KIO 764/19 WYROK dnia 13 maja 2019 r.

Sygn. akt: KIO 764/19 

WYROK 

z dnia 13 maja 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Ewa Kisiel 

  Protokolant: 

Rafał Komoń 

 
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2019 r. w Warszawie odwołania wniesionego do 

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 25 kwietnia 2019 r. przez wykonawców wspólnie 

ubiegających się o udzielenie zamówienia jako Konsorcjum firm: 1. TK Telekom Sp. z o.o.  z 

siedzibą w Warszawie przy ul. Kijowskiej 10/12A, 2. P. G. i G. A. prowadzący działalność 

gospodarczą w ramach spółki cywilnej pod firmą Polgard s.c.  P. G., G. A. z siedzibą w 

Ożarowie  Mazowieckim  przy  ul.    Sikorskiego  31  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego  PKP  Intercity  Spółka  Akcyjna  z  siedzibą  w  Warszawie  przy  Alejach 

Jerozolimskich 142A 

orzeka: 

1.  oddala 

odwołanie; 

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia jako Konsorcjum firm: 1. TK Telekom Sp. z o.o.  z siedzibą w Warszawie 

przy  ul.  Kijowskiej  10/12A,  2.  P.  G.  i  G.  A. 

prowadzący  działalność  gospodarczą w 

ramach  spółki  cywilnej  pod  firmą  Polgard  s.c.  P.  G.,  G.  A.  z  siedzibą  w  Ożarowie 

Mazowieckim  przy  ul.    Sikorskiego  31  i 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania 

odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy) 

uiszczoną  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

Konsorcjum firm: 1. TK Telekom Sp. z o.o. 2. Polgard s.c. P.  G., G. A. z siedziba dla 

lidera Konsorcjum: ul. Kijowska 10/12A, 03-743 Warszawa, 

tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 
(Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia 

przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 
Sądu Okręgowego w Warszawie. 

 Przewodniczący:    …………..……….…….… 

Sygn. akt: KIO 764/19 

UZASADNIENIE 

PKP Intercity Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie przy Alejach Jerozolimskich 142A 

(dalej:  „Zamawiający”),  prowadzi  w  trybie  przetargu  ograniczonego  na  podstawie  przepisów 

ustawy 

z 

dnia 

stycznia 

r. 

Prawo 

zamówień 

publicznych  

(Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  2164)  –  zwanej  dalej  "ustawą"  lub  "Pzp"  –  postępowanie  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  „Zakup,  instalacja  i  utrzymanie  elementów 

stacjonarnego  systemu  monitoringu  CCTY  na  stacjach  postojowych  Warszawa  Olszynka 

Grochowska, Gdynia Grabówek, Kraków Zachód", znak 29/09/PR2/2015. 

Szacunkowa  wartość  przedmiotowego  zamówienia  jest  wyższa  od  kwot  wskazanych  

w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 5 lutego 2016 r. pod numerem 2016/S 025-041048. 

W dniu 15 kwietnia 2019 r. wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia 

jako  Konsorcjum  firm:  1.  TK  Telekom  Sp.  z  o.o.    z  siedzibą  w  Warszawie  przy  

ul. Kijowskiej 10/12A, 2.  P. G. i G. A., prowadzący działalność gospodarczą w ramach spółki 

cywilnej  pod  firmą  Polgard  s.c.  P.  G.,  G.  A.  z  siedzibą  w  Ożarowie  Mazowieckim  przy  ul.  

Sikorskiego  31  (dalej:  „Odwołujący”  lub  „Konsorcjum”)  otrzymali  informację  o  unieważnieniu 

prowadzonego postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6 Pzp.  

W dniu 25 kwietnia 2019 r. Konsorcjum wniosło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

odwołanie  od  niezgodnej  z  przepisami  ustawy  czynności  Zamawiającego,  polegającej  na 

unieważnieniu prowadzonego postępowania.  

Odwołujący zarzucał Zamawiającemu naruszenia następujących przepisów Pzp: 

art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy przez unieważnienie postępowania pomimo braku zaistnienia 

przesłanek, o których mowa w tym przepisie, a w konsekwencji 

art.  7  ust.  1  ustawy  przez  prowadzenie  postępowania  w  sposób  niezapewniający 

zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców. 

Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania i zasądzenie kosztów postępowania oraz 

nakazanie Zamawiającemu: 



unieważnienia czynności unieważnienia postępowania; 



powtórzenie czynności badania i oceny oferty Odwołującego; 



wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej w postępowaniu. 

W  treści  uzasadnienia  Odwołujący  wyjaśniał  m.  in.,  że  w  dniu  15  kwietnia  2019  r.  

Zamawiający  unieważnił  postępowanie  argumentując,  iż  od  daty  wszczęcia  postępowania 

zmieniła  się  liczba  i  sposób  rozmieszczenia  taboru  stacjonującego  na  stacjach:  Warszawa 

Olszynka Grochowska, Gdynia Garbówek i Kraków Zachodni i w związku z tym nastąpiła istotna 

zmiana okoliczności, o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy. Zamawiający wskazał również, 

że nie był w stanie przewidzieć tej zmiany oraz iż nie ma interesu publicznego w realizowaniu 

zamówienia. 

Odwołujący  nie  zgadzał  się  z  ww.  argumentacją  podkreślając,  że  przedmiotem 

postępowania  jest  wdrożenie  systemu  monitoringu,  który  w  znacznej  mierze  składa  się  z 

urządzeń rejestrujących (kamery) oraz obsługującego ich oprogramowania. System ten musi 

spełniać  określone  funkcjonalności  opisane  w  OPZ,  mające  na  celu  zapewnienie 

bezpieczeństwa stacjonującego taboru. W tym zakresie, potrzeby i oczekiwania Zamawiającego 

nie  mogły  ulec  zmianie  bowiem  przeznaczenie  systemu  jest  nadal  takie  samo.  Zmianie 

(zwiększeniu) uległ obszar i ilość pojazdów, które mają być rejestrowane. Zdaniem Konsorcjum 

jest  to  jednak  okoliczność,  którą  Zamawiający  będąc  największym  przewoźnikiem  w  Polsce 

zobowiązany  był  przy  zachowaniu  zwykłej  staranności  przewidzieć.  Odwołujący  podnosił,  że 

Zamawiający sam wskazywał na str. 4 uzasadnienia decyzji o unieważnieniu postępowania, iż 

w latach: 2015-2018 nastąpił dynamiczny wzrost liczby przewożonych podróżnych. Skoro zatem 

wzrost podróżnych jest obserwowany od 2015 r, zaś postępowanie zostało ogłoszone w lutym 

2016 r. to zdaniem Odwołującego należało uznać, że Zamawiający miał wszelkie podstawy, i 

przy  zachowaniu  najmniejszej  staranności  powinien,  przypuszczać,  że  ilość  pasażerów,  a  w 

konsekwencji  liczba  pojazdów  niezbędnych  do  ich  przewożenia  ulegnie  zmianie.  Kolejno 

Odwołujący  twierdził,  że  o  świadomości  Zamawiającego  w  zakresie  potrzeby  posiadania 

długofalowej  strategii  w  przedmiocie  przewozów  i  taboru  świadczą  również  dokumenty 

powoływane na str. 3 uzasadnienia w postaci uchwalonych Strategii obejmujących okresy od 

trzech do pięciu lat. Trudno jest zatem uwierzyć, iż Zamawiający ogłaszając przetarg w lutym 

2016 r. nie przewidział możliwości zwiększenia ilości pasażerów czy też liczby pojazdów. 

W  ocenie  Konsorcjum  zwiększona  liczba  podróżnych  z  upływem  lat  nie  jest 

okolicznością, której nie dało się przewidzieć w trakcie postępowania, tym bardziej, że już przed 

wszczęciem postępowania Zamawiającemu znana była ta tendencja. Co więcej, jeśli wskazany 

wzrost był zdaniem Zamawiającego tak wysoki i nie przewidywalny, to powinien on wykazać, 

dlaczego dopiero  teraz  w  jego ocenie skutkować to powinno unieważnieniem  postępowania. 

Zaś Zamawiający wskazywał, że „sposób objęcia tej stacji monitoringiem wizyjnym określony w 

ramach  niniejszego  postępowania  zdezaktualizował  się  w  sposób  istotny  i  nie  odpowiada 

aktualnym potrzebom Zamawiającego" co zdaniem Odwołującego nie wskazuje na naruszenie 

interesu publicznego a jedynie na swoje aktualne potrzeby.  

Konsorcjum 

podnosiło, 

że 

okolicznościami 

uzasadniającymi 

unieważnienie 

postępowania  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  6  Pzp  nie  mogą  być  sytuacje,  które  są 

następstwem  błędnych  decyzji  podjętych  przez  Zamawiającego  przed  wszczęciem 

postępowania  lub  w  postępowaniu,  a  także  niedbalstwa  lub  niezachowania  wymaganej 

staranności  w  przygotowaniu  lub  prowadzeniu  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego. 

Kolejno  Odwołujący  twierdził,  że  Zamawiający  wiedział  również  o  konieczności 

zapewnienia  przez  wykonawcę  wybranego  w  postępowaniu  możliwości  rozbudowy  systemu 

wraz ze zwiększającym się ruchem pojazdów szynowych, bowiem w licznych postanowieniach 

OPZ oraz wyjaśnieniach do SIWZ stworzył mechanizmy, które to umożliwiają. W konsekwencji, 

nie jest prawdziwa teza Zamawiającego, iż system będący przedmiotem postępowania nie daje 

możliwości jego rozbudowy. 

Odwołujący  wyjaśniał,  że  oferowany  przez  wykonawcę  system  gwarantuje  również 

osiągnięcie  zakładanych  przez  Zamawiającego  celów  w  postaci  ograniczenia  liczby  zdarzeń 

dewastacji taboru i minimalizacji ryzyka wystąpienia zjawisk niepożądanych w postaci ataków 

terrorystycznych. System jest aktualny, zaś urządzenia monitorujące wchodzące w jego skład 

nadal  oferowane.  Ponadto  system  może  być  dowolnie  rozbudowany  zarówno  w  zakresie 

funkcjonalności jak i urządzeń, w szczególności, nie zawiera żadnych ograniczeń jeżeli chodzi 

o  liczbę  zamontowanych  w  nim  kamer.  Odwołujący  zwracał  uwagę,  że  nie  ma  również 

przeszkód,  aby  system  został  rozbudowany  przez  wykonawców  wyłonionych  w  kolejnych 

postępowaniach. 

Odwołujący  nie  zgadzał  się  z  Zamawiającym,  że  realizacja  umowy  w  ramach 

postępowania nie leży w interesie publicznym, skoro na jej podstawie Zamawiający otrzyma w 

pełni  funkcjonalny  i  rozbudowywalny  system  gwarantujący  spełnienie  celów  zakładanych  na 

etapie wszczęcia postępowania i obecnie.  

Podsumowując  stwierdził,  że  Zamawiający  nie  wykazał  kumulatywnego  spełnienia 

przesłanek,  o  których  mowa  w  art.  93  ust  1  pkt  6  Pzp,  tj.  zmiany  o  istotnym  charakterze, 

powodującej,  że  prowadzenie  postępowania  lub  wykonanie  umowy  nie  leży  w  interesie 

publicznym oraz braku możliwości wcześniejszego przewidzenia wystąpienia tej okoliczności. 

Zamawiający  wniósł  do  Izby  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  wnosił  o  oddalenie 

odwołania w całości uznając je za całkowicie niezasadne.  

Odnosząc  się  do  zarzutów  odwołania  w  aspekcie  interesu  publicznego  Zamawiający 

przede  wszystkim  wskazywał  na  cel  zamawianego  systemu,  określony  przy  wszczęciu 

postępowania.  Następnie  wyjaśniał,  że  w  przypadku  zamawiających  sektorowych,  w 

szczególności będących podmiotami prawa publicznego, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 

Pzp,  do  których  należy  Zamawiający,  nie  da  się  pominąć  aspektu  zaspokajania  przez  te 

podmioty  potrzeb  o  charakterze  powszechnym  niemających  charakteru  przemysłowego  ani 

handlowego.  Zamawiający  zatem  zaspokaja  potrzeby  powszechne  w  zakresie  kolejowego 

transportu  pasażerskiego.  W  zakresie  świadczenia  usług  publicznych  powoływał  się  na 

orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 5 października 2017 r. 

w sprawie CS67/15 LitSpecMet TSUE, w którym potwierdzono, że „działalność litewskiej spółki 

kolejowej,  która  obejmuje  świadczenie  publicznych  usług  transportu  osób,  uznaje  się  za 

prowadzoną  w  celu  zaspokajania  potrzeb  w  interesie  ogólnym  oraz  że  spółkę  tę  należy 

kwalifikować jako podmiot prawa publicznego”.  

Zamawiający  wyjaśniał,  że  zaspokaja  potrzeby  społeczne  w  zakresie  transportu 

kolejowego przy użyciu parku taborowego, w który została wyposażona przy powstaniu Spółki 

w rezultacie komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego Polskie Koleje Państwowe, który to 

park  modernizuje  i  powiększa  w  zależności  od  społecznego  zapotrzebowania  na  ten  rodzaj 

transportu. Główny cel, który przyświecał wszczęciu niniejszego postępowania to zapewnienie 

bezpieczeństwa  posiadanego  taboru  kolejowego,  w  szczególności  nowych  elektrycznych 

zespołów  trakcyjnych.  Wbrew  twierdzeniom  Odwołującego  Zamawiający  wskazywał,  że  w 

uzasadnieniu  decyzji  o  unieważnieniu  postępowania  wskazał  interes  publiczny  który  nie 

zostanie  osiągnięty  przy  kontynuacji  niniejszego  postępowania,  mianowicie  jest  to  przede 

wszystkim bezpieczeństwo i zapewnienie możliwości przewozu koleją co wskazano jako cele 

postępowania na str. 5 informacji o unieważnieniu postępowania: ograniczenie liczby zdarzeń 

dewastacji  nowo  nabywanego  taboru,  prowadzących  do  czasowych  wyłączeń  taboru, 

minimalizacja ryzyka wystąpienia aktów terrorystycznych na bocznicy. 

Zamawiający wskazywał, że bezpieczeństwo taboru przekłada się na bezpieczeństwo 

podróżnych.  Prawdopodobna  jest  sytuacja,  w  której  podczas  nocnego  postoju  pociągu  na 

bocznicy ktoś podczepia ładunek wybuchowy pod pociąg albo uszkadza lokomotywę w sposób 

zagrażający  bezpieczeństwu  podróżnych.  Ponadto,  w  przypadku  dewastacji  taboru  np. 

najczęściej graffiti, zdewastowany tabor jest wyłączany na co najmniej kilka dni z eksploatacji, 

co,  jak  napisano  na  str.  5  uzasadnienia  decyzji  o  unieważnieniu  postępowania,  może 

powodować  niewywiązywanie  się  z  realizacji  planowanego  rozkładu  jazdy.  De  facto 

oznaczałoby  to  niewywiązywanie  się  Zamawiającego  jako  przewoźnika  państwowego  ze 

zobowiązań  względem  obywateli  do  zapewnienia  zaspokajania  potrzeb  powszechnych  w 

zakresie transportu kolejowego. 

W  tym  kontekście  zdaniem  Zamawiającego  objęcie  monitoringiem  na  stacji  Olszynka 

Grochowska tylko torów  211-218,  co  było  wystarczające  w  2016  r.,  ale nie  jest  obecnie  i  na 

przyszłość,  nie  spełni  ww.  celów,  ponieważ  ze  względu  na  szeroko  zakrojone  inwestycje 

taborowe,  część  nowo  nabytego  lub  zmodernizowanego  taboru,  w  szczególności  składów 

zespolonych, nie mieściłaby się w obszarze objętym systemem, a posiadanie niekompletnego 

systemu monitoringu (nie obejmującego całego obszaru bocznicy, na którym stacjonuje nowy 

lub zmodernizowany tabor) jest niecelowe. 

Zamawiający podnosił, że Odwołujący zdaje się sugerować, że pełną funkcjonalność i 

zapewnienie monitoringu dla całego obszaru wymagającego ochrony, system CCTV osiągnie 

po rozbudowie jednak mimo iż słowo „system" kojarzy się informatycznie, jako swego rodzaju 

dedykowane  oprogramowanie,  to  jednak  w  niniejszym  postępowaniu  „system  CCTV"  ma 

wymiar przede wszystkim fizyczny, wyznaczony obszarem chronionym. Zamawiający wyjaśniał, 

że na wymiar fizyczny obecnie zamawianego systemu składają się urządzenia wymienione w 

załączniku nr 3a do siwz: 123 kamery, 3 rejestratory, 3 serwery, 16 monitorów, 4 komputery, 

switche oraz niewymienione z ilości w siwz, jednak niezbędne do działania systemu urządzenia 

sieciowe,  konstrukcje  wsporcze  do  kamer,  trasy  kablowe,  przyłącza      elektryczne  (i  inne 

elementy  infrastruktury  teletechnicznej)  łączące  poszczególne  urządzenia  i  centrum 

monitoringu, których wykonanie na bocznicy wiąże się z wykonaniem robót budowlanych. lm 

większy  obszar  do  objęcia monitoringiem, tym  bardziej  rozległe  sieci  światłowodowe i  więcej 

robót  budowalnych  do  ich  wykonania,  Większy  obszar  wyznaczy  inne  rozmieszczenie  i  typy 

kamer  ze  względu  na  odmienną  perymetrię  i  pole  widzenia  kamer.  Ponadto,  ze  względu  na 

kształt bocznicy Olszynka Grochowska i obecnie rozmieszczenie taboru na torach, na których 

w latach 2015-2016 stały wagony wyłączone z eksploatacji, objęcie monitoringiem dotychczas 

planowanego  obszaru  (tory  odjazdowe  211-218)  a  następnie  obejmowanie  dodatkowym 

monitoringiem  kolejnych  dwóch  obszarów  Olszynki  Grochowskiej,  nie  będzie  stanowiło 

rozbudowy  pierwotnego  systemu,  tylko  zakup  trzech  systemów,  z  których  podgląd  będzie 

ewentualnie możliwy w jednym centrum wizyjnym. 

Zamawiający  kolejno  podnosił,  że  na  str.  5  uzasadnienia  decyzji  o  unieważnieniu 

postępowania podano, że kontynuowanie postępowania i udzielenie zamówienia wg obecnego 

OPZ  oznaczałoby  dublowanie  wydatków  i  marnotrawienie  środków  publicznych.  Odwołujący 

wskazywał  na  możliwość  rozbudowy  systemu  (w  istocie  zdublowania  zamówień),  jednak 

zdaniem Zamawiajacego nie obchodzi go w tym momencie, jakim kosztem Zamawiający mógłby 

„rozbudować" system. Nie można również pominąć tego, że przy zakładanym w obecnym OPZ 

8-letnim utrzymywaniu systemu przez dotychczasowego wykonawcę, jakakolwiek rozbudowa 

tego  systemu  wiązałaby  się  ze  współpracą  z  dotychczasowym  wykonawcą  systemu.  Inni 

wykonawcy  nie  mieliby  szans  w  złożeniu  konkurencyjnej  oferty,  gdyż  tylko  znajomość 

dotychczasowego systemu umożliwia jego rozbudowę. 

 Następnie  Zamawiający  odnosił  się  kwestii  istotnej  zmiany  okoliczności,  której  nie 

można  było  przewidzieć  wskazując,  że  Odwołujący  bazując  na  jednym  zdaniu  z  decyzji  o 

unieważnieniu  postępowania:  „W  latach  2015-2016  nastąpił  dynamiczny  wzrost  liczby 

przewożonych  podróżnych"  postawił  tezę,  że  „Skoro  zatem  wzrost  podróżnych  jest 

obserwowany od 2015 r., zaś postępowanie zostało ogłoszone w lutym 2016 r. to uznać należy, 

że Zamawiający miał wszelkie podstawy, i przy zachowaniu najmniejszej staranności powinien, 

przypuszczać,  że  ilość  pasażerów.  a  w  konsekwencji  liczba  pojazdów  niezbędnych  do  ich 

przewożenia  ulegnie  zmianie".  Zdaniem  Zamawiającego  teza ta  nie  jest  właściwa,  ponieważ 

ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w dniu 5 lutego 2016 r. a decyzja o wszczęciu 

postępowania zapadła w drodze uchwały Zarządu Spółki w dniu 5 stycznia 2016 r. Podkreślał, 

że dopiero po zakończeniu roku Spółka posiada pełen ogląd sytuacji odnośnie liczby pasażerów 

przewiezionych  w  roku  poprzednim,  z  uwzględnieniem  szczytów  przewozowych  i  może 

porównać sytuację rok do roku. Przy czym sam pojedynczy rok nie jest miarodajny dla ustalenia 

polityki  taborowej.  Liczba  pasażerów  to  zmienna,  którą  ocenia  się  na  pewnym  trendzie  i  im 

dłuższy  okres  tym  precyzyjniej  można  prognozować  przyszłe  lata.  Stąd,  wszczynając 

postępowanie na początku 2016 r. nie można było przewidzieć na podstawie dostępnych wtedy 

danych, że w kolejnych latach nastąpi gwałtowny wzrost liczby pasażerów. Przed wszczęciem 

niniejszego  postępowania  analizowane  były  dane  z  roku  2014  i  poprzednich,  a  wówczas 

zanotowano spadek liczby przewiezionych pasażerów. Zamawiający wskazywał, że w latach: 

2013-2014 roku nastąpił znaczny spadek liczby pasażerów. Wprawdzie w roku 2015 nastąpił 

wzrost, niemniej jednak nadal nie można mówić o jakimś stałym trendzie, czy też o osiągnięciu 

poziomu z 2012 roku. Natomiast od 2016 liczba pasażerów rośnie stabilnie. 

Natomiast w zakresie zarzutu Odwołującego odnoszącego się do tego, że zapewne w 

2016  r.  ogłaszając  przetarg,  Zamawiający  miał  długofalową  strategię  przewidującą  wzrost 

pasażerów – Zamawiający uważał za spekulacje stwierdzenia Odwołującego zawarte na str. 3-

4  odwołania.  Zamawiający  podnosił,  że  prace  nad  stworzeniem  długoterminowej  strategii 

rozpoczęły się na początku 2017 r., kiedy Spółka zaobserwowała dynamiczny trend wzrostowy 

liczby  pasażerów,  szczególnie  na  wyremontowanych  przez  PKP  PLK  liniach  kolejowych  (na 

wybranych  liniach  nawet  300%  wzrostu).  Łącząc  kwestie  ambitnych  modernizacji  linii  oraz 

wzrostu  liczby  pasażerów,  Spółka  była  w  stanie  opracować  długoterminowy  model 

uwzględniający stabilne i ambitne wzrosty. Aby zaspokoić rosnący popyt Spółka stanęła przed 

koniecznością  zwiększenia  podaży  taboru  i  stąd  zakrojony  na  szeroką  skalę  program 

inwestycyjny w tabor i infrastrukturę usługową, 

Następnie  Zamawiający  szczegółowo  odnosił  się  przywołanych  przez  Odwołującego 

postanowień OPZ, przesądzających o możliwości rozbudowy systemu. Jego zdaniem zlepek 

różnych  fragmentów  OPZ  i  odpowiedzi  do  siwz  nie  potwierdza  tezy  Odwołującego,  że 

Zamawiający  z  góry  przewidywał  powiększenie  obszaru  monitorowanego.  Również,  wbrew 

twierdzeniom  Odwołującego,  zawartych  na  str.  7  odwołania  zwiększenie  obszaru 

monitorowanego nie jest możliwe w ramach umowy zawartej, bowiem wówczas Zamawiający 

naruszyłby  ustawę  wychodząc  poza  zakres  zamówienia.  Jednak  z  punktu  widzenia 

Zamawiającego  ma  to kolosalne  znaczenie,  nie tytko  z  powodu  dofinansowania  unijnego  na 

projekt  (który  zresztą również  wymaga zmiany),  lecz także z  powodu konieczności  poddania 

nowego  zakresu  zamówienia  regułom  konkurencji.  Zamawiający  wskazywał,  że  Odwołujący 

załączył pismo od dystrybutora kamer, z którego wynika, że  „oferowane trzy lata temu przez 

firmę  Geutebrueck  urządzenia  są  dostępne  (jedynie  symbolika  urządzeń  uległa  zmianie)  i 

zostały dodane do nich nowe funkcjonalności", co zdaniem Zamawiającego oznacza, że mowa 

o innych kamerach z innymi funkcjonalnościami. W ofercie Odwołującego kamery Geutebrueck 

to najdroższe w całej ofercie kamery termowizyjne za cenę 50.746,11 zł netto/szt., co przy 60 

sztukach tych kamer w ofercie Odwołującego daje kwotę 3.044.766,60 zł netto, to jest około 

potowa  ceny  całej  oferty.  Nie  wiadomo,  czy  przy  spadających  cenach  tego  typu  urządzeń, 

następczynie kamer z oferty Odwołującego nie mają dużo niższej ceny. Z pisma dystrybutora 

kamer  wynika,  że  „urządzenia  oraz  oprogramowanie  dedykowane  do  systemów  CCTV  jest 

rozwijane i na bieżąco są dodawane nowe funkcjonalności. Ciągły rozwój produktów daje coraz 

większe 

możliwości 

skalowalności 

systemu, 

modułowości 

oraz 

zabezpieczenia 

zarejestrowanych  materiałów  przed  nieuprawnionym  dostępem".  Wobec  tego  Zamawiający 

stwierdził,  że nie można  na  skutek  negocjacji  z  jednym  wykonawcą,  dokonywać znaczących 

zmian w pierwotnych założeniach projektu, gdyż byłoby to porównywalne do nieuprawnionego 

udzielenia jednemu wykonawcy  zamówienia z  wolnej  ręki. Tylko  poddanie zmodyfikowanego 

zakresu  projektu  regułom  konkurencyjności  poprzez  zastosowanie  konkurencyjnego  trybu 

udzielenia zamówienia w rozumieniu ustawy daje gwarancję zachowania podstawowych zasad 

zamówień publicznych. 

Uwzględniając  treść  dokumentacji  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

przekazanej  przez  Zamawiającego,  dowody  oraz  stanowiska  i  oświadczenia  Stron 

wyrażone  w  pismach  procesowych  i  złożone  na  rozprawie,  Izba  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje. 

Na  wstępie  Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdza,  że  Odwołujący  legitymuje  się 

uprawnieniem do korzystania ze środków ochrony prawnej, o którym stanowi przepis art. 179 

ust. 1 Pzp, według którego środki ochrony prawnej określone w ustawie przysługują wykonawcy, 

uczestnikowi  konkursu,  a  także  innemu  podmiotowi,  jeżeli  ma  lub  miał  interes  w  uzyskaniu 

danego  zamówienia  oraz  poniósł  lub  może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego  przepisów  niniejszej  ustawy.  Odwołujący  złożył  ofertę,  która  w  świetle 

obowiązujących kryteriów oceny ofert, mogłaby być uznana za najkorzystniejszą. Odwołujący 

wykazał  w  ten  sposób,  że  może  ponieść  szkodę  w związku  z zarzucanymi  Zamawiającemu 

naruszeniami  przepisów  Pzp,  gdyż  pozbawiony  został  możliwości  uzyskania  odpłatnego 

zamówienia publicznego, na co mógłby w przeciwnym razie liczyć. 

Po dokonaniu oceny zarzutów podniesionych w odwołaniu Izba stwierdziła, że odwołanie 

nie zasługuje na uwzględnienie. Po przeprowadzeniu analizy materiału dowodowego w sprawie 

Izby stwierdziła, że zarzuty zgłoszone w odwołaniu w całości nie  potwierdziły się. 

Izba ustaliła następujący stan faktyczny sprawy. 

Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn. „Zakup, instalacja i utrzymanie 

elementów  stacjonarnego  systemu  monitoringu  CCTY  na  stacjach  postojowych  Warszawa 

Olszynka  Grochowska,  Gdynia  Grabówek,  Kraków  Zachód"  Zamawiający  prowadził  w  trybie 

przetargu  ograniczonego  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo 

zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  2164).  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało 

opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 5 lutego 2016 r.  

W  dniu  13  czerwca  2017  r.  Zamawiający  odrzucił  ofertę  Odwołującego  z  uwagi  na 

niezgodność z SIWZ i unieważnił postępowanie na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy z uwagi 

na brak oferty niepodlegającej odrzuceniu. Od tej czynności Odwołujący wniósł odwołanie, które 

zostało uwzględnione i wynikiem tego było nakazanie Zamawiającemu unieważnienie czynności 

unieważnienia  postępowania  oraz  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego,  powtórzenie 

czynności i badanie oferty Odwołującego. 

Nie było sporne między stronami, że w okresie od września 2017 r. do lipca 2018 r. na 

skutek  zawiadomienia  Zamawiającego  w  prokuraturze  toczyło  się  postępowanie,  którego 

przedmiotem było występowanie zmowy przetargowej i wpływania na wynik przetargu pomiędzy 

Odwołującym a jednym z wykonawców również ubiegających się o udzielenie zamówienia, które 

ostatecznie zostało umorzyło umorzone z powodu braku znamion przestępstwa. 

W odpowiedzi na wezwania Odwołującego do podjęcia czynności w oparciu o wyrok Izby 

Zamawiający  w  przesyłanych  odpowiedziach  wpierw  powoływał  się  na  toczące  się 

postępowanie karne w sprawie, a po tym jak Zamawiający powziął informację, że postępowanie 

karne  zostało  umorzone  to  następnie  poinformował  Odwołującego,  iż  czynności  oceny  ofert 

zostaną podjęte do końca IV kwartału 2018 r. 

Następnie pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. Zamawiający unieważnił postępowanie na 

podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy. W uzasadnieniu ww. decyzji podał m. in., że jedynymi z 

największych i najważniejszych z punktu widzenia wartości stacjonującego taboru są bocznice 

znajdujące  się  na  stacjach  Warszawa  Olszynka  Grochowska,  Gdynia  Grabówek  i  Kraków 

Zachód. Z uwagi na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa stacjonującego taboru właśnie 

tych  bocznic  dotyczyło  niniejsze  postępowanie.  Zamawiany  przez  Zamawiającego  system 

monitoringu wizyjnego CCTV miał zapobiegać najczęstszym dewastacjom taboru (np. w postaci 

graffiti), ale przede wszystkim miał służyć zabezpieczeniu przed uszkodzeniem taboru, a także 

zminimalizować  ryzyko  wystąpienia  aktów  terrorystycznych.  W  OPZ  wskazano,  że 

„Podstawowym  celem  projektowanego  systemu  bezpieczeństwa  jest  wykrycie  osób 

nieupoważnionych  poruszających  się  wewnątrz  chronionego  obszaru".  Załącznikiem  nr  1  do 

wyjaśnień  siwz  z  dnia  23.06.2016  r.  był  rysunek  „Rozmieszczenie  kamer  i  szkic  obszaru 

monitorowanego (pyt. 84 i 95)", który określał zakres zamówienia w rezultacie odpowiedzi na 

pytania  nr  84  i  95  do  siwz.  Z kolei  ilość  i  rodzaj  kamer  będących  elementami  zamawianego 

systemu  CCTV  określono  w  OPZ  oraz  w  załączniku  nr  3a  do  siwz  formularz  cenowy.  W 

odpowiedzi na pyt. 311 do siwz Zamawiający potwierdził, że lista kamer jest wiążąca. Umowa 

przewiduje utrzymanie systemu CCTV przez potencjalnego wykonawcę przez okres 96 m-cy (8 

lat). 

Zamawiający  następnie  wskazywał,  że  w  okresie  3  lat  od  momentu  wszczęcia 

postępowania, zaszła istotna zmiana okoliczności, której nie można było przewidzieć, a która 

sprawiła,  że  realizacja  zamówienia  nie  leży  w  interesie  publicznym.  Od  czasu  wszczęcia 

postępowania  liczba  i  sposób  rozmieszczenia  taboru  stacjonującego  na  stacjach  Warszawa 

Olszynka  Grochowska,  Gdynia  Grabówek  i  Kraków  Zachód  zmieniła  się  i  ulegnie  dalszym 

zmianom,  z  przyczyn  określonych  poniżej.  W  latach  2015-2018  nastąpił  dynamiczny  wzrost 

liczby przewożonych podróżnych. Z 31,2 mln pasażerów w 2015 r., do 38,5 mln pasażerów w 

2016 r., 42,8 mln w 2017 r. i 46,1 mln pasażerów w 2018 r., co oznacza w 2018 r. wzrost liczby 

pasażerów  o  48%  w  stosunku  do  roku  2015  r.,  gdy  tworzono  założenia  do  niniejszego 

postępowania. 

Obszar  chroniony  monitoringiem  na  stacji  Olszynka  Grochowska,  objęty  zakresem 

obecnego postępowania jest około 3 razy mniejszy niż odpowiadający aktualnym i przyszłym 

potrzebom. W postępowaniu przewidziano pokrycie monitoringiem  torów  211-218,  co w  roku 

2016 mogło być wystarczające. W następnych latach wprowadzono do eksploatacji kolejne EZT 

(ED160/161), a fakt ten wymusił zwiększenie liczby torów przeznaczonych do obsługi EZT.  

W latach 2015-2018 nastąpił dynamiczny i niespodziewany na taką skalę wzrost liczby 

przewożonych podróżnych.  

Zamawiający  podnosił,  że  realizacja  projektu  miała  zagwarantować  Zamawiającemu 

osiągnięcie następujących celów: 

ograniczenie liczby  zdarzeń dewastacji taboru - w szczególności nowo nabywanego i 

modernizowanego,  powodujących  niejednokrotnie  czasowe  wyłączenia  taboru  na 

przeprowadzenie napraw zdewastowanego taboru. Co istotne - nieplanowe wyłączenia 

taboru, wynikające np. z konieczności naprawy zdewastowanych składów wiążą się dla 

Zamawiającego nie tylko z poniesieniem strat finansowych związanych z ich naprawą, 

ale również powodować mogą niewywiązanie się z realizacji planowego rozkładu jazdy; 

minimalizacja  ryzyka  wystąpienia  zjawisk  niepożądanych  w  postaci  aktów 

terrorystycznych.  To  założenie  może  zostać  spełnione  wyłącznie  w  przypadku 

rozszerzenia obszaru dozorowanego na te tory odstawcze na poszczególnych stacjach, 

na  których,  w  wyniku  realizacji  założeń  Strategii  obecnie  oraz  w  przyszłości  będą 

stacjonować pociągi. 

Gdyby Zamawiający zdecydował się na wykonanie zamówienia wg OPZ z niniejszego 

postępowania, otrzymałby niefunkcjonalny system, który nie zapewniałby ochrony istotnych dla 

przewoźnika  składników  majątkowych:  nowych  lub  zmodernizowanych  EZT,  lokomotyw  i 

wagonów. Istotność tych elementów taboru przejawia się przy tym nie tylko w ich wartości, ale 

też  znaczeniu  dla  pracy  przewozowej.  Nie  zapewni  się  ochrony  bocznicy  np.  przed  aktami 

terrorystycznymi, gdy tylko część terenu będzie objęta monitoringiem, a pozostała część będzie 

go  pozbawiona.  Byłoby  sprzeczne  z  interesem  publicznym  realizowanie  niniejszego 

zamówienia  w  pierwotnym  kształcie,  a  następnie,  w  kolejnym  postępowaniu,  obejmowanie 

obszarem  chronionym  pozostałego  wymaganego  obszaru  bocznic,  gdyż  system  CCTV  ma 

stanowić  jedną  funkcjonalną  całość,  centralnie  zarządzaną.  Narażałoby  to  również 

Zamawiającego  na  posiadanie  i  zarządzanie  wieloma  systemami  CCTV  o  różnym 

zaawansowaniu  technologicznym.  Takie  rozwiązanie  byłoby  znacznie  droższe.  Pierwotny 

kształt systemu, objęty niniejszym postępowaniem, zakłada bardzo słabo rozwiniętą strukturę 

sieci  światłowodowej  na  bocznicy,  co  nie  daje  możliwości  podłączenia  kamer  w  innych 

miejscach  bocznicy.  System  określony  w  niniejszym  postępowaniu  nie  daje  możliwości  jego 

rozbudowy  bez  dublowania  wydatków  co  oznacza,  że  dołączanie  kolejnych  kamer  będzie 

związane  z  kolejnymi  niepotrzebnymi  kosztami.  Zdaniem  Zamawiającego  realizacja 

zamówienia wg obecnego OPZ to marnotrawienie środków publicznych, którymi dysponuje. 

Zamawiający  rozważał  zmianę  przedmiotu  umowy  pod  kątem  dopuszczalnych  zmian 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  jednak  konieczne  zmiany  projektu  (obszaru 

chronionego,  liczby,  rozmieszczenia  i  parametrów  kamer)  są  tak  istotne,  że  wykraczałyby  w 

sposób znaczący poza pierwotny zakres zamówienia i zakres świadczenia wykonawcy. Należy 

przy  tym  mieć  na  uwadze,  że  niniejsze  postępowanie  jest  częścią  większego  projektu  o 

dofinansowanie  z  Programu  Operacyjnego  Infrastruktura  i  Środowisko  2014-2020,  a  zatem 

będzie podlegało szczegółowej weryfikacji pod kątem dopuszczalnych zmian umowy. 

 Podsumowując,  opis  przedmiotu  zamówienia  z  2015/2016  r.  sporządzony  został  w 

sposób nieprzystający do aktualnych, faktycznych potrzeb Zamawiającego, które zmieniły się w 

sposób istotny, na skutek sytuacji niemożliwej wcześniej do przewidzenia co do jej konkretnych 

skutków  i  rozmiarów.  A  zatem,  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  pierwotnie  opisanym 

kształcie  i  zakresie  będzie  sprzeczne  z  interesem  publicznym,  gdyż  nie  zapewni  ochrony  i 

bezpieczeństwa taboru kolejowego na bocznicach w Warszawie, Gdyni i Krakowie, jako że z 

przyczyn niemożliwych wcześniej do przewidzenia zmieniła się liczba i rozmieszczenie taboru 

na  tych  bocznicach.  Realizacja  zamówienia  wg  nieaktualnych  założeń,  bez  uwzględnienia 

istotnych zmian, które nastąpiły od momentu wszczęcia niniejszego postępowania, oznaczałaby 

działanie  wbrew  interesowi  publicznemu  i  ze  szkodą  dla  środków  publicznych,  którymi 

dysponuje Zamawiający. 

Powyższy ustalenia Izba poczyniła w oparciu o dokumentację postępowania przesłaną 

przez Zamawiającego do Izby. 

W toku postępowania przed Izbą zostały złożone następujące dowody: 

Oświadczenie pochodzące od firmy C-AIM Sp. z o.o. w Warszawie – autoryzowanego 

dystrybutora  urządzeń  marki  firmy  Geutebrueck  z  dnia  18  kwietnia  2019  r.  w  którym 

stwierdzono  m.  in.,  że  „  (…)  oferowane  trzy  lata  temu  przez  firmę  Geutebrueck 

urządzenia są dostępne (jedynie symbolika urządzeń uległa zmianie) i zostały dodane 

do nich nowe funkcjonalności (…)", 

Schematy  poszczególnych  stacji  postojowych,  tj.  Olszynka  Grochowska,  Gdynia 

Grabówek  i  Kraków  Zachód,  obrazujące  zmiany  w  obszarze  monitorowania,  które 

wystąpiły względem OPZ funkcjonującego w postępowaniu; 

Raporty  Zamawiającego,  w  których  wskazano  informacje  na  temat  zmiany  ilości 

pasażerów latach: 2013-2014, 

Opracowanie „Dobór kamery spełniającej wymagania OPZ” sporządzone przez mgr inż. 

P. M. z firmy NET Service S.A.,  

„Analiza  zakresu  objętego  obszarem  monitoringu  w  lokalizacji  Warszawa  Olszynka 

Grochowska sporządzona przez inż. P. M. z firmy NET Service S.A.; 

W toku rozprawy, strony udzieliły następujących odpowiedzi na zadane pytania: 

Czy  istnieje,  zdaniem  Zamawiającego,  możliwość  rozbudowy  rozwiązania 

zaoferowanego  przez  Odwołującego  o  nowe  obszary  monitorowania  Zamawiający 

wyjaśnił, że jest to możliwe ale tylko w ograniczonym zakresie.  

Czy oferowane przez Odwołującego rozwiązanie w ofercie w obecnym czasie istnieje 

Odwołujący wyjaśnia, że są to te same urządzenia ale mają inne numery katalogowe, 

są  to  nowocześniejsze  wersje,  które  można  rozbudować,  na  pewno  nie  są  to  wersje 

przestarzałe. 

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy w powyższych 

okolicznościach  faktycznych  zostały  wypełnione  wszystkie  przesłanki  uprawniające 

Zamawiającego do unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy ? Izba 

stanęła na stanowisku, że na tak zadane pytanie należy udzielić twierdzącej. 

Przytaczając, zgodnie z wymaganiami art. 196 ust. 4 Pzp, przepisy stanowiące podstawę 

prawną  zapadłego  rozstrzygnięcia,  a  których  naruszenie  przez  Zamawiającego  zarzucał 

Odwołujący,  wskazać  należy,  że  przepis  art.  93  ust.  1  pkt  6  Pzp  stanowi,  iż  zamawiający 

unieważnia  postępowanie  jeśli  nastąpiła  istotna  zmiana  okoliczności  powodująca,  że 

prowadzenie  postępowania  lub  zawarcie  umowy  nie  leży  w  interesie  publicznym,  czego  nie 

można było wcześniej przewidzieć.

W  kontekście  treści  przywołanego  przepisu  stwierdzić  należy,  że  możliwość  jego 

zastosowania  jest  uwarunkowana  kumulatywnym  spełnieniem  wszystkich  przesłanek,  tj. 

wystąpienia  istotnej  zmiany  okoliczności  powodującej,  że  prowadzenie  postępowania  lub 

wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym oraz istotnej zmiany okoliczności, której 

nie można było wcześniej przewidzieć.  

Zgodnie  ze  stanowiskiem  doktryny  i  judykatury  za  ugruntowany  należy  uznać  pogląd 

zasadzający  się  na  tym,  że  wystąpienie  istotnej  zmiany  okoliczności  musi  mieć  charakter 

obiektywny, a zatem konieczne jest stwierdzenie, że zmiana wystąpiła, a nie powstała jedynie 

możliwość  jej  wystąpienia.  Oznacza  to,  że  przy  zachowaniu  należytej  staranności  istotnej 

zmiany okoliczności nie mógł wcześniej przewidzieć zarówno zamawiający, jak i wykonawca. 

Wobec tego okoliczności wskazane w art. 93 ust. 1 pkt 6 Pzp muszą mieć charakter trwały i 

nieprzewidywalny w chwili wszczęcia postępowania. To zamawiający jest obowiązany wykazać, 

że  zachowując  należytą  staranność,  nie  mógł  wcześniej  przewidzieć  wystąpienia  istotnej 

zmiany okoliczności, powodującej, że prowadzenie postępowania lub wykonanie zamówienia 

nie leży w interesie publicznym. 

Natomiast w zakresie pojęcia „interesu publicznego” zauważyć należy, że ustawodawca 

w  przepisach  Pzp  nie  zawarł  definicji  interesu  publicznego.  Pojęcie  to  nie  jest  również 

definiowane  w  innych,  powszechnie  obowiązujących  przepisach  prawnych.  Wobec  tego 

zasadnym jest odwołanie się do orzecznictwa Izby w którym w pełni podziela się wykładnię tego 

pojęcia dokonaną przez Trybunał Konstytucyjny w uchwale z dnia 12 marca 1997 r., W 8/96, 

gdzie określono, że za interes publiczny należy bez wątpienia uznawać korzyści uzyskiwane w 

wyniku realizacji przedsięwzięć służących ogółowi w zakresie zadań ciążących na administracji 

rządowej  oraz  samorządowej,  realizowanych  w  drodze  świadczenia  usług  powszechnie 

dostępnych, związanych np. z ochroną zdrowia, oświaty, kultury czy porządku publicznego. 

Zatem powołanie się na przesłankę unieważnienia, o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 6 

Pzp  wymaga  od  Zamawiającego  prawidłowego  posłużenia  się  pojęciem  „interes  publiczny”, 

który  nie  musi  być  tożsamy  z  interesem  Zamawiającego.  Zamawiający  powinien  zatem 

wskazać, jaki interes publiczny wymagał dokonania przez niego unieważnienia postępowania, 

gdyż  tylko w  ten  sposób  będzie bowiem  w  stanie udowodnić,  że przesłanka ta wystąpiła. W 

każdym  wypadku  Zamawiający  ma  obowiązek  wskazać,  o  jaki  interes  publiczny  chodzi  i 

udowodnić,  że  jest  on  na  tyle  ważny  i  znaczący,  że  bezwzględnie  wymaga  ograniczenia 

uprawnienia wykonawców. 

Przekładając  powyższe  rozważania  na  stan  faktyczny  sprawy  stwierdzić  należy,  że 

Zamawiający w sposób odpowiedni wykazał kumulatywne wypełnienie przesłanek, opisanych 

w art. 93 ust. 1 pkt 6 Pzp, co w konsekwencji skutkowało uznaniem przez Izbę, iż Zamawiający 

zachował się w sposób właściwy unieważniając prowadzone postępowanie. 

Izba  stanęła  na  stanowisku,  że  w  rozpoznawanej  sprawie  wystąpiła  istotnej  zmiana 

okoliczności  powodująca,  że  prowadzenie  postępowania  lub  zawarcie  umowy  nie  leży  w 

interesie publicznym, czego nie można było wcześniej przewidzieć. Za tego rodzaju zmianę Izba 

uznała dynamiczny wzrost ilości pasażerów w latach 2015-2018.  

W ocenie Izby zmiana okoliczności związana z ilością pasażerów jest istotna ze względu 

na  skutki  jakie  za  sobą  pociąga  w  zakresie  „obszaru  chronionego”,  objętego  przedmiotem 

zamówienia.  Z  dowodów  przedłożonych  przez  Zamawiającego  w  postaci  schematów 

jednoznacznie wynika, że zmiany są istotne, ponieważ w przypadku stacji postojowej Olszynka 

Grochowska  obszar  monitowania  musiałby  zostać  zwiększony  o  około  70%  względem  tego 

pierwotnego.  Również  w  przypadku  stacji  postojowej  Gdynia  Grabówek  musiałoby  nastąpić 

znaczne powiększenie obszaru chronionego. Konsekwencją powyższego byłaby istotna zmiana 

obszaru chronionego względem tego ze stanu z 2016 r., która pociągałaby za sobą konieczność 

zmiany sposobu i ilości rozmieszczenia kamer. Dostrzeżenia wymaga również, że omawiane 

postępowanie jest prowadzone w oparciu o stan prawny sprzed nowelizacji z 2016 r., a zatem 

do  tego  postępowania  mają  zastosowanie  również  przepisy  art.  144  Pzp  w  stanie  sprzed 

nowelizacji. Zgodzić się należy z Zamawiającym, że wzór umowy opracowany na potrzeby tego 

postępowania opisujący procedurę zmiany umowy przewidywał jedynie możliwości, opisane w 

pkt.  24.2.1,  które  nie  pozwalają  na  rozszerzenie  obszaru  monitorowania,  jak  również 

zwiększenia i liczby kamer.  

W  tym  miejscu  zasadnym  jest  również  zaprzeczenie  tezie  prezentowanej  przez 

Odwołującego,  który  w  odwołaniu  stwierdził,  że  zaoferowany  system  jest  aktualny,  zaś 

urządzenia monitorujące wchodzące w jego skład nadal oferowane. Dostrzec należy, że w toku 

rozprawy  na  zadane  pytanie,  czy  oferowane  przez  Odwołującego  rozwiązanie  w  ofercie  w 

obecnym  czasie istnieje Odwołujący  oświadczył,  że są to te same urządzenia ale mają inne 

numery katalogowe, są to nowocześniejsze wersje, które można rozbudować, na pewno nie są 

to  wersje  przestarzałe.  Powyższe  znajduje  również  potwierdzenie  w  oświadczeniu 

autoryzowanego dystrybutora urządzeń Geutebrueck w którym stwierdzono jednoznacznie, że 

„oferowane trzy lata temu przez firmę Geutebrueck urządzenia są dostępne (jedynie symbolika 

urządzeń  uległa  zmianie)  i  zostały  dodane  do  nich  nowe  funkcjonalności".  Wobec  tego 

zasadnym jest twierdzenie Zamawiającego, że w opisywanym przypadku mamy do czynienia z 

sytuacją, w której na obecnym etapie postępowania występują już nie te, wskazane w ofercie 

ale  nowocześniejsze  wersje  urządzeń  o  innych  numerach  katalogowych,  względem  tych, 

zaoferowanych w ofercie przez Konsorcjum. 

Kolejno  Izba  odnosiła  się  kwestii  możliwości  przewidzenia  przez  Zamawiającego 

okoliczności  zmiany  ilości  pasażerów  w  aspekcie  dynamicznego  wzrostu.  W  oparciu  o 

przedstawioną  przez  Zamawiającego  statystykę  w  zakresie  przewozu  pasażerów  w  latach: 

2012-2018, popartą dowodami w postaci raportów stwierdzić należy, we wskazywanym okresie 

następował zarówno spadek jak i wzrost ilości pasażerów. Otóż w roku 2012 r. ilość pasażerów 

wyniosła 35,2 mln. Natomiast w roku 2013 ilość pasażerów wynosiła 30,7 mln, a tym samym 

spółka  odnotowała  spadek  względem  roku  poprzedniego.  Natomiast  w  roku  2014  ilość 

pasażerów wyniosła 25,5 mln. Wobec w roku 2014 Spółka odnotowała spadek ilości pasażerów 

zarówno względem roku 2012 r. jak i roku 2013. Porównując dane w zakresie ilości pasażerów 

z roku 2015 r. (31,2 mln. pasażerów) z danymi z roku 2012 stwierdzić należy, że pomimo, iż 

nastąpił  wzrost  ilości  pasażerów  względem  roku  2013  i  2014  to  wciąż  wielkość  ta  nie 

przekroczyła poziomu z roku 2012 r. Dopiero w roku 2016 przy osiągnieciu poziomu 38,5 mln. 

pasażerów  została przekroczona wielkość w  zakresie ilości  pasażerów,  osiągnięta  w  2012  r. 

Ponadto dopiero od 2016 r. następuje stały i stabilny przyrost ilości pasażerów, tj. w 2017 r. - 

42,8  mln.  pasażerów  i  w  2018  r.  -  46,1  mln.  pasażerów.  Biorąc  pod  uwagę  powyższe  Izba 

stwierdziła,  że  w  zakresie  wielkość  pasażerów  nie  następował  stały  ich  przyrostu  a  wręcz 

należałoby uznać, że wielkość ta miała charakter sinusoidalny, przejawiający się w tym, że raz 

następował wzrost a raz spadek ilości pasażerów. Na kanwie powyższych rozważań istotnym 

jest, że Zamawiający wszczął postępowanie 5 lutego 2016 r. Tym samym analizy poprzedzające 

wszczęcie postępowania w zakresie ilości i przyrostu pasażerów mogły dotyczy w najlepszym 

przypadku okresu do roku 2015, a te, z uwagi na ich niestabilny charakter nie dawały podstawy 

do uznania, że w następnych latach następować będzie nieprzerwanie wzrost ilości pasażerów. 

W  związku  z  tym  Izba  doszła  do  przekonania,  że  Zamawiający  nie  był  w  stanie  przewidzieć 

zmiany okoliczności związanej ze wzrostem ilości pasażerów. 

Izba  nie  podziela  stanowiska  Odwołującego  jakoby  Zamawiający  uchwalając  koleje 

dokumenty  o  randze  strategii  był  w  stanie  przewidzieć  lub  przewidywał,  opisywany  powyżej 

wzrost liczby pasażerów. Słusznie zauważa Zamawiający, że wskazywane przez Odwołującego 

dokumenty zostały przyjęte w 2017 bądź 2018 r., a tym samym znaczenie późniejszym czasie 

niż  data  wszczęcia  postepowania  przez  Zamawiającego.  W  związku  z  tym  stanowisko 

Odwołującego w tym zakresie należy uznać za chybione. 

Na końcu Izba odniosła się do przesłanki powodującej to, że prowadzenie postępowania 

lub  wykonanie  zamówienia  nie  leży  w  interesie  publicznym.  W  omawianym  zakresie  Izba 

podziela  stanowisko  Zamawiającego  zasadzające  się  na  tym,  że  Zamawiający  zaspokaja 

potrzeby  społeczne  w  zakresie  transportu  kolejowego  przy  użyciu  parku  taborowego,  który 

modernizuje  i  powiększa  w  zależności  od  społecznego  zapotrzebowania  na  ten  rodzaj 

transportu.  

Nie  budzi  żadnych  wątpliwości  Izby,  że  głównym  celem  prowadzonego  postępowania 

było  zapewnienie  bezpieczeństwa  posiadanego  taboru  kolejowego,  w  szczególności  jak 

twierdził  Zamawiający,  nowych  elektrycznych  zespołów  trakcyjnych.  Zgodzić  należy  się  z 

Zamawiającym,  że  bezpieczeństwo  taboru  przekłada  się  na  bezpieczeństwo  podróżnych, 

ponieważ  obecnie  nie  można  wykluczyć  zarówno  zagrożenia  terrorystycznego  w  postaci 

umieszczenia  ładunku  wybuchowego  w  wagonie  lub  uszkodzenia  lokomotywy  w  sposób 

zagrażający bezpieczeństwu podróżnych. Zaś w przypadku dewastacji taboru np. najczęściej 

graffiti,  koniecznym  jest  wyłączenie  zdewastowanego  taboru  na  co  najmniej  kilka  dni  z 

eksploatacji,  co  może  powodować  niewywiązywanie  się  z  realizacji  planowanego  rozkładu 

jazdy.  De  facto  oznaczałoby  to  niewywiązywanie  się  Zamawiającego  jako  przewoźnika 

państwowego  ze  zobowiązań  względem  obywateli  do  zapewnienia  zaspokajania  potrzeb 

powszechnych w zakresie transportu kolejowego. W kontekście powyższego Izba uznała, że 

Zamawiający  w  realiach  rozpoznawanej  sprawy  nie  byłby  w  stanie  zrealizować  w  pełni  celu 

postępowania  jakim  było  zapewnienie  bezpieczeństwa  posiadanego  taboru  kolejowego, 

ponieważ  nastąpił  wzrost  obszaru,  który  powinien  zostać  objęty  monitorowaniem.  Zatem 

Zamawiający  mógłby  zapewnić  bezpieczeństwo  na  części  obszaru,  np.  w  przypadku  stacji 

postojowej Olszynka Grochowska byłoby to jedynie 30% obszaru, który powinien zostać objęty 

monitoringiem.  

Izba uznała za wiarygodne i przekonywujące wyjaśnienia Zamawiającego, który w toku 

rozprawy wyjaśniał, „że w przypadku realizacji obecnego zamówienia i konieczności ogłoszenia 

nowych postępowań, mielibyśmy do czynienia z kilkoma małymi obwodami kamer, podczas gdy, 

gdyby ogłosić jedno postępowanie, będzie to jeden obwód, który będzie uwzględniał wszystkie 

potrzeby Zamawiającego i kamery będą obejmować znacznie szerszy obszar ochrony. Jeżeli 

chodzi o realizację schodkową tego postępowania to Zamawiający obejmuje ono okres 8-letni, 

a gwarancja na sprzęt miała wynosić 5 lat. Zatem w przypadku rozwiązania proponowanego 

przez Odwołującego występuje jeden wykonawcą, od którego uzależnia się Zamawiający”.  

Dowody  złożone  przez  Zamawiającego  w  postaci  opracowań  i  analiz  sporządzonych 

przez mgr inż. P. M. Izba potraktowała jako dokument prywatny, odzwierciedlający  stanowisko 

Zamawiającego. 

Podkreślenia  również  wymaga,  że  Zamawiający  jako  gospodarz  postępowania  jest 

zobowiązany  do  efektywnego  oraz  racjonalnego  wydatkowania  środków  publicznych.    W 

związku  z  tym  nie  można  tracić  również  z  pola  widzenia  tego  aspektu  rozpoznawanego 

postępowania.  Rację  ma  Zamawiający,  że  kontynuowanie  postępowania  i  udzielenie 

zamówienia zgodnie z  postanowieniami  obecnego OPZ  oznaczałoby  dublowanie wydatków  i 

nieefektywne wykorzystanie środków publicznych. Za słuszne należy uznać także twierdzenie, 

że jakkolwiek brak interesu ekonomicznego Zamawiającego nie stanowi sam z siebie o braku 

interesu  publicznego  w  realizowaniu  zamówienia  publicznego,  niemniej  w  powiązaniu  z 

nieosiągnięciem  celów  postępowania  nie  można  tego  aspektu  pominąć.  W  związku  z  tym 

zasadnym jest w tym miejscu powołanie się na stanowiska wyrażonego przez Sąd Okręgowy w 

Warszawie  w  wyroku  z  dnia  28  lutego  2019  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  IV  Ca  1430/18,  które 

kształtuje  kompetencje  zamawiających  do  unieważnienia  postępowania,  kiedy  w  jego  toku 

zostaną  ujawnione  okoliczności  powodujące,  że  zawarcie  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego  z  przyczyn  ekonomicznych  oraz  technologicznych  jest  dla  zamawiającego 

nieopłacalne.  

Konkludując, Izba nie stwierdziła naruszenia przez Zamawiającego przepisu art. 93 ust. 

1 pkt 6 Pzp oraz art. 7 ust. 1 Pzp. 

Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 Pzp orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp stosownie do 

wyniku  sprawy  oraz  zgodnie  z  §  3  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15 

marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów 

kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). 

    …………………………..