KIO 136/17 WYROK dnia 2 lutego 2017 r.

Sygn. akt: KIO 136/17 
 

WYROK 

z dnia 2 lutego 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Izabela Niedziałek-Bujak  

Członkowie:   

Agata Mikołajczyk 

Aneta Mlącka 

Protokolant:   

Aneta Górniak 

po rozpoznaniu na rozprawie  w dniu 2  lutego 2017 r. w Warszawie odwołania  wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 20 stycznia 2017 r. przez Wykonawcę 

P.K.S. 

Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  P.  przy  (...)  w  postępowaniu 

prowadzonym przez Zamawiającego – 

Gminę Szydłowo, (...) 

przy udziale 

Wykonawcy 

W.T.P.L.G.L.  Spółka  Jawna  z  siedzibą  w  W.  przy  (...),  zgłaszającego 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

1  Oddala odwołanie

2.1 Kosztami postępowania obciąża Wykonawcę P.K.S. Sp. z o.o. z siedzibą w P.

 i zalicza w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

7.500  zł  00  gr.  (słownie:  siedem 

tysięcy  pięćset  złotych,  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Wykonawcę  P.K.S.  Sp.  z  o.o.  z 

siedzibą w P., tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z późn. zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Poznaniu. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

Członkowie:   

……………………………… 

………………………………. 

Sygn. Akt: KIO 136/17 
 

U z a s a d n i e n i e 

W postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego – Gminę Szydłowo w trybie przetargu 

nieograniczonego  na  dowożenie  i  odwożenie  dzieci  szkół  podstawowych  i  gimnazjów  w 

Gminie Szydłowo w ramach komunikacji regularnej specjalnej  lub regularnej (zakup biletów 

miesięcznych) (nr sprawy OK.271.62.2016), ogłoszonym w Biuletynie Zamówień Publicznych 

w dniu 9 grudnia 2016 r., poz. 363404, Wykonawca P.K.S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. wniósł 

w dniu 19 stycznia 2017 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (sygn. akt KIO 

136/17). Odwołanie dotyczy czynności wyboru oferty najkorzystniejszej dokonanej w dniu 13 

stycznia 2017 r., tj. oferty Wykonawcy W.T.P.L.G.L. Sp.j. (dalej jako WTP). 

Przedmiotem  zarzutów  objęto  czynność  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  jako  sprzecznej  z 

art. 91 ust. 1 i ust. 2d, art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 3a, art. 36 ust. 1 pkt 7 i 17, art. 36 ust. 2 pkt 8a 

lit. a-c Ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz. 

U. z 2015 r., poz. 2164).  

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienie 

czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz nakazanie powtórzenia czynności badania i 

oceny złożonych ofert. 

W ocenie Odwołującego to jego oferta jest najkorzystniejsza w ramach kryteriów oceny ofert 

określonych  w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  i  powinna  być  wybrana,  co 

wskazuje  na  istnienie  interesu  po  stronie  Odwołującego  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz 

możliwość  poniesienia  przez  niego  szkody  na  skutek  podjętych  przez  Zamawiającego 

czynności. 

Zamawiający  w  dniu  16  stycznia  2017  r.  poinformował  Odwołującego  o  unieważnieniu 

czynności wykluczenia wykonawcy WTP z postępowania, powtórzeniu czynności oceny ofert 

i wyborze oferty najkorzystniejszej. WTP otrzymało łącznie 90 pkt, w tym 50 za cenę, 30 za 

ś

rednioważony  wiek  autobusów  i  10  pkt  za  czas  podstawienia  autobusu  zastępczego. 

Odwołujący  (PKS)  otrzymał  łącznie  73,39  punktów,  w  tym  60  pkt  za  cenę,  8,39  pkt  za 

ś

rednioważony wiek autobusów i 5 pkt za czas podstawienia autobusu zastępczego. 

W  ocenie  Odwołującego  punkty  za  spełnienie  kryteriów  pozacenowych  zostały  naliczone 

nieprawidłowo,  skutkiem  czego  dokonano  wyboru  oferty,  która  faktycznie  nie  była 

najkorzystniejsza.  

WTP  w  wykazie  niezbędnych  do  wykonania  zamówienia  autobusów  dopuszczonych  do 

ruchu  po  drogach  publicznych  przewidzianych  do  realizacji  zamówienia  (załącznik  nr  7  do 

siwz)  wskazał 12 pojazdów, spośród których jedynie 5 nadaje się do realizacji zamówienia. 

Pozostałe  pojazdy  nie  posiadają  wymaganej  przez  harmonogram  liczby  miejsc  siedzących, 

tj. 33, 37, 38, 50, 51, 54 (ilości miejsc wymagane w załączniku nr 9 do siwz dla 6 pojazdów). 

Pojazdy  marki  M.S.  (poz.  7-12),  wyprodukowane  w  roku  2016  posiadają  liczbę  miejsc 

siedzących niewystarczającą do zrealizowania zadania. W ocenie Odwołującego wskazanie 

tych  pojazdów  służyło  wyłącznie  sztucznemu  zawyżeniu  liczby  punktów  za  średnioważony 

wiek  autobusów,  oczywistym  jest  bowiem,  że  nie  mogą  one  faktycznie  służyć  do  realizacji 

zamówienia.  Uprzedzając  ewentualny  zarzut,  iż  możliwe  jest  równoczesne  korzystanie  z 

większej liczby pojazdów o mniejszej liczbie miejsc siedzących na jednej trasie, zauważył, iż 

wskazana w harmonogramie liczba opiekunów umożliwia wykonanie zadania przy użyciu nie 

więcej  niż  6  pojazdów  jednocześnie.  Zmuszałoby  to  zatem  Zamawiającego  do 

zaangażowania  większej  ilości  opiekunów,  co  byłby  niekorzystne  i  nieefektowne 

ekonomicznie.  Gdyby  przy  obliczaniu  średniego  wieku  pojazdów  brano  pod  uwagę  tylko  5 

autobusów,  które  faktycznie  nadają  się  do  realizacji  zamówienia,  liczba  punktów 

przyznanych PKS w zakresie tego kryterium byłaby blisko dwukrotnie wyższa. 

W kryterium  czas  podstawienia  autobusu  zastępczego WTP  wskazało  15  minut,  a  PKS  30 

minut.  Zamawiający  w  żaden  sposób  nie  zweryfikował  deklaracji  wykonawcy  WTP,  a  w 

ś

wietle doświadczenia życiowego, zasad logiki i powszechnie dostępnej wiedzy, dotrzymanie 

tego czasu jest niemożliwe. Biorąc pod uwagę obowiązujące zasady ruchu drogowego oraz 

możliwości techniczne pojazdów niemożliwe jest pokonanie drogi pomiędzy siedzibą WTP a 

Szydłowcem  (ok.  22  km)  we  wskazanym  przez  WTP  czasie.  Pojazd  M.by  się  poruszać  ze 

ś

rednią  prędkością  88  km/h.  Dla  oceny  możliwości  podstawienia  autobusu  zastępczego 

należy  przede  wszystkim  kierować  się  odległością  bazy  przedsiębiorcy  od  miejsca 

docelowego  (Szydłowo).  Odległość  jaka  dzieli  PKS  (Piła-Szydłowo)  to  ok.  10  km,  a  zatem 

PKS winien był uzyskać 10 pkt, a WTP nie więcej niż 5 pkt. 

Przy uwzględnieniu zarzutów WTP powinno uzyskać 85 pkt (50 pkt cena, 30 pkt średni wiek 

pojazdów i 5 pkt czas podstawienia autobusu zastępczego), a PKS – 86,7 pkt (60 pkt cena, 

16,7 pkt średni wiek pojazdów i 10 pkt czas podstawienia autobusu zastępczego). 

Konsekwencją  błędnej  oceny  oferty  WTP  był  jej  wybór  sprzeczny  z  przepisami  Ustawy.  W 

pierwszej kolejności doszło do naruszenia art. 91 ust. 1 i art. 91 ust. 2d, gdyż Zamawiający 

nie sprawdzał wysoce wątpliwych informacji przedstawionych przez WTP. Akceptacja przez 

Zamawiającego  sztucznego  zaniżenia  wieku  pojazdów  oraz  bezkrytyczne  przyjęcie 

nierealnego czasu podstawienia autobusu zastępczego świadczy o niezachowaniu uczciwej 

konkurencji i nierównym traktowaniu wykonawców (art. 7 ust. 1 Ustawy). 

W dalszej kolejności Odwołujący wskazywał na uchybienia dotyczące treści siwz wynikające 

z braku uwzględnienia aktualnego stanu prawnego (art. 29 ust. 3a, art. 36 ust. 1 pkt 7 i 17 

Ustawy)  

Stanowisko Izby 

Do  rozpoznania  odwołania  zastosowanie  znajdowały  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych obowiązujące w dacie wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, (tekst 

jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.), w brzmieniu po nowelizacji dokonanej ustawą z 

dnia  22  czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  niektórych 

innych ustaw (Dz.U.2016.1020), zwanej dalej „Ustawą”.  

Izba  rozpoznała  odwołanie  na  rozprawie,  w  której  nie  wzięli  udziału  pełnomocnicy 

Zamawiającego  oraz  przystępującego  po  jego  stronie  Wykonawcy  WTP,  prawidłowo 

powiadomieni o terminie posiedzenia prowadzonego z udziałem stron w dniu 2 lutego 2017 r. 

Przystępujący  zajął  stanowisko  pisemnie  w  sprawie  zarzutów  kierowanych  wobec  oceny  i 

wyboru jego oferty.  

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  w  pierwszej  kolejności  zobowiązana  była  do 

oceny wypełnienia przesłanek z art. 179 ust. 1 Ustawy, tj. istnienia po stronie Odwołującego 

interesu  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  przez  Odwołującego  szkody 

w wyniku kwestionowanych czynności Zamawiającego. Przystępujący WTP w piśmie z dnia 

22  stycznia  2017  r.  zakwestionował  interes  Odwołującego  we  wniesieniu  odwołania  po 

upływie terminu związania ofertą, wyznaczonego okresem 30 dni liczonych wraz z upływem 

terminu składania ofert wyznaczonym na 16 grudnia 2016 r. Termin ten miał upłynąć w dniu 

14 stycznia 2017 r. i nie mógł ulec zawieszeniu na skutek wniesienia niniejszego odwołania. 

Odnosząc  się  do  podniesionej  kwestii  oceny  istnienia  interesu  Odwołującego  w  uzyskaniu 

zamówienia  Izba  uwzględniła  fakt,  iż  termin  związania  ofertą  uległ  zawieszeniu  na  czas 

związany  z  rozstrzygnięciem  odwołania  wykonawcy  WTP  z  dnia  29  grudnia  2016  r.,  co 

nastąpiło postanowieniem Izby  z dnia 12 stycznia 2017 r., sygn. akt KIO 2/17. Oznacza to, 

ż

e  w  dniu  wniesienia  obecnego  odwołania  Odwołujący  (PKS)  pozostawał  związany  ofertą 

złożoną  w  dniu  16  grudnia  2016  r.  Termin  związania  ofertą  uległ  bowiem  zawieszeniu  na 

czas  wydania  orzeczenia  na  podstawie  art.  182  ust.  6  Ustawy,  tj.  na  okres  15  dni. 

Uwzględniając  powyższe  Izba  przyjęła,  że  w  dacie  wniesienia  niniejszego  odwołania 

upłynęło  dopiero  20  dniowy  okres  związania  ofertą.  Na  skutek  wniesienia  obecnie 

rozpoznawanego odwołania w dniu 20 stycznia 2017 r., termin związania ofertami ponownie 

uległ  zawieszeniu  do  czasu  ogłoszenia  niniejszego  orzeczenia,  tj.  do  2  lutego  2017  r. 

Powyższe  czyniło  zatem  wywody  Przystępującego  błędnymi  z  tej  przyczyny,  iż  wykonawca 

nie  uwzględnił  okoliczności  wcześniejszego  zawieszenia  biegu  terminu  związania  ofertą  na 

skutek pierwszego, własnego odwołania. Ponieważ niniejszym odwołaniem objęto czynność 

wyboru oferty najkorzystniejszej, wykonawca PKS posiadał interes w uzyskaniu zamówienia, 

do którego ochrony służy odwołanie na czynności zamawiającego. Dokonanie wyboru oferty 

najkorzystniejszej, która w świetle kryteriów oceny ofert nie powinna być oceniona najwyżej, 

rodzi  negatywne  skutki  dla  pozostałych  wykonawców,  których  oferty  nie  zostały  w  sposób 

prawidłowy  ocenione.  Skutkiem  bowiem  zawyżenia  punktacji  oferty  wybranej,  oferta 

Odwołującego uzyskała niższą ilość punktów, niż ta jaka byłaby wynikiem prawidłowej oceny 

złożonych w postępowaniu ofert, co mogłoby prowadzić do uznania jej za najkorzystniejszą. 

W  świetle  powyższego  Izba  uznała,  że  spełnione  zostały  przesłanki  materialno-prawe  do 

merytorycznego rozpoznania zarzutów. 

Na  podstawie  dokumentacji  postępowania,  w  treści  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia  (siwz),  oferty  WTP  oraz  stanowisk  prezentowanych  w  pismach  procesowych  i 

ustnie na rozprawie Izba dokonała ustaleń faktycznych stanowiących podstawę do wydania 

rozstrzygnięcia w przedmiocie podniesionych zarzutów. 

Zasadniczo  zarzuty  jakimi  Izba  była  związana,  z  uwagi  na  wartość  przedmiotowego 

zamówienia,  ograniczały  się  wyłącznie  do  czynności  wyboru  oferty  WTP  i  jej  oceny  w 

kryterium  „średnio  ważony  wiek  autobusów  przewidzianych  do  realizacji  zamówienia”  oraz 

„czas  podstawienia  autobusu  zastępczego”.  Izba  nie  rozpoznała  zarzutów  kierowanych  na 

obecnym etapie postępowania do treści siwz, jako spóźnionych w świetle art. 182 ust. 2 pkt 2 

Ustawy.  

Rozstrzygając o zarzucie naruszenia art. 91 ust. 1 Ustawy Izba miała na uwadze przedmiot 

zamówienia,  z  którym  związane  były  dwa  kryteria  pozacenowe:  „średnio  ważony  wiek 

autobusów przewidzianych do realizacji zamówienia” – waga 30 % oraz „czas podstawienia 

autobusu zastępczego” – waga 10 %. 

Przedmiotem zamówienia jest usługa dowożenia uczniów do trzech szkół: Zespołu Szkół w 

Szydłowie,  Zespołu  Szkół  w  Starej  Łubiance,  Szkoły  Podstawowej  w  Skrzatuszu  oraz 

odwożenie uczniów do  miejsca zamieszkania (miejsc przystankowych). Zgodnie z pkt III.14 

siwz    każdy  uczeń  musi  mieć  zapewnione  miejsce  siedzące  w  autobusie.  Zamawiający  w 

załączniku nr 9 do siwz opisał trasy oraz harmonogram przewozu z podaniem liczby uczniów 

odwożonych  i  przywożonych  na  poszczególnych  trasach  w  poszczególnych  dniach  z 

przypisanymi do danej trasy autobusami oraz opiekunami, podróżującymi razem z uczniami. 

Harmonogramy  uwzględniały  godziny  przywozu  dzieci  do  szkół,  odpowiednio  na  godzinę 

7:40  (Zespół  Szkół  w  Starej  Łubiance),  na  godzinę  8:15  (  Zespół  Szkół  w  Szydłowie)  i  na 

8:30  (Szkoła  Podstawowa  w  Skrzatuszu).  Co  ważne,  do  każdej  z  tras  przejazdu  autobusu 

oznaczonego  w  harmonogramie  odpowiednim  numerem  porządkowym  został  przypisany 

opiekun,  a  rozkład  jazdy  został  w  ten  sposób  ustawiony  aby  jednym  autobusem,  którym 

podróżuje dany opiekun zostały przywiezione dzieci z różnych miejscowości do dwóch szkół 

w  Szydłowie  oraz  w  Starej  Łubiance.  Przykładowo  o  godzinie  6:45  rusza  autobus  spod 

Szkoły w Starej Łubiance z opiekunem p. K. zabierając dzieci na trasie nr 1, tak aby dowieść 

je do szkoły na godzinę 7:25 (łącznie 41 osób), po czym ten sam opiekun rusza autobusem 

spod  szkoły  w  Starej  Łubiance  (g.  7:30)  i  rusza  w  trasę  po  dzieci  przywożone  do  szkoły  w 

Szydłowie na godzinę 8:10 (łącznie 50 osób). Na przywóz dzieci do szkoły w Skrzatuszu na 

godzinę  8:30  nie  wskazano  w  harmonogramie  opiekuna,  a  jedynie  zaznaczono,  iż  trasą 

podróżować  będzie  33  dzieci  autobusem  (bez  oznaczenia  numeru  autobusu).  Analogicznie 

rozpisane  zostały  pozostałe  trasy  z  opiekunami:  p.  M.  oraz  p.  L.,  którzy  jako  opiekunowie 

zapewniają  bezpieczeństwo  w  czasie  przywozu  dzieci  do  szkół  w  Szydłowie  i  Starej 

Łubiance. P. M. od godziny 6:40 do g. 7:25 jedzie z dziećmi jednym autobusem do szkoły w 

Starej  Łubiance  (32  osoby).  Od  godziny  7:30  rusza  spod  szkoły  po  dzieci  dowożone  do 

szkoły w Szydłowie na godzinę 8:05 (51 osób). P. L. o godzinie 6:55 wsiada do autobusu na 

przystanku  PKS  w  miejscowości  Skrzatusz,  którym  odbierane  są  dzieci  z  kolejnych 

przystanków i przywożone do szkoły w Starej Łubiance na godzinę 7:30 (37 osób), po czym 

spod tej szkoły autobus jedzie po dzieci z opiekunem do szkoły Szydłowie na godzinę 8:10 

(50 osób). Łącznie zatem opiekunowie, którzy odwożą dzieci do pierwszej szkoły na godzinę 

7:40  (Stara  Łubianka)  tymi  samymi  autobusami  jadą  po  dzieci  dowożone  do  szkoły  w 

Szydłowie (na 8:15). Również pozostali opiekunowie wskazani do przywozu dzieci do szkoły 

w Szydłowie: p. K., p. K. jeżdżą dwoma autobusami łącznie przywożąc dzieci z czterech tras. 

Powyższe  wskazuje  zatem,  że  do  przywiezienia  dzieci  do  szkół  na  rozpoczęcie  lekcji 

zaangażowanych jest pięciu opiekunów do dwóch szkół, bez potrzeby zmiany autobusu. Co 

ważne, ilość dzieci zmieniają się dla każdej z tras, w zależności od kierunku drogi, tj. więcej 

dzieci  jest  jednorazowo  przywożonych  niż  odwożonych.  Jak  wynika  z  harmonogramu 

możliwe  jest  odwożenie  dzieci  w  poszczególne  dni  tygodnia  autobusami  z  mniejszą  ilością 

miejsc, tj. 19 i 20 (ze szkoły w Starej Łubiance), a nawet mniej – dla 9 osób na trasie nr 9 ze 

szkoły w Skrzatuszu (bez opiekuna). Dla szkoły w Szydłowie przewidziano więcej niż sześć 

tras przy odwożeniu dzieci, rozpoczynając od godziny od 13:00 czterej opiekunowie jeżdżą z 

dziećmi po trasach, według rozkładu jazdy. Ci sami opiekunowie odwożą dzieci autobusami 

ze szkoły w Starej Łubiance. Zamawiający w odniesieniu do transportu dzieci do i ze Szkoły 

Podstawowej  w  Skrzatuszu  nie  przewidział  żadnego  opiekuna.  Ustalono  jedna  trasę 

autobusu,  którym  dzieci  mają  być  przywiezione  na  godzinę  8:30  (łącznie  33  dzieci)  i  trzy 

trasy  do  odwiezienia  dzieci  po  zakończeniu  lekcji  w  poszczególne  dni  tygodni  (w  różnych 

godzinach). 

Zamawiający  wymagał  załączenia  do  oferty  wypełnionego  załącznika  nr  7  wykaz 

niezbędnych  do  wykonania  zamówienia  posiadanych  autobusów,  dopuszczonych  do  ruchu 

po  drogach  publicznych  przewidzianych  do  realizacji  zamówienia.  W  załączniku  należało 

podać dane autobusu: nazwę, rok produkcji, liczbę miejsc siedzących, numer rejestracyjny, 

termin  dopuszczenia  do  ruchu.  Zamawiający  nie  wskazał  wprost  ilości  koniecznych  do 

realizacji  zamówienia  autobusów  i  nie  było  to  przedmiotem  badania  w  ramach  oceny 

spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu.  Wykaz  stanowił  oświadczenie  wykonawcy 

dotyczące realizacji przedmiotu zamówienia, ocenianego w ramach kryterium pozacenowego 

-  „średnio  ważony  wiek  autobusów  przewidzianych  do  realizacji  zamówienia”.  W  pkt  XIII.2 

Zamawiający całość opisu ograniczył do wzoru według którego będzie przyznawał punkty. 

W  odniesieniu  do  drugiego  kryterium  pozacenowego  -  „czas  podstawienia  autobusu 

zastępczego” podstawą oceny była deklaracja wykonawcy o czasie przejazdu określonego w 

minutach. 

Wykonawca  WPT  w  załączniku  nr  7  wskazał  łącznie  12  autobusów,  w  tym  siedem 

wyprodukowanych w 2016 r., po jednym z 2013 r., 2009 r., 2005 r., 2002r., i 2000 r.  Starsze 

autobusy i jeden z 2016 r. posiadają ilość miejsc powyżej 30. Wykonawca zadeklarował czas 

podstawienia autobusu zastępczego w czasie 15 minut. Oferta ta została najwyżej oceniona 

w  obu  kryteriach  pozacenowych  i  łącznie  uzyskała  90  pkt,  w  tym  50  za  cenę,  30  za 

ś

rednioważony  wiek  autobusów  i  10  pkt  za  czas  podstawienia  autobusu  zastępczego. 

Odwołujący  (PKS)  otrzymał  łącznie  73,39  punktów,  w  tym  60  pkt  za  cenę,  8,39  pkt  za 

ś

rednioważony wiek autobusów i 5 pkt za czas podstawienia autobusu zastępczego. 

Uwzględniając powyższe Izba zważyła. 

Odwołanie podlega oddaleniu w całości. 

W  pierwszej  kolejności  należy  zauważyć,  iż  oceniając  czynności  Zamawiającego  Izba 

związana  jest  treścią  siwz,  której  Odwołujący  nie  kwestionował  na  etapie  poprzedzającym 

złożenie  oferty.  Zamawiający  ustalił  harmonogramy  (rozkłady  jazdy)  pozwalające  ustalić 

minimalną ilość autobusów potrzebną do przewozu dzieci dla każdej trasy w obu kierunkach i 

wymagał  wprost  zapewnienia  miejsca  siedzącego  dla  dzieci.  Zamawiający  nie  narzucił 

maksymalnej ilości autobusów, jakimi ma być wykonywana usługa. Ponadto, dowóz dzieci do 

Szkoły  Podstawowej  w  Skrzatuszu  odbywać  się  będzie  bez  opiekuna  przypisanego  do 

konkretnego  autobusu.  Zgodnie  z  harmonogramem  opiekunowie  zostali  przypisani  do 

autobusów  dowożących  dzieci  do  i  ze  szkół  w  Szydłowie  i  Starej  Łubiance,  łącznie  w  ilości 

pięciu  osób  wskazanych  z  nazwiska.  Nie  było  zatem  prawidłowe  założenie  Odwołującego  o 

potrzebie zapewnienia co najmniej sześciu autobusów, w których transport dzieci odbywał się 

pod  opieką  wskazanych  osób.  Zgodnie  z  harmonogramem  większa  ilość  dzieci  przywożona 

jest  rano  do  szkół,  co  wymaga  zapewnienia  co  najmniej  pięć  autobusów  z  ilością  miejsc 

odpowiednią  do  zakładanej  ilości  dzieci  wraz  z  opiekunami  (szkoły  w  Szydłowie  i  Starej 

Łubiance) i dodatkowy autobus lub autobusy dowożące dzieci do szkoły w Skrzatuszu już bez 

opiekuna. Również Odwołujący zauważył, że ilości dzieci odwożonych ze szkół są mniejsze, 

co  wynika  z  różnych  godzin  zakończenia  nauki  w  danym  dniu  tygodnia,  ale  jednocześnie 

zwiększa  się  liczba  tras dla  jednego  autobusu, którym jest  możliwość  odwiezienia  kolejnych 

dzieci  wracających  do  domów.  Powyższe  prowadzi  zatem  do  wniosku,  iż  możliwe  było 

wskazanie  autobusów  o  mniejszej  ilości  miejsc  do  odwożenia  dzieci,  co  w  szczególności 

może  dotyczyć  dzieci  ze  Szkoły  Podstawowej  w  Skrzatuszu  (ilości  dzieci  do  odwiezienia 

przewidziana  w  poszczególnych  dniach  tygodnia  oraz  godzinach:  24,  9,  10,  14  i  9). 

Podsumowując  tą  części  ustaleń,  Izba  uznała,  że  wyliczenie  prezentowane  przez 

Odwołującego  na  rozprawie  dla  sześciu  tras  przywozowych  nie  było  precyzyjne,  gdyż  nie 

uwzględniało  godzin  przywozu  dzieci  do  szkół  i  możliwości  wykorzystania  tego  samego 

autobusu  dla  więcej  niż  jednej  trasy.  Czyniło  to  również  bezpodstawną  tezę  formułowaną 

przez  Odwołującego  o  konieczności  zapewnienia  minimum  sześciu  „dużych”  autobusów, 

którymi  mieliby  podróżować  opiekunowie  przywożonych  i  odwożonych  dzieci.  Według 

harmonogramów  możliwe  było  wskazanie  jedynie  pięciu  „dużych”  autobusów  do  transportu 

dzieci do szkół w Starej Łubiance oraz Szydłowie oraz jednego większego (powyżej 30 miejsc 

siedzących)  lub  kilku  mniejszych  autobusów  dowożących  dzieci  do  szkoły  w  Skrzatuszu,  w 

których  nie  ma  opiekuna.  Nie  budzi  również  żadnych  wątpliwości  możliwość  rozwożenia 

dzieci mniejszymi autobusami (poniżej 30 miejsc siedzących) ze wszystkich trzech szkół z tej 

przyczyny,  że  ilości  dzieci  odwożonych  rozkładają  się  na  większą  ilość  tras.  Na  przykład 

autobusem nr 1 ze szkoły w Starej Łubiance rozwożonych ma być jednorazowo pomiędzy 11 

a 44 dzieci, czy też autobusem nr 1 ze szkoły w Szydłowie rozwożonych ma być jednorazowo 

od 11 do 44, a dla trasy nr 8 wymagano zapewnienia miejsca dla 60 dzieci w autobusie nr 2.  

W  świetle  powyższego  Izba  uznała,  iż  nie  było  podstaw  do  przyjęcia  jako  uzasadnionego 

twierdzenia  WTP  o  tym,  iż  wskazanie  młodszych  autobusów  służyć  miało

wyłącznie 

sztucznemu  zawyżeniu  liczby  punktów  za  średnioważony  wiek  autobusów,  oczywistym  jest 

bowiem,  że  nie  mogą  one  faktycznie  służyć  do  realizacji  zamówienia.  W  ocenie  Izby 

wykonawca  w  świetle  ustalonych  harmonogramów  był  uprawniony  do  tego,  aby  różnej 

wielkości  autobusy  były  kierowane  na  trasy  w  danym  dniu  tygodnia,  co  uzasadniało 

wskazanie  mniejszych  autobusów  w  wykazie  posiadanych  autobusów  niezbędnych  do 

wykonania  zamówienia,  rozpisanego  na  więcej  niż  sześć  tras  (M.S.,  rok  produkcji  2016  w 

ilości  6  sztuk).  Brak  było  zatem  podstaw  do  stawiania  zarzutu  wobec  przyznanej  ilości 

punktów  w  kryterium  średnio  ważony  wiek  autobusu  w  którym  uwzględniono  wszystkie 

autobusy  z  wykazu  przewidziane  do  wykonywania  transportu,  możliwe  do  wykorzystania  z 

uwagi  na  ilości  dzieci  rozwożonych  ze  szkół.  Odwołujący  nie  kwestionował  samego 

wyliczenia  punktów,  jako  rachunkowo  prawidłowego.  Jego  żądania  natomiast  dotyczyły 

pominięcia  wieku  pojazdów  marki  M.S.  z  poz.  od  7  do  12  wykazu,  jako  niemożliwych  do 

wykorzystania  przy  realizacji  usługi  i  odpowiedniego  pomniejszenia  różnicy  w  punktach 

pomiędzy  obiema  ofertami.  Ponieważ  nie  wykazał  on  słuszności  twierdzeń,  co  do 

konieczności  posiadania  co  najmniej  sześciu  „dużych”  autobusów  i  braku  możliwości 

rozwiezienia dzieci mniejszymi autobusami, zarzut dotyczący oceny oferty WTP w kryterium 

ś

rednio  ważony  wiek  autobusu  nie  mógł  być  uwzględniony. W  ocenie  Izby,  również  kwestia 

możliwości  wykorzystania  autobusu  z  pozycji  drugiej  wykazu  (M.T.)  nie  została  w  sposób 

przekonujący  podważona.  Izba  uwzględniła  konieczność  zapewnienia  miejsc  dla  60  dzieci 

jakie mają być odwożone na trasie nr 8 ze Szkoły w Szydłowie w piątki.   

Odnosząc  się  do  drugiej  podstawy  zarzutu  nieprawidłowej  oceny  oferty  WTP  w  kryterium 

czas  podstawienia  autobusu  zastępczego  Izba  uznała,  iż  wątpliwości  jakie  zgłaszał 

Odwołujący  co  do  realności  deklarowanego  czasu  15  minut  powinny  być  wyjaśnione  na 

etapie  poprzedzającym  wybór  oferty  najkorzystniejszej.  Zamawiający  mając  informację  od 

PKS  przekazaną  mu  w  piśmie  z  dnia  19  grudnia  2016  r.  nie  podjął  żadnych  kroków 

formalnych  w  celu  zweryfikowania  w  jaki  sposób,  czas  ten  może  być  dochowany  w  sytuacji 

kiedy  siedziba  przedsiębiorstwa  oddalona  jest  o  ponad  20  km  od  miejsca,  w  którym 

realizowany będzie transport. Dodatkową podstawą wątpliwości może być fakt, iż Odwołujący 

mający o połowę krótszą odległość do siedziby  Zamawiającego zadeklarował czas 30 minut 

na podstawienie pojazdu zastępczego. Wyjaśnienia składane przez wykonawcę WTP dopiero 

na  etapie  postępowania  odwoławczego,  zasadniczo  nie  wpływają  na  ocenę  działań 

Zamawiającego,  który  nie  podejmował  kroków  formalnych,  a  decyzję  w  sprawie  przyznania 

punktów  podjął  nie  znając  okoliczności  wskazywanych  dopiero  w  przystąpieniu  do 

postępowania  odwoławczego.  Należy  zauważyć,  iż  taką  postawą  Zamawiający  utrudnia 

wykonawcom  skorzystanie  z  środków  ochrony  prawnej,  gdyż  dopiero  na  rozprawie  mogą 

poznać istotne okoliczności, o których wiedza na wcześniejszym etapie mogłaby decydować 

o zasadności stawianych zarzutów. Ponieważ oświadczenie o czasie podstawienia autobusu 

zastępczego  nie  wpływało  w  sposób  zasadniczy  na  wybór  oferty  najkorzystniejszej,  Izba 

oddaliła  również  ten  zarzut.  Jak  wynika  z  zestawienia  oceny  ofert  w  dwóch  pierwszych 

kryteriach oferta WTP została najwyżej oceniona i otrzymała 80 pkt (50 pkt za cenę i 30 pkt 

za średnio ważony wiek autobusu), a oferta Odwołującego w tych dwóch kryteriach uzyskała 

68,39 pkt (60 pkt za cenę i 8,39 pkt za średnio ważony wiek autobusu). Tym samym, nawet 

gdyby  oferta  WTP  w  trzecim  kryterium  miała  otrzymać  „0”  pkt,  to  nadal  byłaby 

najkorzystniejsza, gdyż dodatkowe 10 pkt przyznane ofercie Odwołującego dawałaby łącznie 

ilość 78,39 pkt, co nadal byłoby niższą oceną niż ocena oferty WTP.  

W świetle powyższego odwołanie w całości podlegało oddaleniu na podstawie art. 192 ust. 1 

Ustawy. 

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz 

art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych  oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5 ust. 3 pkt 1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238).  Izba  zaliczyła  do  kosztów 

postępowania wpis uiszczony przez Odwołującego.  

Przewodniczący: ………………………. 

Członkowie:          ………………………. 

        ..……………………..