KIO 2373/16 WYROK dnia 2 stycznia 2017 r.

Sygn. akt: KIO 2373/16 
 

WYROK 

z dnia 2 stycznia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Izabela Niedziałek-Bujak  

Członkowie:   

Lubomira Matczuk-Mazuś 

Agata Mikołajczyk 

Protokolant:   

Rafał Komoń 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 stycznia 2017 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  16  grudnia  2016  r.  przez  wykonawcę  – 

Intergraph  Polska  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Warszawie 

przy  ul.  Konstruktorska  12A  (02-673  Warszawa)  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Zamawiającego 

Powiat Kłobucki, ul. Rynek im. Jana Pawła II 13 (42-100 Kłobuck),  

orzeka: 

1  Oddala odwołanie. 

2.1 Kosztami  postępowania  obciąża  Intergraph  Polska  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w Warszawie  i 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 

15.000 zł 00 gr. (słownie: 

piętnaście  tysięcy  złotych,  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Intergraph  Polska  Sp.  z  o.o., 

tytułem wpisu od odwołania; 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z późn. zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Częstochowie. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

Członkowie:   

………………………………. 

………………………………. 

Sygn. Akt: KIO 2373/16 

U z a s a d n i e n i e 

W  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego  Powiat  Kłobucki,  Starostwo 

Powiatowe  w  Kłobucku  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  na  wdrożenie  Zintegrowanego 

Systemu Dziedzinowego wraz z pozyskaniem danych do świadczenia e-usług oraz dostawą 

niezbędnego sprzętu komputerowego i szkoleniami użytkowników 10 JST z obszaru Powiatu 

Kłobuckiego  (nr  sprawy  IR.272.1.13.2016),  ogłoszonym  w  Dzienniku  Urzędowym  Wspólnot 

Europejskich  w  dniu  7  grudnia  2016  r.,  2016/S  236-430868,  wobec  treści  specyfikacji 

istotnych warunków zamówienia, wykonawca – Intergraph Polska Sp. z o.o. wniósł w dniu 16 

grudnia 2016 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (sygn. akt KIO 2373/16). 

Zamawiający  opublikował  treść  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  na  stronie 

internetowej w dniu 7.12.2016 r. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1 Pzp i art. 29 ust. 2 Pzp w zw. z 

art. 36aa ust. 1 Ustawy oraz art. 96 ust. 11 Pzp poprzez zaniechanie przez Zamawiającego 

podziału  zamówienia  na  części  pomimo,  iż  zamówienie  jest  podzielne,  a  nie  ma 

uzasadnienia dla utrzymania jednolitości zamówienia, co w konsekwencji utrudnia dostęp do 

zamówienia  wykonawcom  z  sektora  małych  średnich  przedsiębiorstw  i  narusza  zasadę 

zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.  

Odwołujący  wnosi  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  dokonanie 

modyfikacji  siwz  poprzez  podział  przedmiotu  zamówienia  na  części  oraz  określenie 

obiektywnych  i  niedyskryminujących  kryteriów  wyboru  wykonawców  poszczególnych  części 

zamówienia,  ocenianych  odrębnie  na  podstawie  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz 

kryteriów  oceny  ofert  właściwych  dla  danej  części  zamówienia.  Zamówienie  powinno  być 

podzielone  na  trzy  części:  zadanie  1  –  Zakup,  instalacja  i  konfiguracja  sprzętu 

komputerowego  wraz  z  oprogramowaniem  systemowym  i  bazodanowym.;  zadanie  2  – 

Przygotowanie i wdrożenie mechanizmów i narzędzi do świadczenia e-Usług publicznych za 

pomocą platformy ePUAP; zadanie 3 – szkolenie dla pracowników 10 JST. 

Interes we wniesieniu odwołania wykonawca uzasadniał tym, iż brak podziału zamówienia na 

części  uniemożliwia  mu,  jako  przedstawicielowi  sektora  małych  i  średnich  przedsiębiorstw, 

udział  w  przedmiotowym  postępowaniu,  co  naraża  go  na  utratę  szansy  na  uzyskanie 

zamówienia. 

W  uzasadnieniu  zarzutu  Odwołujący  przywołał  brzmienie  znowelizowanego  przepisy  art. 

36aa ust. 1 Ustawy  Pzp stanowiący, o tym że Zamawiający może podzielić  zamówienie na 

części, określając zakres i przedmiot tych części, a także motyw 78 preambuły do dyrektywy 

klasycznej (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 

r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylająca  dyrektywę  2004/18/WE),  wskazujący,  że 

intencją  ustawodawcy  przy  wprowadzeniu  tego  przepisu  jest  zwiększenie  udziału  sektora 

małych  i  średnich  przedsiębiorstw  (MSP)  w  rynku  zamówień  publicznych,  co  ma  na  celu 

zwiększenie konkurencji między wykonawcami. Znowelizowany przepis art. 96 ust. 1 pkt 11 

Pzp  wskazuje,  że  w  trakcie  prowadzenia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

zamawiający sporządza protokół zawierający powody niedokonania podziału zamówienia na 

części. 

W  ocenie  Odwołującego,  Zamawiający  ma  ustawowy  obowiązek  podziału  zamówienia  na 

części  w  sytuacji,  gdy  taki  podział  jest  możliwy  i  nie  ma  wystarczającego  uzasadnienia  dla 

utrzymania jego jednolitości. Swoje stanowisko opierał między innymi na opinii prawnej UZP 

poświęconej zagadnieniu unikania podziału zamówienia na części. 

Sam zamawiający podzielił przedmiot zamówienia na trzy części, co ma wskazywać na jego 

podzielny  charakter  i  możliwość  realizacji  przez  różnych  wykonawców,  zgodnie  z  ich 

głównym profilem działalności gospodarczej.  

Odwołujący  wystąpił  do  Zamawiającego  pismem  z  dnia  12.12.2016  r.  o  informację,  czy 

został  sporządzony  protokół  zawierający  powody  niedokonania  podziału  zamówienia  na 

części  i  w  jaki  sposób  zostało  to  uzasadnione  pomimo,  że  świadczenie  jest  podzielne.  Do 

wniesienia  odwołania  Odwołujący  nie  otrzymał  odpowiedzi.  Kwestia  podzielności 

ś

wiadczenia była podnoszona w dotychczasowym orzecznictwie KIO poświęconym podziale 

zamówienia  na  części  (przykładowo  sygn.  akt  KIO  694/13).  Zaniechanie  podziału 

zamówienia na części uchybia zasadzie konkurencyjności poprzez uniemożliwienie dostępu 

do zamówienia wykonawcom z sektora małych i średnich przedsiębiorstw. 

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie w której wnosił o oddalenie zarzutów. 

Stanowisko Izby 

Do  rozpoznania  odwołania  zastosowanie  znajdowały  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych obowiązujące w dacie wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, (tekst 

jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.), w brzmieniu po nowelizacji dokonanej ustawą z 

dnia  22  czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  niektórych 

innych ustaw (Dz.U.2016.1020), zwanej dalej „Ustawą”.  

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  w  pierwszej  kolejności  zobowiązana  była  do 

oceny wypełnienia przesłanek z art. 179 ust. 1 Ustawy, tj. istnienia po stronie Odwołującego 

interesu  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  przez  Odwołującego  szkody 

w wyniku kwestionowanych czynności Zamawiającego. Ponieważ odwołaniem objęta została 

treść  siwz  w  części  związanej  z  zakresem  zamówienia  koniecznym  do  zaoferowania  w 

ofercie, ustalenie czy wykonawca będzie mógł złożyć ofertę samodzielnie, czy też z udziałem 

innego  podmiotu,  wpływa  na  jego  sytuację  faktyczną  i  prawną.  Stwierdzenie  w  podstawie 

zarzutów,  iż  obecny  opis  przedmiotu  zamówienia  nie  tworzy  warunków  dla  uczciwej 

konkurencji  pozwala  uznać,  iż  odwołanie  ma  na  celu  ochronę  interesu  Odwołującego  w 

uzyskaniu  zamówienia  przez  doprowadzenie  do  kształtu  postanowień,  przy  których  będzie 

miał  możliwość  przygotowania  konkurencyjnej  oferty  i  uzyskania  zamówienia. W  związku  z 

powyższym  Izba  uznała,  że  spełnione  zostały  przesłanki  materialno-prawe  do 

merytorycznego rozpoznania zarzutów.      

Na  podstawie  dokumentacji  postępowania,  w  tym  treści  siwz,  stanowisk  stron 

prezentowanych na rozprawie Izba dokonała ustaleń faktycznych stanowiących podstawę do 

wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie podtrzymanych zarzutów. 

Przedmiot  zamówienia  dotyczy  wdrożenia  Zintegrowanego  Systemu  Dziedzinowego  wraz  z 

pozyskaniem  danych  do  świadczenia  e-usług  oraz  dostawą  niezbędnego  sprzętu 

komputerowego  i  szkoleniami  użytkowników.  Zamawiający  określił  minimalne  lub 

równoważne parametry dla sprzętu komputerowego wraz z oprogramowaniem systemowym, 

stanowiących stronę sprzętową dla tworzonego rozwiązania IT integrowanego z platformami 

ePUAP  i  SEKAP.  Zamawiający  w  załączniku  do  protokołu  postępowania  wskazał  powody 

niedokonania  podziału  zamówienia  na  części,  zgodnie  z  art.  96  ust.  1  pkt  11  Ustawy, 

opisane  w  pięciu  podpunktach.  Zamawiający  wskazał,  iż  podział  zamówienia  na  części 

spowoduje  rozmycie  się  odpowiedzialności  za  cały  zintegrowany  system  informatyczny 

stworzony na wspólnej platformie i przenoszenia odpowiedzialności pomiędzy wykonawcami 

poszczególnych  części.  Może  również  spowodować  trudności  techniczne  w  konfiguracji 

dostarczonego  sprzętu  bez  uwzględnienia  parametrów  systemu  dziedzinowego  i  reguł 

komunikacji ze stworzonym systemem informacji przestrzennej. Może również doprowadzić 

do ograniczenia konkurencji dla zadania nr 2, narażać Zamawiającego na ryzyko poniesienia 

kosztów i wydłużenia realizacji projektu. W rozdziale 4.10 OPZ określone zostały wymagania 

dotyczące  wydajności  i  pojemności,  w  tym  głównych  jego  składowych:  oprogramowania  i 

sprzętu,  pozwalające  jego  dostosowanie  do  ilości  przetwarzanych  danych,  liczby 

użytkowników  oraz  liczby  transakcji  przy  zachowaniu  zapasu  zakładającego  wzrost 

obciążenia systemu w przyszłości. 

Mając na uwadze przedmiot zamówienia, jego charakter i cele postawione dla tego projektu 

Izba uznała, iż zarzut naruszenia art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 2, art. 36aa ust. 1 oraz art. 96 ust. 

1  pkt  11  Ustawy  nie  potwierdził  się.  Zasadniczo  wywody  Odwołującego  opierały  się  na 

wykładni przepisu art. 36aa ust. 1 oraz motywu dyrektywy klasycznej 2014/24/UE z dnia 26 

lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  stanowiącego  wytyczną  podziału 

zamówienia na części. Odnośnie wykładni przepisu krajowego Izba uznała, iż nie nakłada on 

bezwzględnego obowiązku podziału zamówienia na części, stanowi natomiast o uprawnieniu 

zamawiającego  do  podziału  zamówienia  i  nie  zawiera  wprost  obowiązku  wyjaśniania  przez 

Zamawiającego  przyczyn,  dla  których  nie  zastosował  podziału  zamówienia  na  części.  Taki 

obowiązek  wynika  natomiast  z  normy  ujętej  w  art.  96  ust.  1  pkt  11  Ustawy  dotyczącej 

prowadzenia  protokołu  postępowania.  W  niniejszej  sprawie  Zamawiający  nie  naruszył 

ż

adnego z tych przepisów, gdyż decyzja o tym, aby nie dzielić zamówienia na części została 

przez niego omówiona w załączniku do protokołu. Mając na uwadze, iż stanowiący podstawę 

dla  tego  obowiązku  przepis  art.  36aa  ust.  1  Ustawy  nie  określa  w  jakich  przypadkach 

Zamawiający  powinien  podzielić  zamówienie  na  części,  decyzja  w  tym  zakresie 

pozostawiona  jest  autonomicznej  woli  Zamawiającego,  który  kieruje  się  w  tym  zakresie 

swoim  potrzebami,  w  szczególności  mając  na  uwadze  zakres  przedmiotu  zamówienia.  W 

ocenie  Izby  zakres  zamówienia  uzasadniał  udzielenie  zamówienia  jednemu  wykonawcy, 

który  przyjmie  na  siebie  odpowiedzialność  za  ryzyko  niepowodzenia  projektu,  a  dokonanie 

podziału  zamówienia  na  części  mogłoby  to  ryzyko  przenieść  na  Zamawiającego  i  w 

konsekwencji  uczynić  niemożliwym  osiągnięcie  celu  zamówienia  publicznego.  Prowadzony 

wywód  Odwołującego  co  do  możliwości  egzekwowania  obowiązków  od  wykonawców 

realizujących poszczególne części nie był przekonujący z tej przyczyny iż stanowił dowolną 

hipotezę możliwych scenariuszy realizacji zamówienia. Równie prawdopodobnym byłby taki 

scenariusz,  w  którym  nie  złożono  by  ofert  na  wszystkie  części  zamówienia,  co  czyniłoby 

wykonanie części z nich niecelowym lub niemożliwym. Gdyby bowiem nie udało się wyłonić 

dostawcy urządzeń, stanowiących element sprzętowy tworzonej platformy, to również prace 

związane  z  wdrożeniem mechanizmów i narzędzi do świadczenia usług nie byłyby możliwe 

do  przeprowadzenia.  Również  hipoteza  prezentowana  przez  Zamawiającego  o  tym,  że 

wykonawcy  mogliby  uniknąć  odpowiedzialności  z  uwagi  na  trudności  z  jednoznacznym 

ustaleniem  przyczyn  błędów  w  działaniu  platformy,  wydaje  się  być  logiczną  i  możliwą  so 

wystąpienia  przy  kilku  wykonawcach,  których  łączny  efekt  prac  decyduje  o  prawidłowym 

działaniu  platformy.  W  świetle  powyższego,  decyzja  o  tym,  aby  całość  zamówienia  została 

zrealizowana przez jednego wykonawcę była w pełni uzasadniona.  

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz 

art.  192  ust.  10  Prawa  zamówień  publicznych    oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  3  i  §  5  ust.  4 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238).  Izba  zaliczyła  do  kosztów 

postępowania wpis w kwocie 15.000,00 zł.  

Przewodniczący: ………………………. 

Członkowie:         ………………………. 

       ……………………….