KIO 1383/19, KIO 1396/19 WYROK dnia 7 sierpnia 2019 r.

Sygn. akt: KIO 1383/19, KIO 1396/19 

WYROK 

z dnia 7 sierpnia 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Monika Szymanowska 
 
Członkowie:   

Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Andrzej Niwicki 
 

Protokolant:            

Norbert Sierakowski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniach  31  lipca  2019  r.  i  2  sierpnia  2019  r.  w  Warszawie 

odwołań wniesionych do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej: 

I. 

w  dniu  19  lipca  2019  r.  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  konsorcjum  Polska  Grupa  Zbrojeniowa  S.A.  w  Radomiu,  Thales  AVS 

France SAS w Merignac (Francja) i Thales Polska Sp. z o.o. w Warszawie, sygn. akt: 

KIO 1383/19, 

II. 

w  dniu  19  lipca  2019  r.  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  konsorcjum  Elbit  Systems  Ltd.  w  Haifa  (Izrael),  RUAG  Defence  France 

SAS w Terssac (Francja) i Autocomp Management Sp. z o.o. w Szczecinie, sygn. akt: 

KIO 1396/19, 

w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Skarb Państwa – Inspektorat Uzbrojenia 

w Warszawie, przy udziale: 



wykonaw

cy SAAB AB w Linköping (Szwecja) zgłaszającego przystąpienie w sprawie 

o 

sygn. akt: KIO 1383/19 i KIO 1396/19 po stronie zamawiającego, 



wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  konsorcjum  Elbit 

Systems  Ltd.  w  Haifa  (Izrael),  RUAG  Defence  France  SAS  w  Terssac  (Francja) 

i Autocomp  Management  Sp.  z  o.o.  w  Szczecinie 

zgłaszających  przystąpienie 

w 

sprawie o sygn. akt: KIO 1383/19 po stronie zamawiającego, 



wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia konsorcjum Polska 

Grupa Zbrojeniowa S.A. w Radomiu, Thales AVS France SAS w Merignac (Francja) 

i Thales Polska Sp. z o.o. w Warszawie 

zgłaszających przystąpienie w sprawie o sygn. 

akt: KIO 1396/19 

po stronie zamawiającego, 

orzeka: 

I. 

W przedmiocie odwołania sygn. akt: KIO 1383/19: 

um

arza  postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  dotyczącym  oferty  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  konsorcjum  Cubic  Defense 

Applications Inc. w San Diego (USA), Unitronex Poland Sp. z o.o. w Warszawie, 

„Siltec” Sp. z o.o. w Pruszkowie, Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława 

Dąbrowskiego w Warszawie, 

uwzględnia  odwołanie  w  zakresie  zaniechania  odrzucenia  oferty  wykonawcy 

SAAB  AB  w  Linköping  (Szwecja),  której  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji 

istotnych  warunków  zamówienia  i  nakazuje  zamawiającemu  unieważnienie 

czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  dokonanie  powtórzenia  czynności 

badania i oceny ofert, w tym na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. odrzucenie 

oferty wykonawcy SAAB AB w Linköping (Szwecja), 

oddala odwołanie w pozostałym zakresie, 

kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  przystępującego  po  stronie 

zamawiającego wykonawcę SAAB AB w Linköping (Szwecja) i: 

zalicza  na  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

w 

wysokości  15  000  zł  00  gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero 

groszy)  uiszczoną  przez  konsorcjum  Polska  Grupa  Zbrojeniowa  S.A. 

w Radomiu, Thales AVS France SAS w Merignac (Francja), Thales Polska 

Sp. z o.o. w Warszawie tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawcy  SAAB  AB  w  Linköping  (Szwecja)  na  rzecz 

konsorcjum  Polska  Grupa  Zbrojeniowa  S.A.  w  Radomiu,  Thales  AVS 

France SAS w Merignac (Francja), Thales Polska Sp. z o.o. w Warszawie 

kwotę w wysokości 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero 

groszy) stanowiącą koszty strony poniesione z tytułu wpisu od odwołania. 

II. 

W przedmiocie odwołania sygn. akt KIO 1396/19: 

umarza  postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  dotyczącym  oferty  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  konsorcjum  Cubic  Defense 

Applications Inc. w San Diego (USA), Unitronex Poland Sp. z o.o. w Warszawie, 

„Siltec” Sp. z o.o. w Pruszkowie, Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława 

Dąbrowskiego w Warszawie, 

uwzględnia odwołanie w zakresie przyznania wykonawcy SAAB AB w Linköping 

(Szwecja)  nieprawidłowej  liczby  punktów  w  kryterium  długość  okresu  gwarancji 

oraz w zakresie zaniechania odrzucenia oferty wykonawcy SAAB AB w Linköping 

(Szwecja),  której  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia  i  nakazuje  zamawiającemu  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej, dokonanie powtórzenia czynności badania i oceny ofert, w tym 

na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.  odrzucenie  oferty  wykonawcy  SAAB  AB 

w 

Linköping (Szwecja), 

oddala odwołanie w pozostałym zakresie, 

kosztami  p

ostępowania  odwoławczego  obciąża  w  1/3  części  kosztów 

przystępującego  po  stronie  zamawiającego  wykonawcę  SAAB  AB  w  Linköping 

(Szwecja) i w 2/3 części kosztów konsorcjum Elbit Systems Ltd. w Haifa (Izrael), 

RUAG  Defence  France  SAS  w  Terssac  (Francja),  Autocomp  Management 

Sp. z o.o. w Szczecinie i: 

zalicza  na  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

w 

wysokości  15  000  zł  00  gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero 

groszy)  uiszczoną  przez  konsorcjum  Elbit  Systems  Ltd.  w  Haifa  (Izrael), 

RUAG Defence France SAS w Terssac (Francja), Autocomp Management 

Sp. z o.o. w Szczecinie tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawcy  SAAB  AB  w  Linköping  (Szwecja)  na  rzecz 

konsorcjum  Elbit  Systems  Ltd.  w  Haifa  (Izrael),  RUAG  Defence  France 

SAS w Terssac (Francja), Autocomp Management Sp. z o.o. w Szczecinie 

kwotę w wysokości 6 200 zł 00 gr (słownie: sześć tysięcy dwieście złotych 

zero  groszy)  stanowiącą  koszty  strony  poniesione  z  tytułu  wpisu  od 

odwołania i wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b 

ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz.  U.  z  2018  r.,  poz.  1986  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący: 

………………………… 

 
Członkowie: 

………………………… 

………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

wyroku z dnia 7 sierpnia 2019 r. w sprawach o sygn. akt: KIO 1383/19, KIO 1396/19 

Zamawiający  Skarb  Państwa  –  Inspektorat  Uzbrojenia,  ul.  Królewska  1/7  00-909 

Warszawa,  prowadzi  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.:  ”Dostawa, 

instalacja i uruchomienie taktycznych systemów symulacji pola walki”, o numerze nadanym 

przez  zamawiającego  IU/170/X-36/ZO/NZO/DOS/Z/2015,  o  ogłoszeniu  o  zamówieniu 

public

znym  opublikowanym  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  19  grudnia 

2015 r., pod numerem nr 2015S 246-

447263), zwane dalej jako „postępowanie”. 

Izba ustaliła, że postępowanie, wszczęte 19 grudnia 2015 r., jest prowadzone w trybie 

negocjacji  z  ogłoszeniem,  w  oparciu  o  przepisy  Działu  III  Rozdziału  4a  –  zamówienia 

w 

dziedzinach obronności i bezpieczeństwa, art. 131h ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. 

Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 ze zm.), zwanej dalej jako „p.z.p.” 

Odwo

łanie w sprawie o sygn. akt: KIO 1383/19: 

W  dniu  19  lipca  2019  r.  odwołanie  wobec  czynności  i  zaniechań  zamawiającego 

w 

postępowaniu  wnieśli  wykonawcy  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

konsorcjum Polska Grupa Zbrojeniowa S.A., ul. J. Malczewskiego 24, 26-609 Radom, Thales 

AVS France SAS, 75-77 Avenue Marcel Dassault, 33700 Merignac, Francja i Thales Polska 

Sp. z o.o., ul. Gen. Józefa Zajączka 9, 01-518 Warszawa (dalej zwani jako „odwołujący”). 

W 

odwołaniu  zostały  postawione  zamawiającemu  następujące  zarzuty  naruszenia 

(pisownia oryginalna): 

art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp  w  zw.  z  art.  7  Pzp  oraz  w  zw.  z  art.  87  ust.  1  Pzp  poprzez 

zaniechanie odrzucenia oferty CUBIC, mimo iż oferta tego wykonawcy jest niezgodna 

z  treścią  SIWZ  w  zakresie  opisanym  w  niniejszym  odwołaniu  i  prowadzenie 

z 

wykonawcą negocjacji zmierzających do zmiany treści oferty złożonej przez niego; 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 2 Pzp i art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp oraz art. 

89 ust. 1 pkt 6 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez  zaniechanie odrzucenia oferty 

CUBIC,  mimo  iż  oferta  tego  wykonawcy  zawiera  nieprawidłowe  wyliczenie  ceny 

ofertowej  i  jako  taka  pozostaje  sprzeczna  z  treścią  SIWZ  oraz  poprawienie  tej 

nieprawidłowości  jako  oczywistej  omyłki  rachunkowej  w  sytuacji,  gdy  omyłka 

popełniona przez CUBIC nie może zostać, zwłaszcza w świetle samych oświadczeń 

CUBIC,  uznana  za  oczywistą  omyłkę  rachunkową  i  jednocześnie  nie  mogła  być 

poprawiona w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp jako tzw. inna omyłka; 

art. 89 ust. 1 pkt 4 Pzp w zw. z art. 7 Pzp, art. 90 ust. 3 Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 

4 Pzp i w zw. z art. 7 Pzp oraz art. 90 ust. 2 Pzp, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty 

CUBIC,  mimo  że  oferta  tego  wykonawcy  zawiera  rażąco  niską  cenę  w  stosunku  do 

przedmiotu  zamówienia,  a  ocena  wyjaśnień  ceny  złożonych  przez  CUBIC  wraz 

z 

dostarczonymi dowodami nie potwierdza rynkowego charakteru ceny CUBIC (także 

z uwagi na ich ogólność), a wręcz przeciwnie, stanowi potwierdzenie, że wykonawca 

ten nie uwzględnił w cenie ofertowej wszystkich kosztów realizacji zamówienia. Taka 

ocena wyjaśnień CUBIC i zaniechanie odrzucenia oferty tego wykonawcy, mimo iż nie 

udźwignął  on  spoczywającego  na  nim  ciężaru  dowodu,  świadczy  o  tym,  że 

Zamawiający  zaniechał  przeprowadzenia  pogłębionej,  merytorycznej  analizy 

wyjaśnień złożonych przez Wykonawcę i poprzestał na jedynie formalnej ich ocenie; 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 7 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty SAAB, 

mimo iż oferta tego wykonawcy jest niezgodna z treścią SIWZ w zakresie opisanym 

w 

niniejszym odwołaniu; 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 2 Pzp i art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp oraz art. 

89 ust. 1 pkt 6 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez  zaniechanie odrzucenia oferty 

SAAB,  mimo  iż  oferta  tego  wykonawcy  zawiera  nieprawidłowe  wyliczenie  ceny 

ofertowej  i  jako  taka  pozostaje  sprzeczna  z  treścią  SIWZ  oraz  poprawienie  tej 

nieprawidłowości  jako  oczywistej  omyłki  rachunkowej  w  sytuacji,  gdy  omyłka 

popełniona  przez  SAAB  nie  może  zostać  uznana  za  oczywistą  omyłkę  rachunkową 

i je

dnocześnie nie mogła być poprawiona w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp jako tzw. inna 

omyłka; 

art.  8  ust.  3  w  zw.  z  art.  8  ust.  1  Pzp  i  art.  7  ust.  1  Pzp,  poprzez  automatyczną, 

niepoprzedzoną należną analizą okoliczności faktycznych i stanu prawnego odmowę 

ujawnienia  informacji,  które  ELBIT  oraz  SAAB  zastrzegli  jako  stanowiące  tajemnicę 

przedsiębiorstwa  w  rozumieniu  przepisów  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej 

konkurencji i uznanie tego zastrzeżenia za skuteczne w sytuacji, gdy wykonawcy ci nie 

wykazali  w  sposób  należyty,  że  zastrzegane  przez  nich  informacje  mają  walor 

tajemnicy przedsiębiorstwa, czym Zamawiający w znacznym stopniu ogranicza realną 

możliwość  skorzystania  przez  Odwołującego  z  przysługujących  mu  na  mocy  Pzp 

środków ochrony prawnej; 

art. 7 ust. 1 P

zp przez prowadzenie niniejszego postępowania o udzielenie zamówienia 

w  sposób  naruszający  zasady  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania 

wykonawców, a także zasad przejrzystości i proporcjonalności. 

Wobec powyższego wniesiono o uwzględnienie odwołania w całości oraz nakazanie 

zamawiającemu dokonania następujących czynności:  



unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, 



ponownego badania i oceny 

ofert złożonych w postępowaniu, a w ramach tej czynności 

odrzucenie 

ofert  złożonych  przez  CUBIC  i  SAAB,  z  uwagi  na  niezgodność  ofert 

z postanowieniami SIWZ, w

skazaną w odwołaniu oraz rażąco niską cenę w stosunku 

do przedmiotu zamówienia, 



wybór jako oferty najkorzystniejszej oferty złożonej przez odwołującego, 

ewentualnie,  tj.  na  wypadek  przyjęcia  przez  Izbę,  że  na  obecnym  etapie  postępowania  nie 

zachodzą  podstawy  do  nakazania  zamawiającemu  odrzucenia  oferty  SAAB,  wniesiono 

o 

nakazanie zamawiającemu  ponownego  badania i  oceny  ofert  złożonych w  postępowaniu, 

a 

w  ramach  tej  czynności  odrzucenie  oferty  złożonej  przez  CUBIC  oraz  udostępnienie 

wyjaśnień złożonych przez SAAB i ELBIT w trybie art. 90 ust. 1 Pzp. 

Ponadto  wniesiono  o  dopuszczenie  i  przeprowadzenie  dowodów  załączonych  do 

odwołania oraz przedstawionych na rozprawie, na okoliczności wskazane w ich uzasadnieniu 

oraz  o 

zasądzenie  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego  kosztów  postępowania 

odwoławczego,  według  norm  przewidzianych  przepisami  prawa,  w  tym  kosztów  wpisu  od 

odwołania. 

W  uzasadnieniu  wniesionego  środka  zaskarżenia  odwołujący,  w  zakresie  zarzutów 

dotyczących oferty wykonawcy SAAB, wskazał co następuje. 

I. 

Zarzuty 

dotyczące niezgodności oferty z SIWZ: 

Dysk twardy Stacji Graficznej SG zaoferowany przez SAAB. 

Zamawiający  w  Tabeli  4.  „Wymagania  techniczne  oferowanych  podzespołów  Stacji 

Graficznej  SG" 

poz. 4. „Dysk twardy", str. 13 Załącznika nr 5 do SIWZ  - Formularza Oferty 

(w 

wersji 

uwzględniającej 

zmiany 

wynikające 

z 

p

isma 

Zamawiającego 

znak 

IU/STLąd/12452/18 z dnia 18.10.2018 r.) wprowadził następujące wymogi odnoszące się do 

zamawianych  dysków:  1  x  1000  GB  SSD  i  2x6TB  SATA3  7200  rpm-  dyski  HDD 

zamontowane w wyjmowanych kieszeniach. 

W  ocenie  Odwołującego,  wobec  powyższego,  należało  zaoferować  1  dysk 

o 

pojemności 1000 GB, który jak wynika z użytego przez Zamawiającego określenia SSD (ang. 

solid-stat

e drive) ma być dyskiem półprzewodnikowym oraz 2 dyski o pojemności 6 TB, które 

mają  być  dyskami  magnetycznymi  HDD  (ang.  hard  disk  drive).  Wykonawca  SAAB 

w 

Formularzu cenowym oświadczył, że oferowana przez niego Stacja Graficzna SG spełnia 

powyższy wymóg SIWZ (str. 15 oferty, Tabela 4, poz. 4). Jednakże z dodatkowych informacji 

odnośnie do oferowanego sprzętu, zawartego w Tabeli 2 oferty wynika, że zaoferowane przez 

Odwołującego dyski wymogów tych nie spełniają. W pkt 14 oferty, Tabeli 2, poz. 4, Wykonawca 

SAAB  oświadczył,  że  oferuje  następujące  3  dyski  twarde:  1*1TB  7200  RPM  SATA  3.5in  - 

Z5J60AV i 2*6TB 7200 SATA Enterprise 3.5in 3rd - Z5J87AV.  

Zdaniem  Odwołującego  opis  pierwszego  z  wymienionych  przez  SAAB  dysków 

świadczy o tym, że nie jest to dysk SSD, jak wymagał tego Zamawiający, a dysk typu HDD. 

Dwa dyski wymienione w 

dalszej kolejności stanowią dyski HDD i są zgodne z wymaganiami 

Zamawiającego.  Tytułem  wyjaśnienia  wskazać  należy,  ze  dysk  SSD,  zamiast  obrotowych 

talerzy magnetycznych, które występują w dyskach typu HDD, posiada do zapisu pamięć flash, 

która  jest  nieruchoma.  Tym  samym,  w  odniesieniu  do  dysku  SSD,  nie  może  być  mowy 

o 

prędkości  obrotu  oznaczanej  jako  RMP),  czy  rozmiarze  dysku  (oznaczanej  w  calach, 

skrótem  „in").  Skoro  więc  w  budowie  dysków  SSD  nie  występują  obrotowe  talerze 

magnetyczne,  to  przy  jego  opisie  producenci  nie  posługują  się  parametrami:  prędkość 

obrotowa  (RPM  -  rounds  per  minute  - 

obroty  na  minutę),  rozmiar  talerza  magnetycznego 

wyrażonym w calach (np. 3.5in). Użycie tych oznaczeń, przy podanym przez SAAB dysku (poz. 

)  świadczy  zatem  o  tym,  że  zaoferowany  dysk  jest  dyskiem  HDD  -  w  sytuacji,  gdy 

Zamawiający  wymagał  dysku  SSD.  Przy  opisie  dysku  podano  mianowicie  wartość 

obrotów  na  minutę  (RPM),  a ponadto wskazano rozmiar  ruchomych dysków:  3.5  cala 

(inch).  Również  inne  dowody,  w  tym  informacje  powszechnie  dostępne  w  Internecie, 

potwierdzają, że model Z5J60AV stanowi dysk HDD, a nie dysk SSD (link). 

Mając  na  uwadze  powyższe,  według  Odwołującego  -  w  sytuacji  zaoferowania 

urządzenia zgodnego z SIWZ - nie może być mowy o omyłce wykonawcy, przy wpisywaniu do 

Tabeli parametrów oferowanego urządzenia, o czym świadczyć miałyby inne elementy oferty. 

Tym  samym  nie  jest  możliwe  poprawienie  omyłki  wykonawcy  (np.  poprzez  wykreślenie 

jednego  z 

omyłkowo  wskazanych  parametrów).  Dobór  urządzeń  spełniających  wymagania 

SIWZ leżał po stronie wykonawców i co za tym idzie omyłkę SAAB można byłoby poprawić 

wyłącznie dobierając inne urządzenie od zaoferowanego przez Wykonawcę. Takie działanie 

w 

świetle przepisów Pzp jest jednak działaniem niedopuszczalnym, w szczególności nie mieści 

się w czynnościach dopuszczonych przez art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp.  

Odwołujący  dodał,  że  dyski  SS  -  dzięki  przyjętemu  rozwiązaniu  technicznemu  -  są 

dyskami  wydajniejszymi  i  trwalszymi, 

od  standardowych  dysków  magnetycznych  HDD 

(z talerzami).  Standardowy  dysk  magnetyczny  HDD  (ang.  hard  disk  drive)  jest  oparty  na 

konstrukcji zespołu ruchomych dysków, stanowiących nośnik danych, w zamkniętej obudowie, 

w  której  znajdują  się  głowice  odpowiedzialne  za  odczyt  i  zapis  danych.  Stąd  parametry 

określające  podtyp  tego  dysku  to  rozmiar  i  prędkość  obrotowa  talerzy,  czyli  elementy 

charakterystyczne  dla  tego  typu  urządzenia.  Z  uwagi  na  brak  ruchomych  części  i  nowszą 

technologię,  wymagany  przez  Zamawiającego  dysk  SSD  charakteryzuje  się  nawet 

kilkadziesiąt  razy  krótszym  czasem  dostępu  i  większą  odpornością,  a  w  konsekwencji 

bezawaryjnością pracy, co w znaczący sposób odróżnia go od starszej technologii HDD. Zalet 

SSD jest więcej: dyski te oferują niższy poziom hałasu, większy zakres temperatur, w jakich 

pracuje urządzenie, a także mniejszy rozmiar, w porównaniu do HDD. Nie można więc przyjąć, 

że  wykonawca  zaoferował  Zamawiającemu  rozwiązanie  równoważne.  HDD  to  urządzenie, 

które nie spełnia wymogu SSD i tym samym oferta obejmująca urządzenie HDD jest niezgodna 

z  treścią  SIWZ.  Nie  ma  w  tym  zakresie  możliwości  traktowania  HDD  jako  rozwiązania 

równoważnego SSD, czy też wezwania do wyjaśnienia tej treści oferty, ponieważ Wykonawca 

SAAB  w  jednoznaczny  sposób  sformułował  ją  w  sposób  niespełniający  wymagań 

Zamawiającego, co skutkuje koniecznością odrzucenia oferty tego Wykonawcy. 

Stacja Graficzna zaoferowana przez SAAB nie posiada wymaganej SIWZ liczby zatok. 

Zamawiający  w  Tabeli  4.  „Wymagania  techniczne  oferowanych  podzespołów  Stacji 

Graficznej  SG  w  poz.  1,  str.  12  Załącznika  nr  5  do  SIWZ  -  Formularza  Oferty  (w  wersji 

uwzględniającej zmiany wynikające z pisma Zamawiającego znak IU/STLąd/12452/18 z dnia 

2018 r.) wprowadził następujący wymóg odnośnie do płyty głównej: Na płycie głównej 

min. 8 x 

SATA z obsługą RAID (…). 

Zdaniem  Odwołującego  wymóg  ten  oznacza,  że  Stacja  Graficzna  SG  ma  umożliwić 

podłączenie  minimum  8  dysków  twardych  -  za  pomocą  SATA  (ang.  Serial  Advanced 

Technology  Attachment),  tj.  magistrali 

komputerowej  służącej  do  łączenia  stacji  z  dyskami 

twardymi,  poprzez  posiadanie  co  najmniej  8  tzw.  zatok  (ang.  bays;  czyli  złącz,  za  pomocą 

których  podłącza  się  poszczególne  dyski  twarde  do  komputera).  Żądana  przez 

Zamawiającego  funkcjonalność  ma  istotne  znaczenie,  bowiem  umożliwia  rozszerzenie 

pamięci Stacji do minimum 8 dysków twardych, co znacząco zwiększa jej funkcjonalność. 

Wykonawca  SAAB  zaoferował  Zamawiającemu  płytę  główną  HP  Z8  G4  WKS,  kod 

producenta:  Z3Z16AV (str.  13  oferty).  Zgodnie  ze  specyfikac

ją techniczną producenta (link) 

SAAB  zaoferował  rozwiązanie  posiadające  tylko  4  zatoki  na  dyski  twarde,  a  zatem 

niespełniające  wymagań  SIWZ.  Sam  fakt  posiadania  8  portów  SATA  nie  pozwala 

Zamawiającemu  na  skorzystanie  z  rozszerzenia  funkcjonalności  komputera  poprzez 

podłączenie  dodatkowych  8  dysków,  ponieważ  w  stacji  znajdują  się  tylko  4  zatoki,  a  więc 

dodatkowe dyski nie mogą zostać fizycznie podłączone. Fakt, że niespełnienie wymogów 

dot. liczby zatok SATA stanowi niezgodność oferty z SIWZ, według Odwołującego, potwierdza 

uchwała Izby z 16.09.2014 r. sygn. akt KIO/KD 77/14. 

Stacja SD SAAB nie posiada wymaganej liczby portów USB. 

Zamawiający  w  pkt  3.11  SIWZ  wskazał,  że  sprzęt  informatyki  i  oprogramowanie 

stanowiące wyposażenie systemu musi spełniać minimalne wymagania określone w „Wykazie 

obowiązujących standardów sprzętu informatyki i oprogramowania do stosowania w resorcie 

obrony narodowej" w wersji aktualnej w dniu składania ofert, zgodnie z Decyzją nr 207/MON 

Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2009 r. (Dz. Urz. Ministra Obrony Narodowej 

Nr  13  poz.  145).  Na  str.  43  Wykazu  obowiązujących  standardów  sprzętu  informatyki 

i oprogramowania  do  stosowania  w  resorcie  obrony  narodowej  z  dnia  10  stycznia  2018  r., 

aktualnego w dniu składania ofert, w odniesieniu do pkt 2.2.3 Stacja robocza SD, w pozycji 

„Wymagania dodatkowe”, pkt 1 wskazano: „wbudowane porty nie mniej niż 11 x USB, w tym 

10 portów wyprowadzonych na zewnątrz komputera: nie mniej niż 4 z przodu obudowy w tym 

2 x USB 3.0 (dopuszczalne złącza Type-C) i 6 z tyłu w tym 4 x USB 3.0 (...)”. 

Wykonawca  SAAB  zaoferował  Zamawiającemu  płytę  główną  Stacji  Roboczej: 

HP Z2 

TWR  G4  WKS,  kod  producenta  2YW27AV  (str.  13  oferty).  Zgodnie  ze  specyfikacją 

techniczną  producenta  (link).  Stacja  SD  oferowana przez  SAAB  posiada  tylko 3  porty  USB 

z 

przodu  obudowy,  a  więc  nie  spełnia  pkt  3.11  SIWZ  w  zw.  z  wykazem  obowiązujących 

standardów  sprzętu  informatyki  i  oprogramowania  do  stosowania  w  resorcie  obrony 

narodowej. Do tej kwestii

, zdaniem Odwołującego, odnosi się uchwała Izby KIO/KD 77/14. 

Stacja SD SAAB nie posiada wymaganego złącza PCI 32bit. 

Zamawiający  w  Tabeli  3,  poz.  1  „Wymagania  techniczne  oferowanych  podzespołów 

Stacji  Roboczej  SD"  str.  11  Załącznika  nr  5  do  SIWZ  -  Formularza  Oferty  (w  wersji 

uwzględniającej zmiany wynikające z Pisma Zamawiającego znak IU/STLąd/12452/18 z dnia 

2018  r.)  wprowadził  wymóg,  aby  płyta  główna  posiadała  jedno  niezajęte  złączę  PCI 

32bit. Omawiane złącze (ang. Peripheral Component Interconnect) to magistrala komputerowa 

do  przyłączania  kart  rozszerzeń  do  płyty  głównej,  np.  karty  graficznej,  dźwiękowej  czy 

sieciowej.  Jest  to  istotny  wymóg  pozwalający  Zamawiającemu  na  rozbudowanie  stacji 

i 

zwiększenie jej funkcjonalności w razie potrzeb. 

Wykonawca  SAAB  zaoferował  Zamawiającemu  płytę  główną  Stacji  Roboczej: 

HP Z2 TWR  G4  WKS,  kod  producenta:  2YW27AV  (str.  13  oferty),  co  zgodnie  z  linkiem 

podanym  w 

odwołaniu,  według  Odwołującego,  nie  posiada  wymaganego  złącza  PCI  32bit, 

a 

więc  nie  spełnia  wymogów  Załącznika  nr  5  do  SIWZ.  O  sytuacji  braku  złącza  PCI  Izba 

orzekała w wyroku z 04.11.2014 r. sygn. akt KIO 2170/14. Brak złącza ogranicza możliwość 

rozszerzenia oferowanego sprzętu i jednocześnie świadczy o niespełnieniu wymogów SIWZ. 

Dalej  Odwołujący  wskazał,  że  w  postępowaniu  wykonawcy  mieli  prawo  zaoferować 

sprzęt  w  wersji  podstawowej  lub  zmodyfikowany  w  taki  sposób,  by  spełniał  wymogi  SIWZ. 

Wówczas,  co  oczywiste,  Wykonawca  musiałby  jednoznacznie  określić  w  ofercie  przy 

podawaniu oznaczenia, np. płyty głównej, że jest to podzespół „zmodyfikowany do wymagań 

SIWZ" czy też „dostosowany do potrzeb Zamawiającego".  

W konsekwencji powyższego brak adnotacji tego typu świadczy o zaoferowaniu przez 

W

ykonawcę rozwiązania w wersji podstawowej - katalogowej producenta. Jeżeli taka wersja 

urządzenia  jest  niezgodna  z  wymogami  SIWZ,  a  z  taką  sytuacją  mamy  do  czynienia 

w 

niniejszej  sprawie,  nie  sposób  twierdzić,  że  ta  niezgodność  zostanie  usunięta  poprzez 

zmodyfikowanie  wersji  podstawowej  urządzenia  -  jej  dopasowanie  do  wymogów  SIWZ. 

Wprowadzenie do oferty takiej możliwości byłoby zmianą jej treści (Wykonawca nie zaoferował 

urządzeń  w  wersji zmodyfikowanej, lecz podstawowej)  - zmianą niedopuszczalną w świetle 

art. 87 ust. 1 Pzp (musiałaby ona wystąpić w wyniku niedozwolonych tym przepisem negocjacji 

z wykonawcą, w wyniku których ustalono by dopiero, że owa modyfikacja jest konieczna oraz 

jakie elementy wymagają modyfikacji i w jakim zakresie wymagają modyfikacji). 

Odwołujący zaznaczył również, że działania takie nie mieściłyby się w dyspozycji art. 

87  ust.  2  Pzp  -  nie  c

hodzi  tu o poprawienie oczywistej  omyłki  pisarskiej, oczywistej|  omyłki 

rachunkowej  lub  innej  omyłki.  W  zakresie  innej  omyłki,  Zamawiający  nie  ma  możliwości 

samodzielnego ustalenia, wyłącznie na podstawie treści złożonej przez wykonawcę oferty, że 

w celu d

oprowadzenia do zgodności zaoferowanego rozwiązania z SIWZ konieczna i zarazem 

dopuszczalna  (możliwa  do  zaakceptowania  przez  producenta)  byłaby  modyfikacja 

rozwiązania podstawowego (a może raczej należałoby dobrać inne urządzenie, połączyć dwa 

rozwiązania podstawowe itp.), ani tym bardziej jak ostatecznie taką modyfikację należałoby 

przeprowadzić.  

Każda  próba  modyfikacji  powyższych  oświadczeń  SAAB  stanowiłaby  więc  de  facto 

negocjacje po terminie otwarcia ofert, niedozwolone na gruncie ustawy Pzp. Ponadto k

ażda 

z 

tych zmian stanowiłaby zmianę istotną, której dokonanie jest zabronione. Dobór urządzeń 

leżał  po  stronie  wykonawców  i  to  oni  musieli  podjąć  decyzję,  jakie  rozwiązania  techniczne 

zaoferować Zamawiającemu. Zamawiający nie może zastąpić ich w tym działaniu (sam dobrać 

właściwe urządzenia) lub mimo odmiennych oświadczeń wykonawcy założyć, że zaoferowane 

rozwiązania spełniają jednak wymogi SIWZ.  

Następnie  odwołujący  podniósł,  iż  gdyby  Zamawiający  nie  postawił  wymogów,  aby 

w 

Formularzu ofertowym wskazać konkretne oznaczenia podzespołów, a jedynie oświadczyć, 

że  spełniają  one  wymagania  z  SIWZ,  wówczas  nie  miałoby  znaczenia,  czy  Wykonawca 

zamierza  zaoferować  rozwiązanie  fabryczne  czy  dostosowane.  Jednak  w  niniejszym 

postępowaniu  Zamawiający  wprowadził  taki  wymóg  i  ma  on  konsekwencje  równe  dla 

wszystkich wykonawców - nie mogli oni wskazać „jakiegokolwiek"' sprzętu z założeniem, że 

będzie można go „dostosować" już po wyborze oferty, w drodze negocjacji z Zamawiającym. 

Wręcz  przeciwnie,  Zamawiający  po  to  żądał  określenia  podzespołów,  żeby  możliwe  było 

zweryfikowanie spełniania szczegółowych wymogów technicznych.  

W tej sytuacji, zdaniem Odwołującego, przyjąć należy, że oferta Wykonawcy SAAB jest 

niezgodna  z  treścią  SIWZ,  przy  czym  jest  to  niezgodność  istotna,  merytoryczna  (nie  tylko 

niezgodności o charakterze formalnym), niemożliwa do usunięcia przy zastosowaniu instytucji 

poprawy omyłki, o której mowa w art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp, czy też wyjaśnienia tej niezgodności 

w trybie art. 87 ust. 1 Pzp. 

II. 

Omyłka w wyliczeniu ceny. 

Według  Odwołującego  Wykonawca  SAAB  popełnił  w  swoim  Formularzu  omyłkę 

w wyliczeniu  ceny  ofertowej  (w

artość  brutto  całej  umowy)  podobną  do  tej,  jaką  popełnił 

wykonawca CUBIC, z 

tym zastrzeżeniem, że SAAB nie podał również w swoim Formularzu 

(rozbiciu) 

łącznej  ceny  odpowiednio  za  LSS,  KSSPW  i  STWPW,  co  dodatkowo  utrudnia 

rozstrzygnięcie, jakie były intencje wykonawcy i czy w ślad za tym poprawnie wyliczył on cenę 

ofertową, czy cenę za LSS, KSSPW i STWPW w rozbiciu na lata wykonywania umowy (i tylko 

te 

wartości powinny być zsumowane).  

Odwołujący podniósł, iż zgodnie z Formularzem stanowiącym Załącznik nr 5 do SIWZ 

wykonawcy  zobowiązani  byli  podać  rozbicie  ceny  ofertowej  na  następujące  zakresy:  LSS, 

KSSPW  i  STWPW,  z  dodatkowym  rozbiciem  na  poszczególne  lata  realizacji  umowy. 

Dodatkowo  Zamawiający  oczekiwał,  by  dla  poszczególnych  zakresów  podać  (wyodrębnić) 

cenę za szkolenia, które ma przeprowadzić wykonawca. Sposób skonstruowania Formularza 

cenowego sugerował przy tym, że wartość podawana przez wykonawcę dla zakresów LSS, 

KSSPW  i  STWPW  winna  jednak  obejmować  koszt  szkoleń  (w  Formularzu  Zamawiający 

posłużył się sformułowaniem „w tym"). Dodatkowo wymagane było podanie Łącznej wartości 

odpowiednio LSS, KSSPW i STWPW (wliczając szkolenia i DT). 

Wykonawca SAAB 

podał w swoim Formularzu cenowym ceny dla ww. elementów, przy 

czym  nie  jest  wiadome,  w  jaki  sposób  wykonawca  na  podstawie  tych  danych  ustalił  cenę 

ofertową (Wartość brutto całej umowy). Analiza Formularza cenowego nie daje odpowiedzi na 

pytanie,  czy Wykona

wca w rozbiciu ceny za LSS, KSSPW i STWPW na poszczególne lata 

realizacji umowy uwzględnił koszt szkoleń i dokumentacji technicznej (DT), jak wymagał tego 

Formularz,  a  następnie jeszcze dodatkowo doliczył  (drugi raz)  te  same wartości  do  łącznej 

ceny, czy w

skazane pozycje rozliczeniowe ceny szkoleń i DT nie obejmują i są ujęte wyłącznie 

(wbrew  oczekiwaniom  Zamawiającego)  w  pozycjach  noszących  tytuły,  odpowiednio. 

„Szkolenie" i „DT". 

W  tej  sytuacji,  w  celu  doprowadzenia  do  zgodności  wyliczeń  wynikających 

z Fo

rmularza cenowego można  było przyjąć dwa rozwiązania.  Założenie 1  -  cena  ofertowa 

(łączna wartość brutto umowy) podana przez SAAB jest prawidłowa, a co za tym idzie SAAB 

ceny szkoleń (wbrew wymogom Formularza) nie włączył do cen podanych za zakres: LSS, 

KS

SPW i STWPW ustalonych dla poszczególnych lat - w tej sytuacji Zamawiający powinien 

był  poprawić  wartości  podane  dla  LSS,  KSSPW  i  STWPW  ustalone  na  poszczególne  lata, 

doliczając  do  nich  cenę  szkoleń,  albo  założenie  2  -  Wykonawca  włączył  cenę  szkoleń  do 

roz

bicia LSS, KSSPW i STWPW na poszczególne lata (zgodnie z wymaganiami Formularza), 

a następnie - przy wyliczeniu ceny ofertowej - cenę szkoleń (z racji podawania ich w tej samej 

kolumnie poddawanej sumowaniu) ponownie doliczył do ceny ofertowej. Przy tym założeniu 

to łączna wartość brutto całej umowy została obliczona z dwukrotnym wliczeniem cen szkoleń, 

a więc błędnie. W sytuacji popełniono błąd w obliczaniu ceny i nie jest wiadome, w jaki sposób 

błąd ów należałoby poprawić, obowiązkiem Zamawiającego było odrzucenie oferty wykonawcy 

na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp. 

W  opinii  Odwołującego  Zamawiający  nie  mógł  wskazanej  omyłki  poprawić  jako 

oczywistej omyłki rachunkowej. Wynika to nie tylko z uwagi na różne możliwości poprawienia 

omyłki,  ale  także  i  z  tego  względu,  że  przy  wyborze  sposobu  jej  poprawienia  przez 

Zamawiającego, cena oferty obniżyła się o prawie 6 mln zł, co jest istotną zmianą. 

Zamawiający opisaną wadę oferty poprawił  w trybie art. 87 ust. 1 pkt 2 Pzp, tj. jako 

oczywistą omyłkę rachunkową. W ocenie Odwołującego ten tryb poprawienia omyłki nie mógł 

znaleźć  zastosowania  w  niniejszej  sprawie.  Formularz  cenowy  nie  wskazywał  w  sposób 

jednoznaczny, które pozycje należy zsumować w celu wyliczenia Wartości brutto całej umowy, 

tj. czy należy zsumować trzy pozycje opisane jako Łączna wartość odpowiednio LSS, KSSPW 

i  STWPW, czy  zliczyć  należy  ceny  podane  w  rozbiciu tych  zakresów  na  poszczególne  lata 

realizacji umowy. Co przy tym istotne w niniejszej sprawie, w zależności od zastosowanego 

obliczenia otrzymywało się różny  wynik matematyczny.  Zamawiający  nie mógł  więc wpierw 

w 

sposób oczywisty i jednoznaczny ustalić, jaki błąd w istocie popełnił wykonawca w ofercie, 

a kolejno  nie  dysponując  „wzorcem"  działania  matematycznego,  nie  mógł  pod ten  wzorzec 

podstawić danych SAAB i poprawnie go zastosować. 

Odwołujący dodał, że Zamawiający mógł rozważać jedynie zastosowanie art. 87 ust. 

pkt 3 Pzp, tj. poprawienie sprzeczności w Formularzu, jako tzw. innej omyłki. Rozważania te 

winny  j

ednak  prowadzić  do  wniosku,  że  omyłka  nie  może  zostać  poprawiona,  bowiem,  jak 

wskazano  powyżej,  istnieją  co  najmniej  dwa,  równie  logiczne  sposoby  poprawienia  omyłki 

i 

Zamawiający,  bez  dodatkowych negocjacji  z  wykonawcą,  nie może wybrać  jednego  i  tych 

sposo

bów. 

W dalszej kolejności Odwołujący zaznaczył, że dalsze zarzuty zostały postawione na 

wypadek nieuwzględnienia przez Izbę powyżej opisanych zarzutów, odnoszących się do oferty 

SAAB i uwzględnienia przez Izbę zarzutów odwołania złożonego przez ELBIT (KIO 1396/19) 

i 

przywrócenia tego Wykonawcy do Postępowania.  

Odwołujący dodał, że w sytuacji uwzględnienia przez Izbę zarzutu naruszenia przez 

Zamawiającego  art.  8  ust.  3  Pzp,  Izba  winna  nakazać  unieważnienie  czynności  wyboru 

najkorzystniejszej oferty i ponowi

enie badania i oceny ofert, w ramach której to Zamawiający 

miałby możliwość udostępnienia Odwołującemu żądanych przez niego dokumentów - dopiero 

tak  przeprowadzona  procedura  badania  i  oceny  ofert  otworzy  Odwołującemu  termin  do 

złożenia  odwołania  w  oparciu  o  okoliczności  faktyczne  wynikające  z  dokumentów  obecnie 

zastrzeżonych jako tajemnica przedsiębiorstwa wykonawców i zagwarantuje Odwołującemu 

realną możliwość skorzystania ze środków ochrony prawnej. 

III. 

Zarzut dotyczący  zaniechania udostępnienia przez  zamawiającego wyjaśnień ELBIT 

i SAAB. 

Odwołujący  podniósł,  iż  z  analizy  udostępnionych  mu  załączników  do  protokołu 

postępowania wynika, że Zamawiający nie udostępnił mu następujących dokumentów: 

wyjaśnień  w  zakresie  rażąco  niskiej  ceny  wykonawcy  ELBIT  -  pisma  z  dnia 

12.12.2018 r. oraz pisma z dnia 30.01.2019 r. - 

Zamawiający udostępnił Odwołującemu 

jedynie uzasadnienie zastrzeżenia tajemnicy przedsiębiorstwa, 

wyjaśnień  w  zakresie  rażąco  niskiej  ceny  wykonawcy  SAAB  -  pismo  z  dnia 

12.12.2018r.  - 

Zamawiający  udostępnił  Odwołującemu  jedynie  uzasadnienie 

zastrzeżenia tajemnicy przedsiębiorstwa, 

kolejnych  wyjaśnień  w  zakresie  rażąco  niskiej  ceny  wykonawcy  SAAB  (wezwaniem 

z dnia  16.01.

2019  r.  Zamawiający  wezwał  SAAB  do  złożenia  kolejnych  wyjaśnień 

rażąco niskiej ceny; pismem z dnia 24.01.2019 r. SAAB zawnioskował o wydłużenie 

terminu na złożenie wyjaśnień rażąco niskiej ceny do dnia 8 lutego 2019 r.; pismem 

z dnia  28.01.

2019  r.  Zamawiający  wyraził  zgodę  na  wydłużenie  terminu,  jednak  nie 

udostępnił  Odwołującemu  ani  złożonych  wyjaśnień  rażąco  niskiej  ceny  ani 

zastrzeżenia ich jako tajemnicy przedsiębiorstwa). 

W  opinii  Odwołującego  Wykonawca  ELBIT  i  Wykonawca  SAAB  nie  sprostali 

obowiązkowi  wykazania,  że  zastrzegane  przez  nich  informacje  stanowią  tajemnicę 

przedsiębiorstwa,  ograniczając  się  do  przedstawienia  lakonicznych,  ogólnikowych 

i 

gołosłownych  uzasadnień.  W  uzasadnieniach  objęcia  informacji  tajemnicą  gospodarczą 

Wykonawcy - 

w zasadzie wyłącznie - powołali się na podstawy prawne zastrzegania informacji 

jako tajemnicy przeds

iębiorstwa oraz na cytaty z orzecznictwa i doktryny. 

W 

uzasadnieniu zastrzeżenia tajemnicy wyjaśnień rażąco niskiej ceny ELBIT wskazuje 

(dokument  z  dnia  12.12.

2018  r.),  że  informacje  zastrzegane  mają  charakter  handlowy, 

techniczny oraz organizacyjny. Podno

si, że zawarte w wyjaśnieniach ceny informacje stanowią 

kalkulacje  cenowe,  informacje  nt.  organizacji  i  sposobu  pracy,  oferty  cenowe,  kopie  umów 

i 

porozumień, informacje nt. planów i zamierzeń, w tym w zakresie serwisu i dostaw na terenie 

Polski.  Wyjaśnienia  zawierają  ponadto,  jak  wskazuje  ELBIT,  opisy  technologii  i  ujawniają 

kontakty  handlowe  oraz  czynniki  cenotwórcze.  Treść  zastrzeżeń  zamyka  się  na  trzech 

stronach  (w  zakresie  wyjaśnień  złożonych  dnia  30.01.2019  r.  ELBIT  wskazuje  podobnie, 

odnosząc się jedynie do informacji zawartych w tym dokumencie) i sprowadza się w zasadzie 

do opisania, jakie informacje są zastrzegane.  

Zdaniem  Odwołującego  nie  sposób  z  treści  tego  uzasadnienia  wyczytać,  na  czym 

dokładnie, zdaniem Wykonawcy, polega wartość gospodarcza tych informacji - ta okoliczność 

nie  jest  przez  wykonawcę  wykazana,  bowiem  sam  rodzaj  informacji  zastrzeganych  nie 

przes

ądza jeszcze o tym, że dana informacja ma, w konkretnych okolicznościach faktycznych, 

wartość gospodarczą i jaka ta wartość jest. Wyjaśnienia nie wskazują przy tym, aby informacje 

objęte  zastrzeżeniem  miały  walor  stałości,  tj.  aby  mogły  być  wykorzystane  w  przyszłej 

działalności  Wykonawcy  i  nie  służyły  tylko  wykazaniu  „rynkowego"  charakteru  ceny  w  tym 

konkretnym postępowaniu, z uwzględnieniem wymagań danej SIWZ. 

Odwołujący zauważył dalej, że w przypadku wykonawcy SAAB (zastrzeżenie tajemnicy 

przedsiębiorstwa, pismo z dnia 12.12.2018 r.) Wykonawca ten cytuje art. 11 ust. 2 u.z.n.k. oraz 

podnosi,  że  w  ramach  wyjaśnień  rażąco  niskiej  ceny  przedstawił  kalkulacje,  informacje  nt. 

funkcjonowania  oferowanych  systemów,  opisał  z  jakich  modułów  sprzętowych  oraz 

oprogramowania  korzysta.  Zdaniem  SAAB,  prezentowane  informacje  mają  wartość 

technologiczną  i  gospodarczą  (pozwalają  uzyskać  przewagę  konkurencyjną)  i  wartość 

gospodarczą,  jednak  poza  takim  stwierdzeniem  (ogólnym  i  gołosłownym)  Wykonawca  nie 

wskazuje  w  jaki  sposób  ujawnienie  tych  informacji  mogłoby  pogorszyć  jego  pozycję 

konkurencyjną i doprowadzić do powstania po jego stronie szkody. Nie wiadomo więc, z czego 

tak naprawdę ma wynikać wartość gospodarcza zastrzeganych informacji. SAAB podał także, 

że  informacji  tych  nie  udostępnił  oraz  że  dostęp  do  nich  ma  ograniczone,  wąskie  grono 

pracowników,  jednak  te  informacje  nie  są  poparte  żadnymi  dowodami,  np.  w  postaci 

dokumentów  zawierających  wewnętrzne  regulacje  dotyczące  zachowania  informacji 

w 

poufności, zobowiązania do zachowania w poufności. 

Biorąc  pod  uwagę  powyższe,  zdaniem  Odwołującego,  zastrzeżenie  informacji  jako 

tajemnica  przedsiębiorstwa  przez  ELBIT  i  SAAB  jest  w  dużej  mierze  gołosłowne,  gdy 

tymczasem każdy wykonawca powinien sprecyzować i wykazać już w ramach uzasadnienia 

załączonego  do  oferty,  w  jaki  sposób  odtajnienie  konkretnych  informacji  osłabiłoby  jego 

pozycję rynkową.  

Odwołujący  podniósł  dalej,  że  obaj  Wykonawcy  nie  powołali  w  treści  zastrzeżeń 

żadnych  przekonujących  argumentów,  które  uprawdopodobniałyby,  że  ujawnienie 

konkretnych,  zastrzeżonych  przez  nich  informacji,  może  doprowadzić  do  powstania  po  ich 

stronie  szkody.  Nie  wskazano  zatem  n

a  istnienie  związku  przyczynowo  -  skutkowego 

pomiędzy ujawnieniem określonego rodzaju zastrzeganej informacji, a możliwością powstania 

szkody.  Nie  wskazano 

na  żadne  dowody,  które  miałyby  potwierdzać  podjęcie  działań 

służących ochronie zastrzeganych informacji (SAAB). Poziom ogólności zastrzeżeń jest przy 

tym  tak  duży,  że  mogłyby  one  stanowić  uzasadnienie  do  zastrzeżenia  w  zasadzie 

jakichkolwiek informacji.  

Zatem,  według  Odwołującego,  nie  została  wykazana  kluczowa  okoliczność,  że 

zastrzegane  informacje  spełniają  wymagania  definicji  „tajemnicy  przedsiębiorstwa",  w  tym 

w 

szczególności,  że  posiadają  wartość  gospodarczą  i  jakie  mają  przełożenie  na  pozycję 

konkurencyjną tych Wykonawców. Ponadto wprost pojawiają się sformułowania wskazujące 

na  fakt,  że  niektóre  z  tych  informacji  odnoszą  się  wyłącznie  do  tego  konkretnego 

postępowania. 

W  opinii  Odwołującego  wadliwe  zastrzeżenie  tajemnicy  potwierdził  również 

Zamawiający, który w odniesieniu do wyjaśnień rażąco niskiej ceny ELBIT ( w piśmie z dnia 

11.01.2019 r.) stwier

dził, że „(...) w wyniku niedochowania ustawowych wymogów dotyczących 

zastrzegania  tajemnicy  przedsiębiorstwa,  w  odniesieniu  do  wymienionych  na  wstępie 

niniejszego Zawiadomienia dokumentów, a także samego uzasadnienia zastrzeżenia (str. 1 -

4 wyjaśnień) Zamawiający uznaje dokonane zastrzeżenia za nieskuteczne i informacje te będą 

udostępnione  w  terminie  określonym  w  art.  96  ust.  3  ustawy  Pzp,  tj.  od  dnia  wyboru 

najkorzystniejszej  oferty  lub  unieważnienia  postępowania".  Zamawiający  postanowił  więc 

odtajnić  zastrzeżenie  tajemnicy,  jak  również  część  dokumentów  składających  się  na 

wyjaśnienia  rażąco  niskiej  ceny  (przy  czym  ostatecznie,  po  dokonaniu  wyboru 

najkorzystniejszej oferty udostępnił jedynie treść zastrzeżeń tajemnicy przedsiębiorstwa, bez 

jakichkolwiek  d

okumentów  stanowiących  wyjaśnienia  rażąco  niskiej  ceny).  Ta  decyzja 

Zamawiającego  nie  była  przedmiotem  zaskarżenia  przez  ELBIT  i  w  udostępnionych 

Odwołującemu dokumentach brak informacji, by była ona z własnej inicjatywy Zamawiającego 

zmieniona.  Tym  bardzi

ej  więc  dziwi  to,  że  mimo  takiej  decyzji,  Zamawiający  ostatecznie 

wyjaśnień ceny złożonych przez ELBIT nie udostępnił. 

Odwołujący dodał, że Wykonawca ELBIT, jako dowody podjęcia niezbędnych działań 

w celu zachowania informacji w poufności (co zdaniem Odwołującego nie jest równoznaczne 

z 

zachowaniem w tym zakresie należytej staranności), przedstawił wyciąg z umów o zakazie 

konkurencji,  umowy  o zachowaniu poufności  oraz  wyciąg  z  umowy  konsorcjum  i  w  sposób 

dość  niewyraźny  wspomniał  o  wewnętrznych  regulacjach  w  ramach  prowadzonej  polityki 

bezpieczeństwa  i  poufności  informacji  oraz  fizycznych  i  prawnych  środkach  ochrony.  Przy 

czym  odniesiono  się  do  jednego  podmiotu,  natomiast  konsorcjum  składa  się  z  trzech 

podmiotów.  Jest  więc  wątpliwym,  aby  wszystkie  podmioty  tworzące  konsorcjum  działały 

w 

oparciu o jedną politykę bezpieczeństwa i te same procedury. Tymczasem SAAB w ogóle 

nie udowodnił, że podejmuje jakiekolwiek działania w zakresie ochrony swych informacji. 

Wobec 

powyższego,  zdaniem  Odwołującego,  nieujawnienie  przez  Zamawiającego 

informacji zastrzeżonych przez ELBIT i SAAB jako tajemnica przedsiębiorstwa narusza prawo. 

Zamawiający  nie  udźwignął  spoczywającego  na  nim  obowiązku  właściwego  zbadania 

zasadności zastrzeżenia tajemnicy, dokonanej przez Wykonawców. Analiza w tym zakresie 

powinna  być  wszechstronna  i  odnosić  się  zarówno  do  treści  zawartych  w  zastrzeżonych 

informacjach, jak i okoliczności towarzyszących zastrzeżeniu tajemnicy przedsiębiorstwa.  

Odwołujący podkreślił również, że w jego ocenie nie doszło do wystąpienia okoliczności 

wskazanych  w  art.  131v  pkt  1  Pzp. 

Świadczy  o  tym  zarówno  zakres,  jak  i  charakter, 

zastrzeżonych  przez  ELBIT  i  SAAB  informacji,  w  szczególności  fakt,  że  informacje 

opracowane zostały na podstawie danych wynikających z opisu przedmiotu zamówienia, które 

dostępne są dla wszystkich przedsiębiorców biorących udział w postępowaniu. Zamawiający 

również  takiej  podstawy  prawnej,  dla  odmowy  udostępnienia  żądanych  dokumentów,  nie 

wskaz

ał. 

Odwołanie w sprawie o sygn. akt: KIO 1396/19: 

W  dniu  19 

lipca  2019  r.  odwołanie  wobec  czynności  i  zaniechań  zamawiającego 

w 

postępowaniu  wnieśli  wykonawcy  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

konsorcjum Elbit Systems Ltd., P.O.B. 539 Haifa 31053 Izrael, RUAG Defence France SAS, 

Zone  Albipôle,  Chemin  Jean  Thomas,  81150  Terssac,  Francja,  Autocomp  Management 

Sp. z o.o., ul. 1 Maja 36,71-627 Szczecin 

(dalej zwani jako „odwołujący”).  

W  odwołaniu  zostały  postawione  zamawiającemu  następujące  zarzuty  naruszenia 

(pisownia oryginalna): 

A. 

W odniesieniu do oferty Konsorcjum Cubic: 

art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  i  3  Pzp  poprzez  zaniechanie 

odrzucenia oferty Konsorcjum Cubic mimo: 

a) 

niewskazania w ofercie wartości dokumentacji technicznej (DT), 

b) 

błędów w zakresie wartości szkoleń, 

c) 

błędów w określeniu wartości umowy w rozbiciu na lata realizacji. 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 87 ust. 1-2 Pzp oraz art. 87 ust. 2 pkt 2 Pzp 

w zw. z art. 7 ust. 1 i 3 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty Konsorcjum 

Cubic oraz prowadzenie z Konsorcjum Cubic negoc

jacji dotyczących złożonej 

oferty, w konsekwencji których dokonana została niedozwolona zmiana treści 

oferty,  błędnie  zakwalifikowana  jako  poprawienie  oczywistych  omyłek 

rachunkowych lub wyjaśnienie treści oferty, 

art.  89  ust.  1  pkt  6  Pzp  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  i  3  Pzp  poprzez  zaniechanie 

odrzucenia oferty Konsorcjum Cubic, mimo iż zawiera błędy w obliczeniu ceny 

w zakresie wartości DT, wartości szkoleń oraz łącznych wartości oferowanych 

systemów, a w konsekwencji w zakresie zaoferowanej ceny (w tym z rozbiciem 

na lata realizacji), 

art. 89 ust. 1 pkt 4 Pzp oraz art. 90 ust. 2-3 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty wykonawcy Konsorcjum Cubic, pomimo że przedmiotowa oferta zawiera 

rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, 

art. 89 ust. 1 pkt 3 Pzp w zw. z art. 3 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 15 ust. 1 ustawy 

z 

dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (dalej: „UZNK”) 

poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  Konsorcjum  Cubic  pomimo,  iż  jej 

złożenie stanowiło czyn nieuczciwej konkurencji, 

art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 i 3 Pzp poprzez zaniechanie 

odrzucenia  oferty  Konsorcjum  Cubic  oraz  wybór  tej  oferty  jako 

najkorzystniejszej pomimo zaoferowania przez tego wykonawcę podzespołu w 

postaci  zasilacza  do  Stacji  Robocz

ej  SD  niezgodnego  z  treścią  specyfikacji 

istotnych  warunków  zamówienia  obowiązującej  w  Postępowaniu  (dalej: 

„SIWZ”), 

24  ust.  2  pkt  2  Pzp  w  zw.  art.  131e  ust.  1  pkt  1  Pzp,  poprzez  zaniechanie 

wykluczenia  Konsorcjum  Cubic,  pomimo,  iż  gwarancja  wadialna  złożona 

z 

ofertą tego wykonawcy nie zabezpiecza oferty Konsorcjum Cubic. 

B. 

W odniesieniu do oferty Odwołującego: 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez bezprawne odrzucenie 

oferty Odwołującego oparte na błędnej ocenie, że treść tej oferty jest niezgodna 

z treścią SIWZ w zakresie wskazanym w uzasadnieniu jej odrzucenia, 

art. 65 § 1 Kodeksu cywilnego („Kc”) w zw. z art. 14 ust. 1 Pzp poprzez błędną 

wykładnię oświadczenia woli Odwołującego zawartego w ofercie oraz błędną 

wykładnię  treści  SIWZ  i  w  konsekwencji  przyjęcie,  że  oferta  jest  niezgodna 

z 

treścią SIWZ; 

art. 90 ust. 1 - 3 Pzp oraz art. 87 ust. 1 Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp oraz 

art. 7 ust. 1 Pzp poprzez: 

bezprawne  przyjęcie,  że  wyjaśnienia  Odwołującego  mające  na  celu 

wykazanie podst

aw kalkulacji ceny i składane po terminie składania ofert 

mogą stanowić podstawę odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 

2 Pzp w oparciu o informacje nie wymagane w SIWZ na etapie składania 

ofert,  a  dopiero  na  etapie  realizacji  umowy  oraz  nie  żądane  od  innych 

wykonawców  i  nie  stanowiące  wiążącej  oferty  Odwołującego,  co 

poskutkowało  bezprawnym  odrzuceniem  oferty  Odwołującego  oraz 

rażącym naruszeniem zasady uczciwej konkurencji, równego traktowania 

wykonawców, przejrzystości oraz proporcjonalności, 

prowadzenie postępowania wyjaśniającego w złej wierze, polegające na 

celowym  wielokrotnym  wzywaniu  Odwołującego  do  potwierdzenia  nie 

wymaganych  treścią  SIWZ  okoliczności,  skutkujących  w  ocenie 

Zamawiającego niezgodnością treści oferty z treścią SIWZ, pod pozorem 

wyjaśniania  podstaw  kalkulacji  ceny  oraz  bez  sprecyzowania 

rzeczywistego  celu  wyjaśnień,  podstaw  wątpliwości,  w  tym  własnej 

interpretacji  Zamawiającego  wyjaśnień  i  postanowień  SIWZ,  co 

wprowadziło w błąd Odwołującego, działającego w dobrej wierze, co do 

motywów i celu postępowania wyjaśniającego, 

ewentualnie,  w  przypadku  uznania,  że  treść  oferty  Odwołującego  jest 

niezgodna  z  treścią  SIWZ,  zarzucam  naruszenie  art.  87  ust.  2  pkt  3)  Pzp 

poprzez bezprawne  zaniechanie poprawienia w  ofercie Odwołującego innych 

omyłek polegających na niezgodności treści oferty z SIWZ, niepowodujących 

istotnych zmian w treści oferty, w zakresie sposobu spełnienia wymagań z pkt 

7.12.6 WZTT dla KSSPW, pkt 7.7.10 WZTT dla LSS oraz pkt 7.2.5 WZTT dla 

LLS, względnie zaniechania wezwania do wyjaśnień w trybie art. 87 ust. 1 Pzp. 

C. 

W odniesieniu do oferty Saab: 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp przez zaniechanie odrzucenia 

oferty  Saab  pomimo  niezgodności  treści  oferty  tego  Wykonawcy  z  SIWZ 

w zakresie  udzielonych  gwaran

cji  w  wymiarze  sześćdziesiąt  (60)  miesięcy 

i 

jeden (1) dzień, 

art. 89 ust. 1 pkt 3 Pzp w zw. z art. 3 ust. 1-2 i art. 15 ust. 1 pkt 5 UZNK i ust. 

ust.  1  Pzp,  przez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  Saab,  pomimo,  że  jej 

ukształtowanie w zakresie udzielonych w pkt 6 formularza ofertowego gwarancji 

w  wymiarze  sześćdziesiąt  (60)  miesięcy  i  jeden  (1)  dzień,  stanowiło  czyn 

nieuczciwej konkurencji polegający na zaoferowaniu okresu gwarancji w żaden 

sposób  nie  odpowiadającego  uzasadnionym  oczekiwaniom  klienta 

(Zamawi

ającego),  który  to  okres  powinien  być  adekwatnie  promowany 

w 

ramach  przewidzianych  kryteriów  oceny  ofert,  ale  w  sposób  naruszający 

dobre  obyczaje  obliczony  jedynie  na  uzyskanie  jak  największej  punktacji 

w 

ramach  kryterium  oceny  ofert  „długość  okresu  gwarancji”  i  w  ten  sposób 

uzyskanie nieuczciwej przewagi konkurencyjnej oraz pozbawienie możliwości 

uzyskania zamówienia przez innych wykonawców, przedstawiających rzetelne 

oferty w tym zakresie; 

art. 91 ust. 1 Pzp w zw. z art. 87 ust. 1 Pzp w zw. z art. 131 k ust. 2 Pzp i art. 

ust. 1 Pzp, przez przyznanie Saab w ramach kryteriów oceny ofert w zakresie 

długości okresu gwarancji, maksymalnej wartości punktowej - odpowiednio za 

systemy KSSPW, STWPW, LSS - 

pomimo, że Saab nie zaoferował minimum 

miesięcznego  okresu  gwarancji,  który  był  niezbędny  dla  uzyskania 

maksymalnej punktacji w ramach tych kryteriów, 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty  Saab,  pomimo  iż  jej  treść  jest  niezgodna  z  treścią  SIWZ  w  zakresie 

zaoferowanych: 

podzespołu płyty głównej do Stacji Roboczej SD oraz do Stacji Graficznej 

SG, 

podzespołów  karty  sieciowej  i  graficznej  do  Stacji  Roboczej  SD  i  Stacji 

Graficznej SG, 

podzespołu pamięć RAM dla Stacji Roboczej SD, 

podzespołu dysku twardego dla Stacji Graficznej SG, 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty Saab mimo: 

nie wskazania w ofercie wartości dokumentacji technicznej (DT), 

nie wskazania wartości łącznej poszczególnych oferowanych systemów, 

błędów w zakresie zaoferowanych wartości szkoleń. 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 87 ust. 1-2 Pzp oraz art. 87 ust. 2 pkt 2 Pzp 

w  zw.  z  art.  7  ust.  1  Pzp  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  Saab  oraz 

prowadzenie  z  Saab  negocjacji  dotyczących  złożonej  oferty,  w  konsekwencji 

których  dokonana  została  niedozwolona  zmiana  treści  oferty,  błędnie 

zakwalifikowana  jako  poprawienie  oczywistych  omyłek  rachunkowych  lub 

wyjaśnienie treści oferty, 

art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty Saab, mimo iż zawiera błędy w obliczeniu ceny w zakresie wartości DT, 

wartości  szkoleń  oraz  łącznych  wartości  oferowanych  systemów, 

a w konsekwencji  w  zakresie  zaoferowanej  ceny  (w  tym  z  rozbiciem  na  lata 

realizacji). 

D. 

W odniesieniu do Konsorcjum PGZ: 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty  Konsorcjum  PGZ,  pomimo  iż  jej  treść  jest  niezgodna  z  treścią  SIWZ 

w 

zakresie zaoferowanego podzespołu zasilacza do Stacji Roboczej SD, 

art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp  w  zw.  art.  87  ust.  1-2  i  art.  7  ust.  1  Pzp  poprzez 

zaniechanie  odrzucenia  oferty  Konsorcjum  PGZ pomimo  niewskazania  przez 

tego  wykonawcę  w  ofercie  wartości  dokumentacji  technicznej  (DT) 

i 

prowadzenie  negocjacji  w  tym  zakresie  skutkujących  uzupełnieniem  treści 

oferty po terminie składania ofert, 

art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty Konsorcjum PGZ, mimo iż zawiera błędy w obliczeniu ceny w zakresie 

wartości DT. 

E. 

W odniesieniu do Konsorcjum Rheinmetall: 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty Rheinmetall, pomimo iż jej treść jest niezgodna z treścią SIWZ w zakresie 

zaoferowanego podzespołu zasilacza do Stacji Roboczej SD i Stacji Graficznej 

SG, 

art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp  w  zw.  art.  87  ust.  1-2  i  art.  7  ust.  1  Pzp  poprzez 

zaniechanie  odrzucenia  oferty  Rheinmetall  pomimo  niewskazania  przez  tego 

wykonawcę w ofercie wartości dokumentacji technicznej (DT), wartości szkoleń 

oraz łącznych wartości oferowanych systemów i prowadzenie negocjacji w tym 

zakresie skutkujących uzupełnieniem treści oferty po terminie składania ofert, 

art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia 

oferty  Rheinmetall,  mimo  iż  zawiera  błędy  w  obliczeniu  ceny  w  zakresie 

wartości DT. 

Wobec powyższego wniesiono uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu 

dokonania następujących czynności w postępowaniu:  



unieważnienia wyboru oferty Konsorcjum Cubic, 



unieważnienia  odrzucenia  oferty  odwołującego,  ponadto  ewentualnie  -  w  przypadku 

uznania, że treść oferty odwołującego jest niezgodna z treścią SIWZ - także nakazanie 

poprawienia omyłek w ofercie odwołującego na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp, 



powtórzenia czynności badania i oceny ofert, 



odrzucenia  ofert  złożonych  przez  Konsorcjum  Cubic,  SAAB,  Konsorcjum  PGZ 

i 

Rheinmetall  oraz  wykluczenia  Konsorcjum  Cubic  z  postępowania,  ewentualnie  - 

w 

przypadku  braku  uwzględnienia  zarzutów  i  wniosków  skutkujących  odrzuceniem 

oferty SAAB - 

obniżenia punktacji przyznanej ofercie Saab w ramach kryterium długość 

okresu gwarancji przez przyznanie za KSSPW - 0,4 punktu, za STWPW - 0,2 punktu, 

za  LSS  -  0,2  punktu;  lub  przyznanie  w  ramach  tego kryterium  ofercie  Saab  0  (zero) 

punktów. 

W  uzasadnieniu  wniesionego  środka  zaskarżenia  odwołujący,  w  zakresie  zarzutów 

dotyczących swojej oferty, wskazał co następuje. 

Bezprawne odrzucenie oferty Odwołującego. 

a) 

Wykładnia treści SIWZ oraz treści oferty Odwołującego. 

W  ocenie  Odwołującego  Zamawiający  odrzucił  jego  ofertę,  na  podstawie  złożonych 

w toku  p

ostępowania  dodatkowych  informacji,  niewymaganych  treścią  SIWZ  i  nie 

stanowiących wiążącej oferty Odwołującego (nie składających się na treść oferty). Informacje 

te  będą  wymagane  dopiero  w  projekcie  wykonawczym  (§  8  wzoru  umowy),  na  etapie 

spełnienia  świadczenia  i  będą  przedmiotem  uzgodnień  pomiędzy  stronami,  a  wcześniejsze 

przekazanie  ich  na  żądanie  Zamawiającego  może  być  rozpatrywane  co  najwyżej  jako 

koncepcja,  wstępnie  planowany  sposób  realizacji  umowy,  w  zakresie  dwóch  drobnych, 

niekluczowych aspektów technicznych. 

Zamawiający  nie  wskazał  w  uzasadnieniu  odrzucenia  jakiegokolwiek  punktu  oferty 

Odwołującego,  które  byłyby  niezgodne  z  treścią  wymienionych  punktów  WZTT. 

W 

rzeczywistości bowiem nie można doszukać się takiej niezgodności w treści wiążącej oferty 

Odwołującego.  Już  sam  ten  fakt  przesądza  o  bezprawności  działania  Zamawiającego. 

Odwołujący dodał, że Zamawiający rażąco naruszył przepisy Pzp, w sposób nieuprawniony 

i 

arbitralny  rozszerzając  -  po  terminie  składania  ofert  oraz  jedynie  w  stosunku  do 

Odwo

łującego – wymogi, co do informacji żądanych na etapie postępowania od wykonawców 

oraz  nadając  im  przymiot  treści  oferty  (co  stanowiłoby  jej  nielegalną  modyfikację)  oraz 

nieprawidłowy  skutek  niezgodności  z  treścią  SIWZ,  i  w  konsekwencji  odrzucenie  oferty 

O

dwołującego. 

Odwołujący  podkreślił,  że  autorem  wymogów  co  do  treści  oferty  jest  Zamawiający. 

Zgodnie z Rozdziałem 7 SIWZ Opis sposobu przygotowania ofert, pkt 7.1. „W celu złożenia 

oferty  należy  wykorzystać  Załącznik  nr  5  do  SIWZ”.  Załącznik  nr  5  do  SIWZ  określa  wzór 

Formularza  ofertowego,  który  wykonawcy  mieli  obowiązek  wypełnić.  Zamawiający  nie 

wymagał  złożenia  żadnych  dodatkowych  dokumentów  technicznych,  ani  żadnych 

szczegółowych informacji, co do sposobu spełnienia wymogów WZTT, w zakresie systemów 

KSSP

W  oraz  LSS,  poza  ogólnymi  deklaracjami  Formularza  ofertowego.  W  ocenie 

Odwołującego,  Zamawiający  nie  był  więc  zainteresowany  szczegółami  technicznymi 

rozwiązań oferowanych przez Wykonawców, na etapie składania ofert. Treść wiążącej oferty 

Odwołującego wyznaczają zatem dokumenty wymagane od Zamawiającego w SIWZ - i tylko 

treścią  tych  dokumentów  Odwołujący  jest  związany  na  podstawie  art.  85  Pzp.  Tak 

ukształtowane zasady przygotowania oferty (w tym jej wymagana treść) były i są obowiązujące 

w postępowaniu. 

W z

łożonej w ofercie Odwołujący potwierdził, zgodnie z wymogami SIWZ, że: 



oferuje wymagane systemy pola walki, które będą wykonane i ukompletowane według 

dokumentacji technicznej Wykonawcy, zgodnie z wymaganiami określonymi w SIWZ 

i 

załączonych do niej WZTT (pkt 1 Formularza Ofertowego), 



oświadcza,  że  istotne  postanowienia  umowy  i  zawarte  w  nich  warunki  płatności, 

stanowiące  załącznik  nr  4  do  SIWZ  zostały  zaakceptowane  w  całości  (pkt 

11 Formularza ofertowego), 



oświadcza,  że  zapoznał  się  ze  wszystkimi  warunkami  zamówienia,  SIWZ  wraz 

z 

załącznikami,  w  tym  WZTT  i  akceptuje  je  bez  jakichkolwiek  zastrzeżeń  (pkt 

12 Formularza ofertowego), 



oświadcza, że oferowane KSSPW, STWPW oraz LSS spełniają wszystkie wymagania 

Zamawiającego ujęte w SIWZ oraz załącznikach do SIWZ, w tym WZTT, deklarując 

jednocześnie spełnienie wszystkich wymagań WZTT wskazanych w tabeli Formularza 

ofertowego (pkt 13 Formularza ofertowego). 

Zatem,  według  Odwołującego,  nie  ulega  wątpliwości,  że  powyższa  treść  oferty  jest 

idealnie  zgodna  z  treścią  SIWZ  -  skoro  Zamawiający,  poza  deklaracjami  wykonawców,  nie 

wymagał  na  etapie  postępowania  wykazywania,  w  jaki  sposób  liczne  wymogi  techniczne 

WZTT będą konkretnie spełnione.  

Odwołujący  zaznaczył,  że  wymóg  wskazania  konkretnych  rozwiązań  technicznych 

odnosił  się  jedynie  do  stacji  roboczych  SD  i  graficznych  SG  (por.  pkt  14  Formularza 

ofertowego) dla systemu STWPW (a więc zupełnie niezwiązanych z podstawami odrzucenia 

oferty  Odwołującego).  Weryfikacja  rozwiązań  technicznych  nie  jest  dokonywana  w  tym 

Postępowaniu na etapie oceny ofert. Zamawiający wprowadził zasadę, że sposób spełnienia 

świadczenia  zostanie  zaprezentowany  przez  wybranego  Wykonawcę  na  etapie  realizacji 

umowy.  Zgodnie  z  §  8  Projektu  umowy  (zał.  nr  4  do  SIWZ),  Wykonawca  opracuje  Projekt 

Wykonawczy (P

rW) dostarczanych symulatorów i przekaże go Zamawiającemu w terminie do 

3 miesięcy od zawarcia umowy. (...) PrW powinien zawierać rozwiązania zastosowane przez 

Wykonawcę  w  celu  spełnienia  parametrów  i  funkcji  określonych  wWZTT  z  uwzględnieniem 

infrastruktu

ry  przewidzianej  do  zabezpieczenia  funkcjonowania  symulatorów.  Opisy  oraz 

schematy  w  PrW  powinny  być  opracowane  zgodnie  z  wymogami,  w  tym  zawierać  wykazy 

głównych elementów symulatorów oraz zobrazować ich rzeczywiste rozlokowanie w trakcie 

użytkowania  symulatorów  z  uwzględnieniem  obszarów  dystrybucji,  magazynowania 

i 

obsługiwania  (w  zakresie  opisów  montażowych),  a  także  opisywać  zasady  korzystania 

z 

symulatorów oraz obrazować funkcje/sposób ich wykorzystania, zgodnego z wymaganiami 

WZTT (w zakresie schematów funkcjonalnych) - § 8 ust. 3 - 4 Projektu umowy.  

W 

opinii Odwołującego zatem to dopiero Projekt Wykonawczy ma precyzować takie 

aspekty  jak  m.in.  rozlokowanie  i  ilość  masztów  czy  sposób  instalacji  urządzeń  na  broni 

indywidualnej  żołnierzy.  Co  więcej,  niektóre  dokumenty  niezbędne  do  opracowania  PrW 

zostaną dostarczone dopiero po podpisaniu umowy (np. przez gestorów - § 8 ust. 2 Projektu 

umowy,  czy  np.  uzgodnienie  zakresu  pracy  urządzeń  wpływające  na  szczegóły  rozwiązań 

w 

zakresie  środków  łączności  bezprzewodowej,  w  tym  masztów  -  pkt  7.12.20.2  WZTT  dla 

KSSWP i pkt 7.12.17.2 WZTT dla LSS). 

Odwołujący  dalej  zauważył,  że  Projekt  wykonawczy  podlega  zatwierdzeniu  przez 

Zespół Sterujący powołany do nadzorowania realizacji umowy przez Zamawiającego, w trybie 

określonym  w  §  8  ust.  6  -  10  projektu  umowy.  Zespół  Sterujący  zatwierdza  projekt,  lub 

przekazuje  uwagi,  które  Wykonawca  powinien  uwzględnić  poprzez  skorygowanie  Projektu 

Wykonawczego w terminie 10 dni od otrzymania uwag. Do zatwierdzenia skorygowanego PrW 

stosuj

e się analogiczną procedurę. Zatwierdzenie PrW przez Zespół Sterujący, jest podstawą 

do kontynuowania realizacji umowy zgodnie z § 5 umowy. 

Z  powyższego  dla  Odwołującego  wynika,  że  Zamawiający  nie  miał  uprawnienia  do 

dyskwalifikacji  oferty  Odwołującego  na  podstawie  nieskładających  się  na  treść  oferty 

i 

niewymaganych  na  etapie  oferty,  wstępnych  koncepcji  co  do  rozwiązań  technicznych. 

Wyjaśnienia  miały  na  celu  uzasadnienie  zaproponowanej  ceny  Odwołującego,  prezentując 

jedynie  założenia  przyjęte  do  jej  kalkulacji.  Rozwiązania  te  nie  stanowią  wiążącej  oferty 

Odwołującego, a jedynie planowany, koncepcyjny sposób realizacji przyszłej umowy. Ocena 

w tym zakresie będzie się jednak odbywać na podstawie § 8 Projektu umowy, gdyż dopiero 

na  tym  etapie  Wykonawca  ma  obowi

ązek  skonkretyzować  rozwiązania  techniczne.  Będzie 

miał  przy  tym  3  miesiące  od  podpisania  umowy,  a  nie  kilka  dni,  jak  w  przypadku 

nadprogramowych wyjaśnień, żądanych przez Zamawiającego. Kluczowa jest okoliczność, że 

sposób spełnienia wymogów technicznych będzie uzgadniany, a ewentualne niespójności czy 

różnice  interpretacyjne  nie  zdyskwalifikują  wykonawcy,  lecz  co  najwyżej  skutkują 

koniecznością  skorygowania  projektu.  Zatem  przypisywanie  tym  informacjom  wiążącego 

charakteru stanowiłoby niedozwoloną zmianę zasad oceny oferty w trakcie jej badania, skoro 

przedmiotowe aspekty techniczne mają być uzgadniane po zawarciu umowy, mogą podlegać 

zmianom, korektom i poprawkom. 

Odwołujący podniósł, iż aktualne i w mocy pozostają wiążące deklaracje Odwołującego 

z  Formul

arza  ofertowego,  zobowiązujące  do  wykonania  zamówienia  zgodnie  z  SIWZ, 

stanowiące jego oświadczenie woli, formą oraz treścią odpowiadające wszystkim wymogom 

SiWZ. Gdyby przyjąć - za Zamawiającym - że wymuszone dalsze wyjaśnienia mogą zmienić 

jasną  i  precyzyjną  treść  oferty  Odwołującego,  oznaczałoby  to  rażące  złamanie  zasady 

niezmienności oferty po terminie składania ofert i zakazu negocjacji (art. 87 ust. 1 Pzp). 

Ponadto,  według  Odwołującego,  inni  wykonawcy  nie  byli  wzywani  do  „wykazania” 

spełnienia wymagań pkt 7.12.6 WZTT dla KSSPW oraz pkt 7.7.10 i pkt 7.2.5 WZTT dla LSS, 

z  którymi  rzekomo  jest  niezgodna  oferta  Odwołującego.  Zamawiający  naruszył  więc  także 

zasady z art. 7 ust. 1 Pzp.  

b) 

Sposób prowadzenia postępowania wyjaśniającego przez Zamawiającego. 

W uz

asadnieniu odrzucenia oferty Odwołującego Zamawiający wskazuje, że w trakcie 

analizy  wyjaśnień  z  dnia  14.12.2018  r.  „stwierdził,  że  konsorcjum  oferuje  niezgodne 

z 

wymaganiami SIWZ rozwiązania techniczne dotyczące wybranego uzbrojenia", a także że 

„poddał  analizie  zgodność  oferty  w  zakresie  ilości  oferowanych  urządzeń  stacjonarnych 

masztów) w stosunku do wymagań określonych w SIWZ”.  

W ocenie Odwołującego Zamawiający zignorował fakt, że: (i) wyjaśnienia miały na celu 

wykazanie podstaw kalkulacji ceny w rama

ch art. 90 ust. 1 Pzp, a nie zgodność treści oferty 

z 

treścią SIWZ (czego dowodzi treść wyzwania z 16.11.2018 r.), (ii) Zamawiający nie wymagał 

w  ofercie  wskazywania  sposobu  montowania  nadajników  na  broni  ani  liczby  masztów, 

(iii) 

wyjaśnienia  na  ponad  stu  stronach  wskazywały  podstawy  i  założenia  kalkulacyjne, 

a 

Odwołujący  wielokrotnie  podtrzymywał  w  nich  deklarację  pełnej  zgodności  z  WZTT, 

(iv) 

swoją  (błędną)  ocenę  Zamawiający  sformułował  na  podstawie  dwóch  ogólnikowych 

stwierdzeń  (w  zakresie  makiet  -  ogólnie  opisujących  produkty  jednego  z  konsorcjantów, 

a w 

zakresie  masztów  odnoszące  się  jedynie  do  „preferowanych”,  „przykładowych” 

schematów pokrycia, tj. ilości i rozmieszczenia (np. str. 33, 34 i 35 wyjaśnień). 

Dalej  Odwołujący  wskazał,  że  Zmawiający  nie  przekazał  Odwołującemu  swoich 

wątpliwości,  lecz  kolejnym  wezwaniem  z  dnia  16.01.2019  r.(  str.  3),  pod  pozorem 

przedstawienia dalszych kalkulacji cenowych zażądał: (i) potwierdzenia „zastosowania przez 

Wykonawcę  makiet  do  danych  typów  broni:  (pkt  4  wezwania).  Mimo  iż  (jak  wynika  dla 

Odwołującego  z  uzasadnienia  odrzucenia  oferty)  w  tej  dacie  uznawał  takie  rozwiązanie  za 

niezgodne  z  treścią  SIWZ,  to  nie  poinformował  o  tym  Wykonawcy,  nie  opisał  swoich 

wątpliwości, nie wskazał żadnego punktu SIWZ, z którym takie rozwiązanie jest jego zdaniem 

niezgodne,  nie  poprosił  też  wykonawcy  o  wyjaśnienie  rozumienia  pojęcia  „makieta”  (nie 

występującego  w  treści  SIWZ),  lecz  od  razu  zasugerował  odpowiedź  prowadzącą  do 

późniejszego odrzucenia oferty. (ii) Wyszczególnienia środków łączności osobno dla każdej 

lokalizacji (pkt 5 wezwania). Mimo iż (jak twierdzi w uzasadnieniu odrzucenia oferty) żądanie 

to miało na celu „wyjaśnienie wątpliwości co do ilości oferowanych masztów stacjonarnych", 

to nie wyartykułował tego w wezwaniu z 16.01.2019 r., nie odnosząc się w ogóle do kwestii 

masztów  ani  jakiegokolwiek  punktu  WZTT,  a  jedynie  do  kalkulacji  oraz  nie  uzasadniając 

swoich wątpliwości. 

Na  takie  wezwanie  Odwołujący,  działając  w  dobrej  wierze,  przedstawił  obejmujące 

setki pozycji kalkulacj

e i odpowiadając na dodatkowe pytania Zamawiającego, wskazując przy 

tym,  że  nie  były  wymagane  w  ofercie  oraz  ponownie  potwierdzając  deklaracje  wykonania 

umowy  zgodnie  z  wymogami.  Podobnie  jak  dla  innych  wykonawców,  dla  Odwołującego 

oczywiste było, że wyjaśnienia te nie mogą stać się podstawą odrzucenia oferty na podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp (pismo z dnia 30.01.2019 r.). 

W dniu 05.02.2019 r. Zamawiający kolejny raz skierował wezwanie do Odwołującego, 

tym razem żądając wykazania spełnienia niektórych punktów WZTT. Znów jednak nie opisał 

przyczyn wezwania ani ich celu, pozostawiając to domysłom Wykonawcy (mimo iż już w dniu 

14.12.2018 r., jak twierdzi, miał wątpliwości co do ilości masztów oraz sformułowania „makieta” 

w wyjaśnieniach prowadzonych w trybie art. 90 ust. 1 Pzp). 

Ponownie  Odwołujący  -  pismem  z  dnia  14.2.2019  r.  -  odpowiedział  na  pytania 

Zamawiającego (nie znając ich rzeczywistego celu i powodu), wskazując przy tym na stronie 

2,  że  odpowiada  na  pytania  niewymagane  treścią  SIWZ,  ofertę  swoją  sporządził  zgodnie 

z 

wymogami SIWZ, działa w dobrej wierze oraz ponownie potwierdza spełnienie wszystkich 

wymagań. W Ad. 1. pisma Odwołujący „potwierdził spełnienie wszystkich wymogów WZTT, 

w 

tym z pkt 7.12.6 WZTT (KSSPW) oraz pkt 7.7.10 WZTT (LSS). Uszczegóławiając, wskazał 

przy  tym  na  przykładowy  sposób  spełnienia  tego  wymagania  (wskazując  w  Ilustracjach 

„Przykładowe  symulatory’).  Podobnie,  w  Ad.  2  pisma  „potwierdził  spełnienie  wymagań  pkt 

7.2.6 WZTT (KSSPW) oraz 7.2.5 WZTT (LSS), a dla zobrazowania wskazał planowane ilości 

masztów  oraz  ich  proponowane  rozmieszczenie.  Wskazał  przy  tym,  że  w  przypadku 

konieczności  dokonywania  korekt.  Konsorcjum  przewidziało  w  budżecie  środki  w  celu 

spełnienia wymagań zamawiającego (str. 5). 

Odwołujący dodał, że dopiero z treści uzasadnienia odrzucenia oferty dowiedział się, 

jakie były rzeczywiste motywy i cel prowadzonej korespondencji, a także dopiero w tym czasie 

pozyskał  wiedzę,  że  Zamawiający  interpretuje  sformułowania  wyjaśnień  w  sposób 

nieprawidłowy  i  niezgodny  z  intencją  Odwołującego.  We  wcześniejszych  pismach 

Zamawiający  nie  uzasadnił  swoich  wątpliwości,  lecz  nakierowywał  Odwołującego  na 

potwierdzenie  okoliczności,  które  w  ocenie  Zamawiającego  miały  prowadzić  do  odrzucenia 

oferty,  kiedy  zgodnie  z  orzecznictwem,  wykonawca 

nie  może  domyślać  się,  jaki  jest 

rzeczywisty  zakres  wezwania  i  nie  powinien  dyskwalifikowany  w  efekcie  ogólnego  czy 

niejednoznacznego wezwania. 

Ponadto,  zdaniem  Odwołującego,  Zamawiający  rażąco  naruszył  zasady  Pzp,  w  tym 

zasadę  uczciwej  konkurencji,  równego  traktowania  wykonawców,  proporcjonalności 

i 

przejrzystości - dla porównania wskazano korespondencję prowadzoną z Konsorcjum Cubic 

z dnia 23.05.2019 r. i z dnia 03.06.2019 r. oraz korespondencję prowadzoną z Odwołującym. 

c) 

Instalacja nadajników do broni indywidualnej żołnierzy przy KSSPW i LSS. 

Niezależnie  od  wskazanego  wyżej  uzasadnienia,  według  Odwołującego, 

wystarczającego do unieważnienia czynności odrzucenia oferty jego oferty, wskazać trzeba, 

że  -  nie  tylko  oferta  Odwołującego  -  lecz  także  rozwiązania  koncepcyjne  opisane 

w 

wyjaśnieniach - są zgodne z treścią SIWZ. Zamawiający twierdzi, że rozwiązanie opisane 

przez  Odwołującego  w  zakresie  makiet  dla  niektórych  rodzajów  broni  jest  niezgodne 

z 

wymogami  punktów  7.12.6  WZTT  dla  KSSPW  oraz  pkt  7.7.10  WZTT  dla  LSS.  Jako 

uzasadnienie  wskazuje  jedynie  wymóg,  że  urządzenia  KSSPW  oraz  LSS  powinno  być 

montowane do „nw. uzbrojenia” (w przypadku KSSPW) albo „do broni indywidualnej żołnierzy” 

(dla LSS). 

W  ocenie  Odwołującego  wielokrotnie  konsekwentnie  potwierdzał  on  spełnienie  tego 

wymogu (w tym w Ad. 1 wyjaśnień z 14.02.2019 r.). Jest to oczywiste, skoro wskazane rodzaje 

broni będą dostarczane przez Zamawiającego, a nie Wykonawcę. Obowiązkiem Wykonawcy 

jest więc zamontowanie (zintegrowanie) elementów systemów (nadajników tzn. transmiterów 

umożliwiających  symulację  ognia)  na  tym  sprzęcie.  Odwołujący  potwierdza,  że  zamontuje 

nadajniki na sprzęcie dostarczonym przez użytkownika (do którego będzie miał dostęp dopiero 

w fazie realizacji umowy). 

Odwołujący podniósł dalej, że dopiero z uzasadnienia odrzucenia oferty dowiedział się, 

że Zamawiający błędnie odczytuje wyjaśnienia w odniesieniu do sformułowania „makieta”, tj. 

jako zintegrowanie nadajników z atrapami wskazanych rodzajów broni, a nie montowanie ich 

na  rzeczywistym  uz

brojeniu  żołnierzy.  Taka  interpretacja  jest  nieprawidłowa  i  niezgodna 

z 

intencją  Odwołującego.  Ponadto  ani  w  SIWZ  ani  w  wyjaśnieniach  Odwołującego  nie 

zdefiniowano pojęcia makieta. Zamawiający arbitralnie, i w sposób nieuzasadniony, intepretuje 

to jako atr

apę broni (jak np. atrapy opisane w pkt 7.12.8 WZTT dla KSSPW), co nie występuje 

przypadku  rozwiązania  opisanego  przez  Odwołującego.  Nadajniki  (transmitery)  opisane 

w 

wyjaśnianiach  są  montowane  na  rzeczywistym  uzbrojeniu,  stanowią  one  symulatory 

zintegrowa

ne z wymaganym przez Zamawiającego uzbrojeniem. Przy czym poziom integracji 

jest tu dostosowany do wymogów WZTT w zakresie przezroczystości (pkt 7.12.11, pkt 7.13.5.3 

i pkt 7.13.6.3 WZTT dla KSSPW oraz pkt 7.12.8, pkt 7.13.5.3 i pkt 7.13.6.3 WZTT dla LSS). 

Celem  nadrzędnym  wyboru  rozwiązań  tego  typu  jest  minimalizacja  negatywnego 

treningu  i  maksymalizacja  efektów  treningu  opartego  na  laserowym  zestawie  symulacji. 

W 

związku  z  tym  system  musi  możliwie  realnie  odwzorowywać  rzeczywiste  działanie 

uzbrojenia. Zgo

dnie z ww. wymogami, systemy muszą być „przezroczyste” dla użytkownika, 

co oznacza brak różnicy w podejmowanych działaniach oraz obsłudze SpW w stosunku do 

działań rzeczywistych. „Przezroczystość” dotyczy całej procedury oddawania strzału, w tym 

wybór  amunicji,  przyciski  strzału  i  dalmierza  laserowego  itd.  Transmitery  powinny  być  tak 

skonstruowane,  aby  ich  waga  i  rozmiary  były  „przezroczyste”  tzn.  nie  utrudniały  działań 

bojowych  i  taktycznych  żołnierza  na  polu  walki.  Detektory  i  retrodetektory  powinny  być  tak 

skonstruowane,  aby  ich  waga  i  rozmiary  były  „przezroczyste”  tzn.  nie  przeszkadzały 

w 

zakładaniu oporządzenia/SpW do szelek taktycznych oraz hełmu i jego osprzętu, a także 

nie powodowały utrudnień w działaniu bojowym i taktycznym żołnierza na polu walki. Zakres 

integracji nadajników z wymienionym przez Zamawiającego uzbrojeniem jest zaawansowany, 

urządzenia  symulacyjne  (składające  się  m.in.  z  urządzeń  elektronicznych  i  do  symulacji 

strzału) nie mogą bowiem wpłynąć na wagę i rozmiary czy funkcjonalność sprzętu w sposób 

utrudniający działania bojowe.  

Zatem 

Odwołujący uważa, że w celu integracji symulatorów z bronią, pewne elementy 

są adaptowane i dostosowywane. Sformułowanie makieta nie określało zatem atrapy broni, 

lecz konieczne połącznie (polegające na adaptacji jednego z elementów broni) umożliwiające 

odpowiednią  integrację  uzbrojenia  indywidualnego  żołnierza  z  nadajnikiem  (transmiterem). 

Widać to wyraźnie na ilustracjach na stronie 3 - 4 wyjaśnień z 14.02.2019 r. (w aktach), które 

nie przedstawiają atrap broni, lecz rzeczywisty sprzęt wojskowy, którego pojedyncze elementy 

są  integrowane  z  symulatorem  (poprzez  ich  zastąpienie  czy  wymianę).  Odesłania  do 

rzeczywistej  SpW  miały  przy  tym  jedynie  na  celu  potwierdzenie  spełnienia  wymogów 

przezroczystości wymaganej SIWZ.  

Odwołujący dodał również, że rozwiązanie prezentowane przez Odwołującego nie jest 

zakazane przez jakiekolwiek postanowienia WZTT, a w szczególności przez pkt 7.12.6 WZTT 

dla KSSPW oraz pkt 7.7.10 dla LSS. Jego 

rozwiązanie jest powszechnie stosowane na rynku, 

gdzie  wymagana  jest  wysoka  przejrzystość.  Jest  ono  również  stosowane  przez  innych 

wykonawców  w  obecnym  Postępowaniu,  co  wynika  m.in.  z  ofert  wstępnych  (Konsorcjum 

Cubic, Saab i Rheinmetall). 

Przy tym podkreślić należy, że oferty wstępne są także badane 

pod kątem zgodności z treścią SIWZ i podlegają odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 

2 Pzp w zw. z art. 57 ust. 2 Pzp. W analizowanym aspekcie pkt 7.12.6 WZTT dla KSSPW oraz 

pkt  7.7.10  dla  LSS  były  identycznej  treści  na  etapie  składania  ofert  wstępnych  (nie  ulegał 

modyfikacjom w adekwatnym zakresie). Stanowi to kolejną okoliczność za dopuszczalnością 

rozwiązania, w przeciwnym razie oferty Saab, Konsorcjum Cubic i Rheinmetall powinny zostać 

odrzucone. 

Reasumując,  Zamawiający  nie  miał  prawa  odrzucenia  oferty  na  podstawie  własnej 

interpretacji pojęcia „makieta”, zwłaszcza że ilustracje przykładowych rozwiązań dołączone do 

wyjaśnień wyraźnie potwierdzają zgodność z wymogami. Niezależnie, jeszcze raz podkreślić 

należy, że wyjaśnienia odnosiły się do podstaw wyceny a nie wiążącego sposobu realizacji 

zamówienia, które będzie uzgadniane i dostosowywane w fazie projektowania (po podpisaniu 

umowy).  

Ponadto, 

w  opinii  Odwołującego  wycena  nadajników  wskazana  w  lp.  7  na  str. 

wyjaśnień  z  12.12.2018  r.  obejmuje  przede  wszystkim  transmitery,  a  jej  marginalnym 

elementem z punktu widzenia kosztowego jest część symulatora stanowiąca adapter między 

uzbrojeniem a 

nadajnikiem (w wyjaśnieniach nazwany „makietą”), element ten nie ma zatem 

jakiegokolwiek istotnego w

pływu na wycenę oferty Odwołującego. 

d) 

Ilość masztów stacjonarnych dla LSS. 

Zamawiający twierdzi, że rozwiązanie opisane przez Odwołującego w zakresie ilości 

masztów  stacjonarnych  jest  niezgodne  z  pkt  7.2.5  WZTT  na  LSS,  zgodnie  z  którym 

„W przypadku  rozwiązania  w  układzie  masztów  stacjonarnych  i  mobilnych  wymaga  się 

rozstawienie  tylko  jednego  masztu  stacjonarnego  o  maksymalnej  wysokości  dla  każdej 

z 

czterech lokalizacji LSSS, co potwierdzają także mapki w załącznikach nr 2.1.2.2, 2.3 i 2.4 

do WZTT na LSS”, kiedy Odwołujący wielokrotnie konsekwentnie potwierdzał spełnienie tego 

wymogu (w tym w a

d. 2 wyjaśnień z 14.2.2019 r.). 

Zdaniem  Odwołującego  WZTT  nie  określają  konkretnej  liczby  masztów,  jak  też 

wskazanie ich ilości nie było wymagane w ofercie, ich dobór i rozmieszczenie jest elementem 

kompozycji  środków  łączności  bezprzewodowej,  zależy  od  wielu  czynników  i  stanowi  fazę 

realizacyjną umowy. Na potrzeby wyceny Odwołujący przyjął pewne koncepcyjne założenia, 

które  mogą  ulec  zmianie  i  dostosowaniu,  po  otrzymaniu  szczegółowych  informacji,  m.in. 

w 

zakresie drzewostanu, warunków terenowych, parametrów sprzętu radiowego, niezbędnych 

do ustalenia detali rozwiązań co do środków łączności. Przy kalkulacji Odwołujący opierał się 

na  wynikach  pomiarów  profesjonalnego  narzędzia  do  symulacji  kanałów  (opisanego 

szczegółowo na str. 33 wyjaśnień z 12.12.2018 r., w aktach). W wyjaśnieniach tych (str. 33 -

35)  podkreślano,  że  opisywane  są „przykładowe  schematy  pokrycia terenu  sygnałem”  oraz 

„preferowane rozmieszczenie”, co potwierdza wstępny charakter danych. Również w ostatnich 

wyjaśnieniach Odwołujący wskazał na możliwość dokonywania korekt w tym zakresie (str. 5). 

Innymi  słowy,  wykonawca  nie  musi  trzymać  się  ściśle  ww.  koncepcji  przy  spełnieniu 

świadczenia  i  dostosuje się  do  wyniku  uzgodnień  w  trybie  §8 Wzoru  umowy,  w  tym  oceny 

Komitetu Sterującego. 

Odwołujący  dodał,  że  dopiero  w  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty  Odwołującego, 

Zamawiający wskazuje wyraźnie, że jego zdaniem pkt 7.2.5 WZTT dla LSS zabrania stawiania 

więcej  niż  jednego  masztu  stacjonarnego  w  lokalizacji.  Odwołujący  dostosuje  szczegóły 

rozwiązań do interpretacji Zamawiającego, niemniej - według Odwołującego - zwrot „wymaga 

się rozstawienie tylko jednego masztu stacjonarnego” można odczytywać inaczej - tzn. jako 

wymóg minimalny,  a nie maksymalny. Oznacza  to,  że wykonawca ma obowiązek  postawić 

minimum jeden masz stacjonarny w określonej lokalizacji, jednak nie jest zabroniona większa 

ilość  (jeden  maszt  wypełnia  wymóg  minimalny,  ale  nie  stanowi  ograniczenia  dla  większej 

ilości).  

W opinii Odwołującego, według słownika języka polskiego PWN „wymagać” to tyle co 

„nakładać na kogoś obowiązek”. Z kolei partykuła komunikacyjna „tylko” oznacza wg PWN, że 

mówiący  „ogranicza  swoją  prośbę  lub  życzenie  do  minimum”,  a  więc  ustanawia  warunek 

minimalny - 

tak właśnie gramatyczne znaczenie punktu 7.2.5 WZTT dla LSS mógł odczytać 

Odwołujący, dokonując wstępnego rozplanowania masztów w sposób racjonalny i rozsądny 

(wyjaśnienia  na  str.  4  in  fine  z  14.2.2019  r.),  przy  czym  w  orzecznictwie  Izby  panuje 

ugruntowana zasada, zgodnie z którą ewentualne wątpliwości odnoszące się do dokumentacji 

postępowania należy rozstrzygać na korzyść wykonawcy, lub bez obciążenia go negatywnymi 

skutkami. Ponadto, według odwołującego, tak jak wskazał powyżej, można zrozumieć wymóg 

także w oparciu o wyjaśnienia Zamawiającego i mapy poligonów,  w tym np. Zał. Nr 2/2 do 

WZTT dla LSS, gdzie zarysowanych jest wiele czerwonych punktów, oznaczających miejsca 

postawienia masztu stacjonarnego. 

Niezależnie  od  powyższego,  kalkulowane  maszty  stacjonarne  mogą  być  w  sposób 

bezproblemowy  i  natychmiastowy  na  etapie  projektowania  zastąpione  w  Projekcie 

wykonawczym  masztami  mobilnymi,  co  w  pełni  satysfakcjonowałoby  wymóg  według 

interpretacji Zamawiającego. Gdyby nie uznać interpretacji Odwołującego, to takie odchylenie 

należałoby ocenić za marginalne, niezmiernie łatwe do skorygowania (co odbywa się w trybie 

§  8  Projektu  umowy,  do  czego  Odwołujący  się  dostosuje).  Jak  wynika  z  kalkulacji,  maszty 

stacjonarne  są  droższe  od  mobilnych  (str.  24  -  25  wyjaśnień  z  30.1.2019  r.,  w  aktach), 

stanowiąc jednocześnie marginalny koszt w stosunku do wartości oferty Odwołującego, który 

znajduje pokrycie w cenie ofertowej Odwołującego. 

e) 

Zarzut ewentualny - art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp. 

Nawet  gdyby  przyjąć,  że  (i)  treść  dodatkowych  wyjaśnień  w  zakresie masztów  oraz 

makiet  stanowi  wiążącą  ofertę  Odwołującego  oraz  (ii)  opisane  rozwiązania  są  niezgodne 

z wskazanymi punktami SIWZ - 

z czym Odwołujący się stanowczo nie zgadza - to powyższe 

okoliczności uzasadniałyby co najwyżej poprawienie omyłek na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 

Pzp w opisanym ww. zakresie. Zarzut ten jest stawiany tylko z daleko posuniętej ostrożności 

procesowej,  jako  ewentualny,  na  wypadek  nie  uwzględnienia  przez  Izbę  zarzutów 

podniesionych  w  pierwszej  ko

lejności,  opartych  o  właściwą  identyfikację  treści  oferty 

Odwołującego.  Dyspozycja  art.  87  ust.  2  pkt  3  Pzp  potwierdza  przy  tym  absurd  sytuacji 

i 

niedopuszczalność  odrzucenia  oferty  Odwołującego  -  w  kontekście  analizy  spełnienia 

przesłanek  poprawienia  omyłki,  to  nie  treść  oferty  doznałaby  korekty,  a  de  facto  treść 

wyjaśnień Odwołującego. 

Biorąc pod uwagę zakres przedmiotu zamówienia, tj. najnowocześniejsze technologie 

symulacji  pola  walki,  wskazane  przez  Zamawiającego  podstawy  odrzucenia  należy 

zaklasyfikow

ać  -  zarówno  wartościowo  jak  i  rzeczowo  -  jako  marginalne,  drugoplanowe 

i 

niemające  istotnego  znaczenia  dla  całego  projektu  (w  szczególności  nie  dotyczą 

stosowanych technologii). 

Bezprawne zaniechanie odrzucenia oferty Saab. 

a) 

Długość okresu gwarancji. 

W ram

ach kryterium długość okresu gwarancji ofercie Saab przyznano  maksymalną 

ilość 20 punktów, co było wynikiem przyznania w poszczególnych podkryteriach maksymalnej 

ilości punktów przewidywanej przez SIWZ: za KSSPW - 0,5 punktu, za STWPW - 0,25 punktu, 

za LSS - 

0,25 punktu (do daje sumę 20 punktów procentowych po przemnożeniu sumy ww. 

punktów  x100x0,20,  zgodnie  z  pkt  9.2  SIWZ),  Odwołujący  nie  zgadza  się  z  takim 

rozstrzygnięciem. 

Zaoferowanie okresu gwarancji w wymiarze 60 miesięcy i 1 dzień - niezgodność oferty 

Saab  z  SIWZ.  Odwołujący  przytoczył  treść  pkt  7.1  i  9  SIWZ,  pkt  6  formularza  ofertowego 

i 

§ 10 projektu  umowy,  po  czym  wskazał,  że  obowiązki  w  zakresie  gwarancji  obejmują 

zarówno  usuwanie  wszelkich  wad  i  naprawy,  jak  i  utrzymanie  pełnego  zaplecza 

utrzyman

iowego  i  bezpłatne  serwisowanie,  obejmujące,  m.in.  koszty  robocizny  oraz 

planowych przeglądów technicznych i napraw, a także instalowanie poprawek producentów 

komponentów  (np.  §10  projektu  umowy,  pkt  8.5.1.4  Załącznika  nr  2  do  SIWZ,  pkt 

Załącznika  nr  1  i  3  do  SIWZ).  W  Załącznikach  nr  1  -  3  do  SIWZ  dookreślono 

szczegółowe  obowiązki  wynikające  z  udzielonej  gwarancji.  Między  innymi  przewidziano,  iż 

w 

ramach świadczonych usług gwarancyjnych Wykonawca zobowiązany jest, nie rzadziej niż 

co  12 

miesięcy,  do  przeprowadzenia  przeglądu  i  kalibracji  dostarczonego  systemu,  w  tym 

ostatni  przegląd  powinien  nastąpić  w  ostatnim  miesiącu  obowiązywania  gwarancji.”  (pkt 

załącznika  nr  1  do  SIWZ  oraz  pkt  9.2.1.9.  załącznika  nr  3  do  SIWZ).  Natomiast 

w ofercie Saab 

podano 60 miesięcy i jeden dzień gwarancji. 

W  świetle  powyższego,  w  ocenie  Odwołującego,  należy  uznać,  iż  oferta  Saab  jest 

niezgodna  z  SIWZ  w  zakresie  informacji  podawanych  w  pkt  6  Formularza  ofertowego  - 

określenia  długości  okresu  oferowanej  gwarancji  jako  60  miesięcy  i  1  dzień.  Zgodnie  z  pkt 

Załącznika nr 5 do SIWZ w ofercie należało podać okres udzielanej gwarancji w miesiącach, 

i  tylko  i  wyłącznie  w  miesiącach.  Zamawiający  nie  przewidział  podawania  i  punktowania 

okresów gwarancyjnych ujętych w jakichś  innych jednostkach czasu.  Literalna  i jasna treść 

wzoru  Formularza  oferty  nie  pozostawiała  żadnego  marginesu  na  odmienne  interpretacje  - 

wymagano  podania  tylko  i  wyłącznie  ilości  (w  miejscu  wykropkowanym)  miesięcy  okresu 

gwarancyjnego.  Powyższe  potwierdza  także  treść  §  10  ust.  1  Załącznik  Nr  4  do  SIWZ, 

odnosząca się do okresu gwarancji liczonego w miesiącach. Zmiana formularza i wstawienie 

po słowie „miesięcy” również dodatkową ilości dni, stanowi ewidentną zmianę w stosunku do 

wymaganej  treści  oferty.  Powyższe  stanowi  o  niezgodności  treści  oferty  z  treścią  SIWZ 

w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp. 

Poza  literalnym  brzmieniem  postanowień  SIWZ  (Formularza  ofertowego),  za 

przyjęciem  interpretacji,  iż  Zamawiający  wymagał  i  oczekiwał  podania  długości  okresu 

gw

arancyjnego  jedynie  w  miesiącach,  w  opinii  Odwołującego,  przemawia  również  szereg 

innych względów.  

Przede  wszystkim  należy  pamiętać  o  celu  i  charakterze  informacji,  do  których 

wymagane  oświadczenie  Wykonawcy  się  odnosi.  Zamawiający  wymagał  zaciągnięcia 

zo

bowiązania w zakresie wyrażanego w miesiącach okresu gwarancji i zmierzał przy tym do 

punktowania wydłużenia tego okresu o takie jednostki czasu. Powyższe służyć miało przede 

wszystkim  uzyskaniu  realnego  wydłużenia  okresu,  w  którym  wykonawcy  świadczyć  będą 

nieodpłatnie  rozległe  i  kosztowne  usługi  gwarancyjne.  Wydłużenie  okresu  gwarancji 

w 

stosunku do zakładanego progu podawanego w miesiącach o 1 dzień (albo przy przyznaniu 

takiej możliwości, również o 1 godzinę, 1 minutę czy 1 sekundę  - co hipotetycznie mogłoby 

mieć miejsce) z pewnością nie spełnia powyższego postulatu. 

Po drugie wymaganie wydłużania i  podawania okresu gwarancyjnego w  miesiącach 

służyć  miało  porównywalności  składanych  ofert.  Tylko  oferty  posługujące  się  w  taki  sam 

sposób wyrażanym i opisywanym okresem (w takich samych jednostkach czasu) można uznać 

za  wzajemnie  porównywalne.  Wskazać  zresztą  należy,  iż  w  ten  sposób  wymagania  SIWZ 

zrozumieli  wszyscy  pozostali  oferenci  -  poza  Saab  - 

przedstawiając  wydłużenie  własnych 

okresów gwarancyjnych o pełne miesiące. 

Oferta  Saab  jako  czyn  nieuczciwej  konkurencji  - 

niezależnie  od  powyższego, 

zaoferowanie  wydłużenia  okresu  gwarancji  o  1  dzień  stanowi  czyn  nieuczciwej  konkurencji 

w 

rozumieniu przepisów UZNK. Zgodnie z art. 3 ust. 1 UZNK, czynem nieuczciwej konkurencji 

jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interesy 

innego  przedsiębiorcy  lub  klienta.  W  tym  kontekście  zaoferowanie  przez  Saab  pozornego 

wydłużenia okresu gwarancji ponad 60 miesięcy należy uznać za niemieszczące się w dobrych 

obyczajach  panujących  na  rynku  zamówień  publicznych,  gdzie  wykonawcy  powinni 

konkurować ze sobą ceną i jakością oferowanych robót, dostaw i usług, a nie obchodząc prawo 

lub  postanowienia  SIWZ  wykorzystywać  luki  w  ich  sformułowaniach  albo  interpretować  je 

w  

sposób  nielicujący  z  uczciwością  kupiecką  i  lojalnością  względem  klienta  -  tu 

Zamawiającego. 

W  ocenie  Odwołującego  powyższe  można  zakwalifikować  jako  stworzenie  sytuacji 

powodującej  pośrednio  narzucenie  klientowi  (tu:  Zamawiającemu)  konieczności  dokonania 

zakupu u danego przedsiębiorcy, a więc czyn nieuczciwej konkurencji, o którym mowa w art. 

15  ust.  2 pkt  2 UZNK. Sytuację tę  można  również  porównać  do  występujących niegdyś  na 

rynku nieuczciwych praktyk wydłużania przez wykonawców gwarancji do przysłowiowych 100 

lat,  w  przypadku  gdy  zamawiający  „zapominali”  ograniczyć  w  dokumentach  przetargowych 

limit punktacji przyznawany za takie wydłużenie. Działania takie, pomimo, iż formalnie zgodne 

z SIWZ, uznawano w orzecznictwie za nadużycie prawa podmiotowego i za stanowiące czyn 

nieuczciwej konkurencji (KIO 692/15, KIO 369/16). Analogicznie jak w obecnie rozpatrywanym 

przypadku  jedyna  realna  causa  takiego  wydłużenia  polegała  na  uzyskaniu  jak  największej 

ilości punktów w ramach kryterium, bez adekwatności tej punktacji do przedmiotu zamówienia. 

Następnie  Odwołujący  podniósł,  że  pod  wpływem  recepcji  prawa  UE  dotyczącego 

zamówień publicznych oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, które kładą nacisk 

na  realizację  zasad  i  celów,  którym  regulacje  w  tym  obszarze  mają  służyć,  nie  można 

dopuszczać  do  sytuacji,  w  których  z  czysto  formalnych  względów  i  nazbyt  ścisłej 

i 

zachowawczej interpretacji przesłanek wykluczenia czy odrzucenia, przyjmowane są oferty 

nieuczciwe,  bez  należytej  ich  oceny  w  szerszym  kontekście  zasad  i  celów  przepisów 

o 

zamówieniach  publicznych.  Z  punktu  widzenia  zasad  i  celów  systemu  zamówień 

publicznych, nie można zgodzić się na dyktat ofert nadinterpretujących wymogi i oferujących 

zamawiającym  rozwiązania  (np.  długość  okresu  gwarancji),  których  ci  nie  przewidzieli,  ale 

winni w ramach należytej profesjonalnej staranności i lojalności względem klienta, dążyć do 

ich  wszechstronnego  wyjaśnienia  i  ustalenia  potrzeb  klienta/zamawiającego.  Dla  przykładu 

wskazać tu można na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2014 r., sygn. akt IV CSK 

626/13, w którym potwierdzono powyższe. 

Dla  Odwołującego,  w  stanie  faktycznym  niniejszej  sprawy,  sytuacja  jest  jeszcze 

bardziej „czytelna”. Zamawiający w Formularzu oferty (a także w umowie) wyraźnie nakazał 

oferowanie  świadczenia  gwarancyjnego  w  pełnych  miesiącach.  Formularz  oferty  wyznacza 

jednocześnie sposób wskazania oraz zakres informacji ocenianych w ramach kryteriów oceny 

ofert.  Wydłużenie  okresu  gwarancji  w  ofercie  Saab  o  1  dzień  służyło  jedynie  uzyskaniu 

maksymalnej  punktacji  w  ramach  kryteriów  przy  jednoczesnym  uniknięciu  konieczności 

świadczenia  usług  gwarancyjnych  przez  cały  dodatkowy  miesiąc.  Tego  typu  zabieg 

spowodował znaczne oszczędności kosztowe po stronie Saab. Biorąc pod uwagę, iż zabieg 

ten dotyczył trzech różnych typów systemów, które są zamawiane w łącznej ilości 10 sztuk, 

daje to łączne skrócenie wykonywania obowiązków dla poszczególnych systemów o prawie 

10  miesięcy.  Powyższe  ewidentnie  więc  służyło  jedynie  obejściu  postanowień  SIWZ 

w 

zakresie  wydłużania  okresu  gwarancji  w  miesiącach  i  przy  minimalnych  nakładach 

uzyskanie maksymalnej punktacji. 

Ponadto,  w  ten  sposób  oferta  Saab  narusza  interesy  zarówno  podmiotu 

konkurencyjnego - 

Odwołującego, jak i Zamawiającego. Interesy Odwołującego są naruszone, 

ponieważ na skutek sprzecznego z dobrymi obyczajami działania Saab, Odwołujący zostanie 

pozbawiony możliwości  uzyskania zamówienia. Natomiast interesy Zamawiającego doznają 

uszczerbku, ponieważ Zamawiający nie otrzyma okresu gwarancji, który otrzymać powinien 

(61 miesięcy). 

Zawyżona  punktacja  oferty  Saab  w  ramach  kryterium  dot.  okresu  gwarancji  – 

w 

przypadku braku podzielenia przez Krajową Izbę Odwoławczą zarzutów zmierzających do 

odrzucenia  oferty  Saab  jako  niezgodnej  z  treścią  SIWZ  i  stanowiącą  czyn  nieuczciwej 

konkurencji (w związku z przedstawianymi wyżej okolicznościami faktycznym), wobec braku 

wydłużenia  okresów  gwarancyjnych  w  sposób  realny  i  przewidywany  w  SIWZ,  Odwołujący 

postuluje  o  obniżenie  punktacji  przyznanej  ofercie  w  ramach  kryterium  długości  okresu 

gwarancji do wymiaru opisanego we wnioskach odwołania. 

Zamawiający  we  wszystkich  podkryteriach  kryterium  długości  okresu  gwarancji 

przyznał ofercie Saab maksymalną liczbę punktów, tj. za KSSPW - 0,5 punktu, za STWPW - 

0,25 punktu, za LSS - 

0,25 punktu. Według Odwołującego liczba przyznanych ofercie Saab 

punktów w kryterium długości okresu gwarancji powinna być obniżona do zera albo obniżona 

do  następującego  wymiaru:  za  KSSPW  -  0,4  punktu,  za  STWPW  -  0,2  punktu,  za  LSS  - 

0,2 punktu; 

co daje łączne obniżenie punktacji w ramach tego kryterium o 0,2 punktu. 

Pierwszy z powyższych wniosków ewentualnych (obniżenie punktacji do 0 pkt) opiera 

się  na  okoliczności,  iż  na  potrzeby  kryteriów  oceny  ofert  Zamawiający  oczekiwał  podania 

długości  okresu  gwarancji  w  pełnych  miesiącach.  W  związku  z  tym,  iż  nie  jest  możliwe 

przeliczenie dni  na miesiące,  należy  przyjąć,  że oferta Saab  w  zakresie wydłużenia okresu 

gwarancji  nie  odpowiada  wymaganiom  SIWZ  dotyczącym  podawania  danych  w  ramach 

kryteriów oceny ofert i w ogóle nie powinna być punktowana. 

Natomiast drugi wniosek (obniżenie punktacji) motywowany jest okolicznością, iż samo 

wydłużenie ponad 60 miesięcy było w tym przypadku pozorne i nie odpowiadało wymaganiom 

SIWZ w zakresie wydłużenia w miesiącach, nie stanowiąc dla Zamawiającego żadnej realnej 

korzyści  uzasadniającej  punktację.  Skoro  więc  wykonawca  Saab  nie  wydłużył  okresu 

gwarancji  o  co  najmniej  jeden  pełny  miesiąc  ponad  wskazane  60  miesięcy,  nie  powinien 

otrzymać maksymalnej liczby punktów w danym kryterium, ale winien otrzymać liczbę punktów 

przewidzianą w SIWZ dla okresu 60-miesięcznego. 

b) 

Stacje Robocze SD oraz Stacje Graficzne SG. 

Zamawiający  wymagał  wskazania  w  ofercie  określonych  podzespołów  oferowanych 

Stacji  Roboczych  SD  oraz  Stacji  Graficzn

ych  SG  (w  szczególności  poprzez  wskazanie 

oznaczeń i kodów producenta) spełniających wymagania SIWZ oraz Wykazu (por. pkt 3.11 

SIWZ, pkt 14.1 i 14.2 Formularza oferty). Jednocześnie Zamawiający nie dopuścił do żadnych 

odstępstw w zakresie tych wymagań, co jest logiczne, skoro gdyby oferent mógł odstąpić od 

jednego z wymagań, to inny także mógł odstąpić od innego z wymagań, itd. W konsekwencji 

Zamawiający  otrzymałby  oferty  na  zupełnie  inny  sprzęt  niż  wyspecyfikowany,  co  jest 

niedopuszczalne, a jednak miało miejsce m.in. w przypadku oferty Saab. 

Oferta Saab powinna zostać odrzucona z uwagi jej niezgodność z treścią SIWZ co do 

oferowanych Stacji Roboczych SD oraz Stacji Graficznych SG, w następującym zakresie: 



Brak złącza PCI 32bit w podzespole płyta główna w Stacji Roboczej SD. 

Zamawiający  w  pkt.  14.3.1  Formularza  oferty  wymagał,  aby  zaoferowana  Stacja 

Robocza SD posiadała płytę główną z wbudowanymi 4 złączami PCI: 1 niezajętym złączem 

PCI  Express  x16  3  generacji,  1  niezajęte  złącze  PCI  Express  x4;  1  niezajęte  złącze  PCI 

Express  x1,  1  niezajętym  złączem  PCI  32bit.  Zamawiający  podkreślił,  że  wymagana  ilość 

i 

rozmieszczenie  (na  płycie  głównej)  wszystkich  złącz  nie  może  być  osiągnięta  w  wyniku 

stosowania konwerterów, przejściówek czy kart rozszerzeń, itp. Powyższy wymóg techniczny 

znajduje się również w pkt 2.2.3 Wykazu - „Stacja robocza SD (xyz)”(strona 43 Wykazu). 

W  pkt  14  11  Formularza  oferty,  Saab  zaoferował  Stację  Roboczą  SD  firmy  HP  Z2 

o 

oznaczeniu podzespołu płyty głównej: „HP Z2 TWR G4 WKS”. Oznaczenie płyty głównej „HP 

Z2  TWR  G4  WKS”  -  zgodnie  z  oficjalnymi  dokumentami  producenta  -  wskazuje,  że 

zaoferowana  przez  Saab  płyta  nie  zawiera  -  wbrew  wymaganiom  Zamawiającego  - 

wbudowanego złącza PCI 32bit. 

Przy  tym  niemożliwym  jest  dostosowanie  płyty  głównej  zaoferowanej  przez  Saab 

o 

dodatkowe złącze PCI 32 bit, ponieważ oznaczałoby to naruszenie wymogu „wbudowania” 

oraz  konieczność  zastosowania  -  jednoznacznie  zabronionych  przez  SIWZ  -  konwentów, 

przejściówek  lub  kart  rozszerzeniowych.  W  ocenie  Odwołującego  wymóg  SIWZ  - 

jednoznaczny i precyzyjny - 

ma także swoje funkcjonalne uzasadnienie, bowiem często tylko 

i wyłącznie przez takie złącze możliwa jest komunikacja specjalistycznych urządzeń z nowymi 

komputerami,  a  komunikacja  ta  bardzo  często  nie  działa  w  przypadku  zastosowania 

przejściówek do nowszego typu portów. 



Brak  wskazania  oznaczeń  handlowych  i  kodów  producenta  dla  karty  sieciowej 

i 

dźwiękowej w Stacji Roboczej SD i Stacji Graficznej SG. 

W  pkt.  14.1  (Stacja  Robocza  SD)  i  14.2  (Stacja  Graficzna  SG)  Formularza  oferty 

wykonawcy  byli  zobligowani  do  przestawienia  konkretnego  rodzaju  produktu/sprzętu 

informatycznego o konkretnych parametrach - oznaczeniach i kodach producenta. 

Saab w punktach 14.1.7-8 i 14.2.7-

8 Formularza oferty w zakresie podzespołu karty 

sieciowej o

raz karty graficznej obu Stacji wskazał jedynie, że karty są „zintegrowane”. Saab 

nie  wskazał,  zgodnie  z  wymaganiami  Zamawiającego,  oznaczania  handlowego  oraz  kodu 

producenta ofertowanej przez siebie karty sieciowej i dźwiękowej dla obu Stacji. Innymi słowy, 

wykonawca ten nie sprecyzował swojej oferty w zakresie wymaganym przez Zamawiającego 

i nie przedstawił wszystkich wymaganych treścią SIWZ informacji.  

Ponadto, zdaniem Odwołującego, Powyższe zaniechanie nie pozwala Zamawiającemu 

zweryfikować czy dana karta sieciowa/dźwiękowa zaoferowana przez Saab spełnia wymogi 

określone w pkt. 14.3.7-8 oraz 14.4.7-8 Formularza oferty. 



Nieprawidłowa pamięć RAM w Stacji Roboczej SD. 

Zgodnie z wymaganiami technicznymi oferowanych podzespołów Stacji Roboczej SD, 

zawartymi 

w  pkt.  14.3.3  Formularza  ofertowego,  wykonawcy  zobowiązani  byli  zaoferować 

stację, której pamięć RAM wynosi 16 GB (2x8192 MB). Zamawiający żądał zatem podzespołu 

pamięci o łącznej wielkości RAM 16 GB, składającej się z 2 złącz po 8192 MB. 

Saab  w  pkt  14.1.3

)  Formularza  w  kolumnie  „kod  producenta”  wskazał  „2ZR67AV”. 

Podany przez Saab kod producenta wskazuje, że zaoferowana pamięć RAM Stacji roboczej 

SD  jest  wielkości  2x4GB,  co  łącznie  daje  8GB,  a  zatem  jest  niezgodna  z  wymogiem 

Zamawiającego zaoferowania pamięci o pojemności 16 GB. 

W  opinii  Odwołującego  ilość  pamięci  RAM  jest  wymaganiem  ostrym,  podobnie  jak 

w 

przypadku mocy zasilacza, czy prędkości procesora. W przypadku mniejszej niż wymagana 

ilości  pamięci  RAM  niektóre  aplikacje  mogą  nie  działać  w  ogóle  lub  działać  zbyt  wolno, 

uniemożliwiając ich prawidłową eksploatację. 



Brak złącza PCI express 1 (płyta główna) dla Stacji Graficznej SG oraz nieprawidłowa 

wielkość dysku. 

Zamawiający w pkt 14.4.1 Formularza ofertowego oraz pkt. 2.2.4 Wykazu (strona 44) 

wymaga, 

aby  dostarczony  komputer  posiadał  następującą  ilość  slotów  PCI  (wymagania 

minimalne  4  x  PCI-Express  3.0x16  3  generacji,  1  x  PCI-Express  x4  (wolne)  3  generacji, 

1  x PCI-

Express x 1 (wolne) 3 generacji. Zamawiający jednocześnie podkreśla, że wymagana 

ilość  slotów  PCI  Express  nie  może  być  osiągnięta  w  wyniku  stosowania  konwerterów, 

przejściówek, itp. 

Saab w pkt 14.2.1 Formularza ofertowego, zaoferował Stację Graficzną SG „HP Z2” 

o 

oznaczeniu handlowym podzespołu płyty głównej: „HP Z8 G4 WKS”, co zgodnie z oficjalnymi 

dokumentami producenta HP oznacza, że płyta główna posiada następujące złącza: 1 PCI-

express  x4,  1  szt.  PCI-express  x8  i  4  szt.  PCI-

express  x16.  Oznaczenie  płyty  głównej  „HP 

Z8 

G4  WKS”  jednoznacznie  wskazuje,  że  w  zaoferowanej  płycie  głównej  brakuje  złącza 

„1x PCI-Express x1 (wolne) 3 generacji”, co stoi w sprzeczności z treścią SIWZ. 

Ponadto, Zamawiający wymagał w pkt 14.4.1 Formularza ofertowego, aby płyta główna 

w Stacji Graficznej SG miała możliwość obsługi dysków 3,5 do łącznie 48 TB. W pkt 14.2.1 

Formularza ofertowego, Saab zaoferował płytę główną dla Stacji Graficznej SG o oznaczeniu 

„HP Z8 G4 WKS”. Zgodnie ze specyfikacjami technicznymi HP, płyta główna o ww. oznaczeniu 

obsługuje dyski do łącznej wielkości 20TB, a nie jak żądał Zamawiający do łącznej wielkości 

48TB. 



Nieprawidłowy  typ  dysku  twardego  oraz  nieprawidłowa  pojemność  dysku  twardego 

HDD w Stacji Graficznej SG. 

Zgodnie z pkt. 14.4.4 Formularza oferty oraz pkt 2.2.4, kolumna „dysk twardy” pkt j) 

Wykazu,  Zamawiający  wymagał  dostarczenia  Stacji  Graficznej  SG  składającej  się 

z 

następujących dysków:  1  x  1000 GB  SSD  oraz  2 x  6 TB  SATA  3 7200 rpm  -  dyski  HDD 

zamontowane  w  wyjmowanych  kieszeniach.  Zamawiający  wymagał  zatem  dostarczenia 

dwóch typów dysków: jednego dysku typu SSD (pkt. a) powyżej) oraz 2 dysków typu HDD (pkt 

b) powyżej). Tymczasem Saab w pkt. 14.2.4 Formularza ofertowego zaoferował jeden dysk 

twardy o oznaczeniu: 1*1 TB 7200RPM SATA 3,5IN oraz kodzie producenta: Z5J60AV. 

Powyższe  oznaczenie  (1*1TB  7200RPM  SATA  3,5IN)  jednoznacznie  wskazuje,  że 

Saab  zaoferował  dysk  typu  HDD,  zamiast  dysku  typu  SSD,  co  wynika  w  szczególności 

z 

następujących  okoliczności:  po  pierwsze,  wskazanie  przez  Saab  dla  określenia 

zaoferowanego  dysku  parametru  7200  obrotów  na  minutę  („RPM”  z  ang.  Revolutions  per 

minutę) potwierdza wyraźnie zaoferowanie dysku HDD. Wartość RPM wykorzystywana jest 

do  określenia  prędkości  obrotowej  talerza  stanowiącego  część  dysku  HDD.  Dysk  SSD  nie 

zawiera w swojej konstrukcji żadnych ruchomych elementów, w tym również talerza - a co za 

tym idzie nie jest możliwe opisanie dysku SSD za pomocą takiego parametru. Po drugie, dyski 

półprzewodnikowe  (dyski  SSD)  nie  występują  w  formacie  (rozmiarze)  3,5  cala,  a  jedynie 

w 

formacie 2,5 cala. W formacie 3,5 cala dostępne są natomiast tylko dyski HDD. Po trzecie, 

podany przez Saab kod producenta (Z5J60AV) przypisany jest dyskowi HDD. 

Zaoferowanie  dysku  magnetycznego  zamiast  dysku  opartego  na  półprzewodnikach 

(HDD vs SDD) jest niedopuszczalne, ponieważ urządzenia te to dwie różne technologie. Dyski 

HDD,  tradycyjne,  które  zaoferował  Saab,  są  wolniejsze,  bardziej  awaryjne,  pozwalają  na 

wykonywanie mniejszej  ilości  operacji  zapisu i  odczytu na  sekundę,  zużywają więcej  prądu 

i 

są dużo tańsze. 

W  ocenie  Odwołującego  powyższe  oznacza,  że  wykonawca  Saab  zaoferował  tylko 

dysk twardy typu HDD, co jest niezgodne z ww. treścią SIWZ. Oferta Saab w ogóle nie opiewa 

na wymagany przez Zamawiającego dysk SDD. 

Ponadto, Zamawiający wymagał dostarczenia dwóch dysków HDD o pojemności 6TB 

każdy (terabajtów, czyli 6 000 GB). Potwierdza to wymóg zawarty w pkt. 14.4.4 Formularza 

ofertowego,  w  którym  Zamawiający  wskazał  pojemność  pojedynczego  dysku  HDD: 

2  x 6 TB SATA3 7200 rpm. 

Wykonawca Saab, w pkt 14.2.4 Formularza ofertowego zaoferował dysk twardy typu 

HDD  o  oznaczeniu:  „2*6TB  7200  SATA  Enterprise  3,5in  3rd"  oraz  kodzie  producenta: 

„Z5J87AV”. Określenia w zakresie pojemności dysku HDD ze sobą sprzeczne, bowiem kod 

producenta  określony  przez  Saab  jako  Z5J87AN/  oznacza  dysk  o  oznaczeniu  HP  4TB 

7200RPM SATA 3,5 in, czyli dysk 

o pojemności 4TB, a zatem o pojemności o 1/3 mniejszej 

niż wymagany w SIWZ. 

W  tym  przypadku  Zamawiający  jasno  sprecyzował  minimalną  pojemność  dysków, 

jakiej oczekuje od oferentów a mimo to Saab zaoferował dyski o dużo niższej pojemności, co 

może w praktyce oznaczać, ze Zamawiający nie będzie mógł wykorzystać stacji roboczych 

w 

sposób, jaki zaplanował. Z uwagi na wskazanie przez Saab dwóch sprzecznych ze sobą 

parametrów, wskazujących na odmienne typy dysków i ich pojemności, Zamawiający nie jest 

w  stanie  zw

eryfikować  jaki  podzespół  dysku  twardego  dla  Stacji  Graficznej  SG  dostarczy 

wykonawca  Saab.  Obie  deklaracje  Saab  w  zakresie  tego  samego  podzespołu  ze  sobą 

sprzeczne i świadczą o niezgodności zaoferowanego podzespołu z wymaganiami SIWZ. 

c) 

Formularz cenowy Saab - 

niezgodność oferty z treścią SIWZ, błąd w obliczeniu ceny, 

czyn nieuczciwej konkurencji, nielegalne negocjacje. 

Odwołujący  wskazał,  że  obowiązkiem  Wykonawców  było  prawidłowe  wypełnienie 

Formularza cenowego, w tym wskazanie wszystkich wymaganych wartości. Saab złożył ofertę, 

która  w  odniesieniu  do  wartości  i  cen  zawiera  następujące  błędy:  brak  wskazania  wartości 

dokumentacji  technicznej  (DT)  dla  danego  systemu  LSS,  KSSPW  oraz  STWPW,  brak 

wskazania  łącznej  wartości  LSS,  łącznej  wartości  KSSPW,  łącznej  wartości  STWPW, 

sprzeczność informacji w zakresie relacji ceny szkoleń do cen danego systemu LSS, KSSPW 

oraz STWPW i błędy we wszystkich wartościach wskazanych w ostatniej kolumnie Formularza 

cenowego Saab dla LSS i KSSPW, a także błędy w rozbiciu wartości umowy na poszczególne 

lata 2019, 2020 i 2021. 

Zamawiający, aż dwukrotnie, bezprawnie zmodyfikował i uzupełnił ofertę Saab w ww. 

zakresie, prowadząc nieuprawnione negocjacje, tj.: pismem z dnia 26.11.2018 r., na podstawie 

art. 87 ust. 2 pkt 2 Pzp poprawił ofertę Saab poprzez zmianę wszystkich pozycji w ostatniej 

kolumnie  Formularza  cenowego  dla  LSS  i  STWPW,  wartości  brutto  umowy  oraz  wartości 

umowy  w  rozbiciu  na  poszczególne  lata,    pismem  z  dnia  18.06.2019  r.,  na  podstawie  art. 

ust.  1  Pzp  wezwał  Saab  do  (i)  potwierdzenia,  że  ceny  jednostkowe  LSS,  KSSPW  oraz 

STWPW uwzględniają wartość odpowiedniej DT, oraz (ii) wskazania wartości DT osobno dla 

LSS, KSSPW i STWPW z uwagi na brak tych (wymaganych) danych w ofercie. Wykonawca 

Saab pismem z dnia 19.06.2019 r. pot

wierdził uwzględnienie DT w cenach symulatorów oraz 

wskazał wartości DT, dla LSS-731 673 PLN, dla KSSPW-2 155 811 PLN i dla STWPW 151 806 

PLN. Kwoty te w żaden sposób nie wynikają z treści oferty.  

Zamawiający  natomiast  nie  poprawił  błędów  w  ofercie  Saab  polegających  na  braku 

wskazania wartości łącznej LSS, wartości łącznej KSSPW i wartości łącznej STWPW. 

Ponadto, zdaniem Odwołującego, mimo wyraźnego i bezspornego wymogu wskazania 

wartości  DT  dla  każdego  systemu,  wszystkie  pozycje  w  -  łącznie  trzech  -  wierszach  „DT” 

Formularza  cenowego  Saab  pozostały  niewypełnione.  Niezależnie  od  przyczyny 

pozostawienie  niewypełnionego  formularza świadczy  o  niezgodności  oferty  z  treścią  SIWZ. 

Przy  czym,  w  opinii  Odwołującego,  niezgodności  tej  nie  można  wyeliminować  poprzez 

p

oprawienie oferty Saab, dlatego Zamawiający bezprawnie zażądał uzupełnienia tych pozycji. 

W żaden sposób na podstawie treści oferty nie da się odczytać intencji wykonawcy zarówno 

co do tego, czy w ogóle opracowanie i przekazanie DT zostało zaoferowane, a także co do 

wartości  oferowanych  trzech  różnych  rodzajów  DT.  Wynika  to  co  najmniej  z  trzech 

następujących okoliczności. 

Po pierwsze, wartości wskazanych przez Saab w odpowiedzi na wezwanie, tj. w piśmie 

z dnia 18.06.2019 r. nie wynikają nawet pośrednio z treści oferty Saab, a ich przyjęcie przez 

Zamawiającego  jest  przejawem  niedozwolonej  zmiany  treści  oferty  po  upływie  terminu  jej 

złożenia. Saab mógł po terminie składania ofert w zasadzie dowolnie określić tę wartość i tym 

samym dowolnie ukształtować swoje oświadczenie woli. 

Po  drugie,  na  podstawie  analizy  per  analogiam  treści  oferty  Saab  w  odniesieniu  do 

szkoleń (poniżej), równie prawdopodobne jest, że wartość DT nie jest w ogóle uwzględniona 

w cenie danych systemów. Zwrócił na to uwagę Zamawiający, dopytując w ww. piśmie, czy 

wartość DT została ujęta w cenie systemów. Niemniej jednak, potwierdzenie tej okoliczności 

przez Saab w wyjaśnieniach z 19.6.2019 r. stanowi uzupełnienie oferty. 

Po trzecie. Saab nie wypełnił żadnej z rubryk „Łączna wartość LSS (wliczając szkolenie 

i  DT)",  „Łączna  wartość  KSSPW  (wliczając  szkolenie  i  DT)”,  „Łączna  wartość  STWPW 

(wliczając szkolenie i  DT)".  Samo  w  sobie stanowi  to o niezgodności  oferty  z  treścią SIWZ 

(skoro Zamawiający wymagał tych informacji) oraz potwierdza brak możliwości uzupełnienia 

Formularza  cenowego  zarówno  o  wartości  DT,  jak  i  o  łączną  wartość  poszczególnych 

systemów. Bez znajomości łącznej wartości systemów Saab nie sposób wydedukować, czy 

wartość DT została uwzględniona w tych cenach, a tym bardziej jej wartości. 

W  takiej  sytuacji  nie  można  także  ustalić  wartości  końcowej  oferty  Saab  (ostatni 

wiersz),  a  przez  to  dokonać  poprawnej  oceny  ofert  w  ramach  ustalonych  kryteriów. 

Zamawiający naruszył zatem w sposób rażący art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp oraz zasady wyjaśniania 

i korygowania treści ofert wynikające z art. 87 ust. 1 i 2 Pzp. 

Następnie Odwołujący zaznaczył, że w formularzu cenowym Saab brakuje określenia 

łącznej wartości systemów, a oferowana wartość umowy nie odpowiada zaoferowanym cenom 

jednostkowym. Zamawiający - nie wiadomo na jakiej podstawie - uznał, iż łączna wartość całej 

umowy  „została  błędnie  wyliczona  przez  Wykonawcę  poprzez  ponowne  uwzględnienie 

wartość szkoleń i „omyłkowo powiększa wartość całej umowy". Tym samym, Zamawiający na 

podstawie  art.  87  ust.  2 

pkt  2  Pzp,  poprawił  Formularz  cenowy  Saab  w  sposób  wskazany 

w 

zawiadomieniu z 26.11.2018 r., pomniejszając łączną wartość umowy o wartość szkoleń. 

W  ocenie  Odwołującego  działanie  to  było  bezprawne,  gdyż  z  treści  oferty  Saab  nie 

wynika,  gdzie  nastąpił  błąd,  tj.  czy  intencją  tego  wykonawcy  było  rzeczywiście  wliczenie 

wartości szkoleń w ceny jednostkowe systemów (zgodnie z wymaganiami), czy też odwrotnie 

ceny jednostkowe systemów nie uwzględniały wartości szkoleń. I jedna i druga interpretacja 

jest  hipotety

cznie możliwa,  przy  czym  biorąc  pod  uwagę treść Formularza cenowego Saab 

wiele okoliczności wskazywało na inny niż przyjęty przez Zamawiającego sposób wykładni tej 

oferty. 

Po pierwsze, wartość brutto całej umowy w ofercie Saab stanowi sumę cen systemów 

ora

z  wartości  szkoleń  (dla  trzech  rodzajów  systemów).  Po  drugie,  wartości  w  rozbiciu  na 

poszczególne  lata  realizacji  umowy  również  stanowią  sumę  cen  danych  systemów 

(dostarczanych  w  poszczególnym  roku)  oraz  szkoleń.  Skoro  zatem  w  czterech  miejscach 

oferty wyk

onawca osobno traktuje cenę systemu oraz cenę szkoleń, to trudno jednoznacznie 

wskazać,  że  jednak  wartość  szkoleń  jest  uwzględniona  w  cenach  systemów.  Oferta  Saab 

w 

tym zakresie jest wewnętrznie sprzeczna, a sprzeczności tej nie można wyeliminować przy 

pom

ocy zabiegów interpretacyjnych dozwolonych treścią Pzp.  

Biorąc pod uwagę miernik staranności wymagany od wykonawców (przedsiębiorców) 

oraz  towarzyszące  tej  sytuacji  okoliczności,  w  opinii  Odwołującego,  Zamawiający  nie  miał 

zatem podstaw do poprawienia teg

o elementu na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 2 Pzp, nie miał 

bowiem wystarczających podstaw aby niewątpliwie twierdzić, że łączna wartość całej umowy 

została  „błędnie  wyliczona  przez  wykonawcę  poprzez  ponowne  uwzględnienie"  wartości 

szkoleń i „omyłkowo powiększa wartość całej umowy”. Wartość szkoleń w ofercie Saab nie 

znajduje 

jednoznacznego 

umiejscowienia 

w 

Formularzu 

cenowym. 

Tak 

samo 

„prawdopodobny”  jest  wariant  „z  wliczeniem”  cen  szkoleń  do  cen  systemów,  jak  i  z  ich 

„niewliczeniem.  Przesądza  to  o  braku  oczywistego  charakteru  błędu,  co  jednocześnie  ma 

istotny wpływ na końcową cenę oferty stanowiącą kryterium oceny ofert. 

Dokonując czynności wskazanych w punkcie 2 i 3 zawiadomienia z dnia 26.11.2018 r. 

skierowanego  do  Saab  -  poprzez  pomniejszenie  ceny  oferto

wej  Saab  o  wartość  szkoleń  - 

Zamawiający  w  istocie  zmienił  w  sposób  niedopuszczalny  ofertę  Saab.  Zamawiający 

wykreował nowe oświadczenie woli wykonawcy w zakresie zaoferowanej ceny, którego ten nie 

złożył w treści oferty. 

Odwołujący  dodał,  że  ilość  błędów  w  Formularzu  cenowym  Saab  uniemożliwia 

odkodowanie  rzeczywistej  intencji  Saab  co  do  wartości  DT  dla  każdego  systemu,  wartości 

szkoleń  (czy  są  ujęte  w  cenie  systemu  czy  nie),  a  w  konsekwencji  łącznej  wartości 

poszczególnych rodzajów systemów i ceny ofertowej. Wykonawca Saab dopuścił się przy tym 

na tyle istotnych naruszeń, iż można je także zakwalifikować jako błędy w obliczeniu ceny, 

w 

szczególności  wynikające  z  nieuwzględnienia  obowiązkowych  elementów  w  cenie 

systemów  (szkolenia  i  DT)  lub  nie  wycenienia  w  ogóle  istotnych  elementów  (DT).  Skala 

naruszeń jest tak rozległa, że nie sposób także mówić o nieistotnych omyłkach czy pomięciach. 

Z  powyższego  dla  Odwołującego  wynika,  że  oferta  Saab  powinna  zostać  także 

odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp,  b

owiem zawiera błędy w obliczeniu ceny. 

W

ykonawca  nie  przedstawił  wyceny  obowiązkowych  elementów  przedmiotu  zamówienia 

i 

zaoferował  realizację  zamówienia  w  podstawowym  kryterium  oceny  na  podstawie 

sprzecznych ze sobą danych cenowych, niekwalifikujących się jako oczywiste omyłki. 

Bezprawne zaniechanie odrzucenia oferty Konsorcjum PGZ. 

a) 

Zasilacz do stacji Roboczej SD - 

niezgodność oferty z treścią SIWZ. 

Odwołujący  wskazał, że PGZ w pkt 14 ppkt 1) 6 Formularza ofertowego zaoferował 

zasilacz o kodzie: DELL L260EPM-

00. Zatem PGZ zaoferował więc zasilacz o mocy 260W, 

co 

stoi w sprzeczności z treścią SIWZ – w pkt 14 ppkt 3) 6 Formularza ofertowego oraz pkt 

2.2.3  Wykazu  w  zw.  z  pkt  3.11  SIWZ  Zamawiający  wymagał  „zasilacza  o  mocy  (ciągłej) 

maksymalnie 250W pracującego w sieci 230V 50/60 Hz prądu zmiennego i sprawności nie 

mniejszej niż 92% przy 50% obciążeniu zasilacza”.  

Wymóg zasilacza o mocy nieprzekraczającej 250W jest jasno sprecyzowany i istotny. 

Zamawiający  wymagał  podania  szczegółów  zasilaczy,  wybierając  akurat  ten  parametr  do 

skonkretyzowania w ofercie, jako jeden z niewielu spośród tysięcy wymogów technicznych. 

Oferent miał czas na zadanie pytania czy może zaoferować zasilacz o większej mocy. Trzeba 

pamiętać,  że  zasilacze  o  wyższej  mocy  zużywają  więcej  energii,  są  mniej  ekologiczne,  ich 

ogólny  koszt  posiadania  podczas  całkowitego  czasu  eksploatacji  jest  wyższy  niż  zasilacza 

o 

mniejszej mocy. Dodatkowo, w przypadku większej ilości stacji (jak w Postępowaniu) może 

mieć to wpływ na bezpieczne korzystanie z infrastruktury. 

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że zaoferowanie przez PGZ zasilacza 260 W jest 

niezgodne  z  pkt  3.11  SIWZ, 2.2.3 Wykazu  oraz  14.3.6  Formularza  ofertowego,  co  powinno 

skutkować odrzuceniem oferty Konsorcjum PGZ na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp. 

b) 

Dokumentacja  techniczna  - 

niezgodność  oferty  z  SIWZ,  błąd  w  obliczaniu  ceny  lub 

kosztu. 

Konsorcjum  PGZ złożyło ofertę,  w  której  brak jest  wskazania wartości dokumentacji 

technicznej  dla  danego  Systemu  (wszystkie  pozycje  w  łącznie  trzech  wierszach  „DT” 

For

mularza cenowego Konsorcjum PGZ pozostawiło niewypełnione).  

Wymóg  wskazania  wartości  DT  w  Formularzu  cenowym  był  bezsporny,  co  wynika 

bezpośrednio  z  arkusza  ofertowego  oraz  zostało  również  potwierdzone  w  piśmie 

Zamawiającego kierowanym do Konsorcjum PGZ w dniu 18.06.2019 r., w którym Zamawiający 

jednoznacznie  wskazał,  że „wymagał,  aby  w  arkuszu ofertowym,  stanowiącym  załącznik  nr 

do  SIWZ,  w  zestawieniu  tabelarycznym  cen,  Wykonawcy  określili  wartość  DT  będącej 

składową wartością poszczególnych symulatorów” oraz, że Konsorcjum PGZ „nie zastosowało 

się do wymagań Zamawiającego w tym zakresie i nie podało wartości DT dla LSS. KSSPW 

oraz STWPW”. 

Zamawiający  w  ww.  piśmie  wezwał  Konsorcjum  PGZ  o  określenie  wartości 

DT oddzielnie dla LSS, KSSPW oraz STWPW. W odpowiedzi z dnia 19.06.2019 r. Konsorcjum 

PGZ wskazało, że : wartość brutto DT dla LSS wynosi 558 182,00 zł, wartość brutto DT dla 

KSSPW wynosi 832 

754,00 zł i wartość brutto DT dla STWPW wynosi 365 787,00 zł, oraz że 

ceny jednostkowe LSS, KSSPW, STWPW uwzględniają wartość odpowiednich DT.  

W opinii Odwołującego Nieuzupełnienie wymaganych pozycji DT wszystkich Systemów 

oznacza niezgodność treści oferty Konsorcjum PGZ z SIWZ, która jest nieusuwalna - w ofercie 

Konsorcjum  PGZ  nie  ma  żadnych  danych  ani  informacji  pozwalających  na  samodzielne 

wydedukowanie  przez  Zamawiającego  kwot  wartości  DT  wskazanych  w  piśmie  PGZ 

z 

19.06.2019  r.,  ani  czy  wartość  DT  jest  rzeczywiście  uwzględniona  w  cenach  systemów, 

a w konsekwencji  czy  DT 

została  w  ogóle  zaoferowana.  Zamawiający  dopuścił  więc 

uzupełnienia oferty PGZ, z naruszeniem art. 87 ust. 1 - 2 Pzp. 

Dokumentacja techniczna DT, w tym związana z nią licencja (por. § 18 Wzoru umowy) 

jest istotną częścią oferowanych systemów symulacji pola walki, stanowiąc kluczowy element 

przedm

iotu  zamówienia  (pkt  3.1  ppkt  4  oraz  pkt  3.6  SIWZ  oraz  §  1  ust.  5 Wzoru  umowy). 

Dokumentacji  technicznej  są  poświęcone  zarówno  szczegółowe  Instrukcje  MON,  jak 

i 

poszczególne WZTT dla danego systemu oraz postanowienia wzoru umowy (por. np. § 6 ust. 

8 i nast. wzoru umowy, pkt 11 WZTT dla KSSPW, pkt 10 WZTT dla STWPW oraz pkt 11 WZTT 

dla LSS). Skoro Zamawiający wymagał podania wartości DT, to należy przyjąć, że ma ona 

istotne znaczenie. 

Konsorcjum PGZ w ofercie w ogóle nie wskazało wartości oferowanej DT dla żadnego 

z  systemów  (wszystkie  pozycje  w  -  łącznie  trzech  -  wierszach  „DT”  Formularza  cenowego 

pozostawił  niewypełnione).  Z  treści  oferty  Konsorcjum  PGZ  nie  wynika  zatem  w  ogóle 

zobowiązanie  do  dostarczenia  w  ramach  zamówienia  DT  dla  systemów.  Niewypełnienie 

pozycji „Wartość” dla dokumentacji technicznej DT oznacza niezgodność treści oferty z SIWZ 

i to niezgodność nieusuwalną z uwagi na istotny i nieoczywisty charakter - w ofercie nie ma 

żadnych danych pozwalających na jej samodzielne poprawienie, a zatem nie nadaje się ona 

do poprawienia przez Zamawiającego w trybie art. 87 ust. 2 Pzp, a tym bardziej wyjaśnieniu 

z 

art.  87  ust.  1  Pzp.  Odwołujący  wskazał  również  na  treść  pisma  Zamawiającego 

z 18.06.2019 

r., będące wezwaniem do złożenia wyjaśnień w tym zakresie. 

Odwołujący  podsumował,  że  oferta  Konsorcjum  PGZ  podlega  odrzuceniu  jako 

niezgodna z treścią SIWZ (art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp) i zawierająca błąd w obliczeniu ceny (art. 

89 ust. 1 pkt 6 Pzp) i naruszeniem art. 87 ust. 1-

2 Pzp było zwrócenie się przez Zamawiającego 

i przyjęcie od Konsorcjum PGZ uzupełnienia tych wartości. Konsorcjum mogło w zasadzie, już 

po upływie terminu składania ofert, dowolnie je określić i tym samym dowolnie ukształtować 

swoje oświadczenie woli w tym zakresie. Nie sposób ustalić tych wartości bez dodatkowych 

oświadczeń  ze  strony  wykonawcy,  co  jest  niedopuszczalne  i  stanowiło  niedozwolone 

negocjacje pomiędzy Zamawiającym, a Wykonawcą. 

Dalej Odwołujący zaznaczył, że posiadanie przez Zamawiającego informacji o wartości 

dokumentacji technicznej jest także kluczowe dla realizacji przez Zamawiającego obowiązków 

publicznoprawnych wynikających z ustaw podatkowych. Podanie wymaganej SIWZ wartości 

dokumentacji technicznej (tj. wartości licencji na użytkowanie utworu, jakim jest dokumentacja 

techniczna - 

por. § 18 Wzoru umowy) jest konieczne do prawidłowego, zgodnego z prawem 

i 

interpretacjami  organów  podatkowych  określenia  podstawy  opodatkowania  należności 

licencyjnych i ustalenia wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawych. 

Uwzględniając  powyższe,  według  Odwołującego,  Zamawiający  powinien  odrzucić 

ofertę Konsorcjum PGZ na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 6 Pzp. 

Działając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  powyższe  odwołania, 

w 

formie  pisemnej,  wniósł  pełnomocnik  strony  wskazując,  iż  zamawiający  uwzględnia  oba 

odwołania w całości.  

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  wobec  spełnienia  przesłanek  art.  185  ust.  2  i  3  p.z.p. 

do

puściła  do  udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  w  charakterze  uczestników 

postępowania: 



wykonawcę SAAB AB, Brköderna Ugglas Gata, SE-581 88 Linköping, Szwecja (dalej 

zwany jako „wykonawca Saab”), zgłaszającego przystąpienie w sprawie o sygn. akt: 

KIO 1383/19 

i KIO 1396/19, po stronie zamawiającego, 



wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  konsorcjum  Elbit 

Systems  Ltd.,  P.O.B.  539  Haifa  31053  Izrael,  RUAG  Defence  France  SAS,  Zone 

Albipôle,  Chemin  Jean  Thomas,  81150  Terssac,  Francja,  Autocomp  Management 

Sp. z o.o., ul. 1 Maja 36,71-627 Szczecin (dalej zwani 

również jako „konsorcjum Elbit”), 

zgłaszających  przystąpienie  w  sprawie  o  sygn.  akt:  KIO  1383/19  po  stronie 

zamawiającego, 



wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia konsorcjum Polska 

Grupa Zbrojeniowa S.A., ul. J. Malczewskiego 24, 26-609 Radom, Thales AVS France 

SAS,  75-77  Avenue  Marcel  Dassault,  33700  Merignac,  Francja  i  Thales  Polska  Sp. 

z 

o.o.,  ul.  Gen.  Józefa  Zajączka  9,  01-518  Warszawa  (dalej  zwani  również  jako 

„konsorcjum  PGZ”),  zgłaszających  przystąpienie  w  sprawie  o  sygn.  akt:  KIO 

po stronie zamawiającego, 

W  związku  z  uwzględnieniem  odwołań  w  całości  przystępujący  po  stronie 

zamawiającego wnieśli sprzeciw:  



przystępujący Saab w zakresie uwzględnienia odwołania sygn. akt KIO: 1383/19 i KIO 

1396/19,  co  do  zarzutów  dotyczących  jego  oferty,  ponadto  w  sprawie  KIO  1396/19 

w 

zakresie zarzutów dotyczących oferty odwołującego,  



przystępujący  konsorcjum  Elbit  w  zakresie  uwzględnienia  odwołania  sygn.  akt  KIO: 

, co do zarzutów dotyczących jego oferty,  



przystępujący  konsorcjum  PGZ  w  zakresie  uwzględnienia  odwołania  sygn.  akt  KIO 

1396/19 co do zarzutów dotyczących jego oferty oraz w zakresie zarzutów dotyczących 

oferty odwołującego. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  –  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie, po zapoznaniu się ze stanowiskami przedstawionymi w odwołaniu, odpowiedzi 

na  odwołanie  i  stanowiskach  procesowych  przystępujących,  konfrontując  je 

z 

zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym z dokumentacją postępowania 

o 

udzielenie  zamówienia  publicznego,  przedstawioną  w  kopii  uwierzytelnionej  przez 

zamawiającego, w szczególności z postanowieniami ogłoszenia o zamówieniu, SIWZ, 

złożonymi  ofertami,  korespondencją  wymienianą  w  toku  postępowania  pomiędzy 

z

amawiającym,  a  wykonawcami  oraz  po  wysłuchaniu  oświadczeń  i  stanowisk  stron, 

złożonych ustnie do protokołu w toku rozprawy, gdzie strony i uczestnicy postępowania 

podtrzymali stanowiska złożone pisemnie – ustaliła i zważyła, co następuje: 

W  pierwszej  kole

jności  skład  rozpoznający  spór  ustalił,  iż  połączone  do  wspólnego 

rozpoznania sprawy 

zostały wniesione przez podmioty uprawnione, posiadające legitymację 

materialną  do  wniesienia  środków  zaskarżenia,  a  także,  że  odwołania  dotyczą  materii 

określonej w art. 180 ust. 1 p.z.p., zatem podlegają kognicji Krajowej Izby Odwoławczej.  

Izba  ustaliła  również,  że  odwołania  podlegają  rozpoznaniu  zgodnie  z  art.  187  ust. 

p.z.p. i nie została wypełniona żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 ust. 2 p.z.p., 

a  których  stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołań  i  odstąpieniem  od  badania 

meritum sprawy.  

Dalej s

kład orzekający stwierdził, iż w związku z uwzględnieniem przez zamawiającego 

odwołań i wobec braku sprzeciwu w zakresie: 

a) 

w sprawie KIO 1383/19 co do zarzutów dotyczących:  



oferty  konsorcjum  Cubic  Defense  Applications  Inc.  w  San  Diego  (USA),  Unitronex 

Poland Sp. z o.o. w Warszawie, „Siltec” Sp. z o.o. w Pruszkowie, Wojskowa Akademia 

Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie,  

b) 

w sprawie KIO 1396/19 co d

o zarzutów dotyczących:  



oferty  konsorcjum  Cubic  Defense  Applications  Inc.  w  San  Diego  (USA),  Unitronex 

Poland Sp. z o.o. w Warszawie, „Siltec” Sp. z o.o. w Pruszkowie, Wojskowa Akademia 

Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie,  



oferty wykonawcy Rheinmetall Electronics GmbH w Bremen (Niemcy), 

orzekanie  w  powyższym  zakresie,  co  do  którego  przestał  istnieć  spór,  stało  się 

bezprzedmiotowe,  zatem  Izba  umorzyła  postępowanie  odwoławcze  w  tym  przedmiocie,  co 

znalazło odzwierciedlenie w punktach 1 tenoru sentencji wyroku. 

W  oparciu  o  akta  sprawy  odwoławczej,  zakreślone  we  wcześniejszej  części 

uzasadnienia,  skład  orzekający  ustalił,  iż  stan  faktyczny  rozpoznawanej  sprawy  nie  był 

pomiędzy stronami sporny.  

Rozpoznawany przez Izbę spór w sprawie o sygn. akt: KIO 1383/19 dotyczył oceny: 



czy zamawiający nie zaniechał odrzucenia oferty wykonawcy Saab, kiedy jej treść jest 

niezgodna z treścią SIWZ (art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 p.z.p.), 



czy zamawiający nie zaniechał odrzucenia oferty wykonawcy Saab, kiedy jego oferta 

zawiera  nieprawidłowe  wyliczenie  ceny,  w  tym  jest  sprzeczna  z  treścią  SIWZ  i  nie 

mogła zostać poprawiona przez zamawiającego jako oczywista omyłka rachunkowa, 

jak również nie jest to inna omyłka (art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 2 p.z.p. 

i art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p., art. 89 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p.), 



w  konsekwencji  powyższego,  czy  zamawiający  nie  naruszył  zasad  naczelnych 

zamówień publicznych, określonych w art. 7 ust. 1 p.z.p. 

Odwołujący, w sposób ewentualny, postawił zamawiającemu zarzuty naruszenia art. 

8 ust. 3 w 

zw. z art. 8 ust. 1 p.z.p. i art. 7 ust. 1 p.z.p., co do czynności odmowy udostępnienia 

odwołującemu informacji, które konsorcjum Elbit i wykonawca Saab zastrzegli jako tajemnicę 

przedsiębiorstwa,  zgodnie  z  treścią  odwołania.  Odwołujący  we  wniesionym  środku 

zaskarżenia zaznaczył i podkreślał na rozprawie, że zarzuty te Izba powinna rozpoznać li tylko 

w sytuacji nieuwzględnienia któregokolwiek z zarzutów dotyczących zaniechania odrzucenia 

oferty  wykonaw

cy  Saab  i  uwzględnienia  przez  Izbę  zarzutów  odwołania  złożonego  przez 

konsorcjum Elbit (sygn. akt: 

KIO 1396/19) i przywrócenia tego wykonawcy do postępowania.  

Natomiast spór rozpoznawany w sprawie o sygn. akt: KIO 1393/19 dotyczył oceny: 



czy  zamawiający  w  sposób  prawidłowy  dokonał  czynności  odrzucenia  oferty 

odwołującego  z  postępowania  (art.  89  ust.  1  pkt  2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  p.z.p.,  art. 

§ 1 k.c. w zw. z art. 14 p.z.p., art. 90 ust. 1 – 3 p.z.p. i art. 87 ust. 1 w zw. z art. 

89 ust. 1 p.z.p. oraz a

rt. 7 ust. 1 p.z.p.), ewentualnie, na wypadek uznania, że treść 

oferty odwołującego jest niezgodna z treścią SIWZ, do weryfikacji, czy nie naruszano 

art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p. i nie zaniechano poprawienia w ofercie odwołującego innych 

omyłek, niepowodujących istotnych zmian w treści oferty, 



czy zamawiający nie zaniechał odrzucenia oferty wykonawcy Saab, kiedy jej treść jest 

niezgodna  z  treścią  SIWZ,  co  do  zaoferowanego  okresu  gwarancji  i  w  zakresie 

podzespołów  wskazanych  w  odwołaniu,  jak  również  wobec  niewskazania  w  ofercie 

wartości  dokumentacji  technicznej,  łącznej  wartości  poszczególnych  oferowanych 

systemów  i błędów  w  zakresie  zaoferowanych  wartości  szkoleń  (art.  89  ust.  1  pkt 

2 w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p.), 



czy 

zamawiający  nie  zaniechał  odrzucenia  oferty  wykonawcy  Saab  na  kanwie  art. 

89 ust. 1 pkt 3 p.z.p. w zw. z art. 3 ust. 1-2 i art. 15 ust. 1 z.n.k., z powodu zaoferowania 

gwarancji w wymiarze 60 miesięcy i 1 dnia, jak również, czy z tego powodu przyznano 

ofercie  prawidłową  liczbę  punktów  w  kryterium  oceny  ofert  długość  gwarancji  (art. 

91 ust. 1 w zw. z art. 87 ust. 1 w zw. z art. 131k ust. 2 p.z.p. i art. 7 ust. 1 p.z.p.).  



czy  zamawiający  nie  zaniechał  odrzucenia  oferty  wykonawcy  Saab  i  prowadził 

z 

wykonawcą nieuprawnione negocjacje dotyczące złożonej oferty, co w konsekwencji 

spowodowało  zmianę  treści  oferty,  błędnie  zakwalifikowaną  jako  poprawienie 

oczywistych  omyłek  rachunkowych  lub  wyjaśnienie  treści  oferty  (art.  89  ust.  1  pkt 

2 w zw. z art. 87 ust. 1-2 p.z.p. oraz art. 87 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p.), 



czy zamawiający nie zaniechał odrzucenia oferty wykonawcy Saab, pomimo, że oferta 

zawiera błędy w obliczeniu ceny (art. 89 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p.), 



czy zamawiający nie zaniechał odrzucenia oferty wykonawcy konsorcjum PGZ, kiedy 

jej treść jest niezgodna z treścią SIWZ co do podzespołu zasilacza (art. 89 ust. 1 pkt 

2 w 

zw.  z  art.  7  ust.  1  p.z.p.)  oraz  wykonawca  nie  wskazał  w  ofercie  wartości 

dokumentacji technicznej, co 

również prowadziło do nieuprawnionych negocjacji w tym 

zakresie (art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 87 ust. 1-2 p.z.p. i art. 7 ust. 1 p.z.p.), 



czy zamawiający nie zaniechał odrzucenia oferty wykonawcy konsorcjum PGZ, kiedy 

oferta zawiera błędy w obliczeniu ceny (art. 89 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p.). 

Krajowa Izba 

Odwoławcza dokonała oceny stanu faktycznego ustalonego w sprawach 

połączonych do wspólnego rozpoznania, mając na uwadze art. 192 ust. 2 p.z.p., który stanowi, 

że:  "Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało 

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia".  

Uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy,  w  tym  po  dokonaniu 

ustale

ń  na  podstawie  dokumentacji  postępowania  dostarczonej  przez  zamawiającego  oraz 

zważając  na  okoliczności  faktyczne  podniesione  w  odwołaniach,  po  dokonaniu  oceny 

dowodów  złożonych  przez  strony  i  uczestników  postępowania,  Izba  stwierdziła,  iż 

sformułowane  przez  odwołujących  zarzuty  znajdują  częściowe  oparcie  w  ustalonym  stanie 

faktycznym  i 

prawnym,  a  tym  samym  rozpoznawane  odwołania  zasługują  na  częściowe 

uwzględnienie.  

W sprawie o sygn. akt KIO 1396/19 skład orzekający uwzględnił odwołanie w zakresie 

przyznania wykonawcy Saab nieprawidłowej liczby punktów w kryterium oceny ofert długość 

okresu gwarancji oraz w zakresie zaniechania odrzucenia oferty tego wykonawcy, 

której treść 

nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Wobec uwzględnienia dalej 

idącego zarzutu, Izba nie nakazywała zmiany przyznanej punktacji wykonawcy Saab, bowiem 

nakazano zamawiającemu odrzucenie tej oferty.  

W sprawie o sygn. akt KIO 1383/19 Izba 

uwzględniła zarzuty zaniechania odrzucenia 

oferty wykonawcy Saab na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. i nakazano zamawiającemu 

odrzucenie oferty. Zgodnie zatem 

z żądaniem odwołującego skład orzekający nie rozpoznawał 

zarzutów  ewentualnych,  co  do  nieprawidłowego  zastrzeżenia  tajemnicy  przedsiębiorstwa, 

postawionych z tzw. „ostrożności procesowej”. 

I. 

Odwołanie sygn. akt: KIO 1383/19 

Krajowa Izba Odwoławcza, w zakresie zarzutu podniesionego w pkt 4 petitum odwołania 

–  zaniechania  odrzucenia  oferty  wykonawcy  Saab,  pomimo,  że  jej  treść  jest  niezgodna 

z 

treścią SIWZ, wskazuje co następuje. 

Skład  rozpoznający  odwołanie,  w  oparciu  o  zakreślone  we  wcześniejszej  części 

uzasadnienia akta sprawy odwoławczej, ustalił następujące okoliczności w zakresie istotnym 

dla rozstrzygnięcia:  

zgodnie z pkt 3 SIWZ przedmiotem zamówienia jest dostawa, instalacja i uruchomienie 

taktycznych systemów symulacji pola walki, w skład których wchodzą: kompleksowy 

system  symulacji  pola  walki  do  szkolenia  batalionu  (dalej  jako  „KSSPW”),  pięć 

symulatorów  taktycznych  współczesnego  pola  walki  dla  wojsk  pancernych 

i 

zmechanizowanych (dalej jako „STWPW”) i cztery zestawy laserowych symulatorów 

strzelań do uzbrojenia i sprzętu wojskowego, znajdującego się na wyposażeniu wojsk 

pancernych i zmechanizowanych (dalej jako „LSS”),  

zgodnie z pkt 3.1 SIWZ przedmiot zamówienia obejmuje dostawę i uruchomienie ww. 

systemów,  przeprowadzenie  szkolenia  dla  przyszłych  użytkowników  KSSPW,  LSS 

i 

STWPW  w  zakresie  obsługi  urządzeń  wchodzących  w  skład  systemów  oraz 

wojskowego  personelu  obsługującego  systemy,  pakiet  logistyczny  –  zgodnie 

z 

wymaganiami z WZTT i opracowanie i dostawę dokumentacji technicznej KSSPW, 

LSS i STWPW, 

zgodnie  z  pkt  3.2 

SIWZ  szczegółowy  opis  przedmiotu  zamówienia,  elementy 

wchodzące  w  jego  skład,  jego  przeznaczenie  oraz  wymagania  zamawiającego 

odnośnie 

do 

przedmiotu 

zamówienia 

(parametry 

taktyczno-techniczne, 

kompatybilność, niezawodność, technologiczność wymagania konstrukcyjne, zasady 

bezpieczeństwa  oraz  pozostałe  wymagania)  zawarte  są  w  niżej  wymienionych 

załącznikach do SIWZ: załącznik 1  – wstępne założenia taktyczno-techniczne (dalej 

jako „WZTT”) dla KSSPW, załącznik nr 2 – WZTT dla STWPW, załącznik nr 3 – WZTT 

dla LSS, załącznik nr 4 – istotne postanowienia umowy, 

zgodnie z pkt 3.11 SIWZ sprzęt informatyki i oprogramowanie stanowiące wyposażenie 

systemu musi spełniać minimalne wymagania określone w „wykazie obowiązujących 

standardów  sprzętu  informatyki  i  oprogramowania  do  stosowania  w  resorcie  obrony 

narodowej”  w  wersji  aktualnej  w  dniu  składania  ofert,  zgodnie  z  decyzją  Ministra 

Obrony Narodowej z 25.05.2009 r. nr 207/MON, 

pkt 7 SIWZ zawiera opis sposobu przygotowania ofert. Zgodnie z pkt 7.1 i 7.2. w celu 

złożenia  oferty  należy  wykorzystać  załącznik  nr  5  do  SIWZ  –  formularz  oferty, 

wykonawca  może  złożyć  ofertę  na  własnych  formularzach,  których  treść  musi 

odpowiadać treści formularzy zamawiającego; 

W  ramach  uwag  wstępnych  Izba  wskazuje,  że  nie  podzieliła  twierdzeń  wykonawcy 

Saab,  jakoby  zamawiający  nadał  formularzowi  oferty  (vide  pkt  5  ustaleń  istotnych  dla 

rozstrzygnięcia)  charakter  wyłącznie  poglądowy.  Takie  stanowisko  jest  sprzeczne 

z 

brzmieniem  dokumentacji  postępowania  i  wykonawca  Saab  nie  wykazał  okoliczności 

przeciwnej. 

Izba ustaliła, że w formularzu oferty w pkt 14.3 i 14.4 zamawiający określił „wymagania 

techniczne oferowanych podzespołów”, odpowiednio dla stacji roboczej SD i dla podzespołów 

stacji graficznej SG. W pkt 14.1 i 14.2 w

ykonawcy „wypełniając zapisy pkt 6.12.5.4 WZTT na 

STWPW” przedstawiali informacje dla stacji roboczej i stacji graficznej, zgodnie z danymi tam 

wymaganymi.  Zatem  zamawiający  w  pkt  14.3  określił  8  pozycji  wymagań  technicznych  dla 

stacji roboczej SD i w pkt 14.1 

wykonawca wpisywał dane oferowanego sprzętu stacji SD, co 

do  tych  8  pozycji 

wymagań, zaś w pkt 14.4 określono 8 pozycji wymagań technicznych dla 

stacji graficznej SG i w pkt 14.2 

wykonawca wpisywał dane oferowanego sprzętu stacji SG, co 

do  tych  8  pozy

cji  wymagań.  Wskazuje  na  to  wprost  brzmienie  omawianych  punktów 

formularza

, jak również tożsame nazwy podzespołów we wszystkich tabelach.  

Wykonawcy składali również ogólne oświadczenia o zgodności zaoferowanego sprzętu 

z wymaganiami SIWZ, tym niemniej to 

dane z pkt 14.1 i 14.2 formularza oferty potwierdzały 

spełnienie wymagań pkt 6.12.5.4 WZTT na STWPW dla stacji roboczej SD i stacji graficznej 

SG  (co  wprost  wynika  z 

treści  pkt  14  formularza).  Podawane  przez  wykonawców  nazwy 

handlowe 

– oznaczenie i kod producenta, stanowiły podstawę do merytorycznej weryfikacji, 

czy  wykonawca  oferuje  podzespół  o  wymaganych  przez  zamawiającego  cechach 

technicznych (z pkt 14.3 i 14.4). 

Powyższe  potwierdza  brzmienie  pkt  6.12.5.4  WZTT  dla  STWPW  stacjonarne 

stanowisko  komputerowe,  gdzie 

zamawiający  wskazał,  że  dla  stacji  roboczych  SD  i  SG 

wymagane  jest  w  ofercie  podanie  modelu,  symbolu  oraz  producenta,  a  także  jawne 

wyspecyfikowanie  wszystkich  użytych  podzespołów  (płyty  głównej,  procesowa,  pamięci, 

dysków  twardych,  zasilaczy,  kart  sieciowych,  itp.),  poprzez  podanie  typu  oraz  nazwy 

handlowej (kod i oznaczenie producenta). 

Jest to spójne z pkt 3.11 SIWZ, gdzie określono, że oferowany sprzęt musi spełniać 

minimalne wymagania określone w „wykazie obowiązujących standardów sprzętu informatyki 

do stosowania w resorcie obrony narodowej” (dalej jako „wykaz MON”). Zamawiający w pkt 

14.3 i 14.4 przepisał minimalne wymagania z wykazu MON, a gdzie w wykazie możliwy był 

wybór,  tj.  zawarto  kilka  wariantów  standardów,  co  do  minimalnych  wymagań,  np.  dla 

parametrów dysku, zamawiający uszczegółowił wybraną przez siebie opcję w dokumentacji 

postępowania, w formularzu oferty.  

Wskazywany przez wykonawcę Saab punkt 6.4 WZTT na STWPW dotyczy wymagań 

trwałości  i  odporności  na  oddziaływanie  czynników  środowiskowych  i  przyjęcie  na  jego 

podstawie  ferowanej 

przez  wykonawcę  tezy  o  dowolności  w  zakresie  spełnienia  wymagań 

specyfikacji  technicznej  sprzętu  IT,  czy  braku  ścisłego  związania  brzmieniem  formularza 

ofertowego, 

w  szczególności  co  do  tabel  z  wymaganiami  technicznymi,  nie  zasługuje  na 

aprobatę.  Ponadto  w  tym  punkcie  zamawiający  wskazał,  że  „sprzęt  komputerowy  (…) 

powinien charakteryzować się parametrami nie gorszymi od tych, które zawarte są w wykazie 

obowiązującym  w  dniu  złożenia  oferty”.  Zatem  zamawiający  jednoznacznie  określił,  że 

oferowany 

sprzęt  IT  powinien  spełniać  minimalne  standardy  określone  w  wykazie  MON, 

obowiązującym  w roku 2018 (okoliczność, że wykaz zawiera minimalne wymagania wynika 

również z jego treści – str. 7), co nie oznacza żadnej dowolności. Wprost przeciwnie, kiedy 

minimalne  wymagania  nie  zostały  spełnione  –  tak  jak  w  ofercie  Saab  –  oferta  ta  w  sferze 

merytorycznej jest 

niezgodna z treścią SIWZ. 

Wykonawca Saab wskazywał również, że na swobodę dostarczania urządzeń IT, czy 

też weryfikację ich przez zamawiającego w oparciu o wykaz nie z roku 2018, a z roku 2019, 

wskazuje pkt 1 

formularza ofertowego, w brzmieniu „oferujemy dostawę fabrycznie nowych, 

w 

kategorii pierwszej, wyprodukowanych po terminie zawarcia umowy, taktycznych systemów 

pol

a  walki  (…)”.  W  ocenie  Izby  w  żaden  sposób  nie  zmienia  to  wymagania  zaoferowania 

sprzętu  wyspecyfikowanego  w  pkt  14  formularza  cenowego,  ani  wymagania  zgodności 

z 

wykazem  z  daty  złożenia  ofert.  Nadal  jest  to  wykaz  standardów  MON  z  roku 

2018 i oferowane  urz

ądzenia  IT  mają  posiadać  cechy  techniczne  tam  wskazane,  z  tymże 

zamawiający  określił  datę  produkcji  sprzętu  –  co  nie  wpływa  na  wymóg  posiadania 

konkretnych  wymagań  technicznych,  zgodnie  z  pkt  14.4  i  14.3  formularza  w  zw.  z  pkt 

6.12.5.4 WZTT dla STWPW. 

Ponadto 

Izba  odmówiła  wiarygodności  argumentacji  o  poglądowym  charakterze 

formularza  ofertowego,  przedstawianej  przez  za

mawiającego.  Po  pierwsze,  zamawiający 

uwzględnił  rozpoznawane  odwołanie,  więc  podzielono  twierdzenia  odwołującego,  a  nie 

wykonawcy  Saab,  co 

powoduje,  że  stanowiska  przedstawione  przez  zamawiającego  są 

sprzeczne.  Po 

wtóre,  takie  tezy  są  wprost  sprzeczne  z  brzmieniem  dokumentacji 

postępowania.  Po  trzecie,  przyjęcie  za  zamawiającym,  że  tabela  z  formularza  oferty  jest 

„poglądowa” i w gruncie rzeczy należy z dużą dowolnością traktować szczegółowe wymagania 

SIWZ

, ponieważ poglądowo badano w ten sposób to co jest dostępne na rynku, w ocenie Izby 

powodowałoby, że wyszczególnienie cech technicznych nie ma żadnego dającego uchwycić 

się  celu,  co  byłoby  nie  do  pogodzenia  z  obowiązkiem  działania  zamawiającego 

z 

uwzględnieniem  podwyższonego  miernika  staranności  podmiotów  działających  na  rynku 

zamówień publicznych – kiedy, co do zasady, takim podmiotem jest jednostka zamawiająca. 

Nadto  ryn

ek  urządzeń  IT  można  zweryfikować  w  sposób  niewymagający  angażowania 

wykonawców,  np.  poprzez  sprawdzenie  pożądanych  informacji  na  stronach  internetowych, 

a dodatkowo 

oznaczałoby to, że zamawiający uznaje, że MON przed narzuceniem jednostkom 

resortu obrony narodowej wykazu mini

malnych wymagań sprzętu IT nie weryfikuje tego co jest 

na rynku dostępne – kiedy Izba nie znajduje żadnych podstaw, aby tak stwierdzić. 

Przechodząc  do  poszczególnych  wymagań  zamawiającego,  Izba  stwierdziła,  iż  na 

kanwie 

materiału procesowego potwierdziło się, że wykonawca Saab, zaoferował świadczenie 

niezgodne z treścią dokumentacji postępowania, w zakresie poniższych podzespołów: 

Dysk  twardy  stacji  graficznej  SG 

o  nieprawidłowym  typie  –  wykonawca  zaoferował 

zamawiającemu w tabeli 14.2 poz. 4 dysk twardy 1*1TB 7200 RPM SATA 3.5in – kod 

producenta  Z5J60AV  i  2*6TB  7200  SATA  Enterprise  3.5in  3rd 

–  kod  producenta 

Z5J87AV,  co  jest 

niezgodne z  pkt  14.4  poz.  4  wymagań  technicznych podzespołów 

stacji graficznej SG formularz cenowy, gdzie wymagano: dysk twardy 1 x 1000 GB SSD 

i 2x6TB SATA3 7200 rpm- dyski HDD zamontowane w wyjmowanych kieszeniach (str. 

45 wykazu MON, poz. dysk twardy lit. j), 

Izba podzieliła stanowisko odwołującego, iż należało zaoferować dysk o pojemności 

1000  GB  SSD  (czyli  Solid  State  Drive,  wytrzymalszy  i  szybszy  rodzaj  dysku 

–  okoliczność 

notoryjna)

,  który  ma  być  dyskiem  półprzewodnikowym  oraz  dwa  dyski  o  pojemności  6  TB, 

które mają być dyskami magnetycznymi, HDD (czyli Hard Disk Drive, starszy typ dysku mniej 

wytrzymałego  konstrukcyjnie  i  zwykle  wolniejszy  –  okoliczność  notoryjna).  Zaś  odwołujący 

zaoferował  nieprawidłowy  typ  dysku  1000  GB,  kiedy  żądano  typu  SSD,  co  wynika  ze 

wskazania  prędkości  obrotu,  tj.  RMP,  kiedy  dysk  SSD  –  w  przeciwieństwie  do  HDD,  nie 

posiada obrotowych talerzy magnetycznych 

– a pamięć flash, która jest nieruchoma, więc nie 

może  być  mowy  o  prędkości  obrotu,  czy  rozmiarze  talerzy  dysku  (oznaczanej  w  calach, 

skrótem  „in").  Skoro  więc  w  budowie  dysków  SSD  nie  występują  obrotowe  talerze 

magnetyczne,  to  przy  jego  opisie  producenci 

nie  posługują  się  parametrami:  prędkość 

obrotowa i rozmiar talerza magnetycznego, wyrażony w calach (3.5 in). Użycie tych oznaczeń, 

przy podanym przez wykonawcę Saab dysku, świadczy zatem o tym, że zaoferowany dysk 

jest  dyskiem  HDD 

–  w  sytuacji,  gdy  zamawiający  wymagał  dysku  SSD.  Ponadto 

o 

zaoferowaniu  wadliwego  typu  dysku  świadczy  podany  w  ofercie  model  producenta 

i w 

oparciu o dowody złożone przez odwołującego w postaci zdjęć i specyfikacji technicznych 

wykazano, że typ zaoferowanego dysku Z5J60AV to dysk HDD.  

Poza  tym  na  rozprawie 

wykonawca  Saab  przyznał,  że  w  formularzu  wskazał 

nieprawidłowy  typ  dysku  i  podnosił,  że  należy  poprawić  to  jako  omyłkę,  o  czym  szerzej 

w 

dalszej części uzasadnienia.  

Stacja  graficzna  SG  nie  posiada  wymaganej  liczby  zatok 

–  wykonawca  zaoferował 

zamawiającemu  w  tabeli  14.2  poz.  1  płytę  główną  HP  Z8  TWR  G4  WKS  –  kod 

producenta  Z3Z16AV,  co  wskazuje  na 

zbyt  małą liczbę  zatok  i jest  niezgodne  z  pkt 

14.4  poz.  1 

wymagań  technicznych  podzespołów  stacji  graficznej  SG  formularz 

cenowy,  gdzie  wymagano: 

na  płycie  głównej  min.  8x  SATA  z  obsługą  RAID  (str. 

44 wykazu MON, poz. 

płyta główna), 

Odwołujący udowodnił, dowodem w postaci specyfikacji technicznych, że zaoferowana 

przez wykonawcę Saab stacja robocza model HP Z8 TWR G4, posiada 4 wewnętrzne zatoki, 

a nie wymagane 8

, a więc 4 dodatkowe dyski (rozszerzenie pamięci) nie mogą zostać fizycznie 

podłączone. 

Stacja  robocza 

SD  nie  posiada  wymaganej  liczby  portów  USB  –  wykonawca 

zaoferował zamawiającemu w tabeli 14.1 poz. 1 płytę główną HP Z8 TWR G4 WKS – 

kod  producenta  2YW27AV, 

co  wskazuje  na  zbyt  małą  liczbę  portów  USB  i  jest 

niezgodne  z poz.  wymagania  dodatkowe  ze  str.  43  wykazu  MON,  gdzie  wymagano: 

nie mniej niż 4 portów z przodu obudowy, 

Odwołujący udowodnił, dowodem w postaci specyfikacji technicznych HP Z2 G4, że 

zaoferowana  przez  wykonawcę  Saab  stacja  SD  posiada  3  porty  USB,  kiedy  wymagano 

4 port

ów. 

Stacja  robocza 

SD  nie  posiada  wymaganego  złącza  PCI  32bit  –  wykonawca 

zaoferował zamawiającemu w tabeli 14.1 poz. 1 płytę główną HP Z8 TWR G4 WKS – 

kod producenta 2YW27AV, co wskazuje na brak złącza PCI 32bit i jest niezgodne z pkt 

14.3 poz. 1 wymagań technicznych podzespołów stacji graficznej SG, str. 43 wykazu 

MON, poz. wymagania dodatkowe

, gdzie wymagano 1 niezajętego złącza PCI 32bit, 

Odwołujący udowodnił, dowodem w postaci specyfikacji technicznych HP Z2 G4, że 

zaoferowana przez wykonawcę Saab stacja SD nie posiada złącza PCI 32 bit. 

Skład  rozpoznający  spór  wskazuje  również,  że  w  postępowaniu  wykonawcy  mieli 

możliwość  zaoferowania  zamawiającemu  sprzęt  w  wersji  podstawowej  lub  zmodyfikowanej 

w 

taki sposób, aby spełniał wymogi SIWZ. Izba stwierdziła, że wykonawca Saab zaoferował 

urządzenia  w  wersji  podstawowej,  bowiem  nic  innego  nie  wynika  z  treści  złożonej  oferty. 

Wykonawca nie podnosił również na rozprawie, że oferuje sprzęt w  wersji innej, niż  wersja 

standardowa. 

Zaznaczyć również należy, że zamawiający zabronił stosowania konwerterów, 

przejściówek czy kart rozszerzeń, itp. (str. 43 wykazu standardów MON). 

Izba podzieliła twierdzenia odwołującego, poparte dowodem w postaci opinii prywatnej, 

że  zaoferowane  przez  wykonawcę  Saab  urządzenia  posiadają  gorszą  funkcjonalność,  niż 

wymagana przez zamawiającego, natomiast wykonawca Saab swoje stanowisko pozostawił 

w sferze 

gołosłownych  twierdzeń  i  całkowitej  bierności  w  zakresie  inicjatywy  dowodowej. 

W 

konsekwencji Izba uznała, że Saab nie wykazał, aby zaoferowane przez niego urządzenia 

spełniały  minimalne  wymagania  zamawiającego,  nie  wykazano  również  aby  zaoferowano 

rozwiązania korzystniejsze. 

Wykonawca Sa

ab podnosił, że powyższe błędy w ofercie powinny zostać poprawione 

jako omyłki, w tym w przedmiocie wadliwego typu dysku, jako inna omyłka uregulowana w art. 

87 ust. 2 pkt 3 p.z.p. S

kład orzekający nie podzielił tego stanowiska. 

W  ocenie  Izby  wady  oferty  n

ie  kwalifikują  się  do  uznania  ich  za  oczywiste  omyłki 

pisarskie  ani  za  inne  omyłki.  Aby  doprowadzić  ofertę  do  stanu  zgodnego  z  treścią  SIWZ 

należałoby  uzyskać  od  wykonawcy  informacje  na  jakie  inne  urządzenia,  wadliwy  sprzęt  IT, 

należałoby zamienić. Prowadziłoby to do nieuprawionych negocjacji treści oferty, po terminie 

na jej złożenie. Oferta nie zawiera bowiem przeinaczeń, błędów czy niejasnych elementów – 

zawiera ona natomiast treść wprost merytorycznie niezgodną z SIWZ, a takiej treści nie da się 

poprawi

ć. 

Skład  orzekający  zauważa,  że  nie  zaoferowano  Izbie  żadnej  przekonującej 

argumentacji,  że  po  pierwsze  są  to  niezamierzone  błędy  wykonawcy,  które  można  objąć 

postępowaniem wyjaśniającym na kanwie art. 87 ust. 1 p.z.p., tj. dotyczą części oferty, która 

jes

t  nieprecyzyjna,  niejasna,  dwuznaczna,  budząca  wątpliwości  interpretacyjne,  jest 

niedopatrzeniem 

lub błędem niezamierzonym, opuszczeniem, lecz wyrażona w treści oferty. 

(por. wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z 29.01.2010 r., sygn. akt XII GA 429/2009, wyrok 

Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30.03.2010 r., sygn. akt X Ga 7/10).  

Po  drugie,  wykonawca  Saab  ograniczył  się  do  podania  innych  urządzeń,  na  które 

należałoby zamienić urządzenia wskazane w formularzu ofertowym, czyli jedynym sposobem 

na sanowanie of

erty jest dobranie innego sprzętu IT. Zamawiający nie ma zatem możliwości 

samodzielnego  ustalenia,  w  oparciu  o  ofertę  wykonawcy,  jak  zaistniałą  wadę  poprawić. 

Wypada zauważyć, że wykonawca Saab nawet w sposób luźny nie powiązał wskazywanych 

na rozprawie no

wych modeli i oznaczeń sprzętu IT z tym co oferowano zamawiającemu. Nie 

złożono  żadnego  dowodu,  ani  nie  zaoferowano  żadnych  argumentów,  z  których  mogłoby 

wynikać,  że  nowo  wskazany  sprzęt  to  ten,  który  wykonawca  chciał  dostarczyć 

zamawiającemu.  Dowód  w  postaci  wydruku  z  korespondencji  elektronicznej,  złożony  przez 

Saab,  w 

ogóle  nie  dotyczy  urządzeń,  na  które  w  ocenie  Saab  należy  wymienić  urządzenia 

niespełniające  wymagań  zamawiającego.  W  istocie  stanowisko  wykonawcy  Saab 

sprowadzało się do tego, że skoro zostało ujawnione, że jego oferta jest niezgodna z SIWZ, 

to jest w stanie zaproponować inny sprzęt, zgodny z SIWZ, po otwarciu ofert i ujawnieniu tej 

wadliwości. 

Izba  stwierdziła,  że  w  ustalonym  stanie  rzeczy  prowadzenie  postępowania 

wyjaśniającego, w zakresie treści oferty wykonawcy Saab, na podstawie art. 87 ust. 1 p.z.p., 

byłoby niedopuszczalne, bowiem prowadziłoby do obejścia prawa, poprzez ingerencję w jej 

treść – wprost niezgodną z merytorycznymi wymaganiami dokumentacji postępowania. Izba 

nie podzieliła twierdzeń wykonawcy Saab, że w tym przypadku wystarczające byłoby oparcie 

się na  ogólnym  oświadczeniu  z  oferty,  że wykonawca spełnia  wymagania SIWZ. W ocenie 

składu orzekającego wyjaśnianie wad oferty Saab skutkowałoby złożeniem ponad ofertę i obok 

niej, 

zupełnie nowego oświadczenia woli, po terminie składania ofert, co wprost prowadziłoby 

do nieuprawnionych negocjacji, dotyczących złożonej oferty.  

Ponadto, jak trafnie wskazał Sąd Okręgowy w Katowicach w wyroku z 01.03.2010 r. 

sygn. akt XIX Ga 18/10 

„Lege non distinguente art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p. nie wskazuje o jakie 

może chodzić tutaj omyłki, a więc mogą wchodzić tutaj w grę wszelkie niezamierzone błahe 

pomyłki,  niedopatrzenia,  błędy  niezamierzone,  opuszczenia,  drobne  różnice  nie  będące 

świadomym  pominięciem  określonych  przez  SIWZ  wymogów”.  Podobnie  zatem  jak 

w 

przypadku  omyłek  rachunkowych  i  pisarskich,  inne  omyłki  muszą  mieć  charakter 

przypadkowych, niezamierzonych błędów. Wykonawca nie udowodnił, że taki charakter mają 

wady jego oferty, nic takiego n

ie wynika również z materiału procesowego. Izba stwierdziła, że 

w  ustalonym  stanie  rzeczy  działanie  wykonawcy,  polegające  na  doborze  do  zaoferowania 

zamawiającemu konkretnych urządzeń IT i wyspecyfikowanie ich w ofercie, było świadomym 

i 

celowym  działaniem  wykonawcy.  Skład  orzekający  zaznacza  również,  że  wykonawcy 

składający  oferty  w  postępowaniu  są  to  podmioty  profesjonalne,  zawodowo  działające  na 

rynku  zamówień  publicznych  i  od  takich  podmiotów  wymaga  się  należytej  staranności, 

z 

uwzględnieniem  zawodowego  jej  charakteru  (art.  355  §  2  k.c.),  w  szczególności  przy 

czynności doboru przedmiotu zamówienia, spełniającego wymagania zamawiającego. 

Dalej Izba wskazuje, że warunkiem poprawienia omyłki z art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p. jest 

nieistotność  zmian  treści  oferty,  jakie  pociąga  za  sobą  dokonanie  poprawy.  Zasadniczo 

w 

orzecznictwie  przyjmuje  się,  że  o  tym,  czy  poprawienie  omyłki  powoduje  istotne  zmiany 

w 

treści oferty, decyduje nie fakt, czy omyłka dotyczy istotnych elementów zamówienia, ale to, 

czy  w  istotny  spos

ób  zmienia  się  oświadczenie  woli  wykonawcy  zawarte  w  ofercie.  Tym 

samym możliwe jest poprawienie omyłek skutkujących zmianą ceny oferty, czy wpływających 

bezpośrednio  na  wybór  oferty  najkorzystniejszej,  jeśli  tylko  czynność  ta  przywraca 

zniekształconą  na  skutek  omyłki  treść  zamierzonego  oświadczenia  woli  wykonawcy  (vide 

wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Poznaniu  z  10.05.2017  r.  sygn.  akt  X  Ga  1071/16).  Zatem, 

o 

możliwości poprawienia innej omyłki, decyduje skala wad oferty, liczona rezultatem po jej 

ewentualnym  popra

wieniu.  Innymi  słowy,  o  możliwości  poprawienia  omyłki  rozstrzyga 

odpowiedź na pytanie czy po poprawieniu wad oferty jej treść zostanie istotnie zmieniona, czy 

też  nie.  Poprawienie  omyłki  jest  szczególnym,  typowym  dla  ustawy  p.z.p.  przepisem 

dotyczącym wykładni oświadczeń woli – nie może natomiast posłużyć jako instrument zmiany 

takiego oświadczenia. 

Należy mieć również na uwadze, że poprawienie omyłek w trybie przepisu art. 87 ust. 

2 pkt  3 

p.z.p.  nie  może  sprowadzać  się  do  dostosowania  treści  oferty  do  merytorycznych 

wymagań  dokumentacji  postępowania,  poprzez  wprost  zamianę  tego  co  w  ofercie  jest 

niezgodne z 

wymaganiami zamawiającego, na takie urządzenia, które spełniają wymagania 

SIWZ, czyli nieprawidłowym jest dokonywanie rekonstrukcji oświadczenia woli wykonawcy na 

podstawie wymogów zamawiającego, kiedy oświadczenie zawarte w ofercie nie daje takich 

podstaw. 

Mając  na  uwadze  indywidualne  okoliczności  rozpoznawanego  sporu  i  zgromadzony 

materiał procesowy, Izba stwierdziła, że nie ma podstaw do przyjęcia, aby uprawnionym była 

próba sanowania wady oferty Saab w trybie poprawy omyłek pisarskich czy innych omyłek. 

W ocenie  Izby  twierdzenia  wykonawcy  o  m

ożliwości konwalidowania błędów jego oferty, są 

sprzeczne  z  istotą  komentowanej  regulacji  i  godzą  w  jej  utrwalone  i  szeroko  poparte 

orzecznictwem brzmienie.  

Izba  wskazuje  również,  że  u  podstaw  wydanego  orzeczenia  legła  interpretacja 

Trybunału  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej,  co  do  konieczności  zapewnienia,  aby 

wyjaśnienia oferty nie prowadziły do rezultatu porównywalnego w istocie z przedstawieniem 

przez oferenta nowej oferty (orzeczenie z dnia 04.05.2017 r. w sprawie C - 387/14 Esaprojekt, 

orzeczenie z dnia 07.04. 2016 r. w sprawie C - 324/14 Partner A. D.

), którą skład orzekający 

podziela.  Należy  przy  tym  podkreślić,  że  dokonując  wykładni  przepisów  ustawy  Prawa 

zamówień  publicznych,  należy  mieć  na  uwadze  obowiązek  prounijnej  wykładni  prawa 

krajowego, wy

nikający z art. 288 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który polega 

na dokonywaniu przez organy krajowe takiej interpretacji przepisów prawa krajowego, która 

zapewnia osiągnięcie celu wynikającego z norm prawa unijnego. 

Skład  orzekający  stwierdził,  że  treść  oferty  wykonawcy  Saab  jest  bezsprzecznie 

niezgodna z treścią SIWZ, bowiem w warstwie merytorycznej nie odpowiada oczekiwaniom 

zamawiającego, wyrażonym w dokumentacji postępowania i nie ma możliwości poprawy tej 

treści  jako  omyłki,  zaś  przystępujący  Saab  nie  wykazał  okoliczności  przeciwnej. 

W 

konsekwencji  powyższego  zamawiający,  w  sposób  sprzeczny  z  prawem,  zaniechał 

odrzucenia oferty tego wykonawcy, czym naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p., co powoduje, że 

zarzut został przez Izbę uwzględniony.  

W konsekwencji potwierdzenia zasadności zarzutu nr 4 z petitum odwołania Krajowa 

Izba  Odwoławcza  uwzględniła  również  zarzut  nr  6,  postawiony  jako  naruszenie  przez 

zamawiającego art. 7 ust. 1 p.z.p., poprzez prowadzenie postępowania w sposób naruszający 

z

asady uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców, a także zasad przejrzystości 

i proporcjonalności.  

Skład orzekający wskazuje, że wykonawcy biorący udział w postępowaniu, mają prawo 

oczekiwać,  że złożone  w  postępowaniu oferty  zostaną ocenione zgodnie z  merytorycznymi 

wymaganiami  zamawiającego  wyartykułowanymi  w  dokumentacji  postępowania,  zaś 

zamawiający  wykona  ciążące  na  nim  ustawowe  obowiązki,  rzetelnego  zbadania  złożonych 

ofert,  gwarantując  tym  samym  zabezpieczenie  interesów  uczestników  procesu  udzielania 

zamówień  publicznych.  Zasada  zachowania  uczciwej  konkurencji  związana  jest 

z 

obowiązkami,  jakie  ustawodawca  nakłada  na  zamawiającego,  w  czasie  przygotowania 

i 

przeprowadzenia postępowania o udzielnie zamówienia, w tym dokonania starannej oceny 

złożonych ofert. Zamawiający w postępowaniu rozpoznawanym sporem pominął wymagania, 

które określił dla urządzeń IT, nie dochował należytej staranności i nie podołał ciążącym na 

nim obowiązkom, czym naruszył również zasady naczelne, wskazane w art. 7 ust. 1 p.z.p. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  w  przedmiocie  zarzutu  postawionego  w  pkt  5  petitum 

odwołania  –  zaniechania  odrzucenia  oferty  wykonawcy  Saab,  pomimo,  iż  oferta  zawiera 

nieprawidłowe wyliczenie ceny ofertowej i jako taka pozostaje sprzeczna z treścią SIWZ oraz 

poprawienie tej nieprawidłowości, jako oczywistej omyłki rachunkowej, w sytuacji, gdy omyłka 

popełniona  przez  wykonawcę  nie  może  zostać  uznana  za  oczywistą  omyłkę  rachunkową 

i 

jednocześnie nie mogła być poprawiona w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p. – wskazuje jak 

niżej. 

Na wstępie skład orzekający zaznacza, że wada oferty powodująca jej odrzucenie na 

kanwie  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.  dotyczy 

materialnej  sprzeczności  zakresu  zobowiązania 

zawartego  w  ofercie,  z  zakresem  zobowiązania,  którego  zamawiający  oczekuje  zgodnie 

z 

postanowieniami  dokumentacji  postępowania.  Jak  trafnie  wskazał  Sąd  Okręgowy 

w 

Katowicach w wyroku z 13.02.2017 r., sygn. akt IX Ga 3/17 „przypadek opisany w art. 89 ust. 

1 pkt 2 ustawy Pzp zachodzi wówczas, gdy pomiędzy treścią oferty i treścią SIWZ występuje 

istotny dysonans uzasadniający twierdzenie, że w wykonawca zaoferował świadczenie inne, 

niż opisane w SIWZ, co stwarza zagrożenie, że wykonawca będzie wykonywał zamówienie 

niezgodnie  z  oczekiwaniami  zamawiającego.”  Wadliwe  działania  matematyczne,  które  nie 

powodują  niezgodności  w  sferze  merytorycznej  zobowiązania  wykonawcy,  zawierają  się 

w katalogu  wad 

w  postaci  błędów  rachunkowych  i  nie  są  objęte  hipotezą  art.  89  ust.  1  pkt 

2 p.z.p. Ponadto 

zaistniała nieścisłość w treści oferty wykonawcy Saab, w zakresie ceny, nie 

posiada charakteru zasadniczego i nieusuwalnego, jest to wada o charakterze proceduralno-

technicznym, 

która została poprawiona na kanwie treści formularza oferty. 

Skład  orzekający  wskazuje,  że  badanie  oferty  odbywa  się  na  gruncie  konkretnego 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, zgodnie z treścią formularza oferty, który 

był  składany  przez  wykonawców.  W  rozpoznawanym  sporze  zamawiający  zawarł  na 

formularzu 

instrukcję sposobu kalkulacji ceny, zgodnie z którą dla wskazanego roku dostawy 

za „przedmiot umowy” (odpowiednio LSS, KSSPW etapy I-III, STWPW, dla poszczególnych 

lat)  wykonawcy  podawali  ceny  w  postaci:  „cena  jednostkowa  netto  uwzględniająca  wartość 

szkolenia i 

DT”, „VAT”, „cena jednostkowa brutto uwzględniająca wartość szkolenia i DT”, co 

mnożono przez „ilość” i podawano wynik w kolumnie „wartość” – za dany element przedmiotu 

umowy (odpowiednio LSS, KSSPW etapy I-

III, STWPW, dla poszczególnych lat). 

Dalej z formularza wynika, że cena w kolumnie „wartość” za LSS, KSSPW, STWPW, 

powinna  zawierać  całkowitą  kwotę  za  dany  element  zamówienia  np.  wartość  LSS 

uwzględniająca szkolenia i DT, za rok 2020. 

Zamawiający,  pod  każdym  poszczególnym  przedmiotem  umowy  (LSS  KSSPW, 

STWPW)  dodał  też  wiersze  „w  tym  szkolenie  i  DT”,  gdzie  wykonawcy  powinni  podać  cenę 

jedynie 

za  szkolenie  i  dokumentację  techniczną  (które  stanowią  jeden  ze  składników 

cenowych każdej ceny jednostkowej). Tym niemniej z formularza wynika, że cen z tych wierszy 

nie  należy  dodawać  do  ceny  ofertowej,  gdyż  –  po  pierwsze,  zamawiający  żądał  wliczenia 

szkolenia  i  DT  w  cenę  jednostkową  za  dany  przedmiot  umowy,  –  po  drugie,  kolumna 

z 

wyszczególnieniem cen za szkolenia i DT nazywa się „w tym wartość szkolenie i DT”, zatem 

są  to  ceny  już  zawarte  w  przedmiocie  umowy  (odpowiednio  LSS,  KSSPW  i  STWPW). 

Powyższe wskazuje, że wiersze „w tym wartość szkolenie i DT” wskazano w celu powzięcia 

wiedzy, ile kosztuje szkolenie i dokumentacja techniczna, zawarte w cenie wykonawcy. 

Dodać  również  należy,  że  w  ostatniej  kolumnie  formularza  żądano  wskazania 

„wartości”, zarówno co do cen za przedmiot umowy LSS, KSPWP i STWPW, jak i co do cen, 

których  drugi  raz  nie  powinno  się  dodawać  do  ceny  „wartość”  za  „w  tym  szkolenie 

i 

dokumentacja  techniczna”.  I  nie  dziwi  fakt,  że  Saab  omyłkowo  dodał  do  swojej  ceny  za 

przedmiot umowy 

wartość za wiersze „w tym szkolenie i DT”, skoro zamawiający zrobił z tego 

jedną i tę samą kolumnę. 

Izba  zauważa  również,  że  formularz  został  sporządzony  przez  zamawiającego 

w 

sposób wysoce nieprzejrzysty (w szczególności co do pozycji „w tym szkolenie i DT”, gdzie 

należało podać, ile w cenie za przedmiot zamówienia kosztuje samo szkolenie i dokumentacja 

techniczna). Z jednej strony zamawiający żądał wliczenia w cenę tych wartości i w tej samej 

tabeli żądano rozbicia tych elementów na poszczególne ceny (bez dodatkowego podwójnego 

wliczania 

powtarzających  się  przedmiotów).  Gdyby  zamawiający  zdecydował  się  na 

klarowniejsze  brzmienie  formularza  cenowego  oczywistych  omyłek  rachunkowych  można 

byłoby z łatwością uniknąć. 

W oceni

e Izby obiektywną perspektywą dla oceny czy omyłka jest oczywista, jest treść 

oświadczenia wykonawcy, w postaci formularza cenowego. Z treści oferty wykonawcy Saab 

wynika,  że  wykonawca  doliczył  do  ceny  podwójnie  ceny  szkoleń  (w  sposób  nieprawidłowy 

dodano 

do ceny, która już zgodnie z nazwą jednostki, obejmowała cenę za szkolenia, dane 

z 

kolumny  w  tabeli  szczegółowej  pn.  „w  tym  szkolenie”),  czego  zgodnie  z  formularzem 

ofertowym 

dodawać się nie powinno. Cena za szkolenie jest składnikiem cenowym wszystkich 

cen jednostkowych i zgodnie z 

brzmieniem oświadczenia woli wykonawcy, w postaci oferty, 

nie ma możliwości innego obiektywnego i racjonalnego sposobu na poprawienia omyłki, niż 

ten dokonany przez zamawiającego. 

S

kład orzekający przypomina, że oczywistą omyłką rachunkową jest błąd popełniony 

przez wykonawcę w obliczeniach, polegający na otrzymaniu nieprawidłowego wyniku działania 

arytmetycznego, który można poprawić w jeden sposób i w rozpoznawanym sporze – zgodnie 

z brzmieniem formularza cenowego 

– nie powinno się dodawać do ceny wartości z wiersza 

„w tym  szkolenie  i  DT”.  Izba  stwierdziła,  że  poprawienie  tej  omyłki,  jako  metoda  wykładni 

oświadczenia woli w procedurze p.z.p., została przez zamawiającego zastosowana w sposób 

prawidłowy,  zgodnie  z  formularzem  oferty  i  nie  wymagało  to  prowadzenia  postępowania 

wyjaśniającego,  czy  pytania  wykonawcy.  Zamawiający  bowiem  wszystkie  dane  do 

poprawienia nieścisłości formularza ceny  posiadał  i  poprawił  omyłkę  w  oparciu o  brzmienie 

dokumentacji postępowania. Rzekomo inny sposób na poprawienie omyłki, wskazany przez 

odwołującego,  jest  niedozwolony  na  kanwie  treści  formularza  ofertowego,  zatem  brak  jest 

alternatywy co 

do sposobu poprawienia omyłki, przyjętego przez zamawiającego. 

Następnie Izba wskazuje, że zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 6 p.z.p. zamawiający odrzuca 

ofertę, jeżeli zawiera ona błędy w obliczeniu ceny lub kosztu. Natomiast wobec ustawowego 

obowiązku  poprawienia  przez  zamawiającego  omyłek  –  w  oparciu  o  art.  87  ust.  2  p.z.p.  – 

należy przyjąć, że błędem, o którym mowa w art. 89 ust. 1 pkt 6 p.z.p., jest błąd w cenie, który 

nie zawiera  się w  ustawowych przesłankach  poprawienia omyłki.  Skoro  zatem  poprawienie 

omyłki zostało dokonane przez zamawiającego w sposób prawidłowy, to a priori nie doszło do 

błędu  w  cenie  wykonawcy  Saab.  Skład  rozpoznający  spór  zaznacza  również,  że  błąd 

w obliczeniu ceny ma charakter merytoryczny. B

łędne działanie arytmetyczne nie kwalifikują 

się przez normę art. 89 ust. 1 pkt 6 p.z.p. Błąd ten jest podtypem niezgodności oferty z SIWZ 

–  podana  cena  uniemożliwia  weryfikację  zakresu  zobowiązania  wykonawcy,  a  próba  jej 

poprawienia w porozumieniu z 

wykonawcą stanowiłaby w istocie negocjacje. Odwołujący nie 

udowodnił, żeby do takiego błędu w ofercie wykonawcy Saab doszło.  

Nie wykazano, aby oferta Saab w zakresie ceny 

posiadała jakąkolwiek wadę, której nie 

da  się  poprawić  przy  wykorzystaniu  ustawowych  instrumentów.  Saab  dokonał 

nieprawidłowych działań arytmetycznych, składających się na obliczenie ceny, spełniających 

przesłanki  oczywistej  omyłki  rachunkowej,  natomiast  zamawiający,  w  oparciu  o  art.  87  ust. 

pkt  2  p.z.p.,  poprawił  ją  w  sposób  prawidłowy  i  odwołujący  nie  udowodnił  okoliczności 

przeciwnej. 

Mając  na  uwadze  powyższe  Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdziła,  że  zarzut  nie 

posiada uzasadnionych podstaw 

i jako taki został on przez Izbę oddalony. 

II. 

Odwołanie sygn. akt: KIO 1396/19 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  w  zakresie  zarzutów  podniesionych  w  lit.  C  pkt  1,  2  i  3 

petitum 

odwołania – zaniechania odrzucenia oferty wykonawcy Saab na podstawie art. 89 ust. 

1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p. oraz na podstawie 89 ust. 1 pkt 3 p.z.p. w zw. z art. 3 ust. 1-

2  i  art.  15  ust.  1  z.n.k., 

z  powodu  zaoferowania  przez  wykonawcę  gwarancji  w  wymiarze 

miesięcy i 1 dnia, a także naruszenia art. 91 ust. 1 w zw. z art. 87 ust. 1 w zw. z art. 131k ust. 

2  p.z.p.  i  art.  7  ust.  1  p.z.p.,  poprzez  przyznanie  wyko

nawcy  Saab  nieprawidłowej  liczby 

punktów w kryterium oceny ofert pn. długość gwarancji – wskazuje co następuje. 

Skład  rozpoznający  odwołanie,  w  oparciu  o  zakreślone  we  wcześniejszej  części 

uzasadnienia akta sprawy odwoławczej, ustalił, że w pkt 9 SIWZ zawarto informacje dotyczące 

opisu kryteriów wyboru oferty, w tym 9.2 co do kryterium o nazwie „długość okresu gwarancji”.  

W  pkt  6 

formularza  ofertowego  wykonawcy  wskazywali,  że  udzielają  gwarancji  na 

poszczególne  składniki  przedmioty  umowy  (LSS,  KSSPW,  LSS),  nie  mniejszej  niż 

miesiące.  W  formularzu  zamawiający  żądał  podania  gwarancji  w  miesiącach, 

tj.  

„(…)  długość  okresu  gwarancji  ………..  miesięcy,  licząc  od  daty  podpisania  protokołu 

przejęcia-przekazania  (…)”.  Dane  z  formularza  oferty  są  bezpośrednio  związane 

z  

§  10  istotnych postanowień umowy (załącznik nr 4 do SIWZ), gdzie wskazano obowiązki 

wykonawcy  w  zakresie  gwarancji. 

Należy  zaznaczyć,  że  w  ramach  świadczonych  usług 

gwarancyjnych  wykonawca  zobowiązany  jest,  nie  rzadziej  niż  co  12  miesięcy,  do 

przeprowadzenia  przeglądu  i  kalibracji  dostarczonego  systemu,  w  tym  ostatni  przegląd 

powinien nastąpić w ostatnim miesiącu obowiązywania gwarancji (pkt 9.2.1.9. załącznika nr 

do SIWZ oraz pkt 9.2.1.9. załącznika nr 3 do SIWZ). 

Wykonawca  Saab  zaoferował  zamawiającemu  60  miesięcy  i  jeden  dzień  gwarancji. 

Z  

treści  SIWZ  nie  wynika  bezpośrednio  nakaz  oferowania  okresu  gwarancji  w  miesiącach 

i 

odwołujący,  na  kanwie  treści  dokumentacji  postępowania,  nie  wykazał  okoliczności 

przeciwnej. Odwołujący swoje stanowisko oparł na wykładni brzmienia kryterium oceny ofert 

i 

obowiązków gwarancyjnych, wynikający z przedmiotu zamówienia.  

Izba wskazuje, że odrzucenie oferty z powodu niezgodności z treścią SIWZ odnosi się 

do  merytorycznego  aspektu  zaoferowanego  świadczenia  i  merytorycznych  wymagań 

zamawiającego.  Można  byłoby  mówić  o  takiej  niezgodności,  gdyby  oferta  nie  odpowiadała 

przedmiotowi zamówienia w ten sposób, że nie zapewnia jego realizacji w całości, tj. w tym 

przypadku, 

gdyby wykonawca zaoferował mniej niż 24 miesiące gwarancji, to wtedy byłaby to 

niezgodność oferty w sferze merytorycznej, wpisująca się w hipotezę art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. 

i do takiej sytuacji w rozpoznawanym sporze nie 

doszło. Odwołujący nie wykazał również, aby 

okres gwarancji zaoferowany przez Saab poddawał się kwalifikacji przez pryzmat jakiejkolwiek 

innej 

niezgodności z treścią SIWZ, co do merytorycznej sfery zobowiązania wykonawcy. 

W

ykonawca Saab część gwarancji zaoferował w dniach i w tym wypadku, w oparciu 

o 

obowiązek wykonania przeglądu gwarancyjnego, w ostatnim dniu miesiąca obowiązywania 

gwarancji,  przegląd  ten  wypadałby  w  ostatni  dzień  60  miesiąca.  Zrównana  zostaje  zatem 

sytuacja  wykonawcy,  który  zaoferował  zamawiającemu  w  kryterium  oceny  ofert  długość 

okresu  w  postaci 

„gwarancji  od  powyżej  51  miesięcy  do  60  miesięcy”  z  „długością  okresu 

gwarancji  powyżej  60  miesięcy”,  bowiem  przegląd  maksymalnie,  w  obu  wypadkach, 

wypadałby ostatniego dnia 60 miesiąca. Z tym, że wykonawca z przedziału „51 – 60 miesięcy” 

otrzymywał  w  kryteriach  oceny  ofert:  w  G1  –  0,4  pkt,  G2  –  0,2  pkt,  w  G3  –  0,2  pkt,  zaś 

wykonawca z przedziału „60 i więcej” otrzymywał w kryteriach oceny ofert: w G1  – 0,5 pkt, 

G2 

– 0,25 pkt, w G3 – 0,25 pkt.  

W 

związku  z  treścią  obowiązków  gwarancyjnych  nieuzasadnionym  jest  przyznanie 

maksymalnej  punktacji  wykonawcy,  który  zaoferował  gwarancję  60  miesięcy  i  jeden  dzień. 

W ocenie  Izby  po

winno być to odpowiednio: w G1 – 0,4 pkt, G2 – 0,2 pkt, w G3 – 0,2 pkt. 

Konsek

wencją  powyższego  jest  wniosek,  że  zamawiający  wadliwie  przyznał  punkty 

wykonawcy  Saab w kryterium  dotyczącym  okresu gwarancji,  co  powoduje,  że w  ustalonym 

stanie rzeczy potwierdził się zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 91 ust. 1 w zw. z art. 

7 ust. 1 p.z.p. 

Tym niemniej, wobec uwzględnienia dalej idącego zarzutu (lit. C pkt 4 z petitum 

odwołania)  skład  orzekający  nie  nakazał  zamawiającemu  zmiany  przyznanej  punktacji 

wykonawcy Saab, bowiem nakazano zamawiającemu odrzucenie oferty tego wykonawcy. 

W 

ocenie składu orzekającego twierdzenia odwołującego w pozostałym zakresie nie 

znajdują oparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym. Jak już wcześniej zaznaczono, 

nie  wykazano  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p. 

Odwołujący  nie  udowodnił  również 

narus

zenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 3 p.z.p., kiedy odrzuca się ofertę, której 

złożenie  stanowi  czyn  nieuczciwej  konkurencji,  w  rozumieniu  przepisów  o  zwalczaniu 

nieuczciwej  konkurencji.  Nie  wykazano,  aby  doszło  do  wypełnienia  przesłanek  deliktów 

określonych  w  art.  3  ust.  1-2  z.n.k.  i  art.  15  ust.  1  z.n.k.  W  tym  zakresie  skład  orzekający 

podzielił  również  stanowisko wykonawcy  Saab i  miał  na  uwadze,  że chociażby  potencjalna 

możliwość  zagrożenia  interesu  zamawiającego,  czy  odwołującego,  została  wyeliminowana 

pop

rzez  właściwe  zakwalifikowanie  zaoferowanej  przez  wykonawcę  Saab  gwarancji 

w kryteriach oceny ofert.  

W konsekwencji powyższego zarzuty zaniechania odrzucenia oferty wykonawcy Saab 

z 

powodu zaoferowania gwarancji w wymiarze 60 miesięcy i jeden dzień zostały przez Izbę 

oddalone, jako bezpodstawne. 

Ponadto  skład  orzekający  zaznacza,  że  w  zakresie  wniosku  o  dopuszczenie 

i przeprowadzenie dowodu z opinii prywatnej, w postaci opinii prawnej ws. interpretacji SIWZ 

z 

12.07.2019 r. na okoliczności wykazania prawidłowej w świetle przepisów prawa cywilnego, 

interpretacji  specyfikacji, 

konieczne  wydaje  się  przypomnienie,  że  dowody  w  postępowaniu 

przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  są  powoływane  na  okoliczność  stwierdzenia  faktów. 

Okoliczność  ta  i  jej  przełożenie  na  ocenę  wniosków  dowodowych  powoływanych  na 

okoliczność  sądów,  ocen,  wyrażenia  stanowiska  co  do  tego  jak  należy  coś  interpretować 

(w  

tym  inne  dowody),  bądź  co  do  prawa,  w  systemie  rodzimych  norm  proceduralnych 

wielokrotnie  analizowało  sądownictwo  powszechne  (tak  Sąd  Apelacyjny  w  Warszawie 

w 

wyroku z 27.07.2017 r., sygn. akt I ACa 445/16, Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku 

z 

03.04.2014 r., sygn. akt I ACa 885/13, Sąd Najwyższy w wyroku z 29.02.2008 r., sygn. akt 

V CSK 457/07), 

choć wyroki te zapadały na gruncie przepisów procedury cywilnej, to jednak 

nie  sposób  nie  zauważyć  trafności  i  adekwatności  podnoszonej  tam  argumentacji  również 

w 

odniesieniu do postępowania przed Izbą.  

Warto bowiem w tym zakresie zwrócić uwagę na zbieżność treści art. 190 ust. 1 p.z.p. 

(„Strony  i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  są  obowiązani  wskazywać  dowody  dla 

stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (…)”) i art. 217 § 1 k.p.c. („Strona może 

aż  do  zamknięcia  rozprawy  przytaczać  okoliczności  faktyczne  i  dowody  na  uzasadnienie 

swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej.”) oraz posiłkowo 

art.  227  k.p.c.  („Przedmiotem  dowodu  są  fakty  mające  dla  rozstrzygnięcia  sprawy  istotne 

znaczenie.”). Ten nacisk ustawodawcy na fakty – w odróżnieniu od ocen czy stanowisk co do 

prawa, czy wręcz próby transponowania oceny innych dowodów jako okoliczności faktycznych 

(por. wyrok Sądu Najwyższego z 03.02.2006 r. w sprawie II PK 156/05 gdzie wskazano „to nie 

strona a Sąd ocenia, które fakty mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i tylko one 

mogą  być  przedmiotem  dowodu”)  –  ciężko  uznać  za  przypadkowy.  Jednocześnie, 

w 

kontekście konkretnie tego dowodu, warto przypomnieć, że ocen treści regulacji prawnych 

nie należy nawet do sfery „wiadomości specjalnych”, które można byłoby ustalić przy pomocy 

biegłego  –  choćby  w  opinii  prywatnej  (podobnie  Sąd  Apelacyjny  w  Warszawie  w  wyroku 

z 10.05.2017 r., sygn. akt III AUa 822/15).  

W 

konsekwencji  należy  uznać,  że  również  w  postępowaniu  przed  Krajową  Izbą 

Odwoławczą  wnioski  dowodowe,  których  celem  nie  jest  stwierdzenie  faktów, 

a 

transponowanie  do  materiału  dowodowego  subiektywnych  ocen,  ocen  co  do  prawa, 

stanowiska co do wykładni czy polemik o charakterze prawnym, są z zasady niedopuszczalne, 

jako  nieznane  procedurz

e  postępowania  przed  Izbą.  Omawiany  „dowód”  ma  taki  właśnie 

charakter 

–  nie  został  powołany  na  okoliczność  faktów,  a  stanowi  nic  więcej,  jak  próbę 

transponowania do materiału dowodowego ocen, twierdzeń i subiektywnych przekonań autora 

co do tego jak należy interpretować treść SIWZ. Powyższa zaś kwestia znajduje się w kognicji 

Izby, a nie autora opinii prywatnej.  

Z  uwagi  na 

powyższe  omawiany  wniosek  dowodowy  strony  należało  pominąć  jako 

niedopuszczalny, b

owiem nie zmierzający do ustalenia faktów, z których strona wywodzi skutki 

prawne. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  w  zakresie  zarzutu  podniesionego  w  lit.  C  pkt  4  petitum 

odwołania  –  zaniechania  odrzucenia  oferty  wykonawcy  Saab,  pomimo,  że  jej  treść  jest 

niezgodna z 

treścią SIWZ, w zakresie zaoferowanych podzespołów – stwierdziła co następuje. 

Skład  orzekający  wskazuje,  że  ustalenia  poczynione  w  oparciu  o  dokumentację 

postępowania  i  wywód  w  zakresie  braku  podzielenia  stanowiska  wykonawcy  Saab  co  do 

poglądowego  charakteru  formularza  ofertowego,  wyrażone  w  uzasadnieniu  w  przedmiocie 

rozpoznania  zarzutu  nr  4  z  petitum 

odwołania sygn.  akt  KIO  1383/19 jest również  aktualny 

w 

zakresie  odwołania  KIO  1396/19.  Krótko  zatem  zaznaczyć  należy,  że  Izba  stwierdziła,  iż 

brak spełnienia wymagań zamawiającego co do urządzeń IT z pkt 14 formularza oferty w zw. 

z  pkt  6.12.5.4  WZTT  dla  STWPW 

powoduje  niezgodność  treści  oferty  z  merytorycznymi 

wymaganiami zamawiającego, wskazanymi w SIWZ. 

Przechodząc  do  poszczególnych  wymagań  zamawiającego,  Izba  stwierdziła,  iż  na 

kanwie materiału procesowego potwierdziło się, że wykonawca Saab, zaoferował świadczenie 

niezgodne z treścią dokumentacji postępowania, w zakresie poniższych podzespołów: 

S

tacja  robocza  SD  nie  posiada  wymaganego  złącza  PCI  32bit  –  wykonawca 

zaoferował zamawiającemu w tabeli 14.1 poz. 1 płytę główną HP Z8 TWR G4 WKS – 

kod producenta 2YW27AV, co wskazuje na brak złącza PCI 32bit i jest niezgodne z pkt 

14.3 poz. 1 wymagań technicznych podzespołów stacji graficznej SG, str. 43 wykazu 

MON, poz. wymagania dodatkowe, gdzie wymagano 1 ni

ezajętego złącza PCI 32bit, 

Odwołujący udowodnił, dowodem w postaci specyfikacji technicznych HP Z2 G4, że 

zaoferowana przez wykonawcę Saab stacja SD nie posiada złącza PCI 32 bit. 

Stacja  robocza  SD  nie  posiada 

prawidłowej  wielkość  pamięci  RAM  –  wykonawca 

zaoferował  zamawiającemu  w  tabeli  14.1  poz.  3  pamięć  RAM  o  kodzie  producenta 

2ZR67AV,  co  wskazuje  na  brak  pamięci  RAM  o  wielkości  16  GB  (2x8192MB)  i  jest 

niezgodne z pkt 14.3 poz. 3 wymagań technicznych podzespołów stacji roboczej SD 

(str. 39 wykazu MON, p

oz. pamięć RAM lit. b), 

Odwołujący  udowodnił,  dowodem  w  postaci  specyfikacji  technicznych  2ZR67AV,  że 

zaoferowana przez wykonawcę Saab stacja robocza posiada standardową pojemność 8GB 

(2x4GB). 

S

tacja  graficzna  SG  nie  posiada  złącza  PCI  Express  1  –  wykonawca  zaoferował 

zamawiającemu w tabeli 14.2 poz. 1 płytę główną HP Z8 TWR G4 WKS, co wskazuje 

na brak złącza PCI Express 1 i jest niezgodne z pkt 14.4 poz. 1 wymagań technicznych 

podzespołów stacji graficznej SG formularz cenowy, gdzie wymagano: 1xPCI-Express 

(wolne) 3 generacji (str. 44 wykazu MON, poz. 

płyta główna), 

Odwołujący udowodnił, dowodem w postaci specyfikacji technicznych HP Z8 G4, że 

zaoferowana przez wykonawcę Saab stacja graficzna nie posiada wymaganej ilości złącz PCI 

Express 1. 

Stacja graficzna SG nie posiada 

prawidłowej wielkość dysku – wykonawca zaoferował 

zamawiającemu w tabeli 14.2 poz. 1 płytę główną HP Z8 TWR G4 WKS, co wskazuje 

na brak możliwości obsługi dysków do łącznie 48TB i jest niezgodne z pkt 14.4 poz. 

wymagań technicznych podzespołów stacji graficznej SG formularz cenowy, gdzie 

wymagano:  obsługa  dysków  3,5”  do  łącznie  48TB  (str.  44 wykazu  MON,  poz.  płyta 

główna), 

Odwołujący udowodnił, dowodem w postaci specyfikacji technicznych HP Z8 G4, że 

zaoferowana przez wykonawcę Saab dyski mają pojemność maksymalnie do 20TB.  

D

ysk  twardy  stacji  graficznej  SG  o  nieprawidłowym  typie  i  wadliwej  pojemności  – 

wykonawca zaoferował zamawiającemu w tabeli 14.2 poz. 4 dysk twardy 1*1TB 7200 

RPM SATA 3.5in 

– kod producenta Z5J60AV i 2*6TB 7200 SATA Enterprise 3.5in 3rd 

– kod producenta Z5J87AV, co jest niezgodne z pkt 14.4 poz. 4 wymagań technicznych 

podzespołów  stacji  graficznej  SG  formularz  cenowy,  gdzie  wymagano:  dysk  twardy 

1 x 1000  GB  SSD  i  2x6TB  SATA3  7200  rpm-  dyski  HDD  zamontowane 

w wyjmowanych kieszeniach (str. 45 wykazu MON, poz. dysk twardy lit. j), 

Izba  podzieliła  stanowisko  odwołującego,  iż  oznaczenie  dysku  wskazuje,  że 

wykonawca  Saab  zaoferował  dysk  typu  HDD,  zamiast  dysku  typu  SSD,  co  wynika  ze 

wskazania  parametru  7200  obrotów  na  minutę  („RPM”  z  ang.  revolutions  per  minute),  co 

oznacza określenie prędkości obrotowej talerza stanowiącego część dysku HDD. Dysk SSD 

nie  zawiera  w  swojej  konstrukcji  żadnych  ruchomych  elementów,  w  tym  również 

przedmiotowego  talerza,  co  dodatkowo  wykazano  dowodem  w  postaci  fotografii.  Ponadto 

dyski półprzewodnikowe (dyski SSD) nie występują w formacie 3,5 cala, a jedynie w formacie 

2,5 cala. Jak również podany przez wykonawcę Saab kod producenta przypisany jest dyskowi 

HDD.  Ponadto  na  rozprawie  wykonawca  Saab  prz

yznał,  że  w  formularzu  wskazał 

nieprawidłowy typ dysku i podnosił, że należy poprawić to jako omyłkę. 

Odwołujący  udowodnił  również,  dowodem  w  postaci  specyfikacji  Z5J87AV,  że 

zaoferowana przez wykonawcę Saab dyski mają pojemność 4TB, kiedy wymagano 6TB. 

W 

zakresie  dowodu  złożonego  przez  odwołującego  w  postaci  oświadczenia 

producenta  VOL  Sp.  z  o.o.  Sp.  k.  Izba  uznała,  że  w  sposób  wtórny  potwierdza  on  dane 

z 

przedłożonych  specyfikacji  technicznych.  Natomiast  co  do  dowodu  złożonego  przez 

wykonawcę Saab w postaci wydruku, co do którego strona wskazywała, że stanowi on treść 

korespondencji  elektronicznej,  brak  jest  podstaw  do  ustalenia  kto  składa  oświadczenie, 

a w 

związku  z  tym  nie  sposób  jest  ustalić,  czy  osoba  oświadczająca  jest  kompetentna  do 

wskazania  wymieni

onych  w  wydruku  okoliczności.  Złożony  dowód  nie  może  zatem  zostać 

oceniony jako wiarygodne oświadczenie wiedzy – nie ma bowiem sposobu potwierdzenia czy 

osoba składająca oświadczenie w istocie posiada wiedzę co do faktów, w przedmiocie których 

składa oświadczenie. 

Izba zaznacza również, że w postępowaniu wykonawcy mieli możliwość zaoferowania 

zamawiającemu sprzęt w wersji podstawowej lub zmodyfikowanej w taki sposób, aby spełniał 

wymogi  SIWZ.  Skład  orzekający  stwierdził,  że  wykonawca  Saab  zaoferował  urządzenia 

w 

wersji podstawowej, bowiem nic innego nie wynika z treści złożonej oferty. Wykonawca nie 

podnosił  również  na  rozprawie,  że  oferuje  sprzęt  w  wersji  innej,  niż  wersja  standardowa. 

Podkreślić również  należy,  że zamawiający  zabronił  stosowania konwerterów,  przejściówek 

czy kart rozszerzeń, itp. (str. 43 wykazu standardów MON). 

Izba  podzieliła  twierdzenia  odwołującego,  że  wyżej  wskazane  urządzenia, 

zaoferowane  przez  wykonawcę  Saab,  są  niezgodne  z  merytorycznymi  wymaganiami 

dokumentacji  postępowania  i  posiadają  gorszą  funkcjonalność,  niż  wymagana  przez 

zamawiającego,  natomiast  wykonawca  Saab  nie  udowodnił,  aby  zaoferowany  przez  niego 

sprzęt  IT  spełniał  minimalne  wymagania  zamawiającego,  nie  wykazano  również,  aby 

zaoferowano rozwiązania korzystniejsze.  

Natom

iast w zakresie braku wskazania oznaczeń handlowych i kodów producenta dla 

karty sieciowej i karty dźwiękowej w stacji roboczej SD i stacji graficznej SG, skład orzekający 

podzielił stanowisko wykonawcy Saab i uznał, że w tym zakresie nie doszło do naruszenia art. 

89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. W 

tabelach formularza ofertowego wykonawca, co do obu kart, wskazał 

„zintegrowana”.  Zatem  karty  dźwiękowe  i  karty  sieciowe  są  trwale  zintegrowane  z  płytami 

głównymi stacji o nazwie handlowej HP Z2 TWR G4 WKS. Tym samym obie karty mają ten 

sam znak handlowy i kod producenta, co dana płyta główna. Okoliczność ta wynika z oferty 

wykonawcy  Saab  (pkt  14.1 

poz.  7 i  8 oraz  pkt 14.2 poz.  7 i  8 formularza ofertowego),  zaś 

odwołujący nie udowodnił okoliczności przeciwnej. 

Dalej  Izba  ws

kazuje,  że  wykonawca  Saab  podnosił,  że  powyższe  błędy  w  ofercie 

powinny zostać poprawione jako omyłki, w tym w przedmiocie wadliwego typu dysku, jako inna 

omyłka  uregulowana  w  art.  87  ust.  2  pkt  3  p.z.p.,  skład  orzekający  nie  podzielił  tego 

stanowiska. Izb

a w tym przedmiocie wypowiedziała się we wcześniejszej części uzasadnienia 

wyroku  i  wywód  co  do  braku  możliwości  zakwalifikowania  wad  oferty,  dotyczących 

zaoferowanych urządzeń IT przez Saab, jako wypełniających hipotezę art. 87 ust. 2 p.z.p. oraz 

co  do  ni

emożliwości  ich  poprawy,  jako  inne  omyłki  –  ponieważ  powodowałoby  to  istotną 

zmianę oświadczenia zawartego w ofercie z powodu rodzaju, charakteru i skali wad oferty, co 

prowadziłoby do nieuprawnionych negocjacji jej treści, po upływie terminu na składanie ofert, 

znajduje się w treści uzasadnienia uwzględnienia zarzutu nr 4 z petitum odwołania sygn. akt 

KIO 1383/19 i pozostaje aktualny i adekwatny w 

zakresie odwołania KIO 1396/19. 

Mając  na  uwadze  powyższe  Izba  stwierdziła,  że  treść  oferty  wykonawcy  Saab  jest 

jednoznacznie 

niezgodna  z  treścią  SIWZ,  ponieważ  w  warstwie  merytorycznej  wprost  nie 

odpowiada oczekiwaniom zamawiającego, wyrażonym w dokumentacji postępowania i nie ma 

możliwości poprawy tej treści, jako omyłki, zaś przystępujący Saab nie wykazał okoliczności 

przeciwnej. Zatem 

zamawiający, w sposób nieuprawniony, zaniechał odrzucenia oferty tego 

wykonawcy, czym naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p., co powoduje, że zarzut naruszenia tej 

normy 

został przez Izbę uwzględniony. 

Krajowa Izba Odwoławcza, w przedmiocie zarzutów postawionych w lit. C pkt 4, 5 i 6 

petitum 

odwołania  –  zaniechania  odrzucenia  oferty  wykonawcy  Saab:  –  na  podstawie  art. 

89  ust.  1  pkt  2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  p.z.p., 

ponieważ  nie  wskazano  w  ofercie  wartości 

dokumentacji technicznej i wa

rtości łącznej, poszczególnych oferowanych systemów i wobec 

błędów w zakresie zaoferowanych wartości szkoleń, – na postawie art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. 

z art.  87  ust.  1-

2  p.z.p.  oraz  art.  87  ust.  2  pkt  2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  p.z.p.,  ponieważ 

w konsekwencji 

prowadzenia  negocjacji  oferty  dokonano  niedozwolonej  zmiany  jej  treści, 

błędnie  zakwalifikowanej  jako  poprawienie  oczywistych  omyłek  rachunkowych,  lub 

wyjaśnienie treści oferty, – na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p., ponieważ 

za

wiera błędy w obliczeniu ceny, w wartości dokumentacji technicznej, w wartości szkoleń oraz 

łącznych wartości oferowanych systemów, a w konsekwencji w zakresie zaoferowanie ceny, 

w tym z rozbiciem na lata realizacji 

– stwierdziła jak niżej. 

Skład orzekający wskazuje, że czynności poprawienia omyłki rachunkowej w ofercie 

wykonawcy  Saab 

została  przez  zamawiającego  dokonana  w  sposób  prawidłowy. 

Szczegółowa ocena w tym zakresie znajduje się we wcześniejszej części uzasadnienia – co 

do  zarzutu  nr  5  z  petitum  odw

ołania  sygn.  akt  KIO  1383/19  i  jest  aktualna  oraz  właściwa 

w 

zakresie rozpoznawanego zarzutu odwołującego konsorcjum Elbit.  

Ponadto 

Izba  zauważa,  że  odwołujący  pominął,  że  wada  oferty  w  postaci  omyłki 

rachunkowej  została  poprawiona  bez  udziału  wykonawcy  Saab,  zatem  nie  doszło  w  tym 

przedmiocie  do  nieuprawnionych  negocjacji.  U

mknęło  przy  tym  uwadze  odwołującego,  że 

negocjacje  wymagają  udziału  dwóch  stron  i  nie  mieści  się  w  pojęciu  nieuprawnionych 

negocjacji  decyzja  zamawiającego,  oparta  na  art.  87  ust.  2  pkt  2  p.z.p.  (vide  pismo  z  dnia 

26.11.2018  r.). 

Dodać  również  wypada,  że  Izba  nie  podzieliła  tezy  odwołującego 

o hipotetycznie 

drugiej  możliwości  poprawienia  omyłki  rachunkowej,  ponieważ  jest  to 

subiektywne stanowisko strony, sprzeczne z brzmieniem formularza ofertowego.  

Skład  orzekający  wskazuje  także,  że  nie  powinna  dziwić  okoliczność,  iż  z  powodu 

omyłki doszło do nieścisłości w wyliczonych wartościach i trudno uznać, że zamawiający, który 

poprawił ceny w formularzu wykonawcy Saab „wykreował nowe oświadczenie”, jak podniósł 

odwołujący. Zamawiający uwzględnił konsekwencje rachunkowe dokonanej poprawki omyłki, 

co spowodowało poprawienie w formularzu ceny za przedmiot umowy, w tym co do wartości 

LSS, KSSPW i 

STWPW i ceny za poszczególne lata realizacji umowy – i gdyby zamawiający 

tego  nie  dokonał  to  naruszyłby  ustawę  p.z.p.,  bowiem  nakaz  uwzględnienia  konsekwencji 

rachunkowych 

omyłki  i  poprawienie  ich  w  formularzu  oferty  wykonawcy  Saab  wynika 

z dyspozycji art. 87 ust. 2 pkt 2 p.z.p. 

Następnie Izba stwierdziła, że zamawiający powinien również poprawić nie tylko cenę 

za poszczególne lata, ale i zliczyć wartość za dany przedmiot za wszystkie lata (LSS, KSSPW 

i  STWPW)

,  ponieważ  poprawiono  ceny,  ale  zamawiający  nie  uzupełnił  wszystkich  kolumn 

formularza. 

Zamawiający  nie  wypełnił  informacyjnych  kolumn  co do  tego,  ile  wynosi  łączna 

wartość LSS, KSSPW i STWPW. Zgodnie z treścią formularza oferty nie były to kolumny do 

wliczenia w cenę i nie wpływa to w żaden sposób na merytoryczną treść oferty, z której jasno 

i klarownie wynika co i ile kosztuje. Brak wpisania wyniku zsumowania LSS, KSSPW i STWPW 

(które są wycenione na poszczególne lata, dla każdego, danego przedmiotu, ale nie ma już 

podania sumy dla tych lat) świadczy o tym, że sam zamawiający ma problem z wypełnieniem 

formularza ofertowego. Tym niemniej brak wpisania informacyjnych danych, ile suma 

wartości 

LSS,  KSSPW  i  STWPW  wynosi 

w  żaden  negatywny  sposób  nie  spływa  na  ofertę,  jest  to 

niedokładność zamawiającego, bez wpływu na wynik postępowania. 

Skład orzekający ustalił, że zamawiający, pismem z 18.06.2019 r. wezwał wykonawcę 

Saab,  na  podstawie  art.  87  ust.  1  p.z.p., 

do złożenia wyjaśnień treści oferty co do wartości 

dokumentacji technicznej dla LSS, KSSPW i STWPW. Izba ustaliła, że do wskazania wartości 

dokumentacji  technicznej  wzywano  czterech  z 

sześciu  wykonawców,  którzy  złożyli  oferty 

w 

postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.  

Wszyscy  wykonawcy  nie  wypełnili  zaczernionej  przez  zamawiającego  pozycji 

w 

formularzu  oferty,  w  wierszach  „w  tym  szkolenie  i  DT”,  co  do  dokumentacji  technicznej. 

Formularz 

został zaczerniony przez zamawiającego, nie zaczerniono tylko kolumny wartość. 

Już  na  pierwszy  rzut  oka  widać,  że  zamawiający  nie  dołożył  należytej  staranności 

w 

konstruowaniu  formularza  ofertowego  i  niewiadomym  było,  czy  chce,  żeby  informacyjnie 

wartość  za  DT  wskazać,  czy  też  nie.  Jest  to  obiektywna  wada  formularza,  która  znalazła 

odzwierciedlenie w czterech 

złożonych ofertach.  

Izba  wskazuje,  że  w  wierszach  pn.  w  tym  wartość  szkolenia  i  DT  wpisywano 

informacyjnie, 

ile  wynoszą  kwoty,  które  są  składnikami  ceny  jednostkowej,  wywód  w  tym 

zakresie 

został  zawarty  w  omówieniu  zarzutu  co  do  omyłki  rachunkowej  w  formularzu 

wykonawcy  Saab  w 

odwołaniu 1383/19 i dla odwołania konsorcjum Elbit również pozostaje 

adekwatny  i  aktualny.  K

rótko  podsumować  należy,  że  wiersze  „w  tym  szkolenie  i  DT”,  do 

których  co  do  wartości  dokumentacji  technicznej  wzywano  wykonawców  do  złożenia 

wyjaśnień, na kawie art. 87 ust. 1 p.z.p., wykonawcy wypełniali w celu wskazania, ile kosztuje 

szkolenie i dokumentacja techniczna, zawarte w cenie wykonawcy.  

Wymagania, aby wyszczególnić z ceny oferty wartość za szkolenie i DT, które zgodnie 

z  formularzem  oferty  z

awierają  się  w  cenie  wykonawcy,  stanowią  wymóg  formalny 

zamawiającego. Brak wskazania wartości w wierszach „w tym szkolenie i DT” („w tym” – to 

jest  w 

„cenie  jednostkowej  netto  uwzględniającej  wartość  szkolenia  i  DT”,  „VAT”,  w  „cenie 

jednostkowej  brutto  uwzględniającej  wartość  szkolenia  i  DT”,  co  mnożono  przez  „ilość” 

i 

podawano wynik w kolumnie „wartość”), nie powoduje niezgodności w sferze zobowiązania 

wykonawcy,  czyli  w  warstwie  merytorycznej  oferty.  Powoduje  to 

li  tylko  niezgodność 

z wymogiem formalnym formularza. 

Innymi słowy, brak podania w ofercie odrębnie wartości 

dokumentacji  technicznej,  kiedy 

formularz  ofertowy  w  sposób  jednoznaczny  narzucił 

uwzględnienie tej ceny w cenach jednostkowych netto/brutto (czyli szkolenie i dokumentacja 

techniczna  jest  elementem  składowym  ceny  ryczałtowej),  powoduje  uchybienie  jedynie 

w zakresie 

wymagań formalnych dokumentacji postępowania. Taka nieścisłość nie może być 

kwalifikowana przez pryzmat w art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p.

, który dotyczy niezgodności oferty 

w 

zakresie  zobowiązania  wykonania  zamówienia  zgodnie  z  wymaganiami  zamawiającego, 

czyli dotyczy warstwy merytorycznej oferty

, a nie uchybień w zakresie jej formy. 

W wyniku postępowania wyjaśniającego wykonawca Saab wskazał w jakiej wysokości 

w swojej ofercie wycenił dokumentację techniczną i odwołujący nie udowodnił, aby doszło do 

naruszenia art. 87 ust. 1 p.z.

p. Izba stwierdziła również, że tezy odwołującego, że w ofercie 

nie uwzględniono wartości DT są sprzeczne z materiałem procesowym i pomijają treść oferty 

wykonawcy. 

W  szczególności  umknęło  odwołującemu,  że  dokumentacja  techniczna  jest 

składnikiem  ceny,  wliczonym  w  nią  niezależnie,  czy  w  wierszu  z  danymi  informacyjnymi 

wskazano, 

ile ona kosztuje, czy też nie (vide formularz ofertowy i SIWZ). 

W  rozpoznawanym  sporze  zastosowanie  znajdzie 

stanowisko  wyrażone  w  wyroku 

Sądu Okręgowego w Gdańsku z 08.05.2013 r., sygn. akt XII Ga 186/13, które skład orzekający 

podziela, 

gdzie  stwierdzono,  że  „oferta  w  swej  warstwie  merytorycznej  musi  odpowiadać 

oczekiwaniom  zamawiającego  wyrażonym  w  specyfikacji.  Nie  musi  natomiast  wypełniać 

wymogów  zamawiającego  co  do  formy  prezentacji.  Każdy  wymóg  postawiony  przez 

zamawiającego w SIWZ co do formy składanych ofert może być traktowany wyłącznie jako 

zalecenie  sporządzenia  oferty  we  wskazany  sposób,  nie  zaś  jako  bezwzględny  obowiązek 

wykonawców (por. również  wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z 09.09.2015 r. sygn. akt 

XII Ga 373/15).  

Wypada  podkreślić  także,  iż  brak  wskazania  w  cenie  wartości  za  dokumentację 

techniczną  przez  czterech  wykonawców,  spowodowany  był  niejasnym  i  zaczernionym 

formularzem  ofertowym,  zatem 

spowodowany  był  działaniem  zamawiającego,  który 

nieprawidłowo  przygotował  dokumentację  postępowania.  Kiedy  to  na  zamawiającym 

spoczywa obowiązek takiego przygotowania SIWZ, aby treść oferty wykonawców mogła być 

przygotowana  zgodnie  z  jego  oczekiwaniami  i  a

by  nie  zachodziły  żadne  wątpliwości  co  do 

intencji 

jednostki zamawiającej. 

Izba 

stwierdziła dalej, że odwołujący nie udowodnił, aby  w ofercie wykonawcy Saab 

doszło do jakiegokolwiek błędu w obliczeniu ceny, o którym mowa w art. 89 ust. 1 pkt 6 p.z.p., 

czyli  do  wady  w  obliczeniu  ceny  w  wyniku 

błędnego  rozpoznania  stanu  faktycznego  przez 

wykonawcę i przyjęcia nieprawidłowych podstaw do dokonywanej kalkulacji, co powoduje, że 

wykonawca Saab 

miałby rzekomo nie uwzględnić merytorycznych wymagań zamawiającego. 

Nie wykazano, aby Saab n

ie wycenił obowiązkowych elementów zamówienia, jak również nie 

wykazano, aby w 

ofercie doszło do błędów, nie kwalifikujących się do poprawienia na kanwie 

art.  89  ust.  2  pkt  2  p.z.p.  Odwołujący  nie  udowodnił  także,  aby  zamawiający  w  sposób 

nieprawidłowy  poprawił  oczywistą  omyłkę  rachunkową  w  cenie  oferty.  Wreszcie  zarzut 

prowadzenia  negocjacji  ani  nie  został  wykazany,  ani  nie  znalazł  potwierdzenia  w  materiale 

procesowym.  

Izba 

wskazuje również, że wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii 

pryw

atnej,  w  postaci  opinii  prawnej  z  30.07.2019  r.  złożony  na  okoliczności  wykazania 

istotnego  charakteru  wartości  dokumentacji  technicznej  z  punktu  widzenia  obowiązków 

publiczno-

prawnych  zamawiającego,  został  pominięty  jako  niedopuszczalny  na  kanwie  art. 

190  ust.  1  p.z.p.

,  ponieważ  nie  zmierzał  on  do  ustalenia  faktów,  z  których  strona  wywodzi 

skutki prawne. 

Jedynie na marginesie skład orzekający zaznacza, że wskazane w opinii interpretacje 

dotyczą odmiennego stanu fatycznego, a wykładnia treści SIWZ została dokonana z brakiem 

poszanowania  zasady  obiektywizmu.  Nadto, 

w  sposób  następczy  usiłuje  się  nadać 

informacyjnemu  obowiązkowi  wskazania  wartości  dokumentacji  technicznej,  który  zawarto 

w cenie, 

niebagatelną rangę – kiedy wskazuje się na ewentualne negatywne konsekwencje 

nie 

wyszczególnienia tej ceny. Umknęło jednak stronie, że do takiej sytuacji nie może dojść, 

nawet w 

sposób hipotetyczny. 

Mając na uwadze powyższe, Krajowa Izba Odwoławcza oddaliła zarzuty postawione 

w  lit. C pkt 4, 5 i 6 petitum 

odwołania. 

S

kład rozpoznający spór wskazuje dalej, że zarzuty w zakresie braku wyszczególnienia 

w  cenie  oferty  wartości  dokumentacji  technicznej  odwołujący  postawił  również  ofercie 

konsorcjum PGZ, w postaci: 

– zaniechania odrzucenia oferty konsorcjum PGZ, na podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 87 ust. 1-2 p.z.p. i art. 7 ust. 1 p.z.p., pomimo niewskazania 

przez tego wykonawcę w ofercie wartości dokumentacji technicznej i prowadzenie negocjacji 

w tym zakresie, skutkujących uzupełnieniem treści oferty po terminie składania ofert (lit. D pkt 

2  z  petitum 

odwołania),  –  zaniechania  odrzucenia  tej  oferty,  pomimo,  że  zawiera  błędy 

w 

obliczeniu ceny w zakresie wartości DT (lit. D pkt 3 z petitum odwołania).  

Wywód  Izby  przedstawiony  w  rozpoznaniu  zarzutów  z  lit.  C  pkt  4,  5  i  6  petitum 

odwołania  dotyczący  składnika  cenowego  w  postaci  dokumentacji  technicznej  i  formalnego 

wymogu  SIWZ 

wskazania  na  ile  składnik  ten  w  cenie  wyceniono,  przedstawiony  powyżej, 

znajduje 

całkowite  zastosowanie  dla  oferty  konsorcjum  PGZ,  bowiem  co  do  braku  podania 

w 

wierszach  „w  tym  szkolenie  i  DT”,  doszło  do  tego  samego  błędu  –  obaj  wykonawcy  nie 

wskazali w tym wierszu wartości za dokumentację techniczną. 

Ponadto,  skład  orzekający  podziela  stanowisko  konsorcjum  PGZ  zaprezentowane 

w 

wyjaśnieniach  z  19.06.2019  r.,  złożonych  na  wezwanie  zamawiającego  z  18.06.2019  r., 

potwierdzających uwzględnienie w cenie wartości za dokumentację techniczną. Wykonawca 

przedstawił  w  wyjaśnieniach  okoliczności  faktyczne  i  prawne  odnoszące  się  do  kwestii 

wartości  DT  w  jego  formularzu  cenowym,  potwierdzające  zgodność  oferty  z  SIWZ,  które 

odwołujący pominął we wniesionym środku zaskarżenia.  

Izba  zauważa  także,  iż  odwołujący  w  sposób  nieuprawniony  porównuje  wyjaśnienia 

konsorcjum  Cubic  do  wyjaśnień  konsorcjum  PGZ,  kiedy  są  to  dwie  diametralnie  różne 

sytuacje, zarówno co do okoliczności faktycznych, jak i oceny prawnej. Zatem o żadnej analogii 

nie może być mowy.  

W ocenie Izby, o

dwołujący nie udowodnił, że brak wypełnienia wymagań co do formy 

przedstawienia  oferty,  w  postaci  br

aku  wyszczególnienia  na  ile  wyceniono  dokumentację 

techniczną,  zawartą  w  cenie  oferty  konsorcjum  PGZ,  na  kanwie  brzmienia  dokumentacji 

postępowania, może być kwalifikowany przez pryzmat art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. Odwołujący 

nie wykazał także, aby zamawiający prowadził nieuprawnione negocjacje z wykonawcą w tym 

zakresie. N

ie udowodniono również, że cena za dokumentację techniczną nie została zawarta 

w cenie oferty konsorcjum PGZ. Dalej, 

także nie udowodniono, aby konsorcjum PGZ popełniło 

jakikolwiek błąd w cenie, mieszczący się w hipotezie art. 89 ust. 1 pkt 6 p.z.p.  

Krajowa  Izba  Odwoławcza  oddaliła  zarzuty  z  lit.  D  pkt  2  i  3  z  petitum  odwołania, 

ponieważ nie znajdują one potwierdzenia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym. 

Skład orzekający, w zakresie zarzutu podniesionego w lit. D pkt 1 petitum odwołania – 

zaniechania odrzucenia oferty 

konsorcjum PGZ, pomimo, że jej treść jest niezgodna z treścią 

SIWZ, w zakresie zaoferowanego podzespołu zasilacza do stacji roboczej SD – stwierdził co 

następuje. 

Izba  us

taliła,  że  w  pkt  14.3  pozycji  6  formularza  ofertowego  zamawiający  postawił 

wymaganie 

„zasilacz o mocy (ciągłej) maksymalnie 250 W pracujący w sieci 230 V 50/60 Hz 

prądu zmiennego i sprawności nie mniejszej niż 92% przy 50% obciążenia zasilacza”. Wymóg 

ten 

znajduje się na str. 39 wykazu standardów MON, w pozycji obudowa.  

Konsorcjum  PGZ  w formularzu  ofertowym,  w 

pkt  14.1  poz.  6  zasilacz,  zaoferowało 

zasilacz  o  kodzie  producenta  DELL  L260EPM-00. 

Odwołujący  podniósł,  iż  wskazany  przez 

konsorcjum  PGZ  zasilacz  posiada  moc  260  W,  co  stoi  w 

sprzeczności  z  wymaganiami 

zamawiającego. Odwołujący przedstawił dowody w postaci wyciągów ze strony internetowej – 

specyfikacja  techniczna  stacji  roboczej  SD  OPTIPLEX  7060,  fragmenty  oferty  dla  modelu 

OPTIPLEX 7060 MT DELL oraz 

oświadczenie dystrybutora sprzętu IT VOL Sp. z o.o. Sp. k., 

wszystkie na okoliczność, że w modelu zaoferowanym przez PGZ standardowa moc zasilacza 

to  260 W. 

Przedstawiono również  wyciąg  ze strony  internetowej,  zawierający  „przykładowe 

zasilacze  DELL  i  ich 

moce”,  tym  niemniej  brak  złożenia  tłumaczenia dowodu powoduje,  że 

został  on  przez  Izbę  pominięty  (§ 19  ust.  3  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów 

z 22 

marca 2010 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań). 

Skład  rozpoznający  spór  stwierdził,  że  w  dokumentacji  postępowania  wymagano 

zasilacza  o 

mocy  ciągłej  i  żaden  z  dowodów  odwołującego  nie  wskazuje,  że  moc  ciągła 

zasilacza  konsorcjum  PGZ  do  komputera  OPTIPLEX  7060  MT  DELL  jest  niezgodna 

z wymaganiami  SIWZ.  We  wszystkich  dowodach  wy

stępuje  pojęcie  „mocy  zasilacza”,  bez 

wskazania, że jest to wymagany przez zamawiającego typ mocy, tj. moc ciągła.  

Jak 

wyjaśniło konsorcjum PGZ, co Izba podziela, typy mocy urządzeń można opisać 

jako  moc  ciągłą,  czy  moc  szczytową  (maksymalną).  Okoliczność  ta  została  potwierdzona 

dowodem w postaci oświadczenia producenta DELL. Ponadto z dowodu wynika, że producent 

w swoich katalogach wskazuje na typ mocy w postaci maksymalnej mocy szczytowej.  

Dowody  ze  specyfikacji  technicznych

,  złożone  przez  odwołującego,  w  ogóle  nie 

dotyczą typu mocy wymaganej przez zamawianego, oświadczenie dystrybutora VOL Sp. z o.o. 

Sp.  k.  również  nie  wskazuje  w  swojej  treści  na  typ  mocy,  zatem  nie  dotyczą  one  oferty 

konsorcjum  PGZ

. Skład orzekający uznał zatem, że dowody odwołującego  są nieprzydatne 

dla  rozstrzygnięcia,  bowiem  odwołujący  w  żaden  sposób  nie  powiązał  ich  z  wymaganiami 

dokumentacji postępowania. 

Odwołujący podnosił, że dowód konsorcjum PGZ – oświadczenie producenta DELL, 

przygotowane  dla  danego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  zostało 

złożone  przez  podmiot  bezpośrednio  zainteresowany  wynikiem  rozstrzygnięcia,  czyli 

sprzedażą swoich urządzeń, więc jest on mniej wiarygodny, niż ogólnodostępne specyfikacje 

techniczne. 

Skład  orzekający  nie  podzielił  tego  stanowiska.  W  ocenie  Izby  autentyczne 

i 

niezakwestionowane  oświadczenie  producenta  DELL  udowadnia  rzeczywistą  cechę 

produktu,  jaką  jest  moc  ciągła  zasilacza  urządzenia  konsorcjum  PGZ  i  Izba  nie  znalazła 

podstaw, aby nie dać mu wiary. W istocie informacja od producenta, złożona bezpośrednio 

kontrahentowi  i  mogąca  stanowić  ewentualną  podstawę  do  przyszłych  roszczeń,  jest 

dowodem  znacznie  bardziej  wiarygodnymi,  niż  karty  katalogowe  pochodzące  z  internetu. 

Ponadto

, jak  już  wcześniej  zaznaczono,  specyfikacje techniczne  odwołującego  w  ogóle nie 

dotyczą mocy ciągłej, zatem nie ma tu żadnej sprzeczności. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdziła  zatem,  że  odwołujący  nie  wykazał,  aby 

urządzenie  zaoferowane  przez  konsorcjum  PGZ  posiadało  nieprawidłową  moc  ciągłą 

zasilacza, zatem 

nie potwierdził się zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 

2 p.z.p. i jako bezpodstawny został on przez Izbę oddalony. 

Krajowa Izba Odwoławcza, w przedmiocie zarzutów postawionych w lit. B pkt 1, 2 i 3 

petitum 

odwołania – nieprawidłowego odrzucenia oferty odwołującego z postępowania, w tym: 

naruszenia przez zamawiającego  art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p., z powodu 

błędnej oceny, że treść oferty odwołującego jest niezgodna z treścią SIWZ, naruszania przez 

zamawiającego art. 65 § 1 k.c. w zw. z art. 14 p.z.p., poprzez błędną wykładnie oświadczenie 

woli  odwołującego,  zawartego  w  ofercie  i  błędną  wykładnie  SIWZ,  co  w  konsekwencji 

spowodowało przyjęcie, że oferta jest niezgodna z SIWZ, naruszenia przez zamawiającego 

art.  90  ust.  1 

– 3 p.z.p. i art. 87 ust. 1 w zw. z art. 89 ust. 1 p.z.p. oraz art. 7 ust. 1 p.z.p., 

poprzez  bezprawne  przyjęcie,  że  wyjaśnienia  odwołującego  mające  na  celu  wykazanie 

podstaw  kalkulacji  ceny  i  składane  po  terminie  składania  ofert  mogą  stanowić  podstawę 

odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. w oparciu o informacje nie wymagane 

w SIWZ na etapie składania ofert, a dopiero na etapie realizacji umowy oraz nie żądane od 

innych  wykonawców  i  nie  stanowiące  wiążącej  oferty  odwołującego,  co  skutkowało 

bezprawnym odrzuceniem oferty odwołującego oraz rażącym naruszeniem zasady uczciwej 

konkurencji,  równego  traktowania  wykonawców,  przejrzystości  oraz  proporcjonalności  oraz 

prowadzenie  postępowania  wyjaśniającego  w  złej  wierze,  polegające  na  celowym, 

wielokrotnym  wzywaniu  odwołującego  do  potwierdzenia  nie  wymaganych  treścią  SIWZ 

okoliczności,  pod  pozorem  wyjaśniania  podstaw  kalkulacji  ceny  oraz  bez  sprecyzowania 

rzeczywistego  celu  wyjaśnień,  podstaw  wątpliwości,  w  tym  własnej  interpretacji 

zamawiającego  wyjaśnień  i  postanowień  SIWZ,  co  wprowadziło  w  błąd  odwołującego, 

działającego  w  dobrej  wierze,  co  do  motywów  i  celu  postępowania  wyjaśniającego  – 

stwierdziła jak niżej. 

Skład  rozpoznający  odwołanie,  w  oparciu  o  zakreślone  we  wcześniejszej  części 

uzas

adnienia akta sprawy odwoławczej, ustalił następujące okoliczności w zakresie istotnym 

dla rozstrzygnięcia:  

Pismem  z  26.11.2018  r.  zamawiający  wezwał  odwołującego  do  złożenia  wyjaśnień 

sposobu kalkulacji ceny, na podstawie art. 90 ust. 1 p.z.p., w tym str. 2 

– 4 wezwania 

zawiera żądanie wskazania opisu zastosowanych rozwiązań technologicznych.  

Na  powyższe  wezwanie,  odwołujący  odpowiedział  pismem  z  12.12.2018  r.,  które 

zostało zastrzeżone jako tajemnica przedsiębiorstwa. 

Wyjaśnienia „dotyczące elementów oferty złożonej w postępowaniu przez wykonawcę, 

mające wpływ na wysokość zaoferowanej ceny”, zgodnie z ich treścią, zostały złożone 

przez wykonawcę na podstawie art. 90 ust. 1 p.z.p. 

Pismem z 15.01.2019 r. zamawiający wezwał odwołującego, na podstawie art. 90 ust. 

1 p.z.

p. oraz art. 87 ust. 1 p.z.p. do złożenia wyjaśnień, w tym dowodów, dotyczących 

elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny oraz dotyczących treści złożonej 

oferty. Na str. 3 wezwania zamawiający wskazał:  

„W odniesieniu do treści złożonej oferty wskazujących zgodność oferowanych wyrobów 

z wymaganiami SIWZ:  

W  odniesieniu  do  zapisów  wyjaśnień  na  str.  20  ujętych  w  tabeli  1  pkt  7  na  str. 

proszę  o  potwierdzanie  zastosowania  przez  wykonawcę  makiet  do  ppkt 

„SPIKE-LR”,  GROM,  RPG-7W  i  MK-19.  Jednocześnie  proszę  o  przedstawienie 

kalkulacji  cenowego  wykonania  każdego  wyrobu,  wymienionego  w  pkt  7  tabeli 

(na zasadach określonych w akapicie 3 pisma).  

W  odniesieniu  do  zapisów  wyjaśnień  na  str.  33  proszę  o  wyszczególnienie 

środków  łączności  z  podziałem  dla  każdej  lokalizacji  LSS  i  KSSPW 

z 

przedstawieniem  pięciu  odrębnych  kalkulacji  cenowych  (osobno  dla  każdej 

lokalizacji),  na  zasadach  określonych  w  akapicie  3  pisma.  W  przedmiotowych 

kalkulacjach  należy  uwzględnić  informacje  wskazane  w  ostatnim  akapicie  pkt 

na str. 35 wyjaśnień”. 

Na  powyższe  wezwanie,  odwołujący  odpowiedział  pismem  z  30.01.2019  r.,  które 

zostało zastrzeżone jako tajemnica przedsiębiorstwa. 

Wyjaśnienia „dotyczące elementów mających wpływ na wysokość ceny oraz dotyczące 

treści  złożonej  oferty”,  zgodnie  z  ich  treścią,  zostały  złożone  przez  wykonawcę  na 

podstawie art. 90 ust. 1 p.z.p. i art. 87 ust. 1 p.z.p. 

Pismem z 05.02.2019 r. zamawiający wezwał odwołującego, na podstawie art. 87 ust. 

1  p.z.p.,  „do  złożenia  wyjaśnień  treści  złożonej  oferty  wskazujących  zgodność 

oferowanych przedmiotów z wymaganiami SIWZ: 

W odniesieniu do zapisów  wyjaśnień ze str. 19, przesłanych do zamawiającego 

pismem  z  dnia  30.01.2019  r.,  proszę  o  wykazanie  spełnienia  wymagań  pkt 

7.12.6  WZTT  (KSSP

W)  oraz  pkt  7.7.10  (LSS)  dotyczących  instalacji  urządzeń 

symulacyjnych do uzbrojenia:  

a) 

ppk SPIKE-LR (dot. KSSPW),  

b) 

RPG-7W z PCS-5 (dot. KSSPW i LSS),  

c) 

40 mm granatnika automatycznego MK-19 MOD.3 (dot. KSSPW i LSS),  

d) 

przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM (dot. KSSPW).  

W odniesieniu do zapisów  wyjaśnień na str. 19, przesłanych do zamawiającego 

pismem  z  dnia  30.01.2019  r.,  proszę  o  wykazanie  spełnienia  wymagań  pkt 

WZTT (KSSPW) oraz pkt 7.2.5 WZTT (LSS), oddzielnie dla każdej lokalizacji 

d

otyczących: 

a) 

liczby masztów stacjonarnych, 

b) 

liczby masztów mobilnych.” 

Na  powyższe  wezwanie  odwołujący  odpowiedział  pismem  z  14.02.2019  r.,  które 

zostało zastrzeżone jako tajemnica przedsiębiorstwa.  

Wyjaśnienia  „wykazujące  zgodność  oferowanych  wyrobów  z  wymaganiami  SIWZ”, 

zgodnie  z  ich  treścią,  zostały  złożone  przez  wykonawcę  na  podstawie  art.  87  ust. 

1 p.z.p. 

Zawiadomieniem  z  06.07.2019  r.  zamawiający  poinformował  odwołującego,  że 

odrzuca jego ofertę, jako niezgodną z treścią SIWZ (str. 4 – 7 zawiadomienia). 

Izba  stwierdziła,  że  nie  potwierdziło  się  w  materiale  procesowym,  aby  zamawiający 

prowadził wadliwe postępowanie wyjaśniające co do oferty odwołującego. Nie potwierdziło się 

również, aby tylko odwołujący był wzywany do wyjaśnień treści oferty w spornym zakresie, czy 

żeby  były  one  przeprowadzone  przez  zamawiającego  z  naruszeniem  art.  7  ust.  1  p.z.p. 

Odwołujący  złożył  wyjaśnienia  sposobu  kalkulacji  ceny  z  których  wynikła  wątpliwość 

zamawiającego,  co  do  spełnienia  wymagań  dokumentacji  postępowania,  zatem  w  tym 

przedmiocie kontynuowano postępowanie wyjaśniające (vide pkt 3 – 6 okoliczności istotnych 

dla rozstrzygnięcia). 

Odwołujący  pomija,  iż  wezwanie  zamawiającego  z  26.11.2018  r.  co  do  sposobu 

kalkulacji ceny i co do zaoferowanych w ofercie rozwiązań (vide pkt 1 okoliczności istotnych 

dla rozstrzygnięcia) zostało skierowane – w tej samej treści, jak do odwołującego – również 

do wykonawcy Saab i konsorcjum Cubic. Przedsiębiorcy odpowiadali dokładnie na te same 

wezwanie, w przedmiocie ceny i zaoferowanych w ofe

rcie rozwiązań i w zależności od treści 

odpowiedzi  zamawiający  kontynuował,  lub  nie  kontynuował,  postępowania  wyjaśniającego 

w 

danym zakresie, powodującym, lub nie powodującym dalszych wątpliwości. 

Szczegółowe postępowanie wyjaśniające było prowadzone przez zamawiającego: 

–  co  do  oferty  konsorcjum  Cubic  –  w  tym  m.in.  w  przedmiocie  oferowanych  masztów,  co 

zostało spowodowane treścią wyjaśnień wykonawcy, złożonych na wezwanie z 26.11.2018 r., 

z  tymże  w  wyniku  kolejnych  wyjaśnień  wykonawcy  potwierdzonym  zostało,  że  wykonawca 

oferuje maszty zgodnie z SIWZ i dalsze wzywanie w tym zakresie nie było potrzebne, 

–  co  do  oferty  konsorcjum  wykonawcy  Saab  –  w  tym  m.in.  w  przedmiocie  możliwości 

oferowania replik w ofercie, co zostało spowodowane treścią wyjaśnień wykonawcy, złożonych 

na  wezwanie  z  26.11.2018  r.,  z  tymże  w  wyniku  kolejnych  wyjaśnień  wykonawcy 

potwierdzonym zostało, że wykonawca nie oferuje replik i dalsze wzywanie w tym zakresie nie 

było konieczne, 

– co do oferty Rheinmetall Electronics GmbH – również w przedmiocie możliwości oferowania 

replik w ofercie, spowodowane treścią wyjaśnień wykonawcy, tym niemniej w wyniku kolejnych 

wyjaśnień potwierdzonym zostało, że wykonawca nie oferuje replik i dalsze wzywanie w tym 

zakresie nie było potrzebne. 

Izba  ustaliła  dalej,  że  również  konsorcjum  PZG  było  kilkukrotnie  wzywane  przez 

zamawiającego do złożenia wyjaśnień treści oferty. Rekapitulując, każdy z przedsiębiorców, 

którzy złożyli oferty, składał wyjaśnienia ich treści. 

Zamawiający  nie  wyjaśniał  w  sposób  szczegółowy  oświadczeń  wykonawcy,  kiedy 

wykonawca  nie  wskazał  okoliczności  powodujących  możliwość  zaoferowania  rozwiązań 

nieodpowiadających dokumentacji postępowania. Nie znalazło zatem żadnego potwierdzenia 

w  materiale  dowodowym  stanowisko  odwołującego,  że  weryfikacja  rozwiązań  technicznych 

nie  była  dokonywana  przez  zamawiającego  na  etapie  oceny  ofert,  kiedy  dokonywano  tego 

w formularzu ofertowym (patrz np. pkt 13 formularza), jak i w toku badania i oceny ofert. Za to 

potwierdziło  się,  że  odwołujący  przedstawił  okoliczności  faktyczne  w  sposób  wybiórczy, 

pomijając fakty, które są istotne, ale dla niego niekorzystne, lub przedstawił je w niezwykle 

subiektywny sposób. Takie działanie zasługuje na krytykę. 

Izba  nie  dała  wiary  twierdzeniom  odwołującego,  że  „dopiero  z  treści  uzasadnienia 

odrzucenia  oferty  dowiedział  się  jakie  były  rzeczywiste  motywy  i  cel  prowadzonej 

korespondencji”.  Przedsiębiorcy,  którzy  składają  wyjaśnienia  treści  oferty  i  wskazują,  że 

dokonują  tego  na  kanwie  art.  87  ust.  1  p.z.p.  (patrz  treść  wyjaśnień  odwołującego 

z 30.01.2019 

r. i treść wyjaśnień odwołującego z 14.02.2019 r., gdzie wykonawca ten wskazał, 

że  „przedstawiamy  wyjaśnienia  treści  oferty  wykazujące  zgodność  oferowanych  wyrobów 

z 

wymaganiami  SIWZ”),  powinni  zdawać  sobie  sprawę  z  ważkich  konsekwencji  swoich 

oświadczeń, dotyczących dokonania wyjaśnienia treści złożonej oferty. 

Skład  orzekający  stwierdził  również,  że  stanowisko  odwołującego,  że  można 

konwalidować jego oświadczenia o tym co zaoferował w złożonej ofercie, niezgodnie z treścią 

SIWZ 

– bowiem „informacje te będą wymagane dopiero w projekcie wykonawczym (§ 8 wzoru 

umowy) na etapie spełnienia świadczenia i będą przedmiotem uzgodnień pomiędzy stronami, 

a wcześniejsze przekazanie ich może być rozpatrywane co najwyżej jako koncepcja, wstępnie 

planowany  sposób  realizacji  umowy,  w  zakresie dwóch  drobnych,  niekluczowych aspektów 

technicznych” – jest sprzeczne z dokumentacją postępowania. Takie tezy całkowicie pomijają 

wymagania opisu przedmiotu zamówienia i są na kanwie SIWZ nieuprawnione.  

Umknęło również uwadze odwołującego, że § 8 istotnych postanowień umowy stanowi, 

iż projekt wykonawczy ma przedstawiać „koncepcję użytkowania symulatorów”, nie jest zatem 

prawdą,  że  dopiero  na  etapie  wykonania  umowy,  tj.  podczas  tworzenia  projektu 

wykonawczego, 

miałyby  być  sprecyzowane,  czy  uzgadniane  elementy  przedmiotu 

zamówienia dotyczące ilości masztów stacjonarnych, czy sposobu montowania urządzeń na 

uzbrojeniu. 

Projekt  wykonawczy  stanowi  rozwinięcie  wykonania  szczegółowych  wymagań 

zamawiającego,  określonych  w  WZTT,  ale  nie  powoduje  ich  zastąpienia.  Zatem  oferta 

odwołującego,  niezgodna  z  WZTT  nie  może  zostać  sanowana  w  projekcie  wykonawczym. 

Oświadczenie  o  zawarciu  w  ofercie  większej  liczby  masztów  stacjonarnych  niż  wymagane 

przez  zamawiającego,  jak  również  o  użyciu  replik  (makiet),  powoduje  fundamentalną 

sprzeczność  rozwiązań  oferowanych  przez  odwołującego  z  rozwiązaniami  opisanym 

i 

wymaganym przez zamawiającego w dokumentacji postępowania. 

Przechodząc  do  poszczególnych  aspektów  niezgodności  treści  oferty  odwołującego 

z 

treścią  SIWZ,  Izba  wskazuje,  że  ilość  masztów  stacjonarnych  (wyłącznie  jeden  maszt) 

w 

sposób  jednoznaczny  został  określony  w  szczegółowym  opisie  przedmiotu  zamówienia 

w SIWZ i potwierdzany w ofercie i nie jest to elementem koncepcji czy negocj

acji, jak w sposób 

bezpodstawny usiłował insynuować odwołujący. 

Zgodnie z dokumentacją postępowania zamawiający wskazał jakich masztów, o jakich 

wymaganiach i w jakich ilościach wymaga. Co istotne dla sporu w pkt 7.2.5 WZTT dla LSS 

i w pkt  7.2.6  WZTT  dla  K

SSPW  dot.  sprzętu  teleinformatycznego  i  radiowego  w  sposób 

jednoznaczny określono wymagania w przedmiocie masztów stacjonarnych, tj.: 

pkt 7.2.6 WZTT dla KSSPW sprzęt teleinformatyczny i radiowy „Wymaga się instalacji 

tylko  jednego  masztu  stacjonarnego  o  ma

ksymalnej  wysokości  do  50  m  (tj.  rejonie, 

w 

którym  prowadzona jest  działalność  ogniowa) w  okolicy  budynku  przeznaczonego 

dla ZKC)”, 

pkt 7.2.5 WZTT dla LSS sprzęt teleinformatyczny i radiowy „W przypadku rozwiązania 

w układzie masztów stacjonarnych i mobilnych wymaga się rozstawienia tylko jednego 

masztu stacjonarnego o maksymalnej wysokości:  

–   50  m  na  OSPWL  Żegań  (przy  budynku  kierownika  obiektu  na  strzelnicy  bojowej 

czołgów  w  m.  Świętoszków  lub  przy  budynku  kierownika  obiektu  PCT  wzgórze 

prezydenckie w m

. Świętoszów lub przy budynku kierownika obiektu PCT „Joanna” 

w 

m. Żagań), 

–  50  m  na  OSPWL  Wędrzyn  (strzelnica  wozów  bojowych/prawa/do  300  metrów  od 

budynku obsługi strzelnicy lub pas ćwiczeń taktycznych w odległości 300 metrów od 

budynku obsługi pasa taktycznego), 

–  20 m na OSPWL Orzysz (100 m wokół budynku kierownika obiektu strzelnicy bojowej 

piechoty  Bemowo  Piskie  lub  100  m  wokół  budynku  kierownika  obiektu  strzelnicy 

bojowej piechoty Gaudynek lub 100 m wokół budynku kierownika obiektu PCT), 

–  50  m  na  OSPWL  Nowa  Dębna  (strzelnica  wozów  bojowych  lub  Plan  Ćwiczeń 

Taktycznych 

– II kierunek/przy drodze/lub strzelnica Piechoty „Bojanów”); 

Wymagania  te  zostały  wskazane  również  przez  zamawiającego  w  formularzu 

ofertowym w pkt 13 

– pozycja 4 dla LSS i pozycja 4 dla KSSPW.  

W  zakresie 

szczegółowych  wymagań  zamawiającego  dla  masztów  weryfikacja 

zobowiązania  wykonawcy  następowała  w  pkt  13  złożonego  formularza  ofertowego,  gdzie 

odwołujący wskazał, że spełnia wymagania:  

a) 

WZTT  dla  KSSPW  systemu  teleinformatycznego  oraz  radiowego  (7.2.6  w  zakresie 

masztów) w poz. 4 formularza 

–

 str. 7 oferty konsorcjum Elbit,  

b) 

WZTT  dla  LSS  systemu  teleinformatycznego  oraz  radiowego  (7.2.5  w  przedmiocie 

masztów) w poz. 4 

–

 str. 10 i 11 oferty konsorcjum Elbit.  

Tym  niemiej  oświadczenie  odwołującego,  że  spełnia  powyższe  wymagania  nie 

potwierdziły się w toku postępowania wyjaśniającego, prowadzonego przez zamawiającego.  

W wyjaśnieniach z 14.12.2018 r. odwołujący na str. 33 pkt 8.1 lit. c i d wskazał ile i jakie 

maszty oferuje, była to odpowiedź na pkt 8 wezwania do złożenia wyjaśnień z 26.11.2018 r., 

co do kalkulacji cenowej 

przyjętej w ofercie, w zakresie środków łączności bezprzewodowej, 

zaoferowanych  w  ramach  KSSPW  i  LSS.  Wyjaśnienia  wskazują,  że  liczba  masztów 

stacjonarnych najprawdopodobniej jest 

niezgoda z SIWZ. Brak jest również wyceny masztów. 

Zamawiający pismem z 15.01.2019 r. wezwał wykonawcę (art. 90 ust. 1 i art. 87 ust. 

p.z.p.), aby w odniesieniu do ww. str. 33 wyszczególnił środki łączności, dla każdej lokalizacji 

LSS i KSSPW, 

z przedstawieniem pięciu odrębnych kalkulacji cenowych, osobno dla każdej 

lokalizacji. W  wyjaśnieniach  z  30.01.2019  r. na str.  19  pkt  8 odwołujący  wskazał,  że środki 

łączności  szczegółowo  wskazano  w  załączniku  nr  1  do  wyjaśnień  w  postaci  tabeli 

szczegółowej  (poz.  70-115  i  233-256).  Treść  tam  zawarta  wskazuje,  że  liczba  masztów 

stacjonarnych jest niezgoda z SIWZ. 

Zamawiający pismem z 05.02.2019 r. poprosił o wykazanie spełnienia wymagań pkt 

7.2.6 WZTT dla KSSPW  i  pkt  7.2.5 WZTT  dla  LSS,  oddzielnie dla każdej  lokalizacji,  co  do 

liczby  masztów  stacjonarnych  i  mobilnych.  Z  wyjaśnień  z  14.02.2019  r.  str.  4  –  5  (ad. 

wezwania)  wynika,  że  liczba  masztów  stacjonarnych  jest  niezgoda  z  SIWZ,  co  ma  też 

odzwierciedlenie na str. 7 

– 10 wyjaśnień. 

Zatem w wyniku udzielo

nych wyjaśnień kilkukrotnie i konsekwentnie wskazywano, że 

wymaganie opisu przedmiotu zamówienia z pkt 7.2.6 WZTT dla KSSPW i z pkt 7.2.5 WZTT 

dla LSS w przedmiocie rozstawienia tylko jednego masztu stacjonarnego, 

dla danego ośrodka 

szkolenia poligonowego 

wojsk lądowych, nie zostało w ofercie spełnione.  

Ponadto odwołujący podnosił, że według niego zwrot „wymaga się rozstawienia tylko 

jednego  masztu  stacjonarnego”  można  odczytywać  inaczej,  jako  obowiązek  postawienia 

minimum  jednego  masztu  w  określonej  lokalizacji.  Taka  wybiórcza  „wykładnia”  wymagań 

zamawiającego jest nieuprawniona i brak jest w omawianej treści dokumentacji jakichkolwiek 

podstaw do jej przyjęcia.  

Po  pierwsze,  w  ocenie  składu  orzekającego,  odwołujący  feruje  interpretację 

wymagania  zamawiającego  z  całkowitym  pominięciem  kontekstu  w  jakim  został  użyty. 

Rezultatem wykładni treści „wymaga się rozstawienia tylko jednego masztu stacjonarnego”, 

z 

wykorzystaniem prawidłowego znaczenia tworzących go wyrazów, na kanwie dokumentacji 

postępowania  –  w  szczególności  zaś  prawidłowego  znaczenia  wyrazu  „tylko”  –  może  być 

jedynie przyjęcie, że intencją zamawiającego było zastrzeżenie możliwości posadowienia nie 

więcej  niż  jednego  masztu  stacjonarnego.  Z  uwagi  bowiem  na  znaczenie  wyrazu  „tylko” 

określenie  „tylko  jeden  maszt”  nie  pozwala  na  zinterpretowanie  go  jako  „co  najmniej  jeden 

maszt”, czy „minimalnie jeden maszt”. Odwołujący wskazał na jedno z kilku znaczeń wyrażenia 

„tylko”,  które  zgodnie  z  regułami  języka  polskiego  może  być  stosowane  jedynie  w  zupełnie 

in

nym kontekście, niż ten wynikający z SIWZ. 

Po wtóre, z treści dokumentacji wynika, że wyrażenie „wymaga się rozstawienia tylko 

jednego  masztu  stacjonarnego”  posiada  charakter  jednoznaczny  i  niebudzący  wątpliwości 

u 

przeciętnego odbiorcy, do którego zostało skierowane. Nie ma tu więc mowy o jakichkolwiek 

obiektywnych wątpliwościach czy niejasności tej treści, która mogłaby być interpretowana na 

korzyść odwołującego.  

Po trzecie, 

zamawiający wskazał konkretne lokalizacje, gdzie maszt stacjonarny należy 

postaw

ić  –  patrz  treść  pkt  7.2.6 WZTT  dla  KSSPW i  pkt  7.2.5 WZTT dla LSS,  zacytowane 

przez Izbę powyżej. Dla masztu stacjonarnego z pkt 7.2.6 WZTT KSSPW wskazana została 

wyłącznie jedna lokalizacja. 

Po  czwarte, 

wymaganie  postawienia  wyłącznie  jednego  masztu  w  danej  lokalizacji 

wynika z mapek poligonu zamawiającego, stanowiących część dokumentacji postępowania. 

Po  piąte,  odwołujący  przekonywał,  że ferowane  przez  niego  rozumienie  wymagania 

zamawiającego to sposób „racjonalny i rozsądny”. Kiedy maszty stacjonarne powodują istotne 

ograniczenia  na  poligonie  i  dąży  się  do  minimalizacji  ilości  masztów  stacjonarnych,  co 

wykazało konsorcjum PGZ, dowodem w postaci pisma z 01.08.2019 r. Ponadto postawienie 

większej ilości masztów stacjonarnych (niż wymagany jeden), jest nie tylko sprzeczne z SIWZ, 

ale  także  znacząco  mniej  korzystne  dla  zamawiającego  i  niecelowe  z  powodów 

funkcjonalnych,  zatem  nie  jest  ani  racjonalne,  ani  rozsądne  i  odwołujący  nie  wykazał 

okoliczności  przeciwnej.  Skład  orzekający  podzielił  w  tym  zakresie  również  stanowisko 

konsorcjum PZG i 

wykonawcy Saab, wskazane w pismach procesowych wykonawców. 

Każdy  z  wyżej  wskazanych  argumentów  samoistnie  i  niezależnie  skutkuje  brakiem 

możliwości zaakceptowania „wykładni” odwołującego i sam w sobie dyskwalifikuje stanowisko 

odwołującego – wszystkie razem natomiast czynią je nieuzasadnionym aktem pustej polemiki 

z zamawiającym, bez żadnego realnego uzasadnienia. 

Skład orzekający wskazuje również, że „dowód” złożony przez odwołującego, w postaci 

oświadczenia z 01.08.2019 r. złożonego przez jednego z członków konsorcjum odwołującego, 

na  okoliczność,  że  producent  systemów  Elbit  Systems  stosuje  takie  same  urządzenia 

transmisyjne na masztach mobilnych i stacjonarnych, stanowi stanowisko własne strony, która 

jest zainteresowana uzy

skaniem korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia.  

Krajowa Izba Odwoławcza, w przedmiocie kolejnego z aspektów niezgodności treści 

oferty  odwołującego  z  treścią  SIWZ,  wskazuje,  że  w  toku  wyjaśnień  zamawiający  pozyskał 

wiedzę,  że  odwołujący  oferuje  makiety  broni.  Potwierdzono  to  trzykrotnie,  w  wyjaśnieniach 

składanych  na  każde  wezwanie  zamawiającego  (vide  pkt  1  –  6  okoliczności  istotnych  dla 

rozstrzygnięcia). 

Zamawiający w szczegółowym opisie zamówienia dla: ppk SPIKE-LR (KSSPW), RPG-

7W  z  PCS-5  (KSSPW  i  LSS),  40  mm  granatnika  automatycznego  MK-19  MOD.3  (KSSPW 

i LSS) i 

przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowy GROM (KSSPW), wymagał: 

w pkt 7.12.6 WZTT dla KSSPW, iż „Urządzenia KSSPW powinny być montowane do 

nw.  uzbrojenia 

i  oddziaływać  na  uczestników  szkolenia  wg  technologii  wskazanej 

w 

załączniku nr 1”, 

w  pkt  7.7.10 

WZTT  dla  LSS  wymagano  „Urządzenia  LSS  (wykonane  według 

technologii zdefiniowanej w 

zał. nr 1) powinny być instalowane do broni indywidualnej 

żołnierzy, która będzie wykorzystywana podczas ćwiczeń (…)”.  

Z

amawiający zatem w sposób jednoznaczny wykluczył możliwość stosowania makiet, 

replik lub innych rozwiązań imitujących wymagane uzbrojenie. Zgodnie z pkt 7.12.6 WZTT dla 

KSSPW  i  pkt  7.7.10  WZTT  dla  LSS,  elementy  KSSPW  i  LSS  mają  być  montowane 

(int

egrowane) do wskazanego uzbrojenia zamawiającego.  

Izba podzieliła stanowisko wykonawcy Saab i konsorcjum PGZ, że na kanwie SIWZ, 

nie  można  oferować  urządzeń,  które  imitują  broń,  nawet  jeżeli  taka  makieta,  może  być 

używana w ten sam sposób co rzeczywista broń i posiada parametry oraz wagę zbliżoną do 

rzeczywistego uzbrojenia. Innymi słowy, makieta (replika, atrapa, rozwiązanie imitujące) jest 

bronią  zastępczą.  Żołnierz  nie  wnosi  własnej  broni  na  miejsce  szkolenia,  zamiast  tego 

otrzymuje dedykowaną broń treningową, która przypomina broń prawdziwą, ale zbudowaną 

dla potrzeb szkoleniowych. Natomiast zamawiający wskazał wymóg montowania urządzeń do 

uzbrojenia  zamawiającego,  którego  na  czas  szkolenia  pozbawia  się  możliwości  oddania 

strzału bojowego.  

Należy  także  zaznaczyć,  że  zamawiający  w  niektórych  przypadkach  dopuścił 

stosowanie  makiet 

–  w  pkt  5  tabeli  WZTT  dla  KSSPW  wskazano  „symulator  powinien  być 

instalowany  w  imitacji  nw.  środka  bojowego  i  materiałowego”,  zatem możliwość taka, kiedy 

została przez zamawiającego dopuszczona, wynikała bezpośrednio i jednoznacznie z SIWZ. 

Nie było spornym, że przedsiębiorcy, którzy złożyli oferty w postępowaniu, posiadają 

w 

swojej ofercie symulatory wbudowane w zastępczą broń szkoleniową, czyli repliki (makiety, 

atrapy) oraz sy

mulatory montowane na uzbrojeniu. Jedynie dodatkowo potwierdził to wydruk 

złożony przez konsorcjum PGZ, dotyczący repliki RPG-7. Dalej skład orzekający podkreśla, 

że oferty zostały złożone przez wykonawców prowadzących zawodową działalność sprzedaży 

na  ryn

ku  obronności.  Odwołujący  jest  profesjonalistą,  działającym  na  rynku  elektroniki 

obronnej.  Ze  względu  zatem  na  okoliczności  zamówienia  trudno  podzielić  stanowisko 

odwołującego, że brak uszczegółowienia w SIWZ wyrażenia „makieta”, którym posługuje się 

odwołujący  w  swoich  wyjaśnieniach,  powoduje,  że  zamawiający  w  sposób  nieuprawniony 

interpretuje jego wyjaśnienia jako oferowanie replik broni. Izba wskazuje, że w wyjaśnieniach 

odwołującego  z  30.01.2019  r.  na  str.  19,  w  pierwszym  akapicie  odwołujący  wskazuje  co 

rozumie pod pojęciem makieta i jest to tożsame z rozumieniem makiety, jako repliki czy atrapy, 

na które wskazał wykonawca Saab i konsorcjum PGZ.  

Ponadto 

wskazane wyjaśnienia odwołującego z 30.01.2019 r. na str. 19 jednoznacznie 

wykluczają,  aby  odwołujący  chciał  montować  urządzenia  na  uzbrojeniu  zamawiającego. 

Zostało to drugi raz potwierdzone przez odwołującego na str. 2 – 4 wyjaśnień z 14.02.2019 r. 

(ad.  1  wezwania  lit.  a 

– d), które wprost  wskazują na  zaoferowanie  przez  konsorcjum  Elbit 

zabronionych p

rzez zamawiającego urządzeń imitujących rzeczywistą broń. W szczególności 

warto zauważyć, że na str. 4 lit. d. wyjaśnień z 14.02.2019 r. używa się określenia replika. 

Izba  stwierdziła,  że poczynione wyłącznie na  potrzeby  postępowania odwoławczego 

ferowane 

przez  stronę  rzekome  rozumienie  pojęcia  „makieta”  –  jako  konieczne  połączenie 

polegające  na  adaptacji  jednego  z  elementów  broni,  umożliwiające  odpowiednią  integrację 

uzbrojenia indywid

ualnego żołnierza z nadajnikiem – nie ma nic wspólnego z wyjaśnieniami 

t

reści oferty w postępowaniu i odwołujący nie udowodnił okoliczności przeciwnej.  

N

ie sposób zgodzić się ze wskazywanym przez odwołującego rozumieniem wyrażenia 

„makieta” nie tylko w nomenklaturze przedsiębiorców działających na rynku obronności, ale 

także  na  kanwie  potocznego  rozumienia  tego  wyrażenia.  Makieta  według  słownika  języka 

polskiego  PWN,  w 

pojęciu  mogącym  mieć  zastosowanie  w  sprawie,  to  model  czegoś 

wykonany  w  zmniejszonej  skali,  czy  fragment  dekoracji  teatralnej  lub  filmowej  imitujący 

autentyczny 

przedmiot  lub  budowlę.  Zatem  istotną  cechą  makiety  jest  element  imitacji 

prawdziwego  przedmiotu.  Również  kolokwialne  znaczenie  tego  słowa  kładzie  nacisk  na  tę 

cechę.  W  świetle  powyższego,  interpretacja  odwołującego  jest  oderwana  również  od 

znaczenia tego 

słowa w kontekście potocznym. 

Izba 

stwierdziła, że potwierdziło się, iż odwołujący nie spełnia omawianych wymagań 

zamawiającego z pkt 7.12.6 WZTT dla KSSPW i pkt 7.7.10 WZTT dla LSS i oferuje w spornym 

zakresie 

repliki  broni.  Rozwiązania  odwołującego  są  niezgodne  z  SIWZ,  bowiem  nie  są 

instalowane na broni indywidualnej żołnierzy, ale na jej makietach, kiedy repliki funkcjonalności 

broni  nie  posiadają  i  nie  mogą  być  za  taką  broń  uznane.  Zatem  zamawiający  w  sposób 

prawidłowy odrzucił ofertę odwołującego. 

Izba  wskazuje 

również,  że  „dowód”  złożony  przez  odwołującego,  objęty  tajemnicą 

przedsiębiorstwa, na okoliczność w jaki sposób firma RUAG integruje systemy symulacyjne 

z 

prawdziwa bronią, stanowi stanowisko własne strony, która jest zainteresowana uzyskaniem 

ko

rzystnego dla siebie rozstrzygnięcia. 

W konsekwencji powyższego Krajowa Izba Odwoławcza stwierdziła, że odwołujący nie 

wykazał,  aby  zarzuty  postawione  w  lit.  B  pkt  1, 2 i  3  petitum  odwołania  miały  uzasadnione 

podstawy i 

jako takie zostały one przez skład orzekający oddalone. 

Krajowa Izba Odwoławcza, w przedmiocie zarzutu postawionego w lit. B pkt 4 petitum 

odwołania  –  zarzutu  postawionego  na  wypadek  uznania,  że  treść  oferty  odwołującego  jest 

niezgodna z treścią SIWZ, naruszenia przez zamawiającego art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p., poprzez 

bezprawne zaniechanie poprawienia w ofercie odwołującego innych omyłek polegających na 

niezgodności treści oferty z SIWZ, niepowodujących istotnych zmian w treści oferty, w zakresie 

sposobu spełnienia wymagań z pkt 7.12.6 WZTT dla KSSPW, pkt 7.7.10 WZTT dla LSS oraz 

pkt 7.2.5 WZTT dla LLS, względnie zaniechania wezwania do wyjaśnień w trybie art. 87 ust. 

1 p.z.p. 

– wskazuje co następuje. 

W  ocenie  Izby  wady 

oferty  konsorcjum  Elbit,  omówione  w  rozpoznaniu  zarzutów 

postawionych w lit. B pkt 1, 2 i 3 petitum 

odwołania, w zakresie zaoferowania zamawiającemu 

niezgodnego 

z  dokumentacją  postępowania  przedmiotu  zamówienia,  co  do  zaoferowania 

nieprawidłowej liczby masztów stacjonarnych i replik broni, nie kwalifikują się do uznania ich 

za 

omyłki.  Skład  orzekający  zauważa,  że  nie  wskazano  Izbie  żadnej  argumentacji,  że  po 

pierwsze są to niezamierzone błędy wykonawcy, czy niejednoznaczna, niejasna treść oferty, 

ale w niej zawarta, 

która mogłyby kwalifikować się jako omyłka. Zaś po wtóre postępowanie 

wyjaśniające,  prowadzone  przez  zamawiającego,  jednoznacznie  wykazało,  że  odwołujący 

kilkukrotnie oświadczał, że jego oferta w sferze merytorycznej jest niezgodna z wymaganiami 

dokumentacji  postępowania.  Prowadzenie  ponownego  postępowania  wyjaśniającego, 

w 

zakresie  treści  oferty  konsorcjum  Elbit  byłoby  niedopuszczalne,  bowiem  prowadziłoby  do 

obejścia  prawa.  Nadto  nie  wykazano  podnoszonego  w  zarzucie  zaniechania  wezwania  do 

wyjaśnień  w  trybie  art.  87  ust.  1  p.z.p.,  czy  prowadzenia  przez  zamawiającego  wadliwego 

postępowania na kanwie tej normy. 

Izba stwierdziła także, że w ustalonym stanie rzeczy działanie wykonawcy, polegające 

na 

kilkukrotnym oświadczeniu, że nie spełnia wymogów SIWZ, nie może zostać sanowane, 

jako omyłka określona w art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p. z powodu rodzaju, charakteru i skali wad 

oferty. 

Mając  na  uwadze  indywidualne  okoliczności  rozpoznawanego  sporu  i  zgromadzony 

materiał procesowy, Izba stwierdziła, że nie ma podstaw do przyjęcia, aby uprawnionym była 

próba konwalidowania wady oferty konsorcjum Elbit w trybie poprawy innych omyłek. W ocenie 

składu orzekającego stanowisko odwołującego, o możliwości podjęcia próby naprawienia wad 

oferty w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p., jest sprzeczne z 

istotą komentowanej regulacji i godzi 

w jej utrwalone i szeroko poparte orzecznictwem unijnym i krajowym brzmienie.  

S

kład orzekający stwierdził zatem, że nie udowodniono, aby zarzut postawiony w lit. 

B pkt 4 petitum 

odwołania miał uzasadnione podstawy.  

Krajowa  Izba  Odwoławcza  wskazuje  ponadto,  że  dowody  przedłożone  przez  strony 

w postaci 

wyciągów  z  wykazu  standardów  MON  oraz  korespondencji  prowadzonej  w  toku 

postępowania, już się ex lege w aktach sprawy znajdowały (§ 8 ust. 1 rozporządzenia Prezesa 

Rady Ministrów z 22 marca 2010 r. w sprawie regulaminu przy rozpoznawaniu odwołań). 

Na  podstawie  art.  192  ust.  1  p.z.p.,  orzeczono  jak  w  sentencji.  Zgodnie  bowiem 

z 

treścią art. 192 ust. 2 p.z.p. Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów 

ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie 

zamówienia.  Potwierdzenie  części  zarzutów  wskazanych  w  obu  odwołaniach  powoduje,  iż 

w 

przedmiotowym stanie faktycznym została wypełniona hipoteza normy prawnej wyrażonej 

w art. 192 ust. 2 p.z.p. 

Skład  orzekający  wskazuje również,  iż  w  sprawie o  sygn.  akt  KIO  1383/19,  zgodnie 

z 

sentencją,  przegrywającym  jest  wykonawca  Saab,  który  zgłosił  przystąpienie  po  stronie 

zamawiającego  i  wniósł  sprzeciw,  wobec  uwzględnienia  odwołania  w  stosunku  co  do  jego 

oferty.  W  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  1396/19 

przegrywającym  jest  odwołujący,  którego  Izba 

obciążyła  2/3  części  kosztów  postępowania  odwoławczego.  Przegrywającym  jest  również 

wykonawca  Saab, 

który  zgłosił  przystąpienie  po  stronie  zamawiającego  i  wniósł  sprzeciw, 

wobec uwzględnienia odwołania w stosunku co do jego oferty i oferty odwołującego, zatem 

Izba 

obciążyła go 1/3 części kosztów postępowania, tj. kwotą w wysokości 6200,00 zł, na którą 

złożył się wpis w wysokości 5000,00 zł i kosztami wynagrodzenia pełnomocnika odwołującego 

w wysokości 1200,00 zł. 

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie o kosztach postępowania skład orzekający 

wydał na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 p.z.p. oraz § 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz.U.  Nr  41  poz.  238),  obciążając  strony  i  przystępujących  kosztami,  zgodnie  z  zasadą 

odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego. 

Przewodniczący: 

………………………… 

 
Członkowie: 

………………………… 

…………………………