KIO 2381/17 WYROK dnia 28 listopada 2017 r.

  Sygn. akt KIO 2381/17 

WYROK 

z dnia 28 listopada 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Irmina Pawlik 

Protokolant:   

Piotr Cegłowski 

po 

rozpoznaniu  na  rozprawie  w  Warszawie  w  dniu  24  listopada  2017  r.  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  13  listopada  2017  r.  przez 

wykonawcę  A. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (…) w postępowaniu prowadzonym przez 

zamawiającego Sąd Apelacyjny w S. (…) 

przy  udziale  wykonawcy  P.  P. 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  Spółka 

komandytowa  z  siedzibą  w  Z.  (…)  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

1.  o

ddala odwołanie; 

2.  kosztami 

postępowania obciąża odwołującego A. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7  500  zł  00  gr 

(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę 

A. 

Spółka Akcyjna z siedzibą w W. tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza  od  odwołującego  A.  Spółka  Akcyjna  z  siedzibą  w  W.  na  rzecz 

zamawiającego  Sądu  Apelacyjnego  w  S.  kwotę  3 600  zł  00  gr  (słownie:  trzy 

tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty  postępowania 

odwoławczego  poniesione  przez  zamawiającego  tytułem  wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień  

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.,  poz.  1579)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do 

Sądu Okręgowego w Szczecinie. 

Przewodniczący:      ……………………………….……… 

Sygn. akt: KIO 2381/17 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  Sąd  Apelacyjny  w  S.  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  na  „Dostawę  kopertownicy  na  potrzeby  Sądu  Apelacyjnego  w S.”  o  znaku 

ZP/6/PN/2017.  

Ogłoszenie  o zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych 

z dnia 

16  października  2017  r.  pod  numerem  602603-N-2017.  Postępowanie  prowadzone 

jest  w trybie  przetargu  nieograniczonego  na  podstawie  ustawy  z dnia  29 stycznia  2004  r. 

Prawo z

amówień publicznych (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1579;  dalej „Ustawa Pzp”). Wartość 

szacunkowa  zamówienia  nie  przekracza  kwot  określonych  w  przepisach  wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 Ustawy. 

W  dniu  13  listopada  2017  r.  wykonawca  A. 

Spółka  Akcyjna  z  siedzibą  w  W.  (dalej 

„Odwołujący”)  wniósł  odwołanie  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wobec  czynności 

Zamawiającego  polegającej  na  wyborze  oferty  wykonawcy  P.  P.  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  Spółka  komandytowa  z  siedzibą  w Z.  (dalej  „P.”)  jako  oferty 

najkorzystniejszej w postępowaniu oraz na zaniechaniu odrzucenia oferty P. jako niezgodnej 

z  SIWZ  i  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  Odwołującego,  drugiej  w  rankingu  i  jedynej 

spełniającej wymagania SIWZ. 

Wskazanym  wyżej  czynnościom  i  zaniechaniom  Zamawiającego  Odwołujący  zarzucił 

naruszenie: 

1.  art.  7  ust.  3  w  zw.  z  art.  82  ust.  3  Ustawy  Pzp 

polegające  na  niezgodnym  z  prawem 

wyborze  oferty  P.  jako 

oferty  najkorzystniejszej  w  postępowaniu,  podczas  gdy  oferta  ta 

nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia; 

2.  art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy Pzp 

poprzez zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez P. 

P. 

Sp.  z  o.o.  Sp.  k.  pomimo  że  treść  tej  oferty  nie  odpowiada  treści  SIWZ  w zakresie 

wskazanym w uzasadnieniu Odwołania; 

3.  [ewentualnie w przypadku nieuznania zarzutu nr 1 i 2] art. 26 ust. 3 w zw. z art. 25 ust. 1 

pkt.  1  Ustawy  Pzp  poprzez  zaniechanie  wezwania  P. 

do  uzupełnienia  dokumentu 

w pos

taci  oświadczenia  o  spełnianiu  warunków  udziału  w  postępowaniu  mimo,  iż 

dokument ten nie został podpisany przez osobę uprawnioną do reprezentacji podmiotu. 

Z  uwagi  na  powyższe  Odwołujący  wniósł  o  unieważnienie  czynności  wyboru 

najkorzystniejszej oferty oraz dokonanie ponownego badania i oceny ofert, a w konsekwencji 

odrzucenie oferty złożonej przez P. P. Sp. z o.o. Sp. k. 

Uzasadniając spełnienie wymagań określonych w art. 179 ust. 1 Ustawy Pzp Odwołujący 

wskazał, iż w wyniku naruszenia przez Zamawiającego ww. przepisów interes Odwołującego 

w  uzyskaniu  zamówienia  doznał  uszczerbku.  Oferta  Odwołującego  jest  ofertą  drugą 

w rankingu  o

fert,  która  otrzymała  90,03  pkt,  gdyby  zatem  Zamawiający  postąpił  zgodnie 

z przepisami  Ustawy  i  o

drzucił  ofertę  P.  P.  Sp. z  o.o.  Sp.k., to oferta  Odwołującego  byłaby 

najkorzystniejszą w postępowaniu i jemu Zamawiający udzieliłby zamówienia publicznego.  

Uzasadniając zarzut  naruszenia art.  89  ust.  1  pkt  2  Ustawy  Pzp  Odwołujący  wskazał,  iż 

zgodnie  z 

treścią  Rozdziału  XV  SIWZ  Zamawiający  w  opisie  przedmiotu  zamówienia 

w 

wierszu  „Dodatkowe  wymagania”  wymagał,  aby  wykonawca  w  momencie  dostawy 

urządzenia  doręczył  oświadczenie  producenta,  iż  oferowany  egzemplarz  jest  fabrycznie 

nowy  -  wyprodukowan

y  nie  wcześniej  niż  w  roku  2017,  a  także  aby  firma  serwisująca 

posiadała certyfikat ISO 9001 na świadczenie usług serwisowych oraz autoryzację na serwis 

producenta 

oferowanego urządzenia. 

P. 

w  złożonej  w  Postępowaniu  ofercie  zaoferował  kopertownicę  (...).  Na  wezwanie 

Zamawiającego  P.  przedłożył  wypełniony  i  podpisany  załącznik  nr  1a  do  SIWZ  stanowiący 

oświadczenie,  że  Wykonawca  spełnia  opisane  w  pkt.  1.1.  wymagania  tj.  posiada:  (i) 

certyfikat ISO 9001 na świadczenie usług serwisowych (ii) autoryzację na serwis producenta 

oferowanego  urządzenia  oraz  oświadczył,  że  urządzenie  jest  nowe  i  wyprodukowane  nie 

wcześniej niż w 2017 roku. Ponadto Wykonawca ten przedłożył deklaracje zgodności CE dla 

oferowanego  urządzenia  pochodzącą  od  podmiotu  H.  S.  GmbH,  co  wskazywałoby  na 

nabycie  kopertownicy  od  tego  właśnie  podmiotu.  Jako  dowód  na  powyższe  Odwołujący 

przywołał treść oferty P. oraz dokumentów złożonych na wezwanie w dniu 31  października 

2017 r.  

Odwołujący  wskazał,  iż  zaoferowana  przez  P.  kopertownica  (...)  jest  w  rzeczywistości 

produktem  P. B. L. 

z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Dystrybutorem tego urządzenia jest m.in. 

H. S. 

GmbH z siedzibą w P. (Niemcy), która oferuje gotowe produkty P. B. L. pod zmienioną 

nazwą  tj.  (...)  (nazwa  oryginalna  producenta  to  (…)).  Spółka  H.  S.  nie  jest  producentem 

oferowanego  sprzętu,  a jedynie  jego  dystrybutorem  i  posiada  prawo  do  dystrybucji  tego 

urządzenia  wyłącznie  na  rynku  niemieckim  i  austriackim.    Dystrybutor  ma  prawo  do 

dokonywania  rebrendingu  tego  sprzętu  (w  tym  zamiany  nazw/oznaczeń)  oraz  świadczenia 

usług instalacyjnych oraz serwisowych, ale wyłącznie na wskazanym wyżej rynku.  

Na potwierdzenie powyższego do odwołania załączono oświadczenie producenta P. B. L. 

z  dnia  6  listopada  2017  r. 

Z  treści  tego  pisma  wynika,  że  jedynym  upoważnionym  i 

przeszkolonym  sprzedawcą  urządzeń  producenta  P.  B.  na  polskim  rynku  jest  A.  S.A. 

Oznacza  to,  że  spółka  H.  S.  nie  posiada  autoryzacji  producenta  na  świadczenie  usług 

instalacyjnych  oraz  serwisowych  na  terytorium  Polski  i  nie  może  jej  udzielić  dalszym 

podmiotom,  w  tym  P. 

W  związku  z  powyższym  w  ocenie  Odwołującego  P.  nie  posiada 

odpowiedniej  autoryzacji  producenta  urządzenia  i  nie  będzie  w  stanie  świadczyć  usług 

serwisowych w oparciu o taką autoryzację, przez co nie spełnia wymogu zawartego w opisie 

przedmiotu  zamówienia  wiersz  „Dodatkowe  wymagania"  Rozdziale  XV  SIWZ.  Ponieważ 

ofertę  w  postępowaniu  złożył  samodzielnie  P.  nie  powołując  się  na  potencjał  podmiotów 

trzecich  ani  nie  korzystając  z  udziału  podwykonawców  w  zakresie  serwisu  urządzeń  tym 

samym jego oferta nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

Zdaniem Odwołującego nie ulega wątpliwości, że dostawa, instalacja i serwis urządzenia 

(kopertownicy) będzie miał miejsce w Polsce w siedzibie Zamawiającego, co wynika wprost 

z 

dokumentacji  postępowania  (ostatni  tiret  w  wierszu  „Obsługa  serwisowa  i  gwarancja" 

w 

rozdziale  XV  opis  przedmiotu  zamówienia  w  SIWZ).  Świadczenie  usług  serwisu  w 

siedzibie Zamawiającego w Szczecinie potwierdził też P. w oświadczeniu złożonym zgodnie 

z 

załącznikiem  nr  1a  do  SIWZ.  Oznacza  to,  że  przedmiotem  niniejszego  zamówienia  jest 

dostawa  i  świadczenie  usług  serwisu  przez  (autoryzowanego  przez  producenta) 

przedstawiciela  w  Polsce. 

Nawet, gdyby  z ostrożności przyjąć, iż  H. S. udzieliła autoryzacji 

P. 

na  sprzedaż  i  serwisowanie ww.  sprzętu  na  innych rynkach  niż  niemiecki  i  austriacki, to 

nie  będzie  to  autoryzacja  producenta  sprzętu  a  ponadto  taka  autoryzacja  będzie 

nieprawidłowa,  bowiem  spółka  H.  S.  nie  jest  w  żaden  sposób  uprawiona  do  wystawiania 

autoryzacji w imieniu producenta na terytorium Polski. 

Na  marginesie 

Odwołujący  zaznaczył,  iż  wymóg  posiadania  autoryzacji  producenta 

w 

zakresie  serwisu  jest  wymogiem  SIWZ  i  powinien  być  spełniony  już  na  datę  składania 

o

fert. Nie może dość do sytuacji, w której podmiot uzyska (bądź nie) autoryzację na etapie 

realizacji umowy kiedy dojdzie do świadczenia tych usług, bowiem wykonawca niezgodnie z 

prawdą  oświadczył,  i  to  stanowiło  podstawę  oceny  jego  oferty  jako  zgodnej  z  wymogami 

SIWZ, że taki serwis posiada. Potwierdza to także wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 

19  grudnia  2016  r.  KIO  2270/16  „Wymagania  zamawiającego  co  do  posiadania 

au

toryzowanego punktu serwisowego powinny być spełnione już w dacie składania oferty”. 

Ponadto  Odwołujący  podniósł,  że  pomimo  żądania  złożenia  formularza  nr  1a  do  SIWZ 

dotyczącego  parametrów  technicznych  urządzenia  dopiero  na  wezwanie  Zamawiającego, 

wymóg  autoryzacji  serwisu  przez  producenta  a  także  daty  produkcji  urządzenia  był 

wymogiem  sztywnym,  co  do  którego  Zamawiający  nie  przewidział  możliwości 

zmiany/

wpisania  lub  zaznaczenia  opcji  spełnia/nie  spełnia  jak  w  przypadku  innych 

parametrów. Zdaniem Odwołującego oznacza to, że wykonawca miał się wypowiedzieć, co 

do  technicznych  parametrów  minimalnych  SIWZ  względem  oferowanego  przez  siebie 

urządzenia w wierszach licząc od 1 do 19, jednocześnie obligatoryjnie akceptując pozostałe 

postanowienia  przeniesione  z  wyma

gań  opisu  przedmiotu  zamówienia  z  SIWZ.  Te 

dodatkowe  postanowienia  są  sztywne  tj.  bez  możliwości  ich  zmiany  lub  odstąpienia  a 

dokument  w  tym  zakresie  należy  traktować  jako  nieuzupełnialny  w  trybie  art.  26  ust.  3, 

bowiem  stanowi  on  treść  oferty  i  przenosi  konkretne  wymogi  składające  się  na  przedmiot 

zamówienia. P. potwierdził dodatkowo spełnienie tych wszystkich wymogów składając w tym 

zakresie oświadczenie. 

Mając na uwadze powyższe w ocenie Odwołującego stwierdzić należy, iż P. nie posiada 

autoryzacji  serwisowej  producenta  oferowanego  sprzętu  ani  dystrybutora  uprawnionego  do 

wystawiania  tego  typu  autoryzacji.  Z  tego  względu  oferta  złożona  w Postępowaniu  przez 

tego wykonawcę nie odpowiada treści SIWZ i podlega odrzuceniu na podstawie art 89 ust 1 

pkt 2 Ustawy. 

Uzasadniając zarzut  naruszenia art.  89  ust.  1  pkt  2 Ustawy  w  kontekście zaoferowania 

przedmiotu  zamówienia  wyprodukowanego  wcześniej  niż  w  2017  r.,  Odwołujący  podkreślił, 

że model kopertownicy zaoferowany przez P. jest modelem produkowanym do grudnia 2016 

r.,  wobec  czego  wykonawca  zaoferował  model  niespełniający  wymogu  produkcji  w  2017  r. 

Na  potwierdzenie  powyższego  Odwołujący  powołał  się  na  załączone  do  odwołania 

oświadczenie producenta P. B. L. z dnia 6 listopada 2017 r. 

Od

wołujący  wskazał,  iż  Zamawiający  nie  miał  realnej  możliwości  weryfikacji  spełnienia 

tego  wymogu  na  etapie  badania  oferty,  bowiem  oświadczenie  w  zakresie  daty  produkcji 

kopertownicy wykonawca miał złożyć dopiero wraz z dostawą urządzenia. Nie mniej jednak 

s

przęt winien spełniać wymagania na datę złożenia oferty, a jak wynika z pisma producenta 

tego  urządzenia,  model  zaoferowany  w  ofercie  P.  nie  jest  już  modelem  produkowanym,  a 

więc nie jest faktycznie możliwe teraz jak i na etapie dostawy, dostarczenie maszyny nowej z 

2017 roku. Producent P. B. L. w 2017 roku produkuje i sprzedaje nowe modele kopertownic: 

(…) - nazwa handlowa (…) oraz (…) - nazwa handlowa (…), które posiadają inne parametry i 

nowocześniejsze rozwiązania technologiczne.  Żadnej  z  tych  nowych maszyn producent  nie 

przekazał  w  tym  roku  spółce  H.  S.,  co  wyklucza  możliwość  zaoferowania  przez  P.  pod 

poprzednią  nazwą,  nowej  wyprodukowanej  w  2017  r.  kopertownicy.  W  tym  zakresie 

Odwołujący  ponownie  powołał  się  na  załączone  do  odwołania  oświadczenie  producenta  P. 

B. L. 

z dnia 6 listopada 2017 r. odnośnie dat zakończenia produkcji modeli (…), zastąpienia 

ich nowymi modelami, jak i 

niedostarczenia nowych kopertownic dla spółki H. S..  

W ocenie Odwołującego nie sposób zatem uznać, że oferta P. spełnia wymagania SIWZ 

również  w  zakresie  daty  produkcji  urządzenia.  Z  tego  także  powodu  oferta  winna  być 

odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 2 Ustawy. Wykonawca winien dostosować się do 

tego  sztywnego  wymogu  zwłaszcza,  że  wymóg  ten  nie  był  przez  niego  kwestionowany 

w 

drodze  odwołania  na  zapisy  specyfikacji  i  istniał  od  daty  wszczęcia  postępowania  w 

sprawie. Przez zaoferowanie urządzenia starszego a zarazem tańszego P. uzyskał większą 

liczbę  punktów  w  kryterium  cena,  co  przełożyło  się  na  niezgodny  z  prawem  wybór  jego 

oferty. 

Dodatkowo  Odwołujący  wskazał  na  zarzut  naruszenia  art.  26  ust.  3  w  zw.  z  art.  25 

Ustawy związany z niewezwaniem wykonawcy P. do uzupełnienia oświadczenia o spełnieniu 

warunków  udziału  w  postępowaniu.  Zgodnie  z  Rozdziałem  V  ust.  3  pkt.  2  SIWZ,  P. 

zobowiązany  był  złożyć  wraz  z  ofertą  oświadczenie  o  spełnianiu  warunków  udziału 

w 

postępowaniu. Dokument przedłożony wraz z ofertą nie został jednak podpisany z imienia 

i nazwiska  przez  uprawnionego  przedstawiciela  Wykonawcy.  Nieczytelne  parafowanie 

w 

miejscu podpisu nie może przesądzać o tym, że oświadczenie złożyła uprawniona osoba 

a 

więc  należałoby  tę  sytuacje  potraktować,  jako  niezłożenie  wymaganego  oświadczenia. 

Z 

uwagi, iż uzupełnienie dokumentów potwierdzających warunki udziału w postępowaniu ma 

miejsce  tylko  wówczas,  gdy  oferta  nie  podlega  odrzuceniu,  zarzut  naruszenia  art.  26  ust  3 

Ustawy 

Odwołujący  stawia  jako  zarzut  ewentualny  skierowany  do  Krajowej  Izby 

Odwoławczej tylko na wypadek nieuwzględnienia zarzutów podniesionych i opisanych w pkt 

1 i 2 uzasadnienia niniejszego odwołania. 

Na koniec Odwołujący wskazał na zarzut naruszenia art. 7 ust. 3 w zw. z art. 82 ust. 3 

Ustawy  polegający  na  niezgodnym  z  prawem  wyborze  oferty  P.  Powyższa  oferta,  zdaniem 

Odwołującego, winna ulec odrzuceniu z powodu niezgodności jej treści z treścią specyfikacji 

istotnych warunków zamówienia, Zamawiający dopuścił się naruszenia przepisu art. 7 ust. 3 

wybierając  ofertę  niegodnie  z  przepisami  ustawy.  Gdyby  Zamawiający  postąpił  zgodnie  z 

przepisami  ustawy,  do

konał  by  prawidłowego  wyboru  oferty  A.  jako  najkorzystniejszej  w 

Postępowaniu  bowiem  tylko  ta  oferta  spełniała  wszystkie  wymagania  Zamawiającego,  a 

wykonawca nie podlegał wykluczeniu z udziału w Postępowaniu.  

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  i  Uczestnika  postępowania 

odwoławczego,  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie  oraz  oświadczeń 

i stanowisk  Stron 

oraz  Uczestnika  postępowania  odwoławczego,  Krajowa  Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba  nie  znalazła  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  w  związku  z  tym,  iż  nie  została 

wypełniona żadna z przesłanek negatywnych uniemożliwiających merytoryczne rozpoznanie 

odwołania, wynikających z art. 189 ust. 2 Ustawy.  

Ponadto  Izba  ustaliła,  że  Odwołującemu  w  świetle  przepisu  art.  179  ust.  1  Ustawy 

przysługiwało  uprawnienie  do  wniesienia  odwołania,  jako  że  spełnione  zostały  przesłanki 

istnienia interesu Odwołującego w  uzyskaniu przedmiotowego zamówienia oraz  możliwości 

poniesienia szkody w wyniku naruszenia 

przez zamawiającego przepisów Ustawy.   

Izba  dopuściła  do  udziału  w  postępowaniu  wykonawcę  P.  P.  Spółka  z ograniczoną 

odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w Z. (dalej także jako „Przystępujący”) 

zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego, 

wobec spełnienia wymogów określonych w art. 185 ust. 2 Ustawy. 

Zamawiający  w  dniu  rozprawy  do  akt  sprawy  złożył  odpowiedź  na  odwołanie  z  dnia 

listopada  2017  r.,  w  której  wniósł  o  oddalenie  wniesionego  odwołania  oraz  zasądzenie 

zwrotu  kosztów  postępowania  według  przedłożonego  na  rozprawie  spisu  kosztów  wraz 

z 

fakturą.  

Przystępujący w dniu rozprawy złożył pismo datowane na 22 listopada 2017 r., w którym 

wniósł o oddalenie odwołania w całości. Do pisma załączył oświadczenie firmy H. S. GmbH z 

dnia 15 listopada 2017 r. 

Izba dopuściła dowody z dokumentacji postępowania przekazanej przez Zamawiającego 

i 

potwierdzonej  za  zgodność  z  oryginałem,  w  tym  w  szczególności  z ogłoszenia  o 

zamówieniu,  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  treści  oferty  Przystępującego  i 

dokumentów  złożonych  przez  niego  na  wezwanie  w  trybie  art.  26  ust.  2  Ustawy  oraz 

informacji  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej. 

Izba  dopuściła także  dowody  z  dokumentów 

przedstawionych przez Strony i Uczestnika 

postępowania w toku posiedzenia i rozprawy.  

Przy  rozpoznawaniu  przedmiotowej  sprawy  skład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę 

stanowiska  i  oświadczenia  Stron  i  Uczestnika  postępowania  odwoławczego  złożone  ustnie 

do  protokołu  posiedzenia  i rozprawy  z  dnia  24  listopada  2017  roku,  jak  również 

przedstawione  w 

złożonych  pismach.  Strony  i  Uczestnik  postępowania  na  rozprawie 

podtrzymały w całości twierdzenia prezentowane w złożonych pismach. 

Izba ustaliła, co następuje: 

Przedmiotem zamówienia publicznego jest dostawa, instalacja, uruchomienie fabrycznie 

nowej  i  nie  używanej  jednej  sztuki  kopertownicy,  spełniającej  wymagania  określone 

w Rozdziale XV 

Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia („SIWZ”), w tym posiadającej 

minimalne parametry techniczne i funkcjonalne 

wskazane w punkcie 2 Rozdziału XV SIWZ. 

W 

wierszu „Dodatkowe wymagania” wskazano, iż: 



  w

ykonawca  w  momencie  dostawy  urządzenia  będzie  musiał  doręczyć  oświadczenie 

producenta,  iż  oferowany  egzemplarz  jest  fabrycznie  nowy  –  wyprodukowany  nie 

wcześniej niż w roku 2017. 



  f

irma serwisująca musi posiadać certyfikat ISO 9001 na świadczenie usług serwisowych 

oraz autoryzację na serwis producenta oferowanego urządzenia. 

W  wierszu  „Obsługa  serwisowa  i  gwarancja”  Zamawiający  wskazał,  iż  wraz  z  dostawą 

urządzenia  wymaga  obsługi  serwisowo  -  materiałowej  w  okresie  minimum  24  miesięcy. 

Przytoczone  także  zostały  szczegółowe  warunki  świadczenia  obsługi  serwisowo  – 

materiałowej  oraz obowiązki wykonawcy w zakresie tej obsługi. W ramach tych obowiązków 

wskazano  m.i

n.,  iż  usługi  serwisowe  świadczone  będą  w  siedzibie  wskazanej  przez 

Zamawiającego w S. 

W Rozdziale V punkt 5 ppkt 3) SIWZ Zamawiający wskazał, iż w celu potwierdzenia, że 

oferowane  dostawy  odpowiadają  wymaganiom  określonym  przez  Zamawiającego, 

Zamawiający  żąda  przedstawienia  parametrów  technicznych  oferowanego  urządzenia 

według  wzoru  stanowiącego  załącznik  nr  1  a  do  SIWZ  oraz  złożenia  dokumentu 

potwierdzającego deklarację zgodności CE dla oferowanego urządzenia. 

Ponadto zgodnie z postanowieniami Rozdziału V punkt 3 podpunkt 2) w celu wstępnego 

potwierdzenia,  że  wykonawca  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu,  o  których  mowa 

w punkcie 

2  oraz  podmioty  trzecie,  na  zasobach  których  wykonawca  polega  spełniają 

warunki  udziału  w postępowaniu  oraz  nie  zachodzą  wobec  nich  podstawy  wykluczenia, 

wykonawca  dołącza  do  oferty  aktualne  na  dzień  składania  ofert  oświadczenie  o  spełnianiu 

warunków  udziału  i podmiotach  trzecich,  według  wzoru  stanowiącego  załącznik  nr  3  do 

SIWZ.  W Rozdziale  I punkt  5  SIWZ 

Zamawiający  wskazał,  iż  oferta  musi  być  podpisana 

przez  osoby  upoważnione  do  składania  oświadczeń  woli  w imieniu  wykonawcy. 

Pełnomocnictwo do  podpisania oferty  musi  być dołączone do oferty,  o  ile nie wynika ono  z 

innych dokumentów złożonych przez wykonawcę.  

Przystępujący  w  formularzu  ofertowym  oświadczył,  iż  dostarczy  1  sztukę  kopertownicy 

(…)  za  ceną  205 000  zł  brutto.  Oświadczył  także,  iż  nie  zamierza  powierzyć  żadnej  części 

zamówienia  do  wykonania  podwykonawcom.  Do  formularza  ofertowego  załączył 

oświadczenie  o  braku  podstaw  do  wykluczenia  oraz  oświadczenie  o spełnianiu  warunków 

udziału i podmiotach trzecich.  

Z uwagi na fakt, iż oferta Przystępującego została najwyżej oceniona, pismem z dnia 27 

października  2017  r.  Zamawiający,  na  podstawie  art.  26  ust.  2  Ustawy  Pzp  wezwał 

Przystępującego  do  przedstawienia  w  wyznaczonym  terminie,  nie  krótszym  niż  5  dni, 

parametrów technicznych oferowanego urządzenia według wzoru stanowiącego załącznik nr 

1a  do  SIWZ  oraz  złożenia  dokumentu  potwierdzający  deklarację  zgodności  CE  dla 

oferowanego  urządzenia,  celem  potwierdzenia,  że  oferowane  dostawy  odpowiadają 

wymaganiom określonym przez Zamawiającego. W formularzu stanowiącym załącznik nr 1a 

do  SIWZ  Przystępujący  potwierdził,  iż  spełnia  wszystkie  wskazane  tam  wymagania, 

stanowiące  powtórzenie  wymagań  opisanych  w  Rozdziale  XV  punkt  2  SIWZ.  W  wierszu  

„Oferowane  urządzenie”  Przystępujący  wpisał  model,  symbol  oraz  producenta  urządzenia 

wskazując „(...).” 

Zamawiający  w  dniu  7  listopada  2017  r.  poinformował  wykonawców  biorących  udział 

w 

postępowaniu o wyborze jako najkorzystniejszej oferty wykonawcy P. P. Sp. z o.o. Sp. k. z 

siedzibą  w  Złotnikach,  która  przedstawiała  najkorzystniejszy  bilans  ceny  i pozostałych 

kryteriów  oceny  ofert.  Tym  samym  uznał,  że  złożona  przez  Przystępującego  oferta  jest 

zgodna ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia.  

Izba zważyła, co następuje: 

Biorąc  pod  uwagę  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy,  poczynione  ustalenia 

faktyczne  oraz  orzekając  w  granicach  zarzutów  zawartych  w  odwołaniu,  Izba  stwierdziła, 

że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

W ocenie Izby stawiany w odwołaniu zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy PZP nie 

potwierdził się.  

Odwołujący  upatrywał  niezgodność  oferty  Przystępującego  z  treścią  SIWZ  w  dwóch 

aspektach: w 

niespełnieniu wymogu, aby firma serwisująca posiadała autoryzację na serwis 

producenta  oferowanego  urządzenia  oraz  w  kontekście  zaoferowania  przedmiotu 

zamówienia (urządzenia) wyprodukowanego wcześniej niż w 2017 r.  

Powyższe  wymagania  zostały  wskazane  przez  Zamawiającego  w  opisie  minimalnych 

parametrów  technicznych  i  funkcjonalnych  kopertownicy  przedstawionym  w  punkcie  2 

Rozdziału  XV  SIWZ.  Ich  spełnienie  było  weryfikowalne  na  podstawie  oświadczenia 

wykonawcy  przedstawionego  w  treści  Załącznika  nr  1a  do  SIWZ  –  Formularz  parametrów 

urządzeń,  gdzie  przytoczona  została  treść  powyższych  wymagań,  których  spełnienie 

wykonawca  potwierdzał  poprzez  złożenie  podpisu  pod  treścią  dokumentu.  Przystępujący, 

załączając  uzupełniony  o  żądane  parametry  urządzenia  i  podpisany  przez  osobę 

upoważnioną Formularz parametrów urządzeń potwierdzał zatem spełnienie wymagań SIWZ 

w  tym  zakresie.  W  tym  stanie  rzeczy  Zamawi

ający  nie  miał  podstaw  do  uznania,  że 

zaoferowane  urządzenie  nie  spełnia  wymaganych  w  opisie  przedmiotu  zamówienia 

parametrów  funkcjonalnych  i  technicznych.  Odwołujący,  podnosząc  twierdzenia  o 

niezgodności  oferty  Przystępującego  z  treścią  SIWZ,  winien  był  zatem  okoliczność  tę 

wykazać,  jako  podmiot,  który  z  tego  faktu  wywodzi  skutek  prawny  w  postaci  konieczności 

odrzucenia oferty Przystępującego.  

P

odkreślić  należy,  że  postępowanie  przed  Izbą  stanowi  postępowanie  kontradyktoryjne, 

czyli  sporne,  a  z  istoty 

tego  postępowania  wynika,  że  spór  toczą  Strony  postępowania  i  to 

one  mają  obowiązek  wykazywania  dowodów,  z  których  wywodzą  określone  skutki 

prawne. 

Zgodnie z art. 14 Ustawy Pzp do czynności podejmowanych przez zamawiającego 

i 

wykonawców  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  się  przepisy  ustawy 

z dnia 23 kwietnia 1964 roku - 

Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 

W 

myśl zaś art. 6 Kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która 

z faktu  tego  wywodzi  skutki  prawne

.  Przepis  ten  wyraża  dwie  ogólne  reguły,  a  mianowicie 

wymaganie  udowodnienia  powoływanego  przez  stronę  faktu,  powodującego  powstanie 

określonych  skutków  prawnych  oraz  usytuowanie  ciężaru  dowodu  danego  faktu  po  stronie 

osoby,  która  z  faktu  tego  wywodzi  skutki  prawne.  Reguła  ta  została  przeniesiona  na  grunt 

postępowania  odwoławczego  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  i  znalazła  swoje 

odzwierciedlenie w treści art. 190 ust. 1 Ustawy Pzp (por. m.in. wyrok KIO z dnia 31 stycznia 

2017  r.,  sygn.  akt  KIO  141/17;  wyrok  KIO  z  dnia  9  lipca  2016  r.,  sygn.  akt  KIO1591/16). 

Ponadto  j

ak  wskazano w  uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego  w Warszawie  V Wydział 

Cywilny  Odwoławczy  z  dnia  8 kwietnia  2008  r.  (sygn.  akt  V  Ca  571/08),  kontradyktoryjny 

charakter  postępowania  odwoławczego  przed  KIO  pozostawia  inicjatywę  dowodową 

stronom, nie  

nakładając na KIO obowiązku ustalenia prawdy materialnej. Podobnie również 

stwierdził Sąd Okręgowy w Katowicach XIX Wydział Gospodarczy Odwoławczy  w wyroku z 

19  marca  2008  r.  (sygn.  akt  XIX 

Ga  92/08)  wskazując,  iż  w postępowaniu  odwoławczym 

przed  KIO  to  strony  postępowania,  a  nie  Izba  winna  poszukiwać  i  wykazać  dowody  na 

poparcie  swoich  twierdzeń.  Zatem  obowiązkiem  strony,  na  której  spoczywa  ciężar  dowodu 

jest  wskaz

anie  wszystkich  okoliczności,  od  których  zależy  powodzenie  wnoszonego 

odwołania.  

W  trakcie  postępowania  odwoławczego  to  Odwołujący  kwestionuje  podjęte  przez 

Zamawiającego decyzje w zakresie oceny ofert w postępowaniu, nie zgadza się z podjętymi 

czynnościami lub zaniechaniem określonych działań, tak więc zgodnie z regułą płynącą z art. 

190  ust.  1  Ustawy  Pzp,  to  na  Odwołującym  spoczywa  ciężar  dowiedzenia,  że  stanowisko 

Zamawiającego  jest  nieprawidłowe.  Ciężar  dowodu  rozumieć  należy  z  jednej  strony  jako 

obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania Krajowej Izby Odwoławczej dowodami 

o  słuszności  swoich  twierdzeń,  a  z  drugiej  konsekwencjami  zaniechania  realizacji  tego 

obowiązku,  lub  jego  nieskuteczności,  którymi  jest  zazwyczaj  niekorzystny  dla  strony  wynik 

postępowania.   

W  ocenie  Izby 

Odwołujący  nie  podołał  ciążącemu  na  nim  obowiązkowi  wykazania,  że 

oferta Przystępującego nie odpowiada treści SIWZ.  

Po pierwsze 

Odwołujący nie udowodnił, iż spółka H. S. GmbH nie może być uznawana za 

producenta  zaoferowanej  przez  Przystępującego  kopertownicy  o  nazwie  (...),  a  w 

konsekwencji, że Przystępujący nie posiada  autoryzacji na serwis producenta oferowanego 

urządzenia.  Argumentacja  Odwołującego  w  powyższym  zakresie  sprowadzała  się  do 

twierdzenia,  iż  producentem  zaoferowanej  kopertownicy  jest  firma  P.  B.  L.,  a  firma  H.  S. 

GmbH  jest  wyłącznie  dystrybutorem  tego  urządzenia,  oferującym  gotowe  produkty  P.  B.  L. 

pod zmienioną nazwą. Na potwierdzenie stawianej tezy Odwołujący przedłożył oświadczenie 

firmy  P.  B.  L. 

z  22  listopada  2017  r.,  w  którym  wskazano,  iż  firma  H.  S.  jest  resellerem 

produktów P. B. w Niemczech i Austrii, jak również, że A. S.A. jest jedynym upoważnionym i 

przeszkolonym sprzedawcą urządzeń firmy P. B. na polskim rynku. Ponadto w dniu rozprawy 

Odwołujący złożył oświadczenie P. B. L. z 1 grudnia 2014 r., w którym wskazano, iż firma H. 

S. 

jest resellerem w Niemczech i Austrii wskazanych w tym piśmie modeli kopertownic oraz, 

że nie udzielono zezwolenia na sprzedaż tych maszyn poza Niemcami i Austrią.  Podkreślić 

jednak należy, że treść tych pism nie pozwala jednoznacznie przesądzić, że firma H. S. jest 

wyłącznie dystrybutorem tych urządzeń i nie może być uznawana za ich producenta pomimo 

oferowania  modeli  pod  własną  nazwą,  a  także,  że  jako  producent  nie  może  oferować 

produktów pod własną nazwą na terytorium Polski ani wystawiać autoryzacji na serwis tych 

urządzeń na terytorium Polski.  

Izba  zwraca  uwagę,  iż  Odwołujący  złożył  na  wezwanie  Zamawiającego  deklarację 

zgodności CE dla oferowanego urządzenia wystawioną przez H. S. GmbH jako producenta 

sprzętu. W treści deklaracji widnieje oświadczenie, iż: „producent potwierdza, że urządzenie 

kopertujące (…) i (…) spełnia wymogi następujących dyrektyw […].” Z powyższego wynika, 

iż  firma  H.  S.  GmbH  uważa  się  za  producenta  oferowanego  urządzenia.  Znajduje  to 

odzwierciedlenie w przepisach 

ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności 

(t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1226), 

która reguluje m.in. zasady dokonywania oceny zgodności 

wyrobu  i 

wystawiania  deklaracji  zgodności.  Zgodnie  z art.  5  pkt  10)  tej  ustawy  deklaracja 

zgodności  stanowi  oświadczenie  producenta  lub  jego  upoważnionego  przedstawiciela 

stwierdzające  na  jego  wyłączną  odpowiedzialność,  że  wyrób  jest  zgodny  z  zasadniczymi 

wymaganiami. 

W myśl art. 7a ust. 1 ustawy o systemie oceny zgodności, oceny zgodności 

wyrobu  ze  szczegółowymi  wymaganiami  dokonuje  producent  lub  importer,  w  sposób 

określony  w  przepisach  wydanych  na  podstawie art.  10  ust.  1  lub  w odrębnych  ustawach. 

Zgodnie z

aś z art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy producent lub jego upoważniony przedstawiciel, 

który  poddał  wyrób  lub  proces  jego  wytwarzania  ocenie  zgodności  z  zasadniczymi 

wymaganiami i potwierdził ich zgodność, wystawia deklarację zgodności, jeżeli zastosowana 

procedura  oceny  zgodności  to  przewiduje,  i  umieszcza  oznakowanie  zgodności  zgodnie  z 

wymaganiami  określonymi  w  przepisach  wydanych  na  podstawie art.  9  ust.  1 lub  w 

odrębnych ustawach.  

Podmiotem  wystawiającym  deklarację  zgodności  CE  na  gruncie  wskazanych  powyżej 

przepisów  jest  zatem  producent,  ewentualnie  jego  upoważniony  przedstawiciel,  (tj.  osoba 

upoważniona przez producenta na piśmie do działania w jego imieniu – art. 5 pkt 5 ustawy 

o 

systemie  oceny  zgodności),  który  swoim  oświadczeniem  gwarantuje  zgodność  produktu 

z 

określonymi normami i który tym samym przyjmuje na siebie odpowiedzialność za produkt. 

W  tym  stanie  rzeczy  nie  sposób  przyznać  racji  Odwołującemu,  który  podczas  rozprawy 

twierdził, iż nie ma znaczenia, że deklarację podpisała firma H. S. GmbH, jako że deklaracja 

zgodności CE może być wystawiona przez producenta, dystrybutora, importera oraz szereg 

innych  podmiotów.  W  treści  deklaracji  zgodności  CE  wystawionej  1  lipca  2016  roku  H.  S. 

GmbH wskazał siebie jako producenta urządzeń kopertujących Si 5200 i Si 5400 i zarazem 

podmiot odpowiedzialny za produkt. 

Z treści deklaracji zgodności CE nie wynika, iż podmiot 

ten działał jako przedstawiciel producenta, czy jako importer (przy czym przez importera na 

gruncie  omawianej  ustawy  należy  rozumieć  osobę  fizyczną  lub  prawną  albo  jednostkę 

organizacyjną  nieposiadającą  osobowości  prawnej,  mającą  siedzibę  na  terytorium  państwa 

członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia 

o  Wolnym  Handlu  (EFTA)  - 

strony  umowy  o  Europejskim  Obszarze  Gospodarczym,  która 

wprowadza do obrotu lub od

daje do użytku wyroby pochodzące z krajów trzecich – art. 5 pkt 

21  ustawy  o  systemie  oceny  zgodności).  Odwołujący  zaś  nie  przedstawił  dowodów,  które 

wskazywałyby na nieprawdziwość oświadczenia H. S. GmbH w tym zakresie.  

Ponadto wskazać  należy,  iż  nie  było spornym  pomiędzy  stronami,  że firma  H.  S. GmbH 

oferuje  kopertownice  opatrzone  własną  nazwą  i  numerem  handlowym.  Ma  to  istotne 

znaczenie dla oceny, czy podmiot ten może być uznany za producenta w świetle przepisów 

prawa  krajowego  i  europejskiego.  Jak  wynika  z  art.  5  pkt  20)  Ustawy  o  systemie  oceny 

zgodności  jako  producenta  należy  rozumieć  osobę  fizyczną  lub  prawną  albo  jednostkę 

organizacyjną  nieposiadającą  osobowości  prawnej,  która  projektuje  i  wytwarza  wyrób,  albo 

dla której ten wyrób zaprojektowano lub wytworzono, w celu wprowadzenia go do obrotu lub 

oddania  do  użytku  pod  własną  nazwą  lub  znakiem.  Jeszcze  szerzej  pojęcie  producenta 

definiuje 

przywoływana  przez  Zamawiającego  ustawa  z  dnia  12  grudnia  2003  r.  o ogólnym 

bezpieczeństwie produktów (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2047), gdzie w art. 3 pkt 2 wskazano, iż 

użyte w ustawie określenie „producent” oznacza: 

a) 

przedsiębiorcę  prowadzącego  w  Unii  Europejskiej  lub  na  terytorium  państw 

członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym  Handlu (EFTA)  -  stron umowy  o 

Europejskim  Obszarze  Gospodarczym  działalność  polegającą  na  wytwarzaniu  produktu 

albo każdą inną osobę, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź 

do  niego  dołączając  swoje  nazwisko,  nazwę,  znak  towarowy  bądź  inne  odróżniające 

oznaczenie, a 

także osobę, która naprawia lub regeneruje produkt, 

b) 

przedstawiciela  wytwórcy,  a  jeżeli  wytwórca  nie  wyznaczył  przedstawiciela  -  importera 

produktu, w przypadkach gdy wytwórca nie prowadzi działalności w Unii Europejskiej lub 

na  terytorium  państw  członkowskich  Europejskiego  Porozumienia  o  Wolnym  Handlu 

(EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, 

c) 

przedsiębiorcę  uczestniczącego  w  dowolnym  etapie  procesu  dostarczania  lub 

udostępniania  produktu,  jeżeli  jego  działanie  może  wpływać  na  właściwości  produktu 

związane z jego bezpieczeństwem. 

Powyższy  przepis  stanowi  odpowiednik  art.  2  lit.  e  Dyrektywy  2001/95/WE  Parlamentu 

Europejskiego  i  Rady  z  dnia  3  grudnia  2001  r.  w  sprawie  ogólnego  bezpieczeństwa 

produktów (Dz. Urz. UE.L 2002 Nr 11 str. 4). 

W  świetle  powyższych  uregulowań,  już  wprowadzenie  do  obrotu  produktu  opatrzonego 

nazwą,  znakiem  towarowym  firmy  H.  S.  GmbH  powoduje,  iż  podmiot  ten  występuje  jako 

wytwórca  produktu,  a  w  konsekwencji  pozwala  na  uznanie  tego  podmiotu  za  producenta  i 

przypisania mu odpowie

dzialności za produkt, w tym jego zgodność z określonymi normami.  

Powyższe  znajduje  potwierdzenie  w  treści  oświadczenie  firmy  H.  S.  GmbH  z  dnia  15 

listopada  2017  r.  załączonego  do  pisma  Przystępującego  wraz  z  tłumaczeniem  na  język 

po

lski,  z  którego  wynika,  iż  firma  ta  od  wielu  lat  sprzedaje  model  (…)  na  krajowych  i 

międzynarodowych  warunkach  pod  brandem  i  logotypem  H.  S.,  tym  samym  w  świetle 

europejskiego  i  krajowego  prawa  jako  producent  za

pewnia  jakość,  gwarancję  i  serwis  dla 

tego  pr

oduktu.  W  piśmie  wskazano  również,  iż  H.  S.  GmbH  ma  nieograniczone  prawo  do 

dystrybucji tych produktów we wszystkich krajach Unii Europejskiej. 

W  ocenie  Izby  Odwołujący  nie  przedstawił  dowodów,  które  wskazywałyby,  iż  pomimo 

oznaczenia produktu nazwą i logotypem firmy H. S. GmbH, firma ta nie może być uznana za 

producenta oferowanego urządzenia w świetle przepisów prawa krajowego i europejskiego. 

S

woje  stanowisko  w  tym  zakresie  Odwołujący  oparł  wyłącznie  na  stwierdzeniu,  że  H.  S. 

GmbH kupuje od P. B. 

gotowy produkt, nie potwierdza tego jednak treść oświadczeń firmy P. 

B.

.  Na  ich  podstawie  nie  da  się  także  przesądzić,  że  zaoferowany  produkt  nie  został 

wytworzony na potrzeby H. S. 

GmbH celem wprowadzenia go do obrotu przez tą firmę pod 

własną  nazwą  lub  znakiem.  Oświadczenie  P.  B.  L.  z  dnia  1  grudnia  2014  r.  w  ogóle  nie 

odnosi  się  zaś  do  modelu  (…),  który  według  twierdzeń  Odwołującego  jest  modelem 

zaofe

rowanym  przez  Przystępującego  w  jego  ofercie.  Mając  także  na  względzie  datę 

wystawienia  ww.  oświadczenia  nie  sposób  przesądzić,  czy  zawiera  one  treść  aktualną  na 

chwilę obecną. 

Zwrócić  należy  tutaj  uwagę  także  na  kwestię  odpowiedzialności  za  produkt.  Jak  wynika 

z 

przytaczanego  już  powyżej  art.  5  pkt  10)  ustawy  o  systemie  oceny  zgodności  deklaracja 

zgodności  stanowi  oświadczenie  producenta  lub  jego  upoważnionego  przedstawiciela 

stwierdzające  na  jego  wyłączną  odpowiedzialność,  że  wyrób  jest  zgodny  z  zasadniczymi 

wymaganiami.  Wystawiając  deklarację  zgodności  jako  producent  H.  S.  GmbH  przyjął  na 

siebie odpowiedzialność za zgodność produktu z określonymi dyrektywami. Ponadto w treści 

przedłożonego  do  akt  sprawy  oświadczenia  firma  ta  potwierdziła,  że  jako  producent 

zapewnia jakość, gwarancję i serwis dla tego produktu.  

W świetle powyższych okoliczności, w ocenie Izby, Odwołujący nie udowodnił, iż firma ta 

nie  jest  produc

entem  zaoferowanej  kopertownicy,  lecz  wyłącznie  jej  dystrybutorem.  Treść 

przedstawionych  przez  Odwołującego  dokumentów  wskazuje  co  prawda  na  fakt  istnienia 

relacji kontraktowych pomiędzy firmą P. B. a firmą H. S., nie przesądza jednak o tym, H. S. 

nie  jest  producentem  kopertownicy  (...)

,  przy  czym  pojęcie  producenta  –  jak  wskazano 

powyżej  -  nie  może  być  rozumiane  wyłącznie  jako  podmiot,  który  rzeczywiście  wytworzył 

produkt. 

Izba uznała za nieudowodnione także stanowisko Odwołującego, iż H. S. GmbH nie 

może  sprzedawać  ani  autoryzować  produktów  P.  B.  na  terytorium  Polski.  Przeczy  temu 

zarówno  oświadczenie  H.  S.  GmbH,  jak  i informacje  przedstawione  na  polskiej  stronie 

internetowej  tego  podmiotu  (www.hefter.pl),    których  wydruki  przedstawił  w  toku  rozprawy 

Zamawiający na poparcie swoich twierdzeń.  

W  konsekwencji  Odwołujący  nie  wykazał,  iż  Przystępujący  nie  posiada  autoryzacji  na 

serwis  producenta  oferowanego  urządzenia,  swoją  argumentację  w  tym  zakresie  opierał 

bowiem na twierdzeniu, że H. S. nie jest producentem zaoferowanego urządzenia, tylko jego 

dystrybutorem.  Fakt  posiadania  autoryzacji  H.  S. 

przez  Przystępującego  nie  był  zaś 

kwestionowany  w  postępowaniu  odwoławczym.  Potwierdza  to  także  oświadczenie

H.  S. 

GmbH 

przedłożone  przez  Przystępującego,  w  którym  wskazano,  iż  Przystępujący  jest 

autoryzowany,  przeszkolony  i  gotowy  do  sprzedaży,  utrzymania,  a  także  serwisowania 

systemu kopertującego Si 5400.  

Izba nie podzieliła również stanowiska Odwołującego, iż treść oferty Przystępującego nie 

odpowiada treści SIWZ wobec zaoferowania przez Przystępującego przedmiotu zamówienia 

wyprodukowanego wcześniej niż w 2017 r. Wskazać należy, iż Zamawiający w treści Opisu 

przedmiotu  zamówienia  wprost  wskazał,  iż  wykonawca  będzie  zobowiązany  doręczyć 

oświadczenie  producenta,  iż  oferowany  egzemplarz  kopertownicy  jest  fabrycznie  nowy,  tj. 

wyprodukowany  nie  wcześniej  niż  w  2017  r.  dopiero  w  momencie  dostawy  urządzenia. 

Wykonawca  nie  był  zatem  zobligowany  do  posiadania  oferowanego  urządzenia  już 

w 

momencie  składania  oferty  i  miał  możliwość  jego  nabycia  na  późniejszym  etapie.  

Zamawiający  nie  miał  zatem  podstaw,  aby  kwestionować  prawdziwość  oświadczenia 

Przystępującego  w  tym  zakresie.  Odwołujący  zaś  nie  udowodnił,  że  nie  jest  możliwe 

dostarczenie  przez  Przystępującego  zaoferowanego  modelu  kopertownicy  firmy  H.  S. 

wyprodukowanego w 2017 r. 

W szczególności argumentacja Odwołującego nie pozwala na 

ustalenie jakie urządzenie P. B. jest (i czy w ogóle jest) obecnie odpowiednikiem modelu (...) 

i czy pod tą nazwą oferowane są modele wskazywane w piśmie P. B. jako produkowane w 

2017  r. 

Do  akt  sprawy  zostało  złożone  zaś  oświadczenie  firmy  H.  S.  GmbH,  w  którym 

podmiot ten potwierdził, że model zaoferowany przez Przystępującego jest zupełnie nowy, w 

najnowszej  wersji  i  jest  definitywnie  wyprodukowany  w  2017  r. 

Ponadto  słusznie  wskazał 

Zamawiający, że oświadczenie P. B. z dnia 22 listopada 2017 r., iż podmiot ten nie sprzedał 

w  roku  2017  żadnego  nowowyprodukowanego  systemu  kopertującego  do  firmy  H.  S.,  nie 

może  być  równoznaczne  z  uznaniem,  że  taki  produkt  nie  został  zarezerwowany  czy 

zamówiony  albo  że  nie  zostanie  jeszcze  sprzedany  H.  S.  w  2017  r.  Zgodnie  bowiem  z 

punktem  1  Rozdziału  VII  SIWZ  termin  wykonania  zamówienia  określony  został  nie  później 

niż do dnia 15 grudnia 2017 r., a zatem zakup urządzenia jest jeszcze możliwy. Odwołujący 

nie podnosił zaś jakichkolwiek twierdzeń, które przeczyłyby powyższej możliwości.  

W  tym  stanie  rzeczy  Izba  uznała  zarzut  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  Ustawy  za 

nieuzasadniony.  

W  konsekwencji  powyższego  nie  potwierdził  się  również  stawiany  przez  Odwołującego 

zarzut  naruszenia  art.  7  ust.  3  w  zw.  z  art.  82  ust.  3  Ustawy 

polegający  na  niezgodnym 

z prawem  wyborze  oferty  P.  jako 

oferty  najkorzystniejszej  w  postępowaniu,  podczas  gdy 

oferta ta nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

W  ocenie  Izby  nie 

zasługuje  na  uwzględnienie  także  zarzut  naruszenia  art.  26  ust.  3 

Ustawy w zw. z art. 25 ust. 1 pkt. 1 Ustawy.  

Odwołujący  podniósł,  iż  przedłożone wraz  z  ofertą oświadczenie o spełnieniu warunków 

udziału  w  postępowaniu  nie  zostało  podpisane  z  imienia  i nazwiska  przez  uprawnionego 

przedstawiciela  Wykonawcy,  a  nieczytelne  parafowanie  w 

miejscu  podpisu  nie  może 

przesądzać o tym, że oświadczenie złożyła uprawniona osoba.  

Izba  nie  podzieliła  argumentacji  Odwołującego  w  powyższym  zakresie,  uznając,  iż  treść 

o

ferty Przystępującego nie pozwala poddać w wątpliwość faktu, iż oświadczenie o spełnieniu 

warunków  udziału  w  postępowaniu  zostało  podpisane  przez  osobę  uprawnioną  do 

reprezentacji podmiotu.  

Przede  wszystkim  wskazać  należy,  iż  wobec  braku  ustawowej  definicji  podpisu,  w  celu 

ustalenia  cech,  jakim  powinien  odpowiadać  podpis  zasadnym  jest  odwołanie  się  do 

utrwalonej  w  or

zecznictwie  wykładni  art.  78  Kodeksu  cywilnego,  który  znajduje  tu 

zastosowanie  poprzez  odesłanie  przedstawione  w  art.  14  Ustawy  Pzp.  Na  gruncie  art.  78 

Kodeksu  cywilnego 

za  podpis  uważa  się  niepowtarzalny  znak  graficzny,  charakterystyczny 

dla danej osoby, 

indywidualizujący w obrocie prawnym osobę, która go składa i co do zasady 

wywodzący się od imienia i nazwiska osoby, która go składa (por. wyrok Sądu Apelacyjnego 

w  Szczecinie  z 13 

września  2012  r.,  sygn.  akt  I  ACA  480/12;  postanowienie  Sadu 

Okręgowego  w  Gdańsku z  10  lutego  2010  r.,  sygn.  akt  III  Ca 867/09; postanowienie Sadu 

Najwyższego  z  17  czerwca  2009,  sygn.  akt  IV  CSK  78/09).  Pojęcie  podpisu  najpełniej 

wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów z dnia 30 grudnia 1993 r. (sygn. akt III 

CZP 

146/93), która wprawdzie dotyczyła podpisu wystawcy weksla, to jednak ma znaczenie 

bardziej  ogólne.  W przedmiotowej  uchwale  Sąd  Najwyższy  stwierdził,  że  "Nie  można 

formułować  ogólnych  wskazań  co  do  długości  lub  kształtu  podpisu,  poza  tym,  że  ma  on 

stanowić  napisane  nazwisko,  niekoniecznie  czytelne,  ale  w  sposób  charakterystyczny  dla 

osoby podpisanej. Istotne jest bowiem to, aby napisany znak ręczny - przy całej tolerancji co 

do  kształtu  własnoręcznego  podpisu  –  stwarzał  w  stosunku  do  osób  trzecich  pewność,  że 

podpisujący chciał podpisać się pełnym  swoim nazwiskiem oraz że uczynił to w formie, jakiej 

przy  podpisywaniu  dokumentów  stale  używa.  […]  Podpis  nieczytelny  stanowi  wyraz  woli 

napisania nazwiska wówczas, gdy podpisujący w taki właśnie sposób pisze swoje nazwisko, 

składając podpisy na dokumentach. Dlatego tez podpis nieczytelny powinien być złożony w 

formie  zwykle  używanej  przez  wystawcę  weksla,  a  więc  w  formie,  która  jest  znana 

szerszemu  kręgowi  osób.  Tak  wykonany  podpis,  choć  nie  daje  się  odczytać,  wyraża 

napisane nazwisko, a zarazem pełni funkcję identyfikacyjną.

”

Podkreślić  należy,  iż  podpis  ma  określony  cel  –  jest  potwierdzeniem  złożonego 

oświadczenia  i  aby  skutecznie  takie  potwierdzenie  stanowić,  musi  spełniać  podstawowy 

wymóg:  musi  pozwalać  na  identyfikację  osoby,  która  bądź  w  imieniu  własnym,  bądź  w 

imieniu  reprezentowanego  przez  siebie  podmiotu  określone  oświadczenie  woli  złożyła. 

Wobec  powyższego,  zgodnie  z  orzecznictwem,  aby  określony  znak  graficzny  mógł  zostać 

uznany  za  podpis  jednocześnie  powinny  wystąpić  następujące  cechy:  1)  powtarzalny  znak 

graficzny;  2)  znak  postawiony  własnoręcznie;  3)  treść  podpisu  powinna  obejmować  co 

najmniej  nazwisko  składającego,  także  w  postaci  skróconej,  niekoniecznie  czytelnej,  lecz 

charakterystycznej  dla  podpisującego;  4)  podpis  powinien  być  usytuowany  pod  treścią 

(tekstem) oświadczenia woli. 

W  ocenie  Izby  wszystkie  te  cechy  wystąpiły  w  przypadku  znaku  złożonego  w  treści 

dokumentu  stanowiącego  oświadczenie  Przystępującego  o  spełnieniu  warunków  udziału 

w 

postępowaniu.  Przede  wszystkim  nie  budzi  wątpliwości  Izby  fakt,  iż  w  świetle 

dominującego orzecznictwa podpis identyfikujący daną osobę nie musi być pełnym imieniem 

i  nazwiskiem  danej  osoby

, a zatem nie ma racji Odwołujący  wskazując na brak podpisania 

dokumentu  z imienia  i  nazwiska. 

Podpis  ma  wywodzić  się  od  nazwiska  i  obejmować  to 

nazwisko,  ale  może  przyjąć  także  postać  skróconą,  nieczytelną.  Ponadto  znak  graficzny 

został  złożony  pod  treścią  oświadczenia,  w  miejscu  wskazanym  w  formularzu  jako  miejsce 

d

o podpisu. W lewym górnym rogu dokumentu wskazano z imienia i nazwiska osobę, która 

podpisała  oświadczenie  w imieniu  wykonawcy  –  Pana  P.  T.,  Członka  zarządu.  Znak  ten 

odpowiada swoją długością, kształtem  nazwisku osoby  go składającej,  tj.  nazwisku T.  Fakt 

jego  złożenia  własnoręcznie  w  rzeczonym  dokumencie  potwierdził  Przystępujący  w  toku 

rozprawy przed Izbą, na której Pan P. T. był obecny osobiście.  

Istotne  znaczenie  ma  także  okoliczność,  iż  widniejący  w  miejscu  przeznaczonym  na 

podpis  znak  graficzny  jest 

zbieżny  z  podpisami  złożonymi  przez  Pana  P.  T.  w  innych 

dokumentach

,  których  skuteczności  Odwołujący  nie  kwestionuje.  Wszystkie  dokumenty 

składające  się  na  ofertę  Przystępującego  zostały  podpisane  w  ten  sam  sposób  przez 

ujawnionego  w  rejestrze  przedsiębiorców  Krajowego  Rejestru  Sądowego  i  upoważnionego 

do  samodzielnej  reprezentacji  członka  zarządu  spółki  P.  P.  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  –  komplementariusza  Przystępującego.  Taki  sam  znak  graficzny 

znajduje  się  zarówno  na  stronie  3  formularza  ofertowego,  jak  i  na  innych  dokumentach 

załączonych  do  oferty  i złożonych  w  toku  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  w  tym  na  oświadczeniu  dotyczącym  przesłanek  wykluczenia  z  postępowania, 

wykazie należycie wykonanych dostaw, czy na formularzu parametrów urządzenia.  

Różnica polega wyłącznie na tym, że w przypadku oświadczeniu o spełnieniu warunków 

udziału w postępowaniu podpis nie został opatrzony imienną pieczęcią z opisem stanowiska. 

Pow

yższe  świadczy  zarówno  o  powtarzalności  podpisu,  jak  i  o  tym,  że  na  jego  podstawie 

możliwa jest identyfikacja osoby, która ten podpis złożyła.  

W tym  stanie rzeczy  nie  można  uznać,  że  oświadczenie  o  spełnieniu  warunków  udziału 

w 

postępowaniu  nie  zostało  złożone  przez  osobę  uprawnioną.  Nie  zasługuje  na 

uwzględnienie  także  argumentacja  Odwołującego,  iż  znak  graficzny  złożony  na  rzeczonym 

dokumencie  stanowi  parafę,  nie  podpis.  Trzeba  odróżnić  pojęcie  parafy  od  skrótu  podpisu. 

Pierwsze  w 

ścisłym  tego  słowa  znaczeniu  -  jeśli  chodzi  o  formę  -  oznacza  znak  ręczny 

składający się z inicjałów, drugie - skrócony podpis przez pominięcie niektórych liter w celu 

uczynienia  go  krótszym.  Parafę  odróżnia  od  podpisu  także  funkcja,  stanowi  ona  bowiem 

sposób  sygnowania  dokumentu  mający  świadczyć  o  tym,  że  jest  on  przygotowany  do 

złożenia podpisu (tak m.in. wyrok KIO z 28 czerwca 2017 r., sygn. akt 1189/17).  W ocenie 

Izby  znak  graficzny  złożony  w miejscu  przeznaczonym  na  podpis  w  oświadczeniu  o 

spełnieniu  warunków  udziału  w postępowaniu  nie  sprowadza  się  wyłącznie  do  inicjałów  i 

różni  się  wyglądem  od  znaku  złożonego  na  stronach  pierwszej  i  drugiej  formularza 

ofertowego 

(a także np. na pierwszych dwóch stronach formularza parametrów urządzenia) 

w charakterze parafy.  

Mając  na  uwadze  wszystko  powyższe,  Izba  uznała,  że  odwołanie  nie  zasługuje  na 

uwzględnienie i na podstawie art. 192 ust. 1 Ustawy orzekła jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku  na 

podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  Ustawy  oraz  na  podstawie 

§  3  pkt  1)  i  pkt  2  lit.  b) 

Rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w sprawie  wysokości  i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238; zm.: Dz. U. z 2017 r. poz. 

zaliczając  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7  500  zł  uiszczoną 

przez Odwołującego tytułem wpisu od odwołania oraz uwzględniając koszty wynagrodzenia 

pełnomocnika Zamawiającego w kwocie 3600 zł.  

Izba  nie  zasądziła  od  Odwołującego  na  rzecz  Zamawiającego  kosztów  dojazdu 

pełnomocnika Zamawiającego na rozprawę, zgodnie bowiem z § 3 pkt 2 lit. a) cytowanego 

powyżej  Rozporządzenia  obciążenie  strony  przegrywającej  postępowanie  odwoławcze 

kosztami ponies

ionymi przez stronę wygrywającą jest uzależnione od złożenia rachunków do 

akt  sprawy.  Zamawiający  złożył  spis  kosztów  wskazujący  na  fakt  poniesienia  kosztów 

wynagrodzenia  pełnomocnika  oraz  kosztów  dojazdu  na  rozprawę,  niemniej  do  tego 

dokumentu  załączył  wyłącznie  fakturę  dokumentującą  wydatki  poniesione  tytułem 

wynagrodzenia  pełnomocnika,  nie  przedłożył  jednak  rachunku  potwierdzającego  koszty 

dojazdu na rozprawę. Samego dokumentu o nazwie „spis kosztów” nie sposób zaś uznać za 

rachunek, o którym mowa we wskazanym powyżej przepisie. 

Przewodniczący:      ……………………………….………