KIO 2484/16 WYROK dnia 13 stycznia 2017 r.

Sygn. akt: KIO 2484/16 

WYROK 

z dnia 13 stycznia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Izabela Kuciak 

Protokolant:             Agata Dziuban 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  13  stycznia  2017  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  29  grudnia  2016  r.  przez 

wykonawcę: 

Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe „ADW”, ul. Zbożowa 2, 43-175 

Wyry w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego: Jastrzębska Spółka Węglowa 

S.A., ul. Towarowa 1, 44-330 Jastrzębie-Zdrój 

przy  udziale  wykonawcy:

  P.Ś.,  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą 

Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „ADIBUD” – P.Ś., ul. Bławatków 4, 41-412 Mysłowice, 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

 oddala odwołanie w całości; 

2.  kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę:

  Przedsiębiorstwo  Produkcyjno  – 

Handlowe „ADW”, ul. Zbożowa 2, 43-175 Wyry, i: 

2.1.   zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez

  wykonawcę: 

Przedsiębiorstwo  Produkcyjno  –  Handlowe  „ADW”,  ul.  Zbożowa  2,  43-175 

Wyry, tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza od wykonawcy:

 Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe „ADW”, ul. 

Zbożowa 2, 43-175 Wyry na rzecz zamawiającego: Jastrzębska Spółka Węglowa 

S.A., ul. Towarowa 1, 44-330 Jastrzębie-Zdrój kwotę 3 954 zł 30 gr (słownie: trzy 

tysiące  dziewięćset  pięćdziesiąt  cztery  złote  trzydzieści  groszy),  stanowiącą koszty 

postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia  pełnomocnika  i 

dojazdu na rozprawę. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w

 Gliwicach.  

Przewodniczący: ……………………… 

Sygn. akt: KIO 2484/16 

Uzasadnienie 

Zamawiający  prowadzi,  w  trybie  przetargu  nieograniczonego,  postępowanie  o 

udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „dostawa dla kopalń JSW S.A. 

preparatu do nawilżania pyłów węglowych w formie ciekłej z terminem realizacji 12 miesięcy 

od  dnia  zawarcia  umowy”.  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  dniu  19 

listopada  2016  r.  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  pod  numerem  2016/S  224-

W  przedmiotowym  postępowaniu  Odwołujący  wniósł  odwołanie  wobec  zaniechania 

odrzucenia  oferty  złożonej  przez  P.Ś.,  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą 

Przedsiębiorstwo  Wielobranżone  „ADIBUD”  –  P.Ś.  w  Mysłowicach  (dalej  „Przystępujący”), 

zarzucając Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów prawa:  

1)  art.  89  §  1  pkt  2  ustawy  Pzp  poprzez  jego  niezastosowanie  i  tym  samym 

nieodrzucenie oferty Przystępującego, podczas, gdy treść oferty tego Wykonawcy  w 

wielu  miejscach  nie  odpowiada  treści  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia 

(SIWZ), 

a w konsekwencji powyższego: 

2)  art.  91a  §  1  ustawy  Pzp  poprzez  wyznaczenie  terminu  aukcji  internetowej  celem 

wyboru najkorzystniejszej oferty, podczas, gdy w toku postępowania złożono jedynie 

jedną ofertę niepodlegającą odrzuceniu. 

Mając na uwadze powyższe, Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania poprzez 

nakazanie Zamawiającemu:  

1)  odrzucenie  oferty  złożonej  przez  Przystępującego,  wykluczenie  Przystępującego  z 

postępowania, 

2)  anulowania aukcji elektronicznej. 

Ponadto,  Odwołujący  wniósł  o  zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz 

Odwołującego kosztów postępowania odwoławczego. 

W  uzasadnieniu  swojego  stanowiska  odnośnie  naruszenia  przez  Zamawiającego 

przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  Odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  treścią 

powołanego przepisu Zamawiający odrzuca ofertę wykonawcy, jeżeli jej treść nie odpowiada 

treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  z  zastrzeżeniem  art.  87  ust.  2  pkt  3 

ustawy  Pzp.  Odwołujący  podał,  że  jak  podkreśla  się  w  orzecznictwie  KIO,  „aby  mówić  o 

niezgodności  treści  oferty  z  treścią  specyfikacji,  niezgodność  ta  musi  dotyczyć  zapisów 

specyfikacji,  przy  czym  niezgodność  taka  winna  być  oczywista.  Zamawiający  może  więc 

odrzucić ofertą gdy jej treść z całą pewnością nie odpowiada treści SIWZ” - wyrok Krajowej 

Izby Odwoławczej z dnia 17 lutego 2011 r., sygn. akt: KIO 218/11.  

Zdaniem Odwołującego, oferta Przystępującego z pewnością odpowiada powyższym 

kryteriom,  a  tym  samym  powinna  zostać  odrzucona  przez  Zamawiającego.  Wykonawca 

wskazał,  iż  oferta  Przystępującego  jest  niezgoda  z  treścią  SIWZ  co  najmniej  w 

następujących punktach: 

1)  Odwołujący wyjaśnił, że Przystępujący oferuje preparat ZWILADI, który z dużą dozą 

prawdopodobieństwa  stanowi  kopię  preparatu  Wykonawcy  pod  nazwą  ZWILKOP. 

Wykonawca, jak podał, że na mocy umowy licencyjnej, jest wyłącznie uprawniony do 

korzystania z wynalazku pn.: „Płynna kompozycja do zwalczania zagrożeń pyłowych”, 

objętego  patentem  PL.216152,  którego  odzwierciedleniem  jest  właśnie  preparat 

ZWILKOP.  Istnieje  zatem,  w  ocenie  Odwołującego,  uzasadnione  podejrzenie 

popełnienia  czynu  nieuczciwej  konkurencji  poprzez  oferowanie  kopii  produktu 

Wykonawcy. 

2)  Zdaniem Odwołującego, Przystępujący nie przedstawił referencji na wykonane przez 

siebie  dostawy,  nie  wskazując  przy  tym  żadnej  obiektywnej  przyczyny 

nieprzedłożenia takowych referencji. 

3)  Preparat  ZWILADI,  w  ocenie  Odwołującego,  nie  spełnia  wymagań  Zamawiającego, 

bowiem  nie  był  testowany  na  tzw.  kurtynach  wodnych.  Powyższe  twierdzenie  jest 

zasadne,  zdaniem  Odwołującego,  bowiem  podmiot  przeprowadzający  badanie 

przedmiotowego preparatu, tj. Kopalnia Węgla Kamiennego „Knurów - Szczygłowice” 

nie  posiada  takowych  urządzeń,  a  zatem  oświadczenie  tego  podmiotu  z  dnia  19 

października 2016 r. w tym względzie jest z całą pewnością nieprawdziwe. 

4)  Odwołujący  podał,  że  Zamawiający,  w  związku  z  żądaniem  Odwołującego,  odtajnił 

część oferty Przystępującego, niemniej odtajnienie to powinno dodatkowo skłonić, w 

opinii  Odwołującego,  Zamawiającego  do  odrzucenia  oferty  Przystępującego  jako 

niezgodnej  z  SIWZ,  bowiem  wszystkie  wyniki  badań  według  kryteriów  wskazanych 

przez  Zamawiającego,  Przystępujący  uzyskał  sam,  we  własnym  laboratorium 

zakładowym, bez potwierdzenia tychże wyników w niezależnej jednostce badawczej, 

co stoi w sprzeczności w przepisami prawa. 

Mając  na  uwadze  powyższe,  w  ocenie  Wykonawcy,  zachodzą  okoliczności 

uzasadniające  odrzucenie  oferty  złożonej  przez  Przystępującego.  Wykonawca  podał,  że 

informował Zamawiającego o powyższych okolicznościach, niemniej Zamawiający zaniechał 

odrzucenia  oferty  złożonej  przez  Przystępującego  i  zarządził  przeprowadzenie  aukcji 

elektronicznej. 

Odwołujący zgłosił następujące wnioski dowodowe: 

1)  Odwołujący  wniósł  o  zwrócenie  się  przez  Izbę  do  Zamawiającego  o  przedstawienie 

do  akt  sprawy  oświadczenia  Kopalni Węgla  Kamiennego  Knurów  -  Szczygłowice,  w 

zakresie  podsiadania  przez  tę  kopalnię  instalacji  do  kurtyn  wodnych,  przez  którą 

podawany jest preparat stanowiący przedmiot niniejszego postępowania o udzielenie 

zamówienia  publicznego,  ze  wskazaniem,  kiedy  została  zakupiona,  kiedy 

zamontowana  i  przez  jaki  okres  czasu  podawano  przez  nią  preparat 

Przystępującego.  Dowód  ten,  jak  podał  Odwołujący,  ma  podstawowe  znaczenie  w 

niniejszym  postępowaniu,  bowiem  brak  spełniania  warunku  SIWZ  stanowi  o  racji 

Odwołującego w niniejszym postępowaniu. 

2)  Odwołujący  wniósł  o  zwrócenie  się  przez  Izbę  do  Głównego  Instytutu  Górnictwa  w 

Katowicach  o  udzielenie  wiążącej  odpowiedzi,  czy  w  zakresie  spełniania  przez 

producenta preparatu, objętego niniejszym postępowaniem (P.Ś.), w szczególności w 

zakresie  warunków  czasu  zwilżania  <  20  sekund,  antykorozyjności,  bezpieczeństwa 

dla  zdrowia  i  życia  pracowników  pod  ziemią,  a  także  wprowadzenia  preparatu  do 

obrotu, konieczne jest dopełnienie  warunków związanych ze  zgłoszeniem procedury 

badania  preparatu  do  Okręgowego  Instytutu  Górnictwa  i  obecność  osób 

przeprowadzających  badania  w  kopalni,  w  której  procedurę  wszczęto,  a  to  na 

okoliczność  wykazania,  że  oferta  P.Ś.  nie  spełnia  SIWZ  w  zakresie  dokumentacji 

niezbędnej do wykazania spełniania warunków udziału w postępowaniu. 

3)  Odwołujący  wniósł  o  dopuszczenie  dowodu  z  opinii  biegłego  z  zakresu  znawstwa 

produktów  chemicznych  na  okoliczność  ustalenia,  czy  produkt  P.Ś.  stanowi 

nieuprawnioną  kopię  produktu  Odwołującego,  ze  zobowiązaniem  każdego  z 

oferentów  do  złożenia  biegłemu  dwóch  próbek  preparatu  z  oznaczeniem  nazwy 

ś

rodka  i  daty  pobrania  próbki,  celem  wykazania,  że  oferta  P.Ś.  stanowi  czyn 

nieuczciwej konkurencji, a przez to powinna być odrzucona. 

Odwołujący  podał  ponadto,  że  w  związku  z  niezrozumiałym  działaniem 

Zamawiającego,  zastrzega  sobie  przedstawienie  dalszych  dowodów  na  okoliczności 

przedstawione  w  odwołaniu,  jednak  poza  możliwością  Odwołującego  jest  uzyskanie 

oficjalnego  stanowiska  od  Zamawiającego  i  GIG  Katowice  co  do  danych  niezbędnych  do 

weryfikacji w odniesieniu do spełnienia bądź nie przez P.Ś. warunków SIWZ. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje: 

Bezsporne  między  stronami  jest,  że  Przystępujący  oferuje  preparat  ZWILADI  w 

odmianie ZWILADI 20, natomiast Odwołujący preparat ZWILKOP.  

Izba  oddaliła  wniosek  dowodowy  o  dopuszczenie  dowodu  z  opinii  biegłego  na 

okoliczność,  czy  produkt  oferowany  przez  Przystępującego  stanowi  nieuprawioną  kopię 

produktu  Odwołującego,  celem  wykazania,  że  oferta  Przystępującego  stanowi  czyn 

nieuczciwej  konkurencji  po  pierwsze  bowiem,  okoliczności  faktyczne  powołane  dla 

uzasadnienie  przeprowadzenia  przedmiotowego dowodu  wskazują,  że  Odwołujący  domaga 

się  ochrony  swoich  praw  wynikających  z  patentu,  tymczasem  prawa  do  patentu  i 

okoliczności,  że  oferowany  przez  niego  produkt  jest  objęty  patentem  nie  wykazał,  ale  co 

ważniejsze i przesądzające, poza kognicją Izby pozostają sprawy dotyczące wynalazków. Po 

drugie,  dowód  z  opinii  biegłego  na  okoliczność  nieuprawionej  kopii  powinien  zmierzać  do 

ustalenia  okoliczności,  które  wymagają  wiadomości  specjalnych  i  są  istotne  z  punktu 

widzenia  określonego  czynu  nieuczciwej  konkurencji,  a  tych  Odwołujący  nie  wskazał,  a 

przynajmniej  są  zbyt  ogólne.  Samo  kopiowanie  produktu  nie  jest  bowiem  czynem 

nieuczciwej  konkurencji,  ale  kopiowanie  zewnętrznej  postaci  produktu  przy  pomocy 

technicznych  środków  reprodukcji,  a  w  tezie  dowodowej  tych  okoliczności  nie 

wyartykułowano. 

Izba dopuściła dowód z wniosku do Kierownika Ruchu Zakładu Górniczego z dnia 6 

października  2016  r.  o  wydanie  zezwolenia  na  oddanie  do  ruchu  chodnikowej  zapory 

przeciwpyłowej  CZP-Bryza  i  zezwolenia  Kierownika  Ruchu  Zakładu  Górniczego  z  dnia  6 

października  2016  r.  na  oddanie  do  ruchu  przedmiotowej  zapory,  ustalając,  że  rzeczona 

zapora,  przeznaczona  do  celów  redukcji  zapylenia  powietrza  przepływającego  przez 

wyrobiska korytarzowe, została oddana do ruchu. Rzeczona zapora stanowi kurtynę wodną, 

co  ustalono  na  podstawie  dopuszczonego  przez  Izbę  i  przeprowadzonego  dowodu  z 

Instrukcji  użytkowania  chodnikowej  zapory  przeciwpyłowej  CZP-Bryza  (pkt  3).  Wykaz 

urządzeń  zraszających  (kurtyn  wodnych)  w  KWK  „Knurów  –  Szczygłowice”,  przedłożony 

przez  Zamawiającego,  który  to  dokument  nie  był  kwestionowany  przez  Odwołującego, 

pozwala  na  ustalenie,  że  wskazana  Kopalnia  dysponuje  kilkunastoma  kurtynami  wodnymi. 

Potwierdza  to  również  korespondencja  e-mail  z  dnia  7  grudnia  2016  r.,  przedłożona  przez 

Zamawiającego. 

Przystępujący  przedłożył  wraz  z  ofertą  oświadczenie  Kierownika  Ruchu  Zakładu 

Górniczego  KWK  „Knurów  –  Szczygłowice”  z  dnia  19  października  2016  r.,  w  którym 

stwierdzono,  że:  „Kopalnia  KWK  „Knurów  –  Szczygłowice”  „Ruch  Knurów”  w  ramach  prób 

ruchowych zastosowała preparat ZWILADI w odmianie ZWILADI 20 celem sprawdzenia jego 

przydatności jako środka zmniejszającego napięcie powierzchniowe wody, wykorzystywanej 

do  zraszania  pyłów  w  układach  zraszających  maszyn  i  urządzeń  górniczych,  w  tym  w 

„kurtynach  wodnych”,  „systemach  mgłowych”  oraz  do  okresowego  zmywania  ociosów 

wyrobisk.  (...)  Przeprowadzone  próby  pozwalają  na  stwierdzenie,  że  preparat  skutecznie 

zmniejsza  napięcie  powierzchniowe  wody,  w  wyniku  czego  woda  zastosowana  w  układach 

zraszających maszyn i urządzeń górniczych, w „kurtynach wodnych”, „systemach mgłowych” 

oraz  zastosowana  do  okresowego  zmywania  ociosów  wyrobisk,  w  sposób  skuteczny 

pozbawia pył węglowy lotności.” 

Izba  postanowiła  oddalić  wniosek  Odwołującego w  przedmiocie  zwrócenia  się  przez 

Izbę  do  Zamawiającego  o  przedstawienie  do  akt  sprawy  oświadczenie  Kopalni  Węgla 

Kamiennego „Knurów – Szczygłowice” w zakresie posiadania przez tę kopalnię instalacji do 

kurtyn  wodnych,  przez  którą  podawany  jest  preparat,  stanowiący  przedmiot  niniejszego 

zamówienia  uznając,  iż  przeprowadzenie  rzeczonego  dowodu  jest  bezprzedmiotowe  dla 

rozstrzygnięcia  niniejszej  sprawy,  mając  na  uwadze  zgromadzony  w  sprawie  materiał 

dowodowy.  Na  podstawie  dowodów  przedłożonych  przez  Zamawiającego  Izba  ustaliła,  że 

ww.  Kopalnia  kutyny  wodne  posiada,  a  jedna  z  nich  została  oddana  do  użytku  w  dniu  6 

października 2016 r., a więc przed wydaniem przez Kopalnię spornego oświadczenia z dnia 

19  października  2016  r.  Zaś,  okoliczność,  przez  jaki  czas  preparat  oferowany  przez 

Przystępującego  był  podawany  przez  instalację  do  kurtyn  wodnych,  zdaniem  Izby,  nie  ma 

znaczenia  dla  rozstrzygnięcia  niniejszej  sprawy,  Odwołujący  istotności  tej  okoliczności 

również nie wykazał.  

Izba  postanowiła  nie  uwzględnić  wniosku  Odwołującego  o  zwrócenie  się  przez  Izbę 

do  Głównego  Instytutu  Górnictwa  w  Kotwicach  o  udzielenie  odpowiedzi,  czy  w  zakresie 

spełniania  przez  producenta  preparatu  oferowanego  P.Ś.,  w  szczególności  w  zakresie 

warunków  czasu  zwilżania  <  20  sekund,  antykorozyjności,  bezpieczeństwa  dla  zdrowia  i 

ż

ycia  pracowników  pod  ziemią,  a  także  wprowadzania  preparatu  do  obrotu  konieczne  jest 

dopełnienie  warunków  związanych  ze  zgłoszeniem  procedury  badania  preparatu  do 

Okręgowego Instytutu Górnictwa i obecność osób przeprowadzających badania w kopalni, w 

której  procedurę  wszczęto  uznając,  iż  przeprowadzenie  dowodu  jest  bezprzedmiotowe  do 

wykazania  spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu,  co  więcej,  której  to  Okoliczności 

odwołujący  nie  kwestionował.  Zwrócić  należy  uwagę,  że  Odwołujący  kwestionuje 

niezgodność  oferty  Przystępującego  z  SIWZ,  a  nie  spełnianie  warunków  udziału  w 

postępowaniu, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 1b ustawy Pzp. 

Na marginesie należy jedynie wskazać, że Główny Instytut Górnictwa w piśmie z dnia 

4  stycznia  2017  r.  nie  potwierdził  konieczności  udziału  Okręgowego  Urzędu  Górniczego  w 

procesie certyfikacji. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje: 

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

Odnosząc  się  do  zarzutu  Odwołującego,  że  oferowany  przez  Przystępującego 

produkt z dużą dozą prawdopodobieństwa stanowi kopię preparatu Odwołującego stwierdzić 

należy,  że  wskazanie  na  powyższe  okoliczności,  jako  podstawę  odrzucenia  oferty 

Przystępującego  w  oparciu  o  przepis  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  nie  może  odnieść 

zamierzonego skutku. 

Rzeczony  przepis,  jak  podał  sam  Odwołujący,  podstawą  odrzucenia  oferty 

wykonawcy  czyni  niezgodność  treści  tej  oferty  z  treścią  SIWZ,  natomiast  na  taką 

niezgodność  Odwołujący  nawet  nie  wskazał.  Ewentualne  podobieństwo  produktów 

oferowanych przez Przystępującego i Odwołującego nie wpisuje się w hipotezę okoliczności, 

zawartych w nomie prawnej omawianego przepisu i z tych powodów zarzut należy uznać za 

całkowicie chybiony. 

Dalej,  dostrzec  należy,  że  Odwołujący  stwierdzając,  iż  prawdopodobne  jest,  że 

preparat oferowany przez Przystępującego stanowi kopię preparatu Odwołującego, wskazuje 

jednocześnie, iż preparat oferowany przez Odwołującego objęty jest patentem, a Odwołujący 

jest wyłącznie uprawiony do korzystania z wynalazku. Powyższe wskazuje, zdaniem Izby, że 

Odwołujący upatruje w zaoferowaniu przez Przystępującego preparatu ZWILADI naruszenia 

swoich  praw,  wynikających  z  umowy  licencyjnej  i  z  patentu  i  domaga  się  ich  ochrony. 

Zauważyć  jednakowoż  należy,  że  poza  kognicją  Izby  pozostają  spory  dotyczące  patentów. 

Zatem,  za  nieskuteczne  należy  uznać  domaganie  się  przez  Odwołującego  takiej  ochrony, 

bowiem  sprawy  te,  z  mocy  przepisu  art.  17  pkt  2  k.p.c.,  należą  do  właściwości  sądów 

okręgowych.  

Natomiast  poddając  ocenie  stanowisko  Odwołującego,  że  skoro  z  dużą  dozą 

prawdopodobieństwa można stwierdzić, iż Przystępujący oferuje preparat, stanowiący kopię 

preparatu  zaproponowanego  przez  Odwołującego  w  przedmiotowym  postępowaniu,  to 

zachodzi podejrzenie popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, stwierdzić należy, że zarzut 

ten nie poddaje się ocenie. 

W  pierwszej  kolejności  wskazać  należy,  że  jedną  z  podstaw  odrzucenia  oferty 

wykonawcy może być okoliczność, iż złożenie oferty stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w 

rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp). 

Odwołujący takiej podstawy odrzucenia oferty Przystępującego nie podał, choć przypomnieć 

należy,  że  z  mocy  art.  180  ust.  3  ustawy  Pzp  jest  zobowiązany  do  wskazania  okoliczności 

faktycznych  i  prawnych  uzasadniających  odwołanie,  a  w  orzecznictwie  Izby,  jak  i  sądów 

okręgowych,  utrwalony  jest  pogląd,  iż  zarzut  stanowi  substrat  okoliczności  faktycznych  i 

prawnych  zawartych  w  odwołaniu.  Jednocześnie  Izba,  rozpoznając  odwołanie,  nie  może 

wykraczać poza zakres zarzutów (art. 192 ust. 7 ustawy Pzp). 

Pomijając  nawet  brak  wskazania  podstawy  prawnej  w  oparciu,  o  którą  domaga  się 

Odwołujący  odrzucenia  oferty  Przystępującego,  w  istocie  bowiem  należałoby  przyjąć,  że 

Odwołujący domaga się odrzucenia oferty Przystępującego również w oparciu o przepis art. 

89 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp, to nie można pominąć, o czym była mowa wyżej, że Odwołujący 

domagając się odrzucenia oferty z powodu czynu nieuczciwej konkurencji powinien wskazać 

czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, 

którego  znamiona  złożenie  oferty  Przystępującego  wyczerpuje  oraz  podać  okoliczności 

faktyczne, które uzasadniają jego twierdzenie (art. 89 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 180 ust. 3 w 

zw.  z  art.  192  ust.  7  ustawy  Pzp).  Odwołujący  poprzestając  jedynie  na  sformułowaniu 

przypuszczenia,  że  preparat  Przystępującego  stanowi  kopię  preparatu  Odwołującego  nie 

zadośćuczynił  ciążącemu  na  nim  obowiązkowi  i  z  tego  już  względu,  pomijając  nawet 

stanowisko wyartykułowane wyżej, sformułowany przez niego zarzut nie poddaje się ocenie.  

Odwołujący  powinien  bowiem  wskazać,  z  jakim  czynem  stypizowanym  w  ustawie  z 

dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, dalej „u.z.n.k.”, (Dz. U. z 2003 

r.,  Nr  153,  poz.  1503  ze  zm.),  w  jego  ocenie,  mamy  do  czynienia  i  jakie  okoliczności 

faktyczne na to wskazują. Odwołujący nie udźwignął tego obowiązku.  

Zwraca  uwagę  fakt,  że  Odwołujący  mówiąc  o  kopii  produktu,  a  wiadomym  jest,  że 

wynalazek  jest  czymś  znamienny,  powinien  wskazać,  że  w  określonych  aspektach,  które 

cechują (odróżniają) ten wynalazek, można mówić o pewnym naśladownictwie w rozumieniu 

przepisów  u.z.n.k.,  tymczasem  takie  wskazanie  co  do  czynu  i  okoliczności  w  ogóle  nie 

następuje,  w  konsekwencji  więc  wniosek  dowodowy  o  powołanie  dowodu  z  opinii  biegłego 

należało uznać za całkowicie nieuzasadniony.  

Odwołujący  nie  wskazując  okoliczności,  które  świadczyłyby  o  tym,  że  mamy  do 

czynienia z kopią, wskazującą na naśladownictwo, w rozumieniu u.z.n.k., w istocie więc nie 

zakreślił  prawidłowo  tezy  dowodowej.  Kopia  produktu  nie  jest  czynem  nieuczciwej 

konkurencji,  czynem  nieuczciwej  konkurencji  jest  naśladowanie  gotowego  produktu, 

polegające  na  tym,  że  za  pomocą  technicznych  środków  reprodukcji  jest  kopiowana 

zewnętrzna postać produktu, jeżeli może wprowadzać w błąd co do tożsamości producenta 

lub  produktu  (art.  13  ust.  1  u.z.n.k.).  Nakreślenie  więc  tezy  dowodowej,  że  produkt 

Przystępującego  stanowi  nieuprawnioną  kopię  produktu  Odwołującego  wskazuje,  że 

Odwołujący zmierza raczej do wykazania praw wynikających z patentu, którego ochrony Izba 

nie  udziela  w  toku  postępowania  odwoławczego,  niż  do  wykazania  czynu  nieuczciwej 

konkurencji, o którym mowa w art. 13 ust. 1 u.z.n.k.  

Objęcie  tezą  dowodową  jedynie  kopii  produktu  stanowi  zbyt  ogólne  sformułowanie, 

kopia  jest  okolicznością  irrelewantną  dla  sprawy,  istotne  dla  rozstrzygnięcia  przedmiotowej 

sprawy  byłoby  ustalenie  przez  biegłego,  czy  za  pomocą  technicznych  środków  reprodukcji 

skopiowano zewnętrzną postać produktu, (jeśli, w ogóle do spornego produktu można o tym 

mówić) i ocena przez Izbę, czy ten zabieg może wprowadzać klientów błąd co do tożsamości 

producenta lub produktu. Z pewnością zaś teza dowodowa zakreślona przez Odwołującego 

do  ustalenia  tych  okoliczności  nie  zmierza,  a  zatem  przeprowadzenie  dowodu  na 

okoliczności  wskazane  przez  Odwołującego  było  nieuzasadnione  i  skutkowało  oddaleniem 

tego wniosku odwodowego.  

Na marginesie należy zauważyć, że naśladownictwo cudzych produktów samo przez 

się  nie  jest  zjawiskiem  nagannym,  ponieważ  postęp  jest  możliwy  dzięki  spuściźnie 

przeszłości.  Rozwijanie  i  ulepszanie  każdego  produktu  leży  w  interesie  ogólnym. 

Jednocześnie  postanowienia  art.  13  u.z.n.k.  nie  mogą  zastępować  ochrony  wynikającej  z 

przepisów regulujących prawa bezwzględne (np. patent) ani ustanawiać  tego typu ochrony, 

stąd też poszukiwanie ochrony rzeczonych praw bezwzględnych nie może być skuteczne.  

Generalny  zakaz  naśladownictwa  na  podstawie  tego  przepisu  prowadziłby  do 

powstania  nieograniczonego  żadnym  terminem  monopolu  eksploatacji  określonego 

rozwiązania  technicznego  (technologicznego),  co  uniemożliwiałoby  lub  co  najmniej 

utrudniałoby  wchodzenie  na  rynek  innym  przedsiębiorcom,  zajmującym  się  taką  samą  lub 

zbliżoną  działalnością  gospodarczą.  Pozostawałoby  to  w  sprzeczności  z  porządkiem 

prawnym,  opartym  na  zasadzie  wolności  gospodarczej  i  regułach  uczciwej  konkurencji. 

Samo  naśladownictwo  towarów  innego  przedsiębiorcy,  które  nie  korzystają  ze  szczególnej 

ochrony  wynikającej  z  praw  wyłącznych,  nie  jest  sprzeczne  z  zasadami  konkurencji  i  nie 

uzasadnia  przyjęcia  istnienia  czynu  nieuczciwej  konkurencji,  nawet  w  wypadku  zgodności 

wymiarów kopii z pierwowzorem (wyrok SN z dnia 11 lipca 2002 r., sygn. akt: I CKN 1319/00, 

OSNC 2004, nr 5, poz. 73).  

Zgodnie  z  intencją  ustawodawcy  deliktem  nie jest  naśladownictwo  w  ogólności,  lecz 

tylko  tzw.  niewolnicze  naśladownictwo.  Związane  to  jest  z  podstawową  zasadą  wolności 

przemysłowej,  że  każdy  produkt,  który  nie  jest  chroniony,  w  interesie  ogółu  powinien  być 

naśladowany, rozwijany i ulepszany (tak SA w Katowicach w wyroku z dnia 29 marca 2000 

r., sygn. akt: I ACa 900/99, „Prawo gospodarcze” z 2000 r., nr 10, str. 53). Celem ustawy nie 

jest bowiem ochrona dochodów producentów i ich monopolistycznej pozycji przez zakazanie 

naśladownictwa  produktów.  Taki  zakaz  uniemożliwiłby  wchodzenie  na  rynek  z  podobnymi 

produktami, co nie jest uzasadnione i zabronione.  

Natomiast  art.  13  ust.  2  u.z.n.k.  wskazuje,  w  jakich  wypadkach  spełniających 

przesłanki art. 13 ust. 1 ustawy Pzp kopiowanie jest dozwolone, a zatem zawęża zakres jego 

zastosowania. Dopuszczalnym jest mianowicie naśladowanie cech funkcjonalnych produktu, 

w szczególności budowy, konstrukcji i formy zapewniającej jego użyteczność.  

Odwołujący  dopiero  na  rozprawie,  a  nie  wbrew  obowiązkowi  w  treści  odwołania, 

wskazywał na podobny skład chemiczny, co biorąc pod uwagę wskazane definicje w żaden 

sposób nie świadczy o zakazanym naśladownictwie.  

Reasumując, stwierdzić należy, że Odwołujący konstruując odwołanie z jednej strony 

dostrzega  naruszenie  prawa  z  patentu  i  domaga  się  odrzucenia  oferty  Przystępującego  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, z drugiej strony wskazując na nieuprawioną kopię 

produktu,  domaga  się  odrzucenia  przedmiotowej  oferty  ze  względu  na  czyn  nieuczciwej 

konkurencji.  Dwoistość  i  chaos  tej  argumentacji  wskazuje  na  przemieszanie  okoliczności 

odnoszących się do ochrony praw wynikających z patentu i u.z.n.k. Odwołujący zdaje się nie 

dostrzegać,  wskazując  na  interwencję  rzecznika  patentowego  w  przedmiotowym 

postępowaniu,  że  ochrona  praw  wynikających  z  patentu  jest  ochroną  odmienną  od  tej, 

wynikającej z u.z.n.k. Izba nie jest uprawniona do rozstrzygania o prawach, wynikających z 

patentu,  zaś  nieuprawione  naśladownictwo  w  rozumieniu  art.  13  ust.  1  u.z.n.k.  winno  być 

przez Odwołującego w tej stypizowanej postaci wykazane, czego Odwołujący nie udźwignął i 

w tym zakresie wnioskowanie o powołanie dowodu z opinii biegłego nie jest wystarczające, z 

przyczyn, o których była mowa wyżej.  

Kolejnym zarzutem Odwołującego było, że Przystępujący nie przedstawił referencji na 

wykonane  przez  siebie  dostawy,  nie  wskazując  przy  tym  żadnej  obiektywnej  przyczyny 

nieprzedłożenia takowych. Zarzut ten jest absolutnie nieuzasadniony i jako taki należało go 

uznać  za  chybiony.  Odwołujący  nie  wskazał  postanowień  SIWZ,  na  mocy  których,  na  tym 

etapie  postępowania,  Przystępujący  byłby  zobowiązany  do  podjęcia  rzeczonych  czynności. 

Izba  zaś  nie  jest  zobowiązana  do  poszukiwania  okoliczności  faktycznych  uzasadniających 

tezy formułowane przez Odwołującego (art. 180 ust. 3 w zw. z art. 192 ust. 7 ustawy Pzp).  

Na  marginesie  należy  jedynie  wskazać,  że  Odwołujący  pominął,  że  Zamawiający 

najpierw  dokona  oceny  ofert,  a  następnie  zbada,  czy  wykonawca,  którego  oferta  została 

oceniona  jako  najkorzystniejsza,  nie  podlega  wykluczeniu  i  spełnia  warunki  udziału  w 

postępowaniu. Powyższe wskazuje, że Zamawiający prowadzi przedmiotowe postępowanie 

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  z  zachowaniem  tzw.  procedury  odwróconej,  o  której 

mowa  w  art.  24aa  ust.  1  ustawy  Pzp.  Oznacza  to,  że  referencje  składa  wyłącznie 

wykonawca,  którego  oferta  została  oceniona  jako  najkorzystniejsza  i  dokonuje  tego  na 

wezwanie  zamawiającego,  w  trybie  art.  26  ust.  1  ustawy  Pzp.  Biorąc  zaś  pod  uwagę,  że 

dopiero  po  przeprowadzeniu  aukcji  elektronicznej  możliwa  będzie  ocena,  która  oferta  jest 

najkorzystniejsza,  dopiero  wówczas  zaktualizuje  się  obowiązek  Zamawiającego  wezwania 

wykonawcy  do  przedłożenia  spornych  referencji.  Na  obecnym  etapie  postępowania  nie 

wiadomo, która oferta zostanie oceniona jako najkorzystniejsza, a zatem zarzut zaniechania 

złożenia referencji jest nieuprawiony.  

W tym miejscu dodać również należy, że niezłożenie referencji, a więc niewykazanie 

warunków  udziału  w  postępowaniu  nie  może  stanowić  podstawy  do  odrzucenia  oferty 

wykonawcy, jak wskazuje Odwołujący, w oparciu o przepis art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. 

Okoliczność  wskazana  przez  Odwołującego  aktualizuje  obowiązek  nie  odrzucenia  oferty,  a 

wykluczenia wykonawcy z postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp.  

Odwołujący  stoi  na  stanowisku,  że  preparat  oferowany  przez  Przystępującego  nie 

spełnia  wymagań  Zamawiającego,  bowiem  nie  był  testowany  na  tzw.  kurtynach  wodnych. 

Zarzut  ten  jest  absolutnie  nieuzasadniony  i  jako  taki  należało  go  uznać  za  chybiony.  Po 

pierwsze,  Odwołujący  nie  wskazał  postanowień  SIWZ, który  taki  obowiązek formułują.  Izba 

zaś nie jest zobowiązana do poszukiwania okoliczności faktycznych celem uzasadnienia tez 

formułowanych przez Odwołującego (art. 180 ust. 3 w zw. z art. 192 ust. 7 ustawy Pzp).  

Po  drugie  zaś,  nie  znalazło  potwierdzenia  stanowisko  Odwołującego,  że  Kopalnia 

Węgla  Kamiennego „Knurów  –  Szczygłowice”  rzeczonych  kurtyn  nie  posiada.  Zamawiający 

wraz  z  odpowiedzią  na  odwołanie  przedłożył  wniosek  do  Kierownika  Ruchu  Zakładu 

Górniczego  z  dnia  6  października  2016  r.  o  wydanie  zezwolenia  na  oddanie  do  ruchu 

chodnikowej  zapory  przeciwpyłowej  CZP-Bryza  i  zezwolenie  Kierownika  Ruchu  Zakładu 

Górniczego  z  dnia  6  października  2016  r.  na  oddanie  do  ruchu  przedmiotowej  zapory,  z 

których  wynika,  że  rzeczona  zapora,  przeznaczona  do  celów  redukcji  zapylenia  powietrza 

przepływającego  przez  wyrobiska  korytarzowe,  została  oddana  do  ruchu,  co  obala 

twierdzenia  Odwołującego.  Co  więcej,  wraz  z  odpowiedzią  na  odwołanie,  Zamawiający 

przedstawił  Wykaz  urządzeń  zraszających  (kurtyn  wodnych)  w  KWK  „Knurów  – 

Szczygłowice”, z którego wynika, że wskazana  Kopalnia dysponuje kilkunastoma kurtynami 

wodnymi, tak więc twierdzenia Odwołującego nie mają oparcia w faktach.  

W konsekwencji teza Odwołującego, że oświadczenie wspomnianej Kopalni z dnia 19 

października 2016 r., zawarte w ofercie Przystępującego, w którym Kierownik Zakładu Ruchu 

Górniczego  stwierdza,  m.in.  przydatność  oferowanego  preparatu  do  zraszania  pyłów  w 

kurtynach  wodnych  jest  nieprawdziwe,  bowiem  nie  można  było  tego  zweryfikować  wobec 

braku  posiadania  przez  Kopalnię  kurtyn  wodnych  jest  całkowicie  pozbawiona  podstaw 

faktycznych. Skoro Kopalnia posiada kurtyny wodne to mogła, przeprowadzając odpowiednie 

badanie (doświadczenie) to stwierdzić. 

Na  marginesie  należy  dodać,  że  Izba  nie  zgadza  się  ze  stanowiskiem 

Przystępującego,  że  oświadczenie  wiedzy  nie  ma  wartości  logicznej.  Każde  zdanie  ma 

wartość  logiczną.  Zdanie  może  być  prawdziwe  lub  fałszywe.  Wartość  logiczna  zdania  jest 

czymś obiektywnym, to znaczy nie zależy od poglądów tej czy innej osoby. Od tego, czy ktoś 

dane zdanie uważa za prawdziwe czy fałszywe, nie zmienia się wartość logiczna zdania. Nikt 

też  nie  może  zmienić  wedle  swego  widzimisię  wartości  logicznej  jakiegokolwiek  zdania,  bo 

wartość logiczna zależy tylko od tego, czy dane zdanie opisuje świat zgodnie z rzeczywistym 

stanem, czy też w sposób z tym stanem niezgodny. 

Ostatnim z zarzutów sformułowanych przez Odwołującego jest twierdzenie, że oferta 

Przystępującego  jest  niezgodna  z  SIWZ,  „bowiem  wszystkie  wynika  badań  wg  kryteriów 

wskazanych  przez  Zamawiającego  P.Ś.  uzyskał  sam,  we  własnym  laboratorium 

zakładowym, bez potwierdzenia tychże wyników w niezależnej jednostce badawczej, co stoi 

w  sprzeczności  z  przepisami  prawa”.  Zdaniem  Izby,  zarzut  ten  w  istocie  nie  poddaje  się 

ocenie  i  z  tych  tylko  przyczyn  zasługuje  na  oddalenie.  Odwołujący  powinien  bowiem 

wykazać,  jakie  postanowienia  SIWZ  nakładają  na  wykonawcę  obowiązek  przedłożenia 

wyników  badań,  według  jakich  kryteriów  badania  te  należało  przeprowadzić  oraz,  brak 

możliwości,  w  świetle  SIWZ,  przeprowadzenia  tych  badań  przez  producenta  samodzielnie, 

ewentualnie konieczność potwierdzenia wyników tych badań w niezależnej jednostce. Po raz 

kolejny  należy  zwrócić  uwagę  Odwołującemu,  że  zobowiązany  jest  w  odwołaniu  do 

sformułowania  zarzutu,  zawierające  okoliczności  faktyczne  i  prawne,  które  poddają  się 

ocenie. Zaś ocenie poddają się tylko te, które konkretyzują okoliczności faktyczne. Izba nie 

jest zobowiązana  wyręczać Odwołującego w tym przedmiocie, wręcz przeciwnie, ogranicza 

rozpoznanie odwołania  do zarzutów tam zawartych (art. 192 ust. 7 ustawy Pzp). Natomiast 

rozprawa nie jest etapem, na którym dochodzi do ostatecznego sformułowania zarzutów czy 

ich konkretyzacji, stoi temu na przeszkodzie przepis art. 180 ust. 3, art. 182 ust. 1 pkt 1 oraz 

art. 192 ust. 7 ustawy Pzp.  

Natomiast kwestionowanie badań w świetle przepisów prawa wskazywałby raczej na 

potrzebę  oceny  oferty  Przystępującego  na  podstawie  przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  1  ustawy 

Pzp. Niezależnie od powyższego i ten aspekt zarzutu nie poddaje się ocenie, bowiem w tym 

przypadku  znowu  brak  jego  konkretyzacji.  Jeśli  Odwołujący  kwestionuje  jakieś  badania,  to 

powinien  wskazać,  o  jakie  badania  chodzi  i  jakim  przepisom  prawa  one  uchybiają,  a  nie 

czerpiąc  ze  stanowiska  Zamawiającego,  który  stara  się  odgadnąć  intencje  Odwołującego, 

poddaje analizie określone regulacje, dochodząc do wniosku, że oferta Przystępującego ich 

nie  narusza,  poprzestawać  na  formułowaniu  wniosków  przeciwnych.  Z  pewnością  nie  jest 

skonkretyzowany  zarzut  w  sytuacji,  w  której  Odwołujący  dowiadując  się  z  odpowiedzi  na 

odwołanie, jakie przepisy Zamawiający rozważał, wskazuje właśnie na te przepisy, w istocie 

nawet  nie  prowadząc  polemiki. Odwołujący  w  tym  postępowaniu,  w  sposób  nieuprawniony, 

stara  się  odwrócić  ciężar  dowodzenia,  choć  to  on  winien  wykazać  okoliczności,  z  których 

wywodzi skutki prawne. 

Co  więcej,  zwraca  uwagę  fakt  nie  tylko  nieskonkretyzowania  zarzutów,  ale  również 

próba ich rozszerzenia na rozprawie, czemu stoją na przeszkodzie przepisy art. 180 ust. 3 w 

zw. z art. 182 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp w zw. z art. 192 ust. 7 ustawy Pzp. Zauważyć należy, 

ż

e  pierwotnie  w  odwołaniu  Odwołujący  kwestionował  wyłącznie  fakt,  że  Przystępujący 

przeprowadził  badania  samodzielnie,  co  sprzeciwia  się  przepisom  prawa,  zaś  na rozprawie 

podjął  próbę  zakwestionowania  również  Certyfikatu  nr  TEST/28/B/2016,  zawartego  na  str. 

24-25  oferty  Przystępującego,  co  nie  może  spotkać  się  z  aprobatą,  gdyż  sprzeciwia  się 

regulacjom  powołanym  wyżej.  Analogicznie  należy  odnieść  się  do  działań  Odwołującego, 

który  również  na  rozprawie  starał  się  wykazać,  że  oferta  Przystępującego  nie  zawiera 

wszystkich  wymaganych  dokumentów.  Ocenie  podlegają  tylko  te  zarzuty,  które  zostały 

wyartykułowane w odwołaniu, zaś rozprawa nie służy konkretyzowaniu czy też formułowaniu 

zarzutów.  W  tym  miejscu  podkreślenia  wymaga,  że  rolą  Izby  nie  jest  domniemywanie 

okoliczności  faktycznych  i  poszukiwanie  w  dokumentacji  postępowania  argumentacji,  w 

oparciu, o którą być może Odwołujący artykułował swoje wnioski. 

Jedynie na marginesie należy zaś wskazać, że nie znalazło potwierdzenia stanowisko 

Odwołującego, iż Przystępujący wykonał badania samodzielnie. Należy dostrzec, że badania 

zawarte  w  Ogólnym  opisie  wyrobu  preparatu  ZWILADI  w  odmianie  ZWILADI  20  stanowią 

odzwierciedlenie  badań  kontrolnych,  które  producent  przeprowadza  dla  każdej 

wyprodukowanej  partii  produktu  w  ramach  kontroli  procesu  produkcji.  Badania  te  należy 

odróżnić  od  badań,  które  stały  się  podstawą  wydania  przedmiotowego  Certyfikatu.  Analiza 

treści  rzeczonego  Certyfikatu  (pkt  5)  wskazuje,  że  badania  nie  zostały  wykonane  przez 

wykonawcę. Powyższe dodatkowo znalazło potwierdzenie w § 3 ust. 1 Programu certyfikacji 

wyrobów na wspólny znak towarowy gwarancyjny „B”, gdzie wskazano, że badania, których 

wyniki  wykorzystywane  są  w  procesie  certyfikacji,  wykonują  uznane  za  kompetentne  przez 

Jednostki oraz niezależne od dostawy i odbiorcy laboratoria badawcze.  

Kwestionowanie Certyfikatu nie mogło się powieść z tej przyczyny, że zarzut ten jest 

spóźniony.  Odwołujący  w  piśmie  z  dnia  9  stycznia  2017  r.  przedłożonym  Zamawiającemu 

(nawet nie Izbie) zwrócił uwagę, że oferta Przystępującego nie zawiera certyfikatu Głównego 

Instytutu Górnictwa, jednakowoż zarzutu tego nie sformułował w treści odwołania.  

Co  więcej,  nawet  gdyby  się  znalazł,  to  nie  zasługiwałby  na  uwzględnienie.  Po 

pierwsze  bowiem,  brak  wymogu  w  treści  SIWZ  w  zakresie  legitymowania  się  wyłącznie 

certyfikatem wydanym przez Główny Instytut Górnictwa. Należy zauważyć, że Zamawiający 

umożliwiał  dołączenie  do  oferty  „certyfikatu  wydanego  przez  jednostkę  uprawnioną  do 

certyfikacji  przedmiotu  zamówienia”.  Po  drugie,  z  treści  Certyfikatu  Akredytacji  Jednostki 

Certyfikującej Wyroby Nr AC 149 oraz Zakresu Akredytacji Jednostki Certyfikującej Wyroby 

Nr  AC  149,  Jednostka  Opiniująca  Atestująca  i  Certyfikująca  Wyroby  TEST  sp.  z  o.o.  w 

Siemianowicach  Śląskich,  który  wydała  kwestionowany  Certyfikat,  uzyskała  akredytację 

Polskiego  Centrum  Akredytacji  w  zakresie  potwierdzania  zgodności  wyrobów  i  urządzeń 

przeznaczonych do stosowania w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. 

Jednocześnie wypada zaznaczyć, że treść § 2 ust. 2 Programu certyfikacji wyrobów 

na  wspólny  znak  towarowy  gwarancyjny  „B",  opublikowanego  na  stronie  internetowej 

Jednostki  Opiniującej,  Atestującej  i  Certyfikującej  Wyroby  TEST  sp.  z  o.o.  stwierdza,  że 

podstawą  certyfikacji  są  wymagania  bezpieczeństwa  określone  w  normach  krajowych, 

międzynarodowych,  kryteriach  technicznych  oraz  państwowych  przepisach  dotyczących 

bezpieczeństwa.  Natomiast  ust.  3  określa  dokumenty  stanowiące  podstawę  certyfikacji.  Z 

kolei  §  3  ust.  1  mówi,  że  badania,  których  wyniki  wykorzystywane  są  w  procesie  certyfikacji 

wykonują  uznane  za  kompetentne  przez  Jednostki  oraz  niezależne  od  dostawcy  i  odbiorcy 

laboratoria badawcze. Odwołujący nie wykazał, że wystąpiły jakiekolwiek nieprawidłowości w 

procesie  certyfikacji  prowadzonej  przez  Jednostkę  Opiniującą,  Atestującą  i  Certyfikującą 

Wyroby TEST sp. z o.o., pomimo, że kwestionuje dokument urzędowy.  

Niezależnie  od  tego,  że  zarzut,  iż  Przystępujący  nie  przedstawił  wraz  z  ofertą 

wszystkich  wyników  badań  wymienionych  w  Certyfikacie  jest  spóźniony,  to  jest  on  również 

nieuzasadniony. Z treści SIWZ nie wynika konieczność przedstawienia tych badań. 

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie art. 

192  ust.  9  i  10  w  zw.  z  §  3  pkt  1  lit.  a  oraz  pkt  2  lit.  a  i  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady 

Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238),  zaliczając  do  kosztów  postępowania  odwoławczego  wpis  od 

odwołania  w  wysokości  15.000,00  zł,  wynagrodzenie  pełnomocnika  Zamawiającego  w 

kwocie  3.600,00  zł  oraz  koszty  dojazdu  na  rozprawę  pełnomocników  Zamawiającego  w 

kwocie 354,30 zł.  

Przewodniczący: ………………………