KIz O 31/17 WYROK dnia 17 stycznia 2017 r.

Sygn. akt KIz O 31/17 

WYROK 

z dnia 17 stycznia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący: Lubomira Matczuk-Mazuś 

Członkowie:         Agata Mikolajczyk 

Aneta Mlącka  

Protokolant:         Aneta Górniak 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  17  stycznia  2017  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  2  stycznia  2017  r.  przez 

wykonawcę: 

W.P.O.A. S.A., (...) W. 

w postępowaniu prowadzonym przez  zamawiającego: 

Gmina Twardogóra, ul. Ratuszowa 

14, 56-416 Twardogóra  

przy udziale wykonawcy:

 B.N. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą P.W. „K.” 

B.N.,  (...)  M.,  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego 
 

orzeka: 

1. oddala odwołanie:  

2.  K.tami postępowania obciąża wykonawcę: W.P.O.A. S.A., (...) W., i:  

2.1. zalicza w poczet K.tów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: 

piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę: W.P.O.A.  S.A., 

(...) W. tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164, z późn. zm.) na wyrok – w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego 

we W.iu.  

Przewodniczący: ………………………. 

Członkowie:          ………………………

       ……………………… 

Sygn. akt KIO 31/17 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający – Gmina Twardogóra – prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  „Zagospodarowanie  odpadów 

komunalnych zebranych z terenu Gminy Twardogóra” (nr referencyjny: GNO.271.2.2016), na 

podstawie  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych,  w  brzmieniu 

obowiązującym od dnia 28 lipca 2016 r., zwanej dalej „ustawa Pzp”, „ustawa” lub „Pzp”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu,  o  wartości  większej  niż  kwota  określona  w  przepisach 

wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy,  zostało  opublikowane  w  Dz.  Urz.  UE  z  dnia 

12.11.2016 r., nr 2016/S 219-399196. 

Odwołujący – W.P.O.A. S.A. z siedzibą we W.iu – wniósł na podstawie art. 180 ust. 

1  w  zw.  z  art.  182  ust.  1  pkt  1  oraz  art.  179  ustawy  Pzp  odwołanie  wobec  zaniechania 

wykluczenia Wykonawcy B.N. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą P.W. „K.” B.N. 

z 

siedzibą  

w  M.u,  zwanego  dalej  „Wykonawca  B.N.”  lub  „Wykonawca”,  we  wszystkich  częściach,  na 

które  złożył  on  ofertę  oraz  wyboru  oferty  tego  Wykonawcy  jako  oferty  najkorzystniejszej  w 

częściach 1, 2, 4, 5, 6, 7 postępowania.  

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie  następujących  przepisów  ustawy 

Pzp i Kodeksu cywilnego (Kc) – zarzuty w brzmieniu przedstawionym w odwołaniu:  

1. art. 24 ust. 1 pkt 12 oraz pkt 14 w zw. z pkt 13 oraz ust. 7 i 8 ustawy Pzp, w zw. z art. 14 

ustawy Pzp i art. 109

 § 1 Kc, ze względu na zaniechanie wykluczenia Wykonawcy B.N. 

we  wszystkich  częściach  postępowania,  mimo  że  wobec  osoby  będącej  prokurentem 

zachodzą  przesłanki  wykluczenia 

ze 

względu  na  popełnienie  przestępstwa,  

o  którym  mowa  w  art.  24  ust.  1  pkt  13,  co  zostało  stwierdzone  prawomocnym 

orzeczeniem  sądu,  a  okres  zatarcia  czynu  nie  upłynął,  nie  przedstawiając  jednocześnie 

dowodów, o których mowa w art. 24 (popr. Izby) ust. 8;  

2.  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Pzp,  ze  względu  na  zaniechanie  wykluczenia  Wykonawcy 

B.N.,  mimo  że  Wykonawca  ten  przedstawił  nieprawdziwe  informacje  i  zataił  fakt 

konieczności  wykluczenia  z  postępowania  pomijając  fakt  karalności  prokurenta  

w oświadczeniu złożonym wraz z ofertą;  

3. art. 91 w zw. z art. 2 pkt 5 oraz art. 24 ust. 4 ustawy Pzp, polegające na wyborze oferty 

niezgodnie  z  kryteriami  opisanymi  w  SIWZ.  Zamawiający  wybrał  ofertę,  która  nie  jest 

najkorzystniejszą i powinna być traktowana jak odrzucona. 

Odwołujący wskazał, że jego interes prawny został naruszony przez Zamawiającego 

w 

postępowaniu, 

ponieważ 

Wykonawca 

B.N. 

powinien 

zostać 

wykluczony  

z  postępowania,  a  oferta  złożona  przez  tego  Wykonawcę  powinna  być  traktowana  jak 

odrzucona. Wskutek naruszenia przez Zamawiającego ww. przepisów, Odwołujący nie może 

uzyskać zamówienia we wszystkich częściach, w których zostało ono przyznane Wykonawcy 

B.N..  Odwołujący  złożył  ofertę  na  wszystkie  części  zamówienia  i  w  częściach,  

w których wybrano ofertę Wykonawcy B.N., oferta odwołującego została sklasyfikowana na 

drugiej  pozycji.  Wykluczenie  Wykonawcy  B.N.  skutkowałoby  przyznaniem  zamówienia  w 

tych  częściach  Odwołującemu.  Szkoda,  którą  poniesie  Odwołujący  polega  na  utraceniu 

korzyści, jakie mógłby osiągnąć z realizacji zamówienia.  

Wskazując na powyższe, Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: 

•   unieważnienia  czynności  oceny  ofert  oraz  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  z  dnia  21 

grudnia 2016 r.;  

• wykluczenia Wykonawcy B.N. we wszystkich częściach ze względu na zaistnienie podstaw 

wykluczenia,  tj.  karalność  prokurenta  i  podanie  nieprawdziwych  informacji  o  braku 

podstaw do wykluczenia; 

•  dokonania  powtórnej  oceny  ofert  w  częściach  1,  2,  4,  5,  6,  7  z  pominięciem  ofert 

Wykonawcy B.N.; 

•  wyboru  we  wszystkich  częściach  postępowania  jako  najkorzystniejszej  oferty 

Odwołującego.  

Jedynie z ostrożności procesowej wskazał, że Zamawiający winien co najmniej wyjaśnić, czy 

wyrok  sądu,  którym  skazano  prokurenta  -  D.N.  jest  prawomocny,  czego  nie  uczynił 

naruszając art. 26 ust. 4.  

Dalej Odwołujący wskazał, że wiadomość o okolicznościach stanowiących podstawę 

złożenia odwołania powziął w dniu 21 grudnia 2016 r., tj. w dniu przekazania zawiadomienia  

o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej.  Uwzględniając  powyższe,  termin  na  wniesienie 

odwołania  został  dochowany,  gdyż  z  uwzględnieniem  art.  14  ust.  2  ustawy  Pzp  upływa  on  

w dniu 2 stycznia 2017 r. 

W uzasadnieniu odwołania Odwołujący przedstawił następującą argumentację. 

Zamawiający  -  Gmina  Twardogóra  -  przekazał  Odwołującemu  w  dniu  21  grudnia 

2016  r.  informację  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  Wykonawcy  B.N.  

w  części  1,  2,  4,  5,  6,  7  postępowania.  Z  treści  pisma  wynika,  że  Zamawiający  zaniechał 

wykluczenia  tego  Wykonawcy  z  postępowania  oraz  uznania  jego  oferty  za  odrzuconą,  co  

w opinii Odwołującego stanowi naruszenie określonych na wstępie przepisów ze względu na 

podane poniżej okoliczności.  

W  Centralnej  Ewidencji  i  Informacji  o  Działalności  Gospodarczej  we  wpisie 

dotyczącym  P.W.  K.  B.N.,  dostępnym  w  powszechnym  rejestrze  pod  adresem  – 

https://prod.ceidg.gov.pl/ceidg/ceidg.public.ul/SearchDetails.aspx?Id=b03e470e-5891-4338-

803f-665999ededfb  uwidoczniono  jako  pełnomocnika  przedsiębiorcy  pana  D.N..  Zgodnie  z 

art.  14  ustawy  Pzp  do  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  stosuje  się 

przepisy Kodeksu cywilnego, o ile przepisy ustawy Pzp nie stanowią inaczej. Ustawa Pzp w 

przepisach ustalających przesłanki wykluczenia (art. 24 ust. 1 pkt 14) posługuje się pojęciem 

prokurenta nie definiując go, gdyż to art. 109

 § 1 Kc definiuje to pojęcie. Prokura zgodnie z 

tym  przepisem  jest  pełnomocnictwem  udzielonym  przez  przedsiębiorcę  podlegającego 

obowiązkowemu  wpisowi  do  rejestru  przedsiębiorców.  Przedsiębiorca  B.N.  podlega 

obowiązkowi  wpisu  do  rejestru  przedsiębiorców,  co  wynika  z  art.  14  ust.  2  ustawy  z  dnia  2 

lipca  2004  r.  o  swobodzie  działalności  gospodarczej  (tj.  Dz.  U.  z  2016  r.  poz.  1829).  W 

rejestrze tym uwidoczniła takiego pełnomocnika, a pełnomocnik ten jest więc zgodnie z art. 

 § 1 Kc prokurentem.  

Wykładnia  powyższa  oparta  na  językowej  interpretacji  przepisu  odpowiada  wykładni 

autentycznej  przedstawionej  w  uzasadnieniu  do  nowelizacji  Kodeksu  cywilnego  z  14  lutego 

2003 r. wskazującym, że Projekt rezygnuje z formuły, zgodnie z którą prokury może udzielić 

tylko  spółka  handlowa,  przyjmując  -  w  art.  109

  §  1  -  że  prokurentów  mogą  powoływać 

przedsiębiorcy  podlegający  obowiązkowi  wpisu  do  rejestru  przedsiębiorców.  [...]  Przede 

wszystkim zrywa [...] z nieuzasadnionym uprzywilejowaniem spółek handlowych, dozwalając, 

aby  także  inni  przedsiębiorcy  mogli  korzystać  z  nader  poręcznego  instrumentu,  jakim  jest 

prokura. Ta sama nowelizacja wprowadziła do Kc artykuł 109

 § 4, zgodnie z którym śmierć 

przedsiębiorcy  nie  powoduje  wygaśnięcia  prokury.  Śmierć  przedsiębiorcy  może  dotyczyć 

wyłącznie  osób  fizycznych  prowadzących  działalność  gospodarczą,  zatem  zakładając 

racjonalność  ustawodawcy  należy  przesądzić,  że  przedsiębiorcy  -  osoby  fizyczne  wpisane 

do CEIDG mają prawo udzielać prokury. 

Zgodnie  z  art.  24  ust.  1  pkt  14,  każdy  wykonawca,  niezależnie  od  formy  prawnej,  

w  której  prowadzi  działalność,  podlega  wykluczeniu  jeśli  jego  prokurenta  skazano  za 

przestępstwo  o  którym  mowa  w  art.  24  ust.  1  pkt  13  prawomocnym  orzeczeniem  sądu. 

Przywołany przepis nie różnicuje i nie może różnicować pozycji wykonawców ze względu na 

formę  prowadzenia  działalności  gospodarczej.  O  ile  więc  z  istoty  rzeczy  członkostwo  

w organach, a także status wspólników odnosi się tylko do wykonawców, których ze względu 

na  przyjętą  formę  prowadzenia  działalności  może  dotyczyć,  to  przepis  odnoszący  się  do 

prokurenta  skierowano  do  każdego  wykonawcy.  Jest  to  zgodne  z  zasadą  zakazu 

dyskryminacji ze względu na formę prawną prowadzonej działalności gospodarczej i zasadę 

równego  traktowania,  które  muszą  przesądzać,  że  niekaralność  osoby  prokurenta  jest 

wymogiem wobec wszelkich wykonawców. 

Także wykładnia pro-wspólnotowa nakazuje by pojęcie prokurenta było odczytywane  

w świetle przepisów UE. Rozporządzenie wykonawcze Komisji Europejskiej ustalające treść 

JEDZ  stanowi,  że  badaniu  podlega  czy  w  stosunku  do  samego  wykonawcy  bądź 

jakiejkolwiek  osoby  będącej  członkiem  organów  administracyjnych,  zarządzających  lub 

nadzorczych  wykonawcy,  lub  posiadającej  w  przedsiębiorstwie  wykonawcy  uprawnienia  do 

reprezentowania,  uprawnienia  decyzyjne  lub  kontrolne,  wydany  został  prawomocny  wyrok. 

Nie ulega wątpliwości,  że taką osobą uprawnioną do reprezentacji jest wykazany  w  CEIDG 

pełnomocnik - D.N..  

Pan  D.N.  -  prokurent  w  P.W.  „K.”  B.N.  został  w  dniu  29  czerwca  2015  r.  skazany 

wyrokiem  Sądu  Rejonowego  w  Krotoszynie  za  popełnienie  przestępstw,  o  których  mowa  w 

art.  270  §  1,  art.  297  §  1  oraz  art.  305  §  1  Kodeksu  karnego.  Są  to  przestępstwa,  których 

popełnienie  stwierdzone  prawomocnym  wyrokiem  sądu,  stanowi  podstawę  wykluczenia  z 

postępowania o udzielenie zamówienia zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 13 lit. a) ustawy Pzp oraz 

odsyłającym do niego przepisem pkt 14 tego artykułu (dowód - kopia odpisu wyroku sądu). 

Zamawiający  winien  co  najmniej  wyjaśnić  czy  wyrok  SR  jest  prawomocny,  do  czego 

zobowiązuje  go  art.  26  ust.  4  ustawy  Pzp.  Od  wydania  wyroku  nie  upłynęło  5  lat,  a  więc 

zgodnie z art. 24 ust. 7 ustawy Pzp wykluczenie z postępowania jest konieczne. Odwołujący 

nadmienił, że wykonawca wiedząc lub co najmniej powinien wiedzieć o fakcie skazania (nie 

sposób 

przyjąć, 

ż

e 

podmiot 

gospodarczy 

nie 

powinien 

wiedzieć  

o  karalności  jego  prokurenta),  mimo  to  nie  skorzystał  z  dyspozycji  art.  24  ust.  8,  tj.  nie 

przedstawił  żadnych  dowodów  wskazujących  na  zapobieżenie  takim  przestępstwom  

w  przyszłości,  a  także  na  naprawienie  szkody  lub  zadośćuczynienie.  Przesłanki  te  (środki 

zapobiegające  przestępstwu  i  któraś  z  form  naprawienia  szkody)  winny  być  spełnione 

łącznie, a nie wykazano zaistnienia choćby jednej z nich. 

Karalność  prokurenta  nie  jest  jedyną  podstawą  wykluczenia,  której  zamawiający 

zaniechał  wobec Wykonawcy B.N.. Kolejną jest podanie nieprawdziwych informacji o braku 

karalności  w  formularzu  JEDZ.  W  części  III  lit.  A  wykonawca  wskazał,  że  

„w  stosunku  do  jakiejkolwiek  osoby  posiadającej  w  przedsiębiorstwie  wykonawcy 

uprawnienia  decyzyjne”  nie  został  wydany  wyrok  z  powodów  wskazanych  w  dyrektywie  

i  przywołanych  w  części  III  JEDZ.  Pan  D.N.  -  wykazany  w  CEIDG  jako  pełnomocnik 

przedsiębiorcy  ma  uprawnienia  wspomniane  w  JEDZ.  Fakt  skazania  jest  niewątpliwy.  A 

mimo  to  wprost  zaznaczono  w  JEDZ,  że  skazanie  takie  nie  miało  miejsca.  Nie  ulega  też 

wątpliwości,  że  wykonawca  ubiegający  się  o  zamówienie  publiczne  powinien  wiedzieć,  że 

przesłanki  niekaralności  wprost  zacytowane  w  JEDZ,  polski  ustawodawca  wdrożył  do 

przepisów  prawa  polskiego  zgodnie  z  art.  288  TFUE  co  do  ich  celu  opisując  

w  art.  24  ust.  1  pkt  13  ustawy  Pzp  jakie  konkretne  przepisy  prawa  krajowego  oddają  treść 

norm z art. 57 dyrektywy 2014/24UE. Wykonawca B.N. nie uwzględnił karalności p. D.N. w 

swym  oświadczeniu  poświadczając  tym  samym  nieprawdę.  Zgodnie  z  orzeczeniem  Sądu 

Najwyższego  z  5  kwietnia  2002  r.  (sygn.  akt  II  CKN  1095/99;  opubl.  Orzecznictwo  Sądu 

Najwyższego Izba Cywilna rok 2003, Nr 3, poz. 42), pojęcie „prawda” rozumiane jest tak, jak 

w języku potocznym, a więc jako zgodność (adekwatność) myśli (wypowiedzi - w znaczeniu 

logicznym) 

z 

rzeczywistością 

(z 

„faktami”  

i  „danymi”).  Odpowiada  to  -  na  gruncie  filozoficznym  -  tzw.  klasycznej  koncepcji  prawdy.  

W tym sensie wypowiedź o rzeczywistości jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, jak jest 

w  rzeczywistości.  Informacja  w  JEDZ  jest  w  tym  kontekście  oczywiście  nieprawdziwa. 

Przyczyny  jej  podania  to  wina  umyślna  lub  rażące  niedbalstwo.  Ustawodawca  nie  zawęża 

winy wykonawcy wyłącznie do winy umyślnej (zamiaru bezpośredniego i ewentualnego). Nie 

ma  zatem  podstaw,  aby  wyłączać  spod  zakresu  zastosowania  tej  podstawy  wykluczenia 

przypadków  poważnego  wprowadzenia  w  błąd  nieprawdziwymi  informacjami  złożonymi  

w wyniku rażącego niedbalstwa wykonawcy.  

Dla  wykładni tego przepisu ważne jest orzeczenie jakie wydał Sąd Unii  Europejskiej  

w  wyroku  z  26  września  2014  r.  w  połączonych  sprawach  T-91/12  i  T-280/12  (F.H.N.  z 

siedzibą 

w 

W., 

F. 

G. 

L. 

SA 

z 

siedzibą 

w 

L., 

F. 

S. 

N.  

z  siedzibą  w  D.  przeciwko  Komisji  Europejskiej.  Komisja  Europejska  w  prowadzonym 

postępowaniu  na  podstawie  rozporządzenia  Rady  (WE,  Euratom)  nr  1605/2002  z  dnia  25 

czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu 

ogólnego  Wspólnot  Europejskich  (Dz.U.  L  248,  s.1;  z  późn.  zm.)  wykluczyła  tych 

wykonawców na podstawie 94 lit. b) tego rozporządzenia. Przepis ten stanowi, że nie udziela 

się  zamówienia  kandydatom,  którzy  w  związku  z  procedurą  udzielania  zamówień  są  winni 

złożenia  nieprawdziwych  oświadczeń  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  przez 

instytucję zamawiającą w celu dopuszczenia do udziału w procedurze udzielania zamówień 

lub  nie  dostarczyli  tych  informacji.  Sąd  stwierdził,  że  w  przypadku,  gdy,  tak  jak  

w  rozstrzyganej  sprawie,  wykryte  zostaje  przekazanie  nieprawdziwych  danych,  Komisja  nie 

ma  innego  wyboru  niż  zastosowanie  powyższego  przepisu,  gdyż  pojęcie  „nieprawdziwe 

oświadczenia”  odnosi  się  zarówno  do  oświadczeń  umyślnie  wprowadzających  w  błąd  jak  

i  tych,  które  są  błędne  w  wyniku  niedbalstwa  i  po  ustaleniu  nieprawdziwego  charakteru 

oświadczeń nie ma potrzeby przeprowadzania analizy uzasadnienia tej nieprawdziwości. (...) 

Wobec  złożenia  nieprawdziwych  oświadczeń,  niezależnie  od  tego,  czy  doszło  do  tego  

w  sposób  umyślny  czy  też  wskutek  niedbalstwa  skarżących,  Komisja  nie  miała  innego 

wyboru  niż  zastosowanie  art.  94  lit.  b)  rozporządzenia  finansowego...  (por.  pkt  75  i  119 

wyroku). 

Celem  przepisu  jest  ochrona  zamawiającego  przed  nieuczciwym  jak  również 

nieprofesjonalnym działaniem wykonawców, którzy decydując się na udział w postępowaniu 

winni dołożyć należytej staranności w  weryfikacji składanych dokumentów. Przy podawaniu 

zamawiającemu wprowadzających w błąd informacji należy mieć na uwadze art. 355 § 1 Kc, 

zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach 

danego  rodzaju  (należyta  staranność).  Przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest 

uzasadnione  tylko  wtedy,  gdy  osoba  ta  zachowała  się  w  określonym  miejscu  i  czasie  

w  sposób  odbiegający  od  właściwego  dla  niej  miernika  należytej  staranności  (por. 

uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03). Przy 

czym  wzorzec  należytej  staranności  ma  charakter  obiektywny  i  abstrakcyjny,  jest  ustalany 

niezależnie od osobistych przymiotów i cech konkretnej osoby, a jednocześnie na poziomie 

obowiązków dających się wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczenia życiowego oraz 

konkretnych  okoliczności  (por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  23  października 

2003  r.,  sygn.  akt  V  CK  311/02).  Dodatkowo  w  stosunku  do  profesjonalistów  miernik  ten 

ulega  podwyższeniu,  gdyż  art.  355  §  2  Kc  precyzuje,  że  należytą  staranność  dłużnika  

w  zakresie  prowadzonej  przez  niego  działalności  gospodarczej  określa  się  przy 

uwzględnieniu  zawodowego  charakteru  tej  działalności.  Za  takiego  profesjonalistę  należy 

również  uznać,  co  do  zasady,  wykonawcę  ubiegającego  się  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego.  Należyta  staranność  profesjonalisty  nakłada  na  wykonawcę,  który  składa 

ofertę,  dokumenty  i  oświadczenia,  aby  deklarowany  w  nich  stan  rzeczy  odpowiadał 

rzeczywistości.  Tego  w  sposób  oczywisty  zaniechał  wykonawca  P.W.  K.  B.N.. Winien  więc 

podlegać  wykluczeniu  z  postępowania  gdyż  co  najmniej  wskutek  rażącego  niedbalstwa 

wprowadził w błąd zamawiającego co do niekaralności prokurenta.  

Mając  na  uwadze  powyższe,  Odwołujący  wniósł  jak  w  treści  odwołania  oraz  we 

wstępie. 

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie,  na  podstawie  art.  186  ust.  1  ustawy, 

wniósł o: -oddalenie odwołania w całości, -  obciążenie  odwołującego  K.tami  postępowania 

odwoławczego. 

W  uzasadnieniu  wskazał,  że  w  całości  przyłącza  się  do  argumentacji  zawartej  

w piśmie pani B.N., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą P.W. „K.” B.N. z dnia 

4.01.2017  r.,  które  stanowi  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego.  Dodatkowo 

Zamawiający  wskazał,  że  zarzuty  podniesione  przez  Odwołującego  są  chybione  również  z 

następujących powodów: 

1.  Odwołujący  w  sposób  nieuprawniony  próbuje  zakwalifikować  pełnomocnictwo 

ujawnione 

w 

CEIDG 

a 

udzielone 

panu 

D.N. 

jako 

prokurę, 

wdając 

się  

w  tym  celu  w  skomplikowane  rozważania  dotyczące  dopuszczalności  udzielenia  prokury 

przez  przedsiębiorcę  będącego  osobą  fizyczną  prowadzącą  działalność  gospodarczą, 

podczas gdy dla rozstrzygnięcia kwestii czy w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia 

z  prokurą  wystarczy  odnieść  się  do  treści  wpisu  w  CEIDG,  z  którego  wynika  zakres 

umocowania pana N.. Zakres ten jest ograniczony do „podpisywania umów przetargowych”. 

Zatem  w  niniejszej  sprawie  nie  jest  istotne  czy  osoba  fizyczna  może  in  abstracto  udzielić 

prokury, ale czy jej w konkretnym przypadku udzieliła osobie karanej. Biorąc pod uwagę fakt, 

ż

e zakres prokury wynika z przepisu prawa i obejmuje umocowanie do czynności sądowych i 

pozasądowych,  jakie  są  związane  z  prowadzeniem  przedsiębiorstwa,  uznać  należy,  że 

pełnomocnictwo  ograniczone  do  podpisywania  umów  przetargowych  bezwzględnie  prokurą 

nie jest. Zatem, przedsiębiorca w sposób prawidłowy złożył oświadczenia dotyczące podstaw 

wykluczenia 

tak 

w 

zakresie 

podstaw 

krajowych 

jak  

i w zakresie określonym w JEDZ. 

2.  Ustosunkowując  się  do  zarzutu  dotyczącego  nieprawidłowego  wypełnienia 

formularza  JEDZ,  przez  nie  ujawnienie  karalności  reprezentanta  w  części  III  sekcja  A,  to 

uznać  należy,  że  przestępstwa  objęte  wyrokiem  skazującym,  na  który  powołuje  się 

Odwołujący nie wchodzą w zakres wskazany w tej części JEDZ przez odwołanie do art. 57 

art. 1 Dyrektywy 2014/24/UE. 

Podobnie  w  pozostałych  sekcjach,  w  tym  w  sekcji  D,  która  dotyczy  krajowych 

podstaw  wykluczenia  formularz  został  wypełniony  w  sposób  prawidłowy,  na  co  wskazano 

powyżej w pkt 1. 

Zatem,  całość  zarzutów  Odwołującego  nie  znajduje  uzasadnienia  w  stanie 

faktycznym i prawnym sprawy.  

Mając na uwadze powyższe, Zamawiający wniósł jak na wstępie. 

Wykonawca B.N. – prowadząca działalność gospodarczą pod firmą P.W. ”K.” B.N. z 

siedzibą  w  M.u,  zgłaszający  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego,  wnosząc  w  zgłoszeniu  przystąpienia  o  oddalenie  odwołania  w  całości, 

przedstawiła następujące stanowisko. 

Przystępujący  posiada  interes  prawny  w  przystąpieniu  do  postępowania 

odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego,  albowiem  jego  oferta  jako  wykonawcy  została 

przez  Zamawiającego  w  dniu  21  grudnia  2016  r.  wybrana  jako  oferta  najkorzystniejsza  

w częściach 1, 2, 4, 5, 6, 7. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu unieważnienia czynności oceny ofert 

oraz  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  z  dnia  21  grudnia  2016  r.,  wykluczenia 

Przystępującego  jako  wykonawcy  we  wszystkich  częściach  postępowania,  dokonania 

powtórnej oceny ofert w częściach 1, 2, 4, 5, 6, 7 z pominięciem ofert Przystępującego jako 

wykonawcy  i  wyboru  we  wszystkich  częściach  postępowania  jako  najkorzystniejszej  oferty 

Odwołującego.  Tym  samym

  Przystępujący  niewątpliwie  posiada  interes  w  uzyskaniu 

rozstrzygnięcia na korzyść Zamawiającego. 

W  ocenie  Przystępującego  zarzuty  podniesione  przez  Odwołującego  są  chybione,  

a wniesione odwołanie jako bezzasadne winno zostać oddalone w całości. 

Przystępujący  nie  podzielił  stanowiska  Odwołującego  jakoby  D.N.  -  pełnomocnik 

Przystępującego ujawniony w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej 

był prokurentem zgodnie z art. 109

 § 1 Kc.  

Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 14 ustawy Pzp: Z postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego  wyklucza  się  wykonawcę,  jeżeli  urzędującego  członka  jego  organu 

zarządzającego  lub  nadzorczego,  wspólnika  spółki  w  spółce  jawnej  lub  partnerskiej  albo 

komplementariusza  w  spółce  komandytowej  lub  komandytowo-akcyjnej  lub  prokurenta 

prawomocnie skazano za przestępstwo, o którym mowa w pkt 13.  

Zgodnie  zaś  z  art.  109

  §  1  Kc:  Prokura  jest  pełnomocnictwem  udzielonym  przez 

przedsiębiorcę  podlegającego  obowiązkowi  wpisu  do  rejestru  przedsiębiorców,  które 

obejmuje  umocowanie  do  czynności  sądowych  i  pozasądowych,  jakie  są  związane  

z prowadzeniem przedsiębiorstwa. 

Faktem  jest,  że  w  piśmiennictwie  nie  jest  jednoznaczne,  czy  pod  pojęciem  ”rejestru 

przedsiębiorców”  w  rozumieniu  art.  109

  Kc  nie  mieści  się  także  Centralna  Ewidencja  

i  Informacja  o  Działalności  Gospodarczej  (CEIDG).  Choć  wielu  autorów  (zob.  m.in.  M. 

Hejbudzki, Instytucja prokury, s. 78; Kidyba, Prawo handlowe, 2015, s. 159; K. Kopaczyńska-

Pieczniak,  w:  Kidyba,  Komentarz  KC,  t.1,  2012,  s.  661,  Nb  7;  M.  Wyrwiński,  Udzielenie 

prokury,  s.  28)  broni  poglądu,  że  również  CEIDG  jest  rejestrem  przedsiębiorców  i  osoby 

fizyczne  do  niego  wpisane  mogą  udzielić  prokury,  przeważa  jednak  pogląd  odmienny  (tak: 

Kodeks  cywilny.  Tom  I.  Komentarz,  art.  1-449

,  red.  prof.  dr  hab.  Maciej  Gutowski,  rok 

wydania: 2016, wydawnictwo: C.H.Beck, Wydanie: 1). 

Reprezentanci  wyżej  wymienionego  przeważającego  poglądu  (m.in.  D.  Wajda, 

Prokura,  s.  38-39;  A.  Koronkiewicz,  Czy  osoba  fizyczna,  s.  143;  M.  Pazdan,  w: 

Pietrzykowski, Komentarz KC, t. i, 2015, s. 444; J. Szwaja, I. Mika, w: Komentarz KSH, t. V, 

2015, art. 109

, Nb 6; K. Osajda, w: Komentarz KC, t. 1, 2015, art. 109

, Nt 15, Legalis), stoją 

na  stanowisku,  że  udzielenie  prokury  przez  osobę  fizyczną  wpisaną  do  CEIDG  jest 

wykluczone,  m.in.  z  uwagi  na  zakaz  wykładni  synonimicznej  (skoro  ustawodawca  używa 

pojęcia ”rejestr przedsiębiorców” w Kodeksie cywilnym oraz ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 

r.  o  Krajowym  Rejestrze  Sądowym  (Dz.  U.  z  2016  r.  poz.  687,  z  późn.  zm.),  zwanej  dalej: 

„KRSU”, to powinny mieć one ten sam zakres pojęciowy). 

Jak słusznie wskazuje dr hab. Konrad Osajda w Komentarzu do Kodeksu cywilnego 

(rok  wydania:  2017,  wydawnictwo:  C.H.Beck,  wydanie:  14):  Rejestr  przedsiębiorców 

prowadzony  w  systemie  informatycznym  to  jeden  z  rejestrów  działających  na  podstawie 

KRSU. Artykuł 36 KRSU przewiduje katalog podmiotów, które podlegają wpisowi do rejestru. 

Zaznaczyć trzeba, że w założeniu rejestr przedsiębiorców miał być zupełny, tzn. miały zostać 

zarejestrowane  wszystkie  podmioty  prowadzące  działalność  gospodarczą  bez  względu  na 

ich  formę  prawną,  co  zakładało  pierwotne  brzmienie  art.  36  KRSU.  Do  końca  2003  r. 

(początkowo 2001 r.) miały funkcjonować równolegle rejestr przedsiębiorców oraz ewidencja 

działalności gospodarczej, po czym podmioty  z  ewidencji miały  zostać  wpisane do rejestru. 

Od  początku  takie  rozwiązanie  budziło  wątpliwości  teoretyków,  a  zwłaszcza  praktyków.  

W rezultacie w ustawie z 14.11.2003 r. o zmianie ustawy - Prawo działalności gospodarczej 

(Dz.  U.  Nr  217,  poz.  2125)  ustawodawca  zdecydował,  że  ewidencja  działalności 

gospodarczej  dla  osób  fizycznych  prowadzących  samodzielną  działalność  pozostanie.  

W  konsekwencji  jednak  automatycznie  pozbawiono  osoby  fizyczne  -  samodzielnych 

przedsiębiorców  -  możliwości  uzyskania  wpisu  do  sądowego  rejestru  przedsiębiorców.  Na 

marginesie  warto  zaznaczyć,  że  niedawno  weszła  w  życie  nowa  regulacja  ewidencji 

działalności  gospodarczej  (art.  23-39  SwobGospU).  Przepisy  te  miały  wyjątkowo  długie 

vacatio  legis.  Początkowo  powołane  przepisy  miały  wejść  w  życie  1.10.2008  r.,  później 

ustawą  z  10.7.2008  r.  o  zmianie  ustawy  o  swobodzie  działalności  gospodarczej  oraz  

o  zmianie  niektórych  innych  ustaw  (Dz.  U.  Nr  141,  poz.  888)  przesunięto  ten  termin  na 

31.3.2009  r.  Po  raz  kolejny  ustawą  z  19.12.2008  r.  o  zmianie  ustawy  o  swobodzie 

działalności  gospodarczej  oraz  o  zmianie  niektórych  innych  ustaw  (Dz.  U.  z  2009  r.  Nr  18, 

poz.  97)  ustalono  ich  termin  wejścia  w  życie  na  1.7.2011  r.,  który  to  termin  okazał  się 

ostateczny.  Streszczona  historia  prac  legislacyjnych  nad  prokurą  i  rejestrem  powoduje 

pewne wątpliwości w doktrynie, czy pod pojęciem ”rejestr przedsiębiorców” z art. 109

 KC nie 

można rozumieć także Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej. Wydaje 

się,  że  przemawia  przeciwko  temu  zakaz  wykładni  synonimicznej,  tzn.  nadawania  różnym 

normatywnym  sformułowaniom  tego  samego  znaczenia.  Skoro  ustawodawca  raz  posługuje 

się terminem "rejestr przedsiębiorców", a kiedy indziej „ewidencja działalności gospodarczej”, 

to kategorii tych nie należy utożsamiać. Tak również m.in. S. Rudnicki, [w:] Komentarz KC, 

ks. 1, 2011, art. 109

, J. Szwaja, I. Mika, [w:] Komentarz KSH, t. V, 2008, art. 109

, Nb 6; M. 

Pazdan,  [w:]  Pietrzykowski,  Komentarz  2011,  t.  I,  art.  109

,  Nb  15;  A.  Koronkiewicz,  Czy 

osoba  fizyczna,  s.  143.  Podobnie  D.  Wajda,  która  podkreśla,  że  ewidencja  działalności 

gospodarczej  nie  jest  rejestrem  o  równej  wartości  i  znaczeniu  co  KRS  (zob.  D.  Wajda, 

Prokura,  s.  39).  (...)  Podsumowując  przedstawione  kryteria  regulujące,  kto  może  udzielić 

prokury,  są  to  przedsiębiorcy  wpisani  do  rejestru  przedsiębiorców,  których  katalog  zawiera 

art.  36  KRSU.  Największa  pozbawiona  tego  uprawnienia  grupa  to  osoby  fizyczne 

samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą. 

Co  więcej,  zgodnie  ze  słusznym  stanowiskiem  prof.  dr  hab.  Krzysztofa 

Pietrzykowskiego  (Kodeks  cywilny.  T.  I.  Komentarz,  art.  1-449

,  rok  wydania:  2015, 

wydawnictwo:  C.H.Beck,  wydanie:  8):  Wspomniany  w  art.  109

  §  1  rejestr  przedsiębiorców 

oznacza  Krajowy  Rejestr  Sądowy.  Przepis  art.  36  KrRejSU  ustanawia  zamknięty  krąg 

podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców. Od 1.1.2004 r. nie należą do 

tego  kręgu  osoby  fizyczne  będące  przedsiębiorcami.  Wspomniany  wyżej  stan  prawny 

praktycznie  uniemożliwia  korzystanie  przez  przedsiębiorców  będących  osobami  fizycznymi  

z  możliwości  posługiwania  się  instytucją  prokury.  Wprawdzie  przepisy  art.  25  ust.  1  pkt  11 

SwDzGospU  stwarzają  możliwość  ujawnienia  w  Centralnej  Ewidencji  i  Informacji  

o  Działalności  Gospodarczej  pełnomocnika  upoważnionego  do  prowadzenia  spraw 

przedsiębiorcy,  o  ile  przedsiębiorca  udzielił  ogólnego  pełnomocnictwa,  jest  jednak  wysoce 

wątpliwe  -  przy  obecnym  brzmieniu  art.  109

  §  1  -  czy  może  to  być  (choć  taką  możliwość 

należałoby  stworzyć)  prokurent.  (...)  Do  KC  nie  przejęto  z  KH  (art.  66-67)  specyficznej 

instytucji  pełnomocnictwa  handlowego.  (...)  W  KSH  zamieszczono  wyraźne  przepisy 

dotyczące udzielenia prokury. Przepis art. 41 § 1 KSH, dotyczący spółki jawnej, odpowiednio 

stosowany  także  do  innych  osobowych  spółek  handlowych,  na  ”ustanowienie”  (udzielenie) 

prokury  wymaga  zgody  wszystkich  wspólników  mających  prawo  prowadzenia  spraw  spółki. 

W myśl art. 208 § 6 oraz art. 371 § 4 KSH, ”powołanie” prokurenta w spółce z ograniczoną 

odpowiedzialnością i w spółce akcyjnej wymaga zgody wszystkich członków zarządu. 

Co  istotne  również  między  pojęciami  pełnomocnictwa  i  prokury  zachodzi  stosunek 

nadrzędności,  w  tym  sensie,  że  każda  prokura  jest  pełnomocnictwem,  ale  nie  każde 

pełnomocnictwo    jest    prokurą,      ponieważ      prawo      polskie      przewiduje      również      inne   

postacie  pełnomocnictwa  (J.  Szwaja,  w:  Sołtysiński,  Szajkowski,  Szumański,  Szwaja, 

Komentarz  KSH,  t.  5,  2004,  s.  466,  Nb  12;  tak  też  J.  Strzebinczyk,  w:  Gniewek, 

Machnikowski, Komentarz KC, 2013, Nb 1 i 2 do art. 109

; M. Pazdan, Przedstawicielstwo, 

w: System PrPryw, t. 2, 2008, s. 534 i 535, Nb 222-225). 

Jak  słusznie  wskazuje  dr  Roman  Uliasz  (Komentarz  do  art.  109(

)  Kodeksu 

cywilnego, stan prawny 2010.09.06, LEX): Prokury nie mogą udzielić osoby fizyczne, nawet 

jeżeli  posiadają  status  przedsiębiorcy.  Wbrew  pierwotnemu  założeniu  ustawodawcy,  osoby 

te  nie  podlegają  wpisowi  do  rejestru  przedsiębiorców,  ale  do  ewidencji  działalności 

gospodarczej,  przez  co  nie  spełniają  jednego  z  warunków  co  do  możliwości  udzielenia 

prokury.  Nie  jest  także  dopuszczalne  udzielenie  prokury  przez  jednoosobowych 

przedsiębiorców działających wspólnie w formie spółki cywilnej. Pewne wątpliwości odnośnie 

do dopuszczalności udzielenia prokury przez przedsiębiorców będących osobami fizycznymi 

może jednak wzbudzać art. 109

 § 4 k.c. Przepis ten stanowi, że śmierć przedsiębiorcy ani 

utrata  przez  niego  zdolności  do  czynności  prawnych  nie  powoduje  wygaśnięcia  prokury. 

Bezsporne  jest,  że  takie  zdarzenia  prawne,  jak  śmierć  czy  utrata  zdolności  do  czynności 

prawnych  mogą  dotyczyć  tylko  i  wyłącznie  przedsiębiorcy  będącego  osobą  fizyczną. 

Ustawodawca,  stanowiąc,  że  zdarzenia  te  nie  powodują  wygaśnięcia  prokury,  zdaje  się 

wychodzić z założenia, że przedsiębiorca będący osobą fizyczną może być reprezentowany 

przez  prokurenta.  Takie  też  stanowisko  reprezentują  niektórzy  autorzy  (A.  Kidyba,  Nowe 

rozwiązania...,  s.  95  i  n.;  M.  Wyrwiński,  Udzielenie  prokury...,  s.  22  i  n.;  U.  Promińska  (w:) 

Kodeks  cywilny...,  s.  995  i  n.).  Wydaje  się  jednak,  że  de  lege  lata  trudno  mówić  

o dopuszczalności udzielenia prokury przez przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, 

choć  należy  zauważyć,  że  brak  jest  argumentów  celowościowych,  przemawiających 

przeciwko takiej dopuszczalności. Jak najbardziej zasadne byłoby, aby osoby fizyczne, o ile 

prowadzą działalność gospodarczą, mogły być reprezentowane przez prokurenta, jednak do 

tego  konieczna  byłaby  odpowiednia  ingerencja  ustawodawcy,  który  jednoznacznie 

wskazałby,  że  przedsiębiorca  będący  osobą  fizyczną  może  udzielić  prokury,  a  nie  tylko 

„przedsiębiorca  podlegający  obowiązkowi  wpisu  do  rejestru  przedsiębiorców"  (por.  w  tej 

kwestii szerokie rozważania j. Grykiela, Powstanie prokury..., s. 150 i n.). 

Również  orzecznictwo  sądowe  wyklucza  stanowisko  prezentowane  w  niniejszej 

sprawie  przez  Odwołującego.  Mianowicie  Wojewódzki  Sąd  Administracyjny  z  siedzibą  

w  Lublinie  w  wyroku  z  dnia  17  maja  2011  r.,  sygn.  akt:  III  SA/Lu  101/11  (opubl.:  Legalis) 

stwierdził:  Nie  można  utożsamiać  pojęcia  ewidencji  działalności  gospodarczej  z  rejestrem 

przedsiębiorców  prowadzonym  w  oparciu  o  ustawę  z  dnia  20  sierpnia  1997  r.  o  Krajowym 

Rejestrze Sądowym (t.j. Dz. U.  z 2007 r. Nr 168, poz. 1186  ze  zm.). To, że osoby fizyczne 

prowadzące  działalność  gospodarczą  są  przedsiębiorcami  w  rozumieniu  zarówno  ustawy  

z  dnia  2  lipca  2004  r.  o  swobodzie  działalności  gospodarczej  (t.j.  Dz.  U.  z  2010  r.  Nr  182, 

poz.  1228),  jak  i  przepisów  Kodeksu  cywilnego,  nie  oznacza,  iż  w  sytuacji,  kiedy  osoby  te 

podlegają obowiązkowi wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, organ prowadzący tę 

ewidencję ma obowiązek ujawnić w niej,  zamieszczając stosowny wpis, udzielenie prokury. 

Obowiązku wpisu prokury do ewidencji działalności gospodarczej nie można domniemywać 

w drodze interpretacji przepisów Kc. 

Mając  na  uwadze  powyższe  uzasadnionym  jest  wniosek,  że  D.N.  -  pełnomocnik 

Przystępującego ujawniony w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej 

nie  jest  prokurentem  zgodnie  z  art.  109

  §  1  Kc.  Tym  samym  wszystkie  zarzuty 

Odwołującego  podniesione  w  odwołaniu  z  dnia  31  grudnia  2016  r.  nie  zasługują  na 

uwzględnienie. Nie było także w związku z powyższym po stronie Zamawiającego potrzeby 

wyjaśniania, czy wyrok dotyczący pana D.N. jest prawomocny. 

Na  marginesie  tylko  dodatkowo  należy  wskazać,  że  pan  D.N.  w  żaden  sposób  nie 

brał udziału w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. 

W tym stanie rzeczy Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania w całości. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje. 

Na  posiedzeniu  niejawnym  z  udziałem  stron  i  wykonawcy  zgłaszającego 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego,  w  obecności 

odwołującego  i  wykonawcy  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego, 

Izba uznała, że Wykonawca B.N. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą P.W. „K.” 

B.N. z siedzibą w M.u, wobec skutecznego przystąpienia do postępowania odwoławczego po 

stronie  zamawiającego,  stał  się  uczestnikiem  postępowania  odwoławczego  zgodnie  z  art. 

185 ust. 2 i 3 ustawy Pzp, zwanym dalej też „Wykonawca B.N.” lub „Wykonawca”.  

Izba  nie  stwierdziła  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  na  podstawie  art.  189  ust.  2 

ustawy Pzp, rozpoznała odwołanie na rozprawie (ust. 4 i 5 tego artykułu). 

Odwołujący spełnia przesłanki uprawniające go do wniesienia odwołania, złożył ofertę 

na  zaskarżone  części  zamówienia  uzyskując  drugą  lokatę  w  rankingu  ofert  (dwie  oferty 

złożone  w  postępowaniu),  tym  samym  wyraził  zainteresowanie  uzyskaniem  zamówienia, 

zatem wykazanie naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy, skutkuje możliwością 

poniesienia szkody, o której stanowi art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

Po  rozpoznaniu  odwołania  w  granicach  przedstawionych  w  nim  zarzutów  zgodnie  

z art. 192 ust. 7 ustawy, Izba uznała, że odwołanie podlega oddaleniu. 

Przedmiotem  sporu  jest  wybór  jako  najkorzystniejszej  oferty  Wykonawcy  B.N.  w 

częściach  zamówienia  1,  2,  4,  5,  6,  7,  w  sytuacji  wyboru  oferty  odwołującego  jako 

najkorzystniejszej tylko w częściach 3 i 8 zamówienia.  

Zarzuty naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy Pzp i Kc przez: (1) zarzut 

zaniechania  wykluczenia  Wykonawcy  B.N.  z  postępowania  z  powodu  prawomocnego 

skazania  pełnomocnika  tego  Wykonawcy  za  przestępstwo,  o  którym  stanowi  art.  24  ust.  1 

pkt 13 ustawy Pzp, jako prokurenta w rozumieniu art. 109

 Kc, na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 

12 oraz pkt 14 w zw. z pkt 13 oraz ust. 7 i 8 ustawy Pzp, w związku z art. 14 ustawy Pzp i art. 

 Kc; (2) zarzut zaniechania wykluczenia Wykonawcy z postępowania na podstawie art. 

24 ust. 1 pkt 16 ustawy Pzp z powodu przedstawienia nieprawdziwych informacji i zatajenia 

faktu 

karalności 

prokurenta 

w 

oświadczeniu 

złożonym 

wraz 

z 

ofertą;  

(3) zarzut naruszenia art. 91 (bez konkretyzacji przepisu) w zw. z art. 2 pkt 5 oraz art. 24 ust. 

4  ustawy  Pzp  przez  wybór  oferty  niezgodnie  z  kryteriami  opisanymi  w  SIWZ,  która  nie  jest 

ofertą najkorzystniejszą i powinna być traktowana jak odrzucona  

– nie zostały potwierdzone jako zasadne. 

Ad 1. Naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 12 oraz pkt 14 w zw. z pkt 13 oraz ust. 7 i 8, w zw. 

z art. 14 ustawy Pzp i art. 109

 § 1 Kc, ze względu na zaniechanie wykluczenia Wykonawcy 

B.N.  we  wszystkich  częściach  postępowania,  mimo  że  wobec  osoby  będącej  prokurentem 

zachodzą 

przesłanki 

wykluczenia 

ze 

względu 

na 

popełnienie 

przestępstwa,  

o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 13, co zostało stwierdzone prawomocnym orzeczeniem 

sądu,  a  okres  zatarcia  czynu  nie  upłynął,  nie  przedstawiając  jednocześnie  dowodów,  

o których mowa w art. 24 (popr. Izby) ust. 8. 

Wskazane przepisy prawne stanowią:  

1. Art. 24:  

1) ust. 1 Pzp: Z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się: pkt 12) wykonawcę, 

który  nie  wykazał  spełniania  warunków  udziału  w postępowaniu  lub  nie  został 

zaproszony do negocjacji lub złożenia ofert wstępnych albo ofert, lub nie wykazał braku 

podstaw  wykluczenia;  pkt  14)  wykonawcę,  jeżeli  urzędującego  członka  jego  organu 

zarządzającego lub nadzorczego, wspólnika spółki w spółce jawnej lub partnerskiej albo 

komplementariusza  w  spółce  komandytowej  lub  komandytowo-akcyjnej  lub  prokurenta 

prawomocnie  skazano  za  przestępstwo,  o  którym  mowa  w  pkt  13;  pkt  13)  wymienia 

przestępstwa,  za  których  skazanie  prawomocnym  wyrokiem  wykonawcy  będącego 

osobą fizyczną następuje wykluczenie z postępowania;  

2) ust. 7 wskazuje okresy, przed których upływem od dnia zdarzenia występuje obowiązek 

wykluczenia wykonawcy z postępowania;  

3)  ust.  8  wskazuje  –  odnośnie  do  niektórych  przestępstw  –  na  możliwość  przedstawienia 

dowodów  na  to,  że  podjęte  przez  wykonawcę  środki  są  wystarczające  do  wykazania 

jego  rzetelności,  w  szczególności  udowodnienie  naprawienia  szkody  wyrządzonej 

przestępstwem lub przestępstwem skarbowym, zadośćuczynienie pieniężne za doznaną 

krzywdę  lub  naprawienie  szkody,  wyczerpujące  wyjaśnienie  stanu  faktycznego  oraz 

współpracę  z  organami  ścigania  oraz  podjęcie  konkretnych  środków  technicznych, 

organizacyjnych  i  kadrowych,  które  są  odpowiednie  dla  zapobiegania  dalszym 

przestępstwom  lub  przestępstwom  skarbowym  lub  nieprawidłowemu  postępowaniu 

wykonawcy. 

2.  Art.  14  ust.  1  Pzp  stanowi,  że  do  czynności  podejmowanych  przez  zamawiającego  

i  wykonawców  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  stosuje  się  przepisy  ustawy 

Kodeks cywilny, jeżeli  przepisy ustawy (Pzp) nie stanowią inaczej.  

3. Art. 109

 § 1  Kodeksu cywilnego – stosowany  w  zw.  z art. 14 ustawy Pzp – stanowi,  że 

prokura  jest  pełnomocnictwem  udzielonym  przez  przedsiębiorcę  podlegającego 

obowiązkowi  wpisu  do  rejestru  przedsiębiorców,  które  obejmuje  umocowanie  do 

czynności  sądowych  i  pozasądowych,  jakie  są  związane  z  prowadzeniem 

przedsiębiorstwa. 

W  stanie  faktycznym  sprawy  Wykonawca  B.N.,  której  oferta  została  wybrana  w  6. 

częściach  zamówienia  jako  najkorzystniejsza,  jest  przedsiębiorcą  będącym  osobą  fizyczną 

wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej R.P. (CEIDG), z 

ustanowionym  pełnomocnikiem  przedsiębiorcy  –  w  osobie  D.N.,  z  zakresem 

pełnomocnictwa:  „podpisywanie  umów  przetargowych”.  Czynności  objęte  pełnomocnictwem 

w 

zakresie 

CEIDG, 

to: 

„-zmiana 

wpisu, 

-wpis 

informacji  

o  zawieszeniu  wykonywania  działalności  gospodarczej,  -wpis  informacji  o  wznowieniu 

wykonywania  działalności  gospodarczej,  -wniosek  o  wykreślenie  wpisu  w  CEIDG,  

-prowadzenie spraw za pośrednictwem punktu kontaktowego.” 

Zgodnie  z  art.  14  ust.  1  ustawy  z  dnia  2  lipca  2004  r.  o  swobodzie  działalności 

gospodarczej  (Dz.  U.  z  2016  r.  poz.  1829,  z  późn.  zm.),  przedsiębiorca  może  podjąć 

działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do CEIDG albo po uzyskaniu wpisu 

do  rejestru  przedsiębiorców  w  Krajowym  Rejestrze  Sądowym.  Przepis  ust.  2  stanowi,  że 

wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi. 

W  art.  25  ust.  1  tej  ustawy  wskazano,  że  wpisowi  do  CEIDG  podlegają  dane 

pełnomocnika  upoważnionego  do  prowadzenia  spraw  przedsiębiorcy,  wraz  ze  wskazaniem 

zakresu  spraw,  które  obejmuje  dane  pełnomocnictwo,  o  ile  przedsiębiorca  udzielił 

pełnomocnictwa i zgłosił informację o jego udzieleniu we wniosku o wpis do CEIDG.  

Z  powyższego  wynika,  że  przedsiębiorca  będący  osobą  fizyczną  podejmujący 

działalność  gospodarczą  podlega  obligatoryjnemu  wpisowi  do  CEIDG.  Natomiast  dane 

pełnomocnika  mogą  być  wpisane  do  CEIDG,  o  ile  przedsiębiorca  udzielający 

pełnomocnictwa  zgłosił  informację  o jego  udzieleniu  we  wniosku  o  wpis  do  CEIDG.  Zatem, 

przedsiębiorca  udzielając  pełnomocnictwa  może  nie  zgłosić  danych  pełnomocnika  

i informacji o udzielonym pełnomocnictwie we wniosku o wpis do ewidencji i wówczas dane 

takiego  pełnomocnika  mimo  pełnomocnictwa,  nie  będą  wpisane  do  ewidencji.  Stąd  wpis 

danych  pełnomocnika  w  ewidencji  ma  charakter  informacyjny,  natomiast  podstawę 

umocowania pełnomocnika stanowi pełnomocnictwo udzielone przez przedsiębiorcę.   

Informacja  o  pełnomocniku  przedsiębiorcy  –  Dariuszu  Nowickim  upoważnionym  „do 

podpisywania  umów  przetargowych”  oraz  do  czynności  rejestrowych  przedsiębiorcy  

w  ewidencji,  zamieszczona  w  CEIDG,  nie  stanowi  potwierdzenia,  ani  podstawy  do 

wywiedzenia  wniosku,  że  pełnomocnik  jest  prokurentem  przedsiębiorcy  w  rozumieniu  art. 

 § 1 Kc. 

Prokura,  o  której  stanowi  przepis  art.  109

  Kc,  jest  szczególnym  rodzajem 

wyspecjalizowanego  pełnomocnictwa  przeznaczonego  dla  ściśle  określonego  rodzaju 

stosunków  prawnych.  O  wyodrębnieniu  prokury  z  przepisów  o  pełnomocnictwie 

zadecydowały  jej  szczególne  cechy:  ograniczony  zakres  zastosowania  do  czynności 

sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa oraz możliwość jej 

ustanowienia  tylko  przez  przedsiębiorcę  podlegającego  obowiązkowi  wpisu  do  rejestru 

przedsiębiorców  (Komentarz  do  Kodeksu  cywilnego,  Księga  pierwsza,  Część  ogólna, 

Stanisław Dmowski, Stanisław Rudnicki, wydanie 9, str. 473). 

Przepis art. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. 

U.  z  2016  r.  poz.  687,  z  późn.  zm.),  zwanym  dalej  „Rejestrem”  (zgodnie  art.  1  ust.  1  tej 

ustawy)  stanowi:  Rejestr  obejmuje  podmioty,  na  które  przepisy  ustaw  nakładają  obowiązek 

uzyskania wpisu do tego Rejestru.  

Wykaz  podmiotów  objętych  Rejestrem  przedsiębiorców  został  zamieszczony  w  art. 

36  ustawy  o  KRS,  stanowiącym,  że  przepisy  o  Rejestrze  przedsiębiorców  stosuje  się  do 

następujących  podmiotów:  2)  spółek  jawnych;  2a)  europejskich  zgrupowań  interesów 

gospodarczych; 3) spółek partnerskich; 4) spółek komandytowych; 5) spółek komandytowo-

akcyjnych;  6)  spółek  z  ograniczoną  odpowiedzialnością;  7)  spółek  akcyjnych;  7a)  spółek 

europejskich;  8)  spółdzielni;  8a)  spółdzielni  europejskich;  9)  przedsiębiorstw  państwowych; 

10)  instytutów  badawczych;  11)  przedsiębiorców  określonych  w  przepisach  o  zasadach 

prowadzenia  na  terytorium  Rzeczypospolitej  Polskiej  działalności  gospodarczej  w  zakresie 

drobnej  wytwórczości  przez  zagraniczne  osoby  prawne  i  fizyczne,  zwane  dalej 

„przedsiębiorstwami  zagranicznymi”;  12)  towarzystw  ubezpieczeń  wzajemnych;  12a) 

towarzystw  reasekuracji  wzajemnej;  13)  innych  osób  prawnych,  jeżeli  wykonują  działalność 

gospodarczą i podlegają obowiązkowi wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2; 

14)  oddziałów  przedsiębiorców  zagranicznych  działających  na  terytorium  Rzeczypospolitej 

Polskiej;  15)  głównych  oddziałów  zagranicznych  zakładów  ubezpieczeń;  16)  głównych 

oddziałów zagranicznych zakładów reasekuracji; 17) instytucji gospodarki budżetowej. 

W  zamkniętym  katalogu  podmiotów,  do  których  stosuje  się  przepisy  o  Rejestrze 

przedsiębiorców,  nie  wymieniono  przedsiębiorców  będących  osobami  fizycznymi, 

podlegających z mocy art. 14 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wpisowi 

do ewidencji działalności gospodarczej (CEIDG).  

Nie  ma  podstaw  w  przywołanych  wyżej  przepisach  ustaw  –  o  działalności 

gospodarczej  i  KRS,  by  uznać  na  podstawie  spornych  poglądów  w  doktrynie,  że 

pełnomocnik  osoby  fizycznej  prowadzącej  działalność  gospodarczą,  upoważniony  do 

wskazanych  w  informacji  spraw  –  podpisywania  umów  przetargowych  i  czynności 

rejestrowych w zakresie CEIDG – jest prokurentem w rozumieniu art. 109

 Kc. 

Obowiązek  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt 

12 ustawy Pzp jako wykonawcy, który nie wykazał braku podstaw do wykluczenia w związku 

ze  skazaniem  za  przestępstwo  wymienione  w  pkt  13  ust.  1  art.  24  ustawy,  dotyczy 

wykonawcy  będącego  osobą  fizyczną  skazanego  za  przestępstwo.  Z  kolei  przepis  art.  24 

ust. 1 pkt 14 ustawy Pzp dotyczy wykluczenia wykonawcy, jeżeli urzędującego członka jego 

organu  zarządzającego  lub  nadzorczego,  wspólnika  spółki  w  spółce  jawnej  lub  partnerskiej 

albo  komplementariusza  w  spółce  komandytowej  lub  komandytowo-akcyjnej  lub  prokurenta 

prawomocnie skazano za przestępstwo, o którym mowa w pkt 13. Jak wyżej wykazano brak 

jest  przesłanek  do  zakwalifikowania  pełnomocnika  D.N.  jako  prokurenta  wykonawcy,  o 

którym stanowi pkt 14. Poza ustaleniem, że pełnomocnik nie jest prokurentem w rozumieniu 

przepisu  art.  109

  Kc,  to  dodatkowo  zestawienie  przepisów  pkt  13  i  14  jednoznacznie 

wskazuje,  że  przesłanki  wykluczenia  wymienione  w  pkt  13  dotyczą  wykonawcy  będącego 

osobą fizyczną skazanego za przestępstwo, o którym mowa w tym punkcie, natomiast z pkt 

14 wynikają przesłanki wykluczenia wykonawcy skazanego za przestępstwo, o którym mowa 

w pkt 13, funkcjonującego w formie prawnej, w której występują: urzędujący członek organu 

zarządzającego 

lub 

nadzorczego, 

wspólnik 

spółki  

w  spółce  jawnej  lub  partnerskiej  albo  komplementariusz  w  spółce  komandytowej  lub 

komandytowo-akcyjnej lub prokurent.  

Przedstawione  w  uzasadnieniu  odwołania  stanowisko,  że

:  Wykładnia  powyższa 

oparta  na  językowej  interpretacji  przepisu  odpowiada  wykładni  autentycznej  przedstawionej  

w  uzasadnieniu  do  nowelizacji  Kodeksu  cywilnego  z  14  lutego  2003  r.  wskazującym,  że  - 

Projekt  rezygnuje  z  formuły,  zgodnie  z  którą  prokury  może  udzielić  tylko  spółka  handlowa, 

przyjmując - w art. 109

 § 1 -  że prokurentów mogą powoływać przedsiębiorcy podlegający 

obowiązkowi  wpisu  do  rejestru  przedsiębiorców,  zgodne  jest  ze  stanowiskiem  Izby  –

prokurentów  mogą  powoływać  przedsiębiorcy  podlegający  obowiązkowi  wpisu  do  rejestru 

przedsiębiorców,  natomiast  nie  mogą  przedsiębiorcy  będący  osobami  fizycznymi 

podlegający obowiązkowi wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. 

Ad  2.  Naruszenie  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Pzp  ze  względu  na  zaniechanie 

wykluczenia Wykonawcy B.N., mimo że wykonawca ten przedstawił nieprawdziwe informacje 

i zataił fakt konieczności wykluczenia z postępowania pomijając fakt karalności prokurenta w 

oświadczeniu złożonym wraz z ofertą. 

Przepis  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  Pzp  stanowi:  z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia wyklucza się wykonawcę, który w wyniku zamierzonego działania lub rażącego 

niedbalstwa  wprowadził  zamawiającego  w  błąd  przy  przedstawieniu  informacji,  że  nie 

podlega  wykluczeniu,  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  obiektywne  

i niedyskryminacyjne kryteria, zwane dalej „kryteriami selekcji”, lub który zataił te informacje 

lub nie jest w stanie przedstawić wymaganych dokumentów. 

W  dokumencie  złożonym  z  ofertą  -  JEDZ  Część  III:  Podstawy  wykluczenia.  

A:  Podstawy  związane  z  wyrokami  skazującymi  za  przestępstwo.  Podstawy  związane  

z  wyrokami  skazującymi  za  przestępstwo  na  podstawie  przepisów  krajowych  stanowiących 

wdrożenie podstaw określonych w art. 57 ust. 1 wspomnianej dyrektywy:  

Na  pytanie:  Czy  w  stosunku  do  samego  wykonawcy  bądź  jakiejkolwiek  osoby  będącej 

członkiem  organów  administracyjnych,  zarządzających  lub  nadzorczych  wykonawcy,  lub 

posiadającej w przedsiębiorstwie wykonawcy uprawnienia do reprezentowania, uprawnienia 

decyzyjne lub kontrolne, wydany został prawomocny wyrok z jednego z wyżej wymienionych 

powodów, orzeczeniem sprzed najwyżej pięciu lat lub w którym okres wykluczenia określony 

bezpośrednio  w  wyroku  nadal  obowiązuje?,  Wykonawca  B.N.  odpowiedział  „Nie”, 

zaznaczając odpowiedź następująco: „[] Tak [x] Nie”.  

Odwołujący  powołał  się  w  odwołaniu  na  art.  288  Traktatu  o  funkcjonowaniu  Unii 

Europejskiej 

Moc  wiążąca  rozporządzeń,  dyrektyw,  decyzji,  zaleceń  i  opinii  –  wskazujący 

moc wiążącą Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 

r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej  dyrektywę  2004/18/WE,  Artykuł  57  - 

Podstawy  wykluczenia,  ust.  1  podany  we  wskazanej  wyżej  części  III  A  dokumentu  JEDZ,  

o treści: 1. Instytucje zamawiające wykluczają danego wykonawcę z udziału w postępowaniu 

o udzielenie zamówienia, gdy stwierdzą – po weryfikacji przeprowadzonej zgodnie z art. 59, 

60 oraz 61 – lub gdy w inny sposób zdobyły informację, że w stosunku do tego wykonawcy 

wydany  został  prawomocny  wyrok  z  powodu  dopuszczenia  się  jednego  z  następujących 

czynów: opisanych w punktach oznaczonych literami: a) - f). 

Dalsza  część  ust.  1  brzmi:  Obowiązek  wykluczenia  wykonawcy  ma  zastosowanie  również  

w  przypadku,  gdy  osoba  skazana  prawomocnym  wyrokiem  jest  członkiem  organów 

administracyjnych,  zarządzających  lub  nadzorczych  tego  wykonawcy  lub  posiada  w  tych 

organach uprawnienia do reprezentowania, uprawnienia decyzyjne lub kontrolne. 

Zarzut  –  przedstawienia  nieprawdziwych  informacji  i  zatajenia  faktu  konieczności 

wykluczenia z postępowania pomijając fakt karalności prokurenta w oświadczeniu złożonym 

wraz z ofertą – dotyczy wpisania w dokumencie JEDZ odpowiedzi przeczącej (Nie), przez co 

Wykonawca  B.N.  zaprzeczyła  skazaniu  –  jakiejkolwiek  osoby  będącej  członkiem  organów 

administracyjnych,  zarządzających  lub  nadzorczych  wykonawcy,  lub  posiadającej  

w przedsiębiorstwie wykonawcy uprawnienia do reprezentowania, uprawnienia decyzyjne lub 

kontrolne,  wydany  został  prawomocny  wyrok  z  jednego  z  wyżej  wymienionych  powodów, 

orzeczeniem  sprzed  najwyżej  pięciu  lat  lub  w  którym  okres  wykluczenia  określony 

bezpośrednio w wyroku nadal obowiązuje.  

Odwołujący  utrzymywał,  że  pełnomocnik  D.N.  jest  tą  osobą  –  jak  wskazał  

w odwołaniu zarzut (2) prokurentem, w uzasadnieniu odwołania (str. 5 drugi akapit od góry) 

pełnomocnikiem przedsiębiorcy – która posiada uprawnienia do reprezentowania wykonawcy 

w rozumieniu opisu zamieszczonego w polu 3 Część III A dokumentu JEDZ. 

Izba  nie  podzieliła  stanowiska  odwołującego,  gdyż  obowiązek  wskazania 

prawomocnego  skazania  przez  odpowiedź  twierdzącą  dotyczy  osoby  skazanej 

prawomocnym wyrokiem będącej członkiem organów administracyjnych, zarządzających lub 

nadzorczych wykonawcy lub posiadającej w tych organach uprawnienia do reprezentowania, 

uprawnienia decyzyjne lub kontrolne. 

Z  postępowania  dowodowego  przeprowadzonego  w  toku  rozprawy  wynika,  że 

pełnomocnik  Wykonawcy  nie  jest  członkiem  organów  przedsiębiorcy  będącego  osobą 

fizyczną, nie posiada też uprawnień do reprezentowania w takich organach. 

Pełnomocnictwo ze wskazanym w ewidencji działalności gospodarczej zakresem, nie 

stanowi uprawnienia do reprezentowania w organach administracyjnych, zarządzających lub 

nadzorczych wykonawcy. 

Na podstawie powyższego Izba uznała, że odpowiedzi „Nie” w trzecim polu Części III 

A dokumentu JEDZ (str. 6), nie można zakwalifikować jako przedstawienie nieprawdziwych 

informacji i zatajenie faktu konieczności wykluczenia z postępowania przez pominięcie faktu 

karalności prokurenta. 

Ad  3.  Naruszenie  art.  91  w  zw.  z  art.  2  pkt  5  oraz  art.  24  ust.  4  ustawy  Pzp, 

polegające  na  wyborze  oferty  niezgodnie  z  kryteriami  opisanymi  w  SIWZ.  Zamawiający 

wybrał ofertę, która nie jest najkorzystniejszą i powinna być traktowana jak odrzucona. 

Przepis  art. 2  ustawy  Pzp  stanowi: Ilekroć  w  ustawie  jest  mowa  o:  5) 

najkorzystniejszej  ofercie  –  należy  przez  to  rozumieć  ofertę:  a)  która  przedstawia 

najkorzystniejszy  bilans  ceny  lub  K.tu  i  innych  kryteriów  odnoszących  się  do  przedmiotu 

zamówienia  publicznego  w  szczególności  w  przypadku  zamówień  w  zakresie  działalności 

twórczej lub naukowej, których przedmiotu nie można z góry opisać w sposób jednoznaczny 

i wyczerpujący lub która najlepiej spełnia kryteria inne niż cena lub K.t, gdy cena lub K.t jest 

stała albo b) z najniższą ceną lub K.tem, gdy jedynym kryterium oceny jest cena lub K.t. 

Przepis art. 91 ust. 1 Pzp stanowi: Zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na 

podstawie kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.  

Z kolei art. 24 ust. 4 ustawy wskazuje następująco: Ofertę wykonawcy wykluczonego 

uznaje się za odrzuconą.  

Odwołujący  nie  przedstawił  w  odwołaniu  uzasadnienia  zarzutu,  nie  wykazał 

niezgodnego  wyboru  oferty  z  kryteriami  oceny  ofert.  Skoro  wykonawca  nie  podlega 

wykluczeniu, brak jest podstaw do uznania jego oferty za odrzuconą. 

Mając  na  uwadze  powyższe,  Izba  oddaliła  odwołanie  na  podstawie  art.  192  ust.  1 

ustawy Pzp. 

O  K.tach  postępowania  odwoławczego  Izba  orzekła  na  podstawie  art.  192  ust.  9  

i  10  ustawy  Pzp  stosownie  do  jego  wyniku,  z  uwzględnieniem  przepisów  rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  K.tów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). 

 Izba  zaliczyła  do  K.tów  postępowania  odwoławczego  wpis  uiszczony  przez 

odwołującego w kwocie 15 000 zł. 

  Przewodniczący: ………………………… 

Członkowie:          ………………………..

       ……………………......