KIO 1864/18 WYROK dnia 27 września 2018 roku

Sygn. akt: KIO 1864/18 

WYROK 

z dnia 27 września 2018 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Magdalena Rams  

Protokolant:   

Rafał Komoń  

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  Warszawie  w  dniu  26  września  2018  roku  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  17  września  2018  roku  przez 

wykonawcę  Multiconsult  Polska  Sp.  z  o.o.,  z  siedzibą  w  Warszawa  w postępowaniu 

prowadzonym  pr

zez  Zamawiającego  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  Spółka  Akcyjna  z 

siedzibą  w  Warszawie  działającego  przez  Centrum  Realizacji  Inwestycji  Region 

Północny w Gdańsku, 

przy udziale  wykonawcy 

MGGP S.A., z siedzibą w Tarnowie, zgłaszającego przystąpienie 

do 

postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, 

orzeka: 

1.  o

ddala odwołanie. 

kosztami postępowania obciąża wykonawcę Multiconsult Polska Sp. z o.o., z siedzibą w 

Warszawa 

i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr 

(słownie:  piętnaście tysięcy  złotych zero  groszy)  uiszczoną przez  wykonawcę  Multiconsult 

Polska Sp. z o.o., z siedzibą w Warszawa tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907) na niniejszy wyrok 

– w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………………….……… 

Sygn. akt: KIO 1864/18 

UZASADNIENIE  

W  dniu  17  września  2018  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  odwołanie 

wykonawcy  Multiconsult  Polska  sp.  z  o.o.

,  z  siedzibą  w  Warszawie  (dalej  „Odwołujący”) 

zarzucając  zamawiającemu  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.  Warszawa  (dalej 

„Zamawiający”)  naruszenie  w  przetargu  nieograniczonego  na  opracowanie  dokumentacji 

projektowej  dla  realizacji  robót  na  odcinku  Maksymilianowo  -  Kościerzyna  linii  kolejowej  nr 

201  wraz  z  pełnieniem  nadzoru  autorskiego"  w  ramach  projektu  pn.:  „Prace  na 

alternatywnym 

ciągu 

transportowym 

Bydgoszcz 

Trójmiasto". 

9090/IREZA2/11127/04882/17/P (dalej: „Postępowanie"): 

1)  art. 89 ust. 1 pkt 1, 7a i 8 ustawy Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty MGGP 

pomimo,  iż  oferta  ta  jest  niezgodna  z  ustawą,  nieważna  na  podstawie  odrębnych 

przepisów,  jak  również  MGGP  nie  zgodził  się  na  przedłużenie  terminu  związania 

ofertą; 

art.  7 ust.  1 ustawy  Pzp  poprzez  prowadzenie Postępowania  w  sposób  uchybiający 

zasadom  równego  traktowania  wykonawców  i  zachowania  uczciwej  konkurencji  (w 

związku z zaniechaniem odrzucenia oferty MGGP na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 1,7a 

i 8 ustawy Pzp); 

art.  91  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  dokonanie  wyboru  oferty  złożonej  przez 

Wykonawcę  podlegającego  odrzuceniu,  która  nie  jest  ofertą  najkorzystniejszą  w 

Postępowaniu,  bowiem  najkorzystniejszą,  nie  pod  legającą  odrzuceniu  ofertę  złożył 

Odwołujący. 

Mając  na  względzie  powyższe  zarzuty  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  niniejszego 

odwołania  poprzez  nakazanie  Zamawiającemu:  (i)  unieważnienia  czynności  wyboru  oferty 

MGGP  jako  najkorzystniej;  (ii)  ponowienia  badania  ofert;  (iii)  odrzucenie  oferty  MGGP;  (iv) 

wyboru  oferty  Odwołującego  jako  najkorzystniejszej.  Ponadto  Odwołujący  wniósł  o 

zasądzenie  od  Zamawiającego  kosztów  postępowania  odwoławczego  poniesionych  przez 

Odwołującego. 

Ogłoszenie  o  przedmiotowym  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym 

Unii  Europejskiej  (pod  numerem  2017/S  124-252903)  z  dnia  1  lipca  2017  roku.  

Zawiadomienie  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  datowane  na  6  września  2018  roku 

zostało  przesłane  Odwołującemu  e-mailem  w  tym  samym  dniu  [dowód:  załącznik  nr  1  do 

odwołania].  

W  uzasadnieniu  podniesionych  zarzutów  Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  prowadzi 

postępowanie  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  pn.  „Opracowanie  dokumentacji 

projektowej  dl

a  realizacji  robót  na  odcinku  Maksymilianowo  -  Kościerzyna  linii  kolejowej  nr 

201  wraz  z  pełnieniem  nadzoru  autorskiego"  w  ramach  projektu  pn.:  „Prace  na 

alt

ernatywnym  ciągu  transportowym  Bydgoszcz  ~  Trójmiasto".  Termin  składania  ofert  w 

Postępowaniu  upłynął  w  dniu  14.08.2017r.  Zgodnie  z  pkt  16  SIWZ  termin  związania  ofertą 

wynosił  60  dni  i  uwzględniając  termin  składania  ofert  upływał  dnia  12.10.2017r.  MGGP 

prz

edłożyło w ofercie wadium ważne do 13.10.2017r. 

Odwołujący  wskazał,  że  dnia  04.10.2017r.  Zamawiający  wezwał  wykonawców  do 

przedłużenia  terminu  związania  ofertą  oraz  wadium.  MGGP  pismem  z  dnia  09.10.2017 

przedłużył  termin  związania  ofertą  „o  kolejne  60  dni"  (tj.  do  11.12.2017r.),  jak  również 

przedłużył  wadium  składając  aneks  do  gwarancji  ubezpieczeniowej  (InterRisk  o  nr 

02GG29/0005/17/0050),  w  którym  ważność  wadium  oznaczono  na  okres  od  14.10  do 

12.12.2017r.  Dnia  25.10.

2017r.  Zamawiający  dokonał  wyboru  oferty  najkorzystniejszej 

(wykonawcy Transprojekt). 

W dniu 06.11.2017r. w Postępowaniu wpłynęły dwa odwołania na 

wybór  oferty  najkorzystniejszej.  Wyrok  KIO  w  powyższych  sprawach  odwoławczych  został 

ogłoszony w dniu 28.11.2017r. 

Odwołujący  wskazał,  że  w  związku  z  powyższym  okres  zawieszenia  terminu  związania 

ofertą  wywołany  wniesieniem  odwołań  wynosił  więc  23  dni,  w  związku  z  czym  termin 

związania  ofertą  MGGP  upłynął  03.01.2018r.  Dnia  01.02.2018  r.  Zamawiający  dokonał 

ponownego  wyboru  oferty  (Transprojekt  ponow

nie).  Czynność  ta  została  zaskarżona 

odwołaniem  z  dnia  12.02.2018r.  Wyrok  w  tej  sprawie  ogłoszony  został  05.03.2018  r. 

Powyższe odwołanie nie miało wpływu na termin związania ofertą MGGP bowiem termin ten 

upłynął przed jego wniesieniem. 

Dalej  Odwołujący  wskazał,  że  w  dniu  15.06.2018  r.  Zamawiający  unieważnił  drugi  wybór 

oferty  najkorzystniejszej  (z  dnia  01.02.2018r.)  i  odrzucił  ofertę  pierwotnie  wybraną 

(Transprojekt) 

Pismem  z  dnia  18.06.2018r.  MGGP  złożył  oświadczenie:  „zgodnie  z  art.  85 

ust.  2  i  4  ustawy 

(....),  MGGP  S.A.  z  siedzibą  w  Tarnowie  przy  ul  (....),  przedłuża  termin 

związania  ofertą  o  kolejne  60  dni  wraz  z  jednoczesnym  przedłużeniem  okresu  ważności 

wadium  na  ten  okres."  Wraz  z  oświadczeniem  MGGP  złożył  nowe  wadium  (gwarancja 

ubezpieczeniową  InterRisk  o  nr  02GG29/0005/18/0053)  ważne  od  18.06.2018  r.  do 

17.08.2018 r. 

Odwołujący  zaznaczył,  że  w  dniu  16.08.2018  MGGP  złożył  pismo  z  tożsamym 

oświadczeniem  jw.  o  przedłużeniu  o  kolejne  60  dni  i  aneksem  do  ww.  nowej  gwarancji 

wadiaInej  (aneks  określił  ważność  wadium  na  okres  od  18.06.2018  r.  do  17.10.2018  r.) 

Pismem z dnia 06.09.2018r. Zamawiający poinformował o wyborze oferty najkorzystniejszej 

wykonawcy MGGP. 

Zgodnie z oświadczeniem Zamawiającego, ww. pisma MGGP dotyczące 

przedłużania  terminu  związania  ofertą  i  wadium,  które  Odwołujący  otrzymał  od 

Zamawiającego,  wyczerpują  korespondencję  pomiędzy  MGGP  a  Zamawiającym  w 

przedmiocie  terminu  związania  ofertą  [dowód:  Pismo  Zamawiającego  z  dnia  13.09.2018r.  - 

Załącznik nr 5]. 

W  ocenie  Odwołującego  przedstawiony  stan  faktyczny  wskazuje  bezspornie  (vide:  pismo 

Zamawiającego z dnia 13.09.2018r. - Załącznik nr 5), iż od dnia 04.01.2018r. MGGP nie był 

związany  ofertą  w  Postępowaniu.  Wprawdzie  w  dniu  18.06.2018r.  MGGP  złożył 

Zamawiającemu  oświadczenie,  iż  „przedłuża  termin  związania  oferta  o  kolejne  60  dni", 

jednakże oświadczenia tego nie można uznać za czynność prawnie skuteczną. 

Po  pierwsze, 

w  ocenie  Odwołującego,  wyrażenie  „przedłużyć",  oznacza  „sprawić,  że  coś 

trwa  dłużej,  niż  przewidywano",  „wydłużyć  określony  stan  przed  zakończeniem",  a  nie 

„reaktywować",  „ponowić  po  przerwie"  czy  „rozpocząć  od  nowa".  Przedłużenie  terminu 

związania  ofertą  nie  może  więc  nastąpić  ani  wstecznie,  ani  po  jego  upływie.  Gdyby  nawet 

przyjąć,  że  powyższe  jest  możliwe  (czemu  Odwołujący  przeczy),  oświadczenie  MGGP  o 

przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  o  kolejne  60  dni  złożone  w  dniu  18.06.2018r.  w 

sytuacji,  gdy  termin ten  upłynął  dla  oferty  MGGP  ponad  6 miesięcy  wcześniej,  tj.  w  dniu  3 

stycznia  2018r.  oznacza,  że  MGGP  przedłużył  termin  związania  od  4  stycznia  o  60  dni,  a 

więc do marca br. (względnie do maja, gdyby przyjąć możliwość dalszego przedłużenia tego 

terminu  oświadczeniem  z  dnia  16.08.2018r.).  Co  więcej,  w  takich  okolicznościach,  kiedy 

MGGP przez okres ponad pół roku nie podjął żadnych działań w kierunku utrzymania stanu 

związania ofertą, nie można też twierdzić, że wykonawca w sposób dorozumiany przedłużał 

termin związania ofertą.  

Odwołujący  wskazał,  że  art.  85  ust.  2  ustawy  Pzp,  na  który  powołał  się  MGGP  w  piśmie, 

stanowi wyraźnie o przedłużeniu terminu związania ofertą, a zatem o złożeniu oświadczenia, 

że stan związania ofertą, który jeszcze nie upłynął, wolą wykonawcy będzie trwał dłużej niż 

określono  to  pierwotnie.  Nie  ulega  więc,  w  ocenie  Odwołującego,  wątpliwości,  że  w  celu 

utrzymania  stanu  związania  ofertą  koniecznym  jest  zapewnienie  jego  ciągłości.  Nie  można 

bowiem  mówić  o  utrzymaniu  stanu  związania  ofertą  (skutecznym  jego  przedłużeniu),  gdy 

wyznaczony  pierwotnie  termin  związania  ofertą  upłynie,  a  wykonawca  dopiero  po  jego 

upływie  wyrazi  wolę  przedłużenia  terminu  związania  go  złożoną  przez  niego  ofertą.  W 

konsekwencji, nie powinno by

ć sporne, iż w dniu 06.09.2018 r. tj. w dniu przekazania przez 

Zamawiającego  wykonawcom  informacji  o  wyborze  oferty  MGGP  jako  najkorzystniejszej, 

MGGP nie był związany oferta w Postępowaniu. 

Dalej  Odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  art.  89  ust.  1  pkt  1  ustawy  Pzp  zamawiający 

odrzuca  ofertę,  jeżeli  jest  niezgodna  z  ustawą,  natomiast  zgodnie  z  art.  89  ust.  1  pkt  8 

zamawiający odrzuca ofertę nieważną na podstawie przepisów odrębnych. Aby można było 

mówić  o  ofercie  zgodnej  z  ustawą  musi  ona  być  ofertą  w  rozumieniu  ustawy  Pzp, 

odpowiadać  definicji  oferty.  Ustawa  Pzp  nie  zawiera  wskazówek  co  należy  rozumieć  przez 

„ofertę",  zatem  -  stosując  art.  14  ust.  1  ustawy  Pzp  -  zgodnie  z  którym  do  czynności 

podejmowanych  przez  zamawiającego  i  wykonawców  w  postępowaniu  o  udzielnie 

zamówienia  publicznego  stosuje  się  przepisy  Kodeksu  cywilnego,  należy  odwołać  się  do 

regulacji  cywilnoprawnych,  co  przesądza  o  kierunku  analizy  prawidłowości  czynności 

dokonywanych w postępowaniu. 

Odwołujący wskazał, że zgodnie z tym art. 66 § 1 i 2 k.c. ofertę stanowi każde oświadczenie 

woli  stanowiące  skierowaną do  innej  osoby  stanowczą propozycję zawarcia umowy  wraz  z 

określeniem istotnych dla przyszłej umowy postanowień. Związanie zaś ofertą, wyraża się w 

tym,  że  po  jej  złożeniu  oferent  nie  ma  wpływu  na  dojście  umowy  do  skutku.  Innymi  słowy 

adresat of

erty (oblat) może przez przyjęcie oferty doprowadzić do zawarcia umowy o treści 

określonej  w  ofercie.  W  czasie,  w  którym  oferta  wiąże  oferenta,  zawarcie  umowy  zależy 

wyłącznie od decyzji jej adresata. Oferent nie ma więc wpływu na zawarcie umowy, choćby 

je

go zamiar uległ po złożeniu oferty zmianie. Na gruncie Kodeksu cywilnego nie może zatem 

budzić  wątpliwości,  że  stan  związania  ofertą  jest  elementem  konstytutywnym  oferty.  Z. 

Radwański w „Systemie prawa cywilnego"  wskazuje, że: „Związanie ofertą jest koniecznym 

skutkiem  oferty  wyznaczonym  stanowczą  decyzją  oferenta  o  zawarciu  umowy.  Gdyby  jego 

oświadczenie  wskazywało,  że  konsekwencje  te  chce  uchylić,  nie  miałoby  ono  charteru 

stanowczego i w związku z tym nie można byłoby zakwalifikować go jako ofertę* 

W  oc

enie  Odwołującego  nie  jest  ofertą  oświadczenie  woli  wykonawcy,  które  nie 

charakteryzuje  się  stanem  związania.  Jeżeli  więc  on  ustaje,  ustaje  także  byt  danego 

oświadczenia (czynności prawnej) jako oferty. Stan związania jest zatem warunkiem prawnej 

skuteczno

ści  (ważności)  oferty.  Inaczej,  oferta,  która  nie  wiąże  jest  oferta  nieważną. 

Odwołujący wskazał, że w odniesieniu do „oferty" wykonawcy, która go nie wiąże - z uwagi 

na  brak  konstytutywnego  elementu,  j

akim  jest  stan  związania  -  uznać  należy  iż  zachodzi 

po

dstawa do odrzucenia, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy PZP. 

W  ocenie  Odwołującego  powyższa  konkluzja,  iż  stan  związania  jest  warunkiem  prawnej 

skuteczności (ważności) oferty, wynika także z przepisów ustawy Pzp: 



  po pierwsze - 

z uwagi na powołane wyżej - wyraźne określony ustawą Pzp obowiązek 

bezpośredniego  stosowania  Kodeksu  cywilnego  do  spraw  nieuregulowanych  w 

ustawie Pzp, a więc m. in. do przedmiotowej kwestii; 



  po drugie - 

z uwagi na regulacje ustawy Pzp, które także, wskazują iż stan związania 

ofertą jest elementem konstytutywnym oferty składanej w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia publicznego. Wskazuje na to art. 85 ust. 1 ustawy Pzp, który stanowi, że 

wykonawca pozostaje związany ofertą przez okres wskazany w siwz. Co istotne stan 

związania ofertą następuje tu bez względu na wolę zamawiającego i wykonawcy, tj. 

ex  lege.  Zamawiający  uprawniony  jest  jedynie  do  określenia  długości  terminu 

związania i to w ustawowych granicach. Ponadto określenie terminu związania ofertą 

obligatoryjnym elementem siwz (art. 36 ust. 1 pkt 9 ustawy Pzp). Jednoznacznym jest 

więc,  iż  na  gruncie  ustawy  Pzp  nie  jest  możliwe  złożenie  oferty  niewiążącej.  Oferta 

niewiążąca jest bowiem sprzeczna z ustawą; 



  po trzecie - 

należy zwrócić uwagę na art. 85 ust. 2 ustawy Pzp, Jeżeli stan związania 

ofertą  nie  byłby  na  gruncie  ustawy  Pzp  konstytutywną  cechą  oferty,  to  przepis  ten 

pozbawiony  byłby  racji  bytu.  Skoro  ustawodawca  daje  wykonawcom  prawo 

podmiotowe do przedłużania terminu związania ofertą, to robi to w określonym celu, a 

celem  tym  jest  właśnie  utrzymanie  stanu  związania,  a  więc  stanu  ważności 

(skuteczności)  oferty,  aby  oświadczenie  o  wyborze  mogło  być  złożone  przez 

zamawiającego wykonawcy, który jest zobowiązany do zawarcia umowy. 

W  ocenie  Odwołującego  na  gruncie  ustawy  Pzp  nie  sposób  twierdzić,  iż  można  mówić  o 

ofercie  w  odniesieniu  do  oświadczenia  wykonawcy,  które  go  nie  wiąże.  Termin  związania 

ofertą  oznacza  bowiem  okres,  w  którym  funkcjonuje  oświadczenie  woli  wykonawcy  o 

zamiarze  zawarcia  z  zamawiającym  umowy  na  warunkach  określonych  w  siwz,  jeśli  ten 

termin  upływa  i  nie  zostaje  skutecznie  przedłużony,  to  materialnie  oferta  pozostaje,  ale 

wygasa oświadczenie wykonawcy, które z tej materii tworzyło deklarację zawarcia umowy (a 

więc de facto i de iure - istotę oferty). 

J

ednocześnie  Odwołujący  poniósł,  iż  brak  związania  ofertą  stanowi  przeszkodę  w  wyborze 

takiej „oferty" jako najkorzystniejszej. Jak wskazuje się w doktrynie „Nie sposób zgodzić się 

ze  stwierdzeniem,  że  brak  stanu  związania  ofertą  nie  jest  przeszkodą  w  udzieleniu 

zamówienia wykonawcy, który pomimo braku związania ofertą w dalszym ciągu jest gotowy 

zawrzeć  umowę  z  zamawiającym.  W  pierwszej  kolejności  podkreślić  należy,  iż  w  prawie 

polskim nie występuje samoistna instytucja gotowości zawarcia umowy czy też woli zawarcia 

umowy.  Do  zawarcia  umowy  może  dojść  w  jeden  ze  sposobów  opisanych  w  przepisach 

księgi  I  Kc  (złożenie  i  przyjęcie  oferty,  negocjacje,  aukcja,  przetarg).  Gotowość  zawarcia 

umowy,  jako  stan  psychiczny  przyszłego  kontrahenta  wyrażający  się  zamiarem  zawarcia 

umowy (animus contrahendi), musi przybrać postać czynności prawnej, aby wywołać skutki 

w  postaci  zawarcia  umowy  lub  powstania  roszczenia  o  jej  zawarcie.  W  przypadku 

przetargowego sposobu zawarcia umowy (a z takim mamy do czynienia w postępowaniu o 

udzielenie  zamówienia  publicznego)  wyrażenie  gotowości  zawarcia  umowy  następuje 

poprzez  złożenie  oferty,  zaś  wyrażenie  kontynuacji  tego  zamiaru  -  poprzez  przedłużenie 

terminu  związania  ofertą.  W  sytuacji  gdy  przepisy  prawa  materialnego  konstruujące 

instytu

cję  oferty,  przewidują  dla  jej  bytu  prawnego  istnienie  stanu  związania  ofertą,  to 

wyrażenie  gotowości  zawarcia  umowy  może  przybrać  postać  wyłącznie  czynności  prawnej 

polegającej  na  przedłużeniu  terminu  związania  ofertą  ".  W  konsekwencji,  upływ  terminu 

związania  oferta,  powoduje,  iż  -  z  racji  nieprzedłużenia  terminu  związania  -  jest  ona 

nieważna,  a  w  związku  z  tym  niezgodna  z  ustawa  Pzp  i  jako  taka  powinna  podlegać 

odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 okt 1 ustawy PZP . 

W  zakresie  zarzut  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  7a  ustawy  Pzp

,  Odwołujący  wskazał,  że 

przywołany  artykuł  stanowi,  że  odrzucenie  oferty,  jeżeli  wykonawca  nie  wyraził  zgody,  o 

której  mowa  w  art.  85  ust  2  na  przedłużenie  terminu  związania  ofertą.  W  ocenie 

Odwołującego  norma  ta  wyraża  obowiązek  odrzucenia  oferty  w  każdym  wypadku,  gdy  nie 

dojdzie do przedłużenia przez wykonawcę terminu związania ofertą zgodnie z art. 85 ust. 2 

ustawy  Pzp,  a  wi

ęc  zarówno,  gdy  nie  wyrazi  on  zgody  w  odpowiedzi  na  żądanie 

zamawiającego,  jak  również  gdy  samodzielnie  nie  przedłuży  tego  terminu.  Odwołujący 

powołał  się  na  wyrok  KIO  2097/17  z  23  października  2017  r.  Odwołujący  zwrócił  także 

uwagę,  iż  ustawodawca  zadbał  o  prawo  zamawiającego  żądania  od  wykonawcy,  który  nie 

był pierwotnie wybrany, wniesienia wadium. Tym samym ustawodawca uznał, że istotne jest, 

by  zamawiający  dysponował  instrumentem  sankcyjnym  wobec  wykonawcy,  któremu 

uprzednio  wadium  to  zwrócił.  Co  więcej  art.  46  ust  3  ustawy  Pzp  jest  normą  dwustronnie 

bezwzględnie  obowiązującą.  Zamawiający  bowiem  „żąda"  a  wykonawca  „wnosi"  wadium. 

Aby  jednak  w  ogóle  można  było  mówić  o  skuteczności  sankcyjnej  roli  wadium  wykonawca 

musi być związany ofertą. W przeciwnym wypadku, tj. w braku związania ofertą, nawet jeżeli 

jest  ona  zabezpieczona  wadium  wykonawca  będzie  mógł  uchylić  się  od  negatywnych 

skutków odmowy zawarcia umowy. Wobec powyższego, zasada racjonalności ustawodawcy, 

wyznaczać musi nie inny kierunek interpretacyjny, niż ten, że wykonawca musi być wówczas 

związany  ofertą.  Jedocześnie  ponieważ  -  jak  wyżej  wskazano  -  ustawa  Pzp  nie  ustala 

wyjątku  od  obowiązków  określonych  w  art.  46  ust,  3,  w  szczególności  na  wypadek  upływu 

terminu  związania  ofertą,  uznać  należy,  że  albo  w  momencie  tym  wykonawca  z  woli 

ustawodawcy  musi  być  związany  ofertą,  albo  oferta  takiego  wykonawcy  nie  może  być 

wybrana (podlega odrzuceniu), a wówczas nie dotyczy jej obowiązek o którym mowa w tym 

przepisie. 

W  ocenie  Odwołującego  powyższe  potwierdza  także  art.  85  ust.  4  zdanie  drugie  Pzp,  z 

którego wynika jednoznacznie, że po wyborze oferty najkorzystniejszej inne oferty mogą nie 

być  zabezpieczone  wadium,  nie  mogą  jednak  być  w  stanie  „niezwiązania".  W  końcu 

Odwołujący  podkreślił,  że  zdaje  sobie  sprawę,  iż  w  postanowieniu  TSUE  z  dnia  13  lipca 

2017r.  w  sprawie  C-

35/17  (Saferoad  Grawil)  Trybunał  uznał,  że  art.  2  dyrektywy 

2004/18/WE, zasadę równego traktowania i obowiązek przejrzystości należy interpretować w 

ten  sposób,  że  stoją  one  na  przeszkodzie  wykluczeniu  wykonawcy  z  postępowania  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  wskutek  niespełnienia  przez  tego  wykonawcę 

obowiązku,  który  nie  wynika  wyraźnie  z  dokumentacji  przetargowej,  co  należy  odczytywać, 

że  nie  jest  dopuszczalne  wykluczenie  wykonawcy  z  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  jeżeli  podstawa  wykluczenia  nie  wynika  z  przepisów  prawa  ani 

warunków  zamówienia  opisanych  przez  zamawiającego  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu  lub 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

Niemniej, Odwołujący zwraca uwagę, że TSUE nie dokonał oceny prawa krajowego pod tym 

względem,  ale  oprał  się  wyłącznie  na  treści  pytań  prejudycjalnych,  przeredagowując  je 

ostatecznie w jedno uproszczone. W szczególności TSUE nie badał, czy na gruncie prawa 

polskiego  stan  związania  ofertą  jest  elementem  konstytutywnym  oferty  i  jakie  są  w  świetle 

tego  prawa  skutki  bra

ku  stanu  związania  ofertą. W konsekwencji,  w  ocenie  Odwołującego, 

ww. orzeczenie nie stoi na przeszkodzie odrzuceniu oferty, której stan związania upłynął. Jak 

bowiem  wyżej  wskazano,  skutek  taki  wynika  zarówno  z  przepisów  ustawy  Pzp,  jak  i  z 

Kodeksu cywiln

ego, do którego bezpośrednio odsyłają przepisy ustawy Pzp. 

Odwołujący podniósł także, iż zaniechanie odrzucenia oferty, której stan związania upłynął, i 

co  więcej  wybór  jej  jako  najkorzystniejszej,  narusza  podstawowe  zasady  zamówień 

publicznych wyrażone w art. 7 ust, 1 ustawy Pzp. Jak wskazuje Izba w wyroku KIO 2097/17: 

„(...)  na  gruncie  zamówień  publicznych,  nie  jest  dopuszczalna  sytuacja;  w  której  w  chwili 

wyboru najkorzystniejszej  oferty  niektórzy  z  wykonawców  byliby  związani  ofertą i  ich oferta 

byłaby zabezpieczona wadium (tam gdzie jest to przewidziane), a niektórzy z wykonawców 

nie  byliby  związani  ofertą  i  ich  oferta  nie  byłaby  zabezpieczona  wadium.  Oznaczałoby  to, 

bowiem przyzwolenie na nierówne traktowanie wykonawców, a w konsekwencji naruszałoby 

podstawą zasadę zamówień publicznych wyrażoną w art. 7 ust. 1 i 3 ZamPublU. Gdyby np. 

wybór  dotyczył  oferty,  którą  wykonawca  nie  jest  związany  i  to  od  niego  ostatecznie  by 

zależało, czy taki wybór uwzględni i czy będzie chciał zawrzeć umowę, czy nie, przy czym ta 

druga możliwość, nie będzie się dla niego wiązała z utratą wadium, to taki wykonawca byłby 

w  zdecydowanie  korzystniejszej  sytuacji,  niż  wykonawca,  który  jest  związany  ofertą.” 

Podobnie 

Izba uznała w wyroku KIO 1395/17, KIO 1643/16 oraz KIO 776/13.  

Mając na uwadze powyższe Odwołujący wskazał, że Zamawiający naruszył ustawę Pzp nie 

odrzucając  oferty  Przystępującego  z  Postępowania  i  dokonując  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej wykonawcy MGGP. która powinna podlegać odrzuceniu. 

Izba ustaliła co następuje: 

Zamawiający prowadzi postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego pn. „Opracowanie 

dokumentacji projektowej dl

a realizacji robót na odcinku Maksymilianowo - Kościerzyna linii 

kolejowej nr 201 wraz z pełnieniem nadzoru autorskiego" w ramach projektu pn.: „Prace na 

alternatywnym 

ciągu transportowym Bydgoszcz - Trójmiasto".  

W 

dniu  30  czerwca  2017  roku  opublikowane  zostało  Ogłoszenie  o  zamówieniu  (dowód: 

ogłoszenie o zamówieniu w aktach sprawy). 

W 

dniu  14  sierpnia  2017  roku  nastąpiło  otwarcie  ofert  złożonych  w  Postępowaniu;  oferty 

zostały złożone przez następujące podmioty: 

Transprojekt Gdański Sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku;  

MGGP S.A. z siedzibą w Tarnowie (dalej „Przystępujący”); 

Multiconsult Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie; 

konsorcjum firm: BBF Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu, IDOM Inżynieria, Architektura 

i Doradztwo Sp. z o.

o. z siedzibą we Wrocławiu; 

5)  Idom Consulting, 

Enigineering, Architecture S.A.U. z siedzibą w Bilbao; 

AECOM Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie; 

konsorcjum firm: Torprojekt Sp. z o.o. w Warszawie oraz Biuro Projektów Kolejowych 

i Usług Inwestycyjnych Sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi; 

Voessing Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu; 

konsorcjum firm: TPF Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie,  TPF Getinsa Eurostudios 

S.L. z siedzibą w Madrycie. 

(dowód: Informacja z otwarcia ofert z dnia 14 sierpnia 2017 r. - w aktach sprawy) 

Przystępujący złożył w treści swojej oferty oświadczenie o związaniu się ofertą na okres 60 

dni oraz przedłożył ubezpieczeniową gwarancję zapłaty wadium (dowód: oferta MGGP S.A. - 

w aktach sprawy) - 

okres związania ofertą od dnia 14.08.2017 r. do dnia 12.10.2017 r. 

W  dniu  4  sierpnia  2017  r. 

roku  Zamawiający  wezwał  wykonawców  do  wyrażenia  zgody  na 

przedłużenie  terminu  związania  ofertą  w  postępowaniu  o  60  dni  (dowód:  pismo 

Zamawiającego z dnia 04.10.2017 r. - w aktach sprawy) 

W dniu 9 p

aździernika 2017 roku Przystępujący złożył oświadczenie o przedłużeniu terminu 

związania  ofertą  o  kolejne  60  dni,  przedkładając  jednocześnie  aneks  nr  1  do 

ubezpieczeniowej  gwarancji  zapłaty  wadium  wydłużający  termin  jego  ważności  (dowód: 

pismo  MGGP  SA.  z  dnia  09.10.2017  r.,  znak  pisma:  K/OIiŚ/36/10/2017/NM  -  w  aktach 

sprawy) - 

okres związania ofertą od dnia 14.08.2017 r. do dnia 11.12.2017 r. 

W 

dniu 25 października 2017 roku Zamawiający dokonał wyboru oferty najkorzystniejszej, za 

którą  uznana  została  oferta  złożona  przez  spółkę Transprojekt  Gdański  Sp.  z  o.o.  (dowód: 

pismo Zamawiającego z dnia 25.10.2017 r. - w aktach sprawy). 

W  dniu  6  listopada 

2017  r.  w  Postępowaniu  wpłynęły  dwa  odwołania  (sygn.  akt:  KIO 

2343/17,  KIO  2344/17), 

na  wybór  oferty  najkorzystniejszej.  Wyrok  KIO  w  powyższych 

sprawach odwoławczych został ogłoszony w dniu 28 listopada 2017 r. 

W związku z powyższym okres zawieszenia terminu związania ofertą wywołany wniesieniem 

odwołań  wynosił  więc  23  dni,  w  związku  z  czym  termin  związania  ofertą  MGGP  upłynął 

03.01.2018 r. 

W 

dniu 22 grudnia 2017 roku Zamawiający, w wykonaniu wyroku Krajowej Izby Odwoławczej 

z  dnia  28  listopada  2017  roku  (sygn.  akt:  KIO  2343/17,  KIO  2344/17),  unieważnił  wybór 

oferty na

jkorzystniejszej z dnia 25 października 2017 roku (dowód: pismo Zamawiającego z 

dnia 22.12.2017 r. - w aktach sprawy). 

W  dniu 

2  stycznia  2018  roku  Zamawiający  dokonał  ponownego  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej, za którą uznana została oferta złożona przez spółkę Transprojekt Gdański 

Sp. z o.o. (dowód: pismo Zamawiającego z dnia 01.02.2018 r. - w aktach sprawy) 

W 

dniu 15 czerwca 2018 roku Zamawiający unieważnił wybór oferty najkorzystniejszej z dnia 

2 stycznia 2018 roku i odrzucił ofertę złożoną przez spółkę Transprojekt Gdański Sp. z o.o. z 

uwagi  na  niezapewnienie  ciągłości  wadium  w  okresie  związania  ofertą  (dowód:  pismo 

Zamawiającego z dnia 15.06.2018 r. - w aktach sprawy). 

W  dniu 

6  września  2018  roku  Zamawiający  dokonał  ponownego  wyboru  oferty 

najkorzys

tniejszej, za którą uznana została oferta złożona przez spółkę MGGP S.A. (dowód: 

pismo Zamawiającego z dnia 06.09.2018 r. - w aktach sprawy). 

Z

godnie  z  pkt  16.1  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia  dla  przetargu 

nieograniczonego  na  opracowanie  dokum

entacji  projektowej  dla  realizacji  robót  na  odcinku 

Maksymilianowo - 

Kościerzyna linii kolejowej nr 201 wraz z pełnieniem nadzoru autorskiego 

w  ramach  projektu  pn.:  „Prace  na  alternatywnym  ciągu  transportowym  Bydgoszcz  - 

Trójmiasto",  TOM  I  -  Instrukcja  dla  Wykonawców  (zwanej  dalej:  „IDW'):  „  Wykonawca 

pozostaje związany  złożoną ofertą  przez  60  dni.  Bieg terminu  związania ofertą rozpoczyna 

się wraz z upływem terminu składania ofert”. (dowód: IDW- w aktach sprawy).   

Izba zważyła co następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  Odwołujący  spełnia  określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp 

przesłanki korzystania ze środków ochrony prawnej, tj. ma interes w uzyskaniu zamówienia, 

a 

naruszenie  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy  Pzp  może  spowodować  poniesienie 

przez  niego  szkody  polegającej  na  nie  uzyskaniu  zamówienia.  W  wyniku  ewentualnego 

uznania przez  Izbę,  że   Zamawiającego  dokonał  niezgodnej  z  przepisami ustawy  Pzp oraz 

postanowieniami SIWZ 

czynności wyboru oferty Przystępującego, oferta Odwołującego jako 

sklasyfikowana  na  d

rugim  miejscu  w  rankingu  ofert  ma  szansę  na  wybór  jako  oferta 

najkorzystniejsza 

i Odwołujący miałby szansę na uzyskanie zamówienia.  

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 1 oraz 8 ustawy Pzp  

W ocenie Izby brak jest podstaw do uzna

nia, iż swoim działaniem Zamawiający dopuścił się 

naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  1  lub  8  ustawy  Pzp.  Zgodnie  z  przywołaną  regulacją, 

Zamawiający  odrzuca  ofertę  wykonawcy,  jeżeli  jest  niezgodna  z  ustawą  lub  w  przypadku, 

gdy  jest  nieważna  na  podstawie  odrębnych  przepisów.  Odwołujący  argumentował,  iż 

związanie  ofertą  jest  elementem  konstytutywnym  oferty  składanej  w  postępowaniu,  zaś 

upływ terminu związania ofertą, powoduje, iż z racji nieprzedłużenia terminu związania, jest 

ona nieważna, a w związku z tym niezgodna z ustawą Pzp i powinna zostać odrzucona.  

Izba  nie  podziela  stanowiska  prezentowanego  przez  Odwołującego.  Po  pierwsze,  wskazać 

należy,  iż  w  treści  złożonego  odwołania  Odwołujący  nie  wskazał  na  konkretny  przepis 

ustawy Pzp na podstawie, którego Izba miałaby stwierdzić naruszenie przez Zamawiającego 

art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp. 

Po drugie, wskazać należy, że w świetle przepisów ustawy 

Pzp  brak  jest  jakiegokolwiek  przepisu,  który  upływ  terminu  związania  ofertą  powodowałby 

nieważność  oferty.  Zauważyć  należy,  że  doktryna  prawa  cywilnego  uznaje,  że  okres 

związania ofertą wyznacza de facto okres ważności ofert, należy jednak wyraźnie podkreślić, 

że zasada związania ofertą sformułowana przez art. 66 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku 

Kodeks cywilny (Dz. U. 

z 2018 r., poz. 1025; zwanej dalej: „Kodeksem cywilnym" lub „k.c.") 

doznaje  modyfikacji  na  gruncie  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  To  nie  wykonawca 

składający  ofertę  określa  termin  związania  ofertą,  ale  zamawiający,  jedynie  w  takich 

granicach, jakie 

określa art. 85 ust. 1 ustawy. To nie wykonawca formułuje treść zobowiązań 

wynikających  z  ewentualnego  przyjęcia  oferty  przez  zamawiającego,  lecz  jest  ona 

wyznaczona  postanowieniami  SIWZ,  a  co  za  tym  idzie,  oferta  składana  przez  wykonawcę 

stanowi  rodzaj  pr

zyjęcia  zaproszenia,  niejako  „oferty”  zamawiającego  w  zakresie  ustalenia 

przedmiotu  zamówienia.  Oferta,  o  której  mowa  w  art.  66  kodeksu  cywilnego,  jest 

oświadczeniem  wyrażającym  stanowczą decyzję oferenta  dotyczącą  zawarcia  umowy,  przy 

czym sens tej stanow

czości polega na tym, że zbędne są już po stronie oferenta jakiekolwiek 

dalsze  oświadczenia,  aby  umowa  doszła  do  skutku.  Ta  właśnie  stanowczość  powoduje  po 

stronie  oferenta  stan  związania,  polegający  na  tym,  że  oblat  może  przez  samo  przyjęcie 

oferty  doprow

adzić  do  zawarcia  umowy  o  treści  określonej  w  ofercie.  Z uwagi  na  znaczną 

uciążliwość  związania  dla  oferenta,  stan  ten  został  ograniczony  terminem  –  po  upływie 

którego  związanie  ofertą  wygasa.  W  konsekwencji,  po  upływie  tego  terminu  oferta  w 

rozumieniu  art

.  66  k.c.  traci  swoją  podstawową  właściwość,  jaką  jest  stanowczość  woli 

zawarcia umowy skutkująca automatycznym zawarciem umowy w przypadku przyjęcia oferty 

przez  oblata,  a  zatem  nie  może  już  być  uznawana  za  ofertę  skuteczną.  Natomiast  oferta 

składana  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  waloru  stanowczości,  w 

rozumieniu wskazanym powyżej, nie posiada. Należy bowiem zauważyć, że dokonanie przez 

zamawiającego  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  nie  powoduje  powstania  pomiędzy  nim,  a 

wykonawcą stosunku umownego (automatycznego zawarcia umowy w sprawie zamówienia 

publicznego),  a  jedynie  uprawnia  go  do  żądania  od  wykonawcy  złożenia  kolejnego 

oświadczenia  woli  w  przedmiocie  zawarcia  umowy.  Związanie  ofertą  na  gruncie  zamówień 

publicznych  oznacza  zatem 

jedynie powstanie po stronie wykonawcy obowiązku złożenia  – 

w  przypadku  wyboru  jego  oferty 

–  oświadczenia  woli  w  przedmiocie  zawarcia  umowy  w 

sprawie  zamówienia  publicznego.  W  przypadku,  gdy  wykonawca  obowiązku  tego  nie 

dopełni,  umowa  nie  zostanie  zawarta.  W  postępowaniu  o udzielenie  zamówienia 

publicznego, upływ terminu związania ofertą nie powoduje zatem

utraty przez ofertę waloru 

stanowczości,  polegającego  na  umożliwieniu  oblatowi  (zamawiającemu)  doprowadzenia  do 

zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego poprzez samo przyjęcie oferty. Z tego 

względu na gruncie przepisów o zamówieniach publicznych upływ terminu związania ofertą 

nie  decyduje  o  skuteczności  oferty,  ale  o  braku istnienia  po  stronie  wykonawcy  obowiązku 

zawarcia  umowy.  Analogiczne  stanowi

sko  wyrażone  zostało  także  w  orzecznictwie  Izby  i 

sądów powszechnych (m.in. wyrok KIO z  18 maja 2016 r. sygn. akt KIO 672/16, wyrok Sądu 

Okręgowego  w  Lublinie  z  17  stycznia  2013  r.  sygn.  akt  IX  Ga  392/13,  wyrok  Sądu 

Okręgowego w Warszawie z 16 listopada 2014 r., sygn. akt XXIII Ga 924/14).

Zaznaczyć  również  należy,  że  Odwołujący  w  treści  odwołania  błędnie  utożsamia  

skuteczność  złożonej  oferty  z  jej  ważnością  (lub  nieważnością).  Z  nieważnością 

oświadczenia  woli  na  gruncie  przepisów  ustawy  Kodeks  cywilny  mamy  do  czynienia 

wówczas, gdy  oświadczenie woli  nie wywołuje żadnych skutków  prawnych tak, jakby  nigdy 

nie  zostało  złożone,  np.  oświadczenie  woli  złożone  przez  osobę  pozbawioną  zdolności  do 

czynności  prawnych,  oświadczenie  złożone  przez  osobę  znajdującą  się  w  stanie 

wyłączającym  świadome  lub  swobodne  podjęcie  decyzji,  niezachowanie  formy 

oświadczenia,  z  którym  przepisy  prawa  wiążą  taki  skutek.  Natomiast  nieskuteczność 

oświadczenia  woli  nie  implikuje  jego  nieważności,  a  oznacza,  że  dana  czynność,  chociaż 

wa

żna,  nie  wywołuje  skutków  prawnych  wobec  określonych  podmiotów  lub  będzie  je 

wywoływała  np.  dopiero  po  wyrażeniu  na  to  zgody  przez  uprawnione  osoby.  Odrzucenie 

oferty w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp 

będzie zatem możliwe wówczas, gdy oferta 

złożona  została  przez  osobę  pozbawioną  zdolności  do  czynności  prawnych,  dotknięta  jest 

jedną z wad oświadczenia woli, o których mowa w art. 82 i nast. Kodeksu cywilnego, wobec 

braku stosownego umocowania składającego ofertę, brak własnoręcznego podpisu. Nie jest 

możliwym  natomiast  uznanie,  że  nieprzedłużenie  okresu  związania  ofertą  skutkuje  jej 

nieważnością.  Brak  związania  ofertą  oznacza  jedynie  brak  obowiązku  zrealizowania  treści 

oferty po stronie wykonawcy, ale nie niweczy prawo wykonawcy do zrealizowania  oferty. W 

konsekwencji  zamawiający  w  dalszym  ciągu  ma  możliwość  doprowadzenia  do  zawarcia 

umowy  w  sprawie  zamówienia  publicznego  poprzez  samo  przyjęcie  oferty,  przy  czym 

wykonawca może bez negatywnych dla siebie konsekwencji  uchylić się od zawarcia takiej 

umowy (tak min wyr. KIO z 18.5.2016 r., KIO 672/16, wyrok SO w Rzeszowie z 16.2.2011 VI 

Ga  192/10,  wyr.  KIO  z  30.11.2015 r.,  KIO  2529/15,  Legalis). 

Podkreślić również należy, że  

zarzut  naruszenia  przez  Zama

wiającego  art.  89  ust.  1  pkt  8  ustawy  Pzp  jest  niezasadny, 

bowiem żaden fragment odwołania nie wskazuje na jakikolwiek przepis prawa, który miałby 

zostać  naruszony  przez  Zamawiającego,  a  dodatkowo  byłby  obwarowany  sankcją 

nieważności. 

W ocenie Izby nie 

można uznać, że nieprzedłużenie samodzielnie przez wykonawcę terminu 

zawiązania ofertą jest sprzeczne z art. 85 ust. 2 ustawy Pzp.  Podkreślić należy, że przepis 

ten nie nakłada na wykonawcę takiego obowiązku. Zauważyć także trzeba, że ograniczenie 

związania  ofertą  terminem  określonym  w  myśl  art.  85  ust.  1  ustawy  Pzp  służy  ochronie 

interesów wykonawcy i ma na celu zapewnienia mu możliwości uchylenia się od podpisania 

umowy  w  sytuacji,  gdy  na  skutek  upływu  czasu  może  on  już  nie  być  zainteresowany 

podpisaniem umowy na warunkach zaproponowanych w ofercie. A zatem, zawarcie umowy 

w  sprawie  zamówienia  publicznego  po  upływie  terminu  związania  ofertą,  w  sytuacji 

wyrażenia zgody przez wykonawcę, jest na gruncie przepisów ustawy Pzp dopuszczalne.  

W  analizowanym  stanie 

faktycznym  Zamawiający  dokonał  dwukrotnego  wyboru  oferty 

wykonawcy Transprojekt Gdański sp. z o.o. jako najkorzystniejszej. Zgodnie z art. 46 ust. 1 

ustawy  Pzp  Zamawiający,  po  każdorazowym  wyborze  oferty  wykonawcy  Transprojekt 

Gdański sp. z o.o. dokonał zwrotu wadium wszystkim wykonawcom, z wyjątkiem wykonawcy 

Transprojekt Gdański sp. z o.o. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 85 ust. 4 

ustawy  Pzp  przedłużenie  terminu  związania  ofertą  jest  możliwe  wyłącznie  z  jednoczesnym 

przedłużeniem okresu ważności wadium lub z wniesieniem nowego wadium na przedłużony 

okres związania ofertą. Jednocześnie ustawodawca wskazał w art. 46 ust. 1 ustawy Pzp, iż 

zamawiający  ma  obowiązek  zwrócić  wadium  po  wyborze  oferty  najkorzystniejszej.  Gdyby 

celem  ustawodawcy  było  utrzymywanie  ciągłości  związania  ofertą  z  jednoczesnym  jej 

zabezpieczeniem 

w  trakcie  całego  postępowania  przetargowego  tj.  do  momentu  zawarcia 

umowy, to za zbędną należałoby uznać regulację zobowiązującą zamawiającego do oddania 

wykonawcom  wadium  po  wyborze oferty  najkorzystniejszej.   Zaznaczyć  również  należy,  że 

skoro zgodnie z art. 46 ust. 4 ustawy Pzp Zamawiający żąda ponownego wniesienia wadium 

przez wykonawcę, któremu zwrócono wadium, jeśli w wyniku rozstrzygnięcia odwołania jego 

oferta został wybrana jako najkorzystniejsza, to tym samym uznać należy, mając na uwadze 

brzmienie  art.  85  ust.  4  ustawy  Pzp,  że  ustawodawca  dopuścił  zarówno  okres,  w  którym 

wykonawca nie będzie związany ofertą,  jak i możliwość wyboru oferty wykonawcy, którego 

oferta nie jest w momencie wyboru zabezpieczona wymaganym wadium. Skoro zaś nie jest 

zabezpieczone wymaganym wadium, zwróconym przez zamawiającego na podstawie art. 46 

ust.  1  ustawy  Pzp,  to  w  świetle  art.  85  ust.  4  ustawy,  wykonawca  nie  mógł  skutecznie 

przedłużyć  okresu  związania  ofertą.  W  ocenie  Izby,  to  właśnie  w  przypadku  zaistnienia 

przesłanek  wskazanych  przez  ustawodawcę  w  art.  46  ust.  4  ustawy  Pzp  wykonawca  ma 

możliwość  samodzielnego  przedłużenia  okresu  związania  ofertą  i  ponownego  wniesienia 

wymaganego wadium.  

W  końcu  zgodzić  się  należy  z  Odwołującym  i  Przystępującym,  iż  kwestia  rozbieżności  w 

zakresie skutków związania ofertą zostało przesądzona przez Trybunał Sprawiedliwości Unii 

Europejskiej,  który  postanowieniem  z  dnia  13  lipca  2017  r.  w  sprawie  Saferoad  Grawil  et 

Saferod  Kabex  o  sygnaturze  akt:  C35/17,  wydanym  w  trybie  prejudycjalnym,  przesądził,  iż 

zasadę równego traktowania i obowiązek przejrzystości należy interpretować w ten sposób, 

że  stoją  one  na  przeszkodzie  wykluczeniu  wykonawcy  z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego wskutek niespełnienia przez tego wykonawcę obowiązku, który nie 

wynika  wyraźnie  z  dokumentacji  przetargowej  ani  z  przepisów  obowiązującego  prawa. 

Omawiane  postano

wienie  Trybunału  oznacza  zatem,  że  nie  jest  dopuszczalne  odrzucenie 

oferty  wykonawcy,  jeżeli  podstawa  odrzucenie  nie  wynika  wprost  z  przepisów  prawa. 

Przepisy ustawy Pzp nie zawierają przesłanki zobowiązującej zamawiającego do odrzucenia 

oferty wykonawcy, 

który samodzielnie nie przedłużył terminu związania ofertą. Nie zawierają 

również  regulacji  zobowiązującej  wykonawców  do  utrzymywania  stanu  związania  ofertą  z 

równoczesnym jej zabezpieczeniem przez cały okres trwania postępowania przetargowego, 

jak również nie wyłączają możliwości wyboru oferty wykonawcy, który nie utrzymywał stanu 

związania ofertą przez cały okres trwania postępowania przetargowego.  

Tym  samym,  w  ocenie  Izby, 

nie  potwierdził  się    zarzut  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  1  i  8 

ustawy  Pzp,  bowi

em  w  świetle  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  brak  utrzymywania 

przez  Przystępującego  ciągłości  związania ofertą  i  jej  zabezpieczenia wymaganym  wadium 

nie  stanowi  podstawy  do  odrzucenia  oferty  takiego  wykonawcy 

i  w  związku  z  tym  oferta 

Przystępującego nie może być uznana za nieważną,  nieistniejącą i podlegającą odrzuceniu 

na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 1 lub 8 ustawy Pzp. 

Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7a ustawy Pzp 

W  ocenie  Izby  zarzut  nie  potwierdził  się.    Art.  89  ust.  1  pkt  7a  ustawy  Pzp  stanowi,  że 

Zamawiający  odrzuca  ofertę  w  każdym  wypadku,  wykonawca  nie  wyraził  zgody,  o  której 

mowa w art. 85 ust. 2

, na przedłużenie terminu związania ofertą.  

Wskazać  należy,  że  w  treści  przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  7a  ustawy  Pzp  jest  odniesienie  do 

przepisu art. 85 ust. 2 ustawy Pzp. Tym samym 

należy dokonać wykładni art. 89 ust. 1 pkt 7a 

ustawy Pzp poprzez odniesienie 

się do przepisu art. 85 ust. 2 ustawy Pzp, który stanowi, iż 

zamawiający  może  zwrócić  się  do  wykonawcy  o  wyrażenie  zgody  na  przedłużenie  terminu 

związania ofertą. Zatem wykładnia obu przepisów w zakresie ich obopólnej relacji prowadzi 

do  wniosku,  iż  odrzucenie  oferty  wykonawcy  może  nastąpić  jedynie  w  przypadku,  gdy 

wykonawca 

nie zgodził się na przedłużenie terminu związania ofertą, mimo że zamawiający 

uprzednio  zwrócił  się  do  wykonawcy  o  wyrażenie  takiej  zgody.  W  świetle  powyższego  w 

sytuacji,  kiedy  zamawiający  nie  wzywał  wykonawcy  do  przedłużenia  terminu  związania 

ofertą, bo np. wyczerpał już jednokrotność wezwania, a wykonawcy upłynął termin związania 

ofertą, brak jest podstaw do odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. pkt 7a ustawy Pzp, 

gdyż  w  tej  sytuacji  nie  można  twierdzić,  iż  wykonawca  nie  wyraził  zgody.  W  konsekwencji, 

Izba uznała, że brak jest podstaw do uznania, iż doszło do naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7a 

ustawy Pzp.  

Wobec  braku  stwierdzenia  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  1,  7a  i  8  ustawy  Pzp  brak  jest 

podstaw do stwierdzenia naruszenia art. 91 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.  

Mając na uwadze powyższe Izba orzekła jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku, 

na podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp 

oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  3  pkt  1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).  

Przewodniczący:………………………………