KIO 1761/17, Sygn. akt: KIO 1765/17 WYROK dnia 15 września 2017 r.

Sygn. akt: KIO 1761/17,  

Sygn. akt: KIO 1765/17 

WYROK 

z dnia 

15 września 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:  Dagmara Gałczewska - Romek 

Członkowie:          Emil Kawa 

         Daniel Konicz   

Protokolant:          Adam Sko

wroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawach  w 

dniach  11  i  12  września  2017  r.  odwołań  wniesionych  do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odw

oławczej  w  22  sierpnia  2017  r.  przez  Przedsiębiorstwo 

Handlowo  Usługowe  Komunalnik  Sp.  z  o.o.,  ul.  Św.  Jerzego  1A,  50-518  Wrocław                      

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Związek  Międzygminny  „Gospodarka  Odpadami 

Aglomeracji Poznańskiej”, ul. Św. Michała 13, 61-119 Poznań 

przy  udziale  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  Remondis 

Sanitech  Poznań  Sp.  z  o.o.,  Suez  Zachód  Sp.  z  o.  o.,  Przedsiębiorstwo  Usług 

Komunalnych  A.  Z.,  EKO-TOM  Sp.j.  T., 

Przedsiębiorstwo  Komunalno-  Transportowe 

ORDO M. F., 

Przedsiębiorstwo Komunalno-Transportowe VIKOM I. K. i R. K. Sp.j., KDS 

Sp.  z  o.o. 

ul.  Górecka  104,  61-483  Poznań  zgłaszających  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego  po  stronie  zamawiającego  w  sprawach  o  Sygn.  akt  KIO  1761/17  i  Sygn.  akt 

KIO 1765/17. 

oraz 

FBSerwis  S.A,  ul.  Stawki  40,  01-040  Warszawa 

zgłaszającego  przystąpienie  do 

p

ostępowania odwoławczego po stronie zamawiającego w sprawie o Sygn. akt KIO 1765/17. 

orzeka: 

1.  oddala 

odwołania. 

kosztami  postępowania  obciąża  Przedsiębiorstwo  Handlowo  Usługowe  Komunalnik 

Sp. z o.o., ul. Św. Jerzego 1A, 50-518 Wrocław i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania odwoławczego kwotę  30  000  zł  00  gr  (słownie: 

trzydzieści  tysięcy  złotych),  uiszczoną  przez  Przedsiębiorstwo  Handlowo  Usługowe 

Komunalnik  Sp.  z  o.o.,  ul.  Św.  Jerzego  1A,  50-518  Wrocław  tytułem  wpisów  od 

odwołań, 

zasądza od Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowego Komunalnik Sp. z o.o., ul. Św. 

Jerzego  1A,  50-

518  Wrocław  na  rzecz  Związku  Międzygminnego  „Gospodarka 

Odpadami Aglomeracji Poznańskiej”, ul. Św. Michała 13, 61-119 Poznań kwotę 7200 

zł  (słownie:  siedem  tysięcy  dwieście  złotych),  stanowiącą  koszty  wynagrodzenia 

pełnomocnika w sprawach o Sygn. akt KIO 1761/17 oraz Sygn. akt KIO 1765/17, zgodnie 

ze złożoną do akt sprawy fakturą. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Poznaniu. 

Przewodniczący:      ……………………….. 

…………………………. 

………………………….. 

Uzasadnienie 

Zamawiający  -  Związek  Międzygminny  „Gospodarka  Odpadami  aglomeracji 

Poznańskiej”  -  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  na  usługę  odbioru  i  transportu  zmieszanych  odpadów  komunalnych  i  odpadów 

ulegających  biodegradacji,  ze  szczególnym  uwzględnieniem  bioodpadów  oraz  na  odbiór, 

transport  i  zagospodarowanie  pozostałych  odpadów  komunalnych  zbieranych  w  sposób 

selektywny  z  nieruchomości,  na  których  zamieszkują  mieszkańcy  oraz  nieruchomości,  na 

których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne położonych na terenie 15 

sektorów, wchodzących w skład Związku Międzygminnego „Gospodarka Opadami Aglomeracji 

Poznańskiej”. Ogłoszenie o zostało opublikowane w Dzienniku Oficjalnych Publikacji Wspólnot 

Europejskich z dnia 28 kwietnia 2017 pod. poz. 2017/S 083-161073. 

W dniu 22 sierpnia 2017r. - 

Odwołujący - Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe Komunalnik 

sp.  z  o.o.,  wniósł  do  Prezesa  Krajowej  Izby  odwołania  w  zakresie  sektora  I  –  Poznań 

Grunwald  oraz  sektora  V-  Rataje, 

wchodzących  w  skład  Związku  Międzygminnego 

„Gospodarka  Odpadami  Aglomeracji  Poznańskiej,  wskazując  na  następujące  czynności  i 

zaniechania Zamawiającego: 

czynność odrzucenia oferty Odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 

4 PZP w zw. z ar

t. 90 ust. 3 PZP poprzez błędne przyjęcie, że złożona przez niego 

oferta  nie  odpowiada  treści  SIWZ  i  zawiera  rażąco  nisko  cenę,  pomimo  złożenia 

wyjaśnień wraz z dowodami przez Odwołującego i złożenia oferty, która odpowiada 

treści SIWZ dla przedmiotowego postępowania, 

2.  zaniechanie wykluczenia na podstawie art.24  ust.  1  pkt 

20  PZP  z  postępowania 

Wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie przedmiotowego zamówienia tj. 

Konsorcjum w składzie: Remondis Sanitech Poznań (Lider), Partnerzy: Suez Zachód 

sp.  zo.o.,  PUK  A.  Z.,  EKO-

TOM  s.j.,  Przedsiębiorstwo  Komunalno-  Transportowe 

„Ordo" M. F., Przedsiębiorstwo Usług Komunalno- Transportowych VIKOM I. K. i R. K. 

s.j.,  „KDS"  sp.  z  o.o.  w  związku  z  zawarciem  niedozwolonego  porozumienia 

rynkowego  w  celu  zakłócenia  konkurencji  w  wyniku  którego  wykonawcy  złożyli 

wspólną ofertę, podczas gdy samodzielnie lider Konsorcjum spełnia warunki udziału w 

przedmiotowym postępowaniu, 

3.  zaniechanie  odrzucenia  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  3  PZP  oferty  Konsorcjum  w 

składzie: Remondis Sanitech Poznań (Lider), Partnerzy: Suez Zachód sp. z. o.o., PUK 

A.  Z.,  EKO- 

TOM  s.j.,  Przedsiębiorstwo  Komunalno-Transportowe  „Ordo"  M.  F., 

Przedsiębiorstwo  Usług  Komunalno-  Transportowych  VIKOM  I.  K.  i  R.  K.  s.j.,  „KDS" 

sp. z o.o., pomimo iż jej złożenie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu 

art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t, 

j. Dz. U. z 2003 r. Nr 153 poz. 1503 z późn. zm.) 

Dodatkowo  w  zakresie  sektora  I 

–  Poznań  Grunwald  Odwołujący  zakwestionował  czynność 

unieważnienia postępowania na podstawie art. 93 ust 1 pkt 4 PZP poprzez błędne przyjęcie, 

że  najkorzystniejszą  ofertą  w  postępowaniu  jest  oferta  Konsorcjum  w  składzie:  Remondis 

Sanitech  Poznań  (Lider),  Partnerzy:  Suez  Zachód  sp.  z  o.o.,  PUK  A.  Z.,  EKO-  TOM  s.j., 

Przedsiębiorstwo Komunalno-Transportowe „Ordo" M. F., Przedsiębiorstwo Usług Komunalno- 

Transportowych VIKOM I. K. i R. K. 

s.j., „KDS" sp. z o.o. 

Odwołujący podniósł naruszenie: 

art.  93  ust  1  pkt  4  PZP  poprzez  bezprawne  unieważnienie  postępowania  na 

podstawie  błędnego  przyjęcia,  że  najkorzystniejszą  ofertą  w  postępowaniu  jest 

oferta  Konsorcjum  w  składzie:  Remondis  Sanitech  Poznań  (Lider),  Partnerzy: 

Suez Zachód sp. zo.o., PUK A. Z., EKO-TOM s.j., Przedsiębiorstwo Komunalno- 

Trans

portowe „Ordo" M. F., Przedsiębiorstwo Usług Komunalno- Transportowych 

VIKOM I. K. i R. K. 

s.j., „KDS" sp. z o.o., 

2.  art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 4 PZP w zw. z art. 90 ust. 3 PZP poprzez odrzucenie 

oferty  Odwołującego,  pomimo iż  złożona przez  niego oferta nie  zwierała rażąco 

niskiej ceny i odpowiadała treści SlWZ dla przedmiotowego postępowania, 

art.  90  ust.  1,  2  i  3  PZP  poprzez  dokonanie  błędnej  i  nieadekwatnej  oceny 

wyjaśnień rażąco niskiej ceny złożonych przez Odwołującego, 

4.  art.  87  ust.  1  PZP  poprzez  zani

echanie  wezwania  Odwołującego  do  złożenia 

wyjaśnień,  jeżeli  miał  wątpliwości  co  do  zgodności  z  SIWZ  treści  oferty 

Odwołującego się; 

5.  art.  87  ust.  2  pkt.  3  PZP  poprzez  zaniechanie  poprawienia  w  ofercie 

Odwołującego się domniemanych omyłek polegających na niezgodności oferty ze 

specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia,  niepowodujących  istotnych  zmian 

w  treści  oferty,  pomimo  iż  na  mocy  przepisu  art.  87  ust.  2  pkt.  3  PZP 

Zamawiający był do tego zobowiązany; art. 24 ust, 4 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 20 

PZP popr

zez zaniechanie odrzucenia oferty Wykonawców wspólnie ubiegających 

się  o  udzielenie  przedmiotowego  zamówienia  tj.  Konsorcjum  w  składzie: 

Remondis Sanitech Poznań (Lider), Partnerzy: Suez Zachód sp. zo.o., PUK A. Z., 

EKO-

TOM  s.j.,  Przedsiębiorstwo  Komunalno-  Transportowe  „Ordo"  M.  F., 

Przedsiębiorstwo  Usług  Komunalno-  Transportowych  VIKOM  I.  K.  i  R.  K.  s.j., 

„KDS"  sp.  z  o.o.,  którzy  powinni  zostać  wykluczeni  w  związku  z  zawarciem 

niedozwolonego  porozumienia  rynkowego  w  celu  zakłócenia  konkurencji  i 

złożenia  wspólnej  oferty,  ponieważ  samodzielnie  lider  Konsorcjum  spełnia 

warunki udziału w przedmiotowym postępowaniu, 

6.  art. 89 ust. 1 pkt 3 PZP w zw. z art. art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. 

o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji  (t.  j.  Dz.  U.  z  2003  r.  Nr  153  poz.  1503  z 

późn. zm.) w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie 

konkurencji i konsumentów (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 229 z późn. zm.) poprzez 

zaniechanie  odrzucenia  oferty  Konsorcjum  w  składzie:  Remondis  Sanitech 

Po

znań  (Lider),  Partnerzy:  Suez  Zachód  sp.  z  o.o.,  PUK  A.  Z.,  EKO-TOM  s.j., 

Przedsiębiorstwo  Komunalno-  Transportowe  „Ordo"  M.  F.,  Przedsiębiorstwo 

Usług  Komunalno-  Transportowych  VIKOM  I.  K.  i  R.  K.  s.j.,  „KDS"  sp.  z  o.o. 

pomimo  iż  jej  złożenie  stanowi  czyn  nieuczciwej  konkurencji,  gdyż  pomiędzy 

konsorcjantami doszło do zawarcia tzw. zmowy przetargowej. 

Wskazując na powyższe, Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołań oraz nakazanie: 

unieważnienia  czynności  unieważnienia  postępowania  w  sektorze  I  –  Poznań 

Grunwald, 

unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego,  

wykluczenia  z  postępowania  Konsorcjum  w  składzie:  Remondis  Sanitech  Poznań 

(Lider), Partnerzy: Suez Zachód sp. zo.o., PUK A. Z., EKO- TOM s.j., Przedsiębiorstwo 

Komunalno-

Transportowe  „Ordo"  M.  F.,  Przedsiębiorstwo  Usług  Komunalno- 

Transportowych  VIKOM  I.  K.  i  R.  K. 

s.j.,  „KDS"  sp.  z  o.o.  i  odrzucenia  oferty  tych 

wykonawców, 

ponownego  przeprowadzenia  czynności  badania  i  oceny  ofert  z  udziałem  oferty 

Odwołującego, 

Wniósł także o zasądzenie od Zamawiającego zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, 

w  tym  zwrotu  kosztów  wynagrodzenia  pełnomocnika  oraz  kosztów  dojazdu  według 

rachunków, które zostaną złożone na rozprawie. 

Na  podstawie  dokumentacji  akt  sprawy  oraz  biorąc  pod  uwagę  stanowiska  stron                      

i uczestników postępowania zaprezentowane w trakcie rozprawy, Izba ustaliła i zważyła 

co następuje:  

Odwołania podlegają oddaleniu. 

Izba  ustaliła,  że  odwołania  nie  zawierają  braków  formalnych  oraz  został  uiszczony 

wpis.  Nie  zosta

ła  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  określonych  w  art.  189  ust.  2  ustawy 

skutkujących odrzuceniem któregoś z odwołań.   

W  ocenie  Izby  w

ypełnione  zostały  przesłanki  do  wniesienia  odwołania  określone  w  art.  179 

ust. 1 Pzp, tj. posiadanie przez O

dwołującego interesu w uzyskaniu danego zamówienia oraz 

możliwość poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy.  

Odwołania dotyczą  dwóch odrębnych sektorów  I  i  V  objętych zamówieniem.  Z uwagi  jednak 

na  to,  że  zawierają  one  identyczne  w  swej  treści  zarzuty,  opierające  się  na  tych  samych 

podstawach  faktycznych  i  prawnych,  niżej  przedstawione  stanowisko  Izby  dotyczy  obu 

rozpatrywanych odwołań.  

Izba  oddaliła  zarzut  zaniechania  wykluczenia  z  udziału  w  postępowaniu  wykonawców 

wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia, których liderem jest Remondis Sanitech 

Poznań na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 20 Pzp oraz zarzut odrzucenia oferty tego konsorcjum 

na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 Pzp. 

Przepis art. 24 ust. 1 pkt 20 Pzp przewiduje obowiązek wykluczenia z udziału w postępowaniu 

wykonawcy,  który  z  innymi  wykonawcami  zawarł  porozumienie  mające  na  celu  zakłócenie 

konkurencji między wykonawcami w postępowaniu o udzielenie zamówienia, co zamawiający 

jest w stanie wykazać za pomocą stosownych środków dowodowych.  

Z  kolei  z  przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  3  Pzp  wynika  obowiązek  odrzucenia  oferty,  jeżeli  jej 

złożenie  stanowi  czyn  nieuczciwej  konkurencji  w  rozumieniu  przepisów  o  zwalczaniu 

nieuczciwej konkurencji. 

Powołując się na utrwalone orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej 

(np. wyrok 15 stycznia 2013 r. Sygn. akt KIO 2865/12, wyrok z dnia 3 marca 2014 r. Sygn. akt 

KIO 309/14 i 23 grudnia 2013 r. Sygn. akt KIO 2851/13), wskazać należy, że przy ocenie czy 

dane działanie lub zaniechanie nosi znamiona czynu nieuczciwej konkurencji należy brać pod 

uwagę nie tylko przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, ale i przepisy ustawy o 

ochronie konkurencji i konsumentów.  

Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz. U. 

z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze. zm.) stanowi, że czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie 

sprzeczne  z  prawem  lub  dobrymi  obyczajami,  jeżeli  zagraża  lub  narusza  interes  innego 

przedsiębiorcy lub klienta. Przepis ten statuuje tzw. klauzulę generalną, co oznacza, że każde 

działanie mające taki charakter powinno być uznane za czyn nieuczciwej konkurencji. Z kolei, 

a

rt. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 16 lutego 2007 roku o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. 

Dz.  U.  z  2007  r.  Nr  50,  poz. 

331 ze zm.),  zakazuje porozumień, których celem  lub skutkiem 

jest  wyeliminowanie,  ograniczenie  lub  naruszenie  w  inny  sposób  konkurencji  na  rynku 

właściwym, polegających na uzgadnianiu przez przedsiębiorców przystępujących do przetargu 

lub przez tych przed

siębiorców i przedsiębiorcę będącego organizatorem przetargu warunków 

składanych  ofert,  w  szczególności  zakresu  pracy  i  ceny.  Porozumienia stypizowane  w  art.  6 

ust. 1 pkt 7 uokik określane są w praktyce mianem „zmowy przetargowej”. 

W ocenie Odwołującego, członkowie konsorcjum Remondis Sanitech Poznań, mimo tego, że 

samodzielnie  spełniali  warunki  udziału  w  postępowaniu  i  mogli  złożyć  odrębne  oferty,  to 

jednak  zawiązali  konsorcjum,  czym  doprowadzili  –  ze  szkodą  dla  Zamawiającego  –  do 

ograniczenia konkurencji na rynku. 

Z

godzić  należy  się  z  Odwołującym,  że  dla  wykazania  istnienia  zmowy  przetargowej  nie  jest 

możliwe  a  zatem  i  wymagane  dysponowanie  bezpośrednim  dowodem,  np.  w  postaci 

pisemnego  porozumienia  ok

reślającego bezprawny czyn. Wystarczające jest, aby całokształt 

okoliczności  sprawy  pozwalał  na  racjonalne  i  logiczne  wyprowadzenie  wniosku,  że  w  istocie 

doszło do zawarcia tzw. „zmowy przetargowej”.  

Należy  mieć  na  uwadze,  że  przepis  art.  23  ustawy  Pzp  zezwala  wykonawcom  na  wspólne 

ubieganie  się  o  udzielenie  zamówienia,  a  umowa  konsorcjum  jest  umową  cywilnoprawną, 

zawieraną  na  zasadzie  swobody  umów.  Celem  umowy  konsorcjum  jest  połączenie  przez 

przedsiębiorców,  nie  spełniających  warunków  udziału  w  postępowaniu,  swoich  potencjałów  i 

wspólne  dążenie  do  uzyskania  zamówienia  publicznego  i  późniejszej  jego  realizacji.  Nie 

można  zatem  a  priori  zakładać,  że  każde  zawarcie  umowy  konsorcjum  jest  czynem 

nieuczciwej  konkurencji. 

Ocena  czy  przez  zawarcie  umowy  konsorcjum  doszło  do 

niedozwolonego porozumienia, określonego w art. 6 ust. 1 pkt 7 uokik czy art. 24 ust. 1 pkt 20 

Pzp

, musi być dokonywana w konkretnych okolicznościach sprawy (ad casum).  

W 

wyroku  Sądu  Apelacyjnego  w  Warszawie  z  dnia  8  czerwca  2016  r.  Sygn.  akt  VI  ACa 

651/15,  sąd  stwierdził  istnienie  „zmowy  przetargowej”,  bowiem  doszedł  do  przekonania,  że 

celem  porozumienia 

spółek  tworzących  konsorcjum  był  terytorialny  podział  rynku  pomiędzy 

dwóch  największych  odbiorców  odpadów  komunalnych,  a  nie  kumulacja  potencjałów  i 

kooperacja w ramach konsorcjum. Każda ze spółek biorących udział w porozumieniu spełniała 

wszystkie wymogi określone w SIWZ, a złożenie odrębnych ofert nie przekraczało możliwości 

finansowych  i  organizacyjn

ych  żadnej  z  nich. W  uzasadnieniu  tego  orzeczenia  sąd  wskazał, 

że „zawarcie konsorcjum będzie naruszeniem prawa konkurencji, jeśli jego uczestnicy byliby w 

stanie  samodzielnie  złożyć  ofertę  z  realną  szansą  na  wygranie  przetargu.  Jeśli  bowiem 

mogliby  konkurować  ze  sobą,  a  nie  robią  tego  ze  względu  na  zawiązane  przez  siebie 

konsorcjum,  doszło  do  wyeliminowania  konkurencji  między  nimi  –  ze  szkodą  dla 

zamawiającego”.  

Z  przywołanego  wyżej  wyroku  sądu  wynika,  że  oceniając  czy  zawarcie  umowy  konsorcjum 

nosi  znamiona 

czynu  nieuczciwej  konkurencji,  należy  przeanalizować  przede  wszystkim 

realną  (rzeczywistą)  szansę  uczestników  konsorcjum  na  uzyskanie  danego  zamówienia. 

Zauważyć  także  należy,  że  potencjał  danego  przedsiębiorstwa  niekoniecznie  musi 

odpowiadać  jego  faktycznym  możliwościom  w  danym  momencie  czasu.  Przy  ocenie  tzw. 

„realnej  szansy”  na  wygranie  przetargu  należy  mieć  na  uwadze  takie  okoliczności  jak  np. 

zaangażowanie  potencjału  kadrowego,  finansowego  czy  sprzętu  w  inne  zamówienia  i 

przedsięwzięcia,  które  w  danym  okresie  czasu  obniżają  zdolność  danego  wykonawcy  do 

samodzielnego wykonania zamówienia. 

W  anal

izowanej  sprawie,  Odwołujący,  na  którym  spoczywał  ciężar  wykazania,  że  przez 

zawarcie  umowy  konsorcjum  doszło  do  niedozwolonego  porozumienia,  nie  sprostał  temu 

obowiązkowi. Na poparcie twierdzenia o istnieniu zmowy przetargowej Odwołujący odwołał się 

jedynie do informacji 

dotyczących potencjału Remondis, pochodzącego ze strony internetowej 

tego podmiotu. Złożył także jako dowody na istnienie zmowy przetargowej między członkami 

konsorcjum:  wykaz  dowodów  rejestracyjnych  pojazdów  firmy  REMONDIS  oraz  PUK  A.  Z.,  a 

także dokumenty dotyczące rocznego obrotu obu tych podmiotów. Dowody te, dotyczące tylko 

dwóch  spośród  siedmiu  członków  konsorcjum,  nie  odnoszą  się  do  aktualnych  danych 

dotyczących  zasobów,  którymi  te  podmioty  faktycznie  dysponują.  Odwołujący  nie 

przepr

owadził  dowodu  dotyczącego  aktualnego  zaangażowania  zasobów  technicznych  czy 

finansowych  poszczególnych  członków  konsorcjum,  a  przecież  potencjał  danego 

przedsiębiorstwa, którym podmiot ten „chwali się” na swojej stronie internetowej, niekoniecznie 

musi  od

powiadać  jego  faktycznym  możliwościom  w  danym  momencie  czasu.  Członkowie 

konsorcjum, 

jako  podmioty  aktywne  na  rynku  tego  typu  usług  przecież  stale  ubiegają  się  o 

inne  zamówienia  publiczne  i  świadczą  usługi  odbioru  i  transportu  odpadów,  co  niewątpliwie 

ma w

pływ na zmniejszenie ich bieżących potencjałów technicznych czy kadrowych. 

Odwołujący  nie  przeprowadził  zatem  żadnej  analizy,  z  której  wynikałoby,  że  wymagania 

określone  przez  Zamawiającego  nie  przekraczają  indywidualnych  i  realnych  możliwości 

organizacyjnych, technicznych 

czy finansowych każdego z członków konsorcjum.  

Przeciwnie, całokształt okoliczności sprawy w tym: duży obszar świadczonych usług, wysokie 

wymagania Zamawiającego co do zdolności technicznej, potencjału kadrowego i finansowego 

oraz  wysokie  wymagania  co  do  jak

ości  świadczonych  skłaniają  raczej  do  twierdzenia,  że 

poszczególni  członkowie  konsorcjum  nie  mieli  realnych  szans  na  samodzielny  udział  i 

realizację  całości  zamówienia.  Należy  wziąć  także  pod  uwagę,  że  większość  członków 

konsorcjum  to 

małe  i  średnie  przedsiębiorstwa,  w  tym  osoby  fizyczne,  prowadzące 

samodzielni

e  działalność  gospodarczą  np.  Przedsiębiorstwo  Usług  Komunalnych  PUK  A.  Z., 

Przedsiębiorstwo  Komunalno-Transportowe  Ordo  M.  F.  Zawarcie  umowy  konsorcjum  przez 

tego  rodzaju  podmiot

y  z  całą  pewnością  prowadzi  do  optymalizacji  kosztów,  zwiększenia 

pozycji  negocjacyjnej  u  kontrahentów  i  minimalizacji  ryzyka  związanego  z  realizacją  takiego 

dużego  przedsięwzięcia.  Stanowisko  to  potwierdza  także  złożona  do  akt  sprawy  przez 

Przystępującego  konsorcjum  Remondis  opinia  prywatna  firmy  doradczej  Comper  F.  i 

Wspólnicy  sp.  j.,  w  której  w  konkluzji,  po  dokonaniu  analizy  potencjałów  konsorcjantów, 

stwierdzono, że analizowane konsorcjum jest przedsięwzięciem uzasadnionym ekonomicznie, 

które  pozwoliło  przedsiębiorcom  na  złożenie  konkurencyjnej  i  efektywnej  oferty  na 

świadczenie usług odbioru odpadów na terenie całego GOAP.  

Jak wynika z wyjaśnień Zamawiającego oraz Przystępującego konsorcjum Remondis, którym 

Odwołujący  nie  zaprzeczył,  niemal  wszyscy  członkowie konsorcjum  współpracują  ze  sobą  w 

warunkach  rynkowych  od  kilku  lat,  ubiegali  się  także  w  podobnym  składzie  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  w  poprzednich  postępowaniach  prowadzonych  przez  tego  samego 

Zamawiającego,  w  podobnym  składzie  realizują  usługi.  Oznacza  to,  że  ich  współpracę 

charakteryzuje  trwałość  i  nie  jest  to  współpraca,  która  miałaby  na  celu  ograniczenie 

konkurencji na rynku a raczej wspólną realizację danego przedsięwzięcia gospodarczego. 

Z  wyjaśnień  Zamawiającego  oraz  Przystępującego  konsorcjum  Remondis  wynika  także,  iż 

współpraca  w  ramach  konsorcjum  z  podobnym  składzie  była  przedmiotem  badania  przez 

Urząd  Ochrony  Konkurencji  i  Konsumentów  w  związku  z  postępowaniem  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  prowadzonym  przez  tego  Zamawiającego  w  roku  2014.  Z  pisma 

UOKIK  z  dnia  7  września  2017  r.,  złożonego  jako  dowód  w  sprawie  przez  Przystępującego 

konsorcjum  Remondis,  wynika,  że  „postępowanie  wyjaśniające  zostało  zamknięte 

postanowieniem  z  dnia  31  grudnia  2014  roku  bez  podejmowania  dalszych 

działań  w  trybie 

ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów”.  

Podsumowując,  w  ocenie  Izby,  brak  jest  jakichkolwiek  poszlak,  które  pozwalałyby  w  sposób 

logiczny  uzasadnić  twierdzenie,  że  w  wyniku  złożenia  wspólnej  oferty  przez  konsorcjum 

Remondis  pomiędzy  członkami  tego  konsorcjum  doszło  do  niedozwolonego  porozumienia, 

którego  celem  było  wyeliminowanie,  ograniczenie  lub  naruszenie  w  inny  sposób  konkurencji 

na rynku 

właściwym. 

Izba oddaliła zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust.1 pkt 4 w zw.  z art. 90 ust. 

3  Pzp  polegający  na  uznaniu,  że  oferta  złożona  przez  Odwołującego  nie  odpowiada  treści 

SIWZ  i  ocena  udzielonych  wyjaśnień  nie  potwierdza,  że  cena  oferty  Odwołującego  nie  jest 

ceną rażąco niską. 

W  zakresie  ilości  pojazdów,  Izba  ustaliła,  że  w  każdej  z  części  zamówienia  Zamawiający  w 

zakresie  warunków  udziału  w  postępowaniu  dotyczących  zdolności  technicznej  i  zawodowej 

wskazał,  że  warunek  będzie  spełniony,  jeżeli  wykonawca  wykaże,  iż  posiada  lub  będzie 

posiadał  zarówno  na  etapie  udzielenia  zamówienia,  jak  i  w  czasie  jego  realizacji  minimalną 

liczbę  pojazdów:  do  zbiórki  odpadów  zmieszanych,  do  zbiórki  odpadów  komunalnych 

zbieranych w sposób selektywny i pojazdów bez funkcji kompaktowania. Dla sektora I wymóg 

ten był ustalony na minimalnym poziomie: 6, 3, 2, zaś dla sektora V wymóg ten był ustalony na 

minimalnym  poziomie:  5,  3,  2  odpowiednio  dla  każdego  rodzaju  pojazdu.  Szczegółowy  opis 

przedmiotu zamówienia (SOPZ) został zawarty w Załączniku nr 3 do SIWZ. W pkt 3.9.2 tego 

załącznika  Zamawiający  zawarł  wymagania  w  zakresie  stosowanych  pojazdów  przez 

wykonawcę.  Wskazał,  że  wykonawca  musi  dysponować  wymaganą  przez  Zamawiającego 

minimalną liczbą pojazdów, z uwzględnieniem podziału na pojazdy przystosowane do odbioru 

zmieszanych  odpadów  komunalnych  oraz  pojazdy  przystosowane  do  odbioru  komunalnych 

zbieranych w sposób selektywny oraz pojazdy do odbioru odpadów komunalnych bez funkcji 

kompaktowania.  Minimalna  liczba  pojazdów  wymagana  przez  Zamawiającego  dla  danego 

sektora  została  określona  w  tabeli  nr  3.  Dla  sektora  I  Zamawiający  wskazał  w  tabeli  nr  3 

minimalne ilości: 8, 5, 2, zaś dla sektora V Zamawiający wskazał w tabeli nr 3 minimalne ilości: 

Pod  tabelą  nr  3  Zamawiający  wskazał,  że  wymogi  tam  zawarte  mają  charakter  minimalny. 

Wykonawca 

zapewnia  na  etapie  realizacji  usługi  taką  liczbę  i  rodzaj  pojazdów  do  odbioru 

odpadów komunalnych jakie są niezbędne do prawidłowej realizacji przedmiotu zamówienia z 

uwagi  na  szczególne  dotychczasowe  uwarunkowania  techniczne  związane  z  odbiorem 

odpadów komunalnych istniejące w sektorze na poszczególnych nieruchomościach.  

W  pkt  3.9.

2.  ii Wykonawca  został  zobligowany,  aby  w  razie  awarii  pojazdu  zapewnić  pojazd 

zastępczy  o  zbliżonych  parametrach,  który  winien  zrealizować  zaplanowaną  trasówkę. 

Ponadto we wzo

rze umowy w pkt 2.1.2. zamieszczono oświadczenie wykonawcy, że posiada 

niezbędne  uprawnienia  oraz  potencjał  techniczny  i  osobowy,  a  także  konieczne 

doświadczenie, w celu wykonania umowy, w szczególności: 

spełnia wskazane w SIWZ warunki w zakresie minimalnej liczby posiadanych pojazdów i ich 

rodzajów. W pkt 2.13 wykonawca zobowiązuje się do spełniania wymagań określonych w art. 

2.1.2 umowy przez cały okres realizacji umowy (..) Zakres kontroli obejmuje, w szczególności: 

stan  techniczny,  oznakowanie,  wyposażenie,  liczbę  oraz  inne  wymogi  wskazane  w  SOPZ, 

SIWZ 

dotyczące  pojazdów  wykonawcy.  W  pkt  14.1.3  umowy  wskazano:  Istotne  naruszenia 

umowy,  o  których  mowa  w  art.  14.1.1  umowy  obejmują  w  szczególności  przypadki:  braku 

spełniania  wymagań  określonych  w  SIWZ  w  zakresie  obowiązku  posiadania  bazy 

magazynowo transportowej 

oraz minimalnej liczby pojazdów. 

Zdaniem  Izby,  z 

wyżej  przywołanych  postanowień  SIWZ  i  SOPZ,  wynika,  że  obowiązkiem 

każdego  z  wykonawców,  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  w  danym  sektorze  było 

zapewnienie  dysponowania  minimalną  ilością  pojazdów  podaną  w  Tabeli  nr  3  SOPZ.  Nie 

ulega także wątpliwości, że Odwołujący przyjął dla poszczególnych sektorów liczbę pojazdów 

mniejszą  niż  minimalna  wymagana  przez  Zamawiającego.  Dla  sektora  I  Odwołujący 

zaoferował  następującą  ilość  pojazdów:  6  –  do  odpadów  zmieszanych,  3  –  do  odpadów 

selektywnych  oraz  2 

–  bez  funkcji  kompaktowania,  zaś  dla  sektora  V  –  4  –  do  odpadów 

zmieszanych, 2 

– do odpadów selektywnych oraz 1 - bez funkcji kompaktowania. Okoliczność 

ta  została  potwierdzona  przez  Odwołującego  zarówno  w  złożonych  w  dniu  7  lipca  2017  r. 

wyjaśnieniach dotyczących rażąco niskiej ceny dla sektora I i V, jak również potwierdzona w 

złożonym odwołaniu i w toku rozprawy.  

Nie 

można  zgodzić  się  ze  stanowiskiem  Odwołującego,  że  prawo  do  podania  mniejszej  niż 

podana w tabeli 3 SOPZ ilości pojazdów wynika z udzielonej w toku postępowania odpowiedzi 

na  pyt.  25  wykonawcy  2  zamieszczonej  na  stronie  24  (pismo  z  dnia  10.06.2017).                            

W  odpowiedzi  tej  Zamawiający  potwierdził  jedynie,  że  „pojazdy,  będące  w  posiadaniu 

wykonawcy  mogą  być  wykorzystywane  do  realizacji  usługi  na  więcej  niż  jednym  sektorze”. 

Celem  udzielonej  odpowiedzi  było  zatem  potwierdzenie  braku  wymogu  przypisania  danych 

p

ojazdów do konkretnych sektorów i umożliwienie wykorzystania pojazdu w innych sektorach, 

w sytuacji, gdy pojazd przejechał zaplanowaną na dany dzień trasę i ma jeszcze miejsce na 

gromadzenie odpadów.  Nie oznacza to jednak, że  zamawiający  w  ten  sposób  obniżył  swoje 

wymagania  co  do  potencjału  technicznego,  jakim  ma  dysponować  wykonawca  w  danym 

sektorze  i  wywodzenie  takiego  wniosku  przez  Odwołującego  jest  nieuprawnione.  Zauważyć 

także  należy,  że  udzielona  odpowiedź  dotyczyła  pojazdów,  będących  w  ruchu  (pojazdów 

używanych) a nie pojazdów „rezerwowych”. 

Niezasadnym  jest  twierdzenie  Odwołującego,  że  w  SIWZ  nie  zobowiązano  wykonawców  do 

tego,  aby  wszystkie  pojazdy,  którymi  dysponuje  wykonawca  były  używane  do  realizacji 

zamówienia.  Jak  wynika  z  przywołanych  wyżej  postanowień  umownych  minimalna  liczba 

pojazdów,  którymi  miał  dysponować  wykonawca,  wskazana  w  tabeli  3  SOPZ  to  liczba 

pojazdów  używanych,  posługując  się  sformułowaniem  Odwołującego  „pojazdów  w  ruchu”. 

Przyjęcie  przez  Odwołującego,  że  na  minimalną  liczbę  pojazdów  składają  się  także  pojazdy 

rezerwowe nie znajduje oparcia w postanowieniach SIWZ i SOPZ i jest zupełnie nielogiczne. 

Również  postanowienia  pkt  3.9.2  ii,  xxv,  xxvi  SOPZ,  na  które  powoływał  się  Odwołujący  w 

treści  odwołania,  uzasadniając  prawo  do  zmniejszenia  minimalnej  liczby  pojazdów,  nie 

wprowadzają  takiego  uprawnienia.  Postanowienia  te  nie  odnoszą  się  do  minimalnej  liczby 

pojazdów ujętej w tabeli 3 SOPZ, wprowadzają one jedynie wymaganie zapewnienia pojazdu 

zastępczego  o  zbliżonych  parametrach  w  razie  awarii  i  określają  sposób  zgłoszenia  awarii. 

Podkreślić  należy,  że  w  żadnym  miejscu  SOPZ  Zamawiający  nie  podał  ilości  pojazdów  tzw. 

zastępczych,  a  postanowienia  pkt  3.9.2  wprowadzają  jedynie  wymóg  zapewnienia  takich 

pojazdów w razie awarii. Oceny dokonanej przez Izbę nie zmieniają także złożone jako dowód 

w sprawie: wykaz pojazdów oraz umowa najmu, które mają świadczyć o ilości pojazdów jakimi 

dysponuje  Odwołujący.  Dowody  te  nie  zmieniają  treści  złożonych  przez  Odwołującego 

wyjaśnień  rażąco  niskiej  ceny,  w  których  jasno  wskazał  na  minimalne  ilości  pojazdów 

przeznaczonych  do  obsługi  każdego  z  sektorów,  które  odbiegają  od  ilości  wymaganej  w 

SOPZ. 

Bezzasadnym jest także odwoływanie się do orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 17 

pa

ździernika 2013 r w sprawach: Sygn. akt KIO 2298/13, Sygn. akt KIO 2299/13 oraz 2320/13 

i  wskazywanie  w  tym  zakresie  na  nierówne  traktowanie  wykonawców.  Po  pierwsze, 

przywołane orzeczenie, mimo tożsamości co do przedmiotu zamówienia oraz zamawiającego, 

różni się istotnie stanem faktycznym i nie może mieć zastosowania do niniejszego orzeczenia. 

Po  drugie,  wskazać  należy,  że  zarzut  rażąco  niskiej  ceny  jest  rozpatrywany  w  konkretnych 

okolicznościach  sprawy  (ad  casum),  przy  ocenie  których  istotne  znaczenie  odgrywają 

udzielone  przez  danego  wykonawcę  wyjaśnienia  rażąco  niskiej  ceny.  Po  trzecie,  zupełnie 

nieuzasadnionym  jest  wskazywanie  na  naruszenie  zasady  równego  traktowania,  która  to 

zasada może być rozpatrywana względem wykonawców biorących udział w konkretnym, tym 

samym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.  

Samo  stwierdzenie  zaoferowania  mniejszej  niż  wymagana  przez  Zamawiającego  ilości 

pojazdów, świadczy o niezgodności treści oferty Odwołującego z treścią SIWZ. Niezgodność 

ta  ma  charakter  merytory

czny,  nie  podlegający  poprawieniu  skutkujący  koniecznością 

odrzucenia  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp.  Niezależnie  od  tego  wskazana 

niezgodność wywiera istotny wpływ na kalkulację ceny oferty i powoduje również, że już tylko 

z tego względu cena oferty Odwołującego jest rażąco niska. 

W odniesieniu do ilości pojemników na odpady, Izba ustaliła, że w Załączniku nr 4 do SOPZ 

„wykaz  nieruchomości  objętych  przedmiotem  zamówienia”  Zamawiający  podał  m.in.  adres 

nieruchomości,  typ  pojemnika  (pojemność),  częstotliwość  jego  opróżniania.  W  przypadku 

nieruchomości  niezamieszkałych  wskazano  ilość  pojemników  i  ich  rodzaj.  Dodatkowo  w 

odpowiedzi na pyt. 21 w którym wykonawca wniósł o podanie szczegółowej wymaganej ilości 

pojemników przez zamawiającego do realizacji kontraktu, Zamawiający podał, że „Dodatkowo 

w  Załączniku  nr  4  do  SOPZ  –  „wykaz  nieruchomości  objętych  przedmiotem  zamówienia 

zawarto dane dot. gromadzenia odpadów, częstotliwości odbioru odpadów, w tym także rodzaj 

pojemników”.  

W  toku  rozprawy  Zamaw

iający  przyznał,  że  w  zakresie  nieruchomości  niezamieszkałych 

wykonawca nie ma żadnej swobody w zamianie pojemników, dopóki właściciel nieruchomości 

nie zmieni deklaracji. W przypadku zaś nieruchomości zamieszkałych wykonawca miał pewną 

swobodą  w  doborze  pojemników,  ale  była  ona  ograniczona  obowiązującym  w  gminie 

regulaminem  utrzymania  czystości  i  porządku  (..),  gdzie  wskazano  dopuszczalne  przedziały 

pojemności  oraz  charakterystyką  danej  nieruchomości  i  miejsc  gromadzenia  odpadów. 

Oznacza  to,  że  w  zakresie  nieruchomości  zamieszkałych  informacje  podane  przez 

Zamawiającego w Załączniku nr 4 SOPZ nie miały charakteru bezwzględnie obowiązującego i 

dopuszcza

lne były pewne odstępstwa w zakresie ilości pojemników. Nie oznacza to jednak, że 

w  zakresie  nieruchomości  zamieszkałych  wykonawca  miał  zupełną  swobodę  w  zamianie 

aktualnie używanych pojemników.  

Nie ulega wątpliwości, że wskazana przez Odwołującego w treści złożonych wyjaśnień z dnia 

7  lipca  2017r. 

liczba  pojemników  w  sposób  znaczący  odbiega  od  ilości  pojemników  z 

Załącznika nr 4 i nawet, gdyby przyjąć, że dopuszczalnym jest na pewnych nieruchomościach 

dokonanie  zamiany  pojemników  np.  dwóch  120  l  na  jeden  240  l,  bądź  odwrotnie,  to  jednak 

zauważyć  należy,  że  Odwołujący  znacząco  zaniżył  ilość  pojemników  każdego  rodzaju,  tj. 

zarówno  120  l  jak  i  240  l  i  1100  l.  Dla  przykładu  w  sektorze  nr  I  –  liczba  pojemników  120  l 

wynikająca  z  Załącznika  nr  4  to  718  szt.,  podczas  gdy  Odwołujący  przyjął  600  szt.,  dla 

pojemników  240  l  –  wymaganie było 12725 szt.,  zaś Odwołujący  przyjął  10200 szt.  Jeszcze 

większe  różnice  widać  przy  pojemnikach  1100  l,  gdzie  przyjęto  do  kalkulacji  niemal  połowę 

mniej  pojemników  tego  rodzaju  niż  wskazane  w  Załączniku  nr  4.  Analogiczne  różnice 

występują w sektorze V.  

Nie  wiadomo  w  jaki  sposób  Odwołujący  dokonał  obliczenia  niezbędnej  ilości  pojemników  a 

zapewnienia  Odwołującego  o  przeprowadzeniu  rzekomej  wizji  lokalnej  na  całym  obszarze 

objętym  zamówieniem,  w  oparciu  o którą  ustalił  możliwość  zamiany  pojemników  w  stosunku 

do tych, które aktualnie są przypisane do danej nieruchomości są niewiarygodne i gołosłowne. 

Odwołujący,  na  którym  spoczywał  ciężar  udowodnienia,  że  przyjęta  przez  niego  ilość 

pojemników  jest  wystarczająca  do  świadczenia,  nie  sprostał  temu  ciężarowi.  Zwrócić  należy 

także uwagę, że Odwołujący – jak sam oświadczył w toku rozprawy – ograniczył pojemniki do 

trzech rodzajów: pojemniki 120 l, 240 l oraz 1100 l, zupełnie pomijając pojemniki większe i tzw. 

dzwony i kontenery

, które były ujęte w Załączniku nr 4.  

Zdaniem  Izby  przeprowadzona  ro

zprawa  dowiodła  także,  że  Odwołujący  kalkulując  cenę 

oferty  pominął  szereg  elementów  cenotwórczych  a  niektóre  zostały  przez  niego  znacznie 

zaniżone. 

W konsekwencji Izba stwierdziła, że udzielone przez Odwołującego wyjaśnienia rażąco niskiej 

ceny z dnia 7 l

ipca 2017r. potwierdziły, że cena zaoferowana przez tego wykonawcę jest ceną 

nierealną, nie gwarantującą należytej realizacji przedmiotu zamówienia. 

W zakresie zarzutu dotyczącego rażąco niskiej ceny Izba ustaliła, że cena zaoferowana przez 

Odwołującego  w  sektorze  I  wynosi  22 939 200  zł,  zaś  w  sektorze  V  –  14 434 200zł.  Cena 

oferty Odwołującego w każdym z ww. sektorów była niższa od wartości zamówienia ustalonej 

przez Zamawiającego dla danego sektora  – odpowiednio o 34% (sektor I) i 21% (sektor V) i 

jednocz

eśnie niższa od średniej arytmetycznej cen ofert o 35% (sektor I) i 21% (sektor V).  

Zamawiający  w  dniu  4  lipca  2017r.  wezwał  Odwołującego  do  udzielenia  wyjaśnień  w  tym 

złożenia dowodów,  dotyczących  wyliczenia ceny,  w  tym  wskazania na  oszczędności  metody 

w

ykonania zamówienia. Zamawiający w sposób precyzyjny wskazał w piśmie, które elementy 

są  najbardziej  cenotwórcze  i  w  tym  zakresie  wezwał  Odwołującego  do  szczegółowych 

wyjaśnień wraz z  wyliczeniami lub kalkulacjami cenowymi w stosunku do szacunkowej masy 

od

padów  komunalnych,  obejmujących  każdy  z  wymienionych  przez  Zamawiającego 

elementów  realizacji  zamówienia.  Odwołujący  złożył  w  dniu  7  lipca  wyjaśnienia  dotyczące 

rażąco  niskiej  ceny  dla  każdego  z  sektorów  i  załączył  dowody  w  postaci  ofert  cenowych  od 

kontra

hentów.  

Na wstępie podkreślić należy, że zgodnie z art. 90 ust. 2 Pzp obowiązek wykazania, że oferta 

nie zawiera rażąco niskiej ceny lub kosztu spoczywa na wykonawcy wezwanym do udzielenia 

wyjaśnień. Z kolei art. 90 ust. 3 Pzp obliguje Zamawiającego do odrzucenia oferty wykonawcy, 

który nie udzielił wyjaśnień lub jeżeli dokonana ocena wyjaśnień wraz ze złożonymi dowodami 

potwierdza,  że  oferta  zawiera  rażąco  niską  cenę  lub  koszt  w  stosunku  do  przedmiotu 

zamówienia.  Zatem  sytuacja  wykonawcy,  którego  ocena  wyjaśnień  potwierdza,  że  cena  jest 

rażąco niska jest taka sama jak wykonawcy, który nie udzielił w ogóle wyjaśnień.  

W  ocenie  Izby,  w  analizowanym  stanie  faktycznym,  ocena  złożonych  przez  Odwołującego 

wyjaśnień  z  dnia  7  lipca  prowadzi  do  stwierdzenia,  że  zaoferowana  cena  jest  ceną  rażąco 

niską w stosunku do przedmiotu zamówienia.  

Z  wyjaśnień  złożonych  przez  Odwołującego  w  toku  rozprawy  wynika,  że  konstrukcja  ceny 

oferty  opiera  się  na  założeniu,  że  pojazdy  przeznaczone  do  obsługi  danych  sektorów  będą 

jeździły  do  ITPOK  (Instalacji  Termicznego  Przetwarzania  Odpadów  Komunalnych)  dwa  razy 

dziennie  w  godz.  6.00  do  22.00  i  będą  każdorazowo  maksymalnie  napełnione. 

Przeprowadzona  rozprawa  dowiodła  jednak,  że  takie  założenie  jest  nierealne  i  błędne. 

Zarówno  Zamawiający  jak  i  Przystępujący  konsorcjum  Remondis  i  Przystępujący  FB  Serwis 

potwierdzili, że w praktyce pojazdy przekazujące zmieszane odpady komunalne do ITPOK są 

obciążone w stopniu dużo mniejszym niż zakłada to Odwołujący. Z dowodów złożonych przez 

te  podmioty  w 

postaci  dokumentów  wagowych  „Ścinawka”  oraz  danych  pochodzących  z 

ITPOK

,  które  na  bieżąco  są  analizowane  przez  Zamawiającego,  wynika,  że  zasadniczo 

średnia  waga  odpadów  komunalnych  oddawanych  do  instalacji  to  ok.  8-10  ton,  a  nie  jak 

zakładał  Odwołujący  –  13 ton.  Dowody  złożone  przez  Odwołującego w  postaci  dokumentów 

wagowych  „Ścinawka”,  na  których  wskazano  wagę  nawet  powyżej  13  ton,  Izba  uznała  za 

wyjątek do zasadniczej średniej wagi odpadów ok. 10 ton, która została potwierdzona nie tylko 

w  dokumentach  wagowych 

przedstawionych  przez  Zamawiającego  i  Przystępującego 

Remondis.  a

le  także  w  raportach  z  MKSI,  które  na  bieżąco  są  monitorowane  przez 

Zamawiającego.  Izba  dała  wiarę  wyjaśnieniom  i  dowodom  przedstawionym  przez 

Zamawiającego i Przystępujących w zakresie średniej wagi odpadów. Dane te są wiarygodne, 

bowiem 

odnoszą  się  do  rzeczywistego  przebiegu  realizacji  aktualnej  umowy.  Z  pisma 

Zamawiającego z dnia 6 września 2017r. wynika, że średnia masa odpadów dostarczanych do 

instalacji to ok. 8,5 tony. Przeprowad

zona rozprawa wykazała także, że przyjęcie napełnienia 

pojazdów  13  tonami  odpadów  jest  nie  tylko  niemożliwe  do  realizacji  w  założonym  przez 

Odwołującego  czasie,  ale  przede  wszystkich  jest  ono  niezgodne  z  przepisami  prawa. 

Rozporządzenie  Ministra  Infrastruktury  w  sprawie  warunków  technicznych  pojazdów  oraz 

zakresu  ich  niezbędnego wyposażenia z  dnia 31 grudnia  2002  r.  (tj.  Dz.U.  2016,  poz.  2022) 

przewiduje w § 3 ust. 1 pkt 10, że dopuszczalna masa całkowita pojazdu o trzech osiach nie 

może co do zasady przekroczyć 25 ton, a w pewnych wyjątkowych przypadkach, wskazanych 

w tym przepisie dopuszcza się, aby masa całkowita nie przekroczyła 26 ton. Z przedłożonych 

przez Przystępującego Remondis dowodów: pisma Zarządu Dróg Miejskich z dnia 7 września 

2017  r.,  pisma  W

ielkopolskiego  Wojewódzkiego  Inspektora  Transportu  Drogowego  z  dnia  7 

września  2017  r.  wynika,  że  brak  jest  możliwości  uzyskania  zezwolenia  na  poruszanie  się 

pojazdami,  których  masa  całkowita  jest  większa  od  dopuszczalnej  a  przekroczenie 

dopuszczalnej  masy 

całkowitej  pojazdu  stanowi  wykroczenie  i  stwarza  zagrożenie 

bezpieczeństwa  w  ruchu  drogowym  i  ma  negatywny  wpływ  na  stan  dróg.  Jak  wynika  z 

oświadczenia  złożonego przez  Odwołującego w  toku rozprawy  jak  również  z  korespondencji 

mailowej  z  Urzędem  Miejskim  Wrocławia  z  dnia  1  września  2017  r.,  przedstawionej  jako 

dowód  w  sprawie  przez  Przystępującego  Remondis,  Odwołujący  dysponuje  wyłącznie 

pojazdami  dwu  i  trzyosiowymi.  Oznacza  to,  że  ich  całkowita  masa  pojazdu  nie  może 

przekroczyć  26  ton,  a  ich  dopuszczalna  ładowność  11  ton.  Niezasadną  jest  argumentacja 

Odwołującego,  który  w  oparciu  o  kserokopię  dowodów  rejestracyjnych  pojazdów,  którymi 

dysponuje  Przystępujący  Remondis  wywodził,  że  dopuszczalna  jest  większa  ładowność  i 

może  ona  wynosić  nawet  ok.  16  ton.  Izba  uznała  za  wiarygodne  i  logiczne  w  tym  zakresie 

wyjaśnienia  Przystępującego  Remondis  złożone  do  protokołu  rozprawy,  iż  w  dokumentach 

tych  doszło  do  omyłki  i  zamiany  rubryk  „dopuszczalna  ładowność”  z  pozycją  „G  –  masa 

własna”.  Istotne  jest  to,  że  w  odniesieniu  do  każdego  z  tych  dowodów  w  poz.  F2  –  masa 

całkowita  pojazdu  jest  niezmienna  i  wynosi  26  ton.  Zauważyć  także  należy,  że  poza 

odwołaniem  się  do  dowodów  rejestracyjnych  Przystępującego  Remondis  Odwołujący  nie 

przedstawił  żadnego  innego  dowodu,  w  tym  własnych  dowodów  rejestracyjnych  pojazdów,                     

z  których  wynikałoby,  że  posiada  pojazdy  o  dopuszczalnej  ładowności  na  poziomie  13  ton. 

Podsumowując,  w  toku rozprawy  wykazano,  że  nie  jest  możliwym  załadowanie  pojazdów  3-

osiowych 13 tonami odpadów a przyjęcia takie założenia przez Odwołującego jest niezgodne 

z  powszechnie obowiązującymi  przepisami prawa i  powoduje,  że cała kalkulacja  ceny  oferty 

oparta na takim założeniu jest nierzetelna. 

W ocenie Izby,  nierealnym  jest także przyjęcie dwóch  kursów  na  dobę pojazdami  całkowicie 

napełnionymi. Z przedstawionych przez Zamawiającego wyliczeń w piśmie z dnia 6 września 

oraz  wyliczeń  Przystępujących  Remondis  i  FB  Serwis  wynika,  że  nie  jest  możliwym 

napełnienie  śmieciarki  13  tonami  śmieci  w  czasie  6,8  godziny,  jak  przyjął  to  Odwołujący. W 

tym  zakresie  twierdzenia  Odwołującego  pozostały  gołosłowne,  nie  przedstawił  on  żadnych 

wyliczeń,  które  potwierdzałyby  przyjęcie  takiego  założenia.  Za  wiarygodne  Izba  przyjęła 

wyliczenia  czasu  pracy  pojazdów  podane  przez  Przystępujących  Remondis  i  FB  Serwis  w 

złożonych do akt sprawy kalkulacjach, z których wynika, że średni czas pracy pojazdu to ok. 

11-14 godz.  

W toku rozprawy Odwołujący przyznał, że koszty zużycia paliwa, które podał w wyjaśnieniach 

z  dnia  7  lipca  2017  r.  zo

stały  zaniżone  i  nie  uwzględniają  one  zużycia  paliwa  na  biegu 

jałowym,  które  wynosi  5,85  l/mg  (dane  z  opracowania  M.  W.,  na  które  powoływał  się 

Odwołujący). Twierdzenie Odwołującego, że jest to jedynie koszt 100 tys. zł, co przy przyjętym 

zysku na poziomie 

ponad 51% jest wartością znikomą nie zostało poparte żadnym dowodem, 

żadnymi  wyliczeniami.  Już  sam  niezaprzeczalny  fakt  pominięcia  tego  elementu 

cenotwórczego przy kalkulacji ceny oferty powoduje, że wyjaśnienia Odwołującego dotyczące 

rażąco  niskiej  ceny  są  niewiarygodne  i  nierzetelne.  Nie wiadomo  też  w  oparciu  o jakie dane 

Odwołujący  przyjął  koszt  zużycia  paliwa  na  poziomie  40  l/100  km.  Za  wiarygodne  w  tym 

zakresie  Izba  przyjęła  dane  wynikające  z  dowodów  złożonych  przez  Przystępujących  FB 

Serwis  oraz  Remo

ndis,  że  średnie  zużycie  paliwa  wynosi  68-90  l/100  km.  Dane  przywołane 

przez  FB  Seriws  są  najbardziej  realne,  bowiem  odwołują  się  do  systemu  X-track,  który  na 

bieżąco monitoruje poziom zużycia paliwa. Odwołujący nie przedstawił żadnego wiarygodnego 

dowodu, 

który  potwierdzałby  przyjęcie  spalania  na  poziomie  40  l/100  km,  ograniczył  się 

jedynie  do  stwierdzenia,  że  zużycie  paliwa  podane  przez  Przystępującego  Remondis  jest 

nieadekwatne  ponieważ  dotyczy  pojazdów  marki Scania a Odwołujący  dysponuje pojazdami 

marki 

Man.  Stanowisko  takie  jest  niewystarczające,  w  ocenie  Izby,  dla  uzasadnienia  tak 

dużych  różnic  w  przyjętym  zużyciu  paliwa  przez  Odwołującego  i  podanym  przez 

Przystępujących.  

Odwołujący  nie  zaprzeczył  także  twierdzeniom,  iż  do  obliczeń  zużycia  paliwa  przyjął  analizy 

kosztów  wg,  opracowań  M.  W.  oraz  M.  M.,  które  dot.  pojazdów  hakowych  do  selektywnej 

zbiórki  odpadów  a  nie  śmieciarek.  Okoliczność  ta  powoduje,  że  dane  zawarte  w  złożonych 

wyjaśnieniach są nieadekwatne i nie stanowią rzetelnego wyjaśnienia rzeczywistych kosztów 

oferty. 

W  toku  rozprawy  wykazano  także,  że  Odwołujący  zaniżył  koszty  związane  z  odbiorem  i 

zagospodarowaniem  odpadów  selektywnie  zbieranych.  Istotnie  postanowienia  SIWZ  i  SOPZ 

nie  nakładają  na  wykonawców  obowiązku  sortowania  i  doczyszczania  odpadów  zbieranych 

selektywnie  przez  mieszkańców.  Jednak  załączone  przez  Odwołującego  do  udzielonych 

wyjaśnień  oferty  zakupu  odpadów  selektywnie  zbieranych  przez  Pap-Trans  (zakup 

makulatury)  oraz  Tom  sp.  z  o.o.  (zakup  PET  bezbarwny,  niebieski  i  zielony), 

a  także 

Biosystem  (stłuczka  szklana)  dotyczą  odpadów  czystych  i  jednorodnych.  W  praktyce 

uzyskanie  takich  jednorodnych  surowców  bez  ich  uprzedniego  przesortowania  i 

doczyszczenia 

jest  niemożliwe,  a firmy  nie  są  zainteresowane  odbiorem  odpadów,  które  nie 

zostały poddane segregacji i doczyszczaniu, co potwierdzają złożone przez Przystępującego 

Remondis dowody w postaci korespondencji mailowej z Tom sp. z o.o. oraz Pap-Trans. 

Stąd Odwołujący, chcąc uzyskać zysk ze sprzedaży takich odpadów selektywnie zbieranych, 

winien  uwzględnić  przy  kalkulacji  ceny  oferty  czynności  związane  z  ich  sortowaniem  i 

doczyszczeniem. 

Z  tych  też  względów  zakładany  przez  Odwołującego  w  złożonych 

wyjaśnieniach  zysk  ze  sprzedaży  surowców  wtórych  na  poziomie  ponad  100  tys.  zł 

miesięcznie jest zupełnie nierealny. Za niewiarygodne Izba uznała wyjaśnienia Odwołującego, 

iż  Przedsiębiorstwo  Utylizacji  Odpadów  sp.  z  o.o.  ze  Świdnicy,  którego  ofertę  z  dnia  7 

września 2017 r. Odwołujący złożył w toku rozprawy, będzie odbierało z miejsca składowania 

odpadów  w  Pobiedziskach  odpady  selektywnie  zbierane  przez  mieszkańców  a  Odwołujący 

będzie uzyskiwał z tego tytułu zysk. Twierdzenie Odwołującego, że Przedsiębiorstwo Utylizacji 

Odpadów sp. z o.o. ma swoją siedzibę w okolicach Poznania pozostało gołosłowne, podobnie 

jak  twierdzenie  dotyczące  zawartej  między  tymi  podmiotami  umowy  na  odbiór  odpadów 

selektywnie  zbieranych.  W

skazać należy, że z treści złożonej oferty, wbrew temu co twierdzi 

Odwołujący,  nie  wynika,  że  Przedsiębiorstwo  Utylizacji  Odpadów  sp.  z  o.o.  będzie 

przyjmowało odpady i dokonywało ich sortowania bez należnego wynagrodzenia. Niezależnie 

od  rzekomej  współpracy  z  Przedsiębiorstwem  Utylizacji  Odpadów  sp.  z  o.o.  ze  Świdnicy 

wskazać  należy,  że  podmiot  ten  nie  został  wskazany  przez  Odwołującego  w  pierwotnie 

złożonej  ofercie  i  nie  był  także  przez  Odwołującego  uwzględniony  w  wyjaśnieniach  rażąco 

niskiej ceny.  

W  ocenie  Izby,  Odwołujący  nie  uwzględnił  także  w  cenie  oferty  kosztów  zagospodarowania 

odpadów  problemowych,  w  tym  wielkogabarytowych  oraz  choinek  i  ich  transportu  a  także 

kosztów  związanych z  uiszczeniem  opłat  za korzystanie ze środowiska –  roczny  podatek  od 

środków  transportu.  Wskazać  należy,  że  wezwanie  do  udzielenia  wyjaśnień  w  tym  zakresie 

było  precyzyjne,  a  okoliczność  pominięcia  tych  kosztów  w  złożonych  w  dniu  7  lipca  2017  r. 

wyjaśnieniach  została  przyznana  przez  samego  Odwołującego.  Z  uwagi  na  precyzyjność 

wezwania  do  udzielenia  wyjaśnień  niezasadnym  jest  stanowisko  Odwołującego,  że 

Zamawiający  winien  wezwać  go  ponownie  do  udzielenia  wyjaśnień  w  zakresie  kosztów 

zagospodarowania  odpadów  problemowych  i  kosztów  związanych  z  uiszczeniem  opłat  za 

korzystanie ze środowiska. Twierdzenia Odwołującego, zawarte w treści odwołania, że koszt 

zagospodarowania  odpadów  problemowych  to  koszt  znikomy,  wynoszący  ok. 

200zł/miesięcznie pozostały gołosłowne. Koszty te są mało wiarygodne, jeśli porówna się je z 

kosztami  zago

spodarowania  odpadów,  wynikającymi  z  dowodów  złożonych  przez 

P

rzystępujących, którzy wykazali, że koszt zagospodarowania odpadów problemowych to 351 

zł brutto za tonę, co dla sektora I daje kwotę 14 000 zł miesięcznie, zaś w przypadku sektora V 

– 10 000 zł miesięcznie.  

Z tych względów Izba uznała, że  czynności Zamawiającego polegające na odrzuceniu oferty 

Odwołującego w sektorach I i V  na podstawie art. 89 ust. 1  pkt 1 i 4 oraz art. 90 ust. 3 Pzp               

i w konsekwencji unieważnienie postępowania w zakresie sektora I na podstawie art. 93 ust. 1 

pkt 4 Pzp były prawidłowe.  

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy 

Prawo zamówień publicznych, stosownie do wyniku postępowania, zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 2, 

§  3  i  §  5  ust.  2  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w 

sprawie wysokości wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym 

i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). 

Przewodniczący:      ……………………….. 

…………………………. 

…………………………..