KIO 43/17 WYROK dnia 18 stycznia 2017 r.

KIO 43/17 

Sygn. akt: KIO 43/17

WYROK 

z dnia 18 stycznia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Protokolant:          

Adam Skowroński 

 
po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  18  stycznia  2017  r.  w  Warszawie  odwołania 
wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  3  stycznia  2017  r.  przez 
wykonawcę  PORR  Polska  Construction  S.A.,  ul.  Hołubcowa  123,  02-854  Warszawa  
w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Gminę  Miasto  Częstochowa,  ul.  Śląska  11/13,  

42-217 Częstochowa 

orzeka: 

1.  uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  dokonanie  modyfikacji  treści  specyfikacji 

istotnych  warunków  zamówienia,  poprzez  doprecyzowanie  opisu  kryterium  oceny  ofert: 
„Rozwiązania funkcjonalno-użytkowe” w sposób, który zapewni ocenę ofert w tym kryterium 
z  poszanowaniem  zasad  równego  traktowania  wykonawców,  uczciwej  konkurencji, 
proporcjonalności  i  przejrzystości,  o  których  mowa  w  art.  7  ust.  1  ustawy  z  dnia  
29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 2164 z późn. zm.),        
 

2.  kosztami  postępowania  obciąża  Gminę  Miasto  Częstochowa,  ul.  Śląska  11/13,  

42-217 Częstochowa i: 

KIO 43/17 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr 

(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez PORR Polska 

Construction  S.A.,  ul.  Hołubcowa  123,  02-854  Warszawa  tytułem  wpisu  od 

odwołania, 
 

zasądza  od  Gminy  Miasta  Częstochowa,  ul.  Śląska  11/13,  42-217 

Częstochowa  na rzecz  PORR  Polska  Construction  S.A.,  ul.  Hołubcowa  123, 

02-854  Warszawa  kwotę    23  600  zł  00  gr  (słownie:  dwadzieścia  trzy  tysiące 

sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty postępowania odwoławczego 

poniesione z tytułu wpisu od odwołania.  

KIO 43/17 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 2164 z późn. zm.) na niniejszy wyrok w terminie 7 dni od 
dnia  jego  doręczenia  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Częstochowie. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

KIO 43/17 

U z a s a d n i e n i e 

W  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  prowadzonym  przez  Gminę 

Miasto Częstochowa ul. Śląska 11/13, 42-217 Częstochowa (dalej  „zamawiający”) w trybie 
przetargu  nieograniczonego  pn.  „Zaprojektowanie  i  wykonanie  obiektu  sportowo-

rekreacyjnego  „Park  Wodny"  w  Częstochowie  przy  ul.  Dekabrystów  45  w  zakresie 

umożliwiającym  uzyskanie,  zgodnie  z  przepisami  Prawa  budowlanego,  pozwolenia  na 

użytkowanie", ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nr 2016/S 249-456884    

z  dnia  24  grudnia  2016  r.  wykonawca  PORR  Polska  Construction  S.A.    z  siedzibą                                 
w  Warszawie  (dalej  „odwołujący”)  złożył  odwołanie  wobec  treści  specyfikacji  istotnych 
warunków  zamówienia  (dalej  „SIWZ"),  w  szczególności  wobec  niejednoznacznego                                       
i niewyczerpującego opisu  kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze 
oferty  oraz  niejednoznacznego  i  niezrozumiałego  opisu  sposobu  oceny  spełniania  przez 
wykonawców  kryteriów  oceny  ofert,  co  uniemożliwia  obiektywną  ocenę  ofert  i  zachowanie 
uczciwej konkurencji oraz zasady przejrzystości. 

Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu naruszenie art. 36 ust. 1 pkt 13 ustawy  z dnia 

29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 2164 z późn. zm.) 
[dalej  „ustawa  Pzp”]  w  zw.  z  art.  91  ust.  1  i  2d  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  poprzez 
ustanowienie  sposobu  oceny  jednego  z  trzech  kryteriów  oceny  ofert  –  kryterium 
„Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe"  (pkt  13  ppkt  2)  SIWZ,  str.  14  i  15  SIWZ)  w  sposób 
bardzo  nieprecyzyjny,  niejednoznaczny  i  podlegający  subiektywnej  ocenie  zamawiającego, 
dający  mu  znaczną  swobodę  arbitralnej  oceny  w  ramach  tego  kryterium,  a  jednocześnie  
w sposób niepozwalający wykonawcom na ustalenie dokładnych kryteriów, jakimi powinni się 
oni kierować przygotowując jak najkorzystniejszą ofertę, co w konsekwencji prowadzi także 
do  naruszenia  zasad  uczciwej  konkurencji  oraz  równego  traktowania  wykonawców  oraz 
zasady przejrzystości. 

Odwołujący wniósł o: 

1.  rozpatrzenie odwołania i jego uwzględnienie, 
2.  dopuszczenie  i  przeprowadzenie  dowodu  z  dokumentacji  postępowania  na 

okoliczności wskazane odwołaniem, 

3.  nakazanie zamawiającemu dokonanie zmiany treści SIWZ w zakresie opisu sposobu 

oceny kryterium „Rozwiązania funkcjonalno-użytkowe" (pkt 13 ppkt 2) SIWZ, str. 14                     
i  15  SIWZ),  poprzez  dokonanie  czynności  jednoznacznego  i  wyczerpującego  opisu 
kryterium  oraz  precyzyjnego  i  jednoznacznego  wskazania  obiektywnego  sposobu                      
i  zasad  dokonywania  oceny  ofert  w  ramach  tego  kryterium  lub  alternatywnie                              
o rezygnację z jego zastosowania, 

KIO 43/17 

4.  zasądzenie  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego  kosztów  postępowania 

odwoławczego,  w  tym  kosztów  doradztwa  prawnego,  według  norm  przepisanych                         
i zgodnie z fakturą przedstawioną przez odwołującego na rozprawie. 
 

Odwołujący podał, że w zakresie zamówienia przewiduje się:  

• 

wykonanie  dokumentacji  projektowej  obiektu  sportowo-rekreacyjnego  „Park  Wodny" 
(w  tym:  ostatecznej  koncepcji  architektoniczno-budowlanej)  wraz  z  infrastrukturą 
techniczną,  parkingami,  drogami  wewnętrznymi  oraz  zagospodarowaniem  terenu                
w  zakresie umożliwiającym uzyskanie pozwolenia na budowę oraz wykonanie robót 
budowlanych, 

• 

wykonanie  zaprojektowanych  obiektów  w  zakresie  umożliwiającym  uzyskanie, 
zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, pozwolenia na ich użytkowanie. 

Odwołujący  podał  także,  że  zgodnie  z  pkt.  6.21  ppkt  2  SIWZ  (Dokumenty;  które 

wykonawcy  muszą  złożyć  w  ofercie)  do  oferty  wykonawca  winien  załączyć:  „Koncepcję 

architektoniczną  spełniającą  wymagania  zawarte  w  Programie  Funkcjonalno-  Użytkowym 

zawierającą 

koncepcję 

funkcjonalno-użytkową 

obejmującą 

uproszczony 

projekt 

zagospodarowania  terenu,  schematyczne  rzuty  kondygnacji  z  uwzględnieniem  wszystkich 

pomieszczeń,  schematyczne  przekroje  charakterystyczne  oraz  zawartość  bryły  obiektu  na 

podstawie rzutów i charakterystycznych przekrojów. Należy przedstawić założenia koncepcji               

i wykazać ich zgodność z zapisami Programu. Funkcjonalno-Użytkowego (PFU).” 

Wskazał,  że  zgodnie  z  pkt.  13  SIWZ  „Kryteriami  wyboru  oferty  najkorzystniejszej 

będą: 

cena ryczałtowa brutto (C) - 60%. 

rozwiązania funkcjonalno-użytkowe (F) - 20%; 

zmniejszenie kosztów eksploatacji (K) - 20%. 

Uzupełnił,  że  w  zakresie  kryterium  rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe  zamawiający 

określił następujący sposób oceny oferty:  
„Ad.  2)  Kryterium  „Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe"  będzie  oceniane  na  podstawie 

załączanej  do  oferty  koncepcji  funkcjonalno-użytkowej  obejmującej  uproszczony  projekt 

zagospodarowania  terenu,  schematyczne  rzuty  kondygnacji  z  uwzględnieniem  wszystkich 

pomieszczeń,  schematyczne  przekroje  charakterystyczne  oraz  zawartość  bryły  obiektu  na 

podstawie rzutów i charakterystycznych przekrojów. Należy przedstawić założenia koncepcji              

i wykazać ich zgodność z zapisami Programu Funkcjonalno-Użytkowego (PFU). 

Zasady przydzielania punktów przez członków komisji będą następujące: 

rozwiązania uznane za bardzo dobre: 51-100 pkt; 

KIO 43/17 

rozwiązania uznane za dobre: 11-50 pkt; 

rozwiązania uznane za dostateczne: 1-10 pkt; 

rozwiązania uznane za niedostateczne: 0 pkt 

ilość punktów w tym kryterium zostanie obliczona według wskazanego wzoru. 
 

Na potwierdzenie wskazanych informacji załączył SIWZ. 

Odwołujący stwierdził, że zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 13 ustawy Pzp, SIWZ zawiera 

nie tylko opis oraz znaczenie (wagę) kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy 
wyborze oferty najkorzystniejszej w postępowaniu, ale powinien też zawierać opis sposobu 
oceny  ofert.  Jednocześnie  –  podniósł  odwołujący  –  zgodnie  z  art.  91  ust.  2d  ustawy  Pzp 
zamawiający  winien  określić  kryteria  oceny  ofert  w  sposób  jednoznaczny  i  zrozumiały, 
umożliwiający sprawdzenie informacji przedstawianych przez wykonawców. 

Uznał,  że  zadanie  to  wydaje  się  dosyć  proste  w  przypadku  kryterium  ceny,  gdzie 

zamawiający posługuje się wzorem matematycznym zapewniającym proporcjonalność oceny 
w stosunku do wartości wskazanej w ofercie wykonawcy, natomiast w przypadku kryteriów 
takich jak „jakość” zamawiający powinien wskazać, jakie parametry czy cechy będą oceniane 
w danym kryterium jako bardziej korzystne. 

Wskazał,  że  na  gruncie  dyrektywy  2014/24/UE  z  dnia  26  lutego  2014  r.  w  sprawie 

zamówień  publicznych  podkreśla  się,  iż  zamówienia  powinny  być  udzielane  na  podstawie 
obiektywnych 

kryteriów 

zapewniających 

przestrzeganie 

zasad 

przejrzystości, 

niedyskryminacji  i  równego  traktowania,  z  myślą  o  zagwarantowaniu  obiektywnego 
porównania relatywnej wartości ofert, tak aby ustalić – w warunkach efektywnej konkurencji –  
która  z  ofert  jest  najkorzystniejsza  ekonomicznie.  Jednocześnie,  wywodził  odwołujący,  aby 
zagwarantować  przestrzeganie  zasady  równego  traktowania  przy  udzielaniu  zamówień, 
zamawiający  jest  zobowiązany  do  zapewnienia  niezbędnej  przejrzystości,  by  umożliwić 
wszystkim  oferentom  otrzymywanie  wystarczających  informacji  na  temat  kryteriów                            
i  warunków,  które  zostaną  zastosowane  przy  podejmowaniu  decyzji  o  udzieleniu 
zamówienia,  a  wybrane  kryteria  udzielenia  zamówienia  nie  powinny  przyznawać 
zamawiającemu  nieograniczonej  swobody  wyboru  oraz  powinny  zapewniać  możliwość 
efektywnej  i  uczciwej  konkurencji,  a  także  powinny  im  towarzyszyć  rozwiązania,  które 
pozwalają na skuteczną weryfikację informacji przedstawianych przez oferentów. 
 

W ocenie odwołującego, będący przedmiotem zaskarżenia opis sposobu oceny ofert 

pod  względem  kryterium  „Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe"  został  opisany  przez 
zamawiającego  w  sposób  naruszający  fundamentalne  zasady  postępowania  o  udzielenie 
zamówienia publicznego, wskazane powyżej. 
 

Podniósł,  że  zamawiający  opisując  sposób  oceny  oferty  w  kryterium  „Rozwiązania 

funkcjonalno-użytkowe"  zaznaczył  jedynie,  iż  przedmiotem  oceny  w  tym  kryterium  będzie 

KIO 43/17 

przygotowana  przez  wykonawcę  i  załączona  do  oferty  koncepcja  funkcjonalno-użytkowa 
obejmująca uproszczony projekt zagospodarowania terenu, schematyczne rzuty kondygnacji 
z uwzględnieniem wszystkich pomieszczeń, schematyczne przekroje charakterystyczne oraz 
zawartość bryły obiektu na podstawie rzutów charakterystycznych przekrojów oraz zażądał, 
aby  wykonawca  przedstawił  założenia  koncepcji  i  wykazał  ich  zgodność  z  zapisami 
Programu Funkcjonalno-Użytkowego (PFU). 
 

Wątpliwości  odwołującego,  będące  powodem  wniesienia  odwołania  stanowi                                

w  szczególności  opis  sposobu  przyznawania  przez  zamawiającego  punktów  w  kryterium 

„Rozwiązania funkcjonalno-użytkowe" 

Zaznaczył,  iż  załączona  do  oferty  koncepcja  architektoniczna  musi  spełniać 

wymagania  zawarte  w  Programie  Funkcjonalno-Użytkowym  („PFU")  (pkt.  6.21  SIWZ), 
jednocześnie wykonawcy muszą wykazać zgodność koncepcji z wymaganiami określonymi 
w PFU, który określa wymagania zarówno funkcjonalne (np. zestawienia pomieszczeń i ich 
powierzchni) oraz użytkowe (np. poprzez wskazanie parametrów urządzeń i  instalacji).  

Podniósł, że przy tak sformułowanych wymaganiach PFU nie jest jednak jasne, jakie 

parametry będą podlegać ocenie w ramach kryterium „Rozwiązania funkcjonalno-użytkowe". 
Podniósł,  że  zamawiający  nie  wskazał  w  SIWZ,  jakie  parametry/rozwiązania  wskazane                  
w PFU lub wykraczające poza PFU są dla niego istotne, pożądane lub preferowane, a tym 
samym  nie  jest  wiadome,  które  z  rozwiązań  zostaną  uznane,  przykładowo,  za  „bardzo 

dobre", a które za „dostateczne". 

Zwrócił  uwagę,  że  w  opisie  kryterium  „Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe'’  pojawia 

się  stwierdzenie,  iż  w  przypadku  zaoferowania  rozwiązania,  które  zostanie  uznane  za 

„niedostateczne" wykonawca otrzyma 0 pkt w tym kryterium, co budzi wątpliwości, ponieważ 

nie  pozwala  na  jednoznaczne  stwierdzenie,  czy  „rozwiązanie  niedostateczne"  jest 
rozwiązaniem niezgodnym z PFU (co powinno co do zasady prowadzić do odrzucenia oferty 
danego  wykonawcy)  czy  może  chodzi  tu  o  rozwiązania,  które  nie  wykraczają  poza 
rozwiązania określone w PFU i nie stanowią dla zamawiającego „wartości dodanej". 
 

Ocenił  dokonanie  oceny  w  kryterium  „Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe"  na 

podstawie 

„koncepcji 

funkcjonalno-użytkowej 

obejmującej 

uproszczony 

projekt 

zagospodarowania  terenu,  schematyczne  rzuty  kondygnacji  z  uwzględnieniem  wszystkich 

pomieszczeń,  schematyczne  przekroje  charakterystyczne  oraz  zawartość  bryły  obiektu  na 

podstawie  rzutów  i  charakterystycznych  przekrojów”,  za  wysoce  wątpliwe,  a  nawet 

niemożliwe,  uznając  dokonanie  oceny  rozwiązań  funkcjonalno-użytkowych  na  podstawie 
schematów,  rzutów  lub  przekrojów  (w  szczególności,  że  szczegółowe  rozwiązania  będą 
projektowane dopiero na etapie realizacji zamówienia), bez wskazania przez zamawiającego 
wariantów  rozwiązań  lub  jednoznacznego  określenia  jakie  rozwiązania  są  pożądane                          
i preferowane, a tym samym pozwolą na uzyskanie maksymalnej oceny w tym kryterium. 

KIO 43/17 

Stanął  na  stanowisku,  że  ocena  przez  zamawiającego  proponowanych  przez 

wykonawcę rozwiązań na zasadzie „rozwiązania uznane bardzo dobre / dobre / dostateczne 

/  niedostateczne",  bez  jednoznacznego  i  precyzyjnego  wskazania,  jakie  konkretnie 

rozwiązania mogą taką ocenę uzyskać, powoduje, że wykonawcy muszą się domyślać jakie 
rozwiązania  zamawiającemu  się  spodobają,  a  jakie  nie,  a  jednocześnie  prowadzi  do 
całkowicie arbitralnej i nieweryfikowalnej przez wykonawcę (lub Krajową Izbę Odwoławczą) 
oceny ofert. 
 

Podniósł,  że  opis  kryterium  stosowanego  przez  zamawiającego  powinien  być 

maksymalnie  szczegółowy  jednoznaczny  i  pełny,  gdyż  ma  on  wpływ  na  sposób  mierzenia 
stopnia  spełniania  przez  ofertę  preferencji  zamawiającego  wyrażonej  w  postaci  danego 
kryterium,  co  oznacza  że  zamawiający  powinien  informować  o  systemie  punktacji  jaki 
zostanie przyjęty do oceny ofert, podając nie tylko w sposób precyzyjny liczbę punktów, jaką 
można  osiągnąć  w  każdym  z  kryteriów,  ale  również  o  sposobie,  w  jaki  będą  one 
przydzielane.  Uzupełnił,  że  opis  sposobu  dokonywania  oceny  ofert  w  ramach  kryterium 
powinien  być  na  tyle  precyzyjny,  by  umożliwił  merytoryczne  rozstrzygnięcie  „wyższości" 
jednej  oferty  nad  drugą  oraz  winien  zapewniać  obiektywną  ocenę  oraz  porównywalność 
złożonych  ofert,  dając  tym  samym  wykonawcom  (oraz  Krajowej  Izbie  Odwoławczej) 
możliwość  weryfikacji  prawidłowości  czynności  dokonanych  przez  zamawiającego                           
i polegających na ocenie i wyborze oferty najkorzystniejszej. 
 

Stwierdził,  że  opis  kryterium  „Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe"  nie  spełnia 

powyższych  wymagań  wynikających  z  przepisów  ustawy  Pzp,  ponieważ  opisany  w  pkt.  13 
SIWZ  sposób  badania  ofert  w  kryterium  „Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe”  jest 
niejednoznaczny i nieprecyzyjny. Zaznaczył, że z uwagi na fakt, iż zamawiający posłużył się 
do  opisu  sposobu  oceny  pojęciami  nieostrymi,  tj.  „rozwiązania  uznane  za  bardzo 

dobre/dobre/dostateczne/niedostateczne"  występuje  znaczące  ryzyko  podjęcia  przez 

zamawiającego  arbitralnej  i  nieweryfikowalnej  decyzji  co  do  sposobu  uznania  danych 
rozwiązań za spełniające oczekiwania zamawiającego, a tym samym arbitralnego przyznania 
punktacji w tym kryterium. 
 

Podniósł,  że  punkty  będą  przyznawane  przez  poszczególnych  członków  komisji 

przetargowej,  co  jest  równoznaczne  z  faktem,  że  o  lepszej  lub  gorszej  ocenie  rozwiązań 
zaproponowanych  przez  wykonawcę  decydować  będzie  subiektywne  odczucie  osób 
wchodzących  w  skład  komisji  przetargowej;  im  mniej  precyzyjny  jest  opis  oceny  kryterium                    
i  przyznawania punktacji, tym bardziej rozbieżne mogą być oceny poszczególnych członków 
komisji  przetargowej,  w  szczególności,  że  zamawiający  nie  stosuje  w  opisie  kryterium 
jakiejkolwiek  skali,  wskazania  minimalnej  ilości  lub  parametrów,  jakie  ma  wykonawca 
osiągnąć  lub  przekroczyć  by  liczyć  na  zdobycie  wyższej  ilości  punktów.  Uznał,  że  nie  ma 
wobec  tego  możliwości,  aby  przy  tak  sformułowanych  kryteriach  oceny  ofert,  każdy 

KIO 43/17 

wykonawca,  czy  też  członek  komisji  przetargowej,  mógł  interpretować  je  w  jednakowy 
sposób.  Stwierdził,  że  różnice  w  ocenach  powinny  być  zminimalizowane,  poprzez 
wystarczająco  precyzyjne  opisanie  kryteriów  na  etapie  opracowywania  SIWZ  oraz  poprzez 
obowiązek  wyczerpującego  uzasadnienia  przyznanych  ocen,  z  odniesieniem  oferowanych 
rozwiązań do oczekiwań zamawiającego. 
 
 

Zauważył,  iż  przy  konstruowaniu  kryterium  oceny,  co  do  którego  zachodzi  bardzo 

duża  niepewność  albo  możliwość  wyrażania  wielu  odmiennych  poglądów,  konieczne  jest 
zachowanie  dużej  ostrożności  oraz  należytej  staranności;  sposób  oceny  ofert  w  każdym 
kryterium powinien być tak skonstruowany, aby zapewniał obiektywną ocenę złożonych ofert, 
co  oznacza,  że  do  minimum  powinien  być  ograniczony  wpływ  subiektywnych  odczuć                              
i preferencji członków komisji przetargowej. 
 
 

Odwołując  się  do  zasad  przejrzystości,  równego  traktowania  wykonawców  oraz 

uczciwej  konkurencji,  wskazał,  że  opis  sposobu  oceny  ofert  powinien  zapewniać 
porównywalność  złożonych  ofert  tak,  aby  dawać  możliwość  weryfikacji  prawidłowości 
dokonuje oceny (powołał się na wyrok KIO z 14 sierpnia 2013 r., sygn. KIO 1819/13).  
 

Ocenił,  że  przygotowany  przez  zamawiającego  opis  sposobu  oceny  kryterium 

„Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe”  uniemożliwią  weryfikację  takiej  oceny  oraz  narusza 

zasadę, zgodnie z którą opis sposobu oceny ofert powinien być transparentny i czytelny dla 
wykonawców przed terminem składania ofert, tak aby mogli świadomie podjąć decyzję co do 
jej  elementów  oraz  znając  oczekiwania  zamawiającego,  przygotować  ofertę  w  taki  sposób, 
aby uzyskać jak najwięcej punktów. 
 
 

Uznał,  że  w  świetle  powyższego,  zamawiający  powinien  dokładnie  określić,  za  co                        

i w jakiej liczbie będzie przyznawał punkty i jakie konkretnie rozwiązania, określone w PFU, 
będą  punktowane  w  ramach  kryterium  „Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe",  a  nie 
poprzestać  jedynie  na  lakonicznym  i  nieostrym  stwierdzeniu,  że  punkty  będą  przyznawane 
za rozwiązania „uznane za bardzo dobre, dobre, dostateczne lub niedostateczne”. 
 

Podkreślił,  iż  zasady  przyznawania  punktacji  w  ramach  kryterium  „Rozwiązania 

funkcjonalno-użytkowe", 

określono  w  sposób  bardzo  lakoniczny,  nieprecyzyjny                                      

i  niejednoznaczny,  zapewniający  w  praktyce  zamawiającemu  prawie  nieograniczoną 
swobodą interpretacyjną i pozwalające dokonywać oceny ofert w sposób arbitralny. 
 

Stwierdził,  że  w  oparciu  o  obecną  treść  SIWZ  nie  jest  wstanie  stwierdzić,  jakie  są 

rzeczywiste  oczekiwania  zamawiającego,  co  do  przygotowania  koncepcji  funkcjonalno-
użytkowej, a w szczególności, jakie elementy/rozwiązania zawarte w koncepcji oraz na jakich 
zasadach  będą  punktowane,  co  powoduje  istotne  ryzyko,  że  każdy  z  wykonawców 

KIO 43/17 

ubiegających  się  o  przedmiotowe  zamówienie  w  inny  sposób  odczyta  oczekiwania 
zamawiającego,  a  w  konsekwencji  koncepcje  złożone  wraz  z  ofertami  będą 
nieporównywalne, co zaburzy wyniki ich oceny.  
 

Co  istotniejsze  jednak,  wywodził  odwołujący,  z  postanowień  SIWZ  nie  wynika                                

w  żaden  sposób  jakie  konkretnie  elementy  i  rozwiązania  koncepcji  zamawiający  będzie 
oceniał oraz jakie wymagania winny zostać spełnione, aby dane rozwiązanie zostało uznane 
przez  zamawiającego za rozwiązanie bardzo dobre/dobre/dostateczne lub  „niedostateczne” 
jak również na jakiej zasadzie zostaną przyznane punkty w danym kryterium. 
 

Jako  dodatkową  niewiadomą  wskazał  sposób  przyznania  przez  zamawiającego 

punktów w ramach kwalifikacji danego rozwiązania – przykładowo, zgodnie z opisem oceny 
za  „rozwiązania uznane  za bardzo dobre" zamawiający przyzna od 51 do 100 pkt., ale nie 
jest jednak jasne, jakie czynniki  będą  decydować  o  przyznaniu  za  „rozwiązania  uznane  za 

bardzo dobre" 51 pkt., a za jakie rozwiązania (również uznane za bardzo dobre) wykonawca 

będzie mógł otrzymać niemal dwa razy więcej punktów, tj. 100. 
 
 

Podsumował,  że  z  powyższych  względów  opis  dokonywania  oceny  w  kryterium 

„Rozwiązania funkcionalno-użytkowe" wymaga doprecyzowania i uszczegółowienia, tak aby 

każdy z wykonawców nie miał żadnych wątpliwości jakie elementy, czynniki czy rozwiązania 
będą podlegały punktacji oraz w jakiej skali. 
 
 

Zdaniem odwołującego zamawiający powinien mieć również na uwadze, że głównym 

celem wykonawcy sporządzającego ofertę jest takie dostosowanie treści oferty do SIWZ, aby 
oferta  spełniała  w  sposób  najpełniejszy  warunki  i  kryteria  zawarte  w  specyfikacji,  aby                      
w  efekcie  oferta  została  wybrana  jako  najkorzystniejsza;  zamawiający,  posiadając  te  dane 
musi  je  przekazać  wykonawcom  tak,  aby  w  takich  samych  warunkach  mogli  sformułować 
swoje  oferty.  Zamawiający  musi  dzielić  się  swoimi  założeniami  z  wykonawcami                              
w  specyfikacji,  a  nie  zachowywać  tej  wiedzy  tylko  dla  siebie  (powołał  się  na  wyrok  KIO                
z dnia 18 czerwca 2012 r., sygn. KIO 1133/12). 

Przytoczy następujące wyroki: 

• 

Wyrok  KIO  z  dnia  23  kwietnia  2015  r.,  sygn.  KIO  712/15:  „kryteria  oceny  ofert 

powinna  cechować:  zgodność  z  zasadami  przejrzystości,  niedyskryminacji,  równego 

traktowania  oraz  gwarancja,  ze  oferty  są  oceniane  w  warunkach  efektywnej 

konkurencji.  Opis  stosowania  kryteriów  oceny  ofert  powinien  być  jednoznaczny, 

czytelny i niepozostawiający swobody interpretacji". 

• 

Wyrok KIO z dnia 21 lipca 2014 r., sygn. KIO 1389/14: „W sytuacji gdy zamawiający 

decydują się na wprowadzenie w ramach kryterium oceny ofert, kryteriów innych niż 

cena, kryteria takie musza być szczegółowo opisane wraz z podaniem w jaki sposób 

KIO 43/17 

nastąpi ocena treści oferty przy ich  zastosowaniu. Sposób oceny ofert powinien być 

tak skonstruowany, aby zapewniał obiektywną ocenę złożonych ofert. Oznacza to, iż 

powinna  zostać  wyłączona  możliwość  subiektywnej,  uznaniowej  /  dowolnej  oceny 

dokonanej  przez  członków  komisji  przetargowej  lub  inne  osoby  wykonujące 

czynności  w  tym  zakresie  z  ramienia  zamawiającego.  Konieczne  jest  bowiem 

zapewnienie  weryfikacji  prawidłowości  oceny  ofert  w  szczególności  przez 

wykonawców  oraz  organy,  uprawnione  do  orzekania  o  Zgodności  z  prawem 

przeprowadzonego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Osiągnąć 

można to wyłącznie wtedy, gdy szczegółowość; kompletność i jednoznaczność opisu 

kryteriów  oceny  ofert  umożliwia  każdemu  znającemu  treść  ofert  dokonanie  ich 

właściwej  i  obiektywnie  uzasadnionej  oceny  i  hierarchizacji  w  rankingu  ofert 

najkorzystniejszych.” 

• 

Wyrok KIO z 30 października 2014 r., sygn. KIO 2183/14, KIO 2186/14: „Powyższe 

pozwala wnioskować, że obowiązek opisania w SIWZ kryteriów oceny ofert innych niż 

cena  (np.  jakościowych)  nie  oznacza  jego  uszczegółowienia  z  dokładnością,  co  do 

każdego  elementu,  a  wystarczające  jest,  że  zostanie  określona  skala  pomiaru  oraz 

taki opis kryterium, który nie będzie pozostawiał wątpliwości interpretacyjnych, co się 

pod  nim  kryje,  w  szczególności,  jakie  cechy  oferowanego  wyrobu  będą  uznane  za 

pożądane, wysoko ocenione, jakie zaś będą decydowały o niższej ocenie”. 

• 

Wyrok  KIO  z  17  października  2013  r.,  sygn.  KIO  2349/13:  „Zamawiający  może 

wprowadzić do specyfikacji istotnych warunków zamówienia trudno mierzalne kryteria 

oceny  ofert,  jednakże  powinno  to  zostać  dokonane  ze  szczególną  starannością                              

i  ostrożnością  oraz  w  taki  sposób,  aby  możliwa  była  weryfikacja  tych  kryteriów. 

Jednocześnie  zasady  dokonywania  oceny  ofert  powinny  być  jednakowe  i  jasne  dla 

wszystkich wykonawców, którzy złożyli oferty”. 

Dodatkowo  zauważył,  że  kryterium  „Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe",  którego 

opis  spełnienia  jest  przedmiotem  zaskarżenia  odwołania  przypisano  wagę  20%.  Zdaniem 
odwołującego  w  warunkach  ścisłej  konkurencji  wykonawców  taki  poziom  wagi  kryterium 
będzie  miał  decydujące  znaczenie  dla  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  w  postępowaniu. 
Wyjaśnił,  że  oferty  cenowe  składane  przez  poszczególnych  wykonawców  bardzo  często 
oscylują  wokół  podobnych  wartości,  a  różnice  pomiędzy  nimi  w  ostatecznych  rankingach 
ofert  zazwyczaj  nie  są  duże.  Z  tego  względu,  uznał  odwołujący,  okoliczność  dotycząca 
punktacji  przyznanej  poszczególnym  wykonawcom  w  ramach  kryterium  „Rozwiązania 

funkcjonalno-użytkowe"  będzie  miała  kluczowe  lub  bardzo  istotne  znaczenie  przy 

dokonywaniu  wyboru oferty najkorzystniejszej wobec czego zasadne jest zapewnienie, aby 
punktacja  w  ramach  tego  pod  kryterium  była  przyznawana  w  sposób  obiektywny,  zgodnie                      

KIO 43/17 

z  zasadami  uczciwej  konkurencji,  przejrzystości  i  równego  traktowania  wszystkich 
wykonawców  oraz  żeby  każdy  z  wykonawców  miał  pełną  wiedzę  na  temat  elementów 
koncepcji  funkcjonalno-użytkowej  oraz  rodzajów  bądź  typów  rozwiązań,  które  są  przez 
zamawiającego  preferowane,  a  tym  samym  jakie  rozwiązania  pozwolą  na  uzyskanie 
maksymalnej  punktacji  w  ramach  oceny  oferty  przez  zamawiającego  w  kryterium 

„Rozwiązania funkcjonalno-użytkowe". 

Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego,  przekazanej  Izbie  przez  zamawiającego  w  kopii  potwierdzonej  za  zgodność                   
z  oryginałem  przy  piśmie  z  dnia  11  stycznia  2017  r.,  Programu  funkcjonalno  użytkowego 
Parku  Wodnego  w  Częstochowie,  złożonego  na  rozprawie  przez  odwołującego,  a  także 
stanowisk stron zaprezentowanych w toku rozprawy skład orzekający Izby ustalił i zważył, co 
następuje. 

Zarzut  ustanowienia  sposobu  oceny  jednego  z  trzech  kryteriów  oceny  ofert  – 

„Rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe"  (pkt  13  ppkt  2)  SIWZ,  str.  14  i  15  SIWZ)  w  sposób 
bardzo  nieprecyzyjny,  niejednoznaczny  i  podlegający  subiektywnej  ocenie  zamawiającego, 
dający mu znaczną swobodę arbitralnej oceny w ramach tego kryterium, a jednocześnie w 
sposób niepozwalający  wykonawcom na ustalenie dokładnych kryteriów, jakimi powinni się 
oni kierować przygotowując jak najkorzystniejszą ofertę, co w konsekwencji prowadzi także 
do  naruszenia  zasad  uczciwej  konkurencji  oraz  równego  traktowania  wykonawców  oraz 
zasady przejrzystości, czym zamawiający naruszył art. 36      ust. 1 pkt 13 ustawy Pzp w zw. 
z art. 91 ust. 1 i 2d w zw. z art. 7 ust. 1 tej ustawy potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 
Zgodnie  z  pkt.  3  SIWZ  przedmiotem  zamówienia  jest  zaprojektowanie  i  wykonanie 

obiektu  sportowo-rekreacyjnego  „Park  Wodny"  w  Częstochowie  przy  ul.  Dekabrystów  45                        
w  zakresie  umożliwiającym  uzyskanie,  zgodnie  z  przepisami  Prawa  budowlanego, 
pozwolenia na użytkowanie. 

Do  obowiązków  wykonawcy,  na  co  zamawiający  wskazał  w  pkt.  3.2.  ppkt  1)  lit.  b) 

SIWZ,  będzie  należało  opracowanie  ostatecznej  koncepcji  architektoniczno-budowlanej                         
i (pkt 4 ppkt 1) SIWZ) jej przedłożenie, w terminie 2 miesięcy od daty podpisania umowy, na 
podstawie  koncepcji  przedstawionej  w  ofercie  przetargowej  i  spełniającej  wymagania 
zawarte w Programie Funkcjonalno-Użytkowym (dalej „PFU”). 

Dokumentem,  który  wykonawca  musi  złożyć  w  ofercie  jest  „Koncepcja 

architektoniczna  spełniająca  wymagania  zawarte  w  PFU,  zawierająca  koncepcję 

funkcjonalno-użytkową  obejmującą  uproszczony  projekt  zagospodarowania  terenu, 

KIO 43/17 

schematyczne rzuty kondygnacji z uwzględnieniem wszystkich pomieszczeń, schematyczne 

przekroje  charakterystyczne  oraz  zawartość  bryły  obiektu  na  podstawie  rzutów                        

i charakterystycznych przekrojów.” (pkt 6.21. ppkt 2) SIWZ), przy czym zamawiający dodał : 

„Należy  przedstawić  założenia  koncepcji  i  wykazać  ich  zgodność  z  zapisami  Programu 

Funkcjonalno-Użytkowego (PFU).” 

Zamawiający  podał,  że  jednym  z  trzech  kryteriów  oceny  ofert  będzie  kryterium: 

„rozwiązania funkcjonalno-użytkowe”, któremu zamawiający przypisał 20% znaczenie (pkt 13 
SIWZ). 

Podał  również,  że  kryterium  to  będzie  oceniał  na  podstawie  załączonej  do  oferty 

koncepcji  funkcjonalno-użytkowej  obejmującej  uproszczony  projekt  zagospodarowania 
terenu,  schematyczne  rzuty  kondygnacji  z  uwzględnieniem  wszystkich  pomieszczeń, 
schematyczne  przekroje  charakterystyczne  oraz  zawartość  bryły  obiektu  na  podstawie 
rzutów i charakterystycznych przekrojów.” (pkt 13 ad. 2) SIWZ).  

I,  jak  w  pkt.  6.21.  ppkt  2)  SIWZ  zamawiający  dodał:  „Należy  przedstawić  założenia 

koncepcji i wykazać ich zgodność z zapisami Programu Funkcjonalno-Użytkowego (PFU).” 

 
Zamawiający podał dalej, że  „Zasady przydzielania punktów przez członków komisji 

będą następujące: 

- rozwiązania uznane za bardzo dobre: 51-100 pkt; 

- rozwiązania uznane za dobre: 11-50 pkt; 

- rozwiązania uznane za dostateczne: 1-10 pkt; 

- rozwiązania uznane za niedostateczne: 0 pkt”. 

Wskazał nadto wg jakiego wzoru zostanie obliczona ilość punktów w tym kryterium. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 
Skład  orzekający  Izby  podzielił  argumentację  odwołującego  zaprezentowaną                      

w odwołaniu i na rozprawie. 

W przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  niewątpliwie 

wykonawca  jest  zobowiązany  złożyć  koncepcję  architektoniczną  w  celu  wykazania 
zgodności jej założeń z PFU (pkt 6.21. ppkt 2) SIWZ). 

Jednocześnie, co także niewątpliwe, złożona koncepcja architektoniczna ma stanowić 

podstawę  oceny  wykonawcy  w  kryterium „rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe”  o  znaczeniu 
20% (pkt 13 SIWZ). 
 

W ocenie składu orzekającego Izby, wbrew obowiązkowi nałożonemu nań przepisem 

art. 36 ust. 1 pkt 13 ustawy Pzp i art. 91 ust. 2d ustawy Pzp, zamawiający nie opisał sposobu 

KIO 43/17 

oceny ofert w kryterium „rozwiązania funkcjonalno-użytkowe”, ani nie określił tego kryterium                  
w sposób umożliwiający sprawdzenie informacji przedstawionych przez wykonawców. 

W  języku  polskim  „opisać”  to  przedstawić  szczegóły  dotyczące  osoby,  przedmiotu, 

zjawiska lub sytuacji. 

Tymczasem, nawet w  warstwie literalnej, zamawiający posłużył się sformułowaniem 

„zasady  przydzielania  punktów”,  czemu  przypisać  można  takie  tylko  znaczenie,  iż 
zamawiający  podał  elementarne,  podstawowe  informacje  dotyczące  sposobu  oceny  ofert, 
nie precyzując ich jednak. 

Ów  elementarny  sposób  oceny  to  wskazanie  przez  zamawiającego  „przydziału” 

punktów 

przypisanych 

rozwiązaniom 

bardzo 

dobrym, 

dobrym, 

dostatecznym                                            

i  niedostatecznym.  Takie  informacje  w  zakresie  oceny  ofert  w  kwestionowanym  kryterium 
należy uznać za niewystarczające, za takie, które nie opisują sposobu oceny ofert. 

Zastosowane  przez  zamawiającego  kryterium  rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe” 

winno  stanowić  rodzaj  wsparcia  dla  opisu  przedmiotu  zamówienia,  umożliwiającego 
wykonawcy  ustalenie  obszarów  szczególnego  zainteresowania  zamawiającego  w  ramach 
tegoż opisu (ustalenie preferencji zamawiającego). 

Pomimo  to  zamawiający  nie  sprecyzował,  jakie  rozwiązania  zostaną  uznane  za 

bardzo  dobre,  dobre,  dostateczne  albo  niedostateczne,  ani  też  jakie  elementy  będą 
decydować  o  przyznaniu  punktów  w  obrębie  każdego  z  rozwiązań  (w  obrębie  rozwiązania 
bardzo  dobrego,  w  obrębie  rozwiązania  dobrego  itd.),  nie  odnosząc  podanego  rozdziału 
punktów do jakichkolwiek obszarów swojego zainteresowania (preferencji). 
 

Skład  orzekający  Izby  przyznaje,  że  zamawiający  ma  prawo  sięgnąć  po  kryteria 

„trudno  mierzalne”  jak  „rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe”,  w  ramach  którego  całkowita 
eliminacja subiektywnej oceny członków komisji przetargowej wydaje się wręcz niemożliwa.  

Skład orzekający Izby dostrzega także wysoki stopień trudności w opracowaniu opisu 

sposoby  oceny  ofert  w  przypadku  takiego  kryterium.  Jednak  nie  usprawiedliwia  to 
odstępstwa  od  opisu  sposobu  oceny  ofert  ograniczającego  w  jak  największym  możliwym 
stopniu zakres subiektywnej oceny zamawiającego (członków komicji przetargowej). 
  

Zamawiający na rozprawie utrzymywał, że podał w SIWZ, co będzie brał pod uwagę 

dokonując  oceny  w  zakwestionowanym  przez  odwołującego  kryterium  –  wskazał  na 
konkretne zapisy PFU. 

Skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że  choć  PFU  stanowi  część  SIWZ (na                  

str. 18 wśród załączników do SIWZ zamawiający w pkt. 7 lit. a) zamawiający podał właśnie 
PFU  Parku  Wodnego  w  Częstochowie),  to  „rola”  tego  dokumentu  w  odniesieniu  do  oceny 
ofert,  jaką  można  wywieść  z  treści  SIWZ  sprowadza  się  do  tego,  że  założenia  koncepcji 

KIO 43/17 

funcjonalno-użytkowej muszą być zgodne z tymże PFU (w przeciwnym razie oferta otrzyma                  
0  pkt,  co  samo  w  sobie  –  co  podnosił  także  odwołujący  w  odwołaniu  –  budzi  wątpliwości                      
z  perspektywy  obowiązku  zamawiającego  do  odrzucenia  oferty,  która  jest  niezgodna                      
z treścią SIWZ). 

Ż

adną  miarą  jednak  rola  tego  dokumentu  w  odniesieniu  do  punktów  w  przedziale                    

1-100 nie została wskazana ani w pkt. 13 SIWZ, ani w żadnym innym miejscu SIWZ – brak 
przywołania tego dokumentu w kontekście innym niż podany powyżej. 

Zwraca uwagę fakt, że zamawiający, choć powoływał się na rozprawie na rolę PFU 

dla  oceny  ofert  w  kryterium  „rozwiązania  funkcjonalno-użytkowe”,  to  nie  przekazał  nawet 
Prezesowi Krajowej Izby Odwoławczej, w ramach potwierdzonej za zgodność z oryginałem 
dokumentacji  postępowania,  „Programu  funkcjonalno  użytkowego  Parku  Wodnego                         

w Częstochowie”.  

Niezależnie  od  powyższego  skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że  jedynie 

wskazanie  przez  zamawiającego,  jak  miało  to  miejsce  na  rozprawie,  konkretnych  zapisów 
PFU,  które  członkowie  komisji  przetargowej  będą  brali  pod  uwagę,  oceniając  oferty 
wykonawców,  nie  jest  wystarczające  tak  długo,  jak  długo  zapisy  PFU  nie  zostaną 
(abstrahując  od  możliwego  stopnia  szczegółowości)  skorelowane  z  oceną  rozwiązań  jako 
bardzo dobrych, dobrych i dostatecznych, jak i z oceną w ramach wskazanych przedziałów 
punktowych (1-10, 11-50, 51-100 pkt). 

Brak opisu sposobu oceny ofert w zakwestionowanym przez odwołującego kryterium, 

nawet  w  kontekście  odwołania  się    do  zapisów  PFU,  potęguje  fakt,  że  PFU  sam  zawiera 
sformułowania  ocenne  lub  wymagające  sprecyzowania  np.  „Dopuszczalne  są  (…)                                

w uzasadnionych przypadkach  zmiany w proporcjach elementów składających się na sumę 

powierzchni” (str. 9 PFU), „Dopuszcza się zmianę wielkości pomieszczeń (…) dostosowując 

ich wielkość do potrzeb (…)” (str. 15). 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  przykładem  zapisu  SIWZ,  którym  zamawiający 

mógłby się posłużyć, przystępując do opisu sposobu oceny ofert jest zdanie „Obiekt należy 

zaprojektować  w  taki  sposób  aby  zminimalizować  udział  komunikacji  w  stosunku  do 

powierzchni użytkowej.” (str. 15 zdanie ostatnie), które wskazuje preferencje zamawiającego 

w zakresie relacji powierzchni pomieszczeń do powierzchni ciągów komunikacyjnych. 
 

Wątpliwości, z perspektywy przydatności dla opisu sposobu oceny ofert, budzą także 

te zapisy PFU, które uzależniają dopuszczalność zmian od uzgodnień z zamawiającym („Po 

uzgodnieniu  z  Zamawiającym  dopuszcza  się  zmiany  wpływające  na  lepsze  wykorzystanie 

lustra wody.” – str. 28) – uzgodnienia te musiałyby nastąpić przed terminem składania ofert, 

KIO 43/17 

co  budzi  zastrzeżenia  co  do  dopuszczalności  tego  rodzaju  działań  zamawiającego                                
i konkretnego wykonawcy w świetle zasad, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. 
 

Uchylenie  się  przez  zamawiającego  od  opisu  sposobu  oceny  ofert  nie  może  także 

usprawiedliwiać  fakt,  że  przewidziana  podstawa  oceny  w  zakwestionowanym  kryterium,                           
tj. koncepcja funkcjonalno użytkowa musi zostać przygotowana przez osoby legitymujące się 
odpowiednimi uprawnieniami i doświadczeniem, ponieważ odpowiednio wysokie kwalifikacje              
nie  zastąpią  wiedzy  zamawiającego  co  do  jego  preferencji  i  oczekiwań  odnośnie  do 
ostatecznej koncepcji architektoniczno-budowlanej. 
 

Odnosząc  się  do  obawy  zamawiającego,  iż  przypisanie  punktów  poszczególnym 

pomieszczeniom  w  przypadku  maksymalizacji  ich  powierzchni  (w  stosunku  do  powierzchni 
ciągów  komunikacyjnych)  prowadziłoby  do  utraty  sensu  ustanowienia  kryterium,  wskazać 
należy,  że  zamawiający  zdaje  się  twierdzić,  że  nie  jest  to  jedyna  jego  preferencja. 
Jednocześnie jednak zamawiający nie  wskazuje, jakie inne aspekty koncepcji są dla niego 
istotne i warte przyznania dodatkowych punktów. 
 

W  konsekwencji  braku  opisu  sposobu  oceny  ofert  w  kryterium  „Rozwiązania 

funkcjonalno-użytkowe” skład orzekający Izby uznał także naruszenie przez zamawiającego 
zasad prowadzenia postępowania wyrażonych w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. 
 

Uwzględniając  powyższe  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  zarzut  się  potwierdził                               

i orzekł jak w sentencji, uwzględniając odwołanie.  

KIO 43/17 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do  wyniku  sprawy,  na  podstawie                     

art. 192 ust. 9 i 10 w zw. z § 3 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 lit. b)  rozporządzenia Prezesa Rady 
Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od 
odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 
(Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.).  

Przewodniczący: 

 ……………………………..