMPAX  Sp.  z  o.o.  z 

siedzibą  w  Kłodzie  kwotę  w wysokości  18  600  zł  00  gr  (słownie:  osiemnaście  tysięcy 

sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty  strony  poniesione  z  tytułu  wpisu  od 

odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. - Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.  

Przewodniczący:      ……………………………. 

Sygn. akt: KIO 805/19 

U z a s a d n i e n i e 

Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w m. st. Warszawie S.A. zwane 

dalej:  „zamawiającym”,  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie  o 

udzielenie zamówienia publicznego na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 

r. 

Prawo zamówień publicznych (t.j. - t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.), zwanej dalej: 

„Pzp”  pn.  Serwisowanie  oraz  remont  pomp  i  mieszadeł  firmy  KSB  (nr  postępowania 

02317/WS/PW/PZP-DRZ-WRS/U/2018), 

zwane  dalej  „postępowaniem”,  które  zostało 

podzielona na części. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 22 grudnia 2018 r., pod numerem 2018/S 247-571398.  

Szacunkowa  wartość  zamówienia,  którego  przedmiotem  są  usługi,  jest  wyższa  od 

kwot wskazanych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp. 

Wykonawca POMPAX Sp. z o.o. 

z siedzibą w Kłodzie zwany dalej: „odwołującym” w 

dniu  6  maja  2019  r. 

wniósł  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  od 

następujących czynności podjętych przez zamawiającego w postępowaniu dla części VI i IX, 

polegających na: 

1) niezastosowaniu się do rozstrzygnięcia zamawiającego z dnia 25 marca 2019 r., w którym 

poinformowano i wyborze oferty odwołującego, jako najkorzystniejszej dla części VI i IX; 

2) odrzuceniu w dniu 24 kwietnia 2019 r. oferty odwołującego dla części VI i IX na podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt 7a) Pzp; 

3)  unieważnieniu postępowania w  dniu 24  kwietnia 2019  r.  dla części  VI  i  IX  na  podstawie 

art. 93 ust. 1 pkt 1) Pzp. 

W  związku  z  powyższym  odwołujący  zarzucił  zamawiającemu  naruszenie  następujących 

przepisów: 

art.  91  ust.  1  Pzp,  poprzez  niezastosowanie  się  do  rozstrzygnięcia  postępowania  dla 

części VI i IX postępowania z dnia 25 marca 2019 r.;  

2)  art.  89  ust.  1  pkt  7a)  Pzp,  poprzez  odrzucenie  w  dniu  24  kwietnia  2019  r.  oferty 

odwołującego dla części VI i IX postępowania; 

art. 93 ust. 1 pkt 1) Pzp, poprzez unieważnienie postępowania w dniu 24 kwietnia 2019 r. 

dla części VI i IX postępowania. 

Wskazując  na  powyższe  zarzuty  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania, 

unieważnienie  czynności  zamawiającego  z  24  kwietnia  2019  r.  (odrzucenie  oferty  i 

unieważnienie postępowania dla części VI i IX) i zobowiązanie zamawiającego do wykonania 

postanow

ień z Informacji Zamawiającego o wyborze najkorzystniejszej oferty dla części VI i 

IX z dnia 25 marca 2019r. 

Jeśli  chodzi  o  interes  we  wniesieniu  odwołania  odwołujący  podniósł,  iż  działanie 

zamawiającego  narusza  jego  interes  i  działa na jego szkodę, gdyż  w  wyniku  zaskarżonych 

czynności zamawiający nie udzielił zamówienia dla części VI i IX zamówienia odwołującemu. 

Tym  samym,  gdyby  z

amawiający  wskazane  wyżej  czynności  dokonał  prawidłowo, 

o

dwołujący  uzyskałby  przedmiotowe  zamówienia,  a  więc  oczywiste  jest,  iż  zaskarżone 

czynności  zamawiającego  narażają  odwołującego  na  poniesione  szkody w  postaci kosztów 

sporządzenia oferty oraz w postaci utraconego zysk wskutek nie udzielenia zamówienia. 

W  zakresie  zarzut

u  wskazanego  w  pkt  1)  powyżej  odwołujący  wyjaśnił,  iż  w 

przedmiotowym  postępowaniu  na  rozstrzygniecie  zamawiającego  z  dnia  25  marca  2019  r. 

ws.  wyboru  oferty  odwołującego  jako  najkorzystniejszej  dla  części  VI  i  IX  odwołanie  wniósł 

wykonawca  - 

KSB  Polska  Sp.  z  o.o.  Postępowanie  odwoławcze  prowadzone  było  pod 

s

ygnaturą  akt  KIO  602/19.  W  dniu  17  kwietnia  2019  r.  postępowanie  odwoławcze  zostało 

umorzone  z  uwagi  na  wycofanie  zarzutów  przez  odwołującego.  W  ocenie  odwołującego 

zgodnie z obowiązującymi przepisami w przypadku, gdy w postępowaniu wniesione zostało 

odwołanie  na  czynność  zamawiającego  wyboru  oferty  w  odniesieniu  do  jednej  z  części 

zamówienia, zamawiający nie może podpisać umowy w sprawie zamówienia publicznego z 

wykonawcą wybranym dla tej części. W związku z tym w przypadku, gdy wniesione zostało 

odwołanie na czynność wyboru oferty najkorzystniejszej, zamawiający winien wstrzymać się 

z  unieważnieniem  czynności  zaskarżonej  i  dokonaniem  powtórzonej  czynności  do  czasu 

wydania  orzeczenia  przez  Krajowa  Izbę  Odwoławcza  (art.  183  ust.  1  Pzp).  Orzeczenie  to 

może  przybrać  postać  wyroku  —  gdy  przeprowadzona  zostanie  rozprawa  i  Izba  uwzględni 

lub oddali odwołanie (art. 192 ust. 1 Pzp), bądź postanowienia - gdy Izba odrzuci odwołanie 

bądź  umorzy  postępowanie  wskutek  cofnięcia  odwołania  przez  wykonawcę  (art.  187  ust.  8 

P

zp)  lub  uwzględnienia  przez  zamawiającego  w  całości  zarzutów  podniesionych  w 

odwołaniu (art. 186 ust. 2 i 3 Pzp). Dopiero w sytuacji, gdy zamawiający uwzględni w całości 

zarzuty  u  odniesione  w  odwołaniu,  po  zakończeniu  postępowania  odwoławczego 

zamawiający  wykonuje,  powtarza  lub  unieważnia  czynności  w  postępowaniu  zgodnie  z 

zadaniem  zawartym  w  odwołaniu.  Nadto,  zamawiający  wykonuje,  powtarza  lub  unieważnia 

czynności w postępowaniu zgodnie z wyrokiem Krajowej Izby Odwoławczej. 

Tym samym 

odwołujący skonstatował, że skoro odwołanie - KSB Polska Sp. z o.o.  zostało 

przez  samego  odwołującego  skutecznie  cofnięte,  zamawiający  nie  dokonuje  ponownie 

czynności  wyboru  oferty,  gdyż  wybór  dokonany  w  dniu  25  marca  2019  r.  jest  wiążący  dla 

wszystkich  stron  postępowania.  Z  chwilą  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  w  dniu  25  marca 

2019 r. postępowanie na etapie badania i oceny ofert uległo zakończeniu, w związku z tym 

ponowna  ocena  oferty  odwołującego  dokonana  po  tej  dacie  była  niedopuszczalna. 

Skuteczne  skorzystanie  przez  którąkolwiek  ze  stron  postępowania  odwoławczego  z 

przysługującej  jej  tzw.  czynności  dyspozytywnej  (czyli  uwzględnienia  w  całości  zarzutów 

odwołania  przez  zamawiającego  lub  cofnięcia  odwołania  przez  odwołującego)  powoduje 

zakończenie  postępowania  odwoławczego  bez  merytorycznego  rozstrzygnięcia  zarzutów 

odwołania,  a  cofniecie  odwołania  nie  powoduje  żadnych  skutków  prawnych,  jakie  są 

związane z jego wniesieniem.  

W związku z powyższym zamawiający był związany jedynie dyspozycją z art. 183 ust. 1 Pzp, 

która  wskazuje,  że  w  przypadku  wniesienia  odwołania  zamawiający  nie  może  zawrzeć 

umowy do czasu ogłoszenia przez KIO wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie 

odwoławcze.  Zasady  związane  z  procedurą  odwoławczą  wskazują,  że  otrzymanie  przez 

zamawiającego  postanowienia  o  umorzeniu  postępowania  wydanego  przez  KIO  pozwala 

uznać,  że  zakończyło  się  postępowanie  odwoławcze.  Zakończenie  postępowania  daje 

natomiast możliwość zawarcia umowy bez ryzyka, że naruszony został art. 183 ust. 1 Pzp. 

Co  istotne,  jak  wskazał  powyżej  odwołujący  cofnięcie  odwołania  nie  powoduje  żadnych 

skutków prawnych jakie są związane z jego wniesieniem. 

Co  do  zarzutu  podniesionego  w  pkt  2  odwołujący  wyjaśnił,  iż  w  informacji  o 

odrzuceniu  oferty  dla  części  VI  i  IX  z  24  kwietnia  2019  r.  zamawiający  w  uzasadnieniu 

faktycznym  poinformował  odwołującego,  iż  oferta  odwołującego  podlegała  odrzuceniu  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 

7a Pzp, gdyż zamawiający jest obowiązany odrzucić ofertę jeżeli 

wykonawca  nie  wyraził  zgody  na  przedłużenie  terminu  związania  ofertą.  Według 

zamawiającego  wystarczającą  podstawą  dla  powyższej  czynności  jest  brak  samodzielnego 

przedłużenia terminu związania ofertą przez wykonawcę. 

W  dalszej  kolejności  odwołujący  wskazał,  że  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  złożone  oferty  mają  konkretną  ważność.  Termin  ważności  ofert  określa 

każdorazowo zamawiający w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Zgodnie z art. 85 

ust.  1  Pzp  w  postępowaniach  o  wartości  równej  lub  przekraczającej  kwoty  określone  w 

przepisach wydanych na p

odstawie art. 11 ust. 8 Pzp termin związania ofertą nie może być 

ustalony  na  okres  dłuższy  niż  60  dni.  Jeśli  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego zamawiający ustanawia wadium, musi zostać ono wniesione do upływu terminu 

składania  ofert  i  obejmować  cały  okres  od  terminu  składania  ofert  do  upływu  terminu 

związania  ofertą.  Odwołujący  podkreślił,  że  zamawiający  nie  ma  obowiązku  wzywać 

wykonawcy do przedłużenia terminu związania ofertą. Wskazuje na to dyspozycja art. 85 ust. 

2 Pzp. Jeśli zamawiający chce skorzystać z przysługującego mu uprawnienia, może tylko raz 

w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, na co najmniej 3 dni przed upływem 

terminu  związania  ofertą,  zwrócić  się  do  wykonawców  do  przedłużenia  terminu  związania 

ofertą. 

Następnie odwołujący wyjaśnił, że w sytuacji, gdy zamawiający zwróci się do wykonawcy o 

przedłużenie  terminu  związania  ofertą  a  wykonawca  nie  wyrazi  na  to  zgody,  oferta 

wykonawcy podlegać będzie odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7a Pzp. Jednak nie 

ma pods

taw do odrzucenia oferty na podstawie wspomnianej przesłanki, w przypadku braku 

samodzielnego przedłużenia związania ofertą (w sytuacji gdy zamawiający nie zwrócił się do 

wykonawcy o takie przedłużenie). W ocenie odwołującego wykładnia przepisów art. 89 ust. 1 

pkt  7a  oraz  art.  85  ust.  2  Pzp  w  zakresie  ich  obopólnej  relacji  prowadzi  do  wniosku,  iż 

odrzucenie  oferty  wykonawcy  może  nastąpić  jedynie  w  przypadku,  gdy  wykonawca  nie 

zgodził  się  na  przedłużenie  terminu  związania  ofertą,  mimo  że  zamawiający  uprzednio 

zwrócił  się  do  wykonawcy  o  wyrażenie  takiej  zgody.  W  świetle  powyższego,  kiedy 

zamawiający nie wzywał wykonawcy do przedłużenia terminu związania ofertą, a wykonawcy 

upłynął termin związania ofertą, brak jest podstaw do odrzucenia oferty na podstawie art. 89 

ust. 1 pkt 7a Pzp., gdyż w tej sytuacji nie można twierdzić, iż wykonawca nie wyraził zgody. 

Brzmienie art. 89 ust. 1 pkt 7a Pzp wskazuje, że odrzuca się ofertę, gdy nie jest wyrażona 

zgoda na przedłużenie terminu związania ofertą. Aby wyrazić zgodę na przedłużenie oferty, 

to  trzeba  otrzymać  w  tym  zakresie  wniosek  od  zamawiającego  do  przedłużenia  terminu 

związania  ofertą.  Takie  niezmienne  stanowisko  ugruntowane  jest  w  orzecznictwie  KIO  i 

sądów powszechnych od lat. 

Odwołujący w dalszej kolejności wskazał, że zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą KIO, w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  upływ  terminu  związania  oferta  nie 

powoduje  utraty  przez  ofertę  waloru  stanowczości,  polegającego  na  umożliwieniu 

zamawiającemu  doprowadzenia  do  zawarcia  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego 

poprzez samo przyjęcie oferty. Z tego względu upływ terminu związania ofertą nie decyduje 

o  nieskuteczności  oferty,  ale  o  braku  istnienia  po  stronie  wykonawcy  obowiązku  zawarcia 

umowy. 

W  związku  z  powyższym,  brak  jest  podstaw  do  przyjęcia,  że  oferta,  co  do  której 

upłynął termin związania ofertą straciła cechy oferty i w związku z tym powinna być uznana 

za nieważną lub podlegającą odrzuceniu. W świetle przepisów Pzp brak jest jakiegokolwiek 

przepisu, zgodnie z którym upływ terminu związania ofertą powodowałby nieważność oferty. 

Na  gruncie  przepisów  o  zamówieniach  publicznych  upływ  terminu  związania  ofertą  nie 

decyduje  o  skuteczności  oferty,  ale  o  braku  istnienia  po  stronie  wykonawcy  obowiązku 

zawarcia umowy. 

W  odniesien

iu  do  zarzutu  wskazanego  w  pkt  3)  odwołujący  podniósł,  że  mając  na 

uwadze powyższe uzasadnienie w przedmiotowym postępowaniu złożono co najmniej jedną 

ofertę  (tj.  odwołującego),  która  nie  podlegała  odrzuceniu,  a  tym  samym  unieważnienie 

postępowania  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  1  Pzp

jest  niezasadne.  W  konsekwencji 

uwzględnienia  zarzutu  bezpodstawnego  odrzucenia  oferty  odwołującego  za  zasługujący  na 

uwzględnienie uznać należy także zarzut niezasadnego unieważnienia postępowania. 

W  ocenie  odwołującego  zamawiający  przedwcześnie  unieważnił  postępowanie  na 

podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp nie mając pewności, że czy w postępowaniu nie ma ofert 

nie  podlegających  odrzuceniu.  Art.  93  ust.  1  pkt  1  Pzp jako  przepis  nakazujący  zakończyć 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  bez  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  i 

zawarcia  umowy  o  zamówienie  publiczne,  musi  być  wykładany  ściśle.  Oznacza  to,  że  nie 

może  być  żadnych  wątpliwości,  co  do  tego  czy  przesłanka  unieważnienia  zaistniała.  W 

okolicznościach  przedmiotowej  sprawy  takie  wątpliwości  są,  zatem  bez  ich  usunięcia 

niedopuszczalne  jest  zastosowanie  art.  93  ust.  1  pkt  1  Pzp,  co  oznacza,  że  zamawiający 

swoim działaniem naruszył treść tego przepisu. 

P

rzystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego  zgłosił 

wykonawca 

– KSB Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Ożarowie Mazowieckim.  

Na  posiedzeniu  niejawnym  z  udziałem  stron  i  uczestnika  postępowania 

odwoławczego  w  dniu  16  maja  2019  r.,  zamawiający  złożył  oryginał  odpowiedzi  na 

odwołanie, w której wniósł o: 

odrzucenie  odwołania  w  związku  z  tym,  iż  zarzut  nr  1)  jest  z  oczywistych  względów 

spóźniony natomiast w odniesieniu do zarzutów nr 2) i 3) odwołujący nie posiada interesu we 

wniesieniu odwołania, tj. z uwagi na zaistnienie przesłanek określonych przepisami art. 189 

ust. 2 pkt 3) oraz pkt 2) w zw. z art. 179 ust. 1 Pzp; 

oddalenie  odwołania  w  związku  bezzasadnością  podniesionej  argumentacji.  Mając  na 

uwadze  okoliczności  zaistniałe  w  sprawie  należy  uznać,  iż  podniesione  zarzuty  nie  mają 

wpływu na wynik postępowania, co stanowi przesłankę do oddalenia odwołania; 

zasądzenie  kosztów  zastępstwa  prawnego  zgodnie  z  obowiązującymi  przepisami  i 

przedłożoną na rozprawie fakturą VAT.  

W  związku  z  wnioskiem  o  odrzucenie  odwołania  w  odniesieniu  do  zarzutu  w  pkt  1) 

z

amawiający  podniósł,  iż  z  oczywistych  względów  zarzut  ten  należy  uznać  za  spóźniony. 

Odwołujący  wskazuje,  iż  podstawą  zarzutu  jest  niezastosowanie  się  przez  zamawiającego 

do  rozstrzygnięcia  z  dnia  25  marca  2019  r.,  w  którym  poinformowano  o  wyborze  oferty 

odwołującego  jako  najkorzystniejszej  dla  części  VI  i  IX,  przy  czym  faktyczną  ewentualną 

podstawą  odwoławczą  w  tym  zakresie  winna  być  czynność  Zamawiającego  dokonana 

pismem z dnia 9 kwietnia 2019 r. w sprawie unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej 

w  zakresie części VI oraz IX postępowania, albowiem  zamawiający  w  wyniku tej czynności 

unieważnił rozstrzygnięcie z dnia 25 marca 2019 r. i przystąpił do ponownej oceny i badania 

ofert.  Skoro  o

dwołujący  podniósł  zarzut  niezastosowania  się  przez  zamawiającego  do 

rozstrzygnięcia z dnia 25 marca 2019 r., to tym samym już w dniu 9 kwietnia 2019 r. powziął 

wiadomość  o  okolicznościach  faktycznych,  które  mogłyby  taki  zarzut  uzasadniać.  Na 

obecnym  etapie,  w  odniesieniu  do  przedmiotowego  zarzutu  należy  uznać,  że  zachodzi 

przekroczenie terminu do jego podniesienia. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  w  pkt 

2)  i  3)  zamawiający  podniósł,  iż  odwołujący  nie  posiada 

interesu  we  wniesieniu  odwołania,  albowiem  na  skutek  przerwania  biegu  związania  ofertą 

niemożliwe  jest  zawarcie  umowy  z  odwołującym.  Powyższe  zagadnienie  potwierdzają 

poglądy  wyrażane  w  orzecznictwie oraz  piśmiennictwie.  Dla przykładu w  Informatorze UZP 

nr 3 z 2017 r. wskazano jak poniżej: „W myśl art 66 § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli oferent nie 

oznaczył w ofercie terminu, w ciągu którego oczekiwać będzie odpowiedzi, oferta złożona w 

obecności  drugiej  strony  albo  za  pomocą  środka  bezpośredniego  porozumiewania  się  na 

odległość przestaje wiązać, gdy nie zostanie przyjęta niezwłocznie, zaś oferta złożona w inny 

sposób przestaje wiązać z upływem czasu, w którym składający ofertę mógł w zwykłym toku 

czynności otrzymać odpowiedź wysłaną bez nieuzasadnionego opóźnienia. Z przytoczonych 

przepisów wynika, że Kodeks cywilny przewiduje związanie oferenta treścią złożonej oferty. 

Związanie  jest  zatem  koniecznym  elementem  konstrukcyjnym  oferty  jako  instytucji  prawa 

cywilnego.  Stanowi  to  jeden  z 

najważniejszych  skutków  prawnych  oferty  i  oznacza 

obowiązek  pozostawania  w  gotowości  do  zawarcia  zaproponowanej  umowy.  Po  złożeniu 

oferty  decyzja 

ojej  przyjęciu  i  zawarciu  umowy  należy  wyłącznie  do  drugiej  strony  (oblata). 

Właśnie ze względu na stan związania, w razie przyjęcia oferty oblat będzie mógł domagać 

się  od  oferenta  wykonania  zawartej  umowy.  Natomiast  bezskuteczny  upływ  terminu 

związania  ofertą  przed  jej  przyjęciem  jest  równoznaczny  z  końcem  bytu  oferty  jako  takiej. 

Przenosząc  powyższe  na  grunt  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego, 

związanie  wykonawcy  złożoną  przez  niego  ofertą  oznacza  obowiązek  pozostawania  w 

gotowości  do  wyboru  jego  oferty  jako  najkorzystniejszej,  a  w  konsekwencji  do  zawarcia 

proponowanej  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego.  Po  złożeniu  oferty  decyzja  o  jej 

przyjęciu  i  zawarciu  umowy  należy  do  zamawiającego.  Właśnie  ze  względu  na  stan 

związania,  w  razie  przyjęcia  oferty,  zamawiający  będzie  mógł  domagać  się  od  wykonawcy 

zawarcia  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego.  W  piśmiennictwie  wskazuje  się,  że 

oferta  prawidłowo  wybrana  od  razu  przekształca  się  w  swoistą  umowę  przedwstępną, 

zobowiązującą do zawarcia przyrzeczonej umowy w sprawie zamówienia publicznego  

Natomiast  upływ  terminu  związania  ofertą  sprawia,  że  nie  można  już  mówić  o  istnieniu  tej 

oferty w 

postępowaniu o udzielenie zamówienia.  

W  konsekwencji  zamawiający  uznał,  iż  upływ  terminu  związania  ofertą  sprawia,  że  nie 

można  mówić  już  o  istnieniu  oferty  odwołującego  w  postępowaniu,  a  tym  samym  o  jego 

interesie we wniesieniu przedmiotowego odwołania. 

Odnośnie  wniosku  zamawiającego  o  oddalenie  odwołania  zamawiający  w  zakresie 

zarzutu  podniesionego  w  pkt  1) 

wyjaśnił,  że  W  przedmiotowym  postępowaniu  na 

rozstrzygnięcie zamawiającego z dnia 25 marca 2019 r., w którym poinformowano o wyborze 

oferty 

odwołującego  jako najkorzystniejszej  dla części  VI  i  IX  odwołanie  wniósł  wykonawca 

KSB  Polska  Sp.  z  o.o.  W  związku  z  treścią  wniesionego  przez  KSB  Polska  Sp.  z  o.o. 

odwołania z dnia 1 kwietnia 2019 r., zamawiający dokonał pismem z dnia 9 kwietnia 2019 r. 

unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej w zakresie części VI oraz IX postępowania i 

przystąpił  do  ponownej  oceny  i  badania  ofert.  Przedmiotowa  informacja  w  dniu  9  kwietnia 

2019  r.  została  przekazana  wszystkim  uczestnikom  postępowania,  w  tym  również 

ówczesnemu  odwołującemu  spółce  KSB  Polska  Sp.  z  o.o.  oraz  obecnemu  odwołującemu 

spółce POMPAX Sp. z o.o. Następnie w dniu 17 kwietnia 2019 r. postępowanie odwoławcze 

zostało  umorzone  z  uwagi  na  wycofanie  zarzutów  przez  KSB  Polska  Sp.  z  o.o.  W  świetle 

powyższego  zamawiający  uznał,  że  na  obecnym  etapie  postępowania  podniesione  przez 

o

dwołującego zarzuty  wobec naruszenia przez zamawiającego przepisów Pzp  w związku z 

rzekomym  niezastosowaniem  się  do  rozstrzygnięcia  zamawiającego  z  dnia  25  marca  2019 

r., w którym poinformowano o wyborze oferty odwołującego jako najkorzystniejszej dla części 

VI  i  IX,  co  w  ocenie  o

dwołującego  stanowiło  naruszenie  art.  91  ust.  1  Pzp,  są  w  ocenie 

z

amawiającego  zupełnie  bezpodstawne  i  bezprzedmiotowe  w  stosunku  do  okoliczności 

faktycznych  zaistniałych  w  postępowaniu.  Z  nieznanych  zamawiającemu  powodów 

o

dwołujący  pomija  w  opisie  stanu  faktycznego  sprawy  istotnej  czynności  dokonanej  przed 

umorzeniem  ówczesnego  postępowania  odwoławczego  —  mianowicie  pomija  fakt,  że 

z

amawiający  pismem  z  dnia  9  kwietnia  2019  r.  dokonał  unieważnienia  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej w zakresie części VI oraz IX postępowania i przystąpił do ponownej oceny 

i  badania  ofert. 

W  świetle  powyższego  podnoszony  zarzut  naruszenia  art.  91  ust.  1  Pzp  i 

rzekome niedostosowanie się do rozstrzygnięcia zamawiającego z dnia 25 marca 2019 r., w 

którym poinformowano o wyborze oferty odwołującego jako najkorzystniejszej dla części VI i 

IX,  z  oczywistych  względów  nie  zasługuje  na  uznanie,  bowiem  w  dniu  umorzenia 

postępowania odwoławczego, zamawiający prowadził ponowną ocenę i badanie ofert. 

Na  marginesie 

Zamawiający  zwrócił  uwagę,  iż  zgodnie  z  ugruntowanym 

orzecznictwem,  nawet  gdyby  przed  umorzeniem  postępowania  odwoławczego  nie  dokonał 

unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej w zakresie części VI oraz IX postępowania i 

nie  przystąpiłby  do  ponownej  oceny  i  badania  ofert,  to  mógłby  w  każdym  czasie  do  dnia 

zakończenia  postępowania  takiej  czynności  dokonać  samodzielnie  i  zweryfikować 

poprawność  podjętych  rozstrzygnięć,  w  tym  ponowić  czynność  oceny  ofert.  Należy  wręcz 

uznać,  że  mechanizm  kontrolowania  procedury  przez  zamawiającego  i  w  konsekwencji 

naprawianie  popełnionych  błędów  należy  rozpatrywać  w  kategoriach  obowiązków,  a  nie 

uprawnień  zamawiającego.  Zamawiający  bezsprzecznie  może  więc  unieważnić  dokonaną 

ocenę ofert i powtórzyć badanie, a następnie dokonany wybór. Jedynym ograniczeniem dla 

po

nownej oceny ofert jest fakt podpisania umowy w sprawie zamówienia.  

W  tym  stanie  rzeczy  argumentacja  o

dwołującego  zmierzająca  do  wskazania 

konieczności  wstrzymania  się  zamawiającego  w  zakresie  unieważnienia  czynności 

zaskarżonej  i  wstrzymania  dokonania  powtórnej  czynności  oceny  ofert  do  czasu  wydania 

orzeczenia przez KIO 

w ocenie zamawiającego nie znajduje podstaw zarówno w przepisach 

Pzp  jak  i  orzecznictwa.  Jako  wystarczające  w  tym  względzie  należałoby  już  nawet  uznać 

literalne  odczytanie  brzmienia  art.  1

83  ust.  1  Pzp,  z  którego  odwołujący  wywodzi  swoje 

twierdzenia o konieczności wstrzymania czynności przez zamawiającego. Tym niemniej ww. 

przepis  stanowi  jedynie,  iż:  „W  przypadku  wniesienia  odwołania  zamawiający  nie  może 

zawrzeć  umowy  do  czasu  ogłoszenia  przez  Izbę  wyroku  lub  postanowienia  kończącego 

postępowanie odwoławcze, zwanych dalej „orzeczeniem”. 

Jeśli  chodzi  o  zarzut  wskazany  w  pkt  2)  zamawiający  wyjaśnił,  że  W  świetle  stanu 

faktycznego  sprawy  należy  podnieść,  iż  zgodnie  z  uzasadnieniem  faktycznym  i  prawnym, 

czynność  zamawiającego  z  dnia  24  kwietnia  2019  r.  polegająca  na  odrzuceniu  oferty 

odwołującego została oparta o dwie przesłanki — art. 87 ust. 1 pkt 7a) Pzp oraz art. 89 ust. 1 

pkt  8  Pzp  w  zw.  z  art.  66  §  1  ustawy  z  dnia  23  kwietnia  1964  r.  -  Kodeks  cywilny.  Tym 

niemniej  odwołujący  wnosząc  przedmiotowe  odwołanie,  kwestionuje  jedynie  jedną  z  tych 

podstaw  prawnych  i  faktycznych.  W  konsekwencji  podstawa  odrzucenia  oferty  oparta  o 

przepis  art.  89  ust.  1  pkt  8  Pzp  stała  się  prawomocna,  albowiem  nie  została 

zakwestionowana przez odwołującego. 

Powyższe  okoliczności  faktyczne  determinują  konieczność  uwzględnienia  przepisu  art.  192 

ust.  2  Pzp,  zgodnie  z  którym  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie 

przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o 

udzielenie  zamówienia  W  obecnej  sytuacji  faktycznej  i  prawnej  na  skutek  braku 

zakwestionowania  przez  odwołującego  drugiej  z  podstaw  odrzucenia,  ewentualne 

rozstrzyganie  zasadności  czy  braku  zasadności  odrzucenia  oferty  odwołującego  na 

podstawie  art.  87  ust.  1  pkt  7a)  Pzp  nie  ma  i  nie  może  mieć  istotnego  wpływu  na  wynik 

postępowania, albowiem na skutek uprawomocnienia się drugiej z podstaw odrzucenie oferty 

odwołującego,  nawet  ewentualne  uwzględnienie  przez  Izbę  zasadności  argumentacji 

odwołującego nie będzie miało wpływu na ukształtowany już skutecznie wynik postępowania 

oparty o odrzucenie oferty odwołującego, którego podstawą był art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. 

z art. 66 § 1 Kodeks cywilny. 

Co do zarzutu dotycz

ącego zarzutu podniesionego w pkt 3) zamawiający wyjaśnił, iż 

w  świetle  stanu  faktycznego  sprawy  oraz  argumentacji  i  wywodów  przedstawionych  w 

zakresie  zarzutów  opisanym  w  pkt  1)  i  2),  niewątpliwie  zaistniała  okoliczność  stanowiącą 

podstawę do unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1) Pzp. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  uwzględniając  dokumentację  postępowania,  dokumenty 

zgromadzone  w  aktach  sprawy  i  wyjaśnienia  złożone  na  rozprawie  przez  strony, 

ustaliła i zważyła co następuje. 

Na wstępie Izba ustaliła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek ustawowych 

skutkujących odrzuceniem odwołania, wynikających z art. 189 ust. 2 Pzp.  

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wniósł o odrzucenie odwołania w związku z tym, iż 

zarzut nr 1) jest z oczywist

ych względów spóźniony natomiast w odniesieniu do zarzutów nr 

2)  i  3)  odwołujący  nie posiada interesu  we wniesieniu odwołania,  tj.  z  uwagi  na  zaistnienie 

przesłanek  określonych  przepisami  art.  189  ust.  2  pkt  3  oraz  pkt  2  w  zw.  z  art.  179  ust.  1 

Pzp.  

Jeśli chodzi o wniosek dotyczący zarzutu wskazanego w pkt 1) należy wskazać, że zgodnie 

z  art.  189  ust.  2  pkt  3  Pzp  Izba  odrzuca  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi,  że  odwołanie  zostało 

wniesione po upływie terminu określonego w ustawie. Jak ustaliła Izba zamawiający w dniu 

25 marca 2019 r. 

dla części VI i IX zamówienia dokonał wyboru jako najkorzystniejszej oferty 

odwołującego.  Natomiast  w  dniu  9  kwietnia  2019  r.  zamawiający  dokonał  unieważnienia 

czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w  zakresie części VI oraz IX  postępowania, tym 

samym 

w  wyniku  tej  czynności  unieważnił  rozstrzygnięcie  z  dnia  25  marca  2019  r.  i 

przystąpił  do  ponownej  oceny  i  badania  ofert.  W  informacji  z  dnia  9  kwietnia  2019  r. 

zamawiający  podał  krótką,  jednozdaniową  informację  o  unieważnieniu  czynności  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej  w  zakresie  części  VI  oraz  IX  bez  wskazania  jakichkolwiek 

okoliczności  faktycznych  jaki  i  prawnych  tej  czynności.  W  ocenie  Izby  czynność 

unieważnienia  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  w  zakresie  części  VI  oraz  IX  jakkolwiek 

pogarszała  pozycję  odwołującego  ponieważ  jego  oferta  nie  miała  już  statusu  wybranej 

najkorzystniejszej  oferty  w  postępowaniu,  jednak  z  powodu  lakoniczności  ww.  informacji 

odwołujący  mógł  pozostawać  w  niepewności  co do  okoliczności  faktycznych  unieważnienia 

wyboru  jego  oferty  w  zakresie  części  VI  i  IX  postępowania  i  spodziewać  się  kolejnych 

czynności zamawiającego, które dawałyby mu skonkretyzowaną podstawę do podejmowania 

lub nie dalszych kroków prawnych np. wezwania do wyjaśnień treści oferty lub uzupełnienia 

dokumentów, ponownego wyboru oferty najkorzystniejszej w postepowaniu, wykluczenia go 

z  postępowania,  odrzucenia  jego  oferty  lub  unieważnienia  postępowania  w  ramach 

przedmiotowych  części.  Dodatkowo  składając  odwołanie  od  czynności  unieważnienia 

w

yboru  oferty  najkorzystniejszej  w  zakresie  części  VI  oraz  IX  postępowania  w  tym  stanie 

sprawy  odwołujący  mógłby  się  narazić  na  oddalenie  jego  odwołania  w  związku  z  jego 

przedwczesnym wniesieniem. W związku z tym w ocenie Izby odwołujący w okolicznościach 

p

rzedmiotowej  sprawy  mógł  pozostawić  bez  reakcji  czynność  zamawiającego  z  dnia  9 

kwietnia  2019  r.  i 

podjąć kroki  prawne  w  postaci  wniesienia odwołania po  dokonaniu  przez 

zamawiającego  dalszych  czynności  dotyczących  odwołującego  i  takie  czynności  w  ocenie 

Iz

by nastąpiły w dniu 24 kwietnia 2019 r. kiedy to zamawiający odrzucił ofertę odwołującego i 

unieważnił  postępowanie  w  ramach  części  VI  i  IX.  Tym  samym  Izba  uznała,  że  wniosek 

zamawiającego  zmierzający  do  uznania  zarzutu  wskazanego  w  pkt  1)  jako  spóźnionego 

należy oddalić. 

Odnośnie  wniosku  zamawiającego  w  zakresie  zarzutów  wskazanych  w  pkt  2)  i  3)  należy 

wskazać, że zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 2 Pzp Izba odrzuca odwołanie, jeżeli stwierdzi, że 

odwołanie  zostało  wniesione  przez  podmiot  nieuprawniony.  Natomiast  art.  179  ust.  1  Pzp 

stanowi,  że  środki  ochrony  prawnej  określone  w  dziale  VI  Pzp  przysługują  wykonawcy, 

uczestnikowi  konkursu, a także innemu  podmiotowi,  jeżeli  ma lub miał  interes  w  uzyskaniu 

danego  zamówienia  oraz  poniósł  lub  może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego przepisów ustawy.

W ocenie Izby za

mawiający przy przedmiotowym wniosku 

w sposób nieuprawniony utożsamił kwestię braku interesu w uzyskaniu danego zamówienia 

z przesłanką odrzucenia odwołania wskazaną w art. 189 ust. 2 pkt 2 Pzp. Już w samej treści 

wniosku zamawiający wnosił o odrzucenie odwołania w zakresie zarzutów wskazanych w pkt 

2)  i  3) 

w  związku  z  tym,  że  odwołujący  nie  posiada  interesu  we  wniesieniu  odwołania. 

Natomiast  z  ugruntowanego  i  jednolitego  orzecznictwa  Izb

y  wynika,  że  brak  interesu  we 

wniesieniu  środka  ochrony  prawnej  stanowi  przesłankę  oddalenia  odwołania  bez  jego 

merytorycznego rozpoznawania, a nie odrzucenia odwołania.  Przykładowo można  wskazać 

orzeczenie  Izby  z  11  stycznia  2017  r.  o  sygn.  akt  KIO  2431/16;  KIO  2436/16  zgodnie  z 

którym  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  traktują  odwołanie  jako  środek 

ochrony  prawnej  skierowany  na  zmianę  sytuacji  wykonawcy,  polegającej  na  możliwości 

uzyskania  w  danym  postępowaniu  zamówienia  przez  Odwołującego.  Krajowa  Izba 

Odwoławcza  z  urzędu  w  każdym  rozpatrywanym  przypadku  zobowiązana  jest  do  badania 

przesłanek wskazanych w art. 179 ust. 1 p.z.p., tj. interesu w uzyskaniu danego zamówienia 

oraz  poniesienia  lub  możliwości  poniesienia  szkody  na  skutek  naruszenia  przez 

zamawiającego przepisów ustawy p.z.p. Są to przesłanki materialno-prawne, co oznacza, iż 

odwołanie w  przypadku  ich  braku  lub  nieudowodnienia  podlega  oddaleniu  z  uwagi  na  brak 

legitymacji  do  jego  wniesienia,  niezależnie  od  zasadności  podnoszonych  w  odwołaniu 

zarzutów oraz orzeczenie z 28 stycznia 2015 r. o sygn. akt KIO 104/15, zgodnie z którym w 

ocenie  KIO  brak  możliwości  wykazania  się  przez  odwołującego  interesem  w  uzyskaniu 

danego  zamówienia  uniemożliwia  merytoryczne  rozpoznanie  odwołania,  gdyż  ocena 

is

tnienia  interesu  wykonawcy,  w  rozumieniu  przepisu  179  ust.  1  p.z.p.,  jako  przesłanka 

materialno-

prawna  ulokowana  została  przez  ustawodawcę  pomiędzy  oceną  formalną 

wniesionego  odwołania  (art.  189  ust.  2  p.z.p.),  a  możliwością  materialnego 

uwzględnienia/oddalenia  odwołania  (art.  192  p.z.p.).  W  związku  z  tym  Izba  stwierdziła,  że 

wniosek  zamawiającego  zmierzający  do  uznania  zarzutów  wskazanych  w  pkt  2)  i  3)  jako 

podlegających odrzuceniu z uwagi na brak interesu odwołującego we wniesieniu odwołania 

należy oddalić. 

Izba nie dopuściła do udziału w postępowaniu odwoławczym wykonawcy KSB Polska 

Sp. z o.o. 

z siedzibą w Ożarowie Mazowieckim, który zgłosił swoje przystąpienie do udziału 

w postępowaniu odwoławczym po stronie zamawiającego. 

Przesłanki  przystąpienia  uregulowane  zostały  w  art.  185  ust.  2  Pzp,  który  stanowi,  że 

w

ykonawca może zgłosić przystąpienie do postępowania odwoławczego w terminie 3 dni od 

dnia  otrzymania  kopii  odwołania,  wskazując  stronę,  do  której  przystępuje,  i  interes  w 

uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść strony, do której przystępuje. Zgłoszenie przystąpienia 

doręcza  się  Prezesowi  Izby  w  postaci  papierowej  albo  elektronicznej  opatrzone 

kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym,  a  jego  kopię  przesyła  się  zamawiającemu  oraz 

wykonawcy  wnoszącemu  odwołanie.  Przywołana  regulacja  zawiera  niezbędne  przesłanki 

przystąpienia,  z  których  na  pierwszy  plan  wysuwa  się  interes  wykonawcy  w  uzyskaniu 

rozstrzygnięcia  na  korzyść  strony,  do  której  przystępuje.  Potwierdza  to  art.  185  ust.  3  Pzp 

stanowiąc,  że  wykonawcy,  którzy  przystąpili  do  postępowania  odwoławczego,  stają  się 

uczestnikami postępowania odwoławczego, jeżeli mają interes w tym, aby odwołanie zostało 

rozstrzygnięte na korzyść jednej ze stron. 

Orzecznictwo  przyjmuje,  że  pojęcie  interesu  wykonawcy  w  uzyskaniu  rozstrzygnięcia  na 

korzyść strony, do której przystępuje ma szerszy zakres przedmiotowy, niż wskazane w art. 

179  ust.  1  Pzp  pojęcie  interesu  w  uzyskaniu  danego  zamówienia,  jednak  nie  jest  ono 

nieograniczone. 

Jak ustaliła Izba okolicznością bezsporną było, iż oferta wykonawcy KSB Polska Sp. z o.o. z 

siedzibą w Ożarowie Mazowieckim została „ostatecznie” odrzucona tj. zamawiający w dniu 5 

lutego 

2019  r.  odrzucił  ofertę  ww.  wykonawcy  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  7b)  Pzp  i 

wykonaw

ca ten od tej czynności się nie wniósł odwołania.  

Zgodnie  z  art.  2a  ust.  2  zd.  2  dyrektywy  2007/66/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z 

dnia 11 grudnia 2007 r. 

zmieniającej dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie 

poprawy  skuteczności  procedur  odwoławczych  w  dziedzinie  udzielania  zamówień 

publicznych

,  zwanej  „dyrektywą  odwoławczą”  Oferentów  uważa  się  za  zainteresowanych, 

jeśli  nie  zostali  jeszcze ostatecznie wykluczeni.  Wykluczenie ma charakter  ostateczny,  jeśli 

zainteresowani oferenci zostali o ni

m powiadomieni i jeżeli zostało ono uznane za zgodne z 

prawem  przez  niezależny  organ  odwoławczy  lub  nie  może  już  podlegać  procedurze 

odwołania.  Ponadto  zgodnie  z  orzeczeniem  Trybunału  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  z 

dnia  21  grudnia  2016  r.  w  sprawie  C-355/15 

Technische  Gebäudebetreuung  i  Caverion 

Österreich  Trybunał  orzekł,  że  Artykuł  1  ust.  3  dyrektywy  Rady  89/665/EWG  z  dnia  21 

grudnia  1989  r.  w  sprawie 

koordynacji  przepisów  ustawowych,  wykonawczych  i 

administracyjnych  odnosz

ących  się  do  stosowania  procedur  odwoławczych  w  zakresie 

udzielania 

zamówień  publicznych  na  dostawy  i  roboty  budowlane,  zmienionej  dyrektywa 

2007/66/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia  11  grudnia  2007  r., 

należy 

interpretowa

ć w ten sposób, ze nie sprzeciwia się on temu, aby oferentowi wykluczonemu na 

mocy  ostatecznej  decyzji  instytucji  zamawiaj

ącej  z  postepowania  w  sprawie  udzielenia 

zamówienia  publicznego  odmówiono  dostępu  do  umożliwiającego  zakwestionowanie 

zawarcia  umowy  odwołania  od  decyzji  o  udzieleniu  odnośnego  zamówienia  publicznego, 

je

żeli oferty złożyli tylko ten wykluczony oferent i wybrany oferent, a zdaniem wykluczonego 

oferenta oferta wybranego oferenta 

również powinna była zostać odrzucona. 

Izba  wzięła  pod  uwagę  powyżej  cytowane  przepisy  i  stanowiska  oraz  nie  dopatrzyła  się 

żadnej  korzyści,  jaką  wykonawca  KSB  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Ożarowie 

Mazowieckim 

miałby  odnieść  z  uzyskania  rozstrzygnięcia  w  postępowaniu  na  korzyść 

zamawiającego,  w  sytuacji,  gdy  sam  nie  jest  już  wykonawcą,  który  ubiega  się  o  udzielenie 

zamówienia w postępowaniu.  

Izba  dopuściła  w  niniejszej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  zebranej  w  sprawie 

oznaczonej  sygn.  akt  KIO  602/19  w  tym  w  szczególności  z  treści  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia  (zwanej  dalej:  „SIWZ”)  oraz  złożonych  na  rozprawie  pism 

potwierdzonych przez pełnomocnika zamawiającego za zgodność z oryginałem tj.:  

wydruku  pisma  z  dnia  9  kwietnia  2019  r.  stanowiącego  informację  o  unieważnieniu 

czynności wyboru najkorzystniejszej oferty dla części VI i IX postępowania wraz z dowodem 

przesłania ww. pisma; 

-  pisma  z  dnia  24  kwietnia  2019  r. 

stanowiącego  informację  o  odrzuceniu  oferty 

odwołującego dla części VI i IX postępowania wraz z dowodem przesłania ww. pisma; 

pisma z dnia 24 kwietnia 2019 r. stanowiącego informację o unieważnieniu postępowania w 

części VI i IX wraz z dowodem przesłania ww. pisma. 

Izba ustaliła co następuje. 

Postanowienia dotyczące terminu  związania ofertą  zostały  przez  zamawiającego  podane  w 

pkt 9 SIWZ. 

Wskazywały one, iż: 

9.1.  Wykonawca  pozostaje  związany  złożoną  ofertą  przez  60  dni.  Bieg  terminu  związania 

ofertą rozpoczyna się wraz z upływem terminu składania ofert . 

9.2.  Wykonawca  samodzielnie  lub  na  wniosek  Zamawiającego  może  przedłużyć  termin 

związania ofertą, z tym że Zamawiający może tylko raz, co najmniej na 3 dni przed upływem 

terminu  związania  ofertą,  zwrócić  się do  Wykonawców  o  wyrażenie  zgody  na  przedłużenie 

tego terminu o oznaczony okres, nie dłuższy jednak niż 60 dni  

9.3.  Jeżeli  Zamawiający  wymagał  wadium  to  przedłużenie  okresu  związania  ofertą  jest 

dopuszczalne tylko z jednoczesnym przedłużeniem okresu ważności wadium albo, jeżeli nie 

jest  to  możliwe,  z  wniesieniem  nowego  wadium  na  przedłużony  okres  związania  ofertą. 

Jeżeli  przedłużenie  terminu  związania  oferta  dokonane  jest  po  wyborze  oferty 

na

jkorzystniejszej,  obowiązek  wniesienia  nowego  wadium  lub  jego  przedłużenia  dotyczy 

Wykonawcy, którego oferta została wybrana jako najkorzystniejsza.  

W pkt 8.1. SIWZ zamawiający zawarł informację dotyczące wniesienia wadium i dla części VI 

i  IX  postępowania  ustalił  kwotę  wadium  w  wysokości  odpowiednio  10.000  zł  (słownie: 

dziesięć  tysięcy  złotych)  i  7.000  zł  (słownie:  siedem  tysięcy  złotych).  Odwołujący  wniósł 

wadium w formie pieniężnej. 

W  dniu  25  mara  2019  r.  zamawiający  w  ramach  części  VI  i  IX  zamówienia  wybrał  jako 

najkorzystniejszą ofertę odwołującego. Następnie w dniu 3 kwietnia wykonawca KSB Polska 

Sp.  z  o.o.  wniósł  odwołanie  oznaczone sygn.  akt  KIO  602/19  żądając m.  in.  unieważnienia 

ww.  czynności  oraz  wykluczenia  odwołującego  i  odrzucenia  jego  oferty.  Zamawiający  nie 

czekając  na  orzeczenie  Izby  w  dniu  9  kwietnia  2019  r.  unieważnił  czynność  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty  dla  części  VI  i  IX  zamówienia.  W  związku  z  tym  wykonawca  KSB 

Polska Sp.  z  o.o.  cofnął  odwołanie,  a Izba  umorzyła je postanowieniem  z  dnia 17  kwietnia 

2019 r. 

W dalszej kolejności zamawiający w dniu 24 kwietnia 2019 r.: 

odrzucił ofertę odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7a Pzp oraz art. 89 ust. 1 pkt 8 

Pzp w zw. z art. 66 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. 

poz. 121 ze zm.)

, zwanej dalej: „kc”. Niemniej obie podstawy odrzucenia oferty odwołującego 

były  związane  z  upływem  terminu  związania  ofertą.  Jak  wskazał  zamawiający  w 

uzasadnieniu faktycznym pisma o odrzuceniu oferty odwołującego w postępowaniu otwarcie 

ofert  odbyło  się  w  dniu  4  lutego  2019  r.  Natomiast  zamawiający  wyjaśnił,  że  bieg  terminu 

związania ofertą rozpoczął się wraz z upływem terminu składania ofert tj. dnia 4 lutego 2019 

r., a związku wniesieniem odwołania od dnia 3 kwietnia 2019 r. do dnia 17 kwietnia 2019 r. 

uległ  zawieszeniu.  Biorąc  pod  uwagę  powyższe  zamawiający  ustalił,  ze  termin  związania 

ofertą odwołującego upłynął w dniu 19 kwietnia 2019 r; 

unieważnił  postępowania  w  ramach  części  VI  i  IX  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  1  Pzp 

wskazując w uzasadnieniu faktycznym, że ramach ww. części oferty złożyli KSB Polska Sp. 

z o.o. oraz odwołujący, przy czym oferta KSB Polska Sp. z o.o. została odrzucona w dniu 5 

lutego  2019  r.  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  7b  Pzp  a  oferta  odwołującego  w  dniu  24 

kwietnia 2019 r. na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7a Pzp. 

Treść przepisów: 

-  art.  91  ust.  1  Pzp  - 

Zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na  podstawie kryteriów 

oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia; 

- art. 89 ust. 1 pkt 7a Pzp - 

Zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli wykonawca nie wyraził zgody, 

o której mowa w art. 85 ust. 2, na przedłużenie terminu związania ofertą; 

-  art.  89  ust.  1  pkt  8  Pzp  - 

Zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jest  nieważna  na  podstawie 

o

drębnych przepisów. 

Izba zważyła co następuje. 

Biorąc  pod  uwagę  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy  Izba  uznała,  że 

odwołanie  zasługuje  na  uwzględnienie  w  zakresie  zarzutów  wskazanych  w  pkt  2)  i  3) 

odwołania. W pozostałym zakresie Izba oddaliła odwołanie. 

Jeśli chodzi o zarzut wskazany w pkt 1) odwołania dotyczący naruszenia art. 91 ust. 1 

Pzp,  poprzez  niezastosowanie  się  do  rozstrzygnięcia  postępowania  dla  części  VI  i  IX 

postępowania  z  dnia  25  marca  2019  r.,  Izba  w  przyjęła  argumentacje  zamawiającego 

w

yrażoną  w  odpowiedzi  na  odwołanie  w  części  dotyczącej  wskazania  uzasadnienia 

oddalenia tego zarzutu 

i mając na uwadze ugruntowane orzecznictwo w tym zakresie uznała, 

że  nawet  gdyby  zamawiający  przed  umorzeniem  postępowania  odwoławczego  nie  dokonał 

unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej w zakresie części VI oraz IX postępowania i 

nie  przystąpiłby  do  ponownej  oceny  i  badania  ofert,  to  mógłby  w  każdym  czasie  do  dnia 

zakończenia  postępowania  takiej  czynności  dokonać  samodzielnie  i  zweryfikować 

poprawność podjętych rozstrzygnięć, w tym ponowić czynność oceny ofert. Należy uznać, że 

mechanizm  kontrolowania  procedury  przez  zamawiającego  i  w  konsekwencji  naprawianie 

popełnionych  błędów  należy  rozpatrywać  w  kategoriach  obowiązków,  a  nie  uprawnień 

zamawiającego. Zamawiający bezsprzecznie może więc unieważnić dokonaną ocenę ofert i 

powtórzyć  badanie,  a  następnie  dokonany  wybór.  Jedynym  ograniczeniem  dla  ponownej 

oceny ofert jest fakt podpisania umowy w sprawie zamówienia publicznego.  

W  tym  stanie  rzeczy  argumen

tacja  odwołującego  zmierzająca  do  wskazania  konieczności 

wstrzymania  się  zamawiającego  w  zakresie  unieważnienia  czynności  zaskarżonej  i 

wstrzymania  dokonania  powtórnej  czynności  oceny  ofert  do  czasu  wydania  orzeczenia  w 

ocenie  Izby  nie  zna

lazła  podstaw  zarówno  w  przepisach  Pzp  jak  i  w  orzecznictwie.  Jako 

wystarczające w tym względzie należałoby już uznać literalne brzmienie art. 183 ust. 1 Pzp, 

z  którego  odwołujący  wywodzi  swoje  twierdzenia  o  konieczności  wstrzymania  czynności 

przez  zamawiającego.  Tym  niemniej  ww.  przepis  stanowi  jedynie,  iż:  „W  przypadku 

wniesienia  odwołania  zamawiający  nie  może  zawrzeć  umowy  do  czasu  ogłoszenia  przez 

Izbę  wyroku  lub  postanowienia  kończącego  postępowanie  odwoławcze,  zwanych  dalej 

„orzeczeniem”.  

W związku z powyższym Izba uznała, że postawiony przez odwołującego zarzut naruszenia 

art. 91 ust. 1 Pzp 

należy oddalić. 

Przechodząc do uzasadnienia rozstrzygnięcia w zakresie zarzutu podanego w pkt 2) 

odwołania  Izba  w  pierwszej  kolejności  uznała  za  stosowne  wskazać  okoliczności  związane 

interesem odwołującego w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia, który był kwestionowany 

przez zamawiającego.  

W pierwszej kolejności Izba uznała

, że Krajowa Izba Odwoławcza nie jest związana podstawą 

prawną  wskazaną  przez  odwołującego,  przy  dokonywaniu  kwalifikacji  naruszenia  prawa  przez 

zamawiającego.  

W nawiązaniu do powyższego warto podkreślić, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, 

sąd  w  swoich  orzeczeniach  nie  jest  związany  wskazaną  przez  powoda  podstawą  prawną 

roszczenia,  przeciwnie,  sąd  jest  obowiązany  rozpatrzyć  sprawę  wszechstronnie  i  wziąć  pod 

rozwagę wszystkie przepisy prawne, które powinny być zastosowane w rozważanym przypadku 

(por.  wyroki  Sądu  Najwyższego:  z 13  lipca  2005  r.  sygn.  akt  I  CK  132/05,  z  2  grudnia  2005  r. 

sygn. akt II CK 277/05, z 29 

października 2008 r. sygn. akt IV CSK 260/08, z 27 marca 2008 r. 

sygn. akt II CSK 524/07, z 12 grudnia 2008 r. sygn. akt II CSK 367/08, z 19 marca 2012 r. sygn. 

akt II PK 175/11, z 28 marca 2014 r. sygn. akt III CSK 156/13).  

Przenosząc ten pogląd na grunt postępowania odwoławczego przed Krajową Izbą Odwoławczą, 

w myśl zasady da mihi factum, dabo tibi ius, Izba jest uprawniona do orzekania w sytuacji, gdy 

okoliczności  faktyczne  podniesione  w  zarzutach  odwołania,  a  także  opis  czynności  lub 

zaniec

hania zamawiającego, wskazują na faktyczne naruszenie przepisów ustawy. Zatem Izba, 

w ramach dokonywanej subsumpcji, jest upoważniona do oceny odwołania w aspekcie przepisów 

prawnych, które powinny być zastosowane, jako mające oparcie w ustalonych faktach, bowiem 

Izba nie jest związana podstawą prawną, wskazaną przed odwołującego. Stanowisko to znalazło 

potwierdzenie w orzecznictwie s

ądów powszechnych, jak i Krajowej Izby Odwoławczej.  

Jak  trafnie  podnosi  się  w  orzecznictwie  sądów  powszechnych  zakres  zarzutów  wyznaczają 

okoliczności  faktyczne,  w  których  odwołujący  upatruje  niezgodności  z  przepisami  ustawy  (por. 

Wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z 29 czerwca 2018 r., sygn. akt XIII Ga 546/18, wyrok Sądu 

Okręgowego w Rzeszowie z 18 kwietnia 2012 r. sygn. akt I Ca 117/12, wyrok Sądu Okręgowego 

w  Gliwicach  z 29  czerwca  2009  r.  sygn.  akt  X  Ga  110/09).  Argumentacja  ta  znajduje 

odzwierciedlenie  w 

orzecznictwie  Izby,  gdzie  zaznacza  się,  iż  „za  zarzuty  uznaje  się 

przedstawione  przez  wykonawcę  okoliczności  faktyczne  mające  świadczyć  o  naruszeniu  przez 

zamawiającego  przepisów  ustawy  Pzp.  Podkreślić  także  należy,  że  Izba  nie  jest  związana 

wskazywaną przez wykonawcę podstawą prawną zarzutów” (zob. wyrok Izby z 30 maja 2017 r. 

sygn.  akt  KIO  993/17,  por.  też  wyroki  Izby  z  2  sierpnia  2017  r.  sygn.  akt  KIO  1488/17,  z 10 

sierpnia 2018  r. sygn. akt KIO 1370/18, z 26 czerwca 2018 r. sygn. akt KIO 1075/18, z 27 marca 

2019 r. sygn. akt KIO 420/19

). Skład orzekający powyższe poglądy podzielił i przyjął za własne. 

Krajowa Izba Odwoławcza zatem związana jest zawartymi w odwołaniu zarzutami (art. 192 ust. 7 

Pzp

),  ale  nie  jest  związana  przyjętą  przez  odwołującego  kwalifikacją  prawną  okoliczności 

faktycznych  i 

prawnych  wskazanych  w  zarzucie.  Warto  tu  zauważyć,  że  art.  180  ust.  3  Pzp 

wymaga wskazania 

czynności lub zaniechania czynności zamawiającego, która doprowadziła do 

naruszania  ustawy  oraz 

zwięzłego  przedstawienie  zarzutów.  W  odwołaniu  należy  też  określić 

żądanie  oraz  wskazać  okoliczności  faktyczne  i  prawne,  uzasadniające  wniesienie  odwołania. 

Okoliczności  faktycznych  i  prawnych  nie  można  jednak  utożsamiać  z  podstawą  prawną,  czy 

kwalifikacją stanu faktycznego do przepisów prawa – art. 192 ust. 2 Pzp stanowi bowiem, iż Izba 

uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może 

mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia – niezależnie od tego, jak to 

naruszenie  w  oparciu  o  przedstawione  zarzuty  zostanie  zakwalifikowane  (zob.  wyrok  Izby  z  27 

marca 2019 r. sygn. akt KIO 420/19). 

Prz

enosząc  powyższe  rozważania  na  kanwę  sporu  zakreślonego  przez  zakres  zarzutów 

rozpoznawanego  odwołania  Izba  stwierdziła,  że  co  prawda  w  treści  zarzutu  jak  i  całego 

odwołania, odwołujący nie wskazał naruszenia treści przepisu 

art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw.  z 

art.  66  §  2  kc,  który  był  jedną  z  podstaw  odrzucenia  jego  oferty  niemniej  następujące 

okoliczności  w  ocenie  Izby  spowodowały  konieczność  merytorycznego  rozpoznania 

przedmiotowego zarzutu

Po pierwsze jak wynika z treści informacji z dnia 24 kwietnia 2019 r. o 

odrzuceniu oferty odwołującego w ramach części VI i IX zamówienia 

obie podstawy odrzucenia 

oferty  odwołującego  odnosiły  się  do  upływu  terminu  związania  ofertą  odwołującego,  co 

wynika  z  ustaleń  faktycznych  podanych  przez  zamawiającego  w  tej  informacji.  Do  tej 

okoliczności  tj.  upływu  terminu  związania  jego  ofertą  odnosił  się  odwołujący  w  swoim 

odwołaniu.  Po  drugie  w  odwołujący  (str.  6  akapit  2  odwołania)  wskazał,  że:  Zgodnie  z 

ugruntowaną  linią  orzeczniczą  KIO,  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

upływ  terminu  związania  oferta  nie  powoduje  utraty  przez  ofertę  waloru  stanowczości, 

polegającego  na  umożliwieniu  zamawiającemu  doprowadzenia  do  zawarcia  umowy  w 

sprawie  zamówienia  publicznego  poprzez  samo  przyjęcie  oferty.  Z  tego  względu  upływ 

te

rminu  związania  ofertą nie  decyduje  o  nieskuteczności  oferty,  ale  o  braku  istnienia 

po stronie W

ykonawcy obowiązku zawarcia umowy. W związku z powyższym, brak jest 

podstaw  do  przyjęcia,  że  oferta,  co  do  której  upłynął  termin  związania  ofertą  straciła 

cechy 

oferty  i  w  związku  z  tym  powinna  być  uznana  za  nieważną  (pogrubienie  własne 

Izby) 

lub  podlegającą  odrzuceniu  oraz  W  świetle  przepisów  Ustawy  Pzp  brak  jest 

jakiegokolwiek  przepisu,  zgodnie  z  którym  upływ  terminu  związania  ofertą 

powodowałby  nieważność  oferty  (pogrubienie  własne  Izby).  Na  gruncie  przepisów  o 

zamówieniach  publicznych  upływ  terminu  związania  ofertą  nie  decyduje  o  skuteczności 

oferty,  ale  o  braku  istnienia  po  stronie  wykonawcy  obowiązku  zawarcia  umowy.  Mając  na 

uwadze  powyżej  wskazane  fragmenty  odwołania  Izba  uznała,  że  w  swojej  argumentacji 

odwołujący  odnosił  się  także  do  niemożności  uznania  oferty  za  nieważną  w  związku  z 

upływem  terminu  związania  ofertą  a  do  tego  odnosi  się  treść  art.  89  ust.  1  pkt  8  Pzp.  Po 

trzecie  w  żądaniach  stawianych  w  odwołaniu,  odwołujący  domagał  się  unieważnienia 

czynności odrzucenia jego oferty bez wskazania na konkretną podstawę prawną. 

Reasumując w ocenie Izby brak wskazania w odwołaniu wszystkich przepisów stanowiących 

podstawę  prawną  odrzucenia  oferty  odwołującego  nie  stanowi  przeszkody  do 

merytorycznego  rozpoznania  przedmiotowego  zarzutu,  gdyż  Izba  jest  uprawniona  do 

orzekania  w  sytuacji,  gdy  opis  czynności  lub  zaniechania  zamawiającego  wskazują  na 

faktyczne naruszenie przepisów Pzp i nie budzą one żadnych wątpliwości. 

Przechodząc  już  do  merytorycznego  rozpatrzenia  odwołania  w  zakresie  zarzutu 

wskazanego w pkt 2) Izba nie podzieliła podnoszonej przez zamawiającego argumentacji, że 

brak  przedłużenia  terminu  związania  ofertą  powoduje  konieczność  odrzucenia  oferty  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7a Pzp oraz 

art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp w zw. z art. 66 § 2 kc. 

W  ocenie  Izby  na  gruncie  Pzp  fakt  nieprzedłużenia  terminu  związania  ofertą  nie  powoduje 

niemożliwości  wyboru  oferty  wykonawcy  i  zawarcia  z  nim  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego

,  zatem  zamawiający  nie  ma  możliwości  odrzucenia  takiej  oferty,  ponieważ 

przepisy  Pzp 

–  stanowiące  lex  specialis  w stosunku  do  przepisów  kc  –  nie  wiążą 

negatywnych  skutków  z  brakiem  związania  ofertą  i  nie  zwalniają  zamawiającego  z 

właściwego wykonania swoich ustawowych obowiązków. Wyjątkiem jest art. 89 ust. 1 pkt 7a 

w  zw.  art.  85  ust.  2  Pzp,  kiedy 

zamawiający  odrzuca  ofertę  wykonawcy  –  jedynie  w 

przypadku, gdy wykonawca nie zgodził się na przedłużenie terminu związania ofertą, mimo 

że  zamawiający  uprzednio  zwrócił  się  do  wykonawcy  o  wyrażenie  takiej  zgody  –  co  w 

ustalonym przez Izbę stanie rzeczy nie miało miejsca. 

W  świetle  przepisów  Pzp  brak  jest  jakiegokolwiek  przepisu,  który  upływ  terminu  związania 

ofertą  wiązałby  z  jej  wygaśnięciem  czy  nieważnością.  Wskazywany  przez  zamawiającego 

art.  66 

§  2  kc,  który  mógłby  mieć  zastosowanie  w  oparciu  o  art.  14 Pzp.,  dotyczy 

cywilistycznego  związania  ofertą,  które  na  gruncie  Pzp  jest  ukształtowane  w  sposób 

odmienny,  zatem  w  ocenie  składu  orzekającego  zamawiający  winien  dokonać  oceny  i 

badania oferty odwołującego, bowiem nic nie stoi na przeszkodzie, aby została ona wybrana 

jako najkorzystniejsza. 

Zgodnie z  art.  66  §  1 kc  oświadczenie drugiej  stronie woli  zawarcia  umowy  stanowi  ofertę, 

jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy, zaś na podstawie 66 § 2 kc jeżeli oferent nie 

oznaczył w ofercie terminu, w ciągu którego oczekiwać będzie odpowiedzi, oferta złożona w 

obecności  drugiej  strony  albo za  pomocą  środka  bezpośredniego  porozumiewania  się  na 

odległość  przestaje wiązać, gdy  nie zostanie przyjęta  niezwłocznie;  złożona w  inny  sposób 

przestaje  wiązać  z  upływem  czasu,  w  którym  składający  ofertę  mógł  w  zwykłym  toku 

czynności otrzymać odpowiedź wysłaną bez nieuzasadnionego opóźnienia.  

Zatem  oferta,  o  której  mowa  w  art.  66  kc,  powoduje  taki  stan  związania  złożonym 

oświadczeniem,  że  samo  przyjęcie  oferty  prowadzi  do  zawarcia  umowy,  a  okres  związania 
ofertą  wyznacza  de  facto  okres  ważności  oferty.  Jednakże,  na  gruncie  Pzp,  norma 

rekonstruowana  w  zakresie  związania  ofertą  nie  uwzględnia  treści  art.  66 §  2  kc,  gdyż 

przepis  ten  jest  zastępowany  przez  przepisy  szczególne  zarówno  co  do  materialnoprawnej 

struktury  zobowiązania  jakie  ze  sobą  niesie,  terminu  związania  jak  i  jego  skutków  (lex 

specialis derogat legi generali). Na gruncie Pzp to nie wykonawca 

składający ofertę określa 

termin  związania  ofertą,  ale  zamawiający,  zgodnie  z art.  85  ust.  1  Pzp,  który  stanowi,  że 

w

ykonawca jest związany ofertą do upływu terminu określonego w SIWZ – to nie wykonawca 

formułuje treść  zobowiązań  wynikających z  przyjęcia oferty  przez  zamawiającego,  lecz  jest 

ona wyznaczona postanowieniami dokumentacji postępowania.  

Oferta,  o  której  mowa  w art.  66 kc,  jest  oświadczeniem  wyrażającym  stanowczą  decyzję 

oferenta co do zawarcia umowy, przy c

zym sens tej stanowczości polega na tym, że zbędne 

są po stronie oferenta dalsze oświadczenia, aby umowa doszła do skutku. Ta stanowczość 

powoduje, 

że  stan  związania  ofertą  polega  na  tym,  że  oblat  może  przez  samo  przyjęcie 

oferty  doprowadzić  do  zawarcia  umowy,  o  treści  określonej  w  ofercie.  Zaś  z uwagi  na 

znaczną  uciążliwość stan  ten  został  ograniczony  terminem  –  po  upływie  którego  związanie 

ofertą  wygasa.  W  konsekwencji,  po  upływie  terminu  określonego  w  ofercie,  w oparciu 

o 66 

§ 2 kc,  oferta  złożona  na  gruncie  kc  traci  swoją  podstawową  właściwość,  jaką  jest 

stanowczość  woli  zawarcia  umowy  (która  skutkuje  automatycznym  zawarciem  umowy, 

w 

przypadku przyjęcia oferty przez oblata). Innymi słowy, oferta po upływie terminu nie może 

być uznana za ofertę skuteczną. Na gruncie Pzp skutek ten nie występuje – dopiero wybór 

oferty  jako  najkorzystniejszej  prowadzi  do  możliwości  zawarcia  umowy,  a  jej  zawarcie  jest 

zabezpieczone  przez  szereg  instrumentów  oraz  roszczeń  przysługujących  zarówno 

zamawiającemu  jak  i  wykonawcy.  Na gruncie cywilnym  tymczasem  przyjęcie oferty jest już 

wykreowaniem zobowiązania, a ewentualne roszczenia przysługujące stronom (już zawartej) 

umowy  mają  charakter  odszkodowawczy  –  z  tytułu  niewykonania  bądź  nienależytego 

wykonania zobowiązania.

Oferta  sk

ładana  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  nie  posiada  zatem 

waloru stanowczości, o którym mowa w kc. Dokonanie przez zamawiającego wyboru oferty 

najkorzystniejszej nie powoduje powstania pomiędzy zamawiającym a wykonawcą, stosunku 

umownego  (w  postaci 

automatycznego  zawarcia  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego)

.  Wybór  oferty  wykonawcy  jedynie  uprawnia  zamawiającego  do  żądania  od 

wykonawcy złożenia kolejnego oświadczenia woli, w przedmiocie zawarcia umowy.  

Zatem  z

wiązanie  ofertą  na  gruncie  Pzp  oznacza  jedynie  powstanie  po  stronie  wykonawcy 

obowiązku  złożenia  –  w  przypadku  wyboru  jego  oferty  –  oświadczenia  woli  w przedmiocie 

zawarcia  umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego.  W przypadku  gdy  wykonawca 

obowiązku tego nie dopełni, umowa nie zostanie zawarta (zob. wyrok Izby z 11 lutego 2019 

r. sygn. akt KIO 105/19). 

Jak  trafnie  wskazał  Sądu  Okręgowy  w Warszawie  w  wyroku  z 16  lipca  2014 r.,  sygn.  akt 

XXIII  Ga  924/14 

Z  uwagi  na  tak  istotne  różnice  w  zakresie  doniosłości  skutków  przyjęcia 

oferty na g

runcie przepisów kodeksu cywilnego (samoistne, automatyczne zawarcie umowy) 

i  wyboru  ofert

y  najkorzystniejszej  na  gruncie  przepisów  prawa  zamówień  publicznych 

(wstępny  etap  poprzedzający  zawarcie  umowy)  nie  można  w  prosty  mechaniczny  sposób 

przenosić rozwiązań prawa cywilnego na  prawo zamówień publicznych w  zakresie skutków 

i 

konsekwencji  upływu  terminu  związania  ofertą.  Z  uwagi  na  tak  doniosłe  skutki  przyjęcia 

oferty z kodeksu cywilnego 

(automatyczne zawarcie umowy) upływ terminu związania ofertą 

powoduje  automatyczny,  bezpowrotny  upadek  oferty.  Jej  przyjęcie  po  upływie  terminu 

związania  nie  rodzi  skutku  w  postaci  zawarcia  umowy,  może  być  jedynie  rozważane  jako 

nowa  oferta  zamawiającego.  Skutek  wyboru  oferty  w  rozumieniu  prawa  zamówień 

publicznych 

nie  jest  tak  doniosły,  tj.  nie  powoduje  automatycznego  zawarcia  umowy,  brak 

jest  zatem  podstaw  aby  tak  doniosły  był  również  skutek  upływu  terminu  związania  ofertą 

p

olegający na automatycznym, bezpowrotnym jej upadku. 

W konsekwencji  powyższego na gruncie  Pzp  upływ  terminu  związania ofertą nie powoduje 

utraty przez ofertę waloru stanowczości, czyli jej wygaśnięcia. Po upływie terminu związania 

ofertą  jest  ona  nadal  ważna,  z  tą  różnicą,  że  działania  zgodne  z  jej  treścią  (czyli  zawarcie 

umowy na warunkach w ofercie oznaczonych) zależne jest wyłącznie od suwerennej decyzji 

wykonawcy,  który  nie  może  być  już  po  terminie  związania  do  zawarcia  umowy  skutecznie 

przymuszony. Tym samym 

nie ma przeszkód do dokonania wyboru takiej oferty, a następnie 

zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego (por. wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi 

z 21 

września  2012  r.,  sygn.  akt  XIII  Ga  379/12,  wyrok  Sądu  Okręgowego  w Lublinie  z 17 

stycznia  2014 

r.  sygn.  akt IX  Ga  392/13,  wyrok Sądu Okręgowego  w Warszawie z 16  lipca 

2014 r.,  sygn.  akt  XXIII  Ga  924/14, 

wyrok  Sądu  Okręgowego  w Warszawie  z 19  czerwca 

2015 r.,  sygn.  akt  sygn.  XXIII  Ga  729/15,

postanowienie 

Trybunału  Konstytucyjnego  z 24 

lutego 2010 r. sygn. akt SK 22/08).  

Zatem  nie  ma  żadnej  podstawy  prawnej,  aby  po  upływie  terminu  związania  ofertą 

zamawiający  mógł  odstąpić  od jej  oceny  i badania  oraz  nie  ma  żadnej  przeszkody  prawnej 

do wyboru takiej oferty jako najkorzystniejszej, zaś zamawiający nie wskazał, ani nie wykazał 

okoliczności przeciwnej.  

Ponadto z treści postanowienia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 13 lipca 2017 

r.  w sprawie  Saferoad  Grawil  et  Saferod  Kabex,  o  sygn.  akt  C-35/17, 

Izba  wyciągnęła 

zupełnie odmienne wnioski niż zamawiający. Zamawiający  w informacji o odrzuceniu oferty 

odwołującego  w  zakresie  części  VI  i  IX  cytował  fragmenty  ww.  postanowienia  jako 

okoliczności  uzasadniające  odrzucenie  oferty  odwołującego  zarówno  na  podstawie  art.  89 

ust.  1  pkt  7a  Pzp  jak  i  art.  89  ust.  1  pkt  8  Pzp.  W  ocenie  Izby 

Trybunał  w  przedmiotowym 

orzeczeniu 

dostrzegł,  że  wskutek  występujących  od  wielu  lat  sporów  dotyczących  upływu 

terminu  związania  ofertą,  polskie  orzecznictwo  wypracowało  dwie  równoległe  linie,  co 

spowodowało brak pewności prawnej zarówno dla wykonawców, jak i zamawiających. W tej 

sytuacji TSUE 

kategorycznie stwierdził, że jeżeli wykluczenie wykonawcy z postępowania ze 

względu na upływ terminu związania ofertą nie było wyraźnie przewidziane w ustawie ani w 

ogłoszeniu  o  zamówieniu  lub  SIWZ,  to  zasady  równego  traktowania  i  obowiązek 

przejrzystości należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykluczeniu 

wykonawcy  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  wskutek  niespełnienia 

przez tego wykonawcę obowiązku, który nie wynika wyraźnie z dokumentacji przetargowej. 

Warto dodać, że zamawiający w SIWZ nie przewidział wyraźnie w treści SIWZ lub ogłoszenia 

o zamówieniu sankcji odrzucenia ofert wykonawcy, co do której upłynął termin jej związania. 

Warto zaznac

zyć, że do upływu terminu związania ofertą termin ten chroni zamawiającego i 

przyznaje  mu  prawo  przyjęcia  oferty  oraz  żądania  zawarcia  umowy.  Jeżeli  wykonawca, 

którego  oferta  została  wybrana,  odmówi  podpisania  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego  na  waru

nkach  określonych  w  ofercie,  zamawiający  zatrzymuje  wadium  wraz  z 

odsetkami.  Po  upływie  terminu  związania  ofertą  instytucja  ta  chroni  wykonawcę,  dając  mu 

prawo do uchylenia się od zawarcia umowy. Nie oznacza to jednak, że po upływie terminu 

związania  ofertą  nie  może  dojść  do  zawarcia  umowy,  gdyż  w  takim  przypadku  brak  jest 

jedynie po stronie wykonawcy takiego obowiązku. Jeżeli po upływie terminu związania ofertą 

istnieje zgodna wola stron zawarcia umowy, umowa może zostać podpisana. 

W  związku  z  powyższym  Izba  uznała,  że  zamawiający  w  sposób  niezgodny  z  przepisami 

odrzucił ofertę odwołującego naruszając tym samym treść art. 89 ust. 1 pkt 7a Pzp oraz art. 

89 ust. 1 pkt 8 Pzp. 

W odniesieniu do zarzutu wskazanego w pkt 3) 

Izba stwierdziła, że mając na uwadze 

po

wyższe  stanowisko  należy  uznać,  że  w  postępowaniu  złożono  co  najmniej  jedną  ofertę, 

która na ten moment nie podlegała odrzuceniu, a tym samym unieważnienie postępowania 

na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  1 

Pzp  było

niezasadne.  W  konsekwencji  uwzględnienia 

zarzutu 

dotyczącego odrzucenia oferty odwołującego za zasługujący na uwzględnienie Izba 

uznała  także  zarzut  naruszenia  art.  93  ust.  1  pkt  1  Pzp  dotyczący  niezasadnego 

unieważnienia postępowania w zakresie części VI i IX zamówienia. 

W  związku  z  powyższym,  na  podstawie  art.  192  ust.  1  Pzp,  orzeczono  jak 

w 

sentencji. Zgodnie bowiem z treścią art. 192 ust. 2 Pzp. Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli 

stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy, które miało wpływ  lub  może mieć  istotny  wpływ  na 

wynik  postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Potwierdzenie  zarzutów  wskazanych 

w 

odwołaniu powoduje, iż w przedmiotowym stanie faktycznym została wypełniona hipoteza 

normy  prawnej  wyrażonej  w  art.  192  ust.  2  Pzp.,  ponieważ  zamawiający  w  sposób 

nieprawidłowy dokonał odrzucenia oferty odwołującego oraz unieważnienia postępowania w 

zakresie części VI i IX. 

Rozstrzygnięcie  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  wydano  na  podstawie  art. 

192 ust. 9 i 10 Pzp

, tj. stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem § 3 pkt 1 i 2 lit. 

b  oraz  § 5 ust.  2  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010 r. 

w 

sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów 

w 

postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  z  2018  r.  poz.  972), 

obciążając  zamawiającego  kosztami  postępowania  odwoławczego  w  postaci  wpisu 

i 

wynagrodzenia  pełnomocnika  odwołującego,  zgodnie  ze  złożoną  fakturą  VAT,  w  kwocie 

wynikającej z § 3 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia.  

Ponadto mimo tego, iż jeden z zarzutów postawionych w odwołaniu został oddalony, 

Izba nie znalazła uzasadnienia dla częściowego rozdzielenia kosztów pomiędzy strony, gdyż 

w  ocenie  Izby  odwołanie  w  istotnym  i  kluczowym  dla  odwołującego  zakresie  dotyczącym 

odrzucenia  jego  oferty  i  unieważnienia  postępowania  w  zakresie  części  VI  i  IX  zostało 

uwzględnione  i  tym  samym  ma  on  szanse  na  to,  iż  jego  oferta  zostanie  w  tych  częściach 

uznana za najkorzystniejszą. 

Przewodniczący:      …………………………….