KIO 353/19 KIO 357/19 WYROK dnia 18 marca 2019 roku

Sygn. akt:  

KIO 353/19 

KIO 357/19 

WYROK 

z dnia 18 marca 2019 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:     Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Członkowie:  Bartosz Stankiewicz 

Monika Szymanowska 

Protokolant:   Marci

n Jakóbczyk 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2019 roku w Warszawie odwołań wniesionych do 

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 28 lutego 2019 roku przez: 

A. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  firm                         

w  składzie:  Autosan  Sp.  z  o.o.  (lider),  WB  Electronics  S.A.,  Ośrodek  Badawczo-

Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych „OBRUM" Sp. z o.o., Instytut Elektrotechniki 

z siedzibą dla lidera: ul. Lipińskiego 109, 38-500 Sanok KIO 353/19), 

B. 

wykonawcę Politechnika Śląska, ul. Akademicka 2a, 44-100 Gliwice (KIO 357/19), 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Narodowe  Centrum  Badań  i  Rozwoju,                             

ul. Nowogrodzka 47a, 00-695 Warszawa oraz: 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Miasto  Bydgoszcz,  ul.  Jezuicka  1,  85-

102  Bydgoszcz,  Zarząd  Dróg  Miejskich                             

i Komunikacji Publicznej, ul. Toruńska 174a, 85-844 Bydgoszcz, Miejskie Przedsiębiorstwo 

Komunikacyjne  Sp.  z  o.o.,  ul.  Niepodległości  30,  42-200  Częstochowa,  Gmina  Miasto 

Gdynia,  al.  Marsz

ałka  Piłsudskiego  52/54,  81-382  Gdynia,  Gmina  Miasto  Jaworzno,                          

ul.  Grunwaldzka  33,  43-

600  Jaworzno,  Przedsiębiorstwo  Komunikacji  Miejskiej  Sp.  z  o.o., 

ul.  Krakowska  9,43-

600  Jaworzno,  Gmina  Miejska  Kraków,  pl.  Wszystkich  Świętych  3-4,                           

004  Kraków,  Miejskie  Przedsiębiorstwo  Komunikacyjne  S.A.,  ul.  Św.  Wawrzyńca  13, 

adres  korespondencyjny:  ul.  Jana  Brożka  3,  30-347  Kraków,  Miasto  Krosno,                                  

ul.  Lwowska  28A,  38-400  Krosno,  Miejska  Komunikacja  Samochodowa  Sp.  z  o.o.,                    

ul.  Fredry  1A,  38-

400  Krosno,  Górnośląsko-Zagłębiowska  Metropolia,  ul.  Barbary  21a,                    

053  Katowice,  Gmina  Lublin,  pl.  Króla  Wł.  Łokietka  1,  20-109  Lublin,  Miejskie 

Przedsiębiorstwo  Komunikacyjne  -  Lublin  Sp.  z  o.o.,  ul.  Antoniny  Grygowej  56,                        

260  Lublin,  Miasto  Łomża,  ul.  Stary  Rynek  14,18-400  Łomża,  Gmina  Miejska  Mielec,                    

ul.  Żeromskiego  26,39-300  Mielec,  Miejska  Komunikacja  Samochodowa  Sp.  z  o.o.,                         

ul.  Moniuszki  12,  39-

300 Mielec,  Miasto  Nowy  Sącz,  Rynek 1,  33-300  Nowy  Sącz, Miejskie 

Przedsiębiorstwo  Komunikacyjne  Sp.  z  o.o.,  ul.  Wyspiańskiego  22,  33-300  Nowy  Sącz, 

Gmina-

Miasto  Płock,  pl.  Stary  Rynek  1,  09-400  Płock,  Komunikacja  Miejska  Płock                          

Sp.  z  o.o.,  ul.  Przemysłowa  17,09-400  Płock,  Gmina  Miasto  Rzeszów,  Rynek  1,                                  

064  Rzeszów,  Miasto  Siedlce,  Skwer  Niepodległości  2,  08-110  Siedlce,  Miejskie 

Przedsiębiorstwo  Komunikacyjne  w  Siedlcach  Sp.  z  o.o.,  ul.  Starzyńskiego  20,                                        

102,  Siedlce,  Gmina  Miasto  Sieradz,  pl.  Wojewódzki  1,  98-200  Sieradz,  Miejskie 

Przedsiębiorstwo  Komunikacji  w  Sieradzu  Sp.  z  o.o.,  ul.  Jana  Pawła  Ił  63,98-200  Sieradz 

Miasto  Sosnowiec,  al.  Zwycięstwa  20,  41-200  Sosnowiec,  Przedsiębiorstwo  Komunikacji 

Miejskiej  Sp.  z  o.o.,  ul.  Lenartowicza  73,41-219  Sosnowiec,  Gmina  Starachowice,                            

ul.  Radomska  40,  27-200  Starachowice,  Miejski  Z

akład  Komunikacyjny  Sp.  z  o.o.,                               

ul.  Radomska  53;  27-200  Starachowice,  Gmina  Miasto  Szczecin,  pl.  Armii  Krajowej  1,                       

456  Szczecin,  Szczecińskie  Przedsiębiorstwo  Autobusowe  „Klonowica"  Sp.  z  o.o.,                               

ul.  S.  Klonowica  3c,  71-

241  Szczecin,  Gmina  Miejska  Tczew,  pl.  Marszałka                            

J.  Piłsudskiego  1,  83-110  Tczew  Gmina  Miasto  Tomaszów  Maz.,  ul.  P.O.W.  10/16,                             

200  Tomaszów  Maz.  Miejski  Zakład  Komunikacyjny  w  Tomaszowie  Mazowieckim                      

Sp.  z  o.o.,  ul.  Warszawska  109/111,  97- 

200  Tomaszów  Mazowiecki,  Gmina  Miasto  Toruń,                

ul.  Wały  Gen.  Sikorskiego  8,  87-100  Toruń,  Miejski  Zakład  Komunikacji  w  Toruniu                           

Sp.  z  o.o.,  ul.  Sienkiewicza  24/26,  87-

100  Toruń,  TLT  Sp.  z  o.o.,  ul.  Towarowa  3,                               

100  Tychy,  Miejskie  Zakłady  Autobusowe  Sp.  z  o.o.,  ul.  Włościańska  52,                             

01-710  Warszawa  Gmina  Miasto  Wejherowo,  pl.  Jakuba  Wejhera  8,  84-200  Wejherowo, 

Miejski Zakład Komunikacji Wejherowo Sp. z o.o., ul. Tartaczna 2,84-200 Wejherowo Gmina 

Wrocław,  pl.  Nowy  Targ  1-8,  50-141  Wrocław,  Miejskie  Przedsiębiorstwo  Komunikacyjne 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Sp.  z  o.o.,  ul.  Bolesława  Prusa  75-79,  50-316  Wrocław,  Gmina  Zakliczyn,  ul.  Rynek  32,               

840  Zakliczyn,  Urząd  Miejski  w  Zakliczynie,  ul.  Rynek  32,  32-840  Zakliczyn,  Miasto 

Żyrardów, pl. Jana Pawła II1, 96-300 Żyrardów 

przy udziale: 

A. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  firm                         

w  składzie:    Ursus  Bus  S.A.  (lider),  Ursus  S.A.,  Zakład  Elektroniki  Przemysłowej  „Enika”              

Sp.  z  o.o.,  Innovative  Trade  and  Product  Strategies  Sp.  z  o.o., ITM  Poland  S.A.  z  sied

zibą 

dla lidera: ul. Frezerów 7a, 20-209 Lublin, zgłaszających swoje przystąpienie do postępowania 

odwoławczego  po  stronie  zamawiającego  oraz  wykonawcy  Politechnika  Śląska,                                      

ul.  Akademicka  2a,  44-100  Gliwice

,  zgłaszającego  swoje  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego po stronie odwołującego (KIO 353/19), 

B. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  firm                        

w  składzie:    Ursus  Bus  S.A.  (lider),  Ursus  S.A.,  Zakład  Elektroniki  Przemysłowej  „Enika”          

Sp.  z  o.o.,  Innovative  Trade  and  Product  Strategies 

Sp. z o.o., ITM Poland S.A. z siedzibą 

dla lidera: ul. Frezerów 7a, 20-209 Lublin, zgłaszających swoje przystąpienie do postępowania 

odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

oddala oba odwołania, 

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia – konsorcjum firm w składzie:   Ursus Bus S.A (lider)., Ursus S.A., Zakład 

Elektroniki  Przemysłowej  „Enika”  Sp.  z  o.o.,  Innovative  Trade  and  Product 

Strategies  Sp.  z  o.o.,  ITM  Poland  S.A.  z  siedzibą  dla  lidera:  ul.  Frezerów  7a,                        

20-209 Lublin 

i wykonawcę Politechnika Śląska, ul. Akademicka 2a, 44-100 Gliwice i: 

KIO 353/19, KIO 357/19 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  30 000  zł  00  gr 

(słownie: trzydzieści tysięcy złotych zero groszy), w tym: 

kwotę 15 000 zł 00 gr (słowie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  firm                 

w składzie:  Ursus Bus S.A.  (lider), Ursus S.A., Zakład Elektroniki Przemysłowej 

„Enika”  Sp.  z  o.o.,  Innovative  Trade  and  Product  Strategies  Sp.  z  o.o.,                           

ITM Poland S.A. z siedzibą dla lidera: ul. Frezerów 7a, 20-209 Lublin tytułem wpisu 

od odwołania, 

kwotę 15 000 zł 00 gr (słowie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

wykonawcę Politechnika Śląska, ul. Akademicka 2a, 44-100 Gliwice tytułem wpisu 

od odwołania.  

KIO 353/19, KIO 357/19 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dni

a  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2018  poz.  1986  ze.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  w  terminie  7  dni  od                       

dnia  jego  doręczenia  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby                            

O

dwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:    …………………………………... 

Członkowie:   

…………………………………... 

…………………………………... 

KIO 353/19, KIO 357/19 

U z a s a d n i e n i e 

sygn. akt KIO 353/19 

W  odniesieniu  do  postępowania,  prowadzonego  w  trybie  partnerstwa  innowacyjnego  na 

„Opracowanie  i  dostawę  typoszeregu  innowacyjnych  Pojazdów  bezemisyjnego  transportu 

publicznego"  przez 

Narodowe  Centrum  Badań  i  Rozwoju,  ul.  Nowogrodzka  47a,                              

695 Warszawa (postępowanie zamawiających występujących wspólnie) [dalej „zamawiający”] 

w

ykonawcy  występujący  wspólnie:  Autosan  Sp.  z  o.o.  (lider),  WB  Electronics  S.A.,  Ośrodek 

Badawczo-

Rozwojowy  Urządzeń  Mechanicznych  „Obrum"  Sp.  z  o.o.,  Instytut  Elektrotechniki 

(dalej „odwołujący”) wnieśli odwołanie wobec czynności zamawiającego, polegających na: 

poprawieniu  w  treści  oferty  odwołującego  oczywistej  omyłki  rachunkowej,  podczas  gdy                 

w ofercie o

dwołującego nie miała miejsca taka pomyłka, 

2.  odrzuceniu  oferty  o

dwołującego  z  postępowania  jako  niezgodnej  z  treścią  Specyfikacji 

Istotnych  W

arunków  Zamówienia  (dalej  „SIWZ”)  na  skutek  uznania,  że  w  jego  ofercie 

miała miejsce oczywista omyłka rachunkowa, 

zaniechaniu poprawienia w treści oferty odwołującego omyłki w stosunku do treści SIWZ, 

niepowodującej  istotnej  zmiany  w  treści  oferty  pomimo,  że  na  wcześniejszym  etapie 

p

ostępowania zamawiający pismem z 12.12.2018 r. dokonał poprawienia takiej pomyłki, 

zaniechaniu  odtajnienia  informacji  zastrzeżonych  w  ofercie  przystępującego  jako 

stanowiących  tajemnicę  przedsiębiorstwa,  podczas  gdy  te  informacje  nie  stanowiły 

tajemnicy, należycie uzasadnionej w terminie składania ofert, 

alternatywnie w przypadku, gdy zarzuty 1-

3 nie zostaną uwzględnione 

zaniechaniu  unieważnienia  postępowania  jako  obarczonego  nieusuwalną  wadą, 

uniemożliwiającą  zawarcie  nie  podlegającej  unieważnieniu  umowy  o  partnerstwo 

innowacyjne  oraz  ze  względu  na  okoliczności,  które  powodują,  że  prowadzenie 

postępowania nie leży w interesie publicznym. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie następujących przepisów ustawy  z dnia 

29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2018  poz.  1986  ze.  zm.)  [dalej 

„ustawa Pzp”]: 

1.  art.  89  ust.  1  pkt  2)  w  zw.  z  art.  87  ust.  2  pkt  2)  i  pkt  3),  poprzez  odrzucenie  oferty 

o

dwołującego  z  postępowania  jako  niezgodnej  z  SIWZ,  podczas  gdy  nie  podlegała  ona 

odrzuceniu jako zgodna z treścią SIWZ, 

2.  art. 87 ust. 2 pkt 2) w zw. art. 89 ust. 1 pkt 2), 

poprzez uznanie, że w ofercie odwołującego 

doszło  do  omyłki  rachunkowej  i  poprawienie  tej  omyłki,  podczas  gdy  w  ofercie 

o

dwołującego  taka  omyłka  nie  miała  miejsca,  w  wyniku  którego  to  poprawienia 

KIO 353/19, KIO 357/19 

z

amawiający  uznał,  że  oferta  odwołującego  jest  niezgodna  z  SIWZ  i  powinna  zostać 

odrzucona, 

3.  art. 87 ust. 2 pkt 3), 

poprzez zaniechanie poprawienia w treści oferty odwołującego omyłki 

w  s

tosunku do treści SIWZ, niepowodującej istotnej zmiany w treści oferty, podczas gdy 

zachodziła podstawa prawna do dokonania takiej poprawy, 

4.  w  konsekwencji 

–  art.  91  ust.  1  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  poprzez  niedokonanie  wyboru 

oferty złożonej przez odwołującego jako najkorzystniejszej, 

5.  art.  8  ust.  1-3  i  art.  96  ust.  3  w  zw.  z  art.  11  ust.  4  ustawy  z  dnia  16  kwietnia  1993  r.                  

o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji  (

dalej  „uznk”),  poprzez  zaniechanie  odtajnienia 

oferty 

przystępującego,  podczas  gdy  nie  stanowiły  one  tajemnicy  przedsiębiorstwa 

należycie uzasadnionej w terminie składania ofert, 

6.  art.  93  ust.  1  pkt  7)  w  zw.  z  art.  146  ust.  6, 

poprzez  zaniechanie  unieważnienia 

p

ostępowania, podczas gdy obarczone jest nieusuwalną wadą, uniemożliwiającą zawarcie 

niepodlegającej unieważnieniu umowy o partnerstwo innowacyjne, 

7.  art.  93  ust  1  pkt  6), 

poprzez  zaniechanie  unieważnienia  postępowania,  podczas  gdy 

ujawniły  się nieprzewidywalne  okoliczności  powodujące,  że dalsze jego  prowadzenie nie 

leży w interesie publicznym. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz nakazanie zamawiającemu: 

unieważnienia czynności odrzucenia oferty odwołującego z postępowania z 18.02.2019 r., 

unieważnienia czynności uznania, że w ofercie odwołującego doszło do oczywistej omyłki 

rachunkowej z 18.02.2019 r., 

poprawienia  w  treści  oferty  odwołującego  omyłki  w  stosunku  do  treści  SIWZ, 

niepowodującej istotnej zmiany w treści oferty, 

4.  odtajnienia oferty 

przystępującego (konsorcjum Ursus) w zakresie informacji, które zostały 

w niej z

astrzeżone jako tajemnica przedsiębiorstwa, 

unieważnienia  czynności  z  18.02.2019  r.  dotyczącej  wyboru  ofert  najkorzystniejszych                              

i nakazanie dokonania wyboru oferty o

dwołującego jako najkorzystniejszej. 

ewentualnie 

unieważnienie postępowania. 

Odwołujący stwierdził, że posiada interes w uzyskaniu zamówienia w rozumieniu art. 179 

ust.  1  ustawy  Pzp,  bowiem  jego  oferta  powinna  zostać  uznana  za  najkorzystniejszą                        

w  p

ostępowaniu,  w  wyniku  czego  odwołujący  mógłby  zawrzeć  umowę  o  zamówienie  publiczne                 

w  ramach  partnerstwa  innowacyjnego 

–  w  przypadku  przywrócenia  odwołującego  do 

p

ostępowania, jego oferta powinna zostać uznana za najkorzystniejszą.  

KIO 353/19, KIO 357/19 

Odwołujący podał, że zamówienie zostało podzielone na fazy: Faza badawczo-rozwojowa 

(dalej 

„Faza  B+R”)  oraz  faza  wdrożeniowa  (dalej  „Faza  Wdrożeniowa”),  Faza  B+R  zostanie 

podzielona na 3 etapy.  

Wskazał, że w każdym Etapie partnerzy mieli za zadanie przeprowadzić prace, dla których 

określono  rezultaty  (zwane  Wynikami):  dla  Etapu  I  wynikiem  miało  być  opracowanie 

Dokumentacji  Technicznej  Pojazdu  12  m  oraz  Planów  Infrastruktury  Ładowania,  dla  Etapu  II  – 

Prototyp Pojazdu 12 m oraz zaktualizowana Dokumentacja Techniczna Pojazdu, a dla Etapu III 

– 

Seria  Testowa  Pojazdu,  Dokumentacja  Techniczna  Pojazdu  10  m  oraz  18  m,  zaktualizowana 

Dokumentacja Techniczna pojazdu  12 m.  

Uzupełnił,  że  do  Etapu  I  miało  być  dopuszczonych  maksymalnie  30  partnerów                   

– z taką maksymalną liczbą wykonawców zamawiający zamierzał zawrzeć umowę.  

Wskazał  także,  że  wyniki  prac  Etapu  I  Fazy  B+R  miały  być  poddane  ocenie,                              

a  partnerzy  z  najniższą  oceną  wyeliminowani  z  dalszego  udziału.  Do  Etapu  II  Fazy  B+R 

przewidziano  dopuszczenie  maksymalnie    7  partne

rów,  a  następnie  do  Etapu  III  maksymalnie                   

3 partnerów.  

Podał, że Faza wdrożeniowa miała być realizowana przez więcej niż 1 partnera (zgodnie                

z pkt 5.2. SIWZ, str. 13).  

Odwołujący podkreślił, że umowa zakłada zatem udział wielu wykonawców w obu Fazach 

(B+R i Wdrożeniowej) i ich sukcesywną eliminację. 

Wskazał nadto, że: 



  z

amawiający  zaprosił  do  składania  ofert  wykonawców  zakwalifikowanych  do  udziału                      

w  postępowaniu  na  podstawie  złożonych  wniosków,  w  terminie  składania  ofert  wpłynęły                      

3 oferty, w tym oferta o

dwołującego, 



  z

amawiający rozstrzygnął postępowanie 18 grudnia 2018 r., dokonując wyboru wszystkich 

ofert, jakie zostały złożone w postępowaniu, 



postępowanie  zostało  skierowane  do  kontroli  uprzedniej  Prezesa  UZP,  w  wyniku  której 

z

amawiający  dokonał  ponownej  czynności  oceny  ofert  oraz  zdecydował  o  odrzuceniu 

oferty o

dwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp – podstawą faktyczną 

podaną  w  informacji  o  odrzuceniu  oferty  było  nieprawidłowe  wypełnienie  tabeli  cenowej, 

która zdaniem zamawiającego wskazywało na oczywistą omyłkę rachunkową. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

W  odniesieniu  do  zarzutu 

dotyczącego  odrzucenia  oferty  odwołującego  jako  niezgodnej                 

z SIWZ oraz omyłki w treści oferty odwołującego odwołujący podał, że: 



w 

załączniku nr 3 do SIWZ: Formularz ofertowy zamawiający narzucił formularze cenowe. 

W części „G" formularza znalazły się 4 tabele tj.: tabela G.1. „Wycena Fazy B+R, w tym 

cena  za  każdy  z  Etapów  Fazy  B+R",  tabela  G.2.  „Wycena  Fazy  Wdrożeniowej,  w  tym 

ceny  jednostkowe  i  ilość  Pojazdów  o  określonej  długości",  tabela  G.3.  „łączna  cena 

zamówienia  stanowiąca  sumę  cen  za  Fazę  B+R  oraz  Fazę  Wdrożeniową",  tabela  G.4. 

„Ceno  poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia  dodatkowego",  którą  należało 

wypełnić  według  specyfikacji  Katalogu  wyposażenia,  stanowiącego  Załącznik  nr  1  do 

Opisu Przedmiotu Zamówienia, 



z

godnie  z  treścią  części  G  „Cena"  Załącznika  nr  3  do  SIWZ  –  Formularz  ofertowy:                   

w tabeli G 1 należało podać cenę netto i cenę brutto za odpowiednio: I Etap Fazy B+R, II 

Etap Fazy 

B+R, III Etap Fazy B+R, a także cenę łączną netto i brutto za I Etap, II Etap i III 

Etap, 

w  tabeli  G.2  należało  podać  cenę  netto  i  brutto  za  odpowiednio:  Pojazd  10  m, 

Pojazd 12 m, Pojazd 18 m

, a także cenę łączną netto i brutto za Pojazd 10 m, Pojazd 12 

m,  Pojazd  18  m, 

w  tabeli  G.3.  należało  podać  sumę  cen  netto  i  brutto  za  Fazę  B+R, 

wynikającą z Tabeli G.l oraz za Fazę Wdrożeniową, wynikającą z Tabeli G.2., 



z

godnie  z  informacją  zawartą  w  pkt  18  SIWZ  „Opis  obliczania  ceny",  ppkt  4  i  5 

z

amawiający zastosował następujące limity cen: 

limity cen dla poszczególnych Etapów Fazy B+R, tj.: 

a) 

cena za realizację Etapu I nie może przekroczyć 2 500 000 PLN netto; 

b) 

cena za realizację Etapu II nie może przekroczyć 4 850 000 PLN netto; 

c) 

cena za realizację Etapu III nie może przekroczyć 15 000 000 PLN netto; 

limity cen Pojazdów o zasięgu 120 km w Fazie Wdrożeniowej, tj.: 

a) 

cena  Pojazdu 

10 m nie może przekroczyć 1800 000 PLN netto; 

b) 

cena  Pojazdu 

12 m nie może przekroczyć 2 000 000 PLN netto; 

c) 

cena  Pojazdu 

18 m nie może przekroczyć 2 800 000 PLN netto; 

d) 

cena  Pojazdu 

10 m musi być mniejsza od ceny Pojazdu 12 m, zaś cena Pojazdu 

12 m mniejsza od ceny Pojazdu 18 m. 



  w 

pkt  18.6  SIWZ  wskazano,  że  „W  przypadku  zaoferowania  cen  wyższych  niż  limity 

określone w pkt 18.4 i 18.5, Zamawiający odrzuci ofertę Wykonawcy na podstawie art. 89 

ust. 1 pkt 2 ustawy PZP. Postanowienie niniejszego punktu nie dotyczy ofert wstępnych." 



  w 

formularzu ofertowym złożonym przez  odwołującego w tabeli G.1 (Wycena Fazy B+R)                          

i  w  tabeli  G.2  (Wycena  fazy  Wdrożeniowej)  zostały  podane  ceny  jednostkowe 

odpowiednio  za  Etap  I,  Etap  II  i  Etap  III  Fazy  B  +  R  oraz  za  Pojazd  10  m,  Pojazd                       

12  m,  Pojazd  18  m.  Podane  ceny  jedn

ostkowe  przekraczały  limity  dla  poszczególnych 

Etapów  Fazy  B+R  oraz  limity  cen  Pojazdów  o  zasięgu  120  km  w  Fazie  Wdrożeniowej 

KIO 353/19, KIO 357/19 

określone przez zamawiającego, 



  w  tabeli  G.1 

jako  cenę  łączną  Fazy  B+R  wpisano  kwotę  wynoszącą  29.661.450,00  zł, 

będącą sumą kwot wpisanych w tabeli G.l za Etap I, Etap II i Etap III postępowania, 



  w 

tabeli  G.2  jako  cenę  łączną  Fazy  Wdrożeniowej  wpisano  kwotę  wynoszącą 

5.170.031.448,00 zł, będącą sumą kwot wpisanych w tabeli G.2 za Pojazd 10 m, Pojazd 

12 m i Pojazd 18 m, 



  w  tabeli  G.3  (

łączna  cena  zamówienia  stanowiąca  sumę  cen  za  Fazę  B+R  oraz  Fazę 

Wdrożeniową)  wpisano  natomiast kwotę  3.119.956.500,00  zł  brutto (2.536.550.000,00  zł 

netto) 

– kwota ta jest niższa niż „teoretyczna” suma kwot z tabel G.1 oraz G.2 – kwota ta 

wynika  z  zastoso

wania  limitów  określonych  przez  zamawiającego  w  SIWZ  dla 

poszczególnych Etapów oraz rodzajów pojazdów. 

Na  powyższej  podstawie  odwołujący  stwierdził,  że  w  jego  ofercie  zaistniały  rozbieżności 

kwot  wynikających  z  zsumowania  kwot  wskazanych  w  tabeli  G.1  (tj.  29.661.450,00  zł)  i  G.2                     

(tj. 5.170.031.448,00 zł) oraz kwoty stanowiącej łączną cenę zamówienia, wskazanej w tabeli G.3 

(3.119.956.500,00 zł). 

Podał także, że pismem z 06.12.2018 r. zamawiający, działając na podstawie art. 87 ust. 1 

us

tawy  Pzp,  wezwał  go  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  złożonej  oferty,  wskazując,  iż 

nastąpiły rozbieżności pomiędzy: 



limitami  cen  za  realizację  Etapu  I  i  Etapu  II  Fazy  B+R  ustalonymi  w  SIWZ  a  cenami 

podanymi w ofercie, 



limitami  cen  jednostkowych  pojazdów  wszystkich  kategorii  długości  ustalonych                        

w SIWZ a cenami podanymi w ofercie, 



łączną  ceną  zamówienia  podaną  w  ofercie  a  wynikiem  sumy  cen  za  Fazę  B+R  i  Fazę 

Wdrożeniową podanych w ofercie. 

Uzupełnił, że zamawiający wezwał go do wyjaśnienia, czy powyższe było wynikiem omyłki 

oraz,  czy  zidentyfikowane  rozbieżności  oznaczają,  że  ceny  za  realizację  Etapu  I  i  II  Fazy  B+R                    

i  ceny  jednostkowe  pojazdów  powinny  zostać  zrównane  z  limitami  cenowymi  wskazanymi                      

w SIWZ, tak aby były zgodne z łączną ceną zamówienia stanowiącą sumę cen za Fazę B+R oraz 

Fazę Wdrożeniową podaną w ofercie. 

Oświadczył, że w piśmie z 10.12.2018 r. udzielił następujących wyjaśnień: kwota wpisana 

w tabeli G.3 „Łączna cena zamówienia stanowiąca sumę cen za fazę B+R i Fazę Wdrożeniową" 

została wpisana prawidłowo natomiast ceny jednostkowe pojazdów oraz ceny za realizację Etapu 

I i II Fazy B+R zostały wpisane w wyniku omyłki i powinny zostać zrównane z limitami cenowymi 

wskazanymi  w  SIWZ  tak

,  aby  były  zgodne  z  łączną ceną  zamówienia stanowiącą  sumę  cen  za 

Fazę B+R oraz Fazę Wdrożeniową podaną w ofercie. 

Wskazał  nadto,  że  w  piśmie  z  12.12.2018  r.  zamawiający  zawiadomił  go  o  stwierdzeniu                  

KIO 353/19, KIO 357/19 

w treści jego oferty innych omyłek polegających na niezgodności oferty z SIWZ niepowodujących 

istotnych  zmian  w  ofercie  i  poprawił  te  omyłki  na  podstawie  art.  87  ust.  2  pkt  3)  ustawy  Pzp  – 

z

amawiający  w  formularzu  ofertowym  w  części  G  w  tabeli  G.1.  Wycena  Fazy  B+R  w  kolumnie 

cena  netto  [PLN]  w  o

dpowiednich pozycjach wpisał cenę za każdy z Etapów Fazy B+R zgodną                

z limitami wynikającymi z pkt 18.4 SIWZ, w tabeli G.2. Wycena Fazy Wdrożeniowej, w kolumnie 

cena jednostkowa netto Pojazdu [PLN] w pozycji Pojazd 10 m, Pojazd 12 m, Pojazd 1

8 m wpisał 

ceny  zgodne  z  limitami  określonymi  w  SIWZ,  poprawił  również  ceny  podane  w  kolumnie  cena 

brutto [PLN] w tabeli G.1 i w tabeli G.2. 

Zamawiający  w  ww.  piśmie  z  12.12.2018  r.  zwrócił  się  do  odwołującego  z  prośbą                     

o wyrażenie zgody na poprawienie omyłek w ofercie, a odwołujący zgody takiej udzielił. 

W  dalszej  kolejności  wskazał,  że  zamawiający  pismem  z  18.12.2018  r.  poinformował                       

o  wyborze  jako  najkorzystniejszych  ofert  złożonych  przez:  odwołującego,  Politechnikę  Śląską                       

i 

przystępującego  (konsorcjum  Ursus),  zaś  Prezes  Urzędu  Zamówień  Publicznych                              

w 

informacji o wyniku kontroli uprzedniej wskazał na naruszenie art 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, 

poprzez zaniechanie c

zynności odrzucenia oferty złożonej przez odwołującego, których treść nie 

odpowiada  treści  SIWZ;  od  informacji  o  wyniku  kontroli  zamawiający  wniósł  zastrzeżenia  do 

Krajowej  Izby  Odwoławczej,  która  w  drodze  uchwały  z  05.02.2019  r.,  sygn.  akt  KIO/KU  5/19 

pos

tanowiła  o  nieuwzględnieniu  zastrzeżeń  zamawiającego  –  Izba  zauważyła,  że  w  ofercie 

odwołującego zaistniały rozbieżności kwot wynikających z zsumowania kwot wskazanych w tabeli 

G.1 

(tj.  29.661.450,00  zł)  i  G.2  (tj.  5.170.031.448,00  zł)  oraz  kwoty  stanowiącej  łączną  cenę 

zamówienia, wskazanej w tabeli G.3 (3.119.956.500,00 zł), stosownie zaś do treści art. 87 ust. 2 

pkt  2  ustawy  Pzp  zamawiający  jest  zobowiązany  do  poprawienia  oczywistych  omyłek 

rachunkowych, t

ym samym zamawiający był zobowiązany do przeliczenia łącznej wartości oferty 

stosownie  do  treści  SIWZ  zawartej  w  pkt  18.11,  zgodnie  z  którym  „W  razie  rozbieżności 

Zamawiający  w  celu  poprawienia  omyłek  rachunkowych  przyjmie  za  prawidłowe  jednostkowe 

ceny netto wskazane przez Wykonawcę w formularzu ofertowym oraz wskazaną stawkę podatku 

VAT.  

Podał, że – zdaniem Izby – zamawiający miał obowiązek zsumowania kwot wskazanych    

w  tabeli  G.1 

i  G.2,  co  prowadziłoby  do  uzyskania  kwoty  wynoszącej  5.199.692.898,00  zł; 

z

amawiający dokonując zmiany cen jednostkowych podanych w tabeli G.1 i G.2 dokonał istotnej 

zmiany treści oferty złożonej przez odwołującego, naruszając art. 87 ust. 1 ustawy Pzp.  

Podał  nadto,  że  Izba  stwierdziła,  że  oferta  złożona  przez  odwołującego  jest  niezgodna                     

z pkt 18.4 i 18.

5 SIWZ w zakresie limitów cen dla poszczególnych Etapów Fazy B+R oraz limitów 

cen Pojazdów o zasięgu 120 km w Fazie Wdrożeniowej, w związku z powyższym  zamawiający 

zobowiązany był do odrzucenia oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp 

w związku z treścią pkt 18.6 SIWZ, zgodnie z którym zamawiający w przypadku zaoferowania cen 

KIO 353/19, KIO 357/19 

wyższych  niż  limity  określone  w  pkt  18.4  i  18.5 SIWZ  odrzuca  ofertę  wykonawcy  na  podstawie             

art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp. 

Odwołujący  podał,  że  zamawiający  poinformował  go  o  tym,  że  wykonuje  Uchwałę  KIO 

oraz dokonał poprawy omyłki rachunkowej i odrzucił na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp 

ofertę odwołującego jako przekraczającą limity cenowe określone w pkt. 18.4 i 18.5 SIWZ.  

Odwołujący  podkreślił,  że  zamawiający  zmienił  swoją  pierwotną  decyzję  w  zakresie 

dotyczącym  oferty  odwołującego  tylko  w  oparciu  o  wnioski  wynikające  z  przeprowadzonej 

kontroli,  w  której  błędnie  zinterpretowano  omyłkę  w  Formularzu  ofertowym  odwołującego  jako 

oczywistą  omyłkę  rachunkową,  a  nie  jako  omyłkę  w  stosunku  do  treści  SIWZ,  która  powinna 

zostać poprawiona na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp.  

Odwołujący  stanął  na  stanowisku,  że  jego  oferta  zawiera  omyłkę  w  formularzach 

cenowych, 

polegającą  na  niezgodności  wewnętrznej  tych  tabel  oraz  braku  uwidocznienia                  

w nich limitów cenowych przy cenach jednostkowych, co jednak nie może stanowić postawy do 

odrzucenia  oferty  o

dwołującego,  ponieważ  zgodnie  z  art.  89  ust.  1  pkt  2)  ustawy  Pzp, 

z

amawiający  odrzuca  ofertę,  jeśli  jej  treść  nie  odpowiada  treści  SIWZ  z  zastrzeżeniem  art.  87               

ust. z pkt 3) ustawy Pzp.  

Podniósł,  że  odrzucenie  oferty  jest  możliwe  i  dopuszczalne  jedynie  wtedy,  gdy  nie 

zachodzi okoliczność zobowiązująca zamawiającego do poprawienia omyłki określonej w art. 87 

ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp 

– zgodnie z tym przepisem niezbędne i obowiązkowe jest poprawienie 

omyłek, polegających na niezgodności treści oferty z treścią SIWZ, które nie powodują istotnych 

zmian  w  treści  oferty;  z  treści  przepisu  wynika  więc  jednoznacznie,  że  nie  każda  niezgodność 

treści  oferty  z  treścią  SIWZ  stanowi  przesłankę  do  odrzucenia  oferty  –  zamawiający  nie  może 

odrzucić  oferty,  w  której  pojawiają  się  omyłki  czy  też  niezgodności,  które  można  poprawić  bez 

uszc

zerbku dla celu prowadzonego postępowania, jak też dla zachowania uczciwej konkurencji.  

Stwierdził,  że  w  tym  celu  ustawodawca  wprowadził  do  polskiego  systemu  zamówień 

publicznych regulację artykułu 87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp, zgodnie z którą poprawie podlegają 

inne niż rachunkowe lub pisarskie omyłki, nie powodujące zmian istotnych w treści oferty.  

Przypomniał,  że  przepis  ten  był  wprowadzony  nowelizacją  z  2008  r.,  w  uzasadnieniu  do 

projektu  ustawy  (druk  sejmowy  471) 

„Proponowane  rozwiązanie  przyczyni  się  do  usprawnienia 

procedury  udzielania  zamówienia  publicznego  oraz  do  zmniejszenia  liczby  odrzucanych  ofert                      

i  unieważnianych  postępowań".  Uzupełnił,  że  jako  przykład  omyłek,  które  powinny  podlegać 

poprawieniu  w  uzasadnieniu  podawano  prz

ede  wszystkim  błędy  pojawiające  się  w  trakcie 

sporządzania kosztorysu ofertowego. 

Stwierdził  dalej,  że  sam  ustawodawca  wskazał,  że  przy  prowadzeniu  postępowania  nie 

jest  celem  samym  w  sobie  przestrzeganie  sztywnych  regulacji  formalnych 

–  niezbędne  jest 

dok

onanie  obiektywnej  oceny  stanu  faktycznego  z  uwzględnieniem  sytuacji  w  danym 

postępowaniu, a także jego celu i efektu, jaki dzięki danemu postępowaniu ma być osiągnięty. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Uzupełnił,  że  stanowisko  takie  znajduje  odzwierciedlenie  w  orzecznictwie  Trybunału 

Spr

awiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) – w sprawie C-599/10 SAG Slovensko Trybunał 

wskazał,  że  nie  istnieją  przeszkody  w  przepisach  Dyrektyw,  aby  prawo  krajowe  zawierało 

zobowiązanie  zamawiającego  do  uzyskania  wyjaśnień  od  wykonawców  zmierzających  do 

poprawienia 

„oczywistych  błędów  rzeczowych".  Trybunał  zaznaczył  jednocześnie,  że  procedura 

taka  powinna  być  zastosowana  w  równy  sposób  do  wszystkich  wykonawców  znajdujących  się                   

w takiej samej sytuacji oraz odnosić się do wszystkich punktów oferty, które są niedokładne lub 

niezgodne  z  wymogami  technicznymi  zawartymi  w  specyfikacji.  Podobnie  w  wyroku  w  sprawie                  

C-

131/16  Archus  Gama  Trybunał  wskazał  ,Artykuł  ten  [art  10  Dyrektywy  2004/17  -  dop. 

Odwołującego]  nie  stoi  natomiast  na  przeszkodzie  temu,  by  instytucja  zamawiająca  wezwała 

oferenta do wyjaśnienia oferty  lub  sprostowania oczywistej  omyłki  w tej ofercie,  pod warunkiem 

jednak, 

że takie wezwanie  zostanie skierowane do wszystkich oferentów  znajdujących  się w  tej 

samej  sytuacji, 

że  wszyscy  oferenci  będą  traktowani  równo  i  lojalnie  i  że  tego  wyjaśnienia  lub 

sprostowania 

nie będzie można zrównać z przedstawieniem nowej oferty, co powinien sprawdzić 

sąd odsyłający." 

W  ocenie  odwołującego  z  powyższego  wynika,  że  istotne  jest  wzięcie  pod  uwagę 

wszystkich okoliczności sprawy dla ustalenia, czy zmiana oferty dokonana w wyniku poprawienia 

ma  charakter  istotny,  czy  też  nie,  przesądzenie  zaś  o  istotności  lub  nie  samej  omyłki  będzie 

implikowało  obowiązek  jej  poprawienia  i  pozostawienia  oferty  w  kręgu  podlegających  ocenie                     

i możliwemu uznaniu za najkorzystniejszą lub też obowiązek jej odrzucenia. 

Zdaniem  odwołującego  kontrola  Prezesa  UZP  znacząco  uprościła  rozpoznanie  stanu 

faktycznego, 

wskazując,  że  odwołującego  zawiera  omyłkę  rachunkową,  a  w  konsekwencji,  że 

oferta podlega odrzuceniu jako oferta niezgodna z  SIWZ 

– kontrolujący uznał, że nie stosuje się 

normy  z  art.  87  ust  2  pkt  3) 

ustawy Pzp, gdyż sytuacja odpowiada normie wynikającej z art. 87 

ust. 2 pkt 2) ustawy Pzp. 

Odwołujący  uznał,  że  kontrola  nie  przeprowadziła  analizy,  a  następnie  wnioskowania 

zgodnie z podanymi powyżej wytycznymi wynikającymi zarówno z treści samej ustawy, wykładni 

oryginalnej  dokonanej  w  uzasadnieniu  do  projektu  ustawy  wprowadzającej  zmianę,  jak                                 

i orzecznictwa TSUE. 

Zdaniem  o

dwołującego  zamawiający  prawidłowo  zakwalifikował  omyłkę  jaka  wystąpiła                     

w  formularzu  ofertowym  jako  inną  omyłkę  nie  powodującą  istotnych  zmian  w  treści  oferty                            

w  trakcie  dokonywania  oceny  ofert  po  raz  pierwszy 

–  w  Formularzu  ofertowym  odwołującego 

zaszła inna (niż oczywista omyłka pisarska i oczywista omyłka rachunkowa) omyłka, która polega 

na  niezgodności  oferty  z  pkt  18.4  i  18.5  SIWZ,  dotyczącymi  limitów  cenowych  do  wykonania 

Etapów Fazy B+R i cen Pojazdów w Fazie Wdrożeniowej. 

Nie  zgodzi

ł  się  z  poglądem,  iż  omyłka  zaistniała  w  jego  Formularzu  ofertowym  ma 

charakter  oczywistej  omyłki  rachunkowej,  ponieważ  omyłka  rachunkowa  musi  mieć  charakter 

KIO 353/19, KIO 357/19 

oczyw

isty  i  nie  może  być  wątpliwości,  że  została  popełniona  przy  działaniach  arytmetycznych,        

a nie że jest wynikiem innych okoliczności niż te działania.  

W  ocenie  odwołującego  w  przypadku  omyłki  w  jego  ofercie  nie  można  stwierdzić,  że                      

w sposób oczywisty doszło do błędu w obliczeniach, przeciwnie, analiza Formularza ofertowego 

wskazuje, że nie doszło do prostego błędu w rachunkach polegającego na błędnym zsumowaniu 

kwot sumy z tabeli G.1 i sumy z tabeli G.2. 

Przypomniał, że cena całkowita oferty za Fazę B+R oraz Fazę Wdrożeniową (tabela G3) 

w  ofercie  o

dwołującego  wynosi  2  563  550  000  PLN  netto  oraz,  że  Tabela  G.1  dotycząca  Fazy 

B+R  zawiera  3  wersy 

–  dla  trzech  Etapów  tej  Fazy  oraz  czwarty  wers  z  sumą  powyższych. 

Tabela  G.2.  zaś  zawiera  3  wersy  –  dla  Pojazdu  10  m,  Pojazdu  12  m  oraz  Pojazdu  18  m,                           

z podaną liczbą każdego rodzaju Pojazdów (określoną przez zamawiającego) oraz wers dla sumy 

powyżej określonych.  

Podniósł,  że  jeżeli  w  każdym  z  wymienionych  wersów  Tabeli  G.1.  oraz  Tabeli  G.2 

zastosowana  zostanie  dopuszczalna  wartość  maksymalna  (kwota  limitu  określona  w  SIWZ),  to 

jedynym  prawidłowym  arytmetycznie  wynikiem  będzie  właśnie  wskazana  w  Formularzu 

ofertowym o

dwołującego, kwota 2 563 550 000 PLN netto. 

Wskazał,  że  określając  w  SIWZ  limity  dla  cen  trzech  Etapów  Fazy  B+R  oraz  Fazy 

Wdrożeniowej  zamawiający  w  istocie  określił  limit  ceny  łącznej  tych  dwóch  Faz  na  kwotę                             

2 563 550 000 PLN netto. 

Stwierdził,  że  kontrolujący  pominął  ten  istotny  fakt  w  ocenie  stanu  faktycznego                       

i  u

znał,  że  doszło  do  omyłki  rachunkowej  polegającej  na  niewłaściwym  dodawaniu  sum                    

z  tabel  G.2.  i  G.3.,  nie  wziął  natomiast  pod  uwagę,  że  wysokość  kwoty  ceny  całkowitej  (tabela 

G.3) w ofercie 

odwołującego wskazuje na brak przypadkowości w jej podaniu.  

Podkreślił, że przy świadomości limitów narzuconych w każdym wersie, przy stałej liczbie 

każdego  rodzaju  Pojazdów  oraz  przy  cenie  całkowitej  za  Fazę  B+R  oraz  Fazę  Wdrożeniową 

równej  dokładnie  maksymalnej  cenie  łącznej  nie  sposób  uznać,  że  niezgodność  w  ofercie  ma 

charakter omyłki obliczeniowej – wprost widoczne jest natomiast, że intencją odwołującego było 

zastosowanie limitów wymaganych przez zamawiającego. 

Powołał  się  na  wyrok  z  04.12.2017  r.  (sygn.  KIO  2425/17),  zgodnie  z  którym:  „Literalna 

wykładnia  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych 

prowadzi  do  wniosku,  że  omyłka  nie  musi  mieć  charakteru  oczywistego.  Jest  ona  bowiem  inną 

kategorią  omyłek  niż  omyłki  pisarskie  i  rachunkowe;  co  do  których  ustawodawca  przewidział 

możliwość ich poprawienia wyłącznie w sytuacji ich oczywistości.” 

Stwierdził, że brak przypadku we wskazaniu ceny całkowitej w wysokości odpowiadającej 

dokładnie  zastosowanym  limitom  dla  poszczególnych  składników  ceny  świadczy  o  braku 

oczywistości  omyłki;  nie  było  możliwym  uznanie,  że  doszło  do  oczywistej  omyłki  rachunkowej                             

w  ofercie  o

dwołującego  i  jej  poprawienie  na  podstawie  art.  87  ust.  2  pkt  2)  ustawy  Pzp, 

KIO 353/19, KIO 357/19 

przyjmując  za  podstawę  ceny  netto  podane  w  tabelach  G.1  i  G.2  oraz  sumy  wynikające  z  tych 

tabel.  

Uznał,  że  w  szczególności  zastosowania  nie  mógł  znaleźć  pkt  18.11  SIWZ,  zgodnie                

z  którym  „Zamawiający  w  celu  poprawienia  omyłek  rachunkowych  przyjmie  za  prawidłowe 

jednostkowe  ceny  netto  wskazane  przez  Zamawiającego  w  formularzu  ofertowym  oraz  podaną 

stawkę VAT” , ponieważ cytowany punkt dotyczy wyłącznie trybu postępowania w przypadku, gdy 

ma  miejsce  oczywista  omyłka  rachunkowa;  innymi  słowy  by  go  zastosować,  trzeba  uprzednio 

stwierdzić, że omyłka ma charakter rachunkowy (a nie inny) oraz że w sposób oczywisty doszło 

do takiej omyłki, tj. poprzez błędne wykonanie obliczeń. 

Powołał się na wyrok z 11.05.2018 r. (sygn. KIO 816/18): „Do zastosowania art. 87 ust. 2 

pkt  2  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień  publicznych  (tj.  Dz.U.  z  2015  r.                       

poz.  2164  ze  zm.)  konieczne  jest  ustalenie  (lub  przyjęcie  racjonalnie  usprawiedliwionego 

założenia), że określone wartości wpisane w formularzu cenowym są wynikiem omyłki powstałej 

przy wykonywaniu działań arytmetycznych. Przy czym oceniając ofertę zamawiający nie powinien 

poprzestać  wyłącznie na  weryfikacji  działań  arytmetycznych  /  bezkrytycznie oraz  automatycznie 

przyjmować  każdej  rozbieżności  za  oczywistą  omyłkę  rachunkową,  ale  powinien  ocenić,  czy 

istotą stwierdzonej rozbieżności jest rzeczywiście niezamierzony błąd w działaniach na liczbach."  

Powołał  się  także  na  wyrok  z  24.04.2018  r.  (sygn.  KIO  673/18):  „Omyłki  rachunkowe  to 

omyłki, które polegają na błędnym wykonaniu działań matematycznych. Natomiast „inne" omyłki, 

to  omyłki  których  nie  można  zakwalifikować  jako  oczywistych  omyłek  pisarskich  lub 

rachunkowych,  które  polegają  na  niezgodności  oferty  z  siwz  i  nie  powodują  istotnych  zmian                        

w treści oferty" 

Ponowił,  że  omyłka  nie  ma  charakteru  omyłki  rachunkowej,  pomimo  tego,  że  została 

popełniona  w  formularzu  cenowym  –  samo  miejsce  jej  popełnienia  nie  może  przesądzać  o  jej 

charakterze. 

Odwołujący wskazał, że drugim krokiem w zastosowaniu art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp 

powinno być sprawdzenie, czy poprawa omyłki ma charakter istotny. 

Podkreślił,  że  intencją  ustawodawcy  przy  wprowadzaniu  art.  87  ust.  2  pkt  3)  Pzp  było 

zniwelowanie  formalizmu 

występującego  na  gruncie  ustawy,  na  takie  też  stanowisko  wskazuje 

wieloletni  dorobek  orzecznictwa  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  która  wskazywała,  że  celem 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego nie jest dokonanie wyboru oferty najbardziej 

poprawnej formalnie (np. wyrok KIO z 23.03.2011 r., sygn. KIO 522/11). 

W  ocenie  odwołującego  dla  określenia  czy  dana  zmiana  ma  charakter  istotny,  czy  też 

nieistotny  niezbędne  jest  bardzo  dokładne  rozpoznanie  stanu  faktycznego  danej  sprawy,  bez 

uproszczeń i analogii do innych postępowań.  

Powołał  się  na  wyrok  z  23.04.2009  r.  (sygn.  akt  XII  Ga  102/09)  Sądu  Okręgowego                

w Krakowie

, zgodnie z którym kwalifikator istotnych zmian, o których mowa w art. 87 ust. 2 pkt 3) 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Pzp należy odnosić do całości treści oferty i konsekwencję tych zmian należy oceniać, biorąc pod 

uwagę przedmiot zamówienia i całość oferty. 

Dodał, że na konieczność wzięcia pod uwagę wszystkich okoliczności sprawy wskazywała 

też wielokrotnie KIO np. w  wyroku z 06.03.2018 r. (sygn. akt KIO 302/18): „O istotności  zmiany 

treści oferty każdorazowo będą decydowały okoliczności konkretnej sprawy: na ile zmiana oddaje 

pierwotny  sens  i  znaczenie  treści  oferty,  a  na  ile  stanowi  wytworzenie  całkowicie  nowego 

oświadczenia,  odmiennego  od  złożonego  przez  wykonawcę  w  stopniu  nakazującym  uznać,  że 

wykonawca  nie  złożyłby  takiego  oświadczenia,  bowiem  nie  odzwierciedla  ono  jego  intencji 

wyrażonych w poddawanej poprawie ofercie." 

Podsumował,  że  kontrola  UZP  uznając,  że  doszło  do  niezgodności  treści  oferty                           

z  treścią  SIWZ,  która  nie  może  być  poprawiona,  pominęła  wiele  istotnych,  następujących 

okoliczności faktycznych sprawy. 

Po  pierwsze, 

pominięto  fakt,  że  poprawa  we  wnioskowany  w  odwołaniu  sposób  stanowi 

dostosowanie do rzeczywistej woli wykonawcy, polegającej na zaoferowaniu cen jednostkowych 

w  tabelach  G.1  i 

G.2  w  wysokości  równej  dopuszczonym  przez  zamawiającego  limitom; 

z

amawiający w kryteriach oceny ofert dokonywał jedynie oceny ceny łącznej zamówienia, nie zaś 

składników  cenowych.  Uzupełnił,  że  wysokość  tychże  nie  była  oceniana  w  podkryteriach  lub                       

w jakiś inny sposób; zamawiający dopuszczał każde ceny do określonego limitu.  

Podniósł,  że  przy  poprawieniu  omyłki  polegającej  na  dostosowaniu  cen  uwidocznionych                 

w wersach tabeli G.1. i G.2 do tabeli G.3, zmianie nie ulega cena oferty, 

a jedynie jej składowe.  

Podkreślił, że przy uwidocznionej w jego ofercie cenie całkowitej 2 563 550 000 PLN netto 

i kształcie tabel G.1 i G.2 nie można dojść do innego wyniku, jak wpisania  cen równych limitom 

narzuconym  przez  z

amawiającego,  wobec  czego  nie  ma  mowy  o  dowolnym  uznaniowym 

działaniu  zamawiającego.  W  ocenie  odwołującego  sytuacja  wyglądałaby  inaczej  gdyby  cena 

łączna nie była równa podanej powyżej kwocie, co jednak nie miało miejsca. 

Po  drugie,  k

ontrolujący  i  w  ślad  za  nim  zamawiający  pominął  fakt,  że  procedura  wyboru 

wykonawców nie kończy się zawarciem zwykłej umowy w sprawie zamówienia; postępowanie nie 

jest  prowadzone  w  trybie  przetargu  nieograniczonego,  gdzie  opis  przedmiotu  z

amówienia  jest                      

z  góry  określony,  a  jak  wskazuje  praktyka,  dominującym  kryterium  oceny  ofert  jest  cena. 

Rezultatem prowadzonej procedury jest zawarcie umowy o partnerstwo innowacyjne. 

Podał,  że  wybrany  tryb  postępowania,  jak  wskazuje  się  w  motywie  49  do  dyrektywy 

klasycznej  2014/24/UE, 

ma  za  cel  osiągnięcie  rozwiązań  innowacyjnych,  przy  czym  celem 

zawartej umowy jest takie procedowanie fazy badawczo-

rozwojowej i wdrożeniowej, by otrzymać 

optymalne  rozwiązanie:  „Gdy  dostępne  na  rynku  rozwiązania  nie  mogą  zaspokoić  potrzeby 

opracowania  innowacyjnego  produktu  lub  usługi  lub  innowacyjnych  robót  budowlanych  oraz 

późniejszego zakupu wynikających dostaw, usług lub robót budowlanych, instytucje zamawiające 

powinny mieć dostęp do szczególnej procedury udzielania zamówień w odniesieniu do zamówień 

KIO 353/19, KIO 357/19 

(...)  powinna  umożliwić  instytucjom  zamawiającym  ustanowienie  długotrwałego  partnerstwa 

innowacyjnego w celu opracowania, a następnie zakupu nowego, innowacyjnego produktu, usługi 

l

ub robót budowlanych (...)." 

Wskazał,  że  podpisanie  umowy  partnerstwa  innowacyjnego  nie  kończy  konkurencji 

pomiędzy  dopuszczonymi  do  niej  partnerami,  przeciwnie,  konkurencja  (w  tym  również 

konkurencja cenowa) pomiędzy wykonawcami zostaje rozciągnięta z etapu postępowania na etap 

wykonywania  umowy.  W  przypadku  partnerstwa  innowacyjnego  zawieranego  z  wieloma 

partnerami  innowacyjnymi,  zasada  konkurencji  i  równego  traktowania  zostaje  de  facto 

przeniesiona  na  etap  realizacji  umów  o  ustanowienie  partnerstwa  innowacyjnego.  Zgodnie                

z art. 2 

§ 2 IPU „Partner, w ramach partnerstwa innowacyjnego, poddaje weryfikacji Wynik Prac 

Etapu  w  ramach  Selekcji  Etapu  I  oraz  konkuruje  wraz  Uczestnikami  Programu                               

w ramach Selekcji Etapu II i Etapu HI o dalszy ud

ział w Programie i docelowo o realizację dostaw 

Pojazdów w ramach Fazy Wdrożeniowej na rzecz Nabywców Pojazdów." 

Wskazał  także,  że  celem  partnerstwa  jest  pozyskanie  przez  organy  publiczne  partnerów 

do  opracowania  innowacyjnego  produktu,  a  przedmiotowym  pos

tępowaniu  w  postanowieniach 

SIWZ 

zamawiający  zakładał  podpisanie  umowy  partnerstwa  z  wieloma  podmiotami  (Etap  I                       

w  zasadzie  bez  ograniczeń,  gdyż  wskazano  bardzo  dużą  liczbę  30  partnerów),  gdyż  ich  liczba 

zwiększa  szanse  na  uzyskanie  wyników,  które  będą  możliwe  do  dalszego  opracowywania                        

i rozwoju, finalnie zaś wdrożenia do produkcji.                                 

Uzupełnił,  że  w  tego  typu  postępowaniu  udział  wielu  partnerów  stanowi  o  znaczącym 

zwiększeniu  możliwości  osiągnięcia  zadowalającego  rezultatu,  inaczej  niż  przy  przetargu 

nieograniczonym l

ub innym trybie, konkurowanie pomiędzy wykonawcami odbywa się również po 

zakończeniu postępowania. 

Za  istotne  uznał,  że  zamawiający  od  początku  określił  cenę  zamówienia  jako  ten                    

z elementów, którymi mieli konkurować wykonawcy, jako najmniej ważny.                            

Zdaniem  odwołującego  to,  że  cena  nie  jest  elementem  istotnym  jest  logiczne  skoro 

narzucone zostały górne limity, a celem jest pozyskanie najlepszego innowacyjnego produktu.  

Podał,  że  zgodnie  z  pkt  19.2  SIWZ  i  Załącznikiem  nr  5  do  SIWZ  opisującym  zasady 

przyznawania  kryteriów,  wymieniono  pięć  kryteriów  oceny  ofert,  w  tym  cztery  pozacenowe,                 

w kolejności od najważniejszego do najmniej ważnego: 



zobowiązanie  wykonawcy  do  uwzględnienia  w  opracowanym  i  dostarczonym 

p

ojeździe fakultatywnych cech innowacyjnych, 



ocena planu prac badawczo-rozwojowych, 



ocena bilansu energetycznego i kalkulacji zapotrzebowania na moc Pojazdu, 



ocena 

doświadczenia  i  kwalifikacji  personelu  Wykonawcy  skierowanego  do        

wykonania  zamówienia  w  zakresie  prac  badawczo-rozwojowych  i  zarządzania 

projektem, 

KIO 353/19, KIO 357/19 



Cena. 

Podkreślił,  że  za  ważniejsze  od  ceny  zostały  uznane  aż  cztery  kryteria  dotyczące  cech 

innowacyj

nych zamawianych pojazdów; zamawiający poprzez takie ukształtowanie kryteriów dał 

wyraz  temu,  że  najistotniejszą  dla  niego  kwestią  jest  wypracowanie  i  wdrożenie  innowacyjnego 

produktu, zaś cena jest pochodną nadrzędnego celu, jakim jest innowacyjność. 

Po  czwarte,  z

godnie  z  postanowieniami § 10  IPU  Etap  I,  Etap  II  oraz  Etap  III  Fazy  B+R 

kończy się m.in. złożeniem przez Partnera Oświadczenia o Postąpieniu. Postąpienie zaś zgodnie 

z  art.  47  §  92  IPU  oznacza  obniżenie  przez  Partnera  Ceny  Pojazdu,  ceny  za  wyposażenie 

dodatkowe lub ceny za przyszłe Etapy Fazy B+R w trakcie Selekcji danego Etapu.  Podniósł, że 

w

skazane  w  ofertach  przez  każdego  z  wykonawców  ceny  maksymalne  nie  są  wiec  cenami 

ostatecznymi,  które  będą  obowiązywać  w  trakcie  umowy.  Dodatkowo  art.  46  IPU  przewiduje 

również  możliwość  zwiększenia  cen  w  szczególnych  okolicznościach,  które  pozostają  ściśle 

związane z innowacyjnym charakterem zamówienia. 

Stwierdził,  że  tego  typu  rozwiązanie  wychodzi  naprzeciw  obowiązkowi  zamawiającego 

związanemu z wyborem trybu partnerstwa innowacyjnego – zgodnie z art. 73h ust. 3 ustawy Pzp 

zamawiający  ma  obowiązek  zapewnienia,  aby  struktura  partnerstwa,  w  szczególności  czas 

trwania  oraz  wartość  poszczególnych  etapów  odzwierciedlała  stopień  innowacyjności 

proponowanego  rozwiązania.  Podkreślił,  że  –  jak  stanowi  zdanie  drugie  –  szacowana  wartość 

innowacyjnych  produktów,  usług  lub  robót  budowlanych  musi  być  proporcjonalna  do  wartości 

inwestycji niezbędnej do jej opracowania.  

Uznał,  że  jedynie  poprzez  dopuszczenie  zmian  cen  składowych  w  toku  wykonywania 

umowy  partnerstwa  możliwe  jest  zachowanie  się  zgodnie  z  dyspozycją  powołanego  przepisu. 

Skoro  przedmiotem  zamówienia  są  usługi  badawczo-  rozwojowe,  to  ich  specyfika  wskazuje  na 

konieczność zapewnienia elastyczności umowy; skoro z założenia cena może podlegać zmianom 

w  toku  partnerstwa,  to  tym  bardziej  nie  można  mówić  że  omyłka  jej  wyliczenia  stanowi                             

o niezgodności istotnej z treścią SIWZ. Ceny składowe w ofercie mają jedynie charakter wstępny. 

Po piąte, z uwagi na brzmienie pkt. 16.7 SIWZ już w momencie złożenia ofert oczywistym 

było,  że  zamawiający  zawrze  umowę  w  sprawie  zamówienia  publicznego  ze  wszystkimi 

wykonawcami  (o 

ile  oferty  te  okażą  się  poprawne  i  prawnie  wiążące,  a  ponadto  osiągną 

minimalny wymag

any limit punktów). 

Uznał,  że  w  istocie  poprawienie  oferty  nie  naruszy  naczelnych  zasad  postępowania                  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  tj.  zasady  równego  traktowania  wykonawców  i  zasady 

konkurencyjności – każda ze złożonych ofert przekroczyła minimalny próg punktowy. 

Uzupełnił,  że  przyjęcie  jego  oferty  nie  wpływa  negatywnie  na  pozycję  pozostałych 

wykonawców, w tym pozycję wykonawcy, którego oferta nie została odrzucona. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Po  szóste,  zwrócił  uwagę,  że  zgodnie  z  punktem  19.4  SIWZ  zamawiający  określił,  że 

udzieli  zamówienia każdemu wykonawcy,  który otrzymał  nie mniej  niż  31 punktów,  zaś zgodnie                      

z Załącznikiem nr 5 do SIWZ, w którym zostały określone kryteria oceny ofert wraz z punktacją, 

wykonawca mógł otrzymać maksymalnie 138 punktów, z czego jedynie 15 za cenę oferty. 

Podniósł,  że  nawet  jeśli  odwołujący  otrzymałby  w  tym  kryterium  0  punktów,  to  i  tak 

spełniłby wymóg minimalny, tj. uzyskałoby więcej niż 31 punktów w ocenie ofert. 

W  ocenie  odwołującego  ukształtowanie  kryteriów  oraz  oceny  uzyskane  przez 

o

dwołującego  wskazują  jednoznacznie  na  to,  że  poprawienie  omyłki  nie  ma  wpływu  na  ocenę 

jego  oferty 

–  nawet  bowiem  gdyby  nie  uzyskał  on  żadnych  punktów  w  tym  kryterium,  to  i  tak 

otrzymałby  minimalną  wymaganą  liczbę  punktów,  a  tym  samym  zostałby  dopuszczony  do 

zawarcia  umowy  partnerstwa,  co  p

rzesądza  o  nieistotności  poprawy  omyłki  w  Formularzu 

ofertowym. 

Podsumowując, odwołujący stwierdził, że rozbieżność w Formularzu ofertowym pomiędzy 

kwotami  podanymi  w  tabelach  G.1  i  G.2  oraz 

w  tabeli  G.3,  powinna  zostać  poprawiona  jako 

omyłka w stosunku do treści SIWZ, niepowodująca istotnych zmian w treści oferty odwołującego 

oraz,  że  z  treści  oferty  jednoznacznie  wynika,  że  rzeczywistym  zamiarem  odwołującego  było 

zaoferowanie  cen  jednostkow

ych  równych  limitom  narzuconym  przez  zamawiającego  –  cena 

całkowita  zaoferowana  przez  odwołującego  nie  jest  bowiem  wynikiem  omyłki  w  mnożeniu                         

i dodawaniu, o

dwołujący złożył ofertę, która limity te uwzględniała.  

Oświadczył,  że  wysokość  ceny  całkowitej  nie  jest  przypadkiem  –  odpowiada  ona 

wyliczeniom z przyjęciem limitów cen jednostkowych i jest identyczna z ceną konsorcjum Ursus, 

którego oferta została jako jedyna uznana przez UZP jako prawidłowa. 

W  odniesieniu  do  zarzutu 

dotyczącego  zastrzeżenia  informacji  w  ofercie  konsorcjum 

Ursus  jako  tajemnicy  przedsiębiorstwa  odwołujący  podał,  że  konsorcjum  to  zastrzegło                      

w  swojej  ofercie  jako  tajemnicę  przedsiębiorstwa  następujące  informacje,  które  nie  zostały 

udostępnione  odwołującemu,  podczas  gdy  nie  stanowią  one  takiej  tajemnicy,  należycie 

wykazanej w terminie składania ofert: 



„Informacje zawarte w części C Formularza oferty, tj. Personel Wykonawcy skierowany do 

wykonania zamówienia w zakresie prac badawczo-rozwojowych i zarządzania projektem; 



Informacje  zawarte  w  części  E  Formularza  oferty  tj.  Plan  Prac  badawczo-Rozwojowych 

wraz z zidentyfikowanymi ryzykami oraz Diagramem Gantta; 



Informacje  zawarte  w  części  F  Formularza  oferty  tj.  Bilans  energetyczny                                 

i zapotrzebowanie na moc - 

w szczególności dane zawarte w tabeli FI i F.2 i F.4." 

Wskazał,  że  zamawiający  w  odpowiedzi  na  jego  wniosek  o  udostępnienie  dokumentów 

konsorcjum  Ursus,  mailem  z  22.02.2018  r., 

przekazał  niekompletną  ofertę,  tj.  niezawierającą 

informacji zastrzeżonych jako tajemnica i uzasadnienia tego zastrzeżenia. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Stwierdził,  że  obowiązkiem  zamawiającego  było  zbadać,  czy  wykonawca  konsorcjum 

Ursus dokonał skutecznego zastrzeżenia tajemnicy przedsiębiorstwa (art. 8 ust. 1 ustawy Pzp) – 

i

stotnym  dla  oceny  zastrzeżenia  jest  jego  treść  złożona  z  ofertą,  przy  czym  wykonawca  musi 

udowodnić, że zastrzegane informacje rzeczywiście stanowią tajemnicę. 

Podkreślił,  że  uzasadnienie  nie  może  być  krótkie,  lakoniczne  i  musi  wykazywać 

okoliczności  rzeczywiście  uzasadniające,  że  ma  się  do  czynienia  z  tajemnicą  przedsiębiorstwa                 

w ofercie konsorcjum Ursus. 

Podał, że tajemnicą przedsiębiorstwa są jedynie „nieujawnione do wiadomości publicznej 

informacje  techniczne,  technologiczne,  organizac

yjne  przedsiębiorstwa  (lub  inne  informacje 

posiadające  wartość  gospodarczą;  co  do  których  przedsiębiorca  podjął  niezbędne  działania                      

w celu zachowania ich poufności" (art. 11 ust. 4 uznk).  

Zakończył: „Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że zastrzeżone informacje 

takiego charakteru nie posiadają.” 

W odniesieniu do zarzutu 

dotyczącego unieważnienia postępowania odwołujący wskazał, 

że  z  informacji  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  z  18.02.2019  r.  wynika,  że  zamawiający, 

działając  zgodnie  z  wytycznymi  kontroli  Prezesa  UZP  dokonał  wyboru  jako  najkorzystniejszej 

oferty  złożonej  przez  konsorcjum  Ursus,  zaś  pozostałe  dwie  złożone  w  postępowaniu  oferty 

zostały  odrzucone  i  nie  podlegały  ocenie,  co  oznacza,  że  o  ile  Krajowa  Izba  Odwoławcza  nie 

uwzględni zarzutów dotyczących odrzucenia oferty odwołującego to umowa o partnerstwo będzie 

zawarta z jedynym wykonawcą, którego oferta nie podlegała odrzuceniu. 

Podniósł,  że  tryb  partnerstwa  innowacyjnego  ze  swej  istoty  zakłada  konkurowanie  przez 

Partnerów po zawarciu umowy Partnerstwa, zarówno w Fazie B+R, jak i Fazie Wdrożeniowej.  

Wskazał,  że  w  motywie  49  do  dyrektywy  klasycznej  2014/24/UE  zwraca  się  uwagę,  że 

zawieranie umów o partnerstwo innowacyjne z wieloma parterami zapewnia zachowanie uczciwej 

konkurencji: 

(...)  partnerstwo  innowacyjne  powinno  mieć  taką  strukturę,  by  mogło  zapewnić 

niezbędny  mechanizm  popytowy,  gdzie  innowacyjne  rozwiązania  są  opracowywane                              

w  odpowiedzi  na  zapotrzebowanie  rynku  (ang. market  puli),  bez  wykluczania  z  rynku.  Instytucie 

zamawiające  nie  powinny  zatem  stosować  partnerstwa  innowacyjnego  w  sposób 

uniemożliwiający,  ograniczający  lub  zakłócający  konkurencję.  W  niektórych  przypadkach 

ustanowienie  innowacyjnych  partnerstw  z  kilkoma  partnerami 

mogłoby  pomóc  uniknąć  takich 

skutków.” 

Zdaniem  odwołującego,  w  postępowaniu,  którego  dotyczy  odwołanie,  założeniem  było 

zawarcie  partnerstwa z  kilkoma, jeśli  nie kilkudziesięcioma  partnerami,  o  czym    świadczy  punkt 

5.2. SIWZ, 

jak też szczegółowe postanowienia IPU – zgodnie z art. 2 § 2 IPU Partner, w ramach 

partnerstwa  innowacyjnego,  poddaje  weryfikacji  Wynik  Prac  Etapu  w  ramach  Selekcji  Etapu  I 

oraz  konkuruje  wraz  z  Uczestnikami  Programu  w  ramach  Selekcji  Etapu  II  i  Etapu  III  o  dalszy 

udział  w  Programie  i  docelowo o realizację dostaw  Pojazdów w ramach  Fazy  Wdrożeniowej  na 

KIO 353/19, KIO 357/19 

rzecz Nabywców Pojazdów.  

Uznał,  że  oznacza  to,  że  wykonanie  przez  Partnera  kolejnych  Faz  i  Etapów  zależy  od 

dopuszczenia  do 

każdej  Selekcji  do  następnego  Etapu  lub  następnej  Fazy,  na  zasadach                  

i  według  kryteriów  opisanych  Umowa  B+R.  Podał,  że  zgodnie  z  art.  2  §  3  IPU:  W  ramach 

Partnerstwa 

przewidywane  jest  dokonywanie  stopniowego  zmniejszania  liczby  Wykonawców,                   

w drodze Selekcji Etapu II i Etapu III, zgod

nie z kryteriami określonymi w Umowie B+R. Wskutek 

Selekcji część umów o partnerstwo może wygasnąć po każdym Etapie Fazy B+R.  

Podał nadto, że IPU w § 9-10 przewiduje procedurę Oceny Wyników Prac danego Etapu 

poszczególnych wykonawców, a tym samym ich premiowanie do kolejnego Etapu. 

Odwołujący  stanął  na  stanowisku,  że  z  cytowanych  postanowień  SIWZ,  wynikających                  

z celu partnerstwa zmierzającego do wyłaniania wykonawców w kolejnych stadiach, oferujących 

optymalne  innowacyjnie  rozwiązania,  wynika,  że  zamawiający  założył,  że  umowy  o  partnerstwo 

innowacyjne  zostaną  zawarte  z  kilkoma  wykonawcami;  umowy  zakładają  bowiem  w  kolejnych 

Etapach Fazy B+R, dokonywanie selekcji wykonawców i stopniowe zmniejszanie ich liczby. 

W  ocenie  odwołującego  wykonanie  tych  postanowień  umowy  o  partnerstwo  nie  będzie 

możliwe, skoro w postępowaniu pozostała jedna oferta niepodlegająca odrzuceniu; zamawiający, 

w przypadku zawarcia umowy o partnerstwo z jedynym wykonawcą nie tylko nie będzie w stanie 

realizować  umowy  zgodnie  z  jej  treścią,  ale również  nie  osiągnie  podstawowego  jej  celu,  jakim 

jest  wypracowanie  optymalnego  innowacyjnie  rozwiązania,  dzięki  zachowaniu  konkurencji 

wykonawców. 

Przypomniał,  ze  zgodnie z  przepisem  art.  93  ust.  1 pkt  7)  ustawy  Pzp,  zamawiający  ma 

ob

owiązek  unieważnienia,  jeżeli  „postępowanie  obarczone  jest  niemożliwą  do  usunięcia  wadą 

uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego ”  

Podał, że zamawiający, unieważniając postępowanie na podstawie przepisu art. 93 ust. 1 

pkt    7)  ustawy  Pzp 

jest  uprawniony  do  brania  pod  uwagę  zarówno  okoliczności,  skutkujące 

unieważnieniem zawartej umowy wynikające z art. 146 ust. 1 ustawy Pzp, jak i powinien brać pod 

uwagę okoliczności, związane z unieważnieniem umowy na podstawie art. 146 ust. 6 ustawy Pzp 

(wyrok KIO z 09.09.2018 r .   sygn. KIO 1235/18).  

Wskazał,  że zgodnie  z  art.  146 ust.  6 ustawy  Pzp okoliczności  takie to dokonanie przez 

zamawiającego czynności lub zaniechanie dokonania czynności z naruszeniem przepisu ustawy, 

które miało lub mogło mieć wpływ na wynik postępowania. 

Zdaniem  odwołującego  wybór  oferty  konsorcjum  Ursus,  w  sytuacji  gdy  zamawiający                              

w  ogłoszeniu  o  zamówieniu,  a  następnie  SIWZ  wskazał,  że  zawrze  umowę  partnerstwa                    

z  większą  liczbą  wykonawców  jest  naruszeniem  postanowień  obowiązujących  w  tym 

postępowaniu  –  założeniem  postępowania  było  zawarcie  umowy  partnerstwa  przewidującej 

wprost  mechanizmy  konkurencyjne  na  etapie  partnerstwa  wobec  czego  w

ybór  jednego 

KIO 353/19, KIO 357/19 

wykonawcy  w  sposób  oczywisty  uniemożliwia  wykonywanie  umowy  zgodnie  z  jej 

postanowieniami. 

Dodał,  że  wybór  oferty  konsorcjum  Ursus,  przy  przyjęciu  przez  zamawiającego  treści 

SIWZ  wskazującej  na  konieczność  zawarcia  umów  o  partnerstwo  innowacyjne  z  kilkoma 

wykonawcami,  która  to  treść  nie  podlega  już  na  tym  etapie  postępowania  zmianom,  tworzy 

sytuację,  w  której  postępowanie  obarczone  jest  nieusuwalną  wadą,  ponieważ  dokonany  wybór 

wykonawcy  nie  może  doprowadzić  do  dopuszczenia  tego  wykonawcy  do  Fazy  Wdrożeniowej, 

wbrew jasnym postanowieniom IPU, tj. wbrew wyrażonej w tej umowie zasadzie konkurencyjności 

na etapie fazy badawczo-rozwojowej; n

iedochowanie tej zasady na etapie Fazy B+R niewątpliwie 

przełożyłby się na ostateczny rezultat Fazy Wdrożeniowej. 

W odniesieniu do naruszenia art. 93 ust. 1 pkt 6) ustawy Pzp 

odwołujący zwrócił uwagę, 

że  takie  rozstrzygnięcie  postępowania,  tj.  wybór  jednego  wykonawcy  do  wykonywania  umowy 

partnerstwa, która jest wprost przewidziana do wykonywania przez wszystkich partnerów nie leży 

w  interesie  publicznym 

–  sytuacja  takiego  rozstrzygnięcia  postępowania  nie  była  brana  pod 

uwagę  przy  kształtowaniu  dokumentacji  postępowania,  w  szczególności  przywołane 

postanowienia  o  zmniejszaniu  liczby  wykonawców  na  etapach  i  fazach  umowy  partnerstwa 

świadczą o zamiarze zawarcia partnerstwa z więcej niż jednym wykonawcą. 

Poda

ł,  że  zamawiający  zamierza  sfinansować  umowę  partnerstwa  ze  środków 

europejskich,  tj

.  Programu  Operacyjnego  Inteligentny  Rozwój  oraz  wskazał,  że  wybór  jednego 

wykonawcy  prowadzi do niezgodnego z postanowieniami SIWZ 

ograniczenia konkurencji, które 

spowoduję szkodę w budżecie UE.  

Stwierdził,  że  powyższe  okoliczności,  w  przypadku  kontroli  poniesionych  wydatków 

prowadzonej  przez  Komi

sję  Europejską,  najprawdopodobniej  będą  skutkowały  stwierdzeniem 

niekwalifikowalności środków dofinansowania i naliczeniem korekty finansowej, skutkującej utrata 

nawet 100% dofinansowania. 

Podał,  że  zgodnie  z  art.  2  pkt  36  Rozporządzenia  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  UE                  

nr 1303/2013 

z dnia 17.12.2013 r., „nieprawidłowość" oznacza każde naruszenie prawa unijnego 

lub  prawa  krajowego 

dotyczącego  stosowania  prawa  unijnego,  wynikające  z  działania  lub 

zaniechania podmiotu gospodarczego zaangażowanego we wdrażanie EFSI, które ma lub może 

mie

ć  szkodliwy  wpływ  na  budżet  Unii,  poprzez  obciążenie  budżetu  Unii  nieuzasadnionym 

wydatkiem. 

Uznał,  że  zamawiający  jako  beneficjent  środków  dofinansowania  z  UE,  akceptując 

aktualny  stan  faktyczny  (tj.  wybór  oferty  najkorzystniejszej  przy  jednoczesnym  podtrzymaniu 

decyzji  o  odrzuceniu  pozostałych  ofert  złożonych  w  postępowaniu)  w  sytuacji,  gdy  zaniecha 

unieważnienia  postępowania,  może  doprowadzić  do  sytuacji,  w  której  Komisja  Europejska 

podniesie  jako  zarzut  dokonanie  wydatków  niezgodnie  z  postanowieniami  dokumentacji 

postępowania,  wynikającymi  z  niej  regułami;  w  szczególności  doprowadzenie  do  sytuacji 

KIO 353/19, KIO 357/19 

zawarcia  umowy  z  jednym  wykonawcą,  gdy  zgodnie  z  zapisami  ogłoszenia  o  zamówieniu  oraz 

SIWZ 

była  ona  przewidziana  do  zawarcia  z  większą  liczbą  podmiotów  będzie  traktowane  jako 

naruszenie konkurencji. 

Z

auważył,  że  zawarcie  umowy  z  jednym  wykonawcą  znacząco  wpływa  na  ryzyko  braku 

osiągnięcia  rezultatu  partnerstwa;  jeżeli  cel  zawartej  umowy  (tj.  wypracowanie  optymalnego 

innowacyjnie  rozwiązania,  dzięki  zachowaniu  konkurencji  wykonawców),  na  który  beneficjant 

otrzymał  dofinasowanie  nie  zostanie  osiągnięty,  cała  dotacja  może  zostać  uznana  za 

wykorzystan

ą niezgodnie z przeznaczeniem, co oznacza zrealizowanie się przesłanki z art. 207 

ust. 1 pkt 1 Ustawy o finansach publicznych, co w 

praktyce oznacza utratę 100 % dofinasowania 

UE. 

Podsumował,  że  wypełnione  są  okoliczności  wskazujące  na  obowiązek  unieważnienia 

postępowania  ze  względu  na  nieprzewidzianą  zmianę  okoliczności  oraz  ze  względu  na 

uszczerbek  w  interesie  publiczn

ym  związany  z  utratą  środków  finansowych  na  prowadzenie 

działań innowacyjnych. 

sygn. akt KIO 357/19 

W  tym  samym  postępowaniu  odwołanie  wniósł  wykonawca  Politechnika  Śląska,                     

ul. Akademicka 2a, 44-

100 Gliwice (dalej „odwołujący”).  

Odwo

łanie wniesiono wobec: 

zaniechania  przez  zamawiającego  wyczerpującego  i  wszechstronnego  uzasadnienia 

informacji  o  unieważnieniu  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  oraz  odrzuceniu  oferty 

odwołującego, 

zaniechania 

przez 

zamawiającego 

wyjaśnienia 

treści 

oferty 

odwołującego                             

w odniesieniu do SIWZ, 

zaniechania przez  zamawiającego  poprawienia w  trybie art.  87  ust.  2 pkt  3)  ustawy  Pzp 

innej omyłki w ofercie odwołującego pomimo zaistnienia przesłanek ku temu, 

odrzucenia oferty odwołującego. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie następujących przepisów ustawy Pzp: 

art.  92  ust.  1  pkt  3),  poprzez  zaniechanie  przedstawienia  w  sposób  wyczerpujący                      

i  wszechstronny  wszystkich  przyczyn  jakie  legły  u  podstaw  decyzji  zamawiającego                    

o odrzuceniu oferty odwołującego w uzasadnieniu o odrzuceniu oferty, 

art.  87  ust.  1  w  zw.  z  art.  89  ust.  1  pkt  2),  poprzez  zaniechanie  wyjaśnienia  wątpliwości 

odnoszących się do treści oferty złożonej przez odwołującego i pomimo tego odrzucenie 

oferty odwołującego, 

art. 87 ust. 2 pkt 3), poprzez zaniechanie poprawienia w ofercie odwołującego innej omyłki  

KIO 353/19, KIO 357/19 

SM

W

polegającej  na  niezgodności  treści  oferty  z  SIWZ,  niepowodującej  istotnych  zmian  treści 

oferty odwołującego w sytuacji, gdy istniały ku temu przesłanki, 

art. 89 ust. 1 pkt 2), poprzez odrzucenie oferty odwołującego ze względu na okoliczność, 

iż  zdaniem  zamawiającego  jej  treść  nie  odpowiada  treści  SIWZ  w  sytuacji,  gdy  oferta 

odwołującego w całości pozostaje w zgodzie z treścią SIWZ. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu: 

unieważnienia  czynności  odrzucenia  oferty  odwołującego  i  czynności  wyboru 

najkorzystniejszej oferty, 

dokonania  ponownego  badania  i  oceny  ofert  połączonego  ze  sporządzeniem  pełnego 

pi

semnego  uzasadnienia  oceny  ofert,  zawierającego  szczegółowe  wskazanie  powodów                   

i przyczyn dokonanej czynności. 

Odwołujący wniósł także o zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego. 

Odwołujący stanął na stanowisku, że ma możliwość wniesienia odwołania w sytuacji, gdy 

postępowanie  wcześniej  podlegało  kontroli  uprzedniej  prowadzonej  przez  Prezesa  Urzędu 

Zamówień  Publicznych  oraz  została  wydana  uchwała  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą. 

Zaznaczył, że skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej w niniejszej sprawie nie jest związany 

zarówno  wynikiem  kontroli  uprzedniej  przeprowadzonej  przez  Prezesa  Urzędu  Zamówień 

Publicznych  w  sprawie  o  sygn.  akt  KU/206/18/DKZP,  ani  uchwałą  podjętą  przez  Krajową  Izbę 

Odwoławczą w dniu 5 lutego 2019 r. w sprawie o sygn. akt: KIO/KU/5/19. Podkreślił, że zarówno 

kontrola  uprzednia  prowadzona  przez  Prezesa  Urzędu  Zamówień  Publicznych,  jak  również 

podjęcie  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  uchwały  w  przedmiocie  prawidłowości  tejże  kontroli               

w  żaden  sposób  nie  uniemożliwia  wniesienia  prawnie  skutecznego  odwołania  do  Krajowej  Izby 

Odwoławczej. 

W  ocenie  odwołującego  powyższe  znalazło  wyraz  w  decyzji  ustawodawcy                              

o  dopuszczalności  wniesienia  odwołania  na  czynność  zamawiającego  podjętą  na  podstawie 

informacji  o  wyniku  kontroli  uprzedniej  nawet  wówczas,  gdy  była  ona  przedmiotem 

umotywowanych zastrzeżeń rozpatrzonych przez Krajową Izbę Odwoławczą w drodze uchwały – 

sytuacja  taka  nie  jest  objęta  hipotezą art.  189  ust.  2  pkt  4)  lub 5)  ustawy  Pzp, gdzie mowa jest 

wyłącznie  o:  1)  tych  samych  okolicznościach,  które  były  przedmiotem  rozstrzygnięcia  przez 

Krajową Izbę Odwoławczą w sprawie innego odwołania dotyczącego tego samego postępowania 

wniesionego  przez  tego  samego  odwołującego  oraz  2)  czynności  wykonanej  przez 

zamawiającego  zgodnie  z  treścią  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  a  nie  uchwały  Krajowej 

Izby Odwoławczej.  

Wskazał,  że  w  przepisie  tym  nie  ma  mowy  o  postępowaniu  kontrolnym  prowadzonym 

KIO 353/19, KIO 357/19 

przez  Prezesa  Urzędu  Zamówień  Publicznych,  ani  o  uchwałach  Krajowej  Izby  Odwoławczej 

zapadłych  w  wyniku  wniesienia  przez  zamawiającego  umotywowanych  zastrzeżeń  od  wyniku 

kontroli.  

Stwierdził,  że  wskazane  powyżej  przesłanki  odrzucenia  odwołania  nie  mogą  być 

interpretowane rozszerzająco. 

Powołał  się  na  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  16  lipca  2014  r.,                  

sygn.  akt:  XXIII  Ga  924/14:  „aktualnie  obowiązujące  przepisy  prawa  nie  dają  podstaw  do 

przyjęcia,  iż  w  postępowaniu  toczącym  się  na  skutek  odwołania  zachodzi  sytuacja  związania 

składu  orzekającego  KIO  rozstrzygającego  odwołanie,  uchwałą  KIO  wydaną  w  trybie  art.  167               

ust. 3 p.z.p.

”.  

Uzupełnił,  że  zgodnie  z  art.  167  ust.  4  ustawy  Pzp  wydana  w  formie  uchwały  opinia 

Krajowej Izby Odwoławczej jest wiążąca wyłącznie dla Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, 

nie wiąże zaś ani zamawiającego, ani Krajowej Izby Odwoławczej rozpatrującej sprawę w ramach 

postępowania zainicjowanego odwołaniem. 

Uznał, że za poprawnością i zgodnością z ustawą Pzp wskazanego powyżej stanowiska 

przemawia  r

ównież  fakt,  iż  odwołujący  PŚ  nie  miał  możliwości  wypowiedzenia  się  w  sprawie 

kontroli  prowadzonej  przez  Prezesa  Urzędu  Zamówień  Publicznych,  a  w  szczególności 

umotywowanych  zastrzeżeń  zgłoszonych  przez  zamawiającego  do  Prezesa  Urzędu  Zamówień 

Publicznych 

w  dniu  7  stycznia  2019  r.,  co  jest  okolicznością  oczywistą  i  wynikającą  wprost                           

z przepisów prawa regulujących tego typu postępowanie (tj. kontrolę uprzednią).  

Podkreślił,  że  postępowanie  to  w  sposób  zasadniczy  wpłynęło  na  jego  sytuację                        

w  ramach  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  toteż 

rozpatrujący  niniejszą  sprawę  skład  orzekający  Krajowej  Izby  Odwoławczej  nie  powinien                     

w  żadnej  mierze  kierować  się  stanowiskiem  przyjętym  w  uchwale  Krajowej  Izby  Odwoławczej                     

z  dnia  5  lutego  2019  r.,  sygn.  akt:  KIO/KU  5/19;  potrzeba  zapewnienia  odwołującemu  ochrony 

jego praw podmiotowych przemawia za tym, aby wszystkie okoliczności sprawy zostały poddane 

ponown

ej,  całkowicie  niezależnej  od  dokonanej  w  w/w  uchwale,  ocenie  Krajowej  Izby 

Odwoławczej. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  dotyczącego  niewyczerpującej  treści  uzasadnienia                             

o  odrzuceniu  jego  oferty  odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  art.  92  ust.  1  pkt  3)  ustawy  Pzp 

zamawiający  informuje  niezwłocznie  wszystkich  wykonawców  o  wykonawcach,  których  oferty 

zostały odrzucone i powodach odrzucenia oferty. 

Powołał  się  na  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  24  kwietnia  2018  r.,  sygn.  akt: 

KIO  669/

18: „uzasadnienie faktyczne  zawiadomienia o  odrzuceniu oferty  powinno wyczerpująco 

obrazować,  jakie  przyczyny  legły  u  podstaw  decyzji  zamawiającego,  tak  aby  wykonawca,  gdy 

oceny  zamawiającego  nie  podziela,  mógł  się  do  wskazanych  przez  zamawiającego  uchybień 

KIO 353/19, KIO 357/19 

ustosunkować”.  

Zdaniem  odwołującego w  ww.  wyroku  Krajowa Izba  Odwoławcza wskazała,  że nie czyni 

zadość  przepisom  art.  92  ust.  1  pkt  3)  ustawy  Pzp  „zaledwie  kilkuzdaniowe  uzasadnienie 

odrzucenia oferty

”. 

Uzupełnił,  że  informacja  o  odrzuceniu  oferty  „powinna  obejmować  ocenę  całościową 

złożonych  przez  wykonawcę  dokumentów  w  ramach  danego  postępowania,  a  zatem  zarówno 

dokumentów  złożonych  w  ofercie,  jak  i  dokumentów  złożonych  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy                      

z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Pr

awo  zamówień  publicznych”  (wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej                       

z  dnia  21  maja  2014  r.,  sygn.  akt:  KIO  908/14),  tym  samym 

–  zdaniem  odwołującego  –  także                      

w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp. 

Stwierdził,  że w  przedmiotowej  sprawie uzasadnienie informacji  o  odrzuceniu jego  oferty 

sprowadza się wyłącznie do trzech zdań, w dodatku nie powiązanych ze sobą w logiczny związek 

przyczynowo-skutkowy. 

Podał, że: 



w  zdaniu  pierwszym  zamawiający  wskazuje,  że  odwołujący  „nie  wskazał  cen 

poszczególnych elementów”, co – wedle odwołującego PŚ – nie jest zgodne z prawdą, 



w zdaniu drugim zaznaczył, że „wszystkie ceny powinny być wyrażone w złotych polskich                   

i wyższe niż 0”, co – wedle odwołującego – nie jest zgodne z treścią SIWZ, 



w  zdaniu  trzecim  skonkludował,  że  ze  względu  na  powyższe  zobowiązany  jest  odrzucić 

ofertę, na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, co – wedle odwołującego – nie jest 

zgodne z ustawą Pzp. 

Podniósł, że jeśli, jak twierdzi zamawiający, nie wskazał cen poszczególnych elementów, 

to  bezpodstawna  jest  ocena  tego  w  jaki  sposób  powinny  być  wyrażone  ceny  (w  jakiej  walucie                  

i w jakim przedziale cenowym).  

W ocenie odwołującego nie jest więc jasne jak stwierdzenie dotyczące sposobu określenia 

elementów  ceny  ma  się  do  faktu  niewskazania  ceny  poszczególnych  elementów;  jednocześnie, 

prowadzi to do wniosku, iż pod względem treści umożliwiającej odwołującemu poznanie przyczyn 

odrzucenia jego oferty jest ono jeszcze bardziej lakoniczne niż wskazywałaby liczba zdań użytych 

przez  zamawiającego  i  w  sposób  bardzo  istotny  uniemożliwiająca  polemikę  ze  stanowiskiem 

zamawiającego w ramach postępowania odwoławczego. 

Stwierdził,  że  w  orzecznictwie  Krajowej  izby  Odwoławczej  „niezbędnym  dla  odrzucenia 

oferty 

wykonawcy na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Prawa zamówień publicznych jest wskazanie 

przez  zamawiającego,  z  jaką  treścią  SIWZ  treść  oferty  wykonawcy  jest  sprzeczna”  (wyrok  KIO                     

z dnia 19 marca 2018 r., sygn. akt: KIO 404/18), czego zama

wiający w przedmiotowej informacji 

także nie uczynił. 

Ocenił, że takie działanie, polegające de facto na krótkim zakomunikowaniu podjętej przez 

KIO 353/19, KIO 357/19 

zamawiającego  czynności  i  wskazaniu  podstawy  prawnej  nie  wypełnia  wskazań  normy  art.  92              

ust. 1 pkt 

3) ustawy Pzp (wyrok KIO z dnia 18 września 2017 r., sygn. akt: KIO 1857/17).  

Uzupełnił,  że  zamawiający  nie  jest  także  upoważniony,  aby  „w  postępowaniu 

odwoławczym  uzupełniać  uzasadnienie  faktyczne  podjętej  czynności  odrzucenia  oferty 

odwołującego” (wyrok KIO z dnia 18 września 2017 r., sygn. akt: KIO 1857/17). 

Powołał się na wyroki Krajowej Izby Odwoławczej: 



z  dnia  20  lipca  2015  r.  sygn.  akt:  KIO  1429/15  „uzasadnienie  faktyczne  wykluczenia 

wykonawcy  musi  przedstawiać  wszystkie  przyczyny,  jakie  legły  u  podstaw  decyzji 

zamawiającego,  tak  aby  wykonawca  miał  możliwość  ustosunkowania  się  do  wskazanych 

przez  zamawiającego  uchybień.  Stanowczego  podkreślenia  wymaga,  że  wykonawcy  nie 

mogą  domyślać  się  podstaw  decyzji  zamawiającego  ani  domniemywać  zakresu 

stwierdzon

ych przez niego nieprawidłowości w złożonych dokumentach”, 



z dnia 25 maja 2015 r., sygn. akt: KIO 946/15, KIO 947/15: „Wykonawca ma pełne prawo, aby 

posiadać  pełną  wiedzę,  jakimi  przesłankami  kierował  się  zamawiający  wykluczając  go                  

z  postępowania.  Ustalenie  zarzucanych  przez  zamawiającego  uchybień  złożonej  oferty  nie 

może  być  uzależnione  od  aktywności  wykonawcy.  Obowiązek  wskazania  precyzyjnych                          

i  wyczerpujących  podstaw  faktycznych  i  prawnych  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania 

spoczywa w całości na zamawiającym”, 



z  dnia  19  maja  2014  r.,  sygn.  akt:  KIO  866/14:  „Zamawiający  jest  zobowiązany  podać 

uzasadnienie  podejmowanych  czynności  tak,  aby  zagwarantować  wykonawcom  możliwość 

ich  weryfikacji  w  toku  procedury  odwoławczej.  W  szczególności  uzasadnienie  faktyczne 

zawiadomienia  o  wykluczeniu  wykonawcy  i  odrzuceniu  jego  oferty  - 

powinno  wyczerpująco 

obrazować, jakie przyczyny legły u podstaw decyzji zamawiającego, tak aby wykonawca, gdy 

oceny zamawiającego nie podziela - mógł do wskazanych przez zamawiającego okoliczności 

w  pełni  ustosunkować się  wnosząc  odwołanie.  Wyłącznie  wykonawca mający wyczerpujące 

informacje  o  przyczynach  podejmowanych  czynności  zamawiającego,  może  się  do  nich 

odnieść - decydując o ewentualnym wniesieniu środka ochrony prawnej”, 



z dnia 5 grudnia 2011 r., sygn. akt: KIO 2503/11 „Czynność odrzucenia oferty Odwołującego 

jest  niezgodna  z  przepisami  p.z.p.  przez  sam  fakt  nieprzedstawienia  uzasadnienia 

faktycznego tej czynności. Uzasadnienie faktyczne zawiadomienia o wykluczeniu wykonawcy 

powinno  wyczerpująco  obrazować,  jakie  przyczyny  legły  u  podstaw  decyzji  zamawiającego, 

tak  aby  wykonawca,  gdy  oceny  zamawiającego  nie  podziela,  mógł  do  wskazanych  przez 

zamawiającego  uchybień  ustosunkować  się,  wnosząc  odwołanie.  Wykonawcy  nie  mogą 

domyślać  się  podstaw  decyzji  zamawiającego  ani  domniemywać  zakresu  stwierdzonych 

przez niego nieprawidłowości w ofertach"  

Podsumował, że odwołanie powinno zostać uwzględnione już tylko z przyczyn formalnych, 

tj.  z  tego  względu,  iż  treść  uzasadnienia  informacji  o  odrzuceniu  oferty  odwołującego  nie  czyni 

KIO 353/19, KIO 357/19 

zadość  wynikającemu  z  ustawy  Pzp  obowiązkowi  zamawiającego  szczegółowego                                       

i  wyczerpującego  uzasadnienia  przyczyn,  jakie  legły  u  podstaw  decyzji  zamawiającego                              

o  odrzuceniu  oferty;  w  efekcie  czynność  odrzucenia  przez  zamawiającego  oferty  odwołującego 

powinna  podlegać  unieważnieniu,  podobnie  jak  czynność  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  co 

wiąże  się  z  koniecznością  dokonania  ponownego  badania  i  oceny  ofert,  połączonego  ze 

sporządzeniem  pełnego,  pisemnego  uzasadnienia  oceny  ofert,  zawierającego  szczegółowe 

wskazania powodów i przyczyn dokonanej czynności. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  dotyczący  niewyjaśnienia  przez  zamawiającego  treści  oferty                   

w odniesieniu do SIWZ odwołujący podał, że: 



pismem  z  dnia  6  grudnia  2018  r.  zamawiający,  w  trybie  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp, 

poinformował  go,  że  w  jego  ofercie  znajduje  się  niewypełniona  tabela  G.4.  i  wezwał                           

o  udzielenie  wyjaśnień  „czy  powyższe  było  wynikiem  omyłki  oraz  czy  niewypełnienie  tabeli                   

z  cenami  poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia  dodatkowego  oznacza 

zaoferowanie  przez  Wykonawcę  poszczególnych  elementów  wyposażenia  dodatkowego                  

w cenie pojazdów”, 



pismem  z  dnia  11  grudnia  2018  r.  odwołujący  PŚ  wyjaśnił,  że  „niewypełnienie  tabeli 

poszczególnych elementów katalogu wyposażenia dodatkowego oznacza zaoferowanie przez 

Politechnikę  Śląską  poszczególnych  elementów  wyposażenia  dodatkowego  w  cenie 

pojazdów”. 

Wskazał, że pomimo wyjaśnień, z których – w ocenie odwołującego PŚ – w istocie rzeczy 

wynika, że w odniesieniu do elementów wyposażenia dodatkowego przyjął cenę „0” zł, a jedynie 

w wyniku omyłki nie wpisał jej w tabeli G.4., zamawiający nie dokonał jej poprawienia w trybie art. 

87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp i odrzucił jego ofertę na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp. 

Stwierdził, że zgodnie z ugruntowaną linia orzeczniczą zarówno sądów jak i Krajowej Izby 

Odwoławczej,  czynność  odrzucenia  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2)  Pzp  winno 

poprzedzić wezwanie wykonawcy do złożenia wyjaśnień w trybie art. 87 ust. 1 Pzp; zamawiający 

dokonując czynności badania i oceny ofert nie może opierać się wyłącznie na formularzu oferty 

oraz formularzu cenowym, lecz winien poddać ocenie również złożone wyjaśnienia w kontekście 

zgodności oferowanego świadczenia z  wymaganiami ustalonymi w treści SIWZ (por. wyrok KIO                     

z dnia 10 października 2017 r., sygn. akt: KIO 2006/17).  

Uzupełnił,  iż  jakkolwiek  art.  87  ust.  1 ustawy  Pzp nie nakłada na  zamawiającego  wprost 

obowiązku  wyjaśniania  treści  oferty,  „to  jednak  taka  potrzeba  po  stronie  zamawiającego 

występuje  szczególnie dlatego, iż to na zamawiającym który ze swoich twierdzeń wywodzi skutek 

prawny  w  postaci  konieczności  odrzucenia  oferty,  spoczywa  ciężar  udowodnienia  podstawy  do 

zastosowania  tej  sankcji  wobec  oferty.  W  przypadku  powstania  u  zamawiającego  jakichkolwiek 

wątpliwości co do sformułowań zawartych w treści oferty, zamawiający ma możliwość żądania od 

wykonawców  wyjaśnień  dotyczących  treści  ofert,  co  wynika  z  art.  87  ust.  1  zdanie  pierwsze 

KIO 353/19, KIO 357/19 

ustawy Pzp" (wyrok KIO z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt: 2505/11). 

Stwierdził  nadto,  że  z  utrwalonej  linii  orzeczniczej  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  tym 

zakresie  wynika,  iż  zaniechanie  przez  zamawiającego  tego  trybu  wyjaśniania  wątpliwości, 

odnoszących  się  do  treści  złożonej  oferty,  winno  być  uznane  za  naruszenie  przepisów 

postępowania (np. wyroki KIO do sygn. akt: 1327/09:1443/09,1617/11; 1612/11; KIO/UZP 88/09; 

Powołał  się  na  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  30  listopada  2011  r.,  sygn.  akt 

2505/11:  „Czynność  odrzucenia  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  winno 

poprzedzić  wezwanie  do  złożenia  wyjaśnień  w  trybie  art.  87  ust.  1  Pzp.  Zamawiający  może 

dokonać odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy jedynie w sytuacji ustalenia,                   

w  sposób  nie  budzący  wątpliwości,  że  oferta  wykonawcy  nie  zapewni  realizacji  zamierzonego                   

i  opisanego  w  siwz  celu,  a  oferowane  świadczenie  nie  odpowiada  wyrażonym  w  treści  siwz 

wymaganiom

”. 

Powołał się także na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 29 czerwca 2018 r., sygn. 

akt:  KIO  1165/18:  „Jednocześnie,  nie  można  uznać  za  zrealizowanie  wskazanego  powyżej 

obowiązku  wyjaśniania  treści  oferty,  gdy  Zamawiający  pomimo  wezwania  Odwołującego  do 

udzielenie wyjaśnień i ich otrzymania od niego w dalszym ciągu ma wątpliwości co do treści oferty 

i  pomimo  tychże  wątpliwości  podejmuje  decyzję  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego  bez 

dodatkowego  pogłębienia  swojej  wiedzy  o  treści  oferty  Odwołującego  pozyskanej  w  trybie 

wezwania  do  udzielenia  wyjaśnień  co  do  treści  oferty  w  oparciu  o  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp. 

Tymczasem  „nie  ma  przeszkód,  aby  Zamawiający  prowadził  wyjaśnienia  wieloetapowo,  aż  do 

uzyskania odpowiedzi na wszystkie pytania 

i wątpliwości”. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  dotyczącego  niepoprawienia  innej  omyłki  w  ofercie  pomimo 

zaistnienia  przesłanek  uprawniających  do  jej  poprawienia  odwołujący  wskazał,  że  zgodnie                  

z  art.  87  ust.  2  pkt  3)  ustawy  Pzp  zamawiający  poprawia  w  ofercie  inne  omyłki  polegające  na 

niezgodności  oferty  z  SIWZ,  niepowodujące  istotnych  zmian  w  treści  oferty,    niezwłocznie 

zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została poprawiona. 

Powołał się na wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 29 stycznia 2010 r., sygn. akt 

XII  Ga  429/09:  „celem  przepisu  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  jest  eliminowanie  sytuacji,                        

w  kt

órych  z  powodu  nieistotnych  omyłek  w  treści  oferty,  odrzuceniu  podlegałaby  oferta 

gwarantująca realizację zamówienia zgodnie z siwz i wymaganiami zamawiającego”.  

Dodatkowo powołał się na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 16 stycznia 2017 r., sygn. 

akt  KI0

2492/16:  „przepis  obliguje  zamawiającego  do  poprawienia  niezgodności  treści  oferty                      

z treścią siwz, jeśli zachodzą łącznie dwie okoliczności: 1) niezgodność treści oferty z SIWZ ma 

charakter omyłki i 2) poprawienie tej omyłki nie spowoduje istotnych zmian w treści oferty. Ocenę 

czy  owe  przesłanki  zaistniały  w  danym  stanie  faktycznym  należy  dokonywać mając  na  uwadze 

KIO 353/19, KIO 357/19 

SM

W

konkretne okoliczności sprawy (ad casum)”. 

Odwołujący  podał,  że  pismem  z  dnia  11  grudnia  2018  r.,  na  wezwanie  do  udzielenia 

wyjaśnień,  iż  „niewypełnienie  tabeli  poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia 

dodatkowego  oznacza  zaoferowanie  przez  Politechnikę  Śląską  poszczególnych  elementów 

wyposażenia  dodatkowego  w  cenie  pojazdów”  udzielił  wyjaśnień,  z  których  wynika,  że:                     

1) w odniesieniu do elementów wyposażenia dodatkowego przyjął cenę „0" zł oraz 2) tabela G.4. 

nie została przez niego uzupełniona ze względu na omyłkę. 

Powołał się na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 19 stycznia 2017 r., sygn. akt KIO 

22/17:  „ustawodawca  dopuszczając  jednak  możliwość  zmian  w  treści  oferty,  wywołanych  na 

skutek  poprawienia  innych  omyłek  niż  pisarskie,  czy  rachunkowe,  zakreślił  jednocześnie  ich 

granicę.  Dokonane  zabiegi  nie  mogą  bowiem  prowadzić  do  istotnych  zmian  w  treści  oferty. 

Powyższa  regulacja  wskazuje,  że  ustawodawca  posługując  się  pojęciem  nieostrym  („istotne 

zmiany”) zrezygnował z określenia katalogu zmian w treści oferty, które mogą nastąpić w wyniku 

poprawienia omyłek, dając wyraz temu, iż ważne są okoliczności sprawy. Tylko bowiem przy ich 

uwzględnieniu,  można  ocenić,  czy  poprawienie  omyłki  doprowadzi  do  istotnej  zmiany  w  treści 

oferty.  Jak  już  zostało  wyżej  wskazane,  treść  oferty  obejmuje  istotne  postanowienia  umowy,                     

a  więc  postanowienia,  które  odnoszą  się  m.in.  do  przedmiotu  i  ceny.  Oznacza  to,  że  za 

uprawnione  należy  uznać  poprawienie  błędów  występujących  w  tym  zakresie.  Jednocześnie                       

w  orzecznictwie  ugruntowany  jes

t  pogląd,  że  dokonując  oceny  istotności  zmian  w  treści  oferty 

należy  brać  pod  uwagę  rozmiar  tych  zmian,  mając  na  uwadze  ilość,  jakość  i  wartość 

przedmiotowych zmian

”. 

Podniósł, iż zarówno ilość, jakość i wartość zmiany jaka nastąpiłaby w wyniku poprawienia 

innej omyłki w jego ofercie w ten sposób, że zamawiający  w odniesieniu do wyszczególnionych                    

w  tabeli  G.4.  elementów  wyposażenia  dodatkowego  przyjąłby  ceny  „0”  zł  w  żadnym  razie  nie 

prowadziłoby  do  istotnej  zmiany  treści  oferty  odwołującego  PŚ,  gdyż  jak  wprost  wynika  z  jego 

wyjaśnień  taką  cenę  w  odniesieniu  do  przedmiotowych  elementów  Wyposażenia  Dodatkowego 

przyjął w swojej ofercie, w konsekwencji czego przedmiotowe poprawienie oferty w żadnym razie 

nie prowadziłoby do istotnej zmiany treści oferty odwołującego, gdyż zarówno cena, jak również 

inne parametry oferty nie uległy by zmianie. 

Przywołał  brzmienie  pkt  18.1.  SIWZ  zgodnie,  z  którym  „Na  cenę  oferty  (rozumianą  jako 

maksymalne  wynagrodzenie  Wykonawcy  za  realizację  całego  zamówienia)  za  wykonanie 

zamówienia składać się będą kwoty cząstkowe: za realizację Fazy B+R oraz  za realizację Fazy 

Wdrożeniowej”,  a  także  pkt  18.2.  SIWZ  „Cena  Fazy  B+R  liczona  jako  suma  cen  za  realizację 

każdego  z  Etapów  Fazy  B+R,  tj.  Etapu I,  Etapu  II  i  Etapu III”  oraz  pkt  18.3.  SIWZ  „Cena  Fazy 

Wdrożeniowej  jest  liczona  jako  suma  iloczynów  liczby  Pojazdów  o  danej  długości  i  ich  cen 

jednostkowych”.  Dodał,  że  w  punkcie  18.4.  i  18.5.  zamawiający  określił  maksymalne  limity  cen 

odpowiednio dla etapów Fazy B+R oraz Fazy Wdrożeniowej. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

W ocenie odwołującego za pomocą przywołanych punktów w SIWZ zamawiający zakreślił 

na  potrzeby  niniejszego  postępowania  zakres  pojęcia  cena  –  wykładnia  tychże  postanowień 

SIWZ prowadzi do wniosku, że na pojęcie to składa się wyłącznie cena za realizację Fazy B+R 

oraz  cena  za  realizację  Fazy  Wdrożeniowej,  nie  odnosi  się  ono  natomiast  do  ceny  za 

Wyposażenie Dodatkowe.  

Podkreślił,  że  w  punkcie  18.2.,  ani  w  żadnym  innym  punkcie  SIWZ  zamawiający  nie 

uwzględnił ceny za Wyposażenie Dodatkowe. 

Wskazał,  że  w  uzasadnieniu  informacji  o  odrzuceniu  jego  oferty  zamawiający  podał,  że 

„Wykonawca  w  Formularzu  ofertowym  w  tabeli  G.4  „Cen  poszczególnych  elementów  katalogu 

wyposażenia  dodatkowego”,  nie  wskazał  cen  poszczególnych  elementów”,  zaś  w  piśmie  z  dnia                 

6 grudnia  2018 r.  wystąpił  w  trybie art.  87  ust. 1 ustawy  Pzp o złożenie  wyjaśnień  dotyczących 

treści złożonej oferty, w zakresie treści tabeli G.4. 

Przypomniał,  że  w  piśmie  z  dnia  11  grudnia  2018  r.  wyjaśnił,  że  „niewypełnienie  tabeli                     

z cenami poszczególnych elementów katalogi wyposażenia dodatkowego oznacza zaoferowanie 

przez  Politechnikę  Śląską  poszczególnych  elementów  wyposażenia  dodatkowego  w  cenie 

pojazdu", co de facto 

oznacza, że w tabeli G.4 Odwołujący zamierzał wskazać wartość „0”, czego 

– oświadczył – omyłkowo nie zrobił. 

Wskazał  także,  że  wyjaśnił,  że  „ceny  poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia 

dodatkowego

”  uwzględnił  w  cenie  poszczególnych  pojazdów  „z  góry”,  zwiększając  odpowiednio 

cenę  tych  pojazdów  i  tym  samym  nie  oferując  odrębnego  wynagrodzenia  za  wyposażenie 

dodatkowe, co jest jednoznaczne z przyjęciem wartości „0” w tabeli G.4. 

Zdaniem  odwołującego  zamawiający  tym  samym  powinien  przyjąć,  że  w  tabeli  G.4 

wskazał on wartość „0” i przyjmując takie założenie powinien dokonać oceny jego oferty. 

Za  niezrozumia

łe  uznał,  dlaczego  zamawiający  pomimo  jego  jasnych  wyjaśnień 

zinterpretował je w sposób przeciwny niż to z nich wynika. 

Zauważył,  iż  jeśli  zamawiający  pomimo  przedmiotowych  wyjaśnień  miał  jeszcze  jakieś 

wątpliwości co do treści jego oferty to kwestię tę powinien wyjaśnić w trybie art. 87 ust. 1 ustawy 

Pzp, a nie odrzucać jego ofertę. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  dotyczącego  odrzucenia  oferty  odwołujący,  zastrzegając  iż 

zarzut  niewyczerpującej  treści  uzasadnienia  o  odrzuceniu  jego  oferty,  która  w  istotny  sposób 

utrudnia mu odniesienie się do stanowiska zamawiającego, wskazał, że zgodnie z art. 89 ust. 1 

pkt  2)  ustawy  Pzp  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeśli  jej  treść  nie  odpowiada  treści  SIWZ                                  

z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp. 

Stwierdził,  że  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  od  wielu  lat  konsekwentnie 

wskazuje  się,  iż  zastosowanie  dyspozycji  art.  89  ust.  1  pkt  2)  Pzp  jako  podstawy  odrzucenia 

oferty  wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  znajduje  szerokie  omówienie                        

KIO 353/19, KIO 357/19 

w doktrynie, jak też orzecznictwie sądów okręgowych i Izby – rzeczona niezgodność treści oferty 

z  SIWZ  ma  mieć  charakter  zasadniczy  i  nieusuwalny  (ze  względu  na  zastrzeżenie  obowiązku 

poprawienia oferty wynikające z art. 87 ust. 2 pkt 3) Pzp); dotyczyć powinna sfery niezgodności 

zobowiązania zamawianego w SIWZ oraz zobowiązania oferowanego w ofercie; tudzież polegać 

może  na  sporządzeniu  i  przedstawienia  oferty  w  sposób  niezgodny  z  wymaganiami  SIWZ                           

(z  zaznaczeniem,  iż  chodzi  tu  o  wymagania  SIWZ  dotyczące  sposobu  wyrażenia,  opisania                            

i potwierdzenia zakresu bądź jakości zobowiązania/świadczenia ofertowego, a więc wymagania, 

co do treści oferty, a nie wymagania co do jej formy, które również tradycyjnie są pomieszczane                 

w SIWZ); a także możliwe być winno wskazanie i wykazanie na czym konkretnie niezgodność ta 

polega 

–  co  konkretnie  w  ofercie  nie  jest  zgodne  i  w  jaki  sposób  z  konkretnie  wskazanymi, 

skwantyfikowanymi  i  ustalonymi  fragmentami  czy  normami  SIWZ  (wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. akt KIO 11/17). 

Odwołał  się  do  wyroku  Trybunału  Sprawiedliwości  UE  z  29  marca  2012  r.  w  sprawie                    

C-599/10  SAG  ELV  Slovensko  a.s. 

–  art.  2  dyrektywy  2004/18  (zasada  równego  traktowania 

wykonawców) nie sprzeciwia się w szczególności, by w drodze wyjątku dane oferty mogły zostać 

skorygowane lub  uzupełnione w  pojedynczych aspektach  w  szczególności  w  związku z  tym,  że 

wymagają  zwykłego  wyjaśnienia,  lub  by  usunąć  oczywiste  błędy  rzeczowe,  pod  warunkiem,  że 

owe zmiany nie doprowadzą do przedstawienia w rzeczywistości nowej oferty.  

Podkreślił,  iż  odrzucenie  oferty  na  podstawie  przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  2)  Pzp  nie 

obejmuje  przypadków  uchybień  formalnych,  wyrażających  się  chociażby  w  odmiennym  od 

oczekiwanego przez zamawiającego sposobie prezentowania informacji w ofercie 

Stwierdził,  że  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  konsekwentnie  podkreśla  się, 

że „to do obowiązków Zamawiającego należy określenie w sposób precyzyjny i jednoznaczny jak 

należy  obliczyć  cenę  oferty,  jakie  składowe  mają  stanowić  cenę  danej  oferty,  jakie  jednostki 

przeliczeniowe i jakie krotności należy przyjąć do działań matematycznych” (wyrok Krajowej Izby 

Odw

oławczej z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt KIO 2316/16). 

Wskazał, iż: 



zgodnie  z  pkt  18.1.  SIWZ  „Na  cenę  oferty  (rozumianą  jako  maksymalne  wynagrodzenie 

Wykonawcy za realizację całego zamówienia) za wykonanie zamówienia składać się będą 

kwoty cząstkowe: za realizację Fazy B+R oraz za realizację Fazy Wdrożeniowej”, 



zgodnie z pkt 18.1. SIWZ „Cena Fazy B+R liczona jako suma cen za realizację każdego                           

z Etapów Fazy B+R, tj. Etapu I, Etapu II i Etapu III”, 



zgodnie  z  pkt  18.3.  SIWZ  „Cena  Fazy  Wdrożeniowej  jest  liczona  jako  suma  iloczynów 

liczby Pojazdów o danej długości i ich cen jednostkowych”, 



w  punkcie  18.4.  i  18.5.  zamawiający  określił  maksymalne  limity  cen  odpowiednio  dla 

etapów Fazy B+R oraz Fazy Wdrożeniowej. 

Na  powyższej  podstawie  wskazał,  że  za  pomocą  przywołanych  punktów  w  SIWZ 

KIO 353/19, KIO 357/19 

zamawiający  zakreślił  na  potrzeby  niniejszego  postępowania  zakres  pojęcia  cena  –  wykładnia 

postanowień SIWZ prowadzi do wniosku, że na pojęcie to składa się wyłącznie cena za realizację 

Fazy B+R oraz cena 

za realizację Fazy Wdrożeniowej, nie odnosi się ono natomiast do ceny za 

Wyposażenie Dodatkowe; w punkcie 18.2., ani w żadnym innym punkcie SIWZ zamawiający nie 

uwzględnił bowiem ceny za Wyposażenie Dodatkowe. 

Zdaniem  odwołującego  z  tych  względów  sformułowany  w  pkt  18.13.  SIWZ  wymóg,  że 

„Każda  z  cen  musi  być  wyższa  od  „0"  nie  dotyczy  ceny  za Wyposażenie  Dodatkowe,  gdyż  nie 

wchodzi  ono  w  zakres  definicji  ceny  przyjętej  przez  zamawiającego  na  potrzeby  niniejszego 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

Podniósł, że na gruncie ustawy Pzp cena jest pojęciem zdefiniowanym w sposób legalny – 

zgodnie  z  art.  2  pkt  1  ustawy  Pzp  przez  cenę  w  rozumieniu  ustawy  Pzp  należy  rozumieć  cenę                  

w  rozumieniu  art.  3  ust. 1  pkt  1  i  ust.  2  ustawy  z  dnia  9 maja  2014  r.  o  informowaniu  o  cenach 

towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1830 oraz z 2018 r. poz. 650); zgodnie z tymi przepisami 

cena to  wartość  wyrażona  w  jednostkach  pieniężnych,  którą  kupujący  jest  obowiązany  zapłacić 

przedsiębiorcy  za  towar  lub  usługę,  w  cenie  uwzględnia  się  podatek  od  towarów  i  usług  oraz 

podatek  akcyzowy,  jeżeli  na  podstawie  odrębnych  przepisów  sprzedaż  towaru  (usługi)  podlega 

obciążeniu  podatkiem  od  towarów  i  usług  lub  podatkiem  akcyzowym.  Przez  cenę  rozumie  się 

również stawkę taryfową. 

Podniósł,  że  sam  zaś  zamawiający  w  odniesieniu  do  Elementów  Wyposażenia 

dodatkowego posługuje się również pojęciem wartości, a nie tylko ceny co oznacza, iż nadaje mu 

inne znaczenie. 

Wskazał  również,  że  ustawa  Pzp  rozdziela  pojęcie  ceny  oraz  ich  istotnych  części 

składowych. 

Uznał,  że  w  ramach  niniejszego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  był 

uprawniony przyjąć za Wyposażenie Dodatkowe cenę w wysokości „0” zł. 

Stwierdził,  że  takie  też  było  rozumienie  SIWZ  przez  odwołującego  PŚ  i  jeśli  intencja 

zamawiającego była inna to nie została w należyty sposób wyrażona. 

Powołał  się  na  orzeczenie  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  6  października  2015  r., 

sygn.  akt  XXIII  Ga  1341/15:  „niejednoznacznej  treści  z  SIWZ  nie  można  interpretować  na 

niekorzyść  wykonawców.  Z  niejasnych  i  niejednoznacznych  postanowień  SIWZ  nie  należy 

wyprowadzać  negatywnych  konsekwencji  dla  wykonawców.  Tym  samym  należy  sformułować 

postulat,  aby  przy  interpretowaniu  postanowień  dokumentów  przetargowych  sporządzanych 

przez  zamawiającego,  przyjmować  wykładnię  względniejszą  dla  wykonawców  usiłujących 

wypełnić tego typu postanowienia i wynikające z nich wymagania. Ponadto ze względu na zasady 

ogólne ustawy wyrażone w art. 7 Pzp interpretacja taka nie powinna prowadzić do ograniczania 

kon

kurencji  w  postępowaniu,  między  innymi  właśnie  poprzez  eliminację  wykonawców  na 

podstawie niejasnych postanowień SIWZ. Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego Izba słusznie 

KIO 353/19, KIO 357/19 

nie  dopatrzyła  się  niezgodności  oferty  X  76  Zamówienia  Publiczne  w  orzecznictwie  z  SIWZ. 

Przyjęty  przez  KIO  zaś  sposób  rozumienia  SIWZ  uwzględniał  bowiem  nie  tylko  literalne 

sformułowanie SIWZ, ale i brał pod uwagę sposób ich rozumienia przez wykonawców". 

Podał nadto, że stosownie do treści art. 11 § 4 wzoru umowy zamawiający zastrzegł, że 

„Maksymalne  wynagrodzenie  należne  Partnerowi  za  realizację  Dostawy,  w  razie  odbioru 

końcowego  maksymalnej  liczby  Pojazdów  przewidzianych  do  nabycia  w  ramach  Dostawy                     

w Wersji Podstawowej, wynosi [ 

] zł netto, tj. [  ]  zł  brutto,  zaś  w  przypadku  Dostaw                         

w Wersji z Wyposażeniem Dodatkowym, wynosi [  ] zł netto, tj. [  ] zł brutto". 

Odwołujący  wskazał,  że  Prezes  Urzędu  Zamówień  Publicznych  stanął  na  stanowisku, 

zgodnie z którym postanowienie to wskazuje na to, że „niemożliwe jest założenie, że wykonawca 

nie  wypełniając  tabeli  G.4  zawarł  ceny  poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia 

dodatkowego w cenie pojazdu

”. 

Zdaniem  odwołującego  takie  stanowisko  świadczy  o  niezrozumieniu  jego  intencji 

wyrażonej  w  piśmie  z  dnia  11  grudnia  2018  r.  i  samej  ofercie  –  odwołujący  zaoferował 

poszczególne  elementy  Wyposażenia  Dodatkowego  w  cenie  pojazdu  przyjmując  założenie,  że 

wszystkie pojazdy posiadać będą to wyposażenie dodatkowe; oświadczył, że jest bowiem gotowy 

do dostawy w ramach ceny 

pojazdu wersji z wyposażeniem dodatkowym i w taki sposób dokonał 

kalkulacji ceny poszczególnych pojazdów.  

Wyjaśnił, że przyczyny stojące za takim rozwiązaniem mają charakter ściśle ekonomiczny 

i ewentualnie mogłyby stać się przedmiotem wyjaśnień na gruncie art. 90 § 1 ustawy Pzp.  

Wyjaśnił, że korzystnym dla niego ekonomicznie rozwiązaniem jest przyjęcie takiej wyceny 

za  poszczególny  pojazd  jakby  obejmował  on  w  każdym  przypadku  wyposażenie  dodatkowe, 

pozwala  to  bowiem  odwołującemu  znać  odpowiednio  wcześniej  cenę  wszystkich  pojazdów,  co 

usuwa niepewność związaną z tym, w jakim zakresie nabywcy skorzystają z możliwości nabycia 

pojazdu  z  wyposażeniem  dodatkowym;  z  drugiej  strony  gwarantuje  to  zamawiającemu  już  na 

etapie  złożenia  oferty,  że  odwołujący  gotowy  jest  wykonać  wszystkie  pojazdy  wraz                                 

z wyposażeniem dodatkowym.  

Uznał, że wobec takiej kalkulacji ceny za pojazd nieracjonalne byłoby wskazanie w pozycji 

G.4  wartości  wyższej  niż  „0”,  prowadziłoby  to  bowiem  do  dwukrotnego  uwzględnienia  w  cenie 

wyposażenia  dodatkowego  –  w  przypadku,  gdy  nabywca  zdecyduje  się  na  nabycie  pojazdu                   

z wyposażeniem dodatkowym. 

Stwierdził, że w tej sytuacji w art. 11 § 4 obie wartości netto i obie wartości brutto opiewać 

będą  na  tę  samą  kwotę,  czemu  nie  sprzeciwia  się  SIWZ,  ponieważ  brak  jest  jakiegokolwiek 

postanowienia  SIWZ,  które  zakazywałoby  odwołującemu  ustalenie  ceny  w  ten  sposób,                              

w  szczególności  nie  znajduje  zastosowania  do  cen  jednostkowych  za  wyposażenie  dodatkowe 

pkt 18.13. 

Podsumował,  że  skoro  w  świetle  SIWZ  był  uprawniony  do  przyjęcia  w  odniesieniu  do 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Wyposażenia  Dodatkowego  wartości  „0”  zł  to  uwzględniając  treść  jego  oferty  oraz  wyjaśnień                       

z dnia 11 grudnia 2018 r. nie sposób uznać, że jego oferta była niezgodna z SIWZ, a tym samym, 

że mogła zostać odrzucona przez zamawiającego w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp. 

Na  podstawie  dokumentacji  przekazanej  przez  zamawiającego  w  kopii  potwierdzonej  za 

zgodność  z  oryginałem  przy  piśmie  z    dnia  6  marca  2019  r.,  wskazanej  w  dalszej  części 

uzasadnienia 

oraz  uzupełnionej  w  toku  rozprawy  („Informacja  o  kierunkowych  zmianach 

wprowadzonych  do  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia  44/17/Pl  po  negocjacjach                          

z Wykonawcami”, „Kryteria Oceny Ofert w postępowania Nr 44/17/Pl” – załącznik nr 5 do SIWZ), 

Odpowiedzi  na  odwołanie  (pismo  zamawiającego  z  dnia  12  marca  2019  r.),  a  także  stanowisk 

stron 

i przystępujących zaprezentowanych w toku rozprawy skład orzekający Izby ustalił i zważył, 

co następuje. 

Skład orzekający Izby ustalił, że nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących 

odrzuceniem 

któregokolwiek z odwołań w trybie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp i nie stwierdziwszy ich, 

skierował odwołania do rozpoznania na rozprawę. 

Skład orzekający Izby ustalił także, że wykonawcy wnoszący odwołania posiadają interes 

w  uzyskaniu  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia  szkody  w  wyniku  naruszenia 

przez zamawiającego przepisów ustawy,  o których mowa w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.  

sygn. akt KIO 353/19 

Zarzuty: 



odrzucenia oferty odwołującego z postępowania jako niezgodnej z SIWZ, podczas gdy nie 

podlegała  ona  odrzuceniu  jako  zgodna  z  treścią  SIWZ,  czym  zamawiający  naruszył 

przepis art. 89 ust. 1 pkt 2) w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 2) i pkt 3) ustawy Pzp, 



uznania,  że  w  ofercie  odwołującego  doszło  do  omyłki  rachunkowej  i  poprawienie  tej 

omyłki,  podczas  gdy  w  ofercie  odwołującego  taka  omyłka  nie  miała  miejsca,                       

w  wyniku  którego  to  poprawienia  zamawiający  uznał,  że  oferta  odwołującego  jest 

niezgodna z SIWZ i powinna zostać odrzucona, czym zamawiający naruszył przepis art. 

87 ust. 2 pkt 2) w zw. art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, 



zaniechania poprawienia w treści oferty odwołującego omyłki w stosunku do treści SIWZ, 

niepowodującej istotnej zmiany w treści oferty, podczas gdy zachodziła podstawa prawna 

do dokonania takiej poprawy

, czym zamawiający naruszył art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp 

nie potwierdziły się. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

Bezsporny między stronami był obowiązek podania przez odwołującego cen w odniesieniu 

do pozycji wskazanych w tabelach G.1 

– G.3, tj. podania: 

tabela G.1. 



c

eny  za  realizację  I  Etapu  Fazy  B+R  (wiersz  B

)  w  PLN  netto  i  brutto  liczbowo,  stawki 

podatku 

VAT oraz ceny brutto słownie, 



c

eny  za  realizację  II  Etapu  Fazy  B+R  (wiersz  B

)  w  PLN  netto  i  brutto  liczbowo,  stawki 

podatku VAT oraz ceny brutto słownie, 



c

eny  za  realizację  III  Etapu  Fazy  B+R  (wiersz  B

)  w  PLN  netto  i  brutto  liczbowo,  stawki 

podatku VAT 

oraz ceny brutto słownie, 



ceny za Fazę B+R łącznie: B=B

+B

+B

 (wiersz B) w PLN  netto i brutto liczbowo,  stawki 

podatku VAT oraz ceny brutto słownie, 

tabela G.2. 



cen  jednostkowych  w  PLN  netto  i  brutto  liczbowo,  stawki  podatku  VAT  oraz  ceny  brutto 

łącznie  dla  wskazanych  przez  zamawiającego  ilości  poszczególnych  rodzajów  pojazdów 

(81 w przypadku pojazdu 10 m, 543 w przypadku pojazdu 12 m, 458 w przypadku pojazdu 

18 m) oraz łącznej ceny brutto słownie, 

tabela G.3. 



łącznej  ceny  stanowiącej  sumę  cen  za  Fazę  B+R  oraz  Fazę  Wdrożeniową  netto                         

i brutto liczbowo, stawki podatku VAT oraz 

ceny stanowiącej sumę cen za Fazę B+R oraz 

Fazę Wdrożeniową brutto słownie. 

W pkt. 18 SIWZ „Opis sposobu obliczenia ceny” zamawiający wskazał: 



18.4. „Limity cen dla poszczególnych Etapów Fazy B+R: 

Cena za realizację Etapu I nie może przekroczyć 2 500 000 PLN netto; 

Cena za realizację Etapu II nie może przekroczyć 4 850 000 PLN netto; 

Cena za realizację Etapu III nie może przekroczyć 15 000 000 PLN netto.” 



18.5. „Limity Cen Pojazdów o zasięgu 120 km w Fazie Wdrożeniowej: 

Cena Pojazdu 10m nie może przekroczyć 1 800 000 PLN netto; 

Cena Pojazdu 12m nie może przekroczyć 2 000 000 PLN netto; 

Cena Pojazdu 18m nie może przekroczyć 2 800 000 netto; 

4)  Cena  Pojazdu  10m  musi  by

ć  mniejsza  od  ceny  Pojazdu  12m,  zaś  cena 

Pojazdu 12m mniejsza od ceny Pojazdu 18m;

” 



„W  razie  rozbieżności  Zamawiający  w  celu  poprawienia  omyłek  rachunkowych 

przyjmie  za  prawidłowe  jednostkowe  ceny  netto  wskazane  przez  Wykonawcę                 

w for

mularzu ofertowym oraz podaną stawkę podatku VAT.” 

KIO 353/19, KIO 357/19 

W  Formularzu  oferty  w  tabeli 

G.1.  odwołujący  w  poszczególnych  wierszach  podał 

następujące ceny netto i brutto [PLN]: 



  B

– 2 740 000,00 i 3 370 200,00, 



  B

– 6 375 000,00 i 7 841 250,00, 



  B

– 15 000 000,00 i 18 450 000,00, 



  B

– 24 115 000,00 i 29 661 450,00. 

We  wszystkich  wierszach  odwołujący  wskazał  stawkę  VAT  w  wysokości  23%.  Podane 

ceny brutto słownie odpowiadały cenom brutto podanym liczbami. 

W  Formularzu  oferty  w  tabeli  G.3

.  odwołujący  podał  cenę  netto  [PLN]  wynoszącą 

550,00,  cenę  brutto  [PLN]  3 119 956,00,  stawkę  VAT  w  wysokości  23%.  Cena  brutto 

słownie odpowiadała cenie brutto podanej liczbą. 

Pismem  z  dnia  6  grudnia  2018  r.  zamawiający,  powołując  się  na  przepis  art.  87  ust.  1 

ustawy  Pzp,  wezwał  odwołującego  do  złożenia  wyjaśnień,  tj.  zadał  pytanie,  czy  wskazane 

rozbieżności  w  tabelach  G.1.  i  G.2.  z  limitami  wynikającymi  z  SIWZ  (które  zamawiający 

wyspecyfikował  w  odrębnej  tabeli  zestawiając  limity  z  SIWZ  z  cenami  podanymi  w  ofercie 

odwołującego) były  wynikiem omyłki oraz, czy zidentyfikowane rozbieżności oznaczają, że ceny 

za  realizację  Etapu  I  i  II  Fazy  B+R  i  ceny  jednostkowe  pojazdów  powinny  zostać  zrównane                            

z  limitami  cenowymi  wskazanymi  w  SIWZ  tak,  aby  były  zgodne  z  łączną  ceną  zamówienia 

stanowiącą sumę cen za Fazę B+R oraz za Fazę Wdrożeniową podaną w ofercie. 

Odwołujący udzielił odpowiedzi pismem z dnia 10 grudnia 2018 r. – oświadczył, że kwota 

wpisana  w  tabeli  G.3.  „Łączna  cena  zamówienia  stanowiąca  sumę  cen  za  Fazę  B+R  i  Fazę 

Wdrożeniową” została wpisana prawidłowo, natomiast ceny jednostkowe pojazdów oraz ceny za 

etapy  realizacji  Etapu  I  i  II  B+R  zostały  wpisane  w  wyniku  omyłki  i  powinny  zostać  zrównane                        

z  limitami  cenowymi  wskazanymi  w  SIWZ  tak,  aby  by

ły  zgodne  z  łączną  sumą  zamówienia 

stanowiącą sumę cen za Fazę B+R oraz Fazę Wdrożeniową podaną w ofercie.” Odwołujący ujął 

także w ww. piśmie tabelę, w której w kolumnie „Cena prawidłowa” podał: 



Cena za realizację Etapu I Fazy B+R – 2 500 000,00 zł, 



Cena za realizację Etapu II Fazy B+R – 4 850 000,00 zł, 



  Cena za pojazd 10 m 

– 1 800 000,00 zł, 



  Cena za pojazd 12 m 

– 2 000 000,00 zł, 



  Cena za pojazd 18 m 

– 2 800 000,00 zł, 



Łączna cena zamówienia – 2 536 550,00 zł. 

Pismem  z  dnia  12  grudnia  2018  r. 

zamawiający  poinformował  odwołującego                              

o  stwierdzeniu  innych  omyłek  polegających  na  niezgodności  oferty  z  SIWZ,  niepowodujących 

KIO 353/19, KIO 357/19 

istotnych  zmian  w  ofercie  oraz  o  poprawieniu  tych  omyłek  na  podstawie  art.  87  ust.  2  pkt  3) 

ustawy  P

zp.  Zwrócił  się  także  do  odwołującego  „o  pilne  udzielenie  odpowiedzi  czy  wyrażacie 

Państwo zgodę na poprawienie omyłek, o których mowa w niniejszym piśmie”. 

Pismem  z  dnia  12  grudnia  2018  r.  odwołujący  wyraził  zgodę  na  poprawienie  wszystkich 

omyłek, o których mowa w piśmie zamawiającego z dnia 12 grudnia 2018 r. 

Pismem  z  dnia  18  grudnia  2018  r.  zamawiający  zawiadomił  odwołującego                             

o dokonaniu wyboru najkorzystniejszych ofert, w tym oferty odwołującego. 

Pismem z dnia 18 lutego 201

9 r. zamawiający zawiadomił odwołującego, że: 



„w  związku  z  przeprowadzoną  przez  Prezesa  Urzędu  Zamówień  Publicznych  kontrolą 

uprzednią  przedmiotowego  postępowania  podjął  decyzję  o  unieważnieniu  czynności 

poprawienia  wartości  wskazanych  w  formularzu  ofertowym”  (pismo  zamawiającego               

z dnia 12 grudnia 2018 r.), 



o  stwierdzeniu,  zgodnie  z  pkt.  18.1.  SIWZ,  oczywistych  omyłek  rachunkowych, 

polegających na błędnym obliczeniu ceny łącznej zamówienia wskazanych w tabeli G.3. 

formularza ofertowego, 



uwzględnieniu  konsekwencji  rachunkowych  i  poprawieniu  wartości  podanych                          

w formularzu ofertowym (z powołaniem się na przepis art. 87 ust. 2 pkt 2) ustawy Pzp); 

zamawiający jako łączną cenę zamówienia stanowiącą sumę cen za Fazę B+R oraz Fazę 

Wdrożeniową  w  tabeli  G.2.  wpisał:  4 227 392 600,00  PLN  jako  cenę  netto  oraz 

898,00  PLN  jako  cenę  brutto. Wpisał  nadto  odpowiadającą  podanej  liczbowo 

cenie brutto cenę brutto słownie. 

Odrębnym  pismem  z  dnia  18  lutego  2019  r,  zamawiający  poinformował  odwołującego                  

o  unieważnieniu  czynności  wyboru  najkorzystniejszych  ofert  z  dnia  18  grudnia  2018  r.  oraz                        

o odrzuceniu oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp. 

W  uzasadnieniu  faktycznym 

czynności  odrzucenia  zamawiający  wskazał,  że  „ceny 

jednostkowe  za  realizację  Etapu  I  i  Etapu  II  Fazy  B+R  wskazane  w  tabeli  G.1.  oraz  ceny 

jednostkowe  pojazdów  wszystkich  kategorii  i  wskazane  w  tabeli  G.2  przekraczają  limity  cen 

ustanowionych przez Zamawia

jącego w punkcie 18.4. i 18.5. SIWZ”. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Art. 87 ust. 1 ustawy Pzp brzmi: „W toku badania i oceny ofert zamawiający może żądać 

od  wykonawców  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonych  ofert.  Niedopuszczalne  jest 

prowad

zenie  między  zamawiającym  a  wykonawcą  negocjacji  dotyczących  złożonej  oferty  oraz,                  

z zastrzeżeniem ust. 1a i 2 dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści”. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Zgod

nie zaś z przepisem art. 87 ust. 2 ustawy Pzp „Zamawiający poprawia w ofercie: 

oczywiste omyłki pisarskie, 

oczywiste  omyłki  rachunkowe,  z  uwzględnieniem  konsekwencji  rachunkowych 

dokonanych poprawek, 

inne  omyłki  polegające  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków 

zamówienia, niepowodujące istotnych zmian w treści oferty. 

Poza  sporem  był  fakt,  że  treść  złożonej  przez  odwołującego  oferty  (Formularza  oferty)                     

w  zakresie  cen  tabeli  G.1.  (wiersze  B

,  B

  i  B  jako  suma  m.in.

B

,  B

)  oraz  cen  pojazdów                              

o poszczególnych długościach (10 m, 12 m i 18 m) tabeli G.2. jest  sprzeczna z treścią SIWZ co 

do wskazanych przez zamawiającego limitów. 

Spornym  pozostawała  natomiast  kwestia  co  do  sposobu  poprawienia  przez 

zamawiającego  niezgodności,  tj.  czy  winno  to  nastąpić  z  zastosowaniem  art.  87  ust.  2  pkt  2) 

ustawy Pzp, czy z zastosowaniem art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp. 

Nałożony  na  zamawiającego  obowiązek  poprawy  wskazanych  w  przepisie  art.  87                        

ust. 2 ustawy Pzp rodzajów omyłek musi być przez zamawiającego zrealizowany (ustawodawca 

użył  wszak  sformułowania  „Zamawiający  poprawia”)  niezależnie  od  tego,  czy  zamawiający 

wezwie  wykonawcę  do  złożenia  wyjaśnień  na  podstawie  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  lub  czy 

wykonawca na takie wezwanie odpowie. 

W wypracowanym w orzecznictw

ie Krajowej Izby Odwoławczej poglądem, poprawa przez 

zamawiającego  omyłek,  właśnie  ze  względu  na  ów  obowiązek,  niezależny  od  tego,  czy 

wykonawca udzieli wyjaśnień na wezwanie zamawiającego (wykonawca nie ma przecież takiego 

obowiązku)  musi  być  możliwa  samodzielnie  na  podstawie  całości  treści  oferty  wykonawcy                          

i postanowień opracowanej przez zamawiającego SIWZ. 

Tytułem przykładu skład orzekający Izby  wskazuje na wyrok z 22 czerwca  2017 r. sygn. 

akt  KIO  1083/17,  KIO  1095/17,  zgodnie  z 

którym:  „Art.  87  ust.  2  pkt  3  Pzp  głosi  natomiast,  że 

zamawiający  poprawia  w  ofercie  omyłki  nie  będące  oczywistymi  omyłkami  pisarskim  lub 

rachunkowymi,  o  ile  nie  spowoduje  to  istotnych  zmian  w  treści  oferty.  Orzecznictwo  wydane                      

w  związku  z  powołanym  przepisem  wypracowało  dyrektywy  uzdrowienia  oferty  dotkniętej 

omyłkami.  Przede  wszystkim  omyłki  powinny  być  niezamierzone  przez  wykonawcę.  Po  drugie 

powinny  mieć  one  charakter  nieistotny,  co  ocenia  się  z  reguły  z  zastosowaniem  kryterium 

wart

ości,  liczby  pozycji  ofertowych,  w  których  znajdują  się  omyłki  w  stosunku  do  całości 

świadczenia  oraz  przedmiotowego  znaczenia  poprawianych  elementów  w  stosunku  do  całości 

świadczenia  wykonawcy.  Przyjmuje  się  również,  że  zamawiający  powinien  móc  we  własnym 

zakresie ustalić sposób poprawienia oferty. Źródłem tego poglądu jest nie tylko wynikający z art. 

87 ust. 1 Pzp  zakaz prowadzenia negocjacji dotyczących treści oferty, ale również to,  że celem 

KIO 353/19, KIO 357/19 

zastosowania  art.  87  ust.  2  pkt  3  Pzp  jest  odtworzenie  oświadczenia  wykonawcy 

zniekształconego  skutkiem  popełnienia  omyłki,  nie  zaś  ukształtowania  przez  zamawiającego 

nowego  oświadczenia  woli  wykonawcy.  Tego  rodzaju  działanie  zamawiającego,  nawet  jeśli 

dotyczy nielicznych pozycji oferty, o relatywnie niedużej wartości w stosunku do ceny całej oferty 

nie mieści się w dyspozycji art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp. Wyjątkowy charakter przywołanego przepisu, 

który  stanowi  wyjątek  od  zasady  wyrażonej  w  art.  87  ust.  1  in  fine  Pzp  zakazu  dokonywania 

zmian  w  treści  ofert,  uzasadnia  restrykcyjną  wykładnię  przepisów  dopuszczających  korektę 

błędów  oferty.  Niezmienny  charakter  oferty  akcentuje  również  orzecznictwo  Trybunału 

Sprawiedliwości  wydane  w  sprawach  C-599/10  SAG  ELV  Slovensko,  C-366/Manova,  C-131/16 

Archus i Gama.  

Argumentowanie  ni

eistotności  omyłki  przez  wskazanie,  czy  jej  poprawienie  zmieni 

sytuację wykonawcy  w postępowaniu przez  zmianę miejsca oferty w rankingu ofert,  może mieć 

jedynie znaczenie posiłkowe. Dostrzec bowiem trzeba, że zgodnie z art. 7 ust. 3 Pzp zamówienia 

udziela 

się  wyłącznie  wykonawcy  wybranemu  zgodnie  z  przepisami  ustawy.  Jeśli  poprawienie 

omyłki  popełnionej  w  ofercie  jest  niedopuszczalne,  to  wybór  tej  oferty  jako  najkorzystniejszej, 

podczas gd

y powinna ona podlegać odrzuceniu, jest naruszeniem tego przepisu.” 

D

odatkowo warto przytoczyć stanowisko Izby z wyroku z 14 stycznia 2016 r. sygn. akt KIO 

2808/15:  „Izba  stwierdziła,  że  dopuszczona  przez  ustawodawcę  ingerencja  zamawiającego                      

w  treść  oświadczenia  woli  wykonawcy  nie  może  polegać  na  zastępowaniu  wykonawcy  przy 

ustaleniu co chce zaoferować w danym postępowaniu. Aby działanie zamawiającego prowadziło 

do  przywrócenia  zamierzonej  treści  oświadczeniu  wykonawcy,  treść  oferty  powinna  dać 

zamawiającemu  podstawy  do  dokonania  poprawy,  zamawiający  powinien  być  w  stanie 

samodzielnie wywieść z treści oferty prawidłowe oświadczenie wykonawcy. Wyjaśnienia składane 

przez  wykonawcę  w  toku  oceny  ofert  powinny  jedynie  w  ograniczonym  zakresie  wpływać  na 

decyzję zamawiającego, w żadnym razie nie mogą zaś kreować nowego oświadczenia woli.” 

Uzupełniająco  podnieść  należy,  że  obowiązek  zamawiającego,  o  którym  mowa                         

w art. 87 ust. 2 ustawy Pzp i wypracowane przez orzecznicwto Krajowej Izby Odwołąwczej reguły 

poprawy  omyłek  są  takie  same  (nie  ulegają  modyfikacjom,  liberalizacji)  niezależnie  od  trybu,                      

w jakim prowadzone jest postępowanie, czy też od wartości zamówienia. 

W  przypadkach  zaś,  gdy  wykonawca  wezwany  do  złożenia  wyjaśnień,  wyjaśnień  takich 

udziela możliwość ich uwzględnienia przez zamawiającego ograniczona jest płynącym z przepisu 

art.  87  ust.1  ustawy  Pzp  zakazem  prowadzenia  negocjacji  po

między  wykonawcą                                        

a zamawiającym. 

Skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że  w  przedmiotowej  sprawie  treść  oferty 

odwołującego nie zawierała informacji pozwalających zamawiającemu na samodzielne dokonanie 

KIO 353/19, KIO 357/19 

popraw

y treści oferty odwołującego w sposób  przez niego wskazany  w  wyjaśnieniach, brak jest 

również  jakiejkolwiek  informacji,  która  mogłaby  świadczyć,  że  wartości  wskazane  przez 

wykonawcę  w  wyjaśnieniach  są  tymi,  które  winny  znaleźć  się  w  formularzu  ofertowym.                                

Ponadto w ocenie 

składu orzekającego Izby zamawiający nie mógł, nie naruszając zakazu 

prowadzenia  negoc

jacji  z  odwołującym,  poprawić  treść  oferty  odwołującego  w  oparciu  o  art.  87 

ust. 2 pkt 3 Pzp, zaś odwołujący nie wykazał okoliczności przeciwnej. 

Zaznaczyć  bowiem  należy,  że  postanowienia  SIWZ,  tj.  wskazane  przez  zamawiającego 

ceny netto (ppkt 18.4. i 18.5

.) były wielkościami maksymalnymi - limitami, w których miał zmieścić 

się  odwołujący,  co  oznacza  niebagatelne  spektrum  wartości,  jakie  wykonawca  mógł  wpisać                        

w  formularzu  i  przy  tak  znacznej  wielości  cen,  które  mogły  zostać  zaoferowana  przez 

odwołującego  –  jedynie  jedną  z  tych  możliwości  była  cena  netto  w  wysokości  2 500 000,00  zł                  

w  odniesieniu  do  wiersza  B

tabeli  G.1.  oraz  w  wysokości  4 850 000,00  zł  w  odniesieniu  do 

wiersza B

 tabeli G.1. Taka 

też wielość cen dotyczy cen pojazdów o długościach 10, 12 i 18 m 

Wskazanie  przez  odwołującego,  w  ramach  wyjaśnień  z  dnia  10  grudnia  2018  r.,  że 

oferowanymi  przez  niego  cenami  netto  są  akurat  2 500 000,00  zł  w  odniesieniu  do  wiersza  B

tabeli  G.1.  oraz  w  wysokości  4 850 000,00  zł  w  odniesieniu  do  wiersza  B

  tabeli  G.1.  i  ich 

ewentualne  przyjęcie  przez  zamawiającego  oznaczałoby  złamanie  ustawowego  zakazu 

prowadzenia  negocjacji, 

wobec  podkreślonej  powyżej  wielości  możliwych  cen  netto                         

w wierszach: B

 i B

 tabeli G.1. 

Dostrzeżenia  także  wymaga,  że  przyjęcie  zaoferowania  przez  odwołującego  cen  netto 

równych  limitom    nie  jest  wcale  oczywiste  –  wystarczy  odwołać  się  do  Formularza  oferty 

wykonawcy Politechnika Śląska z Gliwic, który w wierszu B

 i B

zaoferował ceny niższe niż limity 

000,00 zł i 4 850 000,00 zł), tj. odpowiednio 2 499 000,00 zł  i 4 849 000,00 zł. 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  bez  znaczenia  pozostaje  fakt,  że  wpisanie                             

w  wierszu  B

  i  B

  tabeli  G.1.  Formularza  of

erty  odwołującego  każdej  ceny  równej  albo  niższej 

odpowiednio  od  2 500 

000,00  zł  i  4 850 000,00  zł  doprowadziłoby  do  zgodności  treści  oferty 

odwołującego  z  treścią  SIWZ  (w  zakresie  wiersza  B

  i  B

tabeli  G.1.),  ponieważ  prawidłowa 

realizacja  nakazu  poprawi

enia  treści  oferty  wykonawcy  wymaga  w  tym  stanie  faktycznym 

wpisania konkretnej wielkości (a nie przedziału), a tej – w tymże stanie faktycznym – zamawiający 

ani  samodzielnie nie mógł  ustalić,  ani  nie mógł  „skorzystać”  ze wskazania konkretnej  wielkości, 

sp

ośród wielu możliwych, przez odwołującego. 

Nieuzasadnionym jest także przyjęcie, wobec wystąpienia niezgodności w dwóch tabelach 

(G.1., G.2.) i wskazania w nich bardzo zróżnicowanych wielkości (co skłania do wniosku, że nie 

są  „przypadkowe”),  ich  poprawy  jedynie  na  podstawie  wskazania  w  tabeli  G.3.  ceny  zgodnej                      

z limitem, ponieważ na cenę równą limitowi w tabeli G.3. mogą się składać różne ceny cząstkowe 

dotyczące Fazy B+R oraz Fazy Wdrożeniowej. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Brak  możliwości  ustalenia,  jakie  konkretnie  ceny  w  miejsce  wskazanych                                

w  Formularzu  oferty  odwołującego  cen  winny  zostać  wpisane  przesądza  w  dalszej  kolejności                   

o niemożności oceny, czy zmiana oferty miałaby charakter istotny, czy nie.  

Odwołujący  zarzucił  także  zamawiającemu,  że  ten  z  naruszeniem  art.  87  ust.  2  pkt  2) 

ustawy  Pzp  dokonał  poprawienia  oczywistej  omyłki  rachunkowej  w  jego  ofercie  (zawiadomienie                 

z dnia 18 lutego 2019 r.). 

Gdyby  nawet 

przyjąć,  że  rzeczywiście  tak  było,  to  uznać  by  należało  –  wobec  braku 

możliwości poprawienia treści oferty odwołującego z zastosowaniem art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy 

Pzp,  o  czym  była  mowa  powyżej,  że  treść  oferty  odwołującego  była  i  musi  pozostać  ofertą 

niezgodną z treścią SIWZ, to zaś oznaczałoby w dalszej kolejności obowiązek odrzucenia oferty 

odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp. 

Niezależnie od powyższego skład orzekający Izby stanął na stanowisku, że zamawiający 

zasadnie uznał, że w treści oferty odwołującego znajduje się oczywista omyłka rachunkowa. 

Podnieść  należy,  że  obowiązkiem  zamawiającego  jest  doprowadzenie  –  w  przypadkach 

tego  wymagających  –  do  zgodności  treści  oferty  wykonawcy  z  treścią  SIWZ  z  zastosowaniem 

przepisu art. 87 ust. 2 ustawy Pzp. 

Skoro 

przepis 

te

n  przewiduje  obowiązek  poprawienia  przez  zamawiającego                             

3 rodzajów omyłek, a w rozpoznawanej sprawie oczywiste omyłki pisarskie nie wystąpiły (co było 

niesporne), zaś innych omyłek, o których mowa w pkt. 3) art. 87 ust. 1 ustawy Pzp zamawiający 

nie mógł poprawić, nie naruszając jednocześnie zakazu z art. 87 ust. 1 ustawy Pzp (o czym była 

mowa powyżej),  to jedyną możliwością doprowadzenia do  zgodności  treści  oferty  odwołującego                    

z treścią SIWZ było zastosowanie art. 87 ust. 2 pkt 2) ustawy Pzp, co zamawiający uczynił, a co 

jednak  ostatecznie  nie  doprowadziło  do  usunięcia  występujących  niezgodności  i  uzasadniało 

odrzucenie oferty odwołującego. 

Poprawienie  zidentyfikowanych  w  ofercie  odwołującego  oczywistych  omyłek 

r

achunkowych  było  dodatkowo  uzasadnione  w  świetle  postanowienia  ppkt.  18.11.  SIWZ  – 

jedynego  postanowienia  SIWZ,  które  precyzowało  sposób  poprawienia  omyłek  w  ofertach 

wykonawców. 

Uwzględniając  powyższe,  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  zamawiający  nie  był                           

w  stanie  dokonać  poprawienia  pozostających  w  sprzeczności  z  treścią  SIWZ  treści  Formularza 

oferty odwołującego, co uzasadniało odrzucenie oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 

pkt 2) ustawy Pzp. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Zarzut  zaniechania  wybor

u  oferty  złożonej  przez  odwołującego  jako  najkorzystniejszej, 

czym zamawiający naruszył art. 91 ust. 1 art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie potwierdził się. 

Konsekwencj

ą  oceny,  że  zamawiający  zasadnie  odrzucił  ofertę  odwołującego  jest 

uznanie,  że  nie  potwierdził  się  zarzut  zaniechania  wyboru  oferty  odwołującego  jako 

najkorzystniejszej. Nie może bowiem budzić wątpliwości, że wybór jako oferty najkorzystniejszej 

oferty podlegającej odrzuceniu nie jest dopuszczalny. 

Zarzut  zaniechania  odtajnienia  oferty 

przystępującego,  podczas  gdy  nie  stanowiły  one 

tajemnicy przedsiębiorstwa należycie uzasadnionej w terminie składania ofert, czym zamawiający 

naruszył  art.  8  ust.  1-3  i  art.  96  ust.  3  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  11  ust.  4  ustawy  z  dnia                                 

16  kwietnia  1993  r. 

o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji  nie  został  w  odwołaniu  prawidłowo 

sformułowany, stąd nie mógł zostać poddany rozpoznaniu przez skład orzekający Izby. 

Zgodnie  z  przepisem  art.  180  ust.  3  ustawy  Pzp  „Odwołanie  powinno  wskazywać 

czynność  lub  zaniechania  czynności  zamawiającego,  której  zarzuca  się  niezgodność                            

z  przepisami  ustawy,  zawierać  zwięzłe  przedstawienie  zarzutów,  określać  żądanie  oraz 

wskazywać okoliczności faktyczne i prawne uzasadniające wniesienie odwołania.” 

Zgodnie 

zaś  z  przepisem  art.  192  ust.  7  ustawy  Pzp  „Izba  nie  może  orzekać  co  do 

zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu.” 

Na  wstępie  skład  orzekający  Izby  podkreśla,  wobec  granic  kognicji  Izby  wynikających                       

z  art.  192  ust. 

7  ustawy  Pzp,  wagę  prawidłowego  skonstruowania  zarzutu.  Jak  wypracowało 

orzecznictwo  Izby  (wobec  braku 

definicji  legalnej  zarzutu)  prawidłowo  skonstruowany  zarzut 

składa  się  z  podstawy  faktycznej  i  prawnej.  Podstawa  faktyczna  stanowi  opis  okoliczności,  na 

których  odwołujący  opiera  odwołanie.  Jest  skonkretyzowaniem  czynności  bądź  zaniechań 

zamawiającego,  w  podjęciu  których  wnoszący  odwołanie  upatruje  naruszeń  ustawy  Pzp,  które 

prowadzą do poniesienia przez niego szkody. 

Podkreślić  należy,  że  to  właśnie  merytoryczne,  skonkretyzowane  w  danych 

okolicznościach odniesienie się do istoty sprawy stanowi uzasadnienie faktyczne podnoszonych 

naruszeń w zakresie poszczególnych przepisów, w sumie z innymi elementami tworząc zarzut. 

Odwołujący  co  prawda  wskazał  w  petitum  odwołania,  że  stawia  zarzut  zaniechania 

odtajnienia 

informacji  zastrzeżonych  w  ofercie  przystępującego,  podczas  gdy  informacje  te  nie 

stanowiły  tajemnicy,  należycie uzasadnionej  w  terminie składania  ofert  [str.  4  odwołania pkt  4)], 

wskazał,  że  zamawiający  naruszył  w  tym  zakresie  art.  8  ust.  1-3  i  art.  96  ust.  3  ustawy  Pzp                  

w  zw.  z  art.  11  ust.  4  ustawy  z  dnia  16  kwietnia  1993  r.  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji                  

[str.  5  odwołania  pierwszy  akapit  pkt  5)],  wskazał  także  żądanie  –  nakazanie  zamawiającemu 

KIO 353/19, KIO 357/19 

odtajnienia  oferty 

przystępującego  w  zakresie  informacji,  które  zostały  w  niej  zastrzeżone  jako 

tajemnicę  przedsiębiorstwa  [str.  5  odwołania  drugi  akapit  pkt  4)],  to  jednak  w  odwołaniu,                              

w  szczeg

ólności  w  uzasadnieniu  na  str.  18  pkt  II  „Zarzuty  dotyczące  zastrzeżenia  informacji                      

w  ofercie  Konsorcjum  Ursus  jako  tajemnicy  przedsiębiorstwa”  odwołujący  nie  wskazał  żadnych 

okoliczności faktycznych uzasadniających, że wskazane w punktach 1-3 na stronie 18 odwołania 

informacje  z  oferty  przystępującego  nie  mogą  być  uznane  za  tajemnicę  przedsiębiorstwa 

wykonawcy. 

Odwołujący  poprzestał  na  podaniu  samego  faktu  zastrzeżenia  konkretnych  informacji                    

z  części  C,  E  i  F  Formularza  oferty  przystępującego,  faktu  nieudostępnienia  mu tych  informacji 

przez  zamawiającego,  ogólnym  stwierdzeniu,  że  „wykonawca  musi  udowodnić,  że  zastrzegane 

informacje  stanowią  tajemnicę”,  a  uzasadnienie  to  „nie  może  być  krótkie,  lakoniczne  i  musi 

wykazyw

ać  okoliczności  rzeczywiście  uzasadniające,  że  mamy  do  czynienia  z  tajemnicą 

przedsiębiorstwa”  oraz  przytoczeniu  nieaktualnej  definicji  tajemnicy  przedsiębiorstwa  wraz                      

z zakończeniem: „Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że zastrzeżone informacje 

takiego charakteru nie posiadają.” 

Co  więcej,  z  odwołania  nie  wynika  jednoznacznie,  czy  odwołujący  zarzuca 

zamawiającemu  błędną  ocenę  dokonanego  przez  przystępującego  zastrzeżenia  i  w  jej 

następstwie  zaniechanie  odtajnienia  oferty  przystępującego,  czy  też  odwołujący  zarzuca 

zamawiającemu  zaniechanie  w  ogóle  dokonania  takiej  oceny  –  wątpliwość  ta  wynika  z  braku 

precyzji odwołania w tym zakresie, spotęgowanej zdaniem, które odwołujący podkreślił, poprzez 

„pogrubienie” czcionki o treści: „Niewątpliwym obowiązkiem Zamawiającego było zbadać, czy 

wykonawca 

Konsorcjum 

Ursus 

dokonał 

skutecznego 

zastrzeżenia 

tajemnicy 

przedsiębiorstwa (art. 8 ust. 1 ustawy).” 

Abstrahując  nawet  od  kwestii  wskazanej  jako  ostatnia,  stwierdzić  przede  wszystkim 

nale

ży,  że  brak  w  odwołaniu  okoliczności  faktycznych  przemawiających  za  kwestionowaniem 

informacji  o  personelu  wykonawcy  skierowanego  do  wykonania  zamówienia  w  zakresie  prac 

badawczo-

rozwojowych  i  zarządzania  projektem  (część  C  Formularza  oferty),  informacji  co  do 

Planu  prac  badawczo-rozwojowych  wraz  z  zidentyfikowanymi  ryzykami  oraz  diagramem  Gantta 

(część E Formularza oferty) oraz informacji co do bilansu energetycznego i zapotrzebowania na 

moc (część F Formularza oferty) jako mogących stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa przesądziło 

o ustaleniu przez skład orzekający Izby, że „zarzut” wskazany przez odwołującego jako taki, który  

nie zawiera niezbędnych elementów nie mógł być uznany za zarzut, poddający się ocenie Izby.  

KIO 353/19, KIO 357/19 

Zarzut  zaniechania 

unieważnienia  postępowania,  podczas  gdy  obarczone  jest 

nieusuwalną  wadą,  uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu  umowy                          

o  partnerstwo  innowacyjne, 

czym  zamawiający  naruszył  przepis  art.  93  ust.  1  pkt  7)                                    

w zw. z art. 146 ust. 6 ustawy Pzp nie potwierdził się. 

S

kład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje. 

Zgodnie  z  Informacją  z  otwarcia  ofert  z  dnia  22  listopada  2018  r.  (otwarcie  ofert                         

–  21  listopada  2018  r.)  w  postępowaniu  złożono  trzy  oferty,  w  tym  odwołującego  i  Politechniki 

Śląskiej z Gliwic. 

Pismem  z  dnia  18  grudnia  2018  r.  zamawiający  zawiadomił  odwołującego                             

o  d

okonaniu wyboru najkorzystniejszych ofert, w tym oferty odwołującego. 

Pismem z dnia 18 lutego 2019 r. 

zamawiający poinformował odwołującego o: 



  u

nieważnieniu  wcześniejszej  czynności  wyboru  najkorzystniejszych  ofert  z  dnia                       

18 grudnia 2018 r.,  



  wyborze, jako najkorzystniejszej, 

oferty przystępującego, 



  odrzuceniu 

oferty odwołującego i oferty Politechniki Śląskiej z Gliwic.  

A

rt.  93  ust.  1  pkt  7)  ustawy  Pzp  brzmi:  „Zamawiający  unieważnia  postepowania                         

o udzielenie zamówienia, jeżeli: 7) postępowanie obarczone jest wadą uniemożliwiającą zawarcie 

niepodlegającej unieważnieniu umowy w sprawie zamówienia publicznego.” 

Art.  146  ust.  6  ustawy  Pzp  brzmi:  „Prezes  Urzędu  może  wystąpić  do  sądu                                     

o unieważnienie umowy w przypadku dokonania przez zamawiającego czynności lub zaniechania 

dokonania czynności z naruszeniem przepisu ustawy, które miało lub mogło mieć wpływ na wynik 

pos

tępowania.” 

W

adą  uniemożliwiającą  zawarcie  niepodlegającej  unieważnieniu  umowy  w  sprawie 

zamówienia  publicznego,  wedle  stanowiska  odwołującego,  jest  to,  iż  wobec  wyboru  przez 

zamawiającego  jedynie  jednej  oferty  najkorzystniejszej  „umowa  o  partnerstwo  będzie  zawarta                   

z  jedynym  wykonawcom,  którego  oferta  nie  podlega  odrzuceniu”  (str.  18  odwołania  zdanie 

ostatnie), gdy „Tymczasem tryb partnerstwa innowacyjnego ze swej istoty zakłada konkurowanie 

przez  Partnerów  po  zawarciu  umowy  Partnerstwa,  zarówno  w  Fazie  B+R,  jak  i  Fazie 

Wdrożeniowej.” (str. 19 zdanie pierwsze). 

Skład  orzekający  Izby  w  pełni  podziela  zapatrywanie  odwołującego  co  do  tego,  że  tryb 

partnerstwa  innowacyjnego  zakłada  konkurowanie  przez  wielu  partnerów.  Jest  to  generalne 

założenie, które odnieść należy do wszystkich trybów konkurencyjnych ustawy Pzp. 

W  żadnym  jednak  razie,  tak  w  świetle  obowiązujących  przepisów  prawa,  jak                                 

i postanowień SIWZ, zawarcia umowy o partnerstwo z jednym wykonawcą w nie można uznać za 

KIO 353/19, KIO 357/19 

wadę  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  prowadzonego  w  trybie  partnerstwa 

innowacyjnego. 

Tytułem  wstępu  przypomnieć  należy,  że  zawarcie  umowy  o  zamówienie  publiczne                      

z wykonawcą, który jako jedyny złożył ofertę (w warunkach braku konkurencji „między ofertami”) 

nie  stanowi  wady  post

ępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  prowadzonego  w  trybie 

przet

argu  nieograniczonego,  choć  założenie  konkurowania  między  wykonawcami  zakłada  także 

ten tryb. 

Co  więcej,  obowiązujący  w  przeszłości  przepis  dotyczący  przesłanek  unieważnienia 

postępowania wprost wskazywał jako przesłankę unieważnienia trybów konkurencyjnych złożenie 

mniej niż dwóch ofert/wniosków. Art. 27b ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach 

publicznych  brzmiał:  „Postępowanie  o  zamówienie  publiczne  unieważnia  się,  jeżeli:                               

1) w post

ępowaniu prowadzonym w trybie innym niż tryb zamówienia z wolnej ręki wpłynęły mniej 

niż dwie oferty lub mniej niż dwa wnioski o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w przetargu 

ograniczonym

.” 

Bezsprzecznie 

obowiązujące 

ustawodawstwo 

takiej 

przesłanki 

unieważnienia 

postępowania nie artykułuje. 

Odnosząc się do stanowiska odwołującego  z rozprawy, iż „partnerstwo jednopodmiotowe 

jest sprzeczne z prawem unijnym

” (str. 6 Protokołu posiedzenia i rozprawy z 13.03.2019 r.) skład 

orzekający  Izby  wskazuje  na  art.  31  ust.  1  zdanie  trzecie  Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego                     

i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, zgodnie z którym: 

„Instytucja  zamawiająca  może  podjąć  decyzję  o  ustanowieniu  partnerstwa  innowacyjnego                        

z 

jednym  partnerem  lub  kilkoma  partnerami  prowadzącymi  odrębne  działania  badawczo-

rozwojowe.

” 

Wskazać także należy, że zgodnie z przepisem art. 73b ust. 2 ustawy Pzp „Zamawiający 

wskazuje w specyfikacji istotnych warunków zamówienia co najmniej: 3) zasady, na jakich nastąpi 

wybór  partnera  lub  partnerów,  w  tym  kryteria  oceny  ofert;  4)  informację  o  ustanowieniu 

partnerstwa  innowacyjnego  tylko  z  jednym  wykonawcom 

lub  możliwość  jego  ustanowienia                       

z wieloma wykonawcami;

”  

Koniecznym jest nadto 

zacytowanie następujących przepisów ustawy Pzp: 



  art.  73g 

–  „Zamawiający  zawiera  umowę  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  której 

przedmiotem  jest  ustanowienie  partnerstwa  innowacyjnego,  z  jednym  partnerem,                        

a w przypadku o którym mowa w art. 73f ust. 2, zawiera umowy z kilkoma partnerami.”,  



  art.  73f  ust.  2 

–  „Zamawiający  może  wybrać  kilka  ofert  złożonych  przez  kilku 

wykonawców.” 

KIO 353/19, KIO 357/19 



  art.  73h  ust.  4 

–  „Zamawiający  może  po  każdym  etapie  zakończyć  partnerstwo 

innowacyjne  lub,  w  przypadku  partnerstwa  innowacyjnego  z  kilkoma  partnerami, 

zmniejszyć liczbę partnerów przez (…)”, 



  art.  73h  ust.  5 

–  „W  przypadku  partnerstwa  innowacyjnego  z  kilkoma  partnerami, 

zamawiający  nie  ujawnia  pozostałym  partnerom  proponowanych  rozwiązań  ani  innych 

informacji  poufnych  udzielanych  w  ramach  partnerstwa  innowacyjnego  przez  jednego                      

z partnerów, bez jego zgody.” 

W 

świetle  przywołanych  powyżej  uregulowań  nie  może  budzić  żadnych  wątpliwości,  że 

ustawodawca ani nie nakazał zawarcia umów o partnerstwo innowacyjne z wieloma partnerami, 

ani  nie  zakazał  zawarcia  takiej  umowy  z  jednym  partnerem.  Zacytowane  powyżej  przepisy 

odnoszą się bowiem do dwóch przypadków: tak partnerstwa innowacyjnego z kilkoma partnerami, 

jak i z jednym partnerem. 

U

zupełniająco,  skład  orzekający  zauważa,  że  w  pkt.  2  „Tryb  udzielenia  zamówienia”                   

ppkt  2.2.  SIWZ  zamawiający  podał,  że  „W  zakresie  nieuregulowanym  niniejszą  Specyfikacją 

Istotnych Warunków Zamówienia, (…) zastosowanie mają przepisy ustawy PZP.” 

W  dalsz

ej  kolejności  skład  orzekający  Izby  doszedł  do  przekonania,  że  zamawiający 

wskazał  w  SIWZ  (art.  73b  ust.  2  pkt  3)  ustawy  Pzp)  zasady,  na  jakich  nastąpi  wybór  zarówno 

partnera, jak i partnerów oraz ustanowił w SIWZ (art. 73b ust. 2 pkt 4) ustawy Pzp) partnerstwo 

innowacyjne z jednym, jak i wieloma wykonawcami. 

Przywołać należy  postanowienie  pkt.  5  SIWZ „Liczba  partnerów, możliwość zakończenia 

partnerstwa  innowacyjnego”  ppkt  5.1.  –  „Do  zawarcia  umowy  o  ustanowienie  partnerstwa 

innowacyjnego (dalej: Umowy B+R) i Etapu I Fazy B+R zostanie dopuszczonych maksymalnie 30 

Wykonawców  (partnerów)  wyłonionych  na  podstawie  (…).  Do  etapu  II  Fazy  B+R  zostanie 

dopuszczonych 

maksymalnie 7 partnerów (…). Do Etapu III Fazy B+R zostanie dopuszczonych 

nie  więcej  niż  3  partnerów  (…).  Do  Fazy  Wdrożeniowej  zostanie  dopuszczony  więcej  niż  jeden 

partner, na warunkach określonych w Umowie B+R.”, także postanowienie pkt. 19 SIWZ „Zasady, 

na jakich nastąpi wybór partnera lub partnerów, w tym kryteria oceny ofert i ich znaczenie” ppkt 

– „Zasady dokonywania oceny w ramach w/w kryteriów przedstawione są w Załączniku nr 5. 

Dokument przedstawia kryteria wyboru ofert, na podstawie których Zamawiający przygotuje listę 

rankingową  i  dokona  wyboru  oferty,  bądź  najkorzystniejszych  ofert  oraz  maksymalną  liczbę 

punktów, które dana oferta może uzyskać za każde kryterium.” 

Zgodzić  należy  się  z  wnioskiem  odwołującego  wysnutym  na  podstawie  treści  IPU  – 

umowy B+R (Załącznik nr 4 do SIWZ), że zamawiający założył, że umowy o partnerstwo zostaną 

zawarte 

z  kilkoma  wykonawcami,  jednocześnie  jednak  zamawiający  przewidział  możliwość 

KIO 353/19, KIO 357/19 

zawarcie  umowy  z  jednym  wykonawcą.  Kluczowymi  w  tym  zakresie  są  postanowienia  Umowy 

B+R 

(Załącznik  nr  4  do  SIWZ),  o  której  mowa  w  ppkt.  5.1.  SIWZ,  tj.  art.  2  §  5:  „Umowa 

Wdrożeniowa  zostanie  zawarta  z  nie  więcej  niż  dwoma  Wykonawcami,  którzy  uzyskają  Wynik 

Pozytywny  w  ramach  Selekcji  Etapu  III,  z  zastrzeżeniem  postanowień  Art.  23  i  Art.  24.”    oraz                       

art. 13 § 13: „Okoliczność, że liczba Wykonawców, którzy otrzymali Wynik Pozytywny w ramach 

danego  Etapu 

jest mniejsza niż maksymalna liczba Wykonawców, którzy mogli otrzymać Wynik 

Pozytywny w ramach danego Etapu, nie stanowi przeszkody 

dla rozpoczęcia kolejnego Etapu lub 

Fazy

.”  

Uzupełniająco  przytoczyć  należy  art.  23  §  1  pkt  3)  IPU  –  „W  ramach  Listy  Rankingowej                

w  ramach  Selekcji  Etapu  III  Komisja  Ekspertów:  3)  przyznaje  Wyniki  Pozytywne  nie  więcej  niż 

dwóm  Wykonawcom:  a)  którzy  nie  otrzymali  Wyniku  Negatywnego,  2)  którzy  nie  otrzymali 

Warunkowego  Wyniku  Pozytywnego.

”  oraz  art.  23  §  2  IPU  –  „Jeśli  dwóch  Wykonawców 

otrzymało  Wynik  Pozytywny,  to  Komisja  Ekspertów,  w  ramach  Listy  Rankingowej  przypisuje 

zgodnie z uzyskanym wynikiem oceny merytorycznej: (…)”. 

Czytając  łącznie  pkt.  5.2.  SIWZ  oraz  art.  2  §  5,  13  §  13  IPU,  uwzględniając  także 

postanowienia ppkt 19.3. oraz 2.2. SIWZ, a nadto 

art. 23 § 1 pkt 3)  i 23 § 2 IPU, skład orzekający 

Izby doszedł do wniosku, że zamawiający przewidział w SIWZ partnerstwo innowacyjne z jednym 

wykonawcą. 

Wniosek  powyższy  oraz  wniosek  wcześniejszy,  iż  w  świetle  obowiązujących  przepisów 

prawa zawarcie 

z jednym wykonawcą umowy o partnerstwo jest dopuszczalne determinują z kolei 

wniosek  o  braku  podstaw  do  unieważnienia  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia w trybie partnerstwa innowacyjnego, co tym samym przesądza o uznaniu, że zarzut 

zaniechania przez zamawiającego unieważnienia tego postępowania nie potwierdził się. 

Zarzut 

zaniechania 

unieważnienia  postępowania,  podczas  gdy  ujawniły  się 

nieprzewidywalne  okoliczn

ości  powodujące,  że  dalsze  jego  prowadzenie  nie  leży  w  interesie 

publicznym

, czym zamawiający naruszył przepis art. 93 ust. 1 pkt 6) ustawy Pzp nie potwierdził 

się. 

Ustalenia poczynione w odniesieniu do zarzutu 

poprzedniego pozostają aktualne również         

i  w  tym  zakresie,  zatem 

jedynie uzupełniająco skład orzekający Izby wskazuje, że w ogłoszeniu                   

o zamówieniu (nr 2018/S 001-000183) w pkt. III.2.2) zamawiający wskazał, w szczególności, że 

„Do  Fazy  wdrożeniowej  zostanie  dopuszczonych  do  3  partnerów,  których  dokładna  liczba 

zostanie dookreślona w ostatecznej SIWZ.” 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Art.  93  ust.  1  pkt  6)  ustawy  Pzp  brzmi:  „Zamawiający  unieważnia  postepowanie                      

o  udzielenie  zamówienia,  jeżeli:  6)  wystąpiła  istotna  zmiana  okoliczności  powodująca,  że 

prowadzenie postępowania lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie 

można było wcześniej przewidzieć;” 

Zarzut  został  oparty  na  twierdzeniu,  że  w  ogłoszeniu  i  SIWZ  zamawiający  wskazał,  że 

zawrze  umowę  partnerstwa  (wyłącznie)  z  większą  liczbą  wykonawców,  co  tym  samym  miało 

oznaczać niedopuszczalność zawarcia umowy z jednym wykonawcą. 

W  zakresie  ogłoszenia  odwołujący  nie  zaprezentował  żadnych  okoliczności                            

i argumentacji, 

stąd skład orzekający Izby nie miał się do czego odnieść. 

W 

zakresie  natomiast  SIWZ  skład  orzekający  Izby  wypowiedział  się  w  odniesieniu  do 

zarzutu poprzedniego 

i również w tym zakresie argumentacja ta pozostaje aktualna. 

Uwzględniając  zatem,  że  zamawiający  przewidział  w  SIWZ  partnerstwo  innowacyjne                      

z  jednym  wykonawcą,  uznać  należy,  że  wybór  oferty  przystępującego  jako  jedynej  oferty 

najkorzystniejszej  nie  stanowi  okoliczności,  której  nie  można  było  przewidzieć,  co  przesądza                   

o  braku  wypełnienia  przesłanki  unieważnienia  z  art.  93  ust.  1  pkt  6)  ustawy  Pzp,                                

a jednocześnie o uznaniu, że zarzut się nie potwierdził. 

Sygn. akt KIO 357/19 

Zarzut  zaniechania  przedstawienia 

w  sposób  wyczerpujący  i  wszechstronny  wszystkich 

przyczyn  jakie  legły  u  podstaw  decyzji  zamawiającego  o  odrzuceniu  oferty  odwołującego                         

w  uzasadnieniu  o  odrzuceniu  oferty,  czym  zamawiający  naruszył  przepis  art.  92  ust.  1  pkt  3) 

ustaw

y Pzp nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

Pismem  z  dnia  18  lutego  2019  r.  zamawiający  zawiadomił  odwołującego  m.in.                              

o odrzuceniu jego oferty. 

Zamawiający  w  części  „Uzasadnienie  prawne”  ww.  zawiadomienia  podał:  „Podstawą 

prawną  odrzucenia  oferty  jest  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  PZP,  który  stanowi,  że  „Zamawiający 

odrzuca ofertę, jeżeli jej treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, 

z zastrzeżeniem art.87 ust. 2 pkt 3.”.  

W części „Uzasadnienie faktyczne” ww. zawiadomienia  podał: „Wykonawca w Formularzu 

ofertowym, w tabeli G.4. „Cena poszczególnych elementów katalogu wyposażenia dodatkowego”, 

KIO 353/19, KIO 357/19 

nie  wskazał  cen  poszczególnych  elementów,  co  powoduje  niezgodność  z  SIWZ.  Zgodnie                           

z treścią punktu 18.13. i 18.14. SIWZ wszystkie ceny powinny być wyrażone w złotych polskich                      

i  wyższe  od  0.  W  związku  z  powyższym,  Zamawiający  zobowiązany  jest  odrzucić  ofertę,  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy PZP

.” 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Art.  92  ust.  1  pkt  3) 

ustawy  Pzp  brzmi:  „Zamawiający  informuje  niezwłocznie  wszystkich 

wykonawców o: 3) wykonawcach, których oferty zostały odrzucone, powodach odrzucenia oferty, 

a w 

przypadkach o których mowa (…)”. 

Stanowisko odwołującego, kwestionującego  wywiązania się zamawiającego  z  obowiązku 

nałożonego na zamawiającego przez ustawodawcę w ww. przepisie, opiera się na następującej 

argumentacji: 

„w  przedmiotowej  sprawie  uzasadnienie  informacji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego 

sprowadza się wyłącznie do trzech zdań” (str. 14 odwołania ostatni akapit, odwołanie się 

do wyroku z dnia 24 kwietnia 2018 r. sygn. akt KIO 669/18), 

zdania  te  nie  są  ze  sobą  powiązane  w  logiczny  związek  przyczynowo-skutkowy  (str.  14 

odwołania ostatni akapit), 

„informacja  o  odrzuceniu  „powinna  obejmować  ocenę  całościową  złożonych  przez 

wykonawcę  dokumentów  w  ramach  danego  odwołania,  a  zatem  zarówno  dokumentów 

złożonych  w  ofercie,  jak  i  dokumentów  złożonych  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  (…)”,                     

w tym także w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp (str. 14 odwołania), 

zamawiający  nie  wskazał,  z  jaką  treścią  SIWZ  treść  jego  oferty  jest  sprzeczna  (str.  15 

odwołania trzeci akapit – poprzez zacytowanie wyroku z dnia 19 marca 2018 r. sygn. akt 

KIO 404/18), 

zamawiający  nie  jest  upoważniony  uzupełniać  uzasadnienie  faktyczne  w  postępowaniu 

odwoławczym  (str.  15  odwołania  czwarty  akapit  –  poprzez  zacytowanie  wyroku  z  dnia                              

19 marca 2018 r. sygn. akt KIO 404/18), 

zamawiający  jest  zobowiązany  podać  uzasadnienie  podejmowanych  czynności  tak,  aby 

zagwarantować  wykonawcom  możliwość  ich  weryfikacji  w  toku  procedury  odwoławczej 

(str.  16  odwołania  trzeci  akapit  –  poprzez  zacytowanie  wyroku  z  dnia  19  maja  2014  r. 

sygn. akt KIO 866/18). 

Skład orzekający Izby odniesie się do stanowiska odwołującego z zachowaniem kolejności 

wskazanej argumentacji. 

W  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  24  kwietnia  2018  r.  sygn.  akt  KIO  669/18 

Izba  wskazała:  „W  rozpoznawanej  sprawie  Zamawiający  podał  bardzo  lakoniczne, 

zaledwie  kilkuzdaniowe  uzasadnienie  odrzucenia  oferty,  przy  czym  wyłącznie  w  jednym              

KIO 353/19, KIO 357/19 

z  tych  zdań  można  upatrywać  konkretnej  przyczyny  dokonanego  odrzucenia.  Obok 

całkowicie  ogólnikowych  stwierdzeń,  że  wyjaśnienia  nie  potwierdziły  prawidłowości  ceny                

i  że  cena  ta  jest  rażąco  niska,  a  także  wskazania  co  było  przedmiotem  zamówienia, 

Zamawiający  podał  jedynie,  że  w  ramach  poprzedniej  umowy  serwisowej  (trwającej                      

36  miesięcy)  dotyczącej    urządzenia  objętego  przedmiotem  niniejszego  zamówienia 

lampa RTG została wymieniona  dwukrotnie. Jest to jedyne stwierdzenie, z którego można 

wnioskować  co  było  podstawą  faktyczną  odrzucenia  oferty  Odwołującego.  Pośrednio 

wyni

ka  z  niego,  że  podstawą  tą  było  przyjęcie  do  kalkulacji  ceny  jednorazowej  wymiany 

lampy  RTG.  Odnosząc  się  do  tego  elementu  uzasadnienia  czynności  odrzucenia 

stwierdzić należy, że (…)” 

Wniosek odwołującego iżby z w wyroku tym Izba wskazała „zasadę”, że „nie czyni zadość 

przepisom art. 92 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp „zaledwie kilkuzdaniowe odrzucenie oferty” nie znajduje 

potwierdzenie ani  w  brzmieniu uzasadnienia tego  wyroku,  ani  z tegoż  uzasadnienia nie wynika.                  

Z zacytowanego powyżej uzasadnienia wyroku wynika, że Izba oceniła „zawartość merytoryczną” 

zawiadomienia  o  odrzuceniu  oferty  wykonawcy,  ujętą  wyłącznie  w  jednym  zdaniu  („przy  czym 

wyłącznie w jednym z tych zdań można upatrywać konkretnej przyczyny dokonanego odrzucenia. 

Obok całkowicie ogólnikowych stwierdzeń (…)”. 

To  nie  sama  obszerność  zawiadomienia  co  do  powodów  odrzucenia  oferty  wykonawcy, 

ale jej adekwatna do wskazanej podstawy prawnej „zawartość merytoryczna” decyduje o uznaniu, 

czy zamawiający wywiązał się z nałożonego nań obowiązku z art. 92 ust. 1 pkt 3) ustawy Pzp. 

Stwierdzić należy, że sama okoliczność, że zamawiający podał powody odrzucenia oferty 

odwołującego  w  trzech zdaniach  nie może przesądzać o tym,  że zamawiający  nie wywiązał  się                  

z obowiązku, o którym mowa w art. 92 ust. 1 pkt 3) ustawy Pzp. 

Wniosek  odwołującego  o  braku  powiązania,  składających  się  na  zawiadomienie                            

o  odrzuceniu  oferty  zdań  w  związek  przyczynowo-skutkowy  jest  o  tyle  bez  znaczenia 

(abstrahując od oceny, czy jest trafny), że już w zdaniu pierwszym zawiadomienia z dnia 

18  lutego  2019  r.  zamawiający  wskazał  wystarczający  powód  odrzucenia  oferty 

odwołującego,  tj.  odwołujący  w  Formularzu  ofertowym  w  tabeli  G4  nie  wskazał  cen 

poszczególnych elementów,  

Stwierdzić należy, że nawet gdyby wniosek odwołującego o braku powiązania w logiczny 

związek  przyczynowo-skutkowy  trzech  zdań  składających  się  na  treść  zawiadomienia  z  dnia                    

18  lutego 2019 r.  okazał  się być  trafny  to okoliczność  ta nie może  prowadzić  do  uwzględnienia 

odwołania, a co najwyżej do uznania częściowego potwierdzenia się zarzutu (bez wpływu jednak 

na wynik postępowania w tym decyzję o odrzuceniu oferty odwołującego).  

Powoływanie  się  przez  odwołującego  na  wyrok  Krajowej  Izby  odwoławczej  z  dnia                              

21  maja  2014  r.  o  sygn.  akt  KIO  908/14  i  „automatyczne”  przeniesienia  sposobu  oceny 

podstaw  wykluczenia  wykonawcy  z  udziału  w  postępowaniu  na  sposób  oceny  podstaw 

KIO 353/19, KIO 357/19 

odrzucenia  oferty  wykonawcy  jest  niezasadny.  W  przypadku  bow

iem  badania  zgodności 

treści  oferty  z  treścią  SIWZ  zamawiający  może  się  oprzeć  wyłącznie  na  dokumencie 

oferty,  nie  zaś  na  dokumentach,  które  ofertę  mogłyby  uzupełnić,  czy  wręcz  zastąpić. 

Zamawiający ma obowiązek uwzględnienia przy ocenie podstaw wykluczenia wykonawcy 

„nowych  dokumentów”  w  konsekwencji  obowiązku  wezwania  tego  wykonawcy  do  ich 

złożenia wynikającego z art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. Art. 87 ust. 1 ustawy Pzp nie stanowi 

podstawy  do  żądania  przez  zamawiającego,  ani  do  składania  przez  wykonawcę 

dokum

entów,  które  w  jakimkolwiek  zakresie  miałyby  uzupełniać,  czy  wręcz  zastępować 

dokument  oferty,  stanowiłoby  to  bowiem  niewątpliwie  element  zakazanych  przez 

ustawodawcę  w  ww.  przepisie  negocjacji  dotyczących  złożonej  już  oferty  i  zakazanej 

zmiany  treści  oferty  w  jakimkolwiek  jej  aspekcie.  Odwołujący  zdaje  się  prezentować 

stanowisko,  choć  nie  zostało  to  wprost  wyartykułowane,  że  takim  dokumentem  miałyby 

być wyjaśnienia odwołującego złożone przy piśmie z dnia 11 grudnia 2019 r. Odwołujący 

nie zaprezentował jednak żadnej argumentacji, która przemawiałyby za tym, aby w stanie 

faktycznym  niniejszej  sprawy  niezbędnym  było  odniesienie  się  przez  zamawiającego                   

w  zawiadomieniu  z  dnia  18  lutego  2019  r.  do  treści  (jednozdaniowych)  wyjaśnień, 

zważywszy  na  fakt,  że  w  wyjaśnieniach  tych  odwołujący  potwierdził  okoliczność,  że  nie 

wypełnił tabeli z cenami poszczególnych elementów katalogu wyposażenia dodatkowego, 

co  stanowiło  przecież  wskazany  przez  zamawiającego  w  zdaniu  pierwszym 

zawiadomienia powód odrzucenia jego oferty.  

Stwierdzić należy, że zamawiający w sposób prawidłowy ocenił treść ofertę odwołującego, 

tj.  dokonując  tej  oceny  na  podstawie  dokumentu  Formularza  oferty,  złożonego  przez 

odwołującego w wyznaczonym przez zamawiającego terminie składania ofert. 

Stanowiska  odwołującego,  iż  zamawiający  nie  wskazał,  z  jaką  treścią  SIWZ  treść  jego 

oferty  jest  sprzeczna  nie  potwierdza  treść  zawiadomienia  z  dnia  18  lutego  2019  r.,                             

w  którym  zamawiający  wskazał  na  kreujący  obowiązek  podania  cen  elementów 

wyposażenia dodatkowego opis tabeli i samą tabelę G4 (zdanie pierwsze), a dodatkowo 

na postanowienia punktu 18.13 i 18.14 SIWZ (zdanie drugie). Dostrzec także należy, że 

zaprezentowana przez odwołującego argumentacja odwołania odnosi się do wskazanych 

w zawiadomieniu postanowień SIWZ (str. 15 odwołania drugi akapit). 

Stwierdzić  należy,  że  zamawiający  wskazał  w  zawiadomieniu  z  dnia  18  lutego  2019  r.                     

z treścią których postanowień SIWZ oferta odwołującego pozostaje w sprzeczności. 

Skład  orzekający  Izby  podziela  stanowisko  odwołującego,  iż  zamawiający  nie  jest 

upoważniony  uzupełniać  uzasadnienie  faktyczne  w  postępowaniu  odwoławczym. 

Podnieść  jednak  należy,  że  zamawiający  w  postępowaniu  odwoławczym  w  sprawie                       

o sygn. akt KIO 357/19 nie uzupełniał wskazanych w zawiadomieniu z 18 lutego 2019 r. 

powodów odrzucenia oferty odwołującego. Sam odwołujący nie podnosił w toku rozprawy, 

KIO 353/19, KIO 357/19 

i

żby zamawiający próbę uzupełnienia podanych powodów odrzucenia oferty odwołującego 

podejmował.  

Stwierdzić  należy,  że  zamawiający  nie  uzupełniał  uzasadnienia  faktycznego  odrzucenia 

oferty odwołującego. 

Treść  odwołania,  tj.  prawidłowo  sformułowane  tak  w  aspekcie  okoliczności  faktycznych, 

jak  i  prawnych  zarzuty  i  adekwatna  do  nich,  szeroka  argumentacja,  poparta  dodatkowo 

orzecznictwem  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  a  także  argumentacja  uzupełniająca, 

prezentowana  przez  odwołującego  w  toku  rozprawy  najdobitniej  potwierdzają,  że  treść 

zawiadomienia 

o odrzuceniu oferty odwołującego z dnia 18 lutego 2019 r. zagwarantowała 

odwołującemu  możliwość  weryfikacji  w  toku  procedury  odwoławczej  prawidłowości 

podjętej przez zamawiającego czynności. 

Uwzględniając  powyższe,  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  zarzut  zaniechania 

przedstawienia  w  sposób  wyczerpujący  i  wszechstronny  wszystkich  przyczyn  jakie  legły                       

u  podstaw  decyzji  zamawiającego  o  odrzuceniu  oferty  odwołującego  w  uzasadnieniu                                

o odrzuceniu oferty (zawiadomienia z dnia 18 lutego 2019 r.), czym 

zamawiający naruszył przepis 

art. 92 ust. 1 pkt 3) ustawy Pzp 

nie potwierdził się. 

Zarzut  zaniechania  wyjaśnienia  wątpliwości  odnoszących  się  do  treści  oferty  złożonej 

przez odwołującego, czym zamawiający naruszył przepis art. 87 ust. 1 w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2) 

ustawy Pzp nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

Pismem z dnia 6 grudnia 2018 r. zamawiający wezwał odwołującego, z powołaniem się na 

przepis  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp, 

do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonej  oferty, 

wskazując,  że  podczas  badania  treści  oferty  odwołującego  ustalił,  że  w  ofercie  wykonawca 

„pozostawił niewypełnioną tabelę G.4, która powinna zawierać ceny poszczególnych elementów 

katalogu wyposażenia dodatkowego”. 

W  dalszej  części  wezwania  zamawiający  wezwał  do  wyjaśnienia,  czy  powyższe  było 

wynikiem  omyłki  czy  powyższe  oznacza,  że  zaoferowanie  poszczególnych  elementów 

wyposażenia dodatkowego w cenie pojazdów. 

Pismem z dnia 11 grudnia 2018 r. odwołujący udzielił odpowiedzi, składając oświadczenie 

o  treści:  „W  odpowiedzi  na  pismo  nr  DAG-SZP.262.8.2018  z  dnia  06.12.2018  r.  w  sprawie 

złożenia  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonej  oferty  (nr  44/17/17/Pl)  uprzejmie  informuję,  że 

niewypełnienie  tabeli  z  cenami  poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia  dodatkowego 

oznacza  zaoferowanie  przez  Politechnikę  Śląską  poszczególnych  elementów  wyposażenia 

dodatkowego w cenie pojazdów.” 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Pismem  z  dnia  18  lutego  2019  r.  zamawiający  zawiadomił  odwołującego  m.in.                               

o odrzuceniu jego oferty. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Bezsprzecznie zamawiający wezwał odwołującego, stosując art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, do 

złożenia  wyjaśnień  treści  oferty  w  zakresie  braku  cen  w  tabeli  G.4.  –  wezwanie  z  dnia                                

6 grudnia 2018 r. 

Odwołujący  zdaje  się  w  twierdzić,  że  ocena  przez  złożonych  przez  niego  wyjaśnień  nie 

uzasadniała  odrzucenia  jego  oferty,  ponieważ  obowiązkiem  zamawiającego  było  żądanie  od 

odwołującego  dalszych  wyjaśnień,  a  to  wobec  tego,  że  zamawiający  w  dalszym  ciągu  ma 

wątpliwości  co  do  treści  jego  oferty  („Jednocześnie,  nie  można  uznać  za  zrealizowanie 

wskazanego  powyżej  obowiązku  wyjaśniania  treści  oferty,  gdy  Zamawiający  pomimo  wezwania 

Odwołującego do udzielenia wyjaśnień i ich otrzymania od niego w dalszym ciągu ma wątpliwości 

co  do  treści  oferty  i  pomimo  tychże  wątpliwości  podejmuje  decyzję  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego  bez  dodatkowego  pogłębienia  swojej  wiedzy  o  treści  oferty  Odwołującego 

pozyskanej w oparciu o art. 87 ust. 1 ustawy Pzp

” – str. 18 odwołania czwarty akapit). 

Skład orzekający Izby podnosi, że odwołujący nie wskazał jednak nawet na czym „dalsze 

wątpliwości” zamawiającego miałyby polegać. 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  wyjaśnienia  odwołującego  z  11  grudnia  2018  r.  bez 

cienia wątpliwości potwierdziły okoliczność, że odwołujący nie wypełnił tabeli G.4. („(…) informuję, 

że  niewypełnienie  tabeli  z  cenami  poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia 

dodatkowego oznacza (…)”, co legło u podstaw uznania niezgodności treści oferty odwołującego 

z  treścią  SIWZ.  Pozostała  treść  wyjaśnień  pozostaje  bez  znaczenia  dla  oceny  zgodności  treści 

oferty odwołującego z treścią SIWZ, ponieważ wskazuje jedynie dlaczego doszło do zaniechania 

wypełnienia  przez  odwołującego  tabeli,  tj.  dlatego,  że  ceny  zostały  ujęte  w  innej  tabeli 

(odnoszącej się do cen pojazdów tabeli G.2.). 

Zarzut  zaniechania  poprawienia  w  ofercie  odwołującego  innej  omyłki,  polegającej  na 

niezgodności  treści  oferty  z  SIWZ,  niepowodującej  istotnych  zmian  treści  oferty  odwołującego                     

w sytuacji, gdy istniały ku temu przesłanki, czym zamawiający naruszył przepis art. 87 ust. 2 pkt 

ustawy Pzp nie potwierdził się. 

Ustalenia  składu  orzekającego  Izby  poczynione  w  odniesieniu  do  zarzutu  poprzedniego 

pozostają aktualne. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Odwołujący  oparł  zarzut  na  błędnym  założeniu,  że  ceny  poszczególnych  elementów 

KIO 353/19, KIO 357/19 

wyposażenia  dodatkowego  mogą  przybrać  wartość  „0”,  domagając  się  nakazania 

zamawiającemu poprawienia jego oferty, poprzez przyjęcie, że w tabeli G.4 odwołujący wskazał 

wartość „0”.  

Na  temat  błędności  tego  założenia  skład  orzekający  Izby  wypowiada  się  w  zarzucie 

następnym.  

W tym miejscu skład  orzekający  Izby  wskazuje jedynie,  że  w  świetle  postanowień  SIWZ 

żadna  z  cen,  w  tym  cena  za  którykolwiek  z  elementów  wyposażenia  dodatkowego,  nie  mogła 

przybrać wartości „0”. 

W  konsekwencji  stwierdzić  należy,  że  dokonanie  przez  zamawiającego  poprawy  oferty 

odwołującego,  tj.  tabeli  G.4.  w  sposób  przez  niego  wskazany  nie  doprowadziłoby  do  usunięcia 

sprzeczności  treści  jego  oferty  w  zakresie  ceny  poszczególnych  elementów  wyposażenia 

dodatkowego z treścią SIWZ. 

Skład orzekający Izby stwierdził także, iż w wyjaśnieniach z 11 grudnia 2018 r. odwołujący 

nie wskazał, że ujął w cenie pojazdów wartość „0”. Wniosku takiego nie sposób również wywieść 

z treści tychże wyjaśnień, ponieważ wskazanym uzasadnieniem niewypełnienia tabeli było ujęcie 

cen  poszczególnych  elementów  wyposażenia  dodatkowego  w  cenach  pojazdów,  a  całkowicie 

nieracjonalnym  i  bezpodstawnym 

jest  przyjmowanie  założenia,  że  wyposażenie  dodatkowe  jest 

„bez wartości”. 

Skład  orzekający  Izby  wskazuje  nadto,  że  przyjęcie  akurat  wartości  „0”  w  sytuacji,  gdy 

ceny poszczególnych elementów wyposażenia dodatkowego mogą, a także – ze względu na to, 

iż  chodzi  o  różne  elementy:  automaty  biletowe  i  kasowniki  –  powinny  być  różne,  winno  być 

zakwalifikowane  jako  element  niedozwolonych  negocjacji  cenowych  (skoro  ceny  te  mogą 

przybierać różne wartości), zaś odwołujący nie wykazał okoliczności przeciwnej. 

Zarzut  odrzucenia  oferty  odwołującego  ze  względu  na  okoliczność,  iż  jej  treść  nie 

odpowiada treści SIWZ, czym zamawiający naruszył przepis art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp nie 

potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

W  pkt  18  SIWZ  Opis  sposobu  obliczenia  ceny  zamawiający  określił  w  ppkt.  18.1-18.3., 

18.8. oraz 18.10., 18.13., 18.14., co następuje. 

„18.1.  Na  cenę  oferty  (rozumianą  jako  maksymalne  wynagrodzenie  Wykonawcy  za  realizację 

całego zamówienia) za wykonanie zamówienia składać się będą kwoty cząstkowe: za realizację 

Fazy B+R oraz za realizację Fazy Wdrożeniowej. 

18.2. Cena Fazy B+R liczona jako suma cen za realizację Fazy B+R, tj. Etapu I, Etapu II i Etapu  

III. 

KIO 353/19, KIO 357/19 

18.3.  Cena  Fazy  Wdrożeniowej  jest  liczona  jako  suma  iloczynów  liczby  Pojazdów  o  danej 

długości i ich cen jednostkowych.” 

„18.7.  Wynagrodzenie  za dostawę wykonaną w ramach  wykorzystania prawa  opcji  (dostawa  C) 

zostanie rozliczone na takich samych zasadach jak dostawa podstawowa (dostawa A  + dostawa 

B). 

18.8. Szczegółowe zasady i warunki dokonania płatności za każdy Etap Fazy B+R oraz za Fazę 

Wdrożeniową  są  wskazane  w  IPU.  Wszelkie  rozliczenia  pomiędzy  Zamawiającym                                     

a Wykonawcami będą prowadzone wyłącznie w polskich złotych.” 

18.10.  Wykonawca  w  ofercie  zobowiązany  jest  do  podania  cen  netto  oraz  brutto.  Wskazanie 

prawidłowej stawki w odniesieniu do każdej pozycji obciąża Wykonawcę”. 

„18.13 Każda z cen musi być wyższa od 0. 

18.14. Wszystkie ceny powinny być wyrażone w złotych polskich (PLN).” 

Zgodnie z Rozdziałem XIII Istotnych Postanowień Umowy („IPU”) [załącznik nr 4 do SIWZ] 

Definicje pojęć stosowanych w umowy: 

„§ 10 Cena Ofertowa za Wyposażenie Dodatkowe – oznacza Cenę za Wyposażenie Dodatkowe 

ustaloną na podstawie Oferty; 

§ 11 Cena Ostateczna za Wyposażenie Dodatkowe – oznacza Cenę za Wyposażenie Dodatkowe 

ustaloną na podstawie Oferty oraz Postąpień dokonanych w ramach Etapu I, Etapu II i Etapu III; 

§  12  Cena  za  Wyposażenie  Dodatkowe  –  oznacza  dodatkowe  –  względem  Ceny  Pojazdu  – 

wynagrodzenie netto w złotych polskich należne Partnerowi za zastosowanie w Pojeździe danego 

elementu Wyposażenia Dodatkowego; 

§  135  Wersja  z  Wyposażeniem  Dodatkowym  oznacza  zakres  wykonania  Pojazdu  w  Wersji 

Podstawowej wraz wyposa

żonego w Wyposażenie Dodatkowe;” 

W  Formularzu  oferty,  zgodnie  z  opracowanym  przez  zamawiającego  wzorem  (załącznik           

nr 3 do SIWZ) w części G „Cena” zamawiający ujął tabelę G.4. „Cena poszczególnych elementów 

katalogu  wyposażenia  dodatkowego”  z  następującymi  kolumnami:  „Oznaczenie  elementu 

wyposażenia  dodatkowego”  (kolumna  1),  „Cena  jednostkowa  netto  [PLN]  (kolumna  2),  „Stawka 

VAT [%] (kolumna 3), „Cena jednostkowa brutto [PLN] (kolumna 4) oraz wierszami:  „Kasowniki” 

„K1  do  K8”,  „Automat  biletowy”  „A1  do  A5”.  W  odniesieniu  do  sposobu  rozumienia  elementów 

katalogu wyposażenia dodatkowego zamawiający odesłał do specyfikacji Katalogu wyposażenia 

dodatkowego, stanowiącego część Opisu Przedmiotu zamówienia. Do wypełnienie wykonawców 

zamawiający pozostawił wiersze w kolumnach 2-4. 

Formularz  oferty  odwołującego  obejmował  tabelę  G.4.  zgodnie  z  opracowanym  przez 

zamawiającego wzorem, tabela w wierszach kolumn 2-4 nie została wypełniona. 

W  załączniku  nr  5  do  SIWZ,  stanowiącym  opis  kryteriów  oceny  ofert,  zamawiający 

przewidział  w  pkt.  2.5.  dotyczącym  kryterium  „Cena”  w  ppkt  2.7.1.  przyznanie  punktów  za 

zadeklarowaną cenę zamówienia wg wskazanego wzoru, którego składową było „D

N

” – „oznacza 

KIO 353/19, KIO 357/19 

najniższą spośród wszystkich ważnych ofert sumę uśrednionych wartości brutto poszczególnych 

rodzajów  komponentów  wskazanych  w  tabeli  G.4  formularza  oferty  (załącznik  nr  3  do  SIWZ)”. 

Zamawiający wskazał nadto, że część oferty, której dotyczy kryterium to „Część G – Cena” 

Pismem z dnia 6 grudnia 2018 r. zamawiający wezwał odwołującego, z powołaniem się na 

przepis  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonej  oferty, 

wskazując,  że  podczas  badania  treści  oferty  odwołującego  ustalił,  że  w  ofercie  wykonawca 

„pozostawił niewypełnioną tabelę G.4, która powinna zawierać ceny poszczególnych elementów 

katalogu wyposażenia dodatkowego”. 

W  dalszej  części  wezwania  zamawiający  wezwał  do  wyjaśnienia,  czy  powyższe  było 

wynikiem  omyłki  czy  powyższe  oznacza,  że  zaoferowanie  poszczególnych  elementów 

wyposażenia dodatkowego w cenie pojazdów. 

Pismem z dnia 11 grudnia 2018 r. odwołujący udzielił odpowiedzi, składając oświadczenie 

o  treści:  „W  odpowiedzi  na  pismo  nr  DAG-SZP.262.8.2018  z  dnia  06.12.2018  r.  w  sprawie 

złożenia  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonej  oferty  (nr  44/17/17/Pl)  uprzejmie  informuję,  że 

niewypełnienie  tabeli  z  cenami  poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia  dodatkowego 

oznacza  zaoferowanie  przez  Politechnikę  Śląską  poszczególnych  elementów  wyposażenia 

dodatkowego w cenie pojazdów.” 

Pismem  z  dni

a  18  lutego  2019  r.  zamawiający  zawiadomił  odwołującego  m.in.                            

o odrzuceniu jego oferty. 

Zamawiający  w  części  „Uzasadnienie  prawne”  ww.  zawiadomienia  podał:  „Podstawą 

prawną  odrzucenia  oferty  jest  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  PZP,  który  stanowi,  że  „Zamawiający 

odrzuca ofertę, jeżeli jej treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, 

z zastrzeżeniem art.87 ust. 2 pkt 3.”, zaś w części zawiadomienia.  

W  części  „Uzasadnienie  faktyczne”  ww.  zawiadomienia    podał:  „Wykonawca                       

w Formularzu ofertowym, w tabeli G.4. „Cena poszczególnych elementów katalogu wyposażenia 

dodatkowego”, nie wskazał cen poszczególnych elementów, co powoduje niezgodność z  SIWZ. 

Zgodnie z treścią punktu 18.13. i 18.14. SIWZ wszystkie ceny powinny być wyrażone w  złotych 

polskich i wyższe od 0. W związku z powyższym, Zamawiający zobowiązany jest odrzucić ofertę, 

na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy PZP

.” 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Odwołujący  oparł  zarzut  na  tym,  że  w  przedmiotowym  postępowaniu  na  pojęcie  „cena” 

składa  się  wyłącznie  cena  za  Fazę  B+R  oraz  cena  za  Fazę  Wdrożeniową,  na  pojęcie  to  nie 

składa  się  natomiast  cena  Wyposażenia  Dodatkowego  (str.  23  odwołania  szósty  akapit)  –                          

„W punkcie 18.2., ani w żadnym innym punkcie SIWZ Zamawiający nie uwzględnił bowiem ceny 

za Wyposażenie Dodatkowe.” (str. 23 odwołanie szósty akapit). 

KIO 353/19, KIO 357/19 

Stanowiska odwołującego skład orzekający Izby nie podzielił, ponieważ nie znajduje ono 

potwier

dzenia w postanowieniach SIWZ, które – co wymaga w tym miejscu podkreślenia – należy 

interpretować łącznie. 

Nie  budzi  wątpliwości  składu  orzekającego  Izby,  że  o  cenie  w  kontekście  wyposażenia 

dodatkowego  mowa  w  wielu  postanowieniach  SIWZ  (nie  tylko  tych  wskazanych  przez 

odwołującego, tj. 18.1., 18.2., 18.4. i 18.5.): 



cała część G Formularza oferty to część wymagająca wypełnienia „cenami”, 



tabeli  G.4.  zamawiający  nadał  wręcz  tytuł  „Cena  poszczególnych  elementów  katalogu 

wyposażenia  dodatkowego”  i  pozostawił  wykonawcom  do  wypełnienia  wiersze  kolumn  w  tym 

kolumny 2 i 4 

– odpowiednio cena jednostkowa netto i brutto, 



w załączniku nr 5 w ppkt 2.7.1. zamawiający całą część G Formularza oferty zakwalifikował jako 

cenę, stanowiącą podstawę oceny w kryterium „Cena”, przewidując zastosowanie we wskazanym 

wzorze obliczenia ceny „C” element „D

N

”, tj. uśrednione ceny z tabeli G.4., 



w § 10 IPU zamawiający zdefiniował, że  „Cena Ofertowa za Wyposażenie Dodatkowe – oznacza 

Cenę za Wyposażenie Dodatkowe ustaloną na podstawie Oferty”, 

Uznając  wobec  powyższego,  że  odwołujący  niezasadnie  zakwestionował,  opierając  się 

jedynie na niektórych postanowieniach SIWZ, iż ceną w przedmiotowym postępowaniu jest także 

cena za wyposażenia dodatkowe, skład orzekający Izby uznał w konsekwencji, że obowiązkiem 

odwołującego  było  wypełnienie  tabeli  G.4.  –  podanie  cen  jednostkowych  netto  i  brutto 

poszczególnych  elementów  wyposażenia,  do  których  mają  zastosowanie  postanowienia                      

pkt.  18.13.  i  18.14.  SIWZ,  co  oznacza,  że  ceny  te  nie  mogły  przybierać  wartości  „0”  oraz,  że 

wartość ta winna być wyrażona w złotych polskich. 

Dostrzeżenia  nadto  wymaga,  że  zgodnie  z  pkt.  19  ppkt  19.5.  SIWZ  „Zamawiający 

analizując  poszczególne  ceny  wyposażenia  dodatkowego  zaoferowane  przez  Wykonawców, 

będzie  badać  je  pod  kątem  przepisów  i  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji.  Manipulacja 

poszczególnymi cenami będzie uznana  za sprzeczną  z dobrymi obyczajami,  zasadą uczciwości 

kontrahenta i naruszeniem interesów Zamawiającego i konkurentów Wykonawcy, mająca wpływ 

na  nieuzasadnioną  przewagę  konkurencyjną.”  –  postanowienie  to  stanowi  dodatkowe 

uzasadnienie  dla  oczekiwania  przez  zamawiającego,  aby  każdy  wykonawca  w  odrębnej  tabeli 

(tabeli G.4.) podał ceny poszczególnych elementów wyposażenia dodatkowego. 

Nie  umknęło  uwadze  składu  orzekającego  Izby  (nawiązując  do  oświadczenia  co  do 

rozumienia przez 

odwołującego SIWZ ze strony 24 odwołania czwarty akapit), że odwołujący na 

etapie udziela

nia odpowiedzi na wezwanie zamawiającego (odpowiedź z dnia 11 grudnia 2018 r.) 

nie 

kwestionował,  że  ceną  w  przedmiotowym  postępowaniu  jest  także  cena  wyposażenia 

dodatkowego. 

Skłania to  raczej  do  wniosku,  że zmiana sposobu rozumienia postanowień  SIWZ 

KIO 353/19, KIO 357/19 

stanowi  jedynie  element  strategii  odwołującego  przyjętej  na  potrzeby  postępowania 

odwoławczego. 

Skład  orzekający  Izby  zauważa  dodatkowo,  że  sam  odwołujący,  odnosząc  się  do 

złożonego przez siebie oświadczenia z dnia 11 grudnia 2018 r. stwierdził w odwołaniu, że „ceny 

poszczególnych  elementów  katalogu  wyposażenia  dodatkowego  uwzględnił  w  cenie 

poszczególnych  pojazdów  „z  góry”,  zwiększając  odpowiednio  cenę  tych  pojazdów”  (str.  21 

odwołania czwarty akapit), co podważa wiarygodność oświadczenia o przyjęcia wartości „zero”. 

Abstrahując od nieracjonalności przyjęcia wartości „0” (w ofertach konkurencyjnych były to 

ceny od 46 617,00 zł do 116 850,00 zł brutto za jeden automat biletowy i 2 829,00 do 8 118,00 zł 

brutto  za  jeden  kasownik),  n

ie  sposób  także  pominąć,  że  w  samym  oświadczeniu  z  dnia                        

11 grudnia 2018 r. odwołujący nie podał, że uwzględnił  wartość „0”, ale „jedynie” że zaoferował 

ceny  poszczególnych  elementów  wyposażenia  dodatkowego  w  cenie  pojazdów    (nie  podając 

żadnych wielkości). 

Reasumując,  obowiązkiem  odwołującemu  było  wypełnienie  tabeli  G.4.,  poprzez  podanie 

cen  po

szczególnych  elementów  wyposażenia  dodatkowego  –  w  wartości  większej  niż  „0”, 

wyrażonej  w  złotych  polskich,  czego  odwołujący  nie  uczynił,  a  co  uzasadniało  odrzucenie  jego 

oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp. 

Ponieważ nie potwierdził się żaden z zarzutów żadnego z odwołań skład orzekający Izby 

orzekł jak w sentencji, oddalając oba odwołania. 

Na podstawie art. 192 ust. 8 ustawy Pzp skład orzekający Izby wydał, w sprawach o sygn. 

akt KIO 353/19 i KIO 357/19, wyrok 

łączny.  

KIO 353/19, KIO 357/19 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp,                    

§  3  pkt  1)  lit.  a)  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie 

wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów                                 

w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U.  z 2018 r., poz. 972). 

Przewodniczący:     ………………………………….. 

Członkowie:   

…………………………………... 

…………………………………...