KIO 2384/16 WYROK dnia 4 stycznia 2017 r.

WYROK 

z dnia 4 stycznia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:  

Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

  Protokolant: Mariusz Gontarczyk 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie 

2  stycznia  2017  r.  w  Warszawie  odwołania  wniesionego 

19 grudnia 2016 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej  

przez wykonawcę: 

Mennica Polska S.A. z siedzibą w Warszawie 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Świadczenie  usługi  dystrybucji 

biletów komunikacji miejskiej (nr postępowania ZP/PN/67/2016/WTR)  

prowadzonym przez zamawiającego:

 Gmina Wrocław  

przy  udziale 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  Mera 

Post sp. z o.o. z siedzibą w Grodzisku Mazowieckim, Mera-Serwis SGL sp. z o.o. S.K.A. 

z siedzibą w  Grodzisku  Mazowieckim,  THC  SPV8  sp.  z  o.o.  z  siedzibą w Warszawie  – 

zgłaszających  swoje  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego

orzeka: 

1.  Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  –  Gminie  Wrocław: 

unieważnienie  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  a  w  ramach  powtórzonych 

czynności – wykluczenie z postępowania wykonawców wspólnie ubiegających się 

o  udzielenie  zamówienia:  Mera  Post  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Grodzisku 

Mazowieckim,  Mera-Serwis  SGL  sp.  z  o.o.  S.K.A  z  siedzibą  w  Grodzisku 

Mazowieckim,  THC  SPV8  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie,  z  uwagi  na  złożenie 

nieprawdziwych  informacji  dotyczących  7-letniego  doświadczenia  na  stanowisku 

kierowniczym osoby wskazanej w ofercie do pełnienia funkcji Kierownika Projektu 

na  etapie  świadczenia  usług,  które  miały  wpływ  na  wynik  prowadzonego 

postępowania.

2.  Oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

3.  Kosztami postępowania obciąża zamawiającego – Gminę Wrocław i:

3.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15000  zł  00  gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

odwołującego –

Mennicę Polską S.A. z siedzibą w Warszawie tytułem wpisu od odwołania; 

3.2.  zasądza  od  zamawiającego  –  Gminy  Wrocław  na  rzecz  odwołującego  –

Mennicy Polskiej S.A.  z siedzibą w Warszawie kwotę 19295 zł 30 gr (słownie: 

dziewiętnaście  tysięcy  dwieście  dziewięćdziesiąt  pięć  złotych  trzydzieści  groszy) 

stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu 

od odwołania  oraz  uzasadnionych  kosztów  strony  obejmujących  wynagrodzenie 

pełnomocnika i koszty dojazdu na wyznaczone posiedzenie. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  –  w terminie  7  dni 

od dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego we Wrocławiu. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  – Gmina Wrocław

  –  prowadzi  na podstawie  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) {dalej również: 

„ustawa  pzp”,  „pzp”}  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  na  usługi  pn.  Świadczenie  usługi  dystrybucji  biletów  komunikacji  miejskiej 

(nr postępowania ZP/PN/67/2016/WTR). 

Ogłoszenie  o  tym  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej  nr  2016/S_146-264807  z  30  lipca  2016  r.,  z  tym  że  27  lipca  2016  r. 

Zamawiający  przekazał  je  Urzędowi  Publikacji  Unii  Europejskiej,  a  także  zamieścił 

ogłoszenie  o  zamówieniu  w  swojej  siedzibie  oraz  na  swojej  stronie  internetowej 

{

http://bip.um.wroc.pl},  na  której  od  1  sierpnia  2016  r.  udostępnił  również  specyfikację 

istotnych warunków zamówienia {dalej również: „specyfikacja”, „SIWZ” lub „s.i.w.z.”}  

Wartość  tego  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

8  grudnia  2016  r.  Zamawiający  przesłał  drogą  elektroniczną  Odwołującemu  – 

Mennicy  Polskiej  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie  {dalej  również:  „Mennica”}  zawiadomienie 

o rozstrzygnięciu  postępowania  –  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  Mera  Post  sp.  z  o.o. 

z siedzibą  w  Grodzisku  Mazowieckim,  Mera-Serwis  SGL  sp.  z  o.o.  S.K.A  z siedzibą 

w Grodzisku  Mazowieckim,  THC  SPV8  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w Warszawie  {dalej  również: 

„Konsorcjum Mera”}. 

19  grudnia  2016  r.  Odwołujący  wniósł  w  formie  pisemnej  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  odwołanie  (zachowując  wymóg  przekazania  jego  kopii  Zamawiającemu) 

od powyższej  czynności  Zamawiającego  jako  konsekwencji  zaniechania  wykluczenia 

z postępowania Konsorcjum Mera i odrzucenia złożonej przez nie oferty. 

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  następujące  naruszenia  przepisów  ustawy  pzp 

(jeżeli poniżej nie zaznaczono inaczej) {lista zarzutów}: 

1.  Art. 24 ust. 2 pkt 3 – przez zaniechanie zastosowania tego przepisu i brak wykluczenia 

Konsorcjum  Mera,  w  sytuacji  złożenia  przez  nie  nieprawdziwych  informacji  mających 

wpływ  na  wynik  prowadzonego  postępowania,  tj.  opisanego  w  dokumencie  „Wykaz 

osób”  doświadczenia  Pana  P.  G.  wskazanego  do  pełnienia  funkcji  Kierownika  Projektu 

na etapie świadczenia usług – w zakresie informacji dotyczących: a) wymaganego min. 

5-Ietniego  doświadczenia  na  stanowisku  kierowniczym;  b) doświadczenia  w  kierowaniu 

co  najmniej  2  usługami  świadczonymi  dla  klientów  zewnętrznych  o  wartości  usługi  nie 

mniejszej niż 10.000.000 zł brutto. 

2.  Art.  89  ust.  1  pkt  8  PZP  w  zw.  z  art.  104  Kodeksu  cywilnego  {dalej  również:  „Kc”  „kc” 

lub „k.c.”}  –  przez  zaniechanie  zastosowania  wskazanych  przepisów  i  brak  odrzucenia 

oferty  Konsorcjum  Mera,  pomimo  złożenia  nieważnej  oferty  z  uwagi  na  to,  że  osoba 

która  podpisała  ofertę  (tj.  Pan  M.  M.)  nie  była  umocowana  do  reprezentacji  wszystkich 

członków  Konsorcjum  Mera,  albowiem  w  chwili  umocowania  tej  osoby  19  października 

2016  r.  jako  dalszego  pełnomocnika,  Mera  Post  sp.  z  o.o.  nie  była  umocowana  do 

reprezentacji jednego z członków konsorcjum tj. THC SPV8 sp. z o.o. (pełnomocnictwo 

od tej ostatniej spółki dla tej pierwszej spółki jest datowane dopiero na 20 października 

2016 r.). 

3.  Art.  24  ust.  2  pkt  4  w  zw.  z  §  7  ust.  2  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia 

19 lutego  2013  r.  w  sprawie.  Rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający 

od wykonawcy,  oraz form  w jakich te  dokumenty  mogą  być  składane (Dz.  U.  poz.  231) 

{dalej  również:  „rozporządzenie  o  dokumentach”}  –  przez  zaniechanie  zastosowania 

wskazanych przepisów i brak wykluczenia Konsorcjum Mera w sytuacji, gdy następujące 

dokumenty  jednego  członków  Konsorcjum  Mera  tj.  THC  SPV8  sp.  z  o.o.  z  siedzibą 

w Warszawie: (i) aktualne zaświadczenie naczelnika urzędu skarbowego o niezaleganiu 

w  podatkach,  (ii)  aktualne  zaświadczenie  właściwego  oddziału  ZUS,  (iii)  aktualna 

informacja z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie określonym w art. 24 ust. 1 pkt 9 

pzp,  (iv)  aktualna  informacja  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  w  zakresie  określonym 

w art. 24 ust. 1 pkt 4-8, 10 i 11 pzp – zostały poświadczone za zgodność z oryginałem 

przez  Pana  M.  M.,  który  nie  był  umocowany  do  dokonywania  tej  czynności  w  imieniu 

THC SPV8 sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (z uwagi na okoliczności wskazane w pkt 

4.  Art.  24  ust.  2  pkt  4  w  zw.  z  art.  44  –  przez  zaniechanie  zastosowania  wskazanych 

przepisów i brak wykluczenia Konsorcjum Mera w sytuacji niezłożenia przez wszystkich 

trzech  członków  konsorcjum  oświadczenia  o  spełnieniu  warunków  udziału 

w postępowaniu,  o  których  mowa  w  art.  22  ust.  1  pzp,  tj.  przez  THC  SPV8  sp.  z  o.o. 

z siedzibą w Warszawie, gdyż oświadczenie w imieniu tej spółki złożył Pan M. M., który 

nie był umocowany do dokonywania tej czynności w jej imieniu (z uwagi na okoliczności 

wskazane w pkt 2). 

5.  Art.  24  ust.  2  pkt  4  w  zw.  z  §  3  ust.  1  pkt  1  rozporządzenia  o  dokumentach  –  przez 

zaniechanie zastosowania wskazanych przepisów i brak wykluczenia Konsorcjum Mera 

w  sytuacji  niezłożenia  przez  wszystkich  trzech  członków  konsorcjum  oświadczenia 

o braku  podstaw  do  wykluczenia  z  postępowaniu,  tj.  przez  THC  SPV8  sp.  z  o.o. 

z siedzibą w Warszawie, gdyż oświadczenie w imieniu tej spółki złożył Pan M. M., który 

nie był umocowany do dokonywania tej czynności w jej imieniu (z uwagi na okoliczności 

wskazane w pkt 2). 

6.  Art.  24  ust.  2  pkt  4  w  zw.  z  art.  26  ust.  2d  –    przez  zaniechanie  zastosowania 

wskazanych  przepisów  i  brak  wykluczenia  Konsorcjum  Mera  w  sytuacji  niezłożenia 

przez wszystkich trzech członków konsorcjum oświadczenia o przynależności lub braku 

przynależności  do  grupy  kapitałowej,  tj.  przez  THC  SPV8  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w 

Warszawie,  gdyż  oświadczenie  w  imieniu  tej  spółki  złożył  Pan  M.  M.,  który  nie  był 

umocowany  do  dokonywania  tej  czynności  w  jej  imieniu  (z  uwagi  na  okoliczności 

wskazane w pkt 2). 

7.  Art. 24 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 26 ust. 2b – przez zaniechanie zastosowania wskazanych 

przepisów  i  brak  wykluczenia  Konsorcjum  Mera,  w  sytuacji  gdy  nie  wykazało  ono 

spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu  w  postaci  wiedzy  i  doświadczenia 

polegającego na wdrożeniu i uruchomieniu systemu elektronicznej karty miejskiej (biletu 

elektronicznego)  w  transporcie  zbiorowym  w  mieście  lub  aglomeracji  miejskiej  nie 

mniejszej  niż  150  000  mieszkańców,  lub  wdrożeniu,  uruchomieniu  oraz  utrzymywaniu 

system  elektronicznej  karty  miejskiej  (biletu  elektronicznego)  w  transporcie  zbiorowym 

w

 mieście  lub  aglomeracji  miejskiej  nie  mniejszej  niż  150  000  mieszkańców,  gdyż  nie 

posiadając  własnej  wiedzy  i  doświadczenia  w  tym  zakresie,  skorzystało  z  zasobu 

podmiotu  trzeciego  tj.  firmy  R&G  PLUS  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Mielcu,  przy  czym 

z dokumentów  załączonych  do  oferty  nie  wynika,  aby  Konsorcjum  Mera  dysponowała 

tym zasobem podmiotu trzeciego w sposób realny. 

8.  Art.  91  ust.  1  –  przez  jego  niewłaściwe  zastosowanie  i  zaniechanie  jego  właściwego 

zastosowania,  przejawiające  się  tym,  że  wybrano  ofertę  Konsorcjum  Mera,  który  to 

wykonawca  podlega  wykluczeniu,  a  jego  oferta  podlega  odrzuceniu,  i  zaniechaniu 

wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  Odwołującego,  która  to  oferta  w 

przypadku  wykluczenia  Konsorcjum  Mera  i  odrzuceniu  ich  oferty,  będzie  ofertą 

najkorzystniejszą. 

9.  Art.  7  ust.  1  i  3  –  przez  prowadzenie  postępowania  w  sposób  niezapewniający 

zachowania  uczciwej  konkurencji  oraz  równego  traktowania  wykonawców,  jak  również 

poprzez wybór wykonawcy, którego oferta zgodnie z przepisami ustawy pzp nie powinna 

być wybrana, i w konsekwencji nie powinno mu zostać udzielone zamówienie. 

10.  [Ewentualnie]  Art.  26  ust.  3  –  przez  zaniechanie  wezwania  Konsorcjum  Mera 

do uzupełnienia  oferty  (i)  właściwe  pełnomocnictwo  dla  Pana  M.  M.,  (ii) aktualne 

zaświadczenie  naczelnika  urzędu  skarbowego  o  niezaleganiu  w  podatkach,  aktualne 

zaświadczenie  właściwego  oddziału  ZUS,  aktualna  informacja  z  Krajowego  Rejestru 

Karnego  w  zakresie  określonym  w  art.  24  ust.  1  pkt  9  pzp,  aktualna  informacja  z 

Krajowego Rejestru Karnego w zakresie określonym w art. 24 ust 1 pkt 4-8, 10 i 11 pzp 

(dot. THC SPV8 sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie) w oryginale lub kopii poświadczonej 

za  zgodność  z  oryginałem  przez  umocowaną  do  tego  osobę;  (iii)  oświadczenia 

o spełnieniu  warunków  udziału  w  postępowaniu,  o  których  mowa  w  art.  22  ust.  1  pzp 

złożonego  przez  THC  SPV8  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie;  (iv)  oświadczenia 

o braku  podstaw  do  wykluczenia  złożonego  przez  THC  SPV8  sp.  z  o.o.  z  siedzibą 

w Warszawie;  (v)  oświadczenia  o  przynależności  lub  braku  przynależności  do  grupy 

kapitałowej  przez  THC  SPV8  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie;  (vi)  dokumenty 

potwierdzające posiadanie wiedzy i doświadczenia w zakresie wdrożenia i uruchomienia 

systemu  elektronicznej  kary  miejskiej  (biletu  elektronicznego  w  transporcie  zbiorowym 

w mieście  lub  aglomeracji  miejskiej  nie  mniejszej  niż  150  000  mieszkańców, 

lub wdrożeniu,  uruchomieniu  oraz  utrzymywaniu  system  elektronicznej  karty  miejskiej 

(biletu  elektronicznego]  w  transporcie  zbiorowym  w  mieście  lub  aglomeracji 

miejskie nie mniejszej niż 150 000 mieszkańców 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

1.  Unieważnienia wyboru oferty Konsorcjum Mera jako najkorzystniejszej. 

2.  Ponownej oceny i badania ofert, w której wyniku wykluczy z postępowania Konsorcjum 

Mera  za  złożenie  nieprawdziwych  informacje  mających  wpływ  na  wynik  prowadzonego 

postępowania.  

3.  [Ewentualnie]  Dokonania  ponownej  oceny  i  badania  ofert,  w  wyniku  której  wykluczy 

z postępowania  Konsorcjum  Mera,  po  uprzednim  wezwaniu  go  do  uzupełnienia 

dokumentów 

4.  Wyboru jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez Odwołującego. 

Odwołujący sprecyzował zarzuty przez podanie następujących okoliczności prawnych 

i faktycznych uzasadniających wniesienie odwołania. 

{ad pkt 1. listy zarzutów} 

Odwołujący zrelacjonował, że:  

– Zamawiający w SIWZ odnośnie dysponowania osobami (pkt 2 lit. b SIWZ) wymagał m.in. 

dysponowania  Kierownikiem  Projektu  na  etapie  świadczenia  usługi,  przy  czym  osoba 

wskazana  na  to  stanowisko  miała  się  wykazać:  (i)  wykształceniem  wyższym  technicznym, 

ekonomicznym  lub  z  zakresu  zarządzania,  (ii)  minimum  5-letnim  doświadczeniem 

na stanowisku  kierowniczym,  (iii)  doświadczeniem  w  kierowaniu  co  najmniej  2  usługami 

ś

wiadczonymi  dla  klientów  zewnętrznych  o  wartości  każdej  usługi  nie  mniejszej  niż 

10.000.000 zł brutto. 

–  Konsorcjum  Mera  w  Postępowaniu  w  wykazie  osób  (załącznik  nr  31)  dla  wykazania  tego 

warunku na powyższe stanowisko wskazało Pana P. G. (jako zasób oddany do dyspozycji), 

oświadczając,  że  posiada  on  7-Ietnie  doświadczenie  na  stanowisku  kierowniczym,  a  także 

podając  jako  projekty,  którymi  kierował:  (a)  Dostawę  automatów  biletowych  do  sieci 

sprzedaży w Łodzi.; (b) Dostawę automatów biletowych do pojazdów MZA w Warszawie; oba 

na rzecz Mera Serwis SGL sp. z o.o. S.K.A. 

Odwołujący  zarzucił,  że  osoba  ta  nie  posiada,  po  pierwsze  –  minimum  5-letniego 

doświadczenia  na  stanowisku  kierowniczym,  po  drugie  –  doświadczenia  w  kierowaniu 

co najmniej 2 usługami świadczonymi dla klientów zewnętrznych o wartości każdej usługi nie 

mniejszej  niż  10  mln  zł  brutto,  co  należy  traktować  jako    podanie  przez  Konsorcjum  Mera 

nieprawdziwych  informacji,  które  niewątpliwie  mają  wpływ  na  wynik  prowadzonego 

postępowania.  

Według Odwołującego P. G. posiada co najwyżej niespełna 3-letnie doświadczenie na 

stanowisku kierowniczym, które mógł nabyć pomiędzy 31 grudnia 2013 r. a 25 października 

2016  r.  (termin  składania  ofert),  tj.  podczas  zatrudnienia  u  aktualnego  pracodawcy  (Mera 

Systemy sp. z o.o.). 

Odwołujący  wskazał,  że  poprzednio,  w  okresie  od  4  stycznia  2010  r.  do  31  grudnia 

2013  r.  osoba  ta  była  przez  niego  zatrudniona  na  stanowisku  Głównego  specjalisty 

ds. realizacji projektów {jako dowód załączono do odwołania świadectwo pracy z 31 grudnia 

2013  r.  dot.  zatrudnienia  w  Mennicy  Polskiej  S.A.},  które  nie  miało  nic  wspólnego 

ze stanowiskiem  kierowniczym,  charakteryzującym  się  przede  wszystkim  tym,  że  zarządza 

się  pewną  grupą  osób,  organizuje  się  i  odpowiada  za  należytą  organizację  danego 

przedsięwzięcia. 

Odwołujący  podał,  że  wśród  obowiązków  osoby,  która  będzie  pełniła  funkcję 

Kierownika Projektu na etapie świadczenia usług przy realizacji przedmiotowego zamówienia 

można  wyróżnić  następujące  elementy:  (a)  przygotowanie  struktury  podziału  pracy;  (b) 

przygotowanie harmonogramu projektu; (c) planowanie budżetu; (d) wybór członków zespołu 

realizującego  projekt,  jak  również  podejmowanie  decyzji  o  ich  zmianie;  (e)  utrzymywanie 

kontaktu  z  klientami;  (f)  monitorowanie  statusu  projektu;  (g)  odpowiednie  motywowanie 

członków  zespołu;  (h)  określenie  tego,  kto  i  za  jakie  obszary  odpowiada;  (i)  wyznaczanie 

zespołów  realizujących  określone  zadania;  (j)  określenie  dostawców  realizujących  dane 

zadania;  (k)  kontrolowanie  pracy  podwykonawców  i  zespołu  realizującego  projekt;  (l) 

zarządzanie  podwykonawcami;  (m)  zarządzanie  zespołem  realizującym  projekt,  określenie 

zadań  do  wykonania,  kontrola  poprawności  ich  wykonania,  organizacja  czasu  pracy 

pracowników zaangażowanych w realizację projektu; (n) ustalanie harmonogramu zadań do 

wykonania;  (o)  zarządzanie  ryzykiem  projektu;  (p)  planowanie  budżetu,  zarządzanie 

budżetem, kontrola przychodów i wydatków; (q) zarządzanie konfliktami i sytuacjami na linii 

zamawiający-  wykonawca  lub  pomiędzy  członkami  zespołu;  (r)  analiza  sprzedaży,  jej 

struktury,  sygnalizowanie  potrzeb  zmian;  (s)  w  przypadku  wystąpienia  nieprawidłowości  w 

realizacji projektu, przygotowanie propozycji działań naprawczych. 

Natomiast praca P. G. jako Głównego specjalisty ds. realizacji projektów skupiała się 

na  zapewnieniu  wsparcia  technicznego  i  merytorycznego  w realizowanych  przez 

Odwołującego  projektach,  wykonywaniu  powierzonych  mu  obowiązków  Osoba  ta  nie 

zarządzała zasobami ludzkimi, nie była zwierzchnikiem (przełożonym) żadnej z osób, czy też 

komórki  wewnętrznej  Odwołującego,  nie  pełniła  też  roli  kierownika  żadnego  z  projektów 

realizowanych  przez  Odwołującego.  W  strukturze  organizacyjnej  Mennicy  Polskiej 

stanowisko  to  znajdowało  się  w  pionie  Dyrektora  ds.  płatności  elektronicznych  w  Dziale 

Rozwoju Płatności Elektronicznych w Sekcji Rozwoju Płatności Elektronicznych (RRR) {jako 

dowód  załączono  do  odwołania:  schemat  organizacyjny  Mennica  Polska  SA.  obowiązujący 

od 2 lipca 2013 r.; zakres obowiązków P. G. na stanowisku Głównego specjalisty ds. realizacji 

projektów}. 

Odwołujący dodał, że również przed zatrudnieniem u niego P. G. nie był zatrudniony 

na  stanowisku  kierowniczym,  co  wprost  wynika  z  załączonego  do  odwołania  opisu 

doświadczenia  zawodowego  [CV],  jak  również  świadectw  pracy  pochodzących 

od poprzednich  pracodawców,  tj.  Comarch  S.A.  z  siedzibą  w  Krakowie  oraz  Infovide-Matrix 

S.A.  z  siedzibą  w Warszawie  –  były  to  stanowiska  takie  jak:  administrator  sieci,  konsultant, 

konsultant  programista  {jako  dowód  załączono  do  odwołania:  opis  doświadczenia 

zawodowego  przedłożony  przez  P.  G.  oraz  świadectwa  pracy  dot.  zatrudnienia  w  tych 

spółkach}. 

Dla  Odwołującego  w  kontekście  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  niezwykle  istotne  jest  to, 

ż

e ofertę  Konsorcjum  Mera  –  wszystkie  załączniki  oraz  oświadczenia,  w  tym  oświadczenie 

o wykazie  osób,  którymi  dysponuje  wykonawca  i  które  będą  dedykowane  do  realizacji 

zamówienia – podpisał Pan M. M., który również był pracownikiem Mennicy Polskiej w czasie 

kiedy zatrudniony był tam P. G., a dokładanie od 1 czerwca 2009 r. do dnia 31 lipca 2012 r. 

na  stanowisku,  początkowo  Specjalisty  ds.  realizacji  projektów,  a  następnie  Głównego 

specjalisty  ds.  realizacji  projektów.  Co  więcej,  znają  się  oni  od  wielu  lat  na  gruncie 

prywatnym oraz dzielili razem pokój służbowy. Dodatkowo w momencie zatrudnienia P. G. w 

Mera  Systemy  M.  M.  pełnił  już  funkcję  Dyrektora  operacyjnego,  a  w  momencie  podpisania 

oferty oraz wykazu osób pełnił funkcję Wiceprezesa – członka zarządu tej Spółki (informacja 

powszechnie  dostępna  w  KRS  Mera  Systemy  sp.  z  o.o.).  P.  G.  jest  zatrudniony  w  Merze 

Systemy sp. z o.o., która udostępniła Konsorcjum Mera personel na podstawie art. 26 ust. 2b 

pzp  {jako  dowód  załączono  do  odwołania  dokumenty  dotyczące  zatrudnienia  w  Mennicy 

Polskiej: świadectwo pracy M. M., zakres obowiązków M. M.}.  

Zdaniem  Odwołującego  powyższe  okoliczności  w  sposób  niebudzący  wątpliwości 

potwierdzają, że mamy w tym przypadku do czynienia ze świadomym i umyślnym podaniem 

nieprawdziwych  informacji  w  celu  uzyskania  zamówienia.  Podane  informacje  są  niezgodne 

z rzeczywistością  i  nie  mogą  być  traktowane  w  kategoriach  omyłki,  czyli  odmiennego 

rozumienia pewnych faktów. Trudno przypuszczać, że M. M., znając się i pracując razem z P. 

G., a następnie pełniąc funkcję członka zarządu pracodawcy P. G., nie miał wiedzy na temat 

dotychczasowego  doświadczenia  zawodowego  tej  osoby.  Odwołujący  podkreślił,  że  przy 

ocenie spełnienia tego warunku Zamawiający opierał się tylko i wyłącznie na oświadczeniach 

pochodzących  od wykonawców,  którzy  w  tym  zakresie  nie  przedstawiali  żadnych  innych 

dokumentów.  Z kolei  ponieważ  nieprawdziwe  informacje  dotyczą  potwierdzenia  spełnienia 

warunku udziału w postępowaniu, mają wpływ na wynik tego postępowania. 

Odwołujący podniósł, że żaden z podanych dla P. G. zgłoszonego do pełnienia funkcji 

Kierownika  Projektu  na  etapie  świadczenia  usługi,  po  pierwsze  –  nie  dotyczył  usług,  po 

drugie – nie był usługami świadczonymi dla klientów zewnętrznych.  

Zdaniem  Odwołującego  Mera  Serwis  SGL  sp.  z  o.o.  S.K.A.  nie  może  być  uznana 

za klienta  zewnętrznego,  gdyż  jest  podmiotem  należącym  do  tej  samej  grupy  kapitałowej, 

gdzie współzałożycielem i Prezesem Zarządu lub komplementariuszem jest ta sama osoba – 

Pan  G.  L.  (co  Konsorcjum  Mera  samo  wskazuje  na  str.  67  swojej  oferty  w  poz.  23-26).  W 

konsekwencji  dopiero  ta  ostatnia  spółka  świadczy  pewną  usługę  na  rzecz  klienta 

zewnętrznego.  Tym  samym  Mera  Systemy  sp.  z  o.o.,  czyli  podmiot,  który  udostępnił 

na zasadzie  art.  26  ust 2b  pzp  P.  G.  nie  świadczył  żadnej  usługi  na zewnątrz  w  rozumieniu 

postawionego przez Zamawiającego warunku. 

Dodatkowo  według  nomenklatury  pzp  nie  były  to  usługi,  ale  dostawy,  które  polegały 

na  przeniesieniu  własności  określonych  urządzeń,  gdyż  Mera  Systemy  jest  tylko  ich 

dostawcą,  a  nie  usługodawcą.  Według  Odwołującego  potwierdzają  to  załączone  przez 

Konsorcjum  Mera  w  związku  ze  złożonymi  wyjaśnieniami  protokoły  odbioru:  (a)  z  maja 

2012 r. – dotyczący dostawy automatów biletowych do pojazdów MZA w Warszawie; (b) z 26 

sierpnia  2014  r.  –  dotyczący  dostawy  automatów  biletowych  do  sieci  sprzedaży  w  Łodzi. 

Z treści tych dokumentów jasno wynika, co było przedmiotem projektów świadczonych przez 

Mera Systemy na rzecz Mera Serwis SGL, gdyż jest tam mowa o dostawach, a nie usługach. 

Zdaniem  Odwołującego  kierowanie  usługami  świadczonymi  na  zewnątrz  należy 

rozumieć  przez  pryzmat  przedmiotu  zamówienia  w  postępowaniu,  i  roli  jaką  będzie  pełniła 

osoba  dedykowana  do  pełnienia  funkcji  Kierownika  Projektu  na  etapie  świadczenia  usług, 

gdyż  przedmiot  zamówienia  determinuje  opis  warunku,  który  musi  spełnić  wykonawca, 

a także  służy  właściwej  interpretacji  warunku.  Stąd  spełnienie  przez  wykonawcę  warunku 

„doświadczenia  w  kierowaniu  co  najmniej  2  usługami  świadczonymi  dla  klientów  na 

zewnątrz” musi być czytane przez pryzmat przedmiotu zamówienia, i przez pryzmat zadań, 

których istota została opisana powyżej. 

Dodatkowo  Odwołujący  podniósł,  że  projekt  dotyczący  dostawy  automatów 

biletowych  do  pojazdów  MZA  w Warszawie  dotyczył  umowy  z  28  kwietnia  2012  r. (protokół 

odbioru  jest  z  15  maja  2012  r.),  a  jak  wskazano  powyżej,  P.  G.  do  31  grudnia  2013  r.  był 

pracownikiem  Mennicy  Polskiej  –  tym  samym  nie  mógł  kierować  tym  projektem.  Jest  to 

kolejna  okoliczność,  która  według  Odwołującego  potwierdza,  że  podane  informacje  mają 

charakter informacji nieprawdziwych w rozumieniu art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp. 

Według  Odwołującego  również  podanie  tych  informacji  było  świadomym  działaniem 

z premedytacją, ukierunkowanym na wprowadzenie Zamawiającego w błąd w celu uzyskania 

zamówienia  z  uwagi  na  te  same  okoliczności,  które  zostały  opisane  powyżej  przy  okazji 

kwestionowania doświadczenia. 

Odwołujący  nadmienił,  że  w  wyniku  wezwania  do  wyjaśnień  dotyczących 

doświadczenia  P.  G.,  Konsorcjum  Mera  nie  zaoferowała  żadnych  dowodów,  z  których 

wynikałoby, że informacje te są prawdziwe, tylko ograniczyło się do krótkiego oświadczenia, 

ż

e  osoba  ta  spełnia  warunki,  i  jednocześnie  wskazało  nową  osobę  na  jej  miejsce.  Według 

Odwołującego  jest  to  dodatkowa  okoliczność  potwierdzająca  dopuszczenie  się  przez 

Konsorcjum Mera tzw. kłamstwa przetargowego. 

Odwołujący  podsumował,  że  ponieważ  przesłanka  z  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  ma 

charakter  autonomiczny,  stąd  konsekwencją  jej  zaktualizowania  się  jest  wykluczenie 

wykonawcy z postępowania, bez możliwości jakiejkolwiek sanowania tego zachowania. 

Pismem z 21 grudnia 2016 r. Zamawiający poinformował Izbę, że 19 grudnia 2016 r. 

przesłał  drogą  elektroniczną  kopię  odwołania  pozostałym  wykonawcom  uczestniczącym 

w postępowaniu.  

21  grudnia  2016  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  w  formie 

pisemnej zgłoszenie przez Konsorcjum Mera przystąpienia do postępowania odwoławczego 

po stronie Zamawiającego . 

Wobec  dokonania  zgłoszenia  w  odpowiedniej  formie,  z  zachowaniem  3-dniowego 

terminu  oraz  wymogu  przekazania  kopii  zgłoszenia  Stronom  postępowania  (zgodnie  z  art. 

185  ust.  2  pzp)  –  Izba  nie  miała  podstaw  do stwierdzenia  nieskuteczności  przystąpienia, 

co do którego nie zgłoszono również opozycji.  

Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania. 

23 grudnia 2016 r. wpłynęła do Izby odpowiedź na odwołanie, w której Zamawiający 

wniósł  o  oddalenie  odwołania  w  całości,  uzasadniając  swoje  stanowisko  w  odniesieniu 

do wszystkich zarzutów zawartych w odwołaniu.  

Ponieważ  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych,  a  wpis  od  niego  został 

uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę. 

W  toku  czynności  formalnoprawnych  i  sprawdzających  Izba  nie  stwierdziła, 

aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 

pzp. Nie zgłaszano w tym zakresie odmiennych wniosków. 

Z  uwagi  na  brak  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  postępowania 

odwoławczego  sprawa  została  skierowana  do  rozpoznania  na  rozprawie,  podczas  której 

Odwołujący, Zamawiający i Przystępujący podtrzymali dotychczasowe stanowiska. 

Po 

przeprowadzeniu 

rozprawy 

z 

udziałem 

Odwołującego, 

Zamawiającego 

i Przystępującego,  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy,  jak  również 

biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska  zawarte  w  odwołaniu,  odpowiedzi 

na odwołanie,  zgłoszeniu  przystąpienia.,  a  także  wyrażone  ustnie  na  rozprawie 

i odnotowane w protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

 Z art. 179 ust. 1 pzp wynika, że odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia 

odwołania,  gdy  ma  (lub  miał)  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  może  ponieść  szkodę 

w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.  

W  ocenie  Izby  Odwołujący  wykazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia, w którym złożył ofertę Odwołujący tym samym może ponieść szkodę w związku 

z zarzucanymi  Zamawiającemu  naruszeniami  przepisów  ustawy  pzp  dotyczącymi 

zaniechania  wykluczenia  Przystępującego  z  postępowania,  co  uniemożliwia  Odwołującemu 

uzyskanie przedmiotowego zamówienia. 

Odwołanie jest zasadne, gdyż potwierdził się jeden zarzutów dotyczących naruszenia przez 

Zamawiającego  przepisu  ustawy  pzp,  które  miało  wpływ  na  wynik  prowadzonego  przez 

niego postępowania. 

{rozstrzygnięcie zarzutów z pkt 1 listy zarzutów} 

Izba ustaliła następujące okoliczności istotne dla sprawy: 

W  odwołaniu  adekwatnie  zaprezentowano  okoliczności  dotyczące  przebiegu 

weryfikacji  przez  Zamawiającego  spełniania  przez  Konsorcjum  Mera  warunku  udziału 

w postępowaniu  dotyczącego  dysponowania  Kierownikiem  Projektu  na  etapie  świadczenia 

usług,  z  uwzględnieniem  brzmienia  warunku  określonego  w  s.i.w.z,  dokumentów  zawartych  

w  ofercie  Konsorcjum  Mera,  wezwania  do  wyjaśnień  skierowanego  w  tym  zakresie  przez 

Zamawiającego oraz wyjaśnień udzielonych w odpowiedzi przez Konsorcjum Mera.  

Podsumowująco  i  uzupełniająco  Izba  uznała  za  celowe  wskazanie  na  następujące 

okoliczności. 

 Zamawiający  w  rozdziale  VII  pkt  2  ppkt  2  s.i.w.z.  określił,  że  stwierdzi  spełnianie 

przez  wykonawcę  warunku  dotyczącego  dysponowania  osobami  zdolnymi  do  wykonania 

zamówienia,  jeżeli  w  szczególności  wykaże  on,  że  dysponuje  lub  będzie  dysponował 

osobami  posiadającymi  następujące  kwalifikacje  zawodowe,  doświadczenie  oraz 

wykształcenie niezbędne do wykonania zamówienia: 

a) Kierownik Projektu na etapie projektu i wdrożenia Systemu: 

– wykształcenie wyższe techniczne lub ekonomiczne, 

– znajomość metodyki zarządzania projektami, 

–  doświadczenie  w  kierowaniu  co  najmniej  2  projektami  informatycznymi,  przez  cały  okres 

trwania  tych  projektów,  polegającymi  na  budowie  i  wdrożeniu  systemu  informatycznego 

o wartości nie mniejszej niż 2 000 000 zł brutto; 

b)  Kierownik Projektu na etapie świadczenia usług: 

– wykształcenie wyższe techniczne lub ekonomiczne lub z zakresu zarządzania, 

– minimum 5-letnie doświadczenie na stanowisku kierowniczym 

–  doświadczenie  w  kierowaniu  co  najmniej  2  usługami  świadczonymi  dla  klientów 

zewnętrznych o wartości każdej usługi nie mniejszej niż 10 000 000 zł brutto;  

W  kolejnych  literach  od  c)  do  f)  wskazano  kolejne  stanowiska  –  specjalistów  ds.  różnych 

zagadnień,  a  w  ostatniej  lit.  g)  –  Kierownika  ds.  rozliczeń,  dla  którego  określono 

w szczególności,  że  wymagane  jest  co  najmniej  2  letnie  doświadczenie  w  zarządzaniu 

zespołem  odpowiedzialnym  za  rozliczanie  opłat,  wpłat  lub  innych  świadczeń  w  liczbie 

co najmniej 100 tys. operacji płatniczych miesięcznie. 

Poniżej zamieszczono następujące uwagi:  

Każda  z  osób,  którymi  dysponuje  lub  będzie  dysponował  Wykonawca,  musi  spełniać 

wszystkie warunki stawiane dla danej funkcji.   

Dopuszczalne jest pełnienie maksymalnie dwóch funkcji, przy czym w przypadku Kierownika 

Projektu  na  etapie  projektu  i  wdrożenia  Systemu  możliwe  jest  jedynie  połączenie  z  funkcją 

Kierownika Projektu na etapie świadczenia usług.  

Ponieważ w toku postępowania odwoławczego nie zostało to zakwestionowane, Izba 

uznała,  że  w  odwołaniu  adekwatnie  zaprezentowano,  że  wśród  faktycznych  obowiązków 

osoby,  która  będzie  pełniła  funkcję  Kierownika  Projektu  na  etapie  świadczenia  usług  przy 

realizacji 

przedmiotowego 

zamówienia 

można 

wyróżnić 

następujące 

elementy: 

(a) przygotowanie  struktury  podziału  pracy;  (b)  przygotowanie  harmonogramu  projektu;  (c) 

planowanie  budżetu;  (d)  wybór  członków  zespołu  realizującego  projekt,  jak  również 

podejmowanie  decyzji  o  ich  zmianie;  (e)  utrzymywanie  kontaktu  z  klientami;  (f) 

monitorowanie  statusu  projektu;  (g)  odpowiednie  motywowanie  członków  zespołu;  (h) 

określenie  tego,  kto  i  za  jakie  obszary  odpowiada;  (i)  wyznaczanie  zespołów  realizujących 

określone  zadania;  (j)  określenie  dostawców  realizujących  dane  zadania;  (k)  kontrolowanie 

pracy  podwykonawców  i  zespołu  realizującego  projekt;  (l)  zarządzanie  podwykonawcami; 

(m)  zarządzanie  zespołem  realizującym  projekt,  określenie  zadań  do  wykonania,  kontrola 

poprawności  ich  wykonania,  organizacja  czasu  pracy  pracowników  zaangażowanych 

w realizację  projektu;  (n)  ustalanie  harmonogramu  zadań  do  wykonania;  (o)  zarządzanie 

ryzykiem  projektu;  (p)  planowanie  budżetu,  zarządzanie  budżetem,  kontrola  przychodów 

i wydatków;  (q)  zarządzanie  konfliktami  i  sytuacjami  na  linii  zamawiający-  wykonawca  lub 

pomiędzy  członkami  zespołu;  (r)  analiza  sprzedaży,  jej  struktury,  sygnalizowanie  potrzeb 

zmian;  (s)  w  przypadku  wystąpienia  nieprawidłowości  w  realizacji  projektu,  przygotowanie 

propozycji działań naprawczych. 

Według  Słownika  języka  polskiego  PWN  {http://spj.pwn.pl}:  „kierownik”  to  osoba 

zarządzającą  jakimś  działem,  zespołem  ludzi;  „kierownictwo”  w  pierwszym  znaczeniu 

oznacza  zarządzanie  kimś  lub  czymś;  natomiast  „kierowniczy”  rozumie  się  jako  dotyczący 

kierownictwa  albo  kierownika:  Stanowisko  kierownicze.  Wynika  z  tego,  że  w  najbardziej 

podstawowym znaczeniu „stanowisko kierownicze” to takie, które wiąże się z zarządzaniem 

zespołem ludzi lub kierowaniem jakimś działem. 

Na  gruncie  Kodeksu  pracy  pracownikiem  na  stanowisku  kierowniczym  jest  osoba, 

której  głównym  zadaniem  jest  organizowanie  i  kierowanie  procesem  pracy  podległych 

pracowników. Jeżeli więc pracownik wprawdzie kieruje wyodrębnioną komórką organizacyjną 

pracodawcy, ale oprócz kontroli i nadzorowania czynności pracowników wykonuje też pracę 

na  równi  z  podwładnymi,  to  nie  zajmuje  stanowiska  kierowniczego,  nawet  jeśli  wzmianka 

o tym pojawi się w umowie o pracę (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z 13 stycznia 2005 r., 

sygn. akt II PK 114/04). 

Zgodnie  z  art.  22  ust.  4  pzp  opis  sposobu  dokonania  oceny  spełniania  warunków, 

o których mowa w ust. 1 {czyli m.in.  warunku dotyczącego dysponowania osobami zdolnymi 

do  wykonania  zamówienia},  powinien  być  związany  z  przedmiotem  zamówienia  oraz 

proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia.  Przy  czym  zgodnie  z  art.  22  ust.  5  zd.  1  pzp 

warunki, których mowa w ust. 1, oraz opis sposobu dokonywania oceny ich spełniania mają 

na  celu  zweryfikowanie  zdolności  wykonawcy  do  należytego  wykonania  udzielanego 

zamówienia  {brzmienie  przepisów  obowiązujących  dla  postępowania  prowadzonego  przez 

Zamawiającego}. 

Dodać  należy,  że  przedmiotem  tego  zamówienia  według  rozdziału  III  s.i.w.z.  jest 

wykonanie  usługi  dystrybucji  biletów  komunikacji  miejskiej  przy  użyciu  nowoczesnej 

technologii polegającej m.in. na: 

–  zaprojektowaniu  oraz  wdrożeniu  Systemu  składającego  się  z  m.in.  systemu 

informatycznego, urządzeń, sieci dystrybucji oraz innych elementów; 

–  sprzedaży  biletów  komunikacji  miejskiej  za  pomocą  systemu  oraz  sieci  dystrybucji 

działających w ramach Systemu; 

– obsłudze Systemu. 

Przy  czym  z  rozdziału  VI  s.i.w.z.  wynika,  że  termin  wykonania  zamówienia  wynosi  102 

miesiące  od  dnia  uruchomienia  Systemu,  co  powinno  nastąpić  od  2  grudnia  2017  r., 

a w każdym razie od daty zawarcia umowy nie dłużej niż 12 miesięcy i nie dłużej niż liczba 

miesięcy  wskazana  przez  wykonawcę  w  kryterium  „termin  osiągnięcia  gotowości 

do uruchomienia systemu”.  

Oznacza to, że Kierownik Projektu na etapie świadczenia usług będzie kierował tym 

projektem, w tym podległymi pracownikami, od chwili uruchomienia systemu do zakończenia 

obowiązywania umowy, czyli przez 8,5 roku. 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę  za  proporcjonalne  i  związane  z  przedmiotem 

zamówienia,  a  także  służące  zweryfikowaniu  zdolności  wykonawcy  do  jego  należytego 

wykonania,  należy  uznać  wymaganie,  aby  osoba  pełniąca  to  stanowisko  dysponowała  co 

najmniej 

5-letnim 

doświadczeniem 

na 

stanowisku 

kierowniczym. 

Jednocześnie 

w zestawieniu z równolegle wymaganym doświadczeniem w kierowaniu co najmniej dwoma 

usługami świadczonymi dla klientów zewnętrznych o wartości każdej usługi nie mniejszej niż 

10 000 000  zł  brutto,  nie  sposób  tego  pierwszego  doświadczenia  odczytywać  inaczej,  niż 

jako odpowiedni staż na stanowisku związanym przede wszystkim z kierowaniem zespołem 

ludzi,  czyli  w  rozumieniu  stanowiska  kierowniczego  w  znaczeniu  zbliżonym  do  tego,  jakie 

funkcjonuje  na  gruncie  przepisów  Kodeksu  pracy  (co  nie  oznacza,  że  zajmowanie  takiego 

stanowiska  należy  utożsamiać  z  pozostawaniem  w  stosunku  pracy,  gdyż  może  to wynikać 

z tzw.  kontraktu  menedżerskiego  lub  innej  umowy  cywilnoprawnej,  powołania  do  pełnienia 

funkcji członka zarządu spółki handlowej).  

Konsorcjum Mera, zarówno na etapie wyjaśnień treści s.i.w.z., jak i na etapie badania 

oceny  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu,  nie  zgłaszało  Zamawiającemu 

wątpliwości  co  do  rozumienia  warunku  dotyczącego  Kierownika  Projektu  na  etapie 

ś

wiadczenia usług. 

Konsorcjum  Mera,  pomimo  wezwania  przez  Zamawiającego  do  wyjaśnienia 

wątpliwości  Zamawiającego  odnośnie  doświadczenia  P.  G.  w  odniesieniu  do  obydwu 

wymogów  związanych  z  powyższym  stanowiskiem,  nie  wyjaśniło,  kiedy  i  gdzie  osoba  ta 

nabyła  wskazane  w  wykazie  7-letnie  doświadczenie  w  pełnieniu  stanowiska  kierowniczego, 

ani  w  jaki  sposób  osoba  wykazane  doświadczenie  w  kierowaniu  dostawami  potwierdza 

wymagane doświadczenie w kierowaniu usługami. 

Stan  ten  w  odniesieniu  do  kwestii  doświadczenia  na  stanowisku  kierowniczym  nie 

uległ zmianie do zamknięcia rozprawy, pomimo zgłoszonych przez Odwołującego dowodów 

na  potwierdzenie,  że  P.  G.  nie  pełnił  stanowiska  kierowniczego  nawet  przez  wymagane 

treścią warunku minimum 5-lat. 

Okoliczność,  że  P.  G.  nie  pełnił  stanowiska  kierowniczego  podczas    gdy  był 

zatrudniony w Mennicy była bezsporna, stąd zgłoszone w tym zakresie przez Odwołującego 

dowody  okazały  się  zbędne,  a  wnioski  dowodowe  o  przeprowadzenie  dowodu  z  zeznań 

ś

wiadków  został  oddalony  jako  zmierzający  jedynie  do  przewlekłości  postępowania 

odwoławczego. 

W  ocenie  Izby  wobec  braku  zgłoszenia  przez  Zamawiającego  lub  Przystępującego 

dowodów  przeciwnych,  Odwołujący  wykazał  ponadto,  że  także  w  okresie  bezpośrednio 

poprzedzającym  zatrudnienie  w  Mennicy  P.  G.  nie  zajmował  stanowiska  kierowniczego.  W 

szczególności  wskazuje  na  to  doświadczenie  zawodowe  opisane  przez  samego 

zainteresowanego,  gdy  starał  się  o  zatrudnienie  w  Mennicy,  który  jako  zajmowane 

dotychczas  stanowiska  wskazał:  Konsultanta  w  grupie  kompetencyjnej  Transformation 

Managements  Services  (obowiązki  dotyczące  przygotowania  czegoś,  wsparcia  klienta, 

współautorstwo  analiz  i  procedur,  pełnienie  funkcji  eksperta,)  Business  Solution  Managera 

Centrum Konsultingu Sektora Publicznego (obowiązki polegające na przygotowywaniu ofert 

zgodnych  z  s.i.w.z.  w  zakresie  rozwiązań  sprzętowych)  Administratora  sieci  i  serwerów, 

Koordynatora  Bezpieczeństwa  i  Administrator  PKI  w  oddziale  warszawskim  spółki, 

Pracownika  działu  marketingu.  Również  w  opisie  kwalifikacji  osoba  ta  nie  twierdziła, 

ż

e posiada jakiekolwiek doświadczenie na stanowisku kierowniczym.  

Na  brak  wątpliwości  Konsorcjum  Mera  co  do  rozumienia  znaczenia  stanowiska 

kierowniczego według tego wymagania wskazuje także fakt, że nie będąc w stanie wyjaśnić, 

na  czym  miałoby  polegać  pełnienie  takiego  stanowiska  przez  P.  G.,  z własnej  inicjatywy 

zgłosiło na stanowisko Kierownika Projektu na etapie świadczenia usług A. F., załączając CV 

tej  osoby,  z  którego  wynika,  że  aktualnie  jest  ona  Prezesem  Zarządu  spółki  zatrudniającej 

kilkudziesięciu pracowników i zarządza spółką we wszystkich obszarach jej  funkcjonowania, 

a poprzednio zajmowała analogiczne stanowisko w innej spółce, a jeszcze  wcześniej przez 

kilka lat była Dyrektorem Zarządzającym ds. Informatyki w grupie spółek, a uprzednio przez 

kilka lat Dyrektorem Departamentu IT w jeszcze innej spółce.  

 Wobec  tego  za  bezprzedmiotowe  uznano  stanowisko  Zamawiającego  z  odpowiedzi 

na  odwołanie,  że  nie  należy  opierać  się  na  formalnym  nazewnictwie  stanowisk,  a  za  bez 

znaczenia  dla  sprawy  stwierdzenie,  jakoby  skomplikowane  stosunki  gospodarcze  panujące 

w  sferze  informatyki  (sic!)  nie  pozwalały  na  postawieniu  znaku  równości  pomiędzy 

stanowiskiem  wskazanym  w  umowie  o  pracę  a  faktycznie  piastowanym  w  strukturach 

zarządzania przedsięwzięciami informatycznymi.  

Jednocześnie z uwagi na niezaprzeczoną okoliczności, że M. M. zna osobiście P. G. 

co najmniej od czasu wspólnego zatrudnienia w Mennicy, następnie w chwili zatrudniania go 

w  Mera  Systemy  pełnił  funkcję  Dyrektora  Operacyjnego,  a podpisał  ofertę  będąc 

Wiceprezesem  –  członkiem  zarządu  Mery  Systemy,  należy  uznać,  że musiał  mieć 

ś

wiadomość co do braku doświadczenia P. G. na stanowisku kierowniczym . 

Reasumując,  Izba  stwierdziła,  że  pomimo  wezwania  do  wyjaśnień  skierowanego 

przez Zamawiającego Konsorcjum Mera nie było w stanie wykazać prawdziwości  własnego 

oświadczenia  zamieszczonego  w  wykazie  osób,  że  P.  G.  dysponuje  7-letnim 

doświadczeniem  na  stanowisku  kierowniczym  lub  chociaż  wykazać,  że  osoba  ta  posiada 

wymagane co najmniej 5-letnie doświadczenie na takim stanowisku. 

Odnośnie  pozostałych  dwóch  aspektów  warunku  dotyczącego  Kierownika  Projektu 

na etapie  świadczenia  usług,  których  dotyczą  zarzuty  pod  adresem  zgłoszonego  na  to 

stanowisko  P.  G.,  Izba  stwierdziła,  że  samo  w  sobie  wskazanie  w  wykazie  osób  dostaw  na 

rzecz Mera Serwis SGL, nie stanowi podania nieprawdziwych informacji, gdyż niesporne jest, 

ż

e  dostawy  takie  na  rzecz  tego  podmiotu  faktycznie  miały  miejsce.  Natomiast  kwestia,  czy 

Zamawiający  mógł  taki  sposób  wykazania  warunku  uznać  za  odpowiadający  dokonanemu 

przez  siebie  opisowi  mieści  się  w  zakresie  zastosowania  art.  24  ust.  2  pkt  4  pzp,  którego 

naruszenie nie było przedmiotem zarzutu. 

 Z  kolei  w  szczegółowej  kwestii,  w  jaki  sposób  P.  G.  miał  nabyć  doświadczenie  w 

kierowaniu usługą w związku z drugą z pierwszą ze wskazanych dostaw, skoro jej realizacja 

zakończyła  się  protokolarnym  odbiorem  15  maja  2012  r.  bez  uwag  zaprojektowanego, 

zbudowanego  i  wdrożonego  systemu  teleinformatycznego,  sporządzonej  dokumentacji 

technicznej  i  powdrożeniowej  oraz  przeszkolenia  (instruktażu)  osób  odnośnie  instalacji, 

konfiguracji  i  obsługi,  będąc  do  końca  2013  r.  pracownikiem  Mennicy,  Zamawiający  nie 

wzywał Konsorcjum Mera do wyjaśnień.  

Izba zważyła, co następuje:  

Zgodnie  z  art.  24  ust.  2  pkt  3  ustawy  pzp  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

wyklucza się wykonawców, którzy złożyli nieprawdziwe informacje mające wpływ lub mogące 

mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania. 

Z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp wynika zatem, że wykluczenie na tej podstawie wykonawcy 

z postępowania możliwe jest w razie łącznego zaistnienia dwóch przesłanek: po pierwsze – 

wykonawca  ten  złożył  nieprawdziwe,  czyli  nieodpowiadające  rzeczywistości  informacje, 

po drugie – informacje te mają lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania, 

czyli na wybór oferty najkorzystniejszej.  

Art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  nie  ustala  jakiegoś  szczególnego  rozumienia  „prawdy”  lub 

„nieprawdy”  w  przypadku  informacji  składanych  przez  wykonawców  w  toku  postępowania 

o udzielenie zamówienia publicznego. Wobec tego również na gruncie wskazanego przepisu 

ustawy  pzp  adekwatny  jest  {na  co  Krajowa  Izba  Odwoławcza  wskazała  uprzednio 

w uzasadnieniu  wyroku  z  6  kwietnia  2010  r.,  sygn.  akt  KIO/UZP  372/10}  pogląd  Sądu 

Najwyższego  wyrażony  w  uzasadnieniu  wyroku  z  5  kwietnia  2002  r.  (sygn.  akt  II  CKN 

1095/99;  opubl.  Orzecznictwo  Sądu  Najwyższego  Izba  Cywilna  rok  2003,  Nr  3,  poz.  42): 

Pojęcia „prawda”, „prawdziwy”, bądź ich zaprzeczenia występują w Prawie prasowym w art. 

6  ust.  1,  art.  12  ust.  1  pkt  1,  art.  31  pkt  1  i  art.  41,  a  także  wielokrotnie  w  innych  aktach 

normatywnych,  a  wśród  nich  w  kodeksie  cywilnym  (np.  art.  780  §  1,  art.  834,  815  §  3), 

w kodeksie postępowania cywilnego (np. art. 3, 103 § 2, art. 252, 253. 254 § 1 i 2, art. 268, 

304, 333 § 2, art. 339 § 2, art. 485 § 2, art. 913 § 2, art. 1045), w kodeksie karnym (np. art. 

132, 213 § 1, 2 i 3, art. 303 § 1, art. 312) oraz w kodeksie postępowania karnego (np. art. 2 § 

2, art. 188 § 1 i art. 190 § 1). We wszystkich tych przypadkach pojęcie „prawda” rozumiane 

jest tak, jak w języku potocznym, a więc jako zgodność (adekwatność) myśli (wypowiedzi – w 

znaczeniu logicznym) z rzeczywistością (z „faktami” i „danymi”). Odpowiada to – na gruncie 

filozoficznym – tzw. klasycznej koncepcji prawdy. W tym sensie wypowiedź o rzeczywistości 

jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, jak jest w rzeczywistości.  

Hipoteza art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp obejmuje takie nieprawdziwe informacje, które mają 

lub  mogą  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego  przez  zamawiającego  postępowania.  Przy 

czym  rozróżnienie  poczynione  w  brzmieniu  przepisu  służy  wyłącznie  usunięciu  wątpliwości, 

ż

e jego zastosowanie obejmuje także nieprawdziwe informacje składane w postępowaniach 

wieloetapowych  na  etapie  kwalifikacji  podmiotowej.  W  takim  przypadku,  w  odróżnieniu  od 

postępowań  jednoetapowych  lub  etapu  złożenia  oferty,  takie  nieprawdziwe  informacje  co 

najwyżej  mogą  mieć  wpływ  na  wynik  postępowania.  Reasumując,  w  zależności  od  trybu 

postępowania lub etapu, na którym się aktualnie znajduje nieprawdziwe informacje albo mają 

wpływ albo mogą mieć wpływ na jego wynik. 

Z  obu  powyżej  wyszczególnionych  przesłanek  traktowanych  łącznie  wynika  z  kolei 

związek  przyczynowo-skutkowy,  polegający  na  tym,  że  nieprawdziwe  informacje  wypaczyły 

lub mogą wypaczyć wynik postępowania, który przedstawiałby się inaczej, gdyby wykonawca 

nie  podał  nieprawdziwych  informacji,  a  zamawiający  nie  wziął  ich  pod  uwagę  jako 

odpowiadających rzeczywistemu stanowi rzeczy. 

W dotychczasowym orzecznictwie wskazywano, że wykładnia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp 

powinna być dokonywa przy uwzględnieniu treści art. 45 ust. 2 lit. g Dyrektywy 2004/18/WE 

Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z dnia  21  marca  2004  r.  w  sprawie  koordynacji  procedur 

udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz. U. UE L z 30 

kwietnia  2004  r.;  dalej:  „dyrektywa  2004/18/WE”  lub  „dyrektywa  klasyczna”).  Zgodnie  z  tym 

przepisem z udziału w zamówieniu można wykluczyć każdego wykonawcę, który jest winny 

poważnego wprowadzenia w błąd w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji.  

Porównanie  z  pierwszą  przesłanką  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  prowadzi  do  wniosku, 

ż

e hipoteza  przywołanego  przepisu  dyrektywy  obejmuje  zarówno  złożenie,  jak  i  niezłożenie 

informacji  wymaganych  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  przy  czym  w  obu 

przypadkach  ma  to  prowadzić  do  wprowadzenia  w  błąd.  Z  kolei  wpływ  nieprawdziwych 

informacji  na  wynik  postępowania  z  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  można  uznać  za  przesłankę 

odpowiadającą  poważnemu  wprowadzeniu  w  błąd  zamawiającego,  o  którym  mowa 

w przepisie  dyrektywy.  W  zakresie  tych  przesłanek,  pomimo  różnic  sformułowań, 

interpretacja art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp w zgodzie z przepisem dyrektywy nie budziła dotychczas 

większych wątpliwości. 

Jednakże  art.  45  ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE,  w  odróżnieniu  od  literalnego 

brzmienia  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp,  wprost  odwołuje  się  do  winy  wykonawcy,  który  przez 

złożenie  lub  niezłożenie  informacji  poważnie  wprowadził  w  błąd  zamawiającego. 

Konieczność uwzględnienia tej przesłanki przy stosowaniu art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp potwierdza 

aktualne orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych.   

W  orzecznictwie  sądów  okręgowych  na  tle  interpretacji  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp 

z uwzględnieniem  art.  45  ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE  zajęto  również  stanowisko, 

ż

e wykluczenie  może  dotyczyć  wyłącznie  wykonawcy  działającego  z  winy  umyślnej. 

W szczególności Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z 19 

lipca 2012 r. (sygn. akt IV Ca 683/12) wskazał, że przepis ten ma zastosowanie w warunkach 

celowego,  zawinionego  i  zamierzonego  zachowania  wykonawcy,  podjętego  z  zamiarem 

podania  nieprawdziwych  informacji  w  celu  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd 

i wykorzystania  tego  błędu  dla  uzyskania  zamówienia  publicznego.  Zdaniem  Sądu  złożenie 

nieprawdziwej  informacji,  ze  skutkiem  w  postaci  wykluczenia  z  postępowania,  to  czynność 

dokonana  z  winy  umyślnej,  nie  zaś  w  wyniku  błędu  czy  niedbalstwa.  Jeżeli  ze  stanu 

faktycznego  wynika,  że  wykonawca  w  dniu  składania  ofert  działał  w  dobrej  wierze, 

nie sposób uznać, że jego celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Z powyższego 

Sąd wywiódł, że nie będzie podstawą wykluczenia nieświadome wprowadzenie w błąd. 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  o  ile  nie  budzi  wątpliwości,  że  wykluczenie  na 

podstawie  art.  24  ust.  2 pkt  3  pzp,  interpretowanego  z  uwzględnieniem  treści  art.  45  ust.  2 

lit. g  dyrektywy  klasycznej,  wymaga  przypisania  winy  wykonawcy,  o  tyle  wskazany  przepis 

dyrektywy  klasycznej  nie  zawęża  postaci  tej  winy  wyłącznie  do  winy  umyślnej  (zamiaru 

bezpośredniego  i  ewentualnego).  Nie  ma  zatem  podstaw,  aby  wyłączać  spod  zakresu 

zastosowania  tej  podstawy  wykluczenia  przypadków  poważnego  wprowadzenia  w  błąd 

nieprawdziwymi informacjami złożonymi w wyniku niedbalstwa wykonawcy. 

Zdaniem Izby należy wziąć pod uwagę stanowisko, jakie zajął Sąd Unii Europejskiej 

w wyroku z 26 września 2014 r. w połączonych sprawach T-91/12 i T-280/12 (Flying Holding 

NV z siedzibą w Wilrijk, Flying Group Lux SA z siedzibą w Luksemburgu, Flying Service NV 

z siedzibą  w Deurne  przeciwko  Komisji  Europejskiej.  Ta  ostatnia  w  prowadzonym  przez 

siebie  na  postawie  rozporządzenia  Rady  (WE,  Euratom)  nr  1605/2002  z  dnia  25  czerwca 

2002  r.  w  sprawie  rozporządzenia  finansowego  mającego  zastosowanie  do  budżetu 

ogólnego  Wspólnot  Europejskich  (Dz.  U.  L  248,  s.  1;  z  późn.  zm)  wykluczyła  tych 

wykonawców na podstawie 94 lit. b tego rozporządzenia. Przepis ten stanowi, że nie udziela 

się  zamówienia  kandydatom,  którzy  w  związku  z  procedurą  udzielania  zamówień  są  winni 

złożenia  nieprawdziwych  oświadczeń  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  przez 

instytucję zamawiającą w celu dopuszczenia do udziału w procedurze udzielania zamówień 

lub  nie  dostarczyli  tych  informacji.  Sąd  stwierdził,  że  w  przypadku  gdy,  tak  jak 

w rozstrzyganej  sprawie,  wykryte  zostaje  przekazanie  nieprawdziwych  danych,  Komisja  nie 

ma  innego  wyboru  niż  zastosowanie  powyższego  przepisu,  gdyż  pojęcie  „nieprawdziwe 

oświadczenia”  odnosi  się  zarówno  do  oświadczeń  umyślnie  wprowadzających  w  błąd  jak 

i tych,  które  są  błędne  w  wyniku  niedbalstwa  i  po  ustaleniu  nieprawdziwego  charakteru 

oświadczeń nie ma potrzeby przeprowadzania analizy uzasadnienia tej nieprawdziwości. (…) 

Wobec  złożenia  nieprawdziwych  oświadczeń,  niezależnie  od  tego,  czy  doszło  do  tego 

w sposób  umyślny  czy  też  wskutek  niedbalstwa  skarżących,  Komisja  nie  miała  innego 

wyboru  niż  zastosowanie  art.  94  lit.  b)  rozporządzenia  finansowego…  {por.  pkt  75  i  119 

wyroku}. 

Zdaniem  składu  orzekającego  Izby  co  prawda  powyższy  wyrok  dotyczył  stosowania 

przepisu  aktu  prawnego  stosowanego  przez  Komisję  Europejską  przy  udzielaniu  zamówień 

publicznych,  jednak treść  przepisu  art.  94  lit.  b rozporządzenia  finansowego,  tak jak  art.  45 

ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE,  odwołuje  się  do  winy  wykonawcy  (kandydata) 

składającego  nierzetelne  informacje,  bez  wskazywania  na  postać  tej  winy. Wydaje  się  więc 

uzasadnione,  aby  winę,  o  której  mowa  w  obu  tych  przepisach  dotyczących  analogicznej 

podstawy wykluczenia wykonawcy z postępowania, interpretować w taki sam sposób.  

W  przedstawionej  24  listopada  2016  r.  opinii  do  sprawy  C

‑387/14  Esaprojekt  sp. 

z o.o.  przeciwko  Województwu  Łódzkiemu  Rzecznik  generalny  {dalej  również:  „RG”}  zajął 

zbliżone  do  powyżej  zaprezentowanego  stanowisko,  zarówno  co  do  przesłanki  poważnego 

wprowadzenia  w  błąd,  jak  i  kwestii  winy  wykonawcy  w  tym  zakresie.  W  szczególności 

dochodząc  do  wniosku,  że  jeżeli  wprowadzenie  w  błąd  (poprzez  przekazanie  lub 

nieprzekazanie  informacji)  nie  może  mieć  wpływu  na  rozstrzygnięcie  postępowania, 

wówczas  nie  może  w  sposób  uprawniony  uzasadniać  wykluczenia  wykonawcy  (co  zostało 

nazwane  „przesłanką  skutku”).  Z  drugiej  strony  uznając  z  następujących  powodów,  że 

spełnienie tej przesłanki jest konieczne, ale i wystarczające do wykluczenia. Po pierwsze – w 

art. 45 ust. 2 lit. g) nie ma mowy o intencjach w ogólności ani o zamiarze, lekkomyślności lub 

niedbalstwie w szczególności, a co dopiero o skonkretyzowaniu tych pojęć. Ponadto art. 45 

ust.  2  jedynie  określa  podstawowe  przesłanki,  zgodnie  z  którymi  prawo  Unii  stwarza 

możliwość  wykluczenia  oferentów,  odsyłając  wprost  do  prawa  krajowego  w  celu  określenia 

warunków  wykonania,  co  mogłoby  się  wiązać  na  przykład  z  pojęciami  niedbalstwa  lub 

zamiaru  w  przepisach  prawa  krajowego.  Po  drugie  –  nie  można  uznać  za  dające  się 

praktycznie  zastosować  rozwiązanie,  aby  organ  administracji  w  ramach  postępowania  o 

udzielenie zamówienia publicznego, często działający pod ogromną presją czasu, zmuszony 

zająć się dużą liczbą obszernych złożonych dokumentów, wnikał w zamiar spółki i ustalał go. 

Po trzecie –  nawet gdyby był w stanie to uczynić, nie byłoby to w rzeczywistości użyteczne, 

gdyż  na  ogół  oczekuje  się  od  wykonawców  uczestniczących  w  przetargach  dochowania 

należytej  staranności,  przyjmując  domniemanie,  że  podmiot  trudniący  się  zawodowo  daną 

działalnością  potrafi  działać  z  należytą  ostrożnością.  Co  sugeruje,  że  oprócz  zamiaru 

prawdopodobnie  uwzględniono  by  również  różne  postacie  niedbalstwa.  Gdyby  było  tak 

istotnie,  to  intencja  faktycznie  nie  stanowiłaby  żadnego  autentycznego  wyróżniającego 

kryterium.  Resumując,  doszedł  do  konkluzji,  że  przesłanka  skutku  jest  warunkiem  sine  qua 

non,  jak  również  jest  sama  w  sobie  wystarczająca  do  zastosowania  art.  45  ust.  2  lit.  g) 

dyrektywy. 

Dodać  należy,  że  powyższe  rozważania  odnośnie  interpretacji  przesłanek 

wprowadzenia w błąd i winy wykonawcy pozostają aktualne w kontekście art. 57 ust. 4 lit. h 

obowiązującej  od  18  kwietnia  2016  r.  Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady 

2014/24/UE  z  dnia  26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej 

dyrektywę  2004/18/WE  (Dz.  Urz.  UE.  L  Nr  94,  str.  65),  który  również  operuje  kategorią 

wykonawcy  winnego  poważnego  wprowadzenia  w  błąd,  jak  sprecyzowano  dalej,  przy 

dostarczaniu informacji, które wymagane były do weryfikacji braku podstaw wykluczenia lub 

do  weryfikacji  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji,  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie 

przedstawić wymaganych dokumentów potwierdzających. 

Odnotować  można,  że  w  ramach  implementacji  powyższego  przepisu  dyrektywy 

2014/24/UE do porządku krajowego w ustawie pzp wprowadzono nowy przepis art. 24 ust. 1 

pkt  17  pzp,  zgodnie  z  którym  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  wyklucza  się 

wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił  informacje 

wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Reasumując,  w  stanie  prawnym  obowiązującym  dla  przedmiotowego  postępowania 

dla  wykluczenia  wykonawcy  na  podstawie  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  konieczne  jest 

stwierdzenie, że: po pierwsze – wykonawca ten złożył nieprawdziwe informacje, po drugie – 

stanowiło to poważne wprowadzenie w błąd zamawiającego, gdyż informacje te miały wpływ 

lub  mogły  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego  postępowania,  po trzecie  –  wykonawca 

działał z zamiarem podania nieprawdziwych informacji w celu wprowadzenia zamawiającego 

w błąd lub nastąpiło to w wyniku jego niedbalstwa. 

 W  praktyce  wykazanie  winy  umyślnej  wykonawcy  jest  niezwykle  trudne,  gdyż 

wymaga  dowodów  spoza  dokumentacji  o  udzielenie  zamówienia,  które  potwierdzałyby 

zamiar  wprowadzenia  w  błąd  zamawiającego,  czyli  że  wykonawca  wyobrażał  sobie  taki 

skutek  i  tego  chciał,  ewentualnie  na  to  się  godził.  Uzyskanie  takich  dowodów,  czy  to  przez 

prowadzącego  postępowanie,  czy  też  przez  konkurenta  jest  mało  prawdopodobne,  gdyż 

wymaga dostępu do wewnętrznych dokumentów wykonawcy, ewentualnie uzyskania zeznań 

ś

wiadków.  Natomiast  wykonawca  z  łatwością  może  uwolnić  się  od  odpowiedzialności 

oświadczając,  że  nie  miał  zamiaru  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd,  a  podanie 

nieprawdziwej  informacji  było  wynikiem  omyłki  lub  też  niesprawdzenia  informacji  uzyskanej 

od podmiotu trzeciego. 

Zupełnie  inaczej  przedstawia  się  możliwość  przypisania  wykonawcy  niedbalstwa, 

czyli  niedołożenia  należytej  staranności  przy  podawaniu  zamawiającemu  wprowadzających 

w błąd informacji. Na podstawie art. 14 pzp do oceny czynności wykonawcy w postępowaniu 

o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, a zgodnie z art. 355 § 1 kc 

dłużnik  obowiązany  jest  do  staranności  ogólnie  wymaganej  w  stosunkach  danego  rodzaju 

(należyta  staranność).  Przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest  uzasadnione  tylko 

wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od 

właściwego  dla  niej  miernika  należytej  staranności  {por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu 

Najwyższego  z  10  marca  2004  r.,  sygn.  akt  IV  CK  151/03}.  Przy  czym  wzorzec  należytej 

staranności ma charakter obiektywny i abstrakcyjny, jest ustalany niezależnie od osobistych 

przymiotów  i  cech  konkretnej  osoby,  a  jednocześnie  na  poziomie  obowiązków  dających  się 

wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczenia życiowego oraz konkretnych okoliczności 

{por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  23  października  2003  r.,  sygn.  akt  V  CK 

311/02}.  Dodatkowo  w  stosunku  do  profesjonalistów  miernik  ten  ulega  podwyższeniu,  gdyż 

art.  355  §  2  kc  precyzuje,  że  należytą  staranność  dłużnika  w  zakresie  prowadzonej  przez 

niego działalności gospodarczej określa się przy  uwzględnieniu  zawodowego charakteru tej 

działalności.  Za  takiego  profesjonalistę  należy  również  uznać,  co  do  zasady,  wykonawcę 

ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego. Należyta staranność profesjonalisty 

nakłada na wykonawcę, który składa ofertę, dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, 

aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości. 

Reasumując,  Izba  podtrzymała  w  pełni  stanowisko  uprzednio  wyrażone 

w uzasadnieniu  wyroku  z  11  lutego  2015  r.  (sygn.  akt  KIO  177/15),  które  zostało  również 

podzielone w uzasadnieniach wyroków wydanych: 27 marca 2015 r. (sygn. akt KIO 491/15), 

13  stycznia  2016  r.  (sygn.  akt  KIO  2809/15),  26  stycznia  2016  r.  (sygn.  akt  KIO  1/16),    17 

maja 2016 r. (sygn. akt KIO 673/15) czy 24 czerwca 2016 r. (sygn. akt KIO 1010/16). 

Jak już ustalono powyżej – nie zostało wykazane, że P. G. dysponuje co najmniej 5-

letnim  doświadczeniem  na  stanowisku  kierowniczym,  a  tym  samym  Konsorcjum  Mera 

przedstawiło na potwierdzenie spełniania warunku udziału w postępowaniu informacje, które 

nie odpowiadają prawdzie.   

Izba zważyła, że do zamknięcia rozprawy Zamawiający, ani Przystępujący nie podjęli 

ż

adnej  inicjatywy  dowodowej,  aby  odeprzeć  poparte  dowodami  twierdzenia  Odwołującego, 

choć  na  mocy  art.  190  ust.  1  zd.  2  pzp  winni  to  uczynić.  Zamiast  tego  Zamawiający 

ograniczył  się  do  doszukiwania  się  wątpliwości  interpretacyjnych  tam, gdzie  ich  nie  było  po 

stronie wykonawców, w tym Konsorcjum Mera. Względnie snucia przypuszczeń, że może P. 

G.  pełnił  takie  stanowisko  poza  okresami  zatrudnienia  wykazanymi  przez  Odwołującego.  Z 

kolei  Przystępujący  bezpodstawnie  dopatrywał  się  pełnienia  takiego  stanowiska  przez  tę 

osobę  w  dowodach  zgłoszonych  przez  Odwołującego,  w  sposób  oczywiście  sprzeczny  z 

tym, co z tych dokumentów rzeczywiście wynika. 

W  drugiej  kolejności  Izba  stwierdziła,  że  powyżej  zidentyfikowane  nieprawdziwe 

informacje  miały  wpływ  na  wynik  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia, 

gdyż  dotyczyły  jedynej  osoby  wskazanej  przez  Konsorcjum  Mera  na  potwierdzenie 

spełniania  jednego  z  obowiązujących  w  tym  postępowaniu  warunku  udziału  dotyczącego 

dysponowania osobami zdolnymi do wykonania zamówienia.  

Po  trzecie,  Izba  uznała,  że  Konsorcjum  Mera  jako  grupa  przedsiębiorców 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  co  najmniej  nie  dołożyło  należytej  staranności 

profesjonalisty przy składaniu Zamawiającemu powyższych informacji, a wręcz dopuściło się 

rażącego  niedbalstwa  przy  wykazywaniu  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu.

Skoro  Przystępujący  nie  był  w  stanie,  pomimo  wezwania  Zamawiającego,  wykazać 

prawdziwości  złożonych  przez  siebie  informacji,  nie  może  domagać  się,  aby  Zamawiający 

wziął  pod  uwagę  uzupełnienie  dokumentów,  jakiego  samorzutnie  dokonał  wraz 

z wyjaśnieniami, choć nie był wzywany w tym zakresie do uzupełnienia w trybie art. 26 ust. 3 

pzp. 

Nie  podzielono  stanowiska  Zamawiającego,  jakoby  brak  zawinienia  po  stronie 

Przystępującego, względnie brak wpływu nieprawdziwej informacji na wynik przedmiotowego 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  należało  rozpatrywać  przez  pryzmat  faktu, 

ż

e Konsorcjum  Mera  z  własnej  inicjatywy  zaproponowało  w  miejsce  osoby,  której 

doświadczenie zakwestionowano, inną osobę, której doświadczenie nie jest kwestionowane.  

Zamawiający  nie  miał  prawa  uwzględnić  takiego  uzupełnienia,  de  facto  odstępując 

w ten  sposób  od  stwierdzenia,  że  w  stosunku  do  Konsorcjum  Mera  zachodzi  przesłanka 

wykluczenia,  o  której  mowa  w art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp.  Z  odpowiedzi  na  odwołanie  wynika 

wręcz, że Zamawiający dodatkowo wezwał Konsorcjum Mera do uzupełnienia informacji, czy 

nowo  wskazana  osoba  jest  jego  potencjałem  własnym  (dysponuje  nim  bezpośrednio),  czy 

też  została  oddana  do  jego  dyspozycji  przez  inny  podmiot.  Z  kolei  ze  wskazania 

w odpowiedzi przez Konsorcjum Mera pierwszej z tych możliwości Zamawiający wywiódł na 

rozprawie,  jakoby  było  to  równoznaczne  z  brakiem  woli  wprowadzenia  w  błąd 

Zamawiającego,  przy  braku  jakichkolwiek  podstaw  faktycznych  do  takiego  twierdzenia. 

Należy  zauważyć,  że  zasób  własny  oznacza  li  tylko,  że  wykonawca  dysponuje  nim 

bezpośrednio,  a  nie  pośrednio,  czyli,  może  to  być  zarówno  zatrudniany  przez  wykonawcę 

pracownik,  jak  i  osoba,  która  nawet  ustnie  wyraziła  zgodę,  że  w  razie  uzyskania  przez 

wykonawcę zamówienia będzie uczestniczyła w wykonywaniu przez niego zamówienia.  

Wobec  niemalże  nieograniczonej  w  rozpatrywanym  stanie  prawnym  możliwości 

uzupełniania  dokumentów  dotyczących  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu,  czyli 

w  tym  przypadku  zastępowania  jednych  osób  innymi,  prezentowana  przez  Zamawiającego 

interpretacja prowadziłaby do niczym nieskrępowanej możliwości obchodzenia art. 24 ust. 2 

pkt 3 i art. 26 ust. 3 pzp. Choć formalnie P. G. nie stanowi zasobu własnego, ponieważ został 

udostępniony przez  Mera Systemy sp. z o.o., czyli wyłącznego udziałowca Mery Post sp. z 

o.o.,  nie  budzi  żadnych  wątpliwości,  że  Konsorcjum  Mera  mogło  dysponować  tą  osobą  na 

upływ  terminu  składania  ofert.  Odmiennie  niż  w  przypadku  drugiej  osoby,  choć  według 

oświadczenia stanowi ona zasób własny, nie wiadomo skąd pojawiła się, gdy okazało się, że 

zostały  złożone  nieprawdziwe  informacje  odnośnie  osoby  pierwotnie  zgłoszonej.  Na 

marginesie  należy  zauważyć,  że  nie  wiadomo  również,  na  jakiej  postawie  Zamawiający 

stwierdził,  że  Konsorcjum  Mera  wskazując  nową  osobę  w  wyjaśnieniach  wykazało  tym 

samym spełnianie warunku udziału nie później niż na dzień upływu terminu składania ofert. 

Odnośnie stosowania art. 26 ust. 3 pzp w kontekście podstawy wykluczenia z art. 24 

ust.  2  pkt  3  pzp  skład  orzekający  Izby  w  pełni  podziela  stanowisko,  wyrażone  uprzednio 

wielokrotnie  w orzecznictwie  Izby,  że  nieprawdziwej  informacji  mającej  wpływ  na  wynik 

postępowania nie można w trybie art. 26 ust. 3 pzp zastępować inną informacją, choćby była 

prawdziwa  i  również  wskazywała  na  spełnienie  warunku  udziału  w  postępowaniu.  Jeżeli 

wykonawca przedstawia nieprawdziwe informacje, które są podstawą pozytywnej weryfikacji, 

nie  można  jednocześnie  twierdzić,  że wymagają  one  uzupełnienia.  W  takim  przypadku 

oświadczenie lub dokument wręcz potwierdzają spełnianie warunku udziału w postępowaniu, 

tyle  że  za  pomocą  informacji,  która  okazała  się  nieprawdziwa,  a  nie  niepełna  czy  błędna. 

Tymczasem przesłanką zastosowania art. 26 ust. 3 pzp jest sytuacja, w której oświadczenia 

lub  dokumenty  zawierają  tego  rodzaju  błędy,  że  z  ich  treści  nie  wynika  potwierdzenie 

spełniania warunków udziału w postępowaniu. 

Należy ponadto zauważyć, że ustawa pzp w art. 24 ust. 2 pkt 3 i 4 statuuje odrębne 

i niezależne  od  siebie  podstawy  wykluczenia  z  postępowania,  a  zatem  wykluczenie 

za złożenie  nieprawdziwych  informacji  w  dokumentach  złożonych  na  potwierdzenie 

spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu  nie  zawsze  musi  się  wiązać  z  wykluczeniem 

za niewykazanie spełniania tych warunków, co również wskazuje na to, że wyłącznie w tym 

drugim przypadku konieczne jest uprzednie wezwanie do uzupełnienia dokumentów, jeżeli z 

treści pierwotnie złożonych nie wynika takie potwierdzenie. 

Stanowisko  przeciwne  oznaczałoby,  że  w  ramach  przesłanki  wpływu  na wynik 

postępowania, o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, mieści się badanie, czy wykonawca 

składający  nieprawdziwą  informację  był  już  wzywany  do  uzupełnienia  dokumentów. 

W konsekwencji  prowadziłoby  to  do  takiej  wykładni  normy  art.  24  ust.  2 pkt  3  pzp,  zgodnie 

z którą nie podlega wykluczeniu wyłącznie wykonawca, który złożył nieprawdziwe informacje 

mające lub mogące mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania, jeżeli uczynił to po 

raz  pierwszy  tzn.  nie  był  wzywany  do  zastąpienia  nieprawdziwej  informacji  potwierdzającej 

spełnianie warunku udziału prawdziwą informacją potwierdzającą spełnianie tego warunku. 

Zdaniem  Izby  taka  interpretacja  wpływu  na  wynik  postępowania  (poważnego 

wprowadzenia  w  błąd  zamawiającego)  jest  nie  do  zaakceptowania  z  punktu  widzenia 

naczelnych  zasad,  o  których  mowa  w  art.  7  ust.  1  pzp,  zgodnie  z  którym  zamawiający  ma 

przeprowadzić  postępowanie  o udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie 

uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie  wykonawców.  Prowadziłaby  to  również  do 

odmiennego  traktowania  wykonawców,  którzy  są  winni  poważnego  wprowadzenia  w  błąd 

Zamawiającego,  w zależności  od  tego,  czy  dotyczyło  to  treści  oferty,  czy  też  warunków 

udziału  w postępowaniu,  względnie  potwierdzenia  zgodności  dostaw,  usług  lub  robót 

budowlanych  z wymaganiami  zamawiającego. Wyłącznie  w  tym  drugim  przypadku mogłoby 

dojść do zastąpienia nieprawdziwej informacji zupełnie inną ale prawdziwą informacją, gdyż 

co do zasady zmiana treści oferty nie jest dopuszczalna w ogóle. 

{rozstrzygnięcie zarzutów z pkt 2- 6 i 10 listy zarzutów} 

Spośród licznie wyliczonych zarzutów kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia ma ten, 

który  dotyczy  braku  umocowania  osoby,  która  podpisała  ofertę,  do  działania  w  imieniu 

jednego z członków Konsorcjum Mera.  

Nie ma wątpliwości, że gdy 19 października 2016 r. Mera Post udzielała umocowania 

M.  M., dysponowała tylko umocowaniem do reprezentacji siebie oraz Mery Serwis SGL, bo 

umocowanie od THC SPV8 uzyskała dopiero 20 października 2016 r. 24 października 2016 r. 

M.  M.  w  imieniu  Konsorcjum  Mera  podpisał  ofertę  (w  tym  wszystkie  zawarte  w  niej 

dokumenty i oświadczenia, o których mowa szczegółowo w pozostałych zarzutach).  

Izba  zważyła,  że  z  prawidłowo  ustalonych  okoliczności  faktycznych  Odwołujący 

wywodzi  błędne  wnioski  co  do  tego,  że  tak  podpisaną  ofertę  podlega  odrzuceniu 

na podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  8  pzp,  zgodnie  z  którym  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli 

jest nieważna na podstawie odrębnych przepisów. Wskazując jako podstawę tej nieważności 

art.  104  kc,  który  stanowi,  że  jednostronna  czynność  prawna  dokonana  w  cudzym  imieniu 

bez umocowania lub z przekroczeniem jego zakresu jest nieważna. Jednakże gdy ten, komu 

zostało  złożone  oświadczenie  woli  w  cudzym  imieniu,  zgodził  się  na  działanie  bez 

umocowania, stosuje się odpowiednio przepisy o zawarciu umowy bez umocowania. 

Odwołujący przechodzi do porządku dziennego nad faktem, że gdy M. M. podpisywał 

ofertę  istniał  już  kompletny  ciąg  umocowania,  gdyż  każda  z  trzech  spółek  udzieliła  Merze 

Post  umocowania  do  reprezentowania  Konsorcjum  Mera.  Nie  można  więc  stwierdzić,  że 

złożenie  oferty  podpisanej  przez  M.  M.  w  imieniu  Konsorcjum  Mera  stanowi  jednostronną 

czynność prawną dokonaną w cudzym imieniu bez umocowania. 

 Ponadto Izba ustaliła, że w ofercie Konsorcjum Mera na str. 7-9 dokumentów oferty 

znajduje  się  umowa  konsorcjum  z  17  października  2016  r.  zawarta  pomiędzy  wszystkimi 

trzema  spółkami  wchodzącymi  w  jego  skład,  które  w  jej  treści  ustanowiły  Merę  Post 

pełnomocnikiem  do  reprezentowania  w  postępowaniu  i  zawarcia  umowy,  który  jest 

jednocześnie umocowany do udzielania dalszych pełnomocnictw. 

Podniesione  przez  Odwołującego  zarzut  co  do  złożenia  tej  umowy  w  formie  kopii 

potwierdzonej  za  zgodność  z  oryginałem  przez  pełnomocnika,  którego  umocowanie  ma 

wykazywać,  nie  został  zawarty  w  odwołaniu,  a  zatem  z  mocy  art.  190  pzp  nie  podlegał 

kognicji Izby.  

Tym  samym  niezasadne  są  wszystkie  pozostałe  zarzuty  zasadzające  się  na 

podnoszeniu  okoliczności,  że  M.  M.  nie  był  upoważniony  do  działania  w  imieniu  jednej  ze 

spółek wchodzących w skład Konsorcjum Mera. 

W konsekwencji niezasadny jest również alternatywny zarzut naruszenia art. 26 ust. 3 

pzp  przez  zaniechanie  wezwania  do  uzupełnia  pełnomocnictwa  czy  dokumentów 

w odniesieniu  do  spółki  THC  SPV8  na  potwierdzenie  spełnienia  warunków  udziału,  braku 

podstaw  do  wykluczenia  z  postępowania  lub  innych  wymagających  potwierdzenia 

w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

{rozstrzygnięcie zarzutu z pkt 7 i 10 listy zarzutów} 

Zamawiający w rozdziale VII pkt 2 ppkt 1 lit. a s.i.w.z. określił, że stwierdzi spełnianie 

przez  wykonawcę  warunku  dotyczącego  posiadania  wiedzy  i  doświadczenia,  jeżeli  wykaże 

on,  że  w  okresie  ostatnich  trzech  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert  wdrożył 

i uruchomił  system  elektronicznej  karty  miejskiej  (biletu  elektronicznego)  w  transporcie 

zbiorowym  w  mieście  lub  aglomeracji  miejskiej  nie  mniejszej  niż  150 000  mieszkańców 

lub wdrożył,  uruchomił  oraz  utrzymywał  lub  utrzymuje  system  elektronicznej  karty  miejskiej 

(biletu  elektronicznego)  w  transporcie  zbiorowym  w  mieście  lub  aglomeracji  miejskiej  nie 

mniejszej niż 150 000  

Izba ustaliła, że do oferty Konsorcjum Mera wraz załącznikami 30 i 31, wskazującymi 

i potwierdzającymi należyte wykonanie w Olsztynie przez R&G PLUS sp. z o.o. z siedzibą w 

Mielcu  {dalej  również:  „R&G”}  usługi  odpowiadającej  pierwszej  z  powyższych  alternatyw 

warunku,  załączono  podpisane  przez  tę  ostatnią  spółkę  21  października  2016  r. 

oświadczenie.  Zgodnie  z  jego  treścią  oddała  ona  Konsorcjum  Mera  do  dyspozycji  na 

potrzeby  realizacji  przedmiotowego  zamówienia,  wiedzę  i  doświadczenie  nabyte  przy 

realizacji  powyższego  zamówienia,  określając,  że  w  ramach  współpracy  udostępni 

Konsorcjum  Mera  know-how  oraz  wytworzy,  dostarczy  i  uruchomi  istotne  elementy 

sprzętowe  lub  programistyczne  systemu  elektronicznej  karty  miejskiej,  przy  czym  w  tym 

ostatnim  zakresie  zostanie  zawarta  umowa  podwykonawstwa,  a  w  pozostałym  zakresie 

wdrożenia  i  uruchomienia  systemu  elektronicznej  karty  miejskiej  będą  świadczone  usługi 

doradcze.  

W  sprawie  zastosowanie  ma  art.  26  ust.  2b  pzp  2b  {Wykonawca  może  polegać 

na wiedzy  i  doświadczeniu,  potencjale  technicznym,  osobach  zdolnych  do  wykonania 

zamówienia,  zdolnościach  finansowych  lub  ekonomicznych  innych  podmiotów,  niezależnie 

od  charakteru  prawnego  łączących  go  z  nimi  stosunków.  Wykonawca  w  takiej  sytuacji 

zobowiązany jest udowodnić zamawiającemu, iż będzie dysponował tymi zasobami w trakcie 

realizacji  zamówienia,  w  szczególności  przedstawiając  w  tym  celu  pisemne  zobowiązanie 

tych podmiotów do oddania mu do dyspozycji niezbędnych zasobów na potrzeby wykonania 

zamówienia.}, który musi być interpretowany z uwzględnieniem obowiązującego już w dacie 

wszczęcia przedmiotowego postępowania obowiązywał art. 63 ust. 1 dyrektywy Parlamentu 

Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, 

uchylającej  dyrektywę  2004/18  {dalej  również:  „nowa  dyrektywa  klasyczna”  lub „dyrektywa 

2014/24”},  który  przewiduje,  że  wykonawcy  mogą  polegać  na  zdolnościach  innych 

podmiotów  „tylko  wtedy,  gdy  te  ostatnie  zrealizują  roboty  budowlane  lub  usługi,  odnośnie 

do których takie zdolności są niezbędne”.  

W  ocenie  Izby  Konsorcjum  Mera  wykazało,  że  może  polegać  na  wiedzy 

i doświadczeniu  R&G,  gdyż  w  razie  uzyskania  zamówienia  spółka  ta  będzie  jego 

podwykonawcą,  który  wytworzy,  dostarczy  i  uruchomi  istotne  elementy  sprzętowe  oraz 

programistyczne 

systemu 

elektronicznej  karty 

miejskiej,  czyli 

zrealizuje 

zakres 

przedmiotowego zamówienia, do którego wykonania niezbędna jest wiedza i doświadczenie 

nabyte  przy  okazji  osobistego  wykonywania  tego  typu  czynności.  Jedynie  w  pozostałym 

zakresie  udział  podmiotu  trzeciego  będzie  miał  charakter  pośredni,  polegający  na 

przekazaniu know-how oraz świadczeniu usług doradczych. 

Izba  nie  dostrzega  w  użyciu  określenia  „istotne  elementy”  zagrożenia  dowolnego 

kształtowania  przez  R&G  zakresu  swojego  bezpośredniego  udziału  w  realizacji 

przedmiotowego  zamówienia,  również  z  tego  względu,  że  Odwołujący  nie  skonkretyzował 

swojego  zarzutu  przez  wskazanie  konkretnych  elementów,  które  jego  zdaniem  mogą 

podlegać takiej manipulacji ze strony podmiotu udostępniającego. 

Biorąc powyższe pod uwagę, Izba stwierdziła, że zarzut naruszenia art. 24 ust. 2 pkt 

4 pzp nie potwierdził się, gdyż Konsorcjum Mera wykazało spełnianie opisanego na wstępie 

warunku udziału w postępowaniu. 

W konsekwencji niezasadny jest również alternatywny zarzut naruszenia art. 26 ust. 3 

pzp  przez  zaniechanie  wezwania  do  uzupełnia  dokumentów  na  potwierdzenie  spełnienia 

tego warunku. 

{rozstrzygnięcie zarzutów z pkt 8 i 9 listy zarzutów} 

Pozostałe zarzuty mają charakter niesamoistny, stąd zasadność zarzutów naruszenia 

art.  91  ust.  1  pzp  i  art. 7  ust.  3  pzp  jest  po  prostu konsekwencją  potwierdzenia  się  zarzutu 

zaniechania wykluczenia Konsorcjum Mera z postępowania. 

Odmiennie  jednak  należy  rozstrzygnąć  zarzut  naruszenia  art.  7  ust  1  pzp,  gdyż 

odwołanie  zawiera  żadnych  okoliczności  wskazujących  na  to,  że  Zamawiający  dopuścił  się 

naruszenia zasady uczciwej konkurencji lub równego traktowania wykonawców.  

Mając  powyższe  na  uwadze,  Izba  stwierdziła,  że  naruszenie  przez  Zamawiającego 

art.  24  ust.  2  pkt  3,  a  w  konsekwencji  również  art.  7  ust.  3  i  art.  91  ust.  1  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych  miało  istotny  wpływ  na  wynik  prowadzonego  przez  niego 

postępowania o udzielenie zamówienia, wobec czego – działając na podstawie art. 192 ust. 

1, 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji.   

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy pzp oraz § 3 pkt 1 i 2 i § 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 

15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41, 

poz.  238)  –  obciążając  Zamawiającego  tymi  kosztami,  na  które  złożył  się  wpis  uiszczony 

przez Odwołującego oraz jego uzasadnione koszty  w postaci wynagrodzenia pełnomocnika 

oraz kosztów dojazdu na wyznaczone posiedzenie Izby, na podstawie rachunków złożonych 

do zamknięcia rozprawy. 

Przewodniczący: 

………………………………