KIO 2451/16 WYROK dnia 11 stycznia 2017 r.

Sygn. akt: KIO 2451/16 

WYROK 

z dnia 11 stycznia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Daniel Konicz 

Protokolant:            

Aneta Górniak 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  11  stycznia  2017  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu 

27 grudnia  2016  r.  przez 

Odwołującego – wykonawcę K-T. sp. z o.o. z siedzibą w P., w postępowaniu prowadzonym 

przez  Zamawiającego  –  Gminę  Żnin

,  przy  udziale  wykonawcy  P.K.S.  w  B.  sp.  z  o.o. 

z siedzibą w B., zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie 

Zamawiającego, 

orzeka: 

1.  oddala odwołanie, 

2.  kosztami postępowania obciąża Odwołującego i zalicza w poczet kosztów postępowania 

odwoławczego  kwotę  7.500,00 zł  (słownie: siedem  tysięcy  pięćset  złotych  00/100) 

uiszczoną przez Odwołującego tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz.U.2015.2164 j.t. ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w B.. 

Przewodniczący:  

………………………………………. 

Sygn. akt KIO 2451/16 

Uzasadnienie 

Gmina  Żnin  (dalej: „Zamawiający”)  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego, 

na podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29 stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych 

(Dz.U.2015.2164  j.t.  ze  zm.),  zwanej  dalej  „Pzp”,  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  z  podziałem  na  części  pn.:  „Dowóz  uczniów  do  placówek  oświatowych 

Gminy Żnin  w  okresie  styczeń  –  grudzień  2017  r.”  (znak  sprawy  IGP1.271.18/IL2016), 

zwane dalej: „Postępowaniem”. 

Wartość  zamówienia  nie  przekracza  kwot  określonych  w  przepisach  wykonawczych 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp. 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych 

w dniu 5 grudnia 2016 r., pod nr 359015-2016. 

W dniu 22 grudnia 2016 r. Zamawiający poinformował wykonawców biorących udział 

w Postępowaniu o wyborze oferty najkorzystniejszej w części 1 zamówienia, za którą uznana 

została  oferta  złożona  przez  wykonawcę  P.K.S.  w  B.  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  B.  (dalej 

„Wykonawca PKS”) oraz o odrzuceniu oferty wykonawcy. 

Powyższe 

czynności 

zaskarżone 

zostały 

odwołaniem 

wniesionym 

do 

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (dalej: „Izba” lub „KIO”) przez wykonawcę K-T. sp. z o.o. 

z siedzibą w P., zwanego dalej „Odwołującym”, w dniu 27 grudnia 2016 r.  

Odwołujący podniósł zarzut naruszenia art. 91 ust. 1 i 2 w zw. z art. 2 pkt 5 Pzp przez 

błędne  i  niezgodne  z  treścią  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  („SIWZ”) 

dokonanie  oceny  ofert  –  naruszenie  zasad  oceny  ofert  określonych  w  SIWZ  przez 

przyznanie  zbyt  dużej  liczby  punktów  w  kryterium  „wiek  pojazdów”  ofercie  złożonej  przez 

Wykonawcę  PKS,  a  przez  to  nieprawidłowe  dokonanie  wyboru  oferty  najkorzystniejszej. 

wnosząc  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej,  unieważnienia  oceny  ofert  i  powtórzenia  tej  czynności  zgodnie 

z postanowieniami  SIWZ  i  z  uwzględnieniem  punktacji  (oceny)  wynikającej  z  uzasadnienia 

odwołania. 

Odwołujący  stwierdził,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  zamówienia,  ponieważ  jest 

podmiotem zdolnym do jego wykonania. Odwołujący złożył ofertę w Postępowaniu na część 

1 zamówienia. Oferta Odwołującego jest ofertą niższą cenowo i w przypadku prawidłowego 

przeliczenia  punktów  dla  konkurenta  oferta  Odwołującego  uzyskałaby  większą  liczbę 

punktów, a tym samym zwycięzcą postępowania byłby Odwołujący. 

Odwołujący  wyjaśnił  uzasadniając  zarzuty  odwołania,  że  w  Rozdziale  VI  SIWZ 

Zamawiający  przewidział,  jako  jedno  z  kryteriów  oceny  ofert  o  wadze  30%,  rok  produkcji 

pojazdów.  Zgodnie  z  przedstawioną  tabelą  roczników  i  punktów,  pojazdy  przeznaczone  do 

wykonania  zadania  produkowane  do  roku  2000  uzyskiwały  0  punktów,  a  wycenione  były 

punktowo  pojazdy  wyprodukowane  od  roku  2001  do  roku  2016,  z  tym,  że  pojazd 

wyprodukowany  w  roku  2001  wyceniony  był  na  2  punkty,  a  w  2016  na  30  punktów. 

Zamawiający dokonał następującego opisu obliczania wartości tego kryterium:  

„Sposób obliczania punktów w tym kryterium: liczba pojazdów z danego rocznika razy 

liczba  punktów,  zgodnie  z  powyższą  zasadą.  Następnie  sumę  punktów  dzielimy  przez 

wykazaną liczbę pojazdów o danym roczniku produkcji.”.  

W ocenie Odwołującego pierwsze zdanie jest logiczne i prawidłowe. Wykonawca ma 

przedstawić  wykaz  dziesięciu  pojazdów  wraz  z  podaniem  ich  roku  produkcji,  co  daje 

możliwość  obliczenia  ilości  punktów  za  poszczególne  roczniki.  Drugie  zdanie  kryterium 

oceny  może  stanowić  problem  dla  czytelnika  jak  i  dla  oceniającego.  Zdecydowania  lepszy 

i nie dający wątpliwości interpretacyjnych byłby krótszy zapis zdania drugiego:  

„Następnie sumę punktów dzielimy przez wykazaną liczbę pojazdów”. 

W  takim  brzmieniu  wiadomo,  że  chodzi  o  wszystkie  pojazdy  przedstawione  do 

wykonania  zadania  określonego  postępowaniem  przetargowym  w  danej  części.  

Dopisek  „o  danym  roczniku  produkcji”  może  prowadzić  do  dwojakiej  interpretacji. 

Pierwsza interpretacja,  jaką  dla  oferty  Wykonawcy  PKS  zrobił  Zamawiający,  to  mnożenie 

i dzielenie  punktów  przez  pojazdy  tylko  z  danego  rocznika,  a  nie  przez  liczbę  wszystkich 

pojazdów przedstawionych do wykonania zadania.  

Zamawiający  przyznając  punkty  ofercie  Wykonawcy  PKS  dokonał  następującego 

przeliczenia: 3 pojazdy z 2001 r. x 2 punkty podzielone przez 3, co dało 2 punkty, a autobus 

z roku 2004 wyceniono na 10 punktów, co łącznie dało 12 punktów.  

Dla 

porównania 

pokazującego 

błędne 

rozumowanie 

Zamawiającego:  

mamy 8 pojazdów z roku 2000 i starszych, jeden pojazd z 2005 – 12 punktów i jeden pojazd 

z  roku  2016  –  30  punktów.  Stosując  interpretację  Zamawiającego  w  przypadku  takiego 

oferenta  mamy  następującą  punktację:  8  pojazdów  daje  liczbę  punktów  „0”,  jeden  pojazd 

z 2005 r. 1 x 12 : 1 = 12 i jeden pojazd z 2016: 1 x 30 : 1 = 30. Wtedy wychodzi 42 punkty na 

30 możliwych. Nie jest to więc interpretacja prawidłowa.  

Druga interpretacja tego zdania, to dzielenie punktów uzyskanych z poszczególnych 

roczników  przez  ogólną  liczbę  pojazdów.  Liczba  pojazdów  wynosi  10.  Przyjmując  taką 

interpretację  punktacja  z  tego  kryterium  dla  oferty  Wykonawcy  PKS  powinna  przedstawiać 

się następująco: 3 x 2 punkty za pojazdy z roku 2001 = 6 punktów, jeden pojazd z 2004 – 10 

punktów.  Razem  jest  16  punktów,  które  powinny  być  podzielone  przez  10,  a  więc  ogólną 

liczbę  przedstawianych  pojazdów  z  różnych  roczników,  co  daje  1,6  punktów. 

Przyznanie ofercie  Wykonawcy  PKS  12  punktów  stanowi  bezpodstawne  zawyżenie  liczby 

punktów  dla  tej  oferty.  Zamawiający  przyjmując kryterium  oceny  musi  zapewnić,  że  istnieje 

możliwość prawidłowej i logicznej oceny spełniania tego kryterium i jego wyceny. Nie może 

być  sytuacji,  że  kryterium  ma  dać  maksymalnie  x  punktów,  a  przez  zły  zapis  dać  może 

punktów  y.  Nawet  nieprecyzyjne  zapisana  ocena  kryterium  musi  być  w  trakcie  oceny  ofert 

zastosowana  w  sposób  logiczny,  pozwalający  na  uzyskanie  jedynie  maksymalnej  możliwej 

ilości  punktów.  Zasady  prowadzenia  oceny  nie  mogą  powodować,  że  istnieje  możliwość 

uzyskania dużo wyższej liczby punktów. 

W  przypadku  przyznania  ofercie  Wykonawcy  PKS  1,6  punktów  z  tego  kryterium 

zmienia się ranking oceny ofert. W takim przypadku oferta złożona przez Odwołującego ma 

nadal 70 punktów, a oferta Wykonawcy PKS ma 61,43 punktów.  

Odwołujący 

dodał, 

ż

e 

przyjęcie 

interpretacji 

Zamawiającego 

oznacza, 

ż

e Postępowanie powinno zostać unieważnione z przyczyn określonych w art. 93 ust. 1 pkt 7 

Pzp. 

Do  postępowania  odwoławczego,  po  stronie  Zamawiającego,  przystąpienie  zgłosił 

Wykonawca PKS, wnosząc o oddalenie odwołania. 

Stwierdził, że Zamawiający dokonał wyboru oferty zgodnie z postanowieniami SIWZ. 

Zamawiający w sposób logiczny i zrozumiały określił zasady przyznawania punktacji z tytułu 

wieku  autobusów.  Wskazał,  że  Odwołujący  dla  potwierdzenia  podnoszonych  twierdzeń 

kreuje w odwołaniu hipotetyczne, oderwane od rzeczywistości, stany faktyczne. Okoliczność, 

ż

e  wedle  wyliczeń  Odwołującego,  na  podstawie  przywołanego  przez  niego  postanowienia 

SIWZ,  możliwym  byłoby  uzyskanie  przez  oferenta  42  pkt,  nie  może  stanowić  argumentu 

przemawiającego za unieważnieniem Postępowania. Zamawiający expressis verbis w pkt VI 

b) SIWZ podał, że maksymalna liczba punktów za ww. kryterium to 30. W tym stanie rzeczy 

niemożliwym jest (co przewiduje SIWZ) przyznanie większej ilości punktów. 

Wykonawca  PKS  podkreślił,  że  w  złożonej  ofercie  przedstawił  autobusy 

zdecydowanie  nowsze  od  autobusów  przedstawionych  przez  Odwołującego  i  tym  samym, 

w ramach  tego  kryterium,  uzyskał  większą  liczbę  punktów,  co  potwierdza  prawidłowość 

postanowień SIWZ i ich zastosowania przez Zamawiającego. 

Wykonawca PKS z ostrożności procesowej podniósł zarzut wniesienia odwołania po 

terminie. 

Podał,  że  Odwołujący  wskazał  jako  podstawę  naruszenia  art.  180  ust.  2  pkt  Pzp, 

tj. wadliwy  wybór  przez  Zmawiającego  najkorzystniejszej  oferty,  jednak  w  rzeczywistości 

kwestionuje postanowienia SIWZ (formułuje zastrzeżenia do opisu przedmiotu zamówienia). 

W  konsekwencji  podstawą  prawną  wniesionego  odwołania  jest  art.  180  ust.  2  pkt  5  Pzp, 

a zgodnie  z  art.  182  ust.  2  pkt  2  Pzp  odwołanie  wobec  postanowień  SIWZ  wnosi  się  w 

terminie 5 dni od daty jej publikacji. 

Zamawiający  w  pisemnej  odpowiedzi  na  odwołanie  wniósł  o  jego  oddalenie 

w powołaniu na następujące argumenty. 

Na  wstępie  podkreślił,  że  precyzyjnie  sformułował  sporne  kryterium  oceny  ofert  i  po 

ich  otwarciu  nie  miał  możliwości  odstąpienia  od  przyjętych  w  omawianym  kryterium  zasad 

przyznawania punktów. Wskazał również, że formułując kryteria oceny ofert i ich wagę miał 

na  względzie  ostatnią  nowelizację  Pzp,  która  podniosła  znaczenie  pozacenowych  kryteriów 

oceny ofert. 

Następnie  podał,  że  biorąc  pod  uwagę  powyższe  wskazania,  specyfikę  przedmiotu 

zamówienia  i  potrzebę  generowania  wysokich  standardów  świadczenia  usługi,  w  sposób 

znaczny (30 %) przypisał wagę kryterium w zakresie taboru technicznego. Wykonawcy mieli 

całkowitą wiedzę w zakresie określonych w Postępowaniu kryteriów oceny ofert – byli w pełni 

ś

wiadomi  jaka  waga  została  poszczególnym  kryteriom  przypisana  i  jak  zaoferowany 

w ofercie  tabor  techniczny  zostanie  przez  Zamawiającego  oceniony  w  procesie  badania 

oferty.  

Zamawiający  wyjaśnił,  że  w  części  III  pkt  VI  ppkt  b)  SIWZ  w  sposób  precyzyjny 

wskazał  ile  punktów  za  zaproponowanie  pojazdu  o  danym  roku  produkcji  zostanie 

przyznane. Zamawiający  wskazał, ze punkty  w tym kryterium zostaną przyznane  wyłącznie 

za zaproponowanie pojazdów o roczniku 2001 i nowszym.  

Wykonawca PKS w treści oferty wskazał w zakresie taboru technicznego trzy pojazdy 

z  2001  r.,  jeden  z  2004  r.  i  6  pojazdów  w  roczniku  2000  i  starszych.  W  związku  z  tym 

Zamawiający punktował jego ofertę w następujący sposób: 

Rocznik 2001: 3 pojazdy x 2 pkt = 6 pkt 

6 pkt / 3 pojazdy = 2 pkt 

Rocznik 2004: 1 pojazd x 10 pkt = 10 pkt 

10 pkt /1 pojazd 2004 = 10 pkt 

Razem w kryterium „rok produkcji pojazdów” Wykonawca PKS otrzymał 12 pkt. 

Zamawiający  przytoczył  zasady  przyznawania  punktów  w  omawianym  kryterium 

i stwierdził, że nie wskazał jakoby sumę punktów należało podzielić przez liczbę wszystkich 

pojazdów, lecz przez sumę pojazdów w danym roku produkcji. Zamawiający dokonał takiego 

opisu  sposobu  przyznawania  punktów  w  tym  kryterium  mając  na  uwadze  wskazane 

wcześniej przesłania, czyli przypisanie kryterium pozacenowemu dużej wagi (30%) zgodnie 

z oczekiwaniami 

Zamawiającego 

w 

zakresie 

dysponowania 

przez 

wykonawców 

odpowiednim  taborem  i  wyższego  punktowania  taboru  nowszego.  Zamawiający  podkreślił, 

ż

e  dał  wykonawcom  pewną  swobodę,  ponieważ  nie  określił  minimum  poziomu, 

czyli najstarszego  dopuszczalnego  rocznika  proponowanego  pojazdu.  Odwołujący  znając 

poziom punktów, jakie mogą zostać przyznane jego ofercie w tym kryterium, nie zaoferował 

ż

adnego  pojazdu  o  roczniku  młodszym  niż  1999.  Odwołujący  tym  samym  świadomie 

pozbawił  się  szansy  uzyskania  w  procesie  oceny  oferty  punktów  w  tym  kryterium 

obwarowanym przez Zamawiającego bardzo wysoko, bo poziomem 30 % wagi. 

Ponadto  Zamawiający,  znając  uwarunkowania  rynkowe  w  zakresie  wykonywania 

usługi  oraz  dysponowania  przez  Wykonawców  określonym  taborem,  miał  świadomość, 

ż

e dotychczas uwarunkowania w zakresie dysponowania odpowiednim taborem technicznym 

były  przez  wykonawców  traktowane  drugorzędnie,  ponieważ  główne  (na  poziomic  90  %) 

kryterium  oceny  ofert  stanowiła  cena.  Dlatego  też  Zamawiający  wskazał  wyraźne, 

ż

e maksymalna liczba punktów za kryterium wynosi 30. Jest to założenie odzwierciedlające 

zarówno  realne  możliwości  wykonawców,  jak  i  motywujące  ich  do  zastosowania  taboru 

młodszego.  Dla  Zamawiającego  oczywistym  było,  że  mało  prawdopodobne  jest, 

aby wykonawcy zaproponowali tabor w roczniku 2015 czy 2016, ponieważ z doświadczenia 

wynika,  że  tego  typu  tabor  przeznaczany  jest  na  wykonywanie  innego  rodzaju  usług, 

np. transport osób na trasach turystycznych dalekobieżnych. 

Zamawiający  stwierdził  ponadto,  że  Odwołujący  w  treści  odwołania  kwestionuje 

postanowienia  SIWZ  w  zakresie  opisu  sposobu  oceny  oferty  z  przekroczeniem  terminu  na 

wniesienie  odwołania  od  czynności  Zamawiającego  dotyczącej  zaistnienia  czynności 

Zamawiającego  stanowiącej  podstawę  odwołania  –  5  dni  od  dnia  zamieszczenia  SIWZ  na 

stronie internetowej. 

Zamawiający  wskazał  również,  że  Odwołujący  w  treści  odwołania  dokonuje 

hipotetycznych  ocen  i  sugestii,  że  „zapisy  SIWZ  mogą  stanowić  problem  dla  czytelnika  jak 

i oceniającego”.  Jest  to  niezgodne  ze  stanem  faktycznym,  ponieważ  ocena  ofert  zgodnie 

z założeniami 

SIWZ 

nie 

stanowiła 

dla 

Zamawiającego, 

czyli 

oceniającego, 

ż

adnego problemu.  Takie  rozważania  nie  stanowią  żadnego  argumentu  merytorycznego 

dotyczącego  niniejszego  odwołania,  jednocześnie  Odwołujący  jako  podstawę  odwołania 

wskazuje  złamanie  przez  Zamawiającego  przepisu  art.  91  ust.  1  Pzp  przez  dokonanie 

niezgodnej  z  treścią  SIWZ  oceny  ofert.  Jest  to  niezgodne  ze  stanem  faktycznym, 

ponieważ Zamawiający  właśnie na podstawie określonego w SIWZ sposobu oceny ofert tej 

oceny dokonuje. 

Odwołujący  prowadzi  w  treści  odwołania  rozważania  jakie  postanowienia  dotyczące 

sposobu obliczania punktów byłby lepsze od aktualnie opisanych w SIWZ. Jest to bezcelowe 

i czysto teoretyczne, nie wnosi nic do meritum sprawy. Celem prowadzonych rozważań jest 

jedynie  wskazanie  postanowień,  które  pozwalałyby  ofercie  Odwołującego  uzyskać 

najwyższą,  liczbę  punktów.  Odwołujący  nie  bierze  jednak  pod  uwagę,  że  Zamawiający 

ustalając  kryteria  oceny  ofert  i  wszczynając  Postępowanie  nie  chciał  wybrać  oferty  jedynie 

najtańszej, lecz ofertę najkorzystniejszą w świetle wszystkich określonych w SIWZ kryteriów. 

Dlatego  też  wykonawca,  który  zaproponował  nowszy  tabor  techniczny,  co  dla 

Zamawiającego  stanowiło  aż  30  %  poziomu  punktacji  oferty,  pomimo  zaproponowania 

wyższej ceny, wygrywał w rankingu końcowym złożonych ofert. 

Ponadto  istotnym,  zdaniem  Zamawiającego,  jest,  że  w  związku  z  unieważnieniem 

pierwszego  postępowania  na  realizację  tego  zadania,  wykonawcy  uczestnicząc  w  sesji 

jawnej  otwarcia  ofert  mieli  świadomość  jakim  taborem  może  dysponować  konkurent  i  jaki 

poziom  jakościowy  (roczniki  produkcji)  sprzętu  należałoby  rozważyć  do  zaoferowania, 

aby uzyskać określony poziom punktów w tym kryterium. Jest to istotne, ponieważ zarówno 

w  unieważnionym  postępowaniu,  jak  i  w  aktualnej  procedurze  uczestniczyli  ci  sami 

wykonawcy. 

W  piśmie  procesowym  z  11  stycznia  2017  r.  Odwołujący  przedstawił  dodatkową 

argumentację uzasadniającą zarzuty odwołania. 

Podkreślił, że wbrew twierdzeniu Wykonawcy PKS nie wnosi zarzutów w stosunku do 

treści  SIWZ.  Jest  ona  jasna,  a  istota  sporu  pomiędzy  Odwołującym  a  Zamawiającym 

sprowadza się do jej wykładni.  

Odwołujący  wyjaśnił,  że  w  Rozdziale  VI  SIWZ  Zamawiający  wyróżnił  pkt  b)  – 

rok produkcji  pojazdów  (30%  waga).  Jest  to  tabela  składająca  się  z  dwóch  kolumn: 

rok produkcji  i  liczba  punktów  za  dany  rocznik.  Rocznikowi  2000  i  starszym  Zamawiający 

przyporządkował  0  pkt.  Podano  tam  również  sposób  obliczania  punktów  w  tym  kryterium: 

„liczba  pojazdów  z  danego  rocznika  razy  liczba  punktów,  zgodnie  z  powyższą  zasadą. 

Następnie  sumę  punktów  dzielimy  przez  wykazaną  liczbę  pojazdów  o  danym  roczniku 

produkcji.”. 

Zdaniem Odwołującego Zamawiający niewłaściwie interpretuje określone przez siebie 

kryteria oceny ofert i zasady ich oceny, dlatego też konieczne jest dokonanie ich interpretacji. 

Zgodnie z wykładnią językową powyższy opis kryterium trzeba przedstawić w sposób 

następujący:  zdanie  pierwsze  –  mnożymy  liczbę  pojazdów  z  danego  rocznika  przez  liczbę 

punktów  według  załączonej  punktacji.  Zgodnie  z  brzmieniem  pierwszej  części  drugiego 

zdania  musimy  uzyskać  sumę  punktów,  czyli  dodać  punkty  uzyskane  za  pojazdy 

z poszczególnych  lat  produkcji.  Kolejny  etap  to  dzielenie  sumy  punktów  przez  liczbę 

pojazdów. W przypadku wykładni Zamawiającego mamy dzielenie iloczynu przez czynnik. 

Odwołujący  stwierdził,  że  problemem  nie  jest  wiek  pojazdów.  Ocenie  podlegają 

wszystkie  pojazdy  przedstawione  przez  danego  oferenta,  o  czym  świadczy  przewidziana 

w omawianym kryterium punktacja (0-30).  

Pojazdy  z  roku  2000  i  starsze  oceniane  powinny  być  w  sposób  następujący: 

liczba pojazdów  z  danego  rocznika  x  0  pkt  =  0.  Zero  stanowi  ocenę  zaproponowaną  przez 

Zamawiającego, a więc przy ocenie oferty musi on liczbę tą stosować do oceny pojazdów.  

W  przypadku  Wykonawcy  PKS  zastosowanie  powyższej  wykładni  prowadzi  do 

wniosku, że za zaproponowane pojazdu powinien otrzymać 16 pkt (jeden pojazd z 2004 r. za 

10  pkt  i  3  pojazdy  z  2001  r.  za  2  pkt  każdy).  Wynik  ten  należy  podzielić  przez  10 

(liczbę ocenianych pojazdów), co daje 1,6 pkt, a więc wynik podany w odwołaniu. 

W  ocenie  Odwołującego  do  takich  samych  wniosków  prowadzi  zastosowanie  reguł 

wykładni  celowościowej  i  systemowej.  Celem  zastosowania  kryterium  wieku  pojazdów  było 

przyznanie  dodatkowych  punktów  oferentowi  przedstawiającemu  nowszy,  a  więc  bardziej 

ekologiczny  i  teoretycznie  sprawniejszy  sprzęt.  Celem  tego  kryterium  będzie  wtedy 

najwyższe  punktowanie  oferenta  przedstawiającego  najnowszy  tabor  w  pełnym  zakresie, 

a nie  jedynie  jedna  czy  dwie  jednostki  z  tego  taboru.  Kryterium  to  musi  być  również 

analizowane  z  punktu  widzenia  art.  7  Pzp,  to  jest  z  zachowaniem  zasad  uczciwej 

konkurencji. Dojdzie do tego tylko i wyłącznie w przypadku uznania, że określenie w zdaniu 

drugim:  „wykazaną  liczbę  pojazdów  o  danym  roczniku  produkcji”  traktowane  będzie  jako 

pełna  liczba  pojazdów  przeznaczonych  do  realizacji  zadania,  które  zostały  ocenione, 

nawet jeżeli przyznana im w roczniku liczba punktów w tabeli wynosi „0”.  

Przyjmując wykładnię zaprezentowaną przez Zamawiającego oferent przedstawiający 

jeden  pojazd  z  2016  r.  i  dziewięć  pojazdów  z  1997  r.  uzyska  30  pkt,  a  drugi  ofert 

przedstawiający 10 pojazdów z 2015 r. uzyska 29 punktów. Z zasad logiki wynika, że oferta 

opiewająca na cały tabor z 2015 r. jest z punktu widzenia kryterium wieku korzystniejsza niż 

oferta,  która  przedstawia  tylko  jeden  nowy  pojazd.  Przyjęcie  rozumowania  i  wykładni 

Zamawiającego narusza zasady uczciwej konkurencji. Tak więc z punktu widzenia systemu 

zamówień  publicznych  jest  to  wykładnia  naruszająca  zasady  uczciwej  konkurencji,  a  więc 

niedopuszczalna. Z punktu widzenia logiki wykładnia zaprezentowana przez Zamawiającego 

jest  również  sprzeczna  z  zapisem  zdania  pierwszego.  Wtedy  bowiem  mamy  do  czynienia 

z sytuacją,  że  niezależnie  od  liczby  pojazdów  z  danego  rocznika  oferent  otrzymuje  jedynie 

ilość  punktów  przewidzianą  dla  tego  rocznika.  W  takiej  sytuacji  zbędne  jest  mnożenie 

i dzielenie  przez  tą  samą  ilość  pojazdów,  ponieważ  wynik  to  ilość  punktów  przypisana  do 

danego  rocznika.  Wyszło  to  w  ocenie  oferty  Wykonawcy  PKS  w  zakresie  rocznika  2001. 

Tak więc  systemowa  i  celowościowa  wykładnia  wymaga,  żeby  przy  przyznawaniu  punktów 

za  to  kryterium  była  zastosowana  wykładnia,  którą  można  zapisać  matematycznie, 

czyli sumę  iloczynów  pojazdów  z  danego  rocznika  mnożymy  przez  ilość  punktów 

przypisanych  dla  danego  rocznika  i  dzielimy  przez  liczbę  wszystkich  ocenianych  pojazdów. 

Przy takiej wykładni za pojazdy poniżej rocznika 2000 będzie zero punktów, a każdy pojazd 

z rocznika wyższego da punkty pomiędzy zerem a 30, z tym, że 30 punktów uzyska oferent 

dający do wykonania zadania wszystkie pojazdy z rocznika 2016, a oferent przedstawiający 

połowę  pojazdów  z  rocznika  2016  i  połowę  z  roku  2000  i  starszych  uzyska  15  pkt. 

Taka wykładnia  jest  prawidłowa  w  aspekcie  systemowym  i  celowościowym  i  zgodna 

z zasadą  uczciwej  konkurencji.  Mając  na  uwadze  wykładnię  celowościową  należy  uznać, 

ż

e ze  względu  na  specyfikę  przedmiotu  zamówienia  i  konieczność  zapewnienia  możliwości 

całościowej  oceny,  przyjęcie  wykładni  zaprezentowanej  przez  Zamawiającego  mogłoby 

wypaczać cel jakiemu miało służyć postawione kryteria i prowadzić w konsekwencji do ocen 

nie  oddających  należytego  i  faktycznego  obrazu  przedstawianego  do  wykonania  zadania 

taboru. 

Odwołujący  podkreślił,  że  Zamawiający  miał  prawo  punktować  np.  jeden  lub  dwa 

najmłodsze  pojazdy,  ale  powinien  to  odzwierciedlić  w  postanowieniach  SIWZ,  jako  że 

obowiązkiem  Zamawiającego  jest  stworzenie  jasnych  i  precyzyjnych  postanowień  SIWZ. 

Prawem  oferenta,  a  nie  jego  obowiązkiem,  jest  wystąpienie  o  wykładnię  i  sprecyzowanie 

postanowień  SIWZ.  Oferent  przedstawiając  ofertę  kieruje  się  logiką  i  celowością  w  ich 

ocenie.  Ta  logika  i  przedstawione  wykładnie  wskazują,  że  pod  pojęciem  wykazanej  liczby 

pojazdów  o  danym  roczniku  produkcji  kryją  się  wszystkie  pojazdy  przedstawiane  przez 

danego  oferenta,  poddane  ocenie  punktowej,  gdzie  również  liczba  „0”  stanowi  liczbę 

punktów do oceny danego pojazdu. 

Na  rozprawie  strony  i  Wykonawca  PKS  podtrzymali  przedstawioną  powyżej 

argumentację  wnosząc  jak  dotychczas  z  tym  zastrzeżeniem,  że  Wykonawca  PKS  cofnął 

wniosek o odrzucenie odwołania. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  Izba,  uwzględniając  zgromadzony  materiał 

dowodowy  omówiony  w  dalszej  części  uzasadnienia,  jak  również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia i stanowiska stron i Wykonawcy PKS zawarte w przytoczonych powyżej 

pismach  procesowych,  a także  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i  odnotowane 

w protokole, ustaliła i zważyła, co następuje. 

Izba  postanowiła  dopuścić  Wykonawcę  PKS  (dalej  również  „Przystępujący”)  do 

udziału  w  postępowaniu  odwoławczym  w  charakterze  przystępującego  po  stronie 

Zamawiającego  stwierdzając,  że  spełnione  zostały  warunki,  o  których  mowa  w  przepisie 

art. 185 ust. 2 Pzp. 

Skład  orzekający  stwierdził,  że  Odwołujący  jest  legitymowany,  zgodnie  z  przepisem 

art. 179 ust. 1 Pzp, do wniesienia odwołania. 

Izba  postanowiła  dopuścić  i  przeprowadzić  dowody  z  treści  SIWZ  oraz  ofert 

Odwołującego 

i 

Przystępującego. 

Na 

podstawie 

wspomnianych 

dokumentów 

skład orzekający  uznał,  że  stan  faktyczny  nie  jest  sporny,  a  wyjaśnienia  wymaga  kwestia 

prawidłowości zastosowania kryterium pozacenowego w postaci wieku pojazdów w procesie 

oceny oferty Wykonawcy PKS. 

Izba  stwierdziła,  że  ocena  wskazanego  zagadnienia  musi  sprowadzać  się  do 

odpowiedzi  na  pytanie,  czy  oceniając  ofertę  Przystępującego  Zamawiający  prawidłowo 

wykonał  działania  arytmetyczne  podstawiając  określone  wartości  do  ustalonego  w  SIWZ 

wzoru,  czego  konsekwencją  było  przyznanie  Wykonawcy  PKS  12  pkt  w  kryterium  wieku 

pojazdu? Na to pytanie należało udzielić odpowiedzi pozytywnej, za czym przemawiają niżej 

wskazane względy. 

Na  wstępie  wyjaśnić  trzeba,  że  po  upływie  terminu  składania  ofert  postanowienia 

SIWZ nie mogą być zmienione i są wiążące zarówno dla zamawiającego oraz wykonawców,  

jak  i  dla  Izby.  W  konsekwencji  zawarte  na  str.  2  odwołania  rozważania  dotyczące 

pożądanego  brzmienia  opisu  sposobu  obliczania  punktacji  w  kryterium  wieku  pojazdów 

uznać należało za prawnie obojętne dla rozstrzygnięcia o zarzucie odwołania. 

Następnie  podkreślić  należy,  że  wbrew  zapatrywaniom  Odwołującego  metodologia 

przyznawania  wykonawcom  punktów  w  spornym  kryterium  została  przez  Zamawiającego 

opisana  w  sposób  jasny,  precyzyjny  i  przy  użyciu  powszechnie  zrozumiałych  określeń. 

Ergo skład orzekający uznał, że dokonując interpretacji postanowień SIWZ odnoszących się 

do wspomnianej kwestii nie ma potrzeby sięgania do innych niż językowa rodzajów wykładni, 

ponieważ jej zastosowanie nie rodzi absurdalnych, sprzecznych z zasadami logiki wniosków. 

W  konsekwencji  Izba  nie  znalazła  podstaw  do  zastosowania  proponowanej  przez 

Odwołującego  interpretacji  sformułowania  „Następnie  sumę  punktów  dzielimy  przez 

wykazaną  liczbę  pojazdów  o  danym  roku  produkcji  (podkreślenie  Izby)”,  zgodnie  z  którą 

dzielnikiem  miałaby  być  nie  liczba  pojazdów  z  określonego  rocznika,  a  ogólna  liczba 

pojazdów  podlegających  ocenie.  Stanowiłaby  ona  niczym  nieuzasadnione  odejście  od 

niebudzących  wątpliwości  wyników  wykładni  językowej,  której  w  tej  sprawie  należało 

przyznać  pierwszeństwo.  Gdyby  bowiem  przyjąć  interpretację  Odwołującego  należałoby 

z zacytowanego powyżej fragmentu postanowienia SIWZ usunąć wyróżnione sformułowanie, 

co nie tylko byłoby nieuzasadnione, ale również, jak wspomniano, niemożliwe na tym etapie 

Postępowania. 

Skład  orzekający  uznał,  że  argumentacja  Odwołującego  uzasadniająca  odejście  od 

zastosowania  ad  casum  wykładni  językowej  nie  mogła  zostać  uznana  za  trafną. 

Poza powyższymi  względami  należy  stwierdzić,  że  pod  pozorem  dbałości  o  takie 

skonstruowanie  kryterium  wieku  pojazdów,  które  realizować  będzie  cel  stawiany  przez 

Zamawiającego  (wybór  wykonawcy  dysponującego  możliwie  najnowszym  taborem 

autobusowym) Odwołujący dążył de facto do osiągnięcia przeciwnego skutku, tj. do wyboru 

jego  oferty,  w  której  bezsprzecznie  zaoferowano  pojazdy  starsze  niż  wymienione  w  ofercie 

Przystępującego. 

Podkreślenia  wymaga,  że  Izba  nie  kwestionuje  akcentowanej  przez  Odwołującego 

okoliczności, że przyjęta przez Zamawiającego konstrukcja omawianego kryterium i literalna 

wykładnia  jego  treści  mogłaby  (podkreślenie  Izby)  doprowadzić  na  etapie  oceny  ofert  do 

kuriozalnych  wniosków,  przykładowo,  do  przyznania  takiej  samej  liczby  punktów 

(maksymalnej,  tj.  30  pkt,  niezależnie  od  rzeczywistej  sumy  punktów  za  pojazdy 

z poszczególnych  roczników,  jako  że  waga  tego  kryterium  wynosiła  30%)  wykonawcy, 

który zaoferował  realizację  zamówienia  dziesięcioma  autobusami  z  2016  r.  i  takiemu, 

który wskazał  tylko  na  jeden  taki  pojazd,  tym  niemniej  do  takiej  sytuacji  w  przedmiotowej 

sprawie  nie  doszło.  Przypomnieć  w  tym  miejscu  należy,  że  rolą  Izby  jest  rozstrzygnięcie 

o zarzutach  odwołania  w  realiach  konkretnego  stanu  faktycznego,  nie  zaś  w  oparciu 

o sytuacje, które nie zaszły na gruncie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

Skład  orzekający  nie  wziął  zatem  pod  uwagę  przeprowadzonych  przez  Odwołującego 

symulacji  przyznania  punktów  hipotetycznym  ofertom,  które  przecież  nie  zostały 

w Postępowaniu złożone i nie podlegały ocenie Zamawiającego.  

Jedynie  na  marginesie  Izba  sygnalizuje,  że  –  biorąc  pod  uwagę  treść  ofert 

Odwołującego  i  Wykonawcy  PKS  i  związane  z  nimi  oceny  w  kryterium  wieku  pojazdów  – 

Zamawiający osiągnął jednak cel, który przyświecał wprowadzeniu wspomnianego kryterium, 

tj. dokonał wyboru oferty obejmującej generalnie nowszy tabor. 

Skład  orzekający  nie  uwzględnił  twierdzeń  Odwołującego  podniesionych  na 

rozprawie,  jakoby  Zamawiający  odstąpił  od  ustalonego  przez  siebie  wzoru  dzieląc  przez 

liczbę  pojazdów  z  danego  rocznika  iloczyn  liczby  pojazdów  z  danego  rocznika  i  liczby 

punktów  im  przypisanej  w  miejsce,  jak  wskazano  w  opisie  kryterium,  sumy  punktów. 

Twierdzenie  to  stanowiło  w  istocie  nieuprawnione  uzupełnienie  zarzutu  odwołania  o  nową 

okoliczność  faktyczną,  jako  że  w  treści  odwołania  kwestionowane  było  wyłącznie 

sformułowanie  odnoszące  się  do  liczby  pojazdów  o  danym  roczniku  produkcji. 

Przypomnienia  wymaga,  że  wskazanie  okoliczności  faktycznych  jest  konstrukcyjnym 

elementem  zarzutu  odwołania  i  o  ile  nie  zostaną  one  podane  w  jego  treści,  to  Izba  – 

ze względu  na  zakaz  wynikający  z  przepisu  art.  192  ust.  7  Pzp  –  nie  może  się  do  takich 

okoliczności odnosić. 

Reasumując, zarzut naruszenia przepisu art. 91 ust. 2 w zw. z art. 2 pkt 5 Pzp uznany 

został za chybiony. 

W ocenie składu orzekającego nie mógł się również ostać w istocie zasygnalizowany 

w  treści  uzasadnienia  odwołania  zarzut  naruszenia  przepisu  art.  93  ust.  1  pkt  7  Pzp. 

Izba wskazuje,  że  z  uwagi  na  wartość  przedmiotowego  zamówienia  i  numerus  clausus 

czynności  podlegających  zaskarżeniu  (zob.  przepis  art.  180  ust.  2  Pzp)  kwestionowanie 

zaniechania  unieważnienia  Postępowania  nie  jest  możliwe,  w  szczególności  nie  mieści  się 

w użytym  w  przepisie  art.  180  ust.  2  pkt  6  Pzp,  wskazanym  jako  podstawa  wniesienia 

odwołania, pojęciu wyboru oferty najkorzystniejszej. 

Mając na uwadze powyższe orzeczono, jak w pkt 1 sentencji wyroku. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  (pkt  2  sentencji  wyroku)  orzeczono 

stosownie do jego wyniku, na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz  w  oparciu o przepisy 

§ 5  ust.  4  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15 marca  2010  r.  w  sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U.2010.41.238).  

Przewodniczący:  

……………………………………….