KIO 1339/17 Sygn. akt: KIO 1339/17 WYROK dnia 17 lipca 2017 r.

Stan prawny na dzień: 24.10.2017

Sygn. akt: KIO 1339/17 

WYROK 

z dnia 17 lipca 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Renata Tubisz 

Protokolant:             Edyta Paziewska 

w  sprawie  odwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  30 

czerwca 2017 r. przez wykonawcę ubiegającego się o udzielenie zamówienia odwołującego: 

O.T. Sp. z o.o., (...) w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego: Miasto Stołeczne 

Warszawa – Zarząd Dróg Miejskich, ul. Chmielna 120, 00-801 Warszawa 

przy udziale: 

A.  wykonawcy  ubiegającego  się  o  udzielenie  zamówienia:  L.  Sp.  z  o.o. 

(...)  zgłaszającego  swoje  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

odwołującego 

orzeka 

1.  uwzględnia odwołanie oraz nakazuje zamawiającemu dokonanie zmian w Specyfikacji 

Istotnych Warunków Zamówienia  odnoszących się do: obowiązku przyjmowania opłat 

na  koszt  i  ryzyko  wykonawcy  poprzez  jego  wykreślenie  jako  obowiązku  wykonawcy, 

formuły  kar  umownych  „za  opóźnienia”  na  obowiązującą  formułę  kar  umownych  „za 

zwłokę”,formuły  „godziny  opóźnienia”  na  formułę  „dobę  zwłoki”  przy  naliczaniu 

przewidzianych  kar  umownych  oraz  do  miejsca  przechowywania  pojazdów 

holowanych w trybie art.50 a  ustawy Prawo o ruchu drogowym nie według tej części 

miasta,  której  dotyczy  oferta,  zgodnie  z  uzasadnieniem  wyroku.  W  pozostałym 

zakresie nie uwzględnia odwołania to jest co do żądań wykreślenia wymagania normy 

EURO 

oraz 

co 

do 

ustalenia 

pokrywania 

przez 

zamawiającego  


kosztówprzechowywania  do  ośmiu  miesięcy  pojazdów  holowanych  w  trybie  art.50  a  

ustawy Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z uzasadnieniem wyroku.  

2.  kosztami postępowania obciąża Miasto Stołeczne Warszawa – Zarząd Dróg Miejskich, 

ul. Chmielna 120, 00-801 Warszawa 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15.000  zł  00  gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy)  uiszczoną przez O.T. Sp. z o.o., 

(...) tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  Miasto  Stołeczne  Warszawa  –  Zarząd  Dróg  Miejskich,  ul.  Chmielna 

120,  00-801  Warszawa  kwotę  18.600  zł  00  gr  (słownie:  osiemnaście  tysięcy 

sześćset  złotych  zero  groszy)  na  rzecz  O.T.  Sp.  z  o.o.,  (...)  stanowiącą  koszty 

postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu  od  odwołania, 

wynagrodzenia pełnomocnika odwołującego. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok w terminie 7 

dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej 

Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      …………………………… 


Uzasadnienie 

Pismem  z  dnia    29  czerwca  2017  r.  wniesione  zostało  odwołanie  w  postępowaniu 

prowadzonym przez Miasto Stołeczne Warszawa - Zarząd Dróg Miejskich ul. Chmielna 120, 

00-801 Warszawa zwane dalej „zamawiającym”. 

Odwołującym jest O.T. Sp. z o.o. z siedzibą w W.; (...) zwany dalej „odwołującym”. 

Postępowanie oznaczono znakiem: DPZ/72/PN/66/17 

SIWZ dostępny pod adresem www.zdm.waw.pl od 20 czerwca 2017 r. 

I.  „Usuwanie  i  przechowywanie  pojazdów  usuwanych  z  dróg  leżących  na  terenie  m.st. 

Warszawy  w  trybie  art.  50a  i  130a  ustawy  z  dnia  20  czerwca  1997  roku  Prawo  o  ruchu 

drogowym  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  128  ze  zm.)  zwaną  dalej  także  ustawą  oraz 

przekazywanie na wniosek zamawiającego do utylizacji pojazdów usuniętych w ww. trybach i 

przejętych na własność m.st Warszawy. Przechowywanie pojazdów będzie trwało do czasu 

odbioru  przez  osoby  upoważnione  lub  do  czasu  wydania  przez  zamawiającego  pisemnego 

zlecenia co do sposobu postępowania z tymi pojazdami" (dalej jako „postępowanie") wobec 

następujących postanowień: 

Ust.  7.2.2.1.  pkt  3  SIWZ  o  treści:  „Wszystkie  powyższe  pojazdy  wymienione  w  pkt  2  i  3 

muszą  spełniać  europejskie  normy  spalin  -  co  najmniej  normę  EURO  3."  jak  też  w 

Standardowym  Formularzu  Jednolitego  Europejskiego  Dokumentu  Zamówienia  (dalej  jako 

„JEDZ") cz. IV lit C. pkt 9); 

„10)  przyjmowania  opłat  za  usunięcie  i  przechowanie  pojazdów  (w  formie  gotówkowej  lub 

bezgotówkowej)  i  wydania  wpłacającym  potwierdzeń  za  przyjęte  opłaty  (np.  na 

standardowych drukach KP). Wykonawca będzie zobowiązany do prowadzenia Zestawienia 

przyjętych  opłat  wg.  Załącznika  nr  2  do  umowy  oraz  do  przechowywania  potwierdzeń 

zapłaty.  Wszelkie  opłaty  manipulacyjne  i  opłaty/prowizje  bankowe  obciążać  będą 

Wykonawcę. 

przekazywaniazestawienia  przyjętych  opłat  w  ciągu  3  dni  roboczych  (w  rozumieniu 

umowy  dni  robocze  to  dni  tygodnia  od  poniedziałku  do  piątku  za  wyjątkiem  dni  ustawowo 

wolnych  od  pracy)  od  zakończenia  danego  tygodnia  (okres  poniedziałek-niedziela)  oraz 

dodatkowo w ciągu 3 dni roboczych od zakończenia danego miesiąca, 

12)przekazywanie  opłat  wymienionych  w  pkt  10)  na  poniższe  rachunki  bankowe 

Zamawiającego  w  cyklu  tygodniowym,  w  ciągu  3  dni  roboczych  od  zakończenia  danego 


tygodnia  (okres  poniedziałek-niedziela)  oraz  dodatkowo  w  ciągu  3  dni  roboczych  od 

zakończenia  danego  miesiąca  przy  czym  przyjmuje  się,  że  liczy  się  data  wpływu  na 

rachunek bankowy zamawiającego: 

-opłaty za pojazdy usunięte z art. 130a - numer 70 1030 1508 0000 0005 5005 9037 -opłaty 

za pojazdy usunięte z art. 50a - numer 92 1030 1508 0000 0005 5005 9126." 

„19)przekazywania  w  ciągu  3  dni  roboczych  od  zakończenia  danego  tygodnia  (okres 

poniedziałek-niedziela)  kserokopii  lub  wydruków  ze  zdjęć  zezwoleń  na  odbiór,  dowodów 

wniesienia opłaty oraz dokumentacji fotograficznej (w formie elektronicznej)" 

oraz  Rozdział  V  Opis  przedmiotu  zamówienia  (dalej  iako  „OPZn  ust.  I  pkt  3  lit.  G.  -_H.  o 

treści; 

„G. Przyjmowania opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdów (w formie gotówkowej lub 

bezgotówkowej)  i  wydawania  wpłacającym  potwierdzeń  za  przyjęte  opłaty  (np.  na 

standardowych drukach KP). Wykonawca będzie zobowiązany do prowadzenia Zestawienia 

przyjętych  opłat  wg  załącznika  nr  2  do  umowy  wraz  z  kserokopiami  potwierdzeń  zapłaty. 

Wszelkie opłaty manipulacyjne i opłaty/prowizje bankowe obciążać będą Wykonawcę. 

H. Przekazywania opłat wymienionych w punkcie G na konta Zamawiającego." oraz ust Ipkt 

4 lit. E. - F o treści: 

„E.  Zestawienia  przyjętych  opłat  wymienionych  w  punkcie  1.G  przyjętych  opłat  będą 

przekazywane  Zamawiającemu,  w  ciągu  3  dni  roboczych  od  zakończenia  danego  tygodnia 

(okres  poniedziałek-niedziela)  oraz  dodatkowo  w  ciągu  3  dni  roboczych  od  zakończenia 

danego  miesiąca.  Zestawienia  będą  przekazywane  w  formie  elektronicznej  za  pomocą 

poczty  elektronicznej  (e-mail),  w  formie  pliku  w  formacie  „xls"  (standardowy  format 

dokumentu tworzonego przez program Excel 2003, dane zgromadzone zgodnie z zasadami 

tworzenia arkusza Excel 2003) lub w innym formacie uzgodnionym z Zamawiającym oraz w 

formie wydruku podpisanego przez uprawnioną osobę. 

F.  Opłaty  wymienione  w  punkcie  1.G  będą  przekazywane  na  poniższe  rachunki  bankowe 

Zamawiającego  w  cyklu  tygodniowym,  w  ciągu  3  dni  roboczych  od  zakończenia  danego 

tygodnia  (okres  poniedziałek-niedziela)  oraz  dodatkowo  w  ciągu  3  dni  roboczych  od 

zakończenia  danego  miesiąca  -  przy  czym  przyjmuje  się,  że  liczy  się  data  wpływu  na 

rachunki bankowe: 

opłaty  za  pojazdy  usunięte  z  art.  130a  -  numer  rachunku  70  1030  1508  0000  0005 

opłaty  za  pojazdy  usunięte  z  art.  50a  -  numer  rachunku  92  1030  1508  0000  0005 

5005 9126." 

iii. 

W Umowie par.4 ust. 5 - 6„o treści: 

„5. Pojazdy usunięte z drogi w trybie art. 50a ustawy przechowywane są nieodpłatnie (erga 

omnes) przez Wykonawcę przez okres do 8 miesięcy z zastrzeżeniem postanowień ust 6. 


6.  Po  upływie  terminu  określonego  w  ust.  5  Wykonawca  przechowuje  pojazdy  do  czasu 

otrzymania  od  Zamawiającego  pisemnego  zlecenia  recyklingu  pojazdu  z  tym,  że  od 

dziewiątego miesiąca przechowywania pojazdów obowiązują opłaty przewidziane w ust 3 pkt 

2." 

oraz ust. 12.2 lit b) tiret 7 SIWZ o treści 

„cena jednostkowa za każdą rozpoczętą dobę przechowania pojazdu porzuconego (art. 50a) 

- 0,00 Cp" 

iv. 

W Umowie par. 7 ust. 2 pkt 2) – 3) o treści: 

„2. za każdą rozpoczętą godzinę opóźnienia wykonania zlecenia usunięcia pojazdu w trybie 

art. 130a ustawy - w wysokości 200 zł, 

za każdą rozpoczętą godzinę opóźnienia w wykonaniu zlecenia usunięcia pojazdu w 

trybie art. 50a ustawy - w wysokości 500 zł" 

V. 

W SIWZ ust. 7.2.2.1 pkt 1 lit b. tiret 1 o treści: 

„zlokalizowane w granicach m.st. Warszawy, w tej jego części, której dotyczy 

oferta,  w  obszarze  obsługiwanym  komunikacją  miejską  (przystanek/stacja  metra/dworzec 

itp.) w odległości nie większej niż 1000 metrów," 

vi. Odpowiednich postanowień z ww. wskazanych, a umieszczonych w treści ogłoszenia 

II.  Interes  prawny  odwołującego  został  naruszony  przez  zamawiającego  w  postępowaniu, 

ponieważ czynności Zamawiającego objęte odwołaniem 

uniemożliwiająodwołującemu  ubieganie  się  o  udzielenie  zamówienia,  a  tym  samym 

dokonanie  wyboru  jego  oferty  i  uzyskanie  przedmiotowego  zamówienia.  Uwzględnienie 

odwołania doprowadzi do zniesienia postawionych przez 

zamawiającego nadmiernie rygorystycznych i nieproporcjonalnych do przedmiotu 

zamówienia ograniczeń kręgu potencjalnych wykonawców, w tym odwołującego, którzy będą 

mogli  złożyć  ofertę.  Odwołujący  się  jest  podmiotem,  który  zamierza  ubiegać  się  o 

zamówienie, gdyż poprzednio świadczył i nadal świadczy do 31 sierpnia 2017 r. usługi objęte 

Postępowaniem, ale w okresie wcześniejszym. 

III.  Odwołujący zarzuca Zamawiającemu naruszenie: 

1. W zakresie pkt. I ppkt. i. - art. 22 ust. 1a PZP w zw. z art. 22 ust. 1b pkt 3 oraz art. 7 ust. 1 

PZP  poprzez  nieproporcjonalne  do  przedmiotu  zamówienia,  nieuzasadnione  jego  specyfiką 

oraz  naruszające  równą  i  uczciwą  konkurencję,  opisanie  warunku  udziału  w  postępowaniu 

odnoszącego  się  do  posiadania  potencjału  technicznego  oraz  sposobu  dokonania  jego 

oceny,  który  przekracza  też  minimalne  poziomy  zdolności,  umożliwiające  realizację 

zamówienia  na  odpowiednim  poziomie  jakości,  w  zakresie  wymogu,  by  wykonawcy 

ubiegający  się  o  zamówienie  dysponowali  pojazdami  spełniającymi  wskazane  normy,  tj. 

normę  emisji  spalin  EURO  3  dla  wszystkich  pojazdów,  mimo  iż  m.in.  przeważająca  część 

usług dotyczy usług w zakresie pojazdów o d.m.c. do 3 500 kg, jak też ze względu na małą 


ilość  na  rynku  pojazdów  holowniczych  przeznaczonych  do  obsługi  pojazdów  o  d.m.c. 

powyżej 3 500 kg, spełniających normę EURO 3 i ich znaczny koszt nabycia, w tym przede 

wszystkim  tych  o  d.m.c.  ponad  16  000  kg  (co  nie  było  wymagane  przez  zamawiającego  w 

analogicznym  poprzednim  przetargu  w  tym  zakresie  -  znak  DZP/41/PN/39/14,  który  w 

zakresie  usług  dla  lewobrzeżnej  Warszawy  wygrał  odwołujący),  co  jest  żądaniem 

nieproporcjonalnym  do  przedmiotu  zamówienia  oraz  ogranicza  w  sposób  znaczny  uczciwą 

konkurencję, albowiem kryterium oceny ofert w postaci ceny (60%) dotyczą pojazdu o d.m.c. 

do 3.500 kg, a zatem narzucenie obowiązku normy EURO 3 dla pojazdów przeznaczonych 

do  usuwania  pojazdów  powyżej  d.m.c.  3  500  kg  jest  wymogiem  nieproporcjonalnym  do 

przedmiotu zamówienia, a z uwagi na wydatkowanie środków publicznych niecelowym; 

2.w zakresie pkt I ppkt ii. - art. 36 ust. 1 pkt 16 PZP w zw. z art. 29 ust. 1 PZP w zw. z art. 7 

ust.  1  PZP  w  zw.  art.  140  ust.  1  PZP  w  zw.  z  art.  130a  ust.  5f  ustawy  prawo  o  ruchu 

drogowym  (dalej  jako  „uprd")  w  z  w.  z  art.  130a  ust.  6e  uprd  w  zw.  z  §  2  ust.  5 

Rozporządzenia  Ministra  Spraw  Wewnętrznych  i  Administracji  z  22  czerwca  2011  r.  w 

sprawie  usuwania  pojazdów  pozostawionych  bez  tablic  rejestracyjnych  lub  których  stan 

wskazuje  na  to,  że  nie  są  używane  (Dz.  U.  z  2011  r.,  Nr  143,  poz.  845 ze  zm.)  (dalej jako 

„Rozporządzenie  50a")  w  zw.  z  art.  139  ust.  1  PZP  w  zw.  z  art.  58  §  1  i  3  k.c.  poprzez 

wskazanie  w  treści  Umowy  oraz  w  OPZ  jako  przedmiotu  Umowy/zamówienia  po  stronie 

Wykonawcy, obowiązku przyjmowania opłat za usunięcie oraz przechowywanie pojazdów na 

własny  rachunek  bankowy  i  ich  późniejszego  przekazywania,  mimo  iż  zgodnie  z  art.  130a 

ust. 5f uprd w trybie PZP można zlecić jedynie usuwanie oraz przechowywanie pojazdów, a 

kompetencji  do  pobierania  opłat  publicznoprawnych  na  własny  rachunek  bankowy, 

stanowiących dochód własny powiatu nie można w trybie PZP zlecić innemu podmiotowi, a 

nadto: 

1)  przyjmowanie  przez  wykonawcę  opłat  należnych  z  uprd  za  usunięcie  i  przechowywanie 

pojazdu  i  umieszczanie  ich  na  rachunku  własnym  wykonawcy  na  określony  czas,  a 

następnie przekazywanie ich na rachunki Zamawiającego skutkuje tym, iż opłaty te generują 

odsetki  od  kwot  stanowiących  te  opłaty,  których  nie  sposób  właściwie  sklasyfikować,  czyli 

czym  te  odsetki  od  kwot  opłat  publicznoprawnych  są  i  czy  przynależą  wykonawcy  czy 

Zamawiającemu;2)  przyjmowanie  opłat  skutkuje  tym,  ze  Wykonawca  przechowuje  na 

swym  rachunku  bankowym  środki  innego  podmiotu,  co  zgodnie  z  orzecznictwem  jest 

depozytem  nieprawidłowym  w  rozumieniu  art.  845  k.c.,  co  prowadzi  do  tego,  że 

przechowawca  (wykonawca)  jest  zobowiązany  do  uiszczenia  zgodnie  z  art.  7  ust.  1  pkt  4) 

ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., 

poz. 1150) (dalej jako „PCC") podatku w wysokości 2% od kwoty opłaty, 


przyjmowanie opłat i Ich przekazywanie skutkuje, niemożliwym do oszacowania przez 

wykonawcę  wysokości  opłat  manipulacyjnych/prowizji  itp.,  związanych  z  koniecznością 

przekazywania środków z pobranych opłat i prawidłowe sporządzenie oferty; 

przyjmowanie  opłat  w  postaci  gotówki  skutkuje  po  stronie  wykonawcy  powstaniem 

nieproporcjonalnych  kosztów  w  postaci  obowiązku  przekazywania  gotówki  na  rachunki 

bankowe wskazane w treści Umowy, gdyż wykonawca musiałby ponieść koszty związane z 

wynajęciem agencji ochroniarskiej specjalizującej się w konwojowaniu środków pieniężnych, 

jak  i  zakupem  odpowiedniej  jakości  sejfu,  w  którym  te  środki  byłyby  przechowywane  oraz 

ochroną dla tego sejfu; 

na  podstawie  Umowy  wykonawca  nie  zyskuje  uprawnienia  do  pobierania  opłat 

stanowiących  dochód  własny  powiatu  w  rozumieniu  art.  130a  ust.  6e  uprd  oraz  brak  jest 

danych  czy  potwierdzenie  wpłaty  opłaty  jest  wystawiane  w  imieniu  i  na  rzecz 

Zamawiającego, czy w imieniu i na rzecz wykonawcy, co może mieć wpływ na to, czy przez 

organy  podatkowe  pobrane  opłaty  nie  zostaną  uznane  nawet  za  dochody  wykonawcy,  co 

skutkowałoby  koniecznością  odprowadzenia  podatku  od  towarów  i  usług,  mimo  iż  opłaty  z 

art. 130a uprd pobierane przez powiat nie podlegają temu podatkowi; 

nie  jest  możliwe  ustalenie  opłat  należnych  do  pobrania  od  właściciela  usuniętego 

pojazdu w trybie art. 50a uprd, gdyż inaczej niż w przypadku usunięcia i przechowywania w 

trybie art, 130a uprd, nie są znane wysokości opłat za to, a tym samym wykonawca nie wie 

jakie kwoty ma pobierać; 

zakres świadczeń ze wzoru oferty jest niekompatybilny z Umową, a zgodnie z art. 140 

ust.  1  PZP  zakres  świadczenia  z  Umowy  i  oferty  musi  być  tożsamy,  co  przez  nałożenie 

dodatkowego obowiązku związanego z przyjmowaniem opłat nie jest możliwe; 

scedowanie  obowiązku  przyjmowania  opłat  publicznoprawnych  na  prywatny  i 

zewnętrzny podmiot jest sprzeczne z uprd, czego skutkiem winna być sankcja z art. 58 k.c. a 

zatem powyższe skutkuje nałożeniem nieproporcjonalnych i sprzecznych z 

prawem obowiązków na wykonawcę, które nadto ze względu na lakoniczność 

uregulowań je kształtujących są niejasne, niejednoznaczne, a również nie są 

wyczerpujące, czym też naruszają art. 29 ust. 1 PZP; 

3.w zakresie pkt I ppkt iii. - art. 2 pkt 13 PZP w zw. z art. 139 PZP w zw. art. 353.1 k.c. w zw. 

art.  405  k.c.  w  zw.  z  art.  835  k.c.  w  zw.  z  50a  uprdpoprzez  ustalenie,  że  przechowywanie 

pojazdów usuniętych w trybie art. 50a uprd przez okres 8 miesięcy odbywa się nieodpłatnie, 

a  zgodnie  z  art.  2  pkt  13  PZP  umowy  w  trybie  PZP  są  odpłatne,  a  obowiązek 

przechowywania  pojazdów  (zasadnicze  świadczenie  umowne)  skutkuje  tym,  że  powstaje 

umowa  przechowania  między  wykonawcą,  a  zamawiającym  (Miastem  Stołecznym 

Warszawa), co skutkuje bezpodstawnym wzbogaceniem zamawiającego, który w przypadku 

nie  zlecenie  przechowywania  pojazdów  w  trybie  PZP,  samodzielnie  musiałby  zadbać  o  ich 


przechowywanie  i  ponosiłby  z  tego  tytułu  koszty,  obowiązek  przechowywania  pojazdów  w 

trybie art. 50a uprd jest jedną z zasadniczych usług zamówienia; 4.ewentualnie, w przypadku 

nie podzielenia zarzutu z pkt 3 art. 2 pkt 13 PZP w zw. z art. 139 PZP w zw. art. 353.1 k.c. w 

zw.  art.  405  k.c.  wzw,  z  art.  835  k.c.  w  zw.  z  50a  ust.  2  uprd  poprzez  określenie,  że 

zamawiający  będzie  uiszczał  opłaty  za  przechowywanie  pojazdów  usuniętych  w  trybie  art. 

50a uprd dopiero od 9 miesiąca ich przechowywania, podczas gdy zgodnie z art. 50a ust. 2 

uprd „Pojazd usunięty w trybie określonym w ust 1, nieodebrany na wezwanie gminy przez 

uprawnioną  osobę  w  terminie  6  miesięcy  od  dnia  usunięcia,  uznaje  się  za  porzucony  z 

zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na własność gminy z mocy ustawy”, a zatem 

już  po  upływie  6  miesięcy  wykonawca  przechowywałby  pojazdy  stanowiące  przedmiot 

własności  zamawiającego,  co  również  w  tym  zakresie  skutkuje  bezpodstawnym 

wzbogaceniem zamawiającego w zakresie tych 2 miesięcy, 

5.w zakresie pkt I pokt iv. - art. 7 ust. 1 PZP w zw. z art. 139 ust. 1 PZP w zw. z art. 353.1 

k.c.  w  zw.  z  art.  484  §  2  k.c.  w  zw.  z  art.  483  w  zw.  z  art.  476  k.c.  poprzez  ustalenie  kary 

umownej za każdą godzinę opóźnienia w wykonaniu zlecenia usunięcia pojazdu w trybie art. 

50a  uprd  w  kwocie  500  zł,  w  sytuacji  gdy  zgodnie  z  ust.  16.2.4.  SIWZ  czas  dojazdu 

określany jest w godzinach (max. 24 godziny), a w sytuacji określonej w pkt 16.2.3. SIWZ (w 

trybie art. 130a uprd) w  minutach, a mimo to kara umowa  za opóźnienie  w trybie art. 130a 

uprd wynosi 200 zł w stosunku do kary w trybie art. 50a uprd, która wynosi 500 zł za godzinę 

opóźnienia,  a  ponadto,  w  poprzednio  rozstrzygniętym  przetargu  (znak.  DP/41/PN/39/14), 

kara za opóźnienie w trybie art. 50 uprd była naliczana za opóźnienie rzędu jednego dnia, a 

zatem  określenie  w  postępowaniu  ww.  kary  umownej  jest  rażąco  wygórowane  i 

nieproporcjonalne  oraz  co  więcej,  zastrzeżenie  kary  umownej  za  opóźnienie,  obejmuje 

wszelkie  opóźnienia,  zarówno  zawinione,  jak  i  niezawinione,  co  tym  samym  jest 

nieproporcjonalnym  obciążeniem  i  sprzecznym  z  art.  473  k.c.,  gdyż  wykonawca  powinien 

odpowiadać  jedynie  za  zawinione  opóźnienie,  czyli  za  zwłokę,  jak  też  poprzez  odmienną 

interpretacje  przez  Zamawiającego  pojęcia  „opóźnienie"  niż  ta  przyjęta  powszechnie,  co 

wprowadza w błąd wykonawców; 

6.w zakresie pkt I ppkt v. - art. 22 ust. 1a PZP w zw. z art. 22 ust. Ib pkt 3 

PZP  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  PZP  poprzez  nieproporcjonalne  do  przedmiotu  zamówienia, 

nieuzasadnione  jego  specyfiką  oraz  naruszające  równą  i  uczciwą  konkurencję  opisanie 

warunku  udziału  w  postępowaniu  odnoszącego  się  do  posiadania  potencjału  technicznego 

oraz  sposobu  dokonania  jego  oceny,  który  przekracza  też  minimalne  poziomy  zdolności, 

umożliwiające realizację zamówienia na odpowiednim poziomie jakości, poprzez wymaganie, 

aby  parkingi  znajdowały  się  po  tej  samej  części  m.st.  Warszawy,  której  dotyczy  konkretna 

część  zamówienia,  co  ogranicza  liczbę  potencjalnych  wykonawców  z  uwagi  na  koszty 

posiadania  parkingu  po  stronie  lewobrzeżnej  Warszawy,  co  utrudnia  złożenie  oferty 


odwołującemu,  który  świadczył  usługi  dla  zamawiającego  w  okresie  od  2014  roku  dla 

lewobrzeżnej Warszawy,  gdyż  posiada  parking  po  stronie  prawobrzeżnej Warszawy,  co  do 

tej pory nie stanowiło problemu. 

IV. Odwołujący wniósł o przeprowadzenie  dowodów wskazanych w treści. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  UE  -  numer 

ogłoszenia: 2017/S 116-233393, data zamieszczenia: 20 czerwca 2017r. 

VI. 

Wiadomość  o  okolicznościach  stanowiących  podstawę  złożenia  odwołania 

Odwołujący  powziął  w  dniu  20  czerwca  2017  r..  tj.  w  dniu  zamieszczenia  SIWZ  na  stronie 

internetowej  Zamawiającego.  Uwzględniając  powyższe,  termin  na  wniesienie  niniejszego 

odwołania został dochowany. 

VII. 

Wskazując  na  powyższe  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie 

Zamawiającemu modyfikacji treści SIWZ w następujący sposób: 

1.Wykreślenie ust. 7.2.2.1. pkt 3 SIWZ oraz Cz. IV lit. c. pkt 9) JEDZu w zakresie wymagania 

normy EURO 3; 

2. ewentualnie, w razie nieuwzględnienia pkt 1. powyżej, zastąpienie ust. 7.2.2.1. pkt 3 SIWZ 

o  treści:  „Wszystkie  powyższe  pojazdy  wymienione  w  pkt  2  i  3 muszą  spełniać  europejskie 

normy spalin - co najmniej normę EURO 3." następującą treścią: „Pojazdy wymienione w pkt 

2 muszą spełniać europejskie normy spalin - co najmniej EURO 3". Jak też modyfikację Cz. 

IV lit. c. pkt 9) JEDZu; 

3.Ewentualnie,  w  razie  nieuwzględnienia  pkt  1  lub  2.  powyżej,  modyfikację  SIWZ  w  ten 

sposób,  aby  ww.  określony  warunek  zamawiający  zastąpił  odpowiednim  kryterium  w 

zakresie oceny ofert; 

4.Wykreślenie  z  Umowy  §  1  ust.  4  pkt.  10)  -  12),  a  w  pkt  19)  wykreślenie  wyrażenia 

„dowodów  wniesienia  opłat"  oraz  usunięcie  Załącznika  nr  2  do  Umowy  „Zestawienie 

przyjętych opłat) 

5.W OPZ wykreślenie ust. I pkt 3 lit, G.-H. oraz ust. I pkt 4 lit. E.-F.; 

6.W Umowie wykreślenie § 4 ust. 5 i dokonanie modyfikacji ust. 6 poprzez zastąpienia treści 

„Po  upływie  terminu  określonego  w  ust.  5  Wykonawca  przechowuje  pojazdy  do  czasu 

otrzymania  od  Zamawiającego  pisemnego  zlecenia  recyklingu  pojazdu  z  tym,  że  od 

dziewiątego  miesiąca  przechowywania  pojazdów  obowiązują  opłaty  przewidziane  w  ust.  3 

pkt 2." treścią „Wykonawca przechowuje pojazdy usunięte w trybie art. 50a ustawy do czasu 

otrzymania od Zamawiającego pisemnego zlecenia recyklingu pojazdu, z tym że te pojazdy 

przechowywane  są  odpłatnie  wg.  wysokości  opłat  ustalonych  w  ust.  3  pkt  2.”  jak  też 

usunięcie ust. 12.2. lit. b) tiret 7 SIWZ; 


7.Ewentualnie, w razie nieuwzględnienia żądania z pkt 6 powyżej, dokonanie modyfikacji ust. 

5  poprzez  zastąpienie  wyrażenia  „8  miesięcy”  wyrażaniem  „6  miesięcy"  oraz  w  ust.  6 

poprzez zastąpienie w nim słowa „dziewiątego" pojęciem „siódmego 

8.W Umowie dokonania zmiany § 7 ust. 2 pkt 2) - 3), poprzez zastąpienia w ust. 2 pkt) słowa 

„opóźnienia”  słowem  „zwłoki",  a  w  ust.  2  pkt  3)  poprzez  zastąpienie  wyrażenia  „godzinę 

opóźnienia" wyrażeniem „dobą zwłoki"; 

9.W ust.  7.2.2.1.  pkt  1  lit  b. tiret  1  SIWZ  poprzez  wykreślenie  wyrażenia  „w  tej  częściktórej 

dotyczy oferta"; 

10.Modyfikacja  wszelkich  innych  postanowień  SIWZ  wynikających  z  powyższych  zmian,  w 

sposób  zgodny  z  przepisami  jak  też  będącymi  spójnymi  z  ww.  zmianami,  jak  też 

odpowiednią modyfikację ogłoszenia, zgodnie z ww. żądaniami. 

W  uzasadnieniu  odwołania    przedstawiono  między  innymi  następującą  argumentację 

formalną i prawną. 

Zamawiający  wprowadził  wymóg,  aby  wszelkie  pojazdy,  którymi  wykonawca  ma  świadczyć 

usługi spełniały normę emisji spalin EURO 3. 

Jest to wymóg niczym nieuzasadniony oraz w sposób znaczny ograniczający konkurencję. 

Nie ulega wątpliwości, że większość usług wykonywana jest pojazdami holującymi pojazdy o 

d.m.c. do 3.500 kg. Świadczy o tym m.in. sposób skonstruowania kryterium oceny ofert,gdyż 

cena dotyczy jedynie tego fragmentu zamówienia. Tym samym nie jest zasadne wymaganie, 

aby pozostałe pojazdy, które zajmowałyby się usuwaniem pojazdów o d.m.c. powyżej 3.500 

kg spełniały normę EURO 3. 

Zamawiający wymaga, aby wykonawca miał 5 pojazdów do d.m.c. 3.500 kg, jak też m.in. po 

1 dla d.m.c. 3.500 kg, a 7.500 kg; 7.500 kg, a 16.000 kg oraz ponad 16.000 kg. 

Zamawiający  nie  wziął  pod  uwagę  specyfiki  dotyczącej  samochodów  do  holowania 

pojazdów,  które  należy  holować  bez  możliwości  wyłączenia  biegów  czy  hamulców  a  więc 

takich z jakimi będzie miał do czynienia wykonawca. Są to samochody z tzw. wysięgnikiem 

hydraulicznym, których możliwości zakupu są znacznie ograniczone. Powoduje to że nawet 

gdyby  potencjalny  wykonawca  posiadał  odpowiednie  środki  finansowe,  to  i  tak  zakup 

wymaganej  ilości  pojazdów  byłby  w  praktyce  niemożliwy.  Należy  przy  tym  wskazać,  iż 

pojazdów  do  obsługi  usług  holowania,  dostępnych  w  sprzedaży  na  rynku  jest  niewiele 

(szczególnie  tych  do  d.m.c.  powyżej  16.  000  kg),  a  ich  cena  jest  bardzo  wysoka(kilkaset 

tysięcy euro). 

Pojazdy  holownicze  latami  dostosowywane  i  udoskonalane  przez  właścicieli,  przez 

nieprzemyślany  i  wygórowany  warunek  Zamawiającego  nie  będą  mogły  być  wykorzystane 

do  realizacji  zamówienia,  mimo  iż  spełniają  wszystkie  wymogi  bezpieczeństwa,  posiadają 

ważne  badania  techniczne  i  ubezpieczenie  OC.  W  przypadku  tego  typu  sprzętu  kryterium 


normy EURO 3 nie przesądza w żaden sposób o sprawności ani o niezawodności pojazdu. 

Decydujące  znaczenie  winien  mieć  stan  techniczny,  jego  użytkowanie  i  eksploatacja  oraz 

rodzaj i jakość zamontowanych specjalistycznych urządzeń. 

Wskazany  wymóg  w  zakresie  zdolności  technicznej  -  wymóg  normy  EURO  3  zbiorczo,  dla 

wszystkich  pojazdów  mających  wykonywać  usługi  w  ramach  zamówienia,  jest  nadmierny  i 

nieproporcjonalny  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia,  jak  również  nie  znajduje 

uzasadnienia w obiektywnych potrzebach Zamawiającego. Postanowienie to narusza zasady 

uczciwej  konkurencji  i  uniemożliwia  udział  w  postępowaniu  wykonawcom,  którzy  byliby  w 

stanie  w  należyty  sposób  zrealizować  zamówienia,  tj.  przy  użyciu  pojazdów  spełniających 

wszystkie  funkcjonalności,  lecz  nieco  starszych  lub  z  innymi  normami  emisji  spalin  od 

wymaganych.  Wymagania  Zamawiającego  nie  prowadzą  do  poprawienia  jakości 

ś

wiadczonych usług lecz jedynie do wyeliminowania z rynku Wykonawców, którzy nie mogą 

przeznaczyć  nowszych  pojazdów  do  realizacji  przedmiotu  zamówienia.  Wymagania 

dotyczące emisji spalin nie są ani uzasadnione potrzebami Zamawiającego ani nie wynikają 

z wewnętrznych regulacji. 

Pamiętać  również  należy,  że  stawianie  przed  wykonawcami  warunków  ograniczających  ich 

udział  w  postępowaniu  musi  być  zgodne  z  zasadą  proporcjonalności, która  nakazuje  dobór 

takiego środka jaki jest konieczny, a zarazem wystarczający do założonego celu. Jeśli zatem 

przyjąć,  że  celem  takim  jest  wybór  wykonawcy  zdolnego  wykonać  zamówienie  za 

konkurencyjną  cenę,  to  dobór  środka  do  osiągnięcia  tego  celu  winien  być  adekwatny, 

wystarczający  i  zarazem  zgodny  z  zasadą  uczciwej  konkurencji.  Zasada  proporcjonalności 

jest  uznawana  przez  Trybunał  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  za  jedną  z  podstawowych 

zasad  prawa  UE,  która  wymaga,  by  środki  wprowadzane  w  ramach  aktów  prawa  unijnego 

były  właściwe  dla  osiągąnia  zakładanych  celów  i  nie  wykraczały  poza  to  co  jest  niezbędne 

dla  ich  zrealizowania  (por.  wyrok  z  10  grudnia  2002  r.  w  sprawie  C-491/01  The  Queen  v. 

Secretary  of  State  for  Health,  ex  parte  British  American  Tobacco,  rec.  2002,  s-I-11453). W 

ten  sam  sposób  państwa  członkowskie  są  związane  zasadą  proporcjonalności  podczas 

procesu transpozycji prawa unijnego do prawa krajowego. Już w 2004 r. ustawodawca unijny 

przyjmując dyrektywę 2004/18/WE w pkt 2 preambuły podkreślił, że zamówienia powinny być 

udzielane  zgodnie  z  podstawowymi  zasadami  UE  -  w  tym  zgodnie  z  zasadą 

proporcjonalności. 

W  niniejszym  przypadku  z  pewnością  nie  można  uznać  za  zgodnego  z  powyższymi 

zasadami  środka,  który  już  na  wstępie  ogranicza  w  sposób  znaczny  i  kompletnie 

nieuzasadniony  konkurencję,  poprzez  zastosowanie  nieuzasadnionej  normy  emisji  spalin. 

Opis  sposobu  dokonania  oceny  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu,  w  tym 

warunków dotyczących dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym, powinien być 

związany  z  przedmiotem  zamówienia  oraz  proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia. 


Zamawiający  nie  powinien  formułować  wskazanych  warunków  w  sposób  nadmiernie 

wygórowany  (tutaj  norma  emisji  spalin),  stawiając  potencjalnym  wykonawcom 

nieuzasadnione,  biorąc  pod  uwagę  przedmiot  zamówienia  (czy  też  zakres  usług  do 

wykonania,  których  wymagane  jest  posiadanie  sprzętu  spełniającego  określone, 

wygórowane  normy),  wymagania.  Potwierdza  to  orzecznictwo  Krajowej  Izby  Odwoławczej, 

wskazujące,  że  proporcjonalność  należy  rozumieć  jako  zakaz  ustanowienia  wymogów 

nadmiernie  wygórowanych,  eliminujących  w  sposób  nieuzasadniony  wykonawców  zdolnych 

do  wykonania  zamówienia.  Dlatego  też  sformułowanie  odpowiednich  warunków  udziału  w 

postępowaniu wymaga wyważenia z jednej strony uzasadnionych potrzeb zamawiającego, z 

drugiej  zaś  umożliwienia  dostępu  do  tego  zamówienia  szerokiej  grupie  wykonawców 

(uchwała Izby z 3 czerwca 2015 r., KIO/KD 30/15). 

Ponadto, przedmiotem postępowania nie jest zakup sprzętu przez Zamawiającego, a 

jedynie zakup usługi z wykorzystaniem sprzętu wykonawców zainteresowanych udziałem w 

postępowaniu. 

Aktualne  brzmienie  SIWZ  praktycznie  eliminuje  z  przetargu  wykonawców,  którzy 

posiadają odpowiedni sprzęt, w pełni funkcjonalny, niespełniający jedynie wskazanej normy 

Euro 3 w jakimkolwiek z wymaganych typach pojazdów. 

Posiadany  przez  nich  dotychczas  park  maszynowy,  który  jak  dotąd  pozwalał  na 

wykonywanie  przedmiotu  zamówienia,  aktualnie  uniemożliwia  im  złożenie  oferty.  Wskazać 

należy,  że  żadne  z  obowiązujących  przepisów  prawa,  tak  dotyczących  sposobu  wykonania 

przedmiotowej  usłuoi.  jak  i  dotyczących  poruszania  sie  DO  drogach  publicznych  takich 

ograniczeń  jak  w  SIWZ  nie  przewidują.  Przykładowo  pojazdy  do  holowania  pojazdów  o 

d.m.c.  powyżej  3  500  kg  były  i  zapewne  będą  używane  sporadycznie  przy  realizacji 

zamówienia, a zatem wpływ emisji zanieczyszczeń do atmosfery generowany przez pojazdy 

używane przez wykonawców jest nieistotny. 

Fakt,  że  znacząca  ilość  usług  w  ramach  teoo  typu  zamówień  realizowanych  iest  w 

zakresie  pojazdów  o  d.m.c.  do  3  500  ko  jest  bezsporny.  W  uzasadnieniu  do  wyroku 

Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  w  Warszawie  z  13  maja  2014  r.  (VII  SA/Wa 

2579/13) wprost wskazano, iż z wyjaśnień „Dyrektora Zarządu Dróg Miejskich w Warszawie 

wynika,  że  miasto  zawarło  umowy  z  dwiema  firmami  świadczącymi  usługi  w  zakresie 

holowani  pojazdów.  Wyliczony  przez  ww.  zarzad  średni  koszt  usunięcia  z  drogi  ooiazdu  o 

dopuszczalnej  masie  całkowitej  do  3.5  t  (które  stanowiły  99  procent  odholowanych 

pojazdów)”. 

W  ocenie  Odwołującego  Zamawiający  uniemożliwił  zakup  tego  typu  urządzeń, 

spełniających normę EURO 3, na potrzeby realizacji przedmiotowego zamówienia. Pojazdy 

holownicze,  jeśli  nie  są  kupowane  z  rynku  wtórnego,  to  takie  zamówienie  i  cykl  produkcji 

pojazdu  trwa  z  reguły,  co  najmniej  5-6  miesięcy.  Nie  jest  więc  możliwe  wyprodukowanie 


pojazdów  przeznaczonych  do  realizacji  przedmiotu  zamówienia  od  momentu  publikacji 

Ogłoszenia,  ani  do  upływu  terminu  składania  ofert,  ani  do  dnia  rozpoczęcia  realizacji 

zamówienia,  chyba  że  dokonywałoby  się  ich  zakupu  z  rynku  wtórnego,  na  którym  zresztą 

takich  pojazdów  zbyt  wiele  nie  ma.  Na  niezasadność  zbytniego  zawyżania  wymogów  w 

zakresie  spełniania  norm  emisji  spalin  wskazano  w  wyroku  KIO  z  18  czerwca  2015  r.  fKIO 

1174/151!  iak  też  w  zakresie  nadmierności  normy  EURO  3.  w  sprawie  KIO  633/16,  gdzie 

Zamawiający w tvm zakresie uwzględnił odwołanie. 

Ponadto,  wymóg  spełniania  normy  EURO  3  dla  wszystkich  pojazdów  ogranicza 

dostęp  do  zamówienia  wykonawcom,  którzy  dysponują  pojazdami  wyposażonymi  w  inne 

rozwiązania,  które  ograniczają  emisje  spalin  iak  np.  instalacje  LPG.  czv  CNG.  advż 

zastosowanie  ww.  instalacji  w  praktyce  zmienia  wysokość  emisji  od  tej  uietei  w  sposób 

fabryczny w pojazdach. 

Żą

danie  zatem  Zamawiającego  wprowadza  konieczność  wymiany  sprzętu  dla 

wykonawców  obecnie  realizujących  zamówienie  i  innych  którzy  zamierzają  ubiegać  się  o 

zamówienie. 

Przy  czym  też,  realizacje  trwających  obecnie  kontraktów  nie  potwierdzają 

konieczności  spełnienia  normy  EURO  3,  a  Zamawiający  nie  wskazuje  w  jaki  sposób 

posiadanie  samochodów  spełniających  taką  normę  usprawni  realizacje  zamówienia. 

Wymagania  dotyczące  normy  emisji  spalin  nie  są  zatem  uzasadnione  potrzebami 

zamawiającego  ponieważ  nie  poprawią  jakości  usług  lecz  służyć  mogą  jedynie  do 

wyeliminowania z rynku obecnych wykonawców, których sprzęt był do tej pory wystarczający 

do  prawidłowej  realizacji  usług  a  obecnie  uniemożliwi  im  złożenie  oferty,  oraz  innych 

ubiegających się o zamówienie. 

Powyższe  potwierdza  również  KIO  m.in.  w  wyroku  z  19  grudnia  2016  r.  w  sprawie 

KIO  2880/16,  gdzie  wskazano  iż  „trudno  oczekiwać,  aby  wykonawcy  inwestowali  znaczne 

ś

rodki na zakup nowego sprzętu bez gwarancji otrzymania zamówienia 

tylko  po  to  by  potwierdzić  formalne  spełnienie  wygórowanego  warunku  udziału  w 

postępowaniu.n 

Dodać  jeszcze  należy,  że  warunek,  aby  holowniki  do  usług  w  zakresie  pojazdów  o 

d.m.c.  powyżej  3  500  kg  spełniały  normę  EURO  3,  nie  jest  prawidłowy  z  uwagi  na  zasadę 

racjonalnego  wydatkowania  środków  publicznych.  Usługi  przez  nie  świadczone  stanowić 

beda  około  1%  usług  w  ramach  zamówienia.  Skutkować  to  będzie  znacznym  podrożeniem 

kosztów świadczenia usług z uwagi na: (1) koszt takich pojazdów, których ceny są ogromne, 

(2)  koszty  amortyzacyjne  takich  pojazdów,  (3)  ograniczoną  liczbę  holowników  tego  typu  na 

rynku,  (4)  ograniczoną  konkurencję.  Wykonawcy,  którzy  posiadają  takie  pojazdy  (o  ile  w 

ogóle  tacy  są),  będą  mogli  skonstruować  ofertę  w  sposób  wygórowany.  Będą  oni  mieć 


ś

wiadomość, że nie Istnieje bowiem żadna konkurencja dia nich. Powyższe w szczególności 

odnosi się do holowników do obsługi pojazdów o d.m.c. powyżej 16 000 kg. 

Taki zatem warunek zwiększy bezspornie środki publiczne, które będą wydatkowane 

w  ramach  niniejszego  zamówienia  w  sposób  nieracjonalny,  nieuzasadniony  i  nadmierny. 

Szczegółowe  zasady  odnoszące  się  do  wydatkowania  środków  publicznych  znalazły 

odzwierciedlenie w regulacji art. 35 i 44 ustawy o finansach publicznych. Wydatki publiczne 

maiabvć  dokonywane  w  sposób  celowy  i  oszczędny,  z  zachowaniem  zasady  uzyskiwania 

najlepszych  efektów  z  danych  nakładów,  iak  również  w  sposób  umożliwiający  terminowa 

_realizacje,zadań.  Ponadto,  taki  warunek  może  skutkować  ryzykiem  naruszenia  dyscypliny 

finansów publicznych, co wiązałoby sie z odpowiedzialnością za iei naruszenie. Ponoszenie 

zaś  zwiększonych  wydatków,  aby  pojazd  holowniczy  o  nadmiernej  normie,  w  praktyce 

niezmiernie rzadko używany, jedynie był, nie jest bez wątpienia wydatkiem celowym. 

Co  więcej,  aspekt  środowiskowy  nie  jest  wskazany  jako  istotny  dla  Postępowania 

(brak go w kryterium). Zamawiający nie określił, że aspekty pro-ekologiczne będą istotne dla 

sprawy.  Tym  samym,  jeśli  Zamawiający  dążyłby  do  działań  proekologicznych  to  powinien 

określić to w odpowiednim i proporcjonalnym kryterium oceny ofert, a nie w warunku udziału 

w postępowaniu. 

Na  marginesie,  na  terenie  m.st.  Warszawy  nie  obowiązuje  żaden  akt  prawny,  czy 

wymóg, aby pojazdy poruszające się po nim, spełniały określone normy emisji spalin. Polski 

Sejm odrzucił 24 lutego 2017 r. projekt ustawy wprowadzający obowiązek przestrzegania w 

miastach 

wysokich 

norm 

emisji 

spalin 

dla 

pojazdów. 

(http://www.seirp.qov.Dl/seim8.nsf/PrzebiegProc.xso2nr-ll991) 

[Zarzut nr III.2] 

Zamawiający  w  treści  Umowy  oraz  w  OPZ,  jako  przedmiot  Umowy/zamówienia  po 

stronie  wykonawcy  wskazał  obowiązek  przyjmowania  opłat  za  usunięcie  i  przechowywanie 

pojazdów,  co  ma  następować  na  własny  rachunek,  a  dopiero  później  wykonawca  miałby 

otrzymane kwoty przekazywać Zamawiającemu. 

Przekazanie kompetencji do pobierania opłat w trybie zamówień publicznych nie iest 

możliwe ze względu na treść art. 130a ust. 5f uprd. odvż w trybie PZP można zlecić jedynie 

usuwanie  oraz  przechowywanie  pojazdów,  a  kompetencji  do  pobierania  opłat 

publicznoprawnych,  stanowiących  dochód  własny  powiatu  nie  można  w  trybie  PZP  zlecić 

innemu podmiotowi. 

Zamawiający zatem przerzuca ponad dopuszczalne zadania ponad te z art. 130a ust. 

5f uprd na wykonawcę i to jeszcze za brak ekwiwalentności takiego 

ś

wiadczenia. Zamawiający nie może udzielać zamówienia w zakresie większym, niż wynika 

z przepisu, a zatem nie może zlecać usług innych niż usuwanie i przechowywanie. Nie jest 


też możliwe rozszerzanie kompetencji w zakresie usług powierzanych w trybie PZP w zw. z 

art. 130a ust. 5f uprd w zw. z § 2 ust. 5 Rozporządzenia 50a. 

Powierzenie zatem czynności w zakresie większym niż wskazane w ww. przepisach, 

skutkowałoby zastosowaniem art. 58 k.c. i nieważnością Umowy w zakresie niedozwolonym, 

gdyż naruszałoby przepis art. 130a ust. 5f uprd. Byłaby to czynność niezgodna z ustawą. 

Co  więcej,  przyjmowanie  przez  wykonawcę  należnych  opłat  za  usuwanie  i 

przechowywanie  pojazdów  w  trybie  uprd  i  ich  umieszczanie  na  własnym  rachunku 

bankowym  (obowiązek  przyjmowania  opłat  w  formie  bezgotówkowej),  generować  będzie 

naliczanie odsetek bankowych od takich środków na rachunku bankowym. 

Ze  względu  na  to,  iż  opłaty  które  miałby  pobierać  wykonawca  są  należnościami 

administracyjnymi,  to  nie  jest  możliwym  ustalenie,  czym  będą  odsetki  od  takich  opłat.  Nie 

wiadomo  bowiem,  czy  wykonawca  miałby  te  odsetki  przekazać  Zamawiającemu,  czy 

traktować je jako dochód własny. 

Co więcej, w przypadku konieczności pobierania opłat za usunięcie i przechowywanie 

pojazdów  w  trybie  art.  50a  uprd,  wykonawcy  nie  wiedzą  jakie  te  opłaty  są  lub  będą.  W 

przypadku trybu z art. 130a uprd uchwalana jest uchwała regulująca wysokość takich opłat. 

Dowód: 

Wydruk - httP$://zdrrLwaw.pl/sprawv-w-zdm/usuwanie“Doiazdow - wysokość opłat za 

130a i brak wysokości opłat z art. 50a 

Jak zatem wykonawca ma wyliczyć takie opłaty? W treści SIWZ brak jest danych na 

ten temat. Wykonawca nie może samowolnie ustalić tych opłat, gdyż Zamawiający zapewne 

by takie samowolne ustalenia zanegował, a brak jest informacji o sposobie ich ustalania. 

Co  więcej,  przyjmowanie  opłat  należnych  innemu  podmiotowi  skutkuje  tym,  że 

Wykonawca przechowuje na swym rachunku bankowym środki innego podmiotu, co zgodnie 

z  orzecznictwem  jest  depozytem  nieprawidłowym  w  rozumieniu  art.  845  k.c.  i  prowadzi  do 

tego, że przechowawca (wykonawca) jest zobowiązany do uiszczenia zgodnie z art. 7 ust. 1 

pkt 4) PCC podatku w wysokości 2% od kwoty opłaty. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu 

Administracyjnego  z  10  czerwca  2010  r.  w  sprawie  II  FSK  1722/10  „Przechowywanie 

cudzych środków pieniężnych na koncie powoduje powstanie depozytu nieprawidłowego, od 

którego przechowujący te środki płaci 2-proc. podatek/' 

Dla  ustalenia  treści  czynności  prawnej,  o  której  mowa  w  art.  845  k.c.  (depozytu 

nieprawidłowego),  wystarczającym  jest  ustalenie,  czy  środki  pieniężne  zostały  przelane  na 

rachunek  bankowy  prowadzony  dla  nie  właściciela  tych  środków  oraz  czy  właściciel 

rachunku mógł takimi kwotami rozporządzać. Stwierdzenie powyższych faktów skutkuje tym, 

ż

e stosunek prawny łączący wykonawcę oraz Zamawiającego w sposób ewidentny wskazuje 

na  istnienie  umowy  depozytu  nieprawidłowego.  Na  powyższe  wskazał  też Wojewódzki  Sąd 

Administracyjny w Krakowie w wyroku z 11 kwietnia 2013 r. (I SA/Kr 152/13) stwierdzając, że 


„Sama wpłata środków na konto bankowe, a co za tym idzie możliwość dokonywania obrotu 

tymi środkami wpłaconymi na konto jest równoznaczna z prawem 

rozporządzania nimi." 

Wyjaśnić  należy,  że  zarówno  umowa  użyczenia,  jak  i  umowa  rachunku bankowego, 

są  ustawowo  uregulowanymi  typami  stosunków  prawnych.  W  konsekwencji  "użyczenie 

rachunku  bankowego"  można  by,  co  najwyżej,  traktować  jako  swego  rodzaju  umowę 

mieszaną,  czyli  stosunek  prawny,  którego  treść  zawiera  elementy  swoiste  dla  umów 

nazwanych,  lecz  występujące  w  odmiennych  układach  strukturalnych  lub  obok  elementów 

niespotykanych  w  umowach  nazwanych  (Zbigniew  Radwański,  Janina  Panowicz-Lipska  w: 

"Zobowiązania  -  część  szczegółowa"  Warszawa  1996,  Wydawnictwo  C.H.  BECK  seria 

Podręczniki  prawnicze,  str.  37,  Nb.  25).  Z  oczywistych  względów  nie  może  być  mowy  o 

"użyczeniu"  rachunku  bankowego.  Rachunek  bankowy  nie  jest  rzeczą  w  rozumieniu  k.c. 

Ponadto  bank  jest  zobowiązany  do  przeprowadzania  rozliczeń  pieniężnych  jedynie 

względem  posiadacza  rachunku  i  nie  w  sprawie  zatem  użyczenia  przez  wykonawcę  swego 

rachunku bankowego zamawiającego w celu przechowania opłat. 

Jednocześnie, 

ze 

względu 

na 

niemożliwość 

ustalenia 

wysokości 

opłat 

manipulacyjnych/prowizji, nie jest się w stanie dokonać wyliczenia tych kosztów i dokonanie 

oceny, jak ofertę skonstruować i jak te koszty kwalifikować. 

Co  więcej,  Zamawiający  przewiduje  obowiązek  również  pobieranie  opłat  w  formie 

gotówkowej, a ze względu na wysokość tych opłat, Wykonawca musiałby zatrudnić agencję 

ochroniarską  do  konwojowania  tych  środków  do  banku  i  dokonania  wpłat,  jak  też  zakupić 

urządzenia  do  zabezpieczenia  tych  środków  typu  sejf  oraz  zatrudnić  osoby  do  ochrony 

takiego sejfu. Taka sytuacja, czyli obowiązki po stronie wykonawcy skutkują po jego stronie 

powstaniem  nieproporcjonalnych  i  nieuzasadnionych  kosztów.  Zdecydowanie  tańsze, 

ekonomicznie  uzasadnione  I  bezpieczniejsze  byłoby  przekazywanie  opłat  przez 

wpłacającego  bezpośrednio  na  dedykowane  rachunki  Zamawiającego,  czyli  tak  lak  bvło  do 

teipnrv (por. wydruk https://zdm.waw.pl/sprawv-w-zdm/usuwanie-poiazdowT 

Dochody własne powiatu (art. 130a ust. 6e uprd), a takimi są wskazywane opłaty nie 

podlegają  opodatkowaniu  podatkiem  od  towarów  i  usług  (por.  Interpretacja  podatkowa 

wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 10 marca 2014 r. ILPP1/443-1120/13-

4/AW).  Zgodnie  z  ustawą  z  13  listopada  2003  r.  o  dochodach  jednostek  samorządu 

terytorialnego  oraz  zgodnie  z  art.  167  ust.  2  Konstytucji  dochodami  jednostek  samorządu 

terytorialnego  są  m.in.  dochody  własne.  Pojęcie  dochodów  własnych  ma  określone 

znaczenie  prawne.  Dochody  własne  to  te.  w  stosunku  do  których  jednostce  samorządu 

terytorialnego przysługuje prawo podmiotowe podlegające ochronie sądowej tak na gruncie 

prawa  cywilnego,  jak  i  publicznego.  Z  kolei,  jeśli  wykonawca  pobierałby  te  opłaty  to 

ś

wiadczyłby usługi, a zatem podlegałby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co też 


w  sposób  nieproporcjonalny  zwiększa  koszty  realizacji  zamówienia  po  stronie  wykonawcy  i 

utrudnia  w  sposób  właściwy  sporządzenie  oferty,  a  co  nie  jest  uzasadnione  celem 

zamówienia. 

W treści Umowy, ani w OPZ nie wskazano też. czv Zamawiający bedzie uprawnionym 

w  ooóle  do  poboru  opłat,  które  zgodnie  z  art.  130a  ust.  6e  uprd  stanowią  dochód  własny 

powiatu. Nie upoważnienia do tego. Brak też informacji, czy potwierdzenie wpłaty opłaty jest 

wystawiane  w  imieniu  i  na  rzecz  Zamawiającego,  czy  w  imieniu  i  na  rzecz  wykonawcy,  co 

może  mieć  wpływ  na  to,  czy  przez  organy  podatkowe  pobrane  opłaty  nie  zostaną  uznane 

nawet  za  dochody  wykonawcy,  co  skutkowałoby  koniecznością  odprowadzenia  podatku  od 

towarów i 

usług, a opłaty z art. 130a uprd pobierane przez powiat nie podlegają temu podatkowi. 

38.Sporządzony  przez  Zamawiającego  wzór  formularza  oferty  jest  niespójny  z  Umową  i 

OPZ, a zgodnie z art. 140 ust. 1 PZP między zakresem świadczenia z Umowy, a ofertą musi 

być tożsamy, co przez nałożenie dodatkowego obowiązku związanego z przyjmowanie opłat 

nie jest możliwe. Rozbieżny jest zakres świadczeń. 

Reasumując,  powyższe  skutkuje  nałożeniem  nieproporcjonalnych  obowiązków  na 

wykonawcę,  które  nadto  ze  względu  na  lakoniczność  uregulowań  je  kształtujących  są 

niejasne, niejednoznaczne, a również nie są wyczerpujące, czym też naruszają art. 29 ust. 1 

PZP. Ponadto są obarczone prawną niemożliwością i wobec tego nieważnością (art. 58 k.c.). 

Naruszenie art. 29 ust. 1 PZP przejawia się również  w tym, że pobieranie opłat  w  zakresie 

usług  z  art.  50a  uprd  jest  niemożliwe  do  ustalenia  w  zakresie  ich  wysokości.  Ww.  przepis 

mówi jedynie o tym, że koszty obciążają właściciela pojazdu, ale brak jest podstawy prawnej 

do  ustalenia  wysokości  tych  kosztów  (opłat),  takiej  jak  w  art.  130a  uprd.  Tym  samym, 

obowiązek  pobierania  opłat  (kosztów),  co  wynika  zarówno  z  Umowy  jak  i  z  OPZ  jest 

nieprecyzyjny i niejasny. Czy chodzi zatem o rzeczywiste koszty wg stawek obowiązujących 

u  konkretnego  wykonawcy,  czy  może  o  średnią  z  obowiązujących  na  rynku  lokalnym 

stawek? Zamawiający tak określając obowiązek wykonawcy, ma możliwość kwestionowania 

kosztów pobranych i naliczania z tego powodu kar umownych wykonawcy. 

Powołane  w  zarzucie  przepisy  regulują  m.in.  sposób  postępowania  przy  udzieleniu 

zamówienia  w  zakresie  uprd,  określają  zakres  takiego  zamówienia  oraz  sposób 

postępowania w sprawie usuwania, przechowania i pobierania opłat. 

[Zarzut nr III.3. - III.4.] 

Zamawiający  przewiduje  w  Umowie  (§  4  ust.  5-6),  że  przechowanie  pojazdów 

usuniętych  w  trybie  art.  50a  uprd  przez  okres  pierwszych  8  miesięcy  odbywa  sie 

nieodpłatnie, a dopiero później Zamawiający będzie płacił za ich przechowanie. 

Na  wstępie,  jednym  z  głównych  przedmiotów  zamówienia  jest  też  przechowywanie 

pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  50a  uprd,  a  zatem  iest  to  iedna  z  zasadniczych,  a  nie 


ubocznych  usług  świadczonych.  Ww.  zapis  skutkuje  tym,  że  koszty  przechowywania  ww. 

pojazdów przenoszone sa na wykonawcę, mimo iż obowiązek ich przechowania z uprd ciąży 

na  Zamawiającym.  Tym  samym  Zamawiający  staje  się  podmiotem  bezpodstawnie 

wzbogaconym w rozumieniu art. 405 k.c. i konstruuje ww. obowiązek w sposób sprzeczny z 

art.  3531  k.c.  i  art.  835  k.c.  oraz  art.  2  pkt  13  PZP.  Zasadnicza  cześć  usług  obietych 

zamówieniem  nie  może  bvć  świadczona  bezpłatnie.  Ponadto,  Zamawiający  nakłada  duże 

wymagania w zakresie usłuoi przechowywania - ust. 7.2.2.1. pkt 1 lit, b. SIWZ. odziewvmaaa 

aż  300  mieisc  dla  pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  5Qa  uprd.  co  wiąże  sie  z  kosztami 

stworzenia  takiego mieisca.  za  które  wykonawca  nie  otrzyma  świadczenia  wzajemnego,  co 

też  narusza  zasadę  proporcjonalności.  Wykonawca  ma  bowiem  spełnić  wyśrubowane 

wymagania, ale nic w zamian nie zyska. 

Zgodnie  z  art.  2  pkt  13  PZP  zamówieniem  publicznym  jest  umowa  odpłatna. 

Wskazana definicja pozwala na wyodrębnienie  kolejnego ograniczenia w  zakresie swobody 

umów,  które  wprost  wynika  z  przepisów  ustawy.  Chodzi  mianowicie  o  odpłatność  umów  o 

zamówienia  publiczne.  Cechą  umów  wzajemnych  (umowy  w  trybie  PZP  są  takimi1)  iest to. 

ż

e  każda  ze  stron  według  treści  umowy  iest  zobowiązana  do  świadczenia  wobec  druoiei. 

uznawanego za odpowiednik 

usług, a opłaty z art. 130a uprd pobierane przez powiat nie podlegają temu podatkowi. 

38.Sporządzony  przez  Zamawiającego  wzór  formularza  oferty  jest  niespójny  z  Umową  i 

OPZ, a zgodnie z art. 140 ust. 1 PZP między zakresem świadczenia z Umowy, a ofertą musi 

być tożsamy, co przez nałożenie dodatkowego obowiązku związanego z przyjmowanie opłat 

nie jest możliwe. Rozbieżny jest zakres świadczeń. 

Reasumując,  powyższe  skutkuje  nałożeniem  nieproporcjonalnych  obowiązków  na 

wykonawcę,  które  nadto  ze  względu  na  lakoniczność  uregulowań  je  kształtujących  są 

niejasne, niejednoznaczne, a również nie są wyczerpujące, czym też naruszają art. 29 ust. 1 

PZP. Ponadto są obarczone prawną niemożliwością i wobec tego nieważnością (art. 58 k.c.). 

Naruszenie art. 29 ust. 1 PZP przejawia się również  w tym, że pobieranie opłat  w  zakresie 

usług  z  art.  50a  uprd  jest  niemożliwe  do  ustalenia  w  zakresie  ich  wysokości.  Ww.  przepis 

mówi jedynie o tym, że koszty obciążają właściciela pojazdu, ale brak jest podstawy prawnej 

do  ustalenia  wysokości  tych  kosztów  (opłat),  takiej  jak  w  art.  130a  uprd.  Tym  samym, 

obowiązek  pobierania  opłat  (kosztów),  co  wynika  zarówno  z  Umowy  jak  i  z  OPZ  jest 

nieprecyzyjny i niejasny. Czy chodzi zatem o rzeczywiste koszty wg stawek obowiązujących 

u  konkretnego  wykonawcy,  czy  może  o  średnią  z  obowiązujących  na  rynku  lokalnym 

stawek? Zamawiający tak określając obowiązek wykonawcy, ma możliwość kwestionowania 

kosztów pobranych i naliczania z tego powodu kar umownych wykonawcy. 


Powołane  w  zarzucie  przepisy  regulują  m.in.  sposób  postępowania  przy  udzieleniu 

zamówienia  w  zakresie  uprd,  określają  zakres  takiego  zamówienia  oraz  sposób 

postępowania w sprawie usuwania, przechowania i pobierania opłat. 

[Zarzut nr III.3. - III.4.] 

Zamawiający  przewiduje  w  Umowie  (§  4  ust.  5-6),  że  przechowanie  pojazdów 

usuniętych  w  trybie  art.  50a  uprd  przez  okres  pierwszych  8  miesięcy  odbywa  sie 

nieodpłatnie, a dopiero później Zamawiający będzie płacił za ich przechowanie. 

Na  wstępie,  jednym  z  głównych  przedmiotów  zamówienia  jest  też  przechowywanie 

pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  50a  uprd,  a  zatem  iest  to  iedna  z  zasadniczych,  a  nie 

ubocznych  usług  świadczonych.  Ww.  zapis  skutkuje  tym,  że  koszty  przechowywania  ww. 

pojazdów przenoszone sa na wykonawcę, mimo iż obowiązek ich przechowania z uprd ciąży 

na  Zamawiającym.  Tym  samym  Zamawiający  staje  się  podmiotem  bezpodstawnie 

wzbogaconym w rozumieniu art. 405 k.c. i konstruuje ww. obowiązek w sposób sprzeczny z 

art.  3531  k.c.  i  art.  835  k.c.  oraz  art.  2  pkt  13  PZP.  Zasadnicza  cześć  usług  obietych 

zamówieniem  nie  może  bvć  świadczona  bezpłatnie.  Ponadto,  Zamawiający  nakłada  duże 

wymagania w zakresie usłuoi przechowywania - ust. 7.2.2.1. pkt 1 lit, b. SIWZ. odziewvmaaa 

aż  300  mieisc  dla  pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  5Qa  uprd.  co  wiąże  sie  z  kosztami 

stworzenia  takiego mieisca.  za  które  wykonawca  nie  otrzyma  świadczenia  wzajemnego,  co 

też  narusza  zasadę  proporcjonalności.  Wykonawca  ma  bowiem  spełnić  wyśrubowane 

wymagania, ale nic w zamian nie zyska. 

Zgodnie  z  art.  2  pkt  13  PZP  zamówieniem  publicznym  jest  umowa  odpłatna. 

Wskazana definicja pozwala na wyodrębnienie  kolejnego ograniczenia w  zakresie swobody 

umów,  które  wprost  wynika  z  przepisów  ustawy.  Chodzi  mianowicie  o  odpłatność  umów  o 

zamówienia  publiczne.  Cechą  umów  wzajemnych  (umowy  w  trybie  PZP  są  takimi1)  iest to. 

ż

e  każda  ze  stron  według  treści  umowy  iest  zobowiązana  do  świadczenia  wobec  druoiei. 

uznawanego za odpowiednik 

właścicielowi. Sąd w ww. sprawie wskazał, iż „powódka jest podmiotem, któremu powierzono 

wykonywanie czynności parkowania pojazdów usuwanych w trybie art. 130 a ustawy Prawo 

o  ruchu  drogowym  na  podstawie  przepisów  o  zamówieniach  publicznych.  Jest  więc  też 

podmiotem, który ma współdziałać  w zakresie usuwania pojazdów  w trybie art. 50a ustawy 

Prawo  o  ruchu  drogowym,  poprzez  przyjmowanie  ooiazdów  kierowanych  m.in.  przez  straż 

mieiska  na  parking  powódki.  (...)  W  ocenie  Sadu  to  pozwana  winna  koszty  te  ponosić 

wzaledem  powódki,  a  strony  łacza  w  tvm  zakresie  umowy  przechowania  pojazdów 

kierowanych  na  parking  powódki  przez  straż  mieiska  w  trybie  art._  50  a  ustawy  Prawo  o 

ruchu drogowym. (...) Zaprezentowana przez pozwana. 

interpretacją  przepisu  art.  50a  ustawy,  zgodnie  z  którą  właściciel  parkingu,  gdzie  jest 

przechowywany  usunięty  z  drogi  pojazdf  winien  kierować  roszczenie  o  zapłatę 


wynagrodzenia za przechowanie bezpośrednio do właściciela pojazdu, jest przy tym również 

nielogiczna  i  nieracjonalna.  Przychylenie  się  do  teoo  stanowiska  oznaczałoby  bowiem_  w 

zasadzie przerzucenie na podmiot prywatny ciężaru egzekwowania kosztów zadań własnych 

podejmowanych  przez  jednostki  samorządu  terytorialnego.  Podczas  gdy  po  pierwsze  - 

podmiot  prywatny  nie  jest  związany  żadnym  stosunkiem  obligacyjnym  z  właścicielem 

pojazdu,  lecz  właśnie  z  jednostką  samorządu  terytorialnego  i  to  na  zlecenie  jej  jednostek 

wykonuje  czynności  przechowawcy.  Po  drugie  -  to  nie  jego  ustawodawca  obciążył 

obowiązkami w zakresie zapewnienia porządku publicznego - drogowego. Zatem to podmiot 

ustawowo zobligowany do podejmowania wskazanych czynności (zadań własnych) powinien 

pokrywać ich koszty, a następnie żadać ich zwrotu od osób zachowania których obligowały 

jednostkę  do  podjęcia  czynności  związanej  z  wydatkami.  Brak  jest  jakichkolwiek  podstaw 

prawnych.  abv  podmioty  prywatne  (obywatele)  miały  na  swój  własny  koszt  i  ryzyko 

realizować  zadania  należące  do  obowiązków  i  zadań  własnych  jednostek  samorządu 

terytorialnego.  (...)  Niewykluczone,  a  w  zasadzie  najczęstsze  są  przy  tym  sytuacje,  gdy 

ustalenie właściciela pojazdu jest niemożliwe, a wtedy oznaczałoby to, że podmiot prywatny 

wykonuje  zadania  jednostek  samorządu  terytorialnego  wyłącznie  na  swój  koszt,  co  jest  w 

państwie prawa niedopuszczalne." 

Reasumując,  wykonawca  jako  przechowawca  winien  otrzymać  wynagrodzenie 

również za przechowanie pojazdów przed możliwością stosowania art. 50a ust. 2 uprd, czyli 

przed  upływem  6  miesięcy.  Zamawiający,  wobec  braku  obowiązku  uiszczania 

wynagrodzenia  za  przechowanie  pojazdów  w  trybie  art.  50a  uprd  staje  się  bezpodstawnie 

wzbogacony  w  rozumieniu  art.  405  k.c.  Przy  czym,  zgodnie  z  wyrokiem  KIO  z  27  grudnia 

2016  r.  (KIO  2284,  KIO  2290/16),  dodatkowe  źródło  dochodu  Zamawiającego  jest 

bezpodstawnym  wzbogaceniem.  W  tym  znaczeniu  zaoszczędzenie  środków  również  jest 

dochodem, gdyż Zamawiający „oszczędza" środki, które by wydał. 

Ewentualnie,  z  uwagi  na  treść  art.  50a  ust.  2  uprd,  PO  upływie  6  miesięcy,  to 

Zamawiający staiesie  właścicielem poiazdu usuniętego w trybie art. 50a uprd. atvm samym 

bezpodstawnym  wzbogaceniem  iest  w  szczególności  obciążenie  wykonawcy  świadczeniem 

nieodpłatnym  w  zakresie  2  miesięcy  (por.  §  4  ust.  5  -6  Umowy).  W  tym  znaczeniu 

Zamawiający  iest  zgodnie  z  art.  405  k.c.  bezpodstawnie  wzbogacony  w  sposób  oczywisty. 

advż „za darmo" składuje swoje własne mienie, nabyte z mocy ustawy. 

[Zarzut nr III.5.] 

Zamawiający  w  sposób  wadliwy  formułuje  kary  umowne  w  Umowie.  W  sposób 

nieproporcjonalny  (art.  7  ust.  1  PZP)  i  niejasny  pojęciowo  ustalił  bowiem  kary  umowne  za 


opóźnienie w wykonania zlecenia usunięcia poiazdu w trybie art. 50a uprd w kwocie 500 zł. 

w  sytuacji  adv  zgodnie  z  ust.  16.2.4.  SIWZ czas  dojazdu  określany  iest  w  godzinach fmax. 

24 godziny), a w sytuacji określonej w pkt 16.2.3. SIWZ (w trybie art. 130a uprdl w minutach, 

a  mimo  to  kara  umowa  za  opóźnienie  w  trybie  art.  130a  uprd  wynosi  jedynie  200  zł  w 

stosunku do kary w 

trybie art. 50a uprd. która wynosi 500 zł, a  ponadto, w poprzednio 

rozstrzygniętym  przetargu  (znak.  DP/41/PN/39/141,  kara  za  opóźnienie  w  trybie  art. 

_50_uprd  była  naliczana  za  opóźnienie  rzędu  jednego  dnia,  a  zatem  określenie  w 

Postępowaniu ww, kary umownej jest raźaco wygórowane i nieproporcjonalne. 

Dowód: 

Wydruk WZORU UMOWY nr DZP/41/PN/39/14 pobranego ze strony 

https://zdm.waw.Dl/zamowienia-publiczne/233 - § 7 ust. 2 pkt 3) 

Zamawiający zatem w sposób rażący zmienił czas opóźnienia. Zmiana ta jest niczym 

nieuzasadniona,  szczególnie  w  stosunku  do  przedmiotu  Umowy,  jak  też  wobec  kary 

umownej  za  opóźnienie  usunięcia  w  trybie  art.  130a  uprd,  gdzie  przewidziano  niższą  karę, 

mimo Iż czas dojazdu w trybie art. 130a uprd liczony jest w minutach, a w trybie art. 50a w 

godzinach.  Ww.  kara  umowna  jest  również  rażąco  wygórowana  w  rozumieniu  art.  484  §  2 

k.c.  i  sprzeczna  z  art.  483  k.c.  (por.  Wyrok  KIO  z  dnia  4  czerwca  2013  r.,  sygn.  akt  KIO 

1126/13, KIO 1128/13, KIO 1132/13 oraz KIO 1133/13). 

Ponadto  zastrzeżenie  kary  umownej  za  każde  opóźnienie,  które  obejmuje  wszelkie 

opóźnienia,  zarówno  zawinione,  jak  i  niezawinione,  co  tym  samym  jest  nieproporcjonalnym 

obciążeniem, gdyż wykonawca powinien odpowiadać jedynie za zawinione opóźnienie, czyli 

za zwłokę. 

Co  więcej,  Zamawiający  w  poprzednim  postępowaniu  (znak.  DP/41/PIM/39/14j 

również  zastosował  pojecie  „opóźnienia"  w  sposób  błędny.  Zamawiający  na  skutek  pytań 

wykonawców określił i pyta nie nr 1): .Jednocześnie Zamawiający informuje, że zdaie sobie 

sorawe z wvstepuiacvch w Warszawie czasowych utrudnień i spowolnień w ruchu. Jeśli wiec 

niedochowanie  przez  Wykonawcę  przyjętych  okresów  doiazdubedzie  niezawinione  przez 

Wykonawcę  i  spowodowane  onzezwvżei  wskazane  utrudnienia  i  spowolnienia  w  ruchu,  nie 

beda wobec Wykonawcy wyciągane konsekwencje 

Dowód: 

Wydruk 

https://zdm.waw.pl/uploads/przetargi/2014-07- 

07 DZP 41 PN 39 14 odpowiedzi na pytania z dnia 4 07 2014 r .pdf 

Zamawiający  zatem  błędnie  rozumie  i  stosuje  pojecie  „opóźnienia".  Z  powyższego 

bowiem  wprost  wynika,  że  Zamawiającemu  chodzi  o  zwłokę,  czyli  o  zawinione  opóźnienie. 

Opóźnienie bowiem może być zawinione lub niezawinione, a fakt nieuszczegółowienia tego 

w treści Umowy skutkuje nieprecyzyjnością oraz nieproporcjonalnością. Zamawiający stosuje 


bowiem  przepisy  Kodeksu  cywilnego  i  powinien  to  robić  w  sposób  właściwy,  nie  budzący 

wątpliwości, a z powyższego wynika, że Zamawiający przy konstrukcji Umowy oraz przy jej 

własnej wykładni pomija art. 476 k.c., zgodnie z którym „Dłużnik dopuszcza się  zwłoki, gdy 

nie spełnia świadczenia w terminie (...),Nie dotyczy to wypadku, gdy opóźnienie w spełnieniu 

ś

wiadczenia jest następstwem okoliczności, za które dłużnik 

odpowiedzialności nie ponosi. " 

Ponadto,  jak  wskazano  w  wyroku  KIO  z  dnia  25  kwietnia  2013  r.  (KIO  827/13;  KIO 

832/13),  zgodnie  zaś  z  art.  471  k.c.  odpowiedzialność  odszkodowawcza  dłużnika  z  tytułu 

niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  zobowiązania  dotyczy  okoliczności,  za  które 

dłużnik  ponosi  odpowiedzialność.  Wprawdzie,  zgodnie  z  art.  473  §  1  k.c.  dłużnik  może 

przyjąć  na  siebie  odpowiedzialność  rozszerzoną  na  okoliczności,  za  które  z  mocy  ustawy 

odpowiedzialności  nie  ponosi,  jednak  zamawiający  powinien  wówczas  przewidzieć  we 

wzorze umowy okoliczności, za które, dłużnik odpowiada, pomimo teoo, że nie ponosi za nie 

odpowiedzialności, czego zamawiający w swoim wzorze umowy nie uczynił. 

W  przywołanym  orzeczeniu  wskazano,  że  przy  braku  odmiennego  od  postanowień 

k.c.  uregulowania  pojęć  niewykonania  lub-  nienależytego  wykonania  umowy  na  gruncie 

umowy  o  zamówienie  publiczne,  zastrzeżenie  kary  umownej  wykracza  poza  art.  483  k.c.  Z 

tego  względu  KIO  uznała,  że  wykonawcy  powinni  ponosić  odpowiedzialność  w  postaci 

ryzyka  zapłaty  kar  umownych  wyłącznie  za  okoliczności  od  nich  zależne.  W  ocenie  Izby 

działanie  zamawiającego  narusza  w  tym  zakresie  art.  7  ust.  1  PZP,  gdy  prowadzi  do 

naruszenia zasady uczciwej .konkurencji poprzez niejednoznaczny zakres odpowiedzialności 

odszkodowawczej  wykonawców,  co  w  konsekwencji  może  prowadzić  do  braku  wyceny 

wszystkich istotnych elementów oferty, w tym ryzyk związanych z realizacją kontraktu. Z tego 

względu  Izba  w  ww.  sprawie  uznała,  że  zamawiający  dopuścił  się  naruszenia  art.  7  ust.  1 

PZP  i  nakazała  zamawiającemu  modyfikację  siwz  przez  wskazanie,  jako  podstawy 

naliczenia  kary  umownej  odstąpienia  od  umowy  z  przyczyn  zależnych  od  wykonawcy. 

Ponadto, w wyroku z 21 maja 2014 r. (KIO 923/14) KIO nakazała modyfikacje postanowień o 

karach umownych w kontekście określenia ich w zakresie zwłoki. 

Wobec  tego,  wykonawcy  nie  mogą  opierać  się  na  subiektywnym  odczuciu 

Zamawiającego  w  kontekście  rozumienia  pojęć  i  dlatego  wymagane  jest  doprecyzowanie 

ww. postanowienia. Podmioty, które wiedzą wcześniej, jak Zamawiający będzie interpretował 

ww. postanowienia mają przewagę konkurencyjną nad innymi wykonawcami, gdyż wiedzą, w 

jaki sposób skonstruować korzystną ofertę w zakresie szybkości dojazdu, mając na uwadze 

ryzyko  postanowień  o  karze  umownej,  niż  wykonawcy,  którzy  interpretowaliby  ww. 

postanowienia zgodnie z art. 476 k.c. Taka sytuacja ogranicza konkurencję. 


Reasumując,  wskazane  powyżej  naruszenia  mają  wpływ  na  Postępowanie,  gdyż 

obecnie  obowiązująca  treść  SIWZ  utrudnia  Odwołującemu  wzięcie  udziału  w  tym 

Postępowaniu,  gdyż  utrudnia  skonstruowanie  i  złożenie  oferty,  narusza  konkurencję 

formułując nieproporcjonalne wymagania oraz w wprowadza w treści Umowy postanowienia 

skutkujące  wątpliwą  opłacalnością  wykonywanie  przedmiotu  zamówienia,  gdyż  w  sposób 

niejasny  i  mało  precyzyjny  określa  przedmiot  świadczeń,  jak  też  zastrzega  rażąco 

wygórowane  kary  umowne,  nie  adekwatne  do  stanu  rzeczy  i  odchodzące  od  poprzednich 

warunków,  jak  też  stosuje  pojęcia,  które  rozumie  inaczej  niż  utrwalona  cywilistyczna  linia 

orzecznicza. 

[Zarzut nr III.6] 

Zamawiający  wymaga,  aby  parking  wykonawcy  był  po  tej  stronie  po  której  jest 

ś

wiadczona  usługa,  czyli  dla  lewobrzeżnej  Warszawy  parking,  co  do  przechowywania 

pojazdów  usuniętych  w  trybie  art.  50a  uprd,  musi  być  po  tej  części  Warszawy,  co  jest 

wymaganiem sprzecznym z powołanym w zarzucie przepisami. 

W okolicznościach sprawy warunek ten narusza zasady uczciwej konkurencji i 

równego  traktowania  wykonawców.  Wymaganie  Zamawiającego  w  sposób  nieuzasadniony 

uniemożliwia odwołującemu złożenie oferty, gdyż aktualnie 

posiadany  przez  niego  parking  znajduje  się  w  dzielnicy  Wawer  po  prawobrzeżnej  części 

Warszawy, a Odwołujący chciałby startować na usługi dla lewobrzeżnej części Warszawy dla 

której  świadczył  usługi  dotychczas.  Spełnienie  ww.  wymogu  wiąże  się  z  pozyskaniem 

terenów po części lewobrzeżnej Warszawy, gdzie takie tereny są znacznie droższe, niż te po 

części prawobrzeżnej. 

Ponadto przywołane wymaganie nie znajduje uzasadnienia w świetle żądanego przez 

zamawiającego  maksymalnego  czasu  dojazdu  oraz  ustalenia  kryterium  oceny  ofert 

określonych  SIWZ  w  postaci  czasu  dojechania  przez  wykonawcę  na  miejsce.  Parking  jest 

miejscem  przechowywania  pojazdów  usuniętych,  w  tym  w  trybie  art.  50a  uprd,  za  co 

zamawiający nie ma zamiaru płacić, mimo iż stawia wygórowane, co do niego wymagania. Z 

postanowień  SIWZ  wynika  zatem,  że  dla  należytego  wykonania  usługi  istotna  lestrealizada 

poszczególnych czynności w czasie zgodnym z Umowa i na terenie obietvm zamówieniem. 

Brak jest podstaw, aby  parking dla pojazdów usuwanych  w trybie art. 50 uprd był  w 

tej  części,  której  dotyczy  dana  część  zamówienia.  Nie  ma  uzasadnienia,  że  usługa 

przechowania tych pojazdów (w trybie art. 50a uprd) uniemożliwia jej wykonanie z należytą 

starannością,  jeśli  parking  byłby  w  innej  części  miasta,  niż  ta  objęta  daną  częścią 

zamówienia.  Warunki  udziału  w  postępowaniu  nie  mogą  uniemożliwiać  złożenie  oferty 

wykonawcom zdolnym do iego wykonania zamówienia, (por. wyrok KIO z 19 stycznia 2015 r. 

KIO 2833/14) 


Mając na uwadze powyższe, wnoszę jak w treści odwołania oraz we wstępie. 

W imieniu Odwołującego: 

Krajowa IzbaOdwoławcza ustaliła i zważyła 

Na  rozprawie,  przeprowadzono  postępowanie  dowodowe  w  sprawie,  na  podstawie 

dokumentacji  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  przekazanej  do  akt  sprawy  przez 

zamawiającego  oraz  zgodnie  z  zawnioskowanymi  dowodami  z  dokumentów  przedłożonych 

przez strony i uczestnika. 

Co  do  poszczególnych  poniżej  przedstawionych  zarzutów  odwołania  dokonano 

następującego rozpoznania. 

I. 

Co do  Ust. 7.2.2.1. pkt 3 SIWZ o treści: „Wszystkie powyższe pojazdy wymienione w pkt 2 i 

3  muszą  spełniać  europejskie  normy  spalin  -  co  najmniej  normę  EURO  3."  jak  też  w 

Standardowym  Formularzu  Jednolitego  Europejskiego  Dokumentu  Zamówienia  (dalej  jako 

„JEDZ") cz. IV lit C. pkt 9); 

Izba  rozważając  uzasadnienie  zawarte  w  odwołaniu  i  przedstawione  powyżej  oraz  złożoną 

na  rozprawie  argumentacjęzarówno  odwołującego,  przystępującego  po  jego  stronie  jak  i 

zamawiającego  nie  uwzględnia  zarzutuodwołania  co  do  wykreślenia  wymogu  w  zakresie 

europejskich  norm  spalin  na  poziomie  EURO  3.W  związku  z  powyższym  postanowienia 

odnoszące  się  do  tej  normy  na  poziomie  EURO  3  ma  prawo  zamawiający  zachować  w 

postanowieniach  SIWZ.  Tym  samym  Izba  nie  kwestionuje  prawa  zamawiającego  do 

swobodnego określenia poziomu norm spalin użytkowanych pojazdów to jest posiadających 

rok produkcji poniżej 2000roku. W związku z tym starsze pojazdy niż 17 letnienie mają prawa 

być  użytkowane  przy  wykonywaniu  przedmiotowych  usług  holowniczych.Podsumowując 

odwołujący nie wykazał zarzutu naruszenia art. 22 ust. 1a PZP w zw. z art. 22 ust. 1b pkt 3 

oraz  art.  7  ust.  1  PZP  poprzez  nieproporcjonalne  do  przedmiotu  zamówienia, 

nieuzasadnione  jego  specyfiką  oraz  naruszające  równą  i  uczciwą  konkurencję,  opisanie 

warunku  udziału  w  postępowaniu  odnoszącego  się  do  posiadania  potencjału  technicznego 

oraz  sposobu  dokonania  jego  oceny,  który  przekracza  też  minimalne  poziomy  zdolności, 

umożliwiające realizację zamówienia na odpowiednim poziomie jakości, w zakresie wymogu, 

by wykonawcy ubiegający się o zamówienie dysponowali pojazdami spełniającymi wskazane 

normy, tj. normę emisji spalin EURO 3 dla wszystkich pojazdów. W ocenie Izby zamawiający 

miał  prawo  taki  warunek  ustanowić,  ponieważ  jakość  świadczonej  usługi  wbrew 

twierdzeniom odwołujących to nie tylko sprawność, niezawodność pojazdów ale również ich 

ekologia  użytkowania  to  jest  wpływ  użytkowania  na  środowisko  w  tym  przypadku  miasta 


Warszawy.  W  związku  z  powyższym  zamawiający  nie  ma  obowiązku  dokonać  opisanych 

modyfikacji 

żą

daniach 

odwołania 

ani 

innych 

tym 

zarzutem 

związanychmodyfikacjipozostałych  postanowień  SIWZ,  jak  też  odpowiedniej  modyfikacji 

ogłoszenia o zamówieniu, zgodnie z żądaniamiodwołania. 

II. Co  dozarzutu naruszenia  art. 36 ust. 1 pkt 16 PZP w zw. z art. 29 ust. 1 PZP w zw. z art. 

7  ust.  1  PZP  w  zw.  art.  140  ust.  1  PZP  w  zw.  z  art.  130a  ust.  5f  ustawy  prawo  o  ruchu 

drogowym  (dalej  jako  „uprd")  w  z  w.  z  art.  130a  ust.  6e  uprd  w  zw.  z  §  2  ust.  5 

Rozporządzenia  Ministra  Spraw  Wewnętrznych  i  Administracji  z  22  czerwca  2011  r.  w 

sprawie  usuwania  pojazdów  pozostawionych  bez  tablic  rejestracyjnych  lub  których  stan 

wskazuje  na  to,  że  nie  są  używane  (Dz.  U.  z  2011  r.,  Nr  143,  poz.  845 ze  zm.)  (dalej jako 

„Rozporządzenie  50a")  w  zw.  z  art.  139  ust.  1  PZP  w  zw.  z  art.  58  §  1  i  3  k.c.  poprzez 

wskazanie  w  treści  Umowy  oraz  w  OPZ  jako  przedmiotu  Umowy/zamówienia  po  stronie 

Wykonawcy, obowiązku przyjmowania opłat za usunięcie oraz przechowywanie pojazdów na 

własny  rachunek  bankowy  i  ich  późniejszego  przekazywania.  Bowiem  zgodnie  z  art.  130a 

ust. 5f uprd w trybie PZP można zlecić jedynie usuwanie oraz przechowywanie pojazdów a 

kompetencji  do  pobierania  opłat  publicznoprawnych  na  własny  rachunek  bankowy, 

stanowiących dochód własny powiatu nie można w trybie PZP zlecić innemu podmiotowi, a 

nadto: 

1)  przyjmowanie  przez  wykonawcę  opłat  należnych  z  uprd  za  usunięcie  i  przechowywanie 

pojazdu  i  umieszczanie  ich  na  rachunku  własnym  wykonawcy  na  określony  czas,  a 

następnie przekazywanie ich na rachunki zamawiającego skutkuje tym, iż opłaty te generują 

odsetki  od  kwot  stanowiących  te  opłaty,  których  nie  sposób  właściwie  sklasyfikować,  czyli 

powstaje zagadnienie czym te odsetki od kwot opłat publicznoprawnych są i czy przynależą 

wykonawcy  czy  zamawiającemu;2)przyjmowanie  opłat  skutkuje  tym,  że  Wykonawca 

przechowuje  na  swym  rachunku  bankowym  środki  innego  podmiotu,  co  zgodnie  z 

orzecznictwem  jest  depozytem  nieprawidłowym  w  rozumieniu  art.  845  k.c.,  co  prowadzi  do 

tego, że przechowawca (wykonawca) jest zobowiązany do uiszczenia zgodnie z art. 7 ust. 1 

pkt  4)  ustawy  z  9  września  2000  r.  o  podatku  od  czynności  cywilnoprawnych  (t.j.  Dz.  U.  z 

2017  r.,  poz.  1150)  (dalej  jako  „PCC")  podatku  w  wysokości  2%  od  kwoty  opłaty, 

3)przyjmowanie  opłat  i  ich  przekazywanie  skutkuje,  niemożliwym  do  oszacowania  przez 

wykonawcę  wysokości  opłat  manipulacyjnych/prowizji  itp.,  związanych  z  koniecznością 

przekazywania środków z pobranych opłat i prawidłowe sporządzenie oferty; 4)przyjmowanie 

opłat  w  postaci  gotówki  skutkuje  po  stronie  wykonawcy  powstaniem  nieproporcjonalnych 

kosztów  w  postaci  obowiązku  przekazywania  gotówki  na  rachunki  bankowe  wskazane  w 

treści  umowy,  gdyż  wykonawca  musiałby  ponieść  koszty  związane  z  wynajęciem  agencji 

ochroniarskiej  specjalizującej  się  w  konwojowaniu  środków  pieniężnych,  jak  i  zakupem 


odpowiedniej jakości sejfu, w którym te środki byłyby przechowywane oraz ochroną dla tego 

sejfu;  5)na  podstawie  umowy  wykonawca  nie  zyskuje  uprawnienia  do  pobierania  opłat 

stanowiących  dochód  własny  powiatu  w  rozumieniu  art.  130a  ust.  6e  uprd  oraz  brak  jest 

danych  czy  potwierdzenie  wpłaty  opłaty  jest  wystawiane  w  imieniu  i  na  rzecz 

zamawiającego, czy w imieniu i na rzecz wykonawcy, co może mieć wpływ na to, czy przez 

organy  podatkowe  pobrane  opłaty  nie  zostaną  uznane  nawet  za  dochody  wykonawcy,  co 

skutkowałoby  koniecznością  odprowadzenia  podatku  od  towarów  i  usług,  mimo  iż  opłaty  z 

art.  130a  uprd  pobierane  przez  powiat  nie  podlegają  temu  podatkowi;  6)nie  jest  możliwe 

ustalenie  opłat  należnych  do  pobrania  od  właściciela  usuniętego  pojazdu  w  trybie  art.  50a 

uprd, gdyż inaczej niż w przypadku usunięcia i przechowywania w trybie art, 130a uprd, nie 

są znane wysokości opłat za to, a tym samym wykonawca nie wie jakie kwoty ma pobierać; 

7) zakres świadczeń ze wzoru oferty jest niekompatybilny z umową, a zgodnie z art. 140 ust. 

1  PZP  zakres  świadczenia  z  umowy  i  oferty  musi  być  tożsamy,  co  przez  nałożenie 

dodatkowego  obowiązku  związanego  z  przyjmowaniem  opłat  nie  jest  możliwe;  8) 

scedowanie  obowiązku  przyjmowania  opłat  publicznoprawnych  na  prywatny  i  zewnętrzny 

podmiot  jest  sprzeczne  z  uprd,  czego  skutkiem  winna  być  sankcja  z  art.  58  k.c.a  zatem 

powyższe skutkuje nałożeniem nieproporcjonalnych i sprzecznych zprawem obowiązków na 

wykonawcę,  które  nadto  ze  względu  na  lakonicznośćuregulowań  je  kształtujących  są 

niejasne, niejednoznaczne, a również nie sąwyczerpujące, czym też naruszają art. 29 ust. 1 

PZP.  W  ocenie  Izby  argumentacja  odwołujących  zasługuje  na  uwzględnienie  w 

szczególności w sytuacji gdy zamawiający poza przywołaniem skarg właścicieli holowanych 

pojazdów  co  do  organizacji  przyjmowania  opłat  przez  Miasto  jak  i  przykładów  podobnych 

rozwiązań  w  innych  miastach  przerzucenia  obowiązku  przyjmowania  opłat  na  jednostki 

holujące nie przedstawił argumentacji niweczącej argumentację odwołujących. Zamawiający 

wszczególnościnie  odniósł  się  do  wątpliwości  podatkowych  w  związku  z  zastrzeżeniami  

formalnymi  jak  i  prawnymi  odwołujących.  W  ocenie  Izby  zarzut  odwołujących  jest 

uprawniony.  W  związku  z  powyższym  zamawiający  jest  zobowiązany  do  modyfikacji 

wszelkich  postanowień  SIWZ  wynikających  z  uwzględnienia  przez  Izbę  podniesionego 

zarzutu odwołania. 

III. Co do zarzutu naruszenia - art. 2 pkt 13 PZP w zw. z art. 139 PZP w zw. art. 353.1 k.c. w 

zw.  art.  405  k.c.  w  zw.  z  art.  835  k.c.  w  zw.  z  50a  uprd  poprzez  ustalenie,  że 

przechowywanie pojazdów usuniętych w trybie art. 50a uprd przez okres 8 miesięcy odbywa 

się  nieodpłatnie,  a  zgodnie  z  art.  2  pkt  13  PZP  umowy  w  trybie  PZP  są  odpłatne,  a 

obowiązek  przechowywania  pojazdów  (zasadnicze  świadczenie  umowne)  skutkuje  tym,  że 

powstaje umowa przechowania między wykonawcą, a zamawiającym (Miastem Stołecznym 

Warszawa), co skutkuje bezpodstawnym wzbogaceniem zamawiającego, który w przypadku 


nie  zlecenie  przechowywania  pojazdów  w  trybie  PZP,  samodzielnie  musiałby  zadbać  o  ich 

przechowywanie  i  ponosiłby  z  tego  tytułu  koszty,  obowiązek  przechowywania  pojazdów  w 

trybie art. 50a uprd jest jedną z zasadniczych usług zamówienia; 4.ewentualnie, w przypadku 

nie podzielenia zarzutu z pkt 3 art. 2 pkt 13 PZP w zw. z art. 139 PZP w zw. art. 353.1 k.c. w 

zw.  art.  405  k.c.  wzw,  z  art.  835  k.c.  w  zw.  z  50a  ust.  2  uprd  poprzez  określenie,  że 

zamawiający  będzie  uiszczał  opłaty  za  przechowywanie  pojazdów  usuniętych  w  trybie  art. 

50a uprd dopiero od 9 miesiąca ich przechowywania, podczas gdy zgodnie z art. 50a ust. 2 

uprd „Pojazd usunięty w trybie określonym w ust 1, nieodebrany na wezwanie gminy przez 

uprawnioną  osobę  w  terminie  6  miesięcy  od  dnia  usunięcia,  uznaje  się  za  porzucony  z 

zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na własność gminy z mocy ustawy”, a zatem 

już  po  upływie  6  miesięcy  wykonawca  przechowywałby  pojazdy  stanowiące  przedmiot 

własności  zamawiającego,  co  również  w  tym  zakresie  skutkuje  bezpodstawnym 

wzbogaceniem  zamawiającego  w  zakresie  tych  2  miesięcy.  W  ocenie  Izby  zarzut  jest 

nieuprawniony.Jak  sam  odwołujący  podnosi  regulacja  w  zakresie  ponoszenia  opłat  nie 

wynika wprost z przepisu prawa. W związku z powyższym ustalenie po jakim upływie okresu 

czasu powstaje po stronie Miasta obowiązek opłatności za przechowanie wraków  pojazdów 

holowanych  jest  sprawą  swobodnej  regulacji  zamawiającego.  Izba  dokonując  oceny 

złożonych  wyjaśnień  zamawiającego  w  kontekście  wskazanej  regulacji  nie  stwierdza 

naruszenia  po  stronie  zamawiającego  ani  zasady  proporcjonalności  ani  równości  stron.  Po 

stronie wykonawcy pozostaje zagadnienie wyceny ponoszenia kosztów parkowania wraków 

przez okres nie pobierania opłat od Miasta. Tym bardziej, że odwołujący nie udowodniłbraku 

dochodów  jakie  uzyskuje  przy  likwidacji  pojazdów  to  jest  ich  złomowania  na  polecenie 

Miasta.  Natomiast  powszechnie  wiadomym  jest,  że  w  Polsce  istnieje  rynek  tzw.  części 

używanychdo pojazdów  samochodowych odzyskiwanych na tzw. szrotach, które są legalną 

formą działalności gospodarczej.W związku z powyższym argumentacja zamawiającego jest 

przekonywująca  co  do  uzasadnienia  regulacji  w  tym  zakresie  zawartych  w  SIWZ.  Tym 

samym Izba nie nakazała zamawiającemu obowiązku modyfikacji wskazanych postanowień 

SIWZ  wynikających  z  podniesionych  zarzutów  odwołania,  również  co  do  żądań  modyfikacji 

ogłoszenia o zamówieniu. 

IV Co do zarzutu naruszenia - art. 7 ust. 1 PZP w zw. z art. 139 ust. 1 PZP w zw. z art. 353.1 

k.c.  w  zw.  z  art.  484  §  2  k.c.  w  zw.  z  art.  483  w  zw.  z  art.  476  k.c.  poprzez  ustalenie  kary 

umownej za każdą godzinę opóźnienia w wykonaniu zlecenia usunięcia pojazdu w trybie art. 

50a  uprd  w  kwocie  500  zł,  w  sytuacji  gdy  zgodnie  z  ust.  16.2.4.  SIWZ  czas  dojazdu 

określany jest w godzinach (max. 24 godziny), a w sytuacji określonej w pkt 16.2.3. SIWZ (w 

trybie art. 130a uprd) w minutach, a mimo to kara umowna za opóźnienie w trybie art. 130a 

uprd wynosi 200 zł w stosunku do kary w trybie art. 50a uprd, która wynosi 500 zł za godzinę 


opóźnienia,  a  ponadto,  w  poprzednio  rozstrzygniętym  przetargu  (znak.  DP/41/PN/39/14), 

kara za opóźnienie w trybie art. 50 uprd była naliczana za opóźnienie rzędu jednego dnia, a 

zatem  określenie  w  postępowaniu  ww.  kary  umownej  jest  rażąco  wygórowane  i 

nieproporcjonalne  oraz  co  więcej,  zastrzeżenie  kary  umownej  za  opóźnienie,  obejmuje 

wszelkie  opóźnienia,  zarówno  zawinione,  jak  i  niezawinione,  co  tym  samym  jest 

nieproporcjonalnym  obciążeniem  i  sprzecznym  z  art.  473  k.c.,  gdyż  wykonawca  powinien 

odpowiadać  jedynie  za  zawinione  opóźnienie,  czyli  za  zwłokę,  jak  też  poprzez  odmienną 

interpretacje  przez  Zamawiającego  pojęcia  „opóźnienie"  niż  ta  przyjęta  powszechnie,  co 

wprowadza  w  błąd  wykonawców;  W  ocenie  Izby  zarzut  jest  uprawniony.  Zamawiający 

powinien  zmodyfikować  postanowienia  SIWZ  wynikające  z  uwzględnienia  zarzutu  w  tym 

uwzględniając    podniesione  żądania,  jak  też  odpowiednią  modyfikację  ogłoszenia 

uwzgledniającą żądania odwołania, zgodnie z sentencją Wyroku. 

V. Co do zarzutu naruszenia - art. 22 ust. 1a PZP w zw. z art. 22 ust. 1b pkt 3 

PZP  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  PZP  poprzez  nieproporcjonalne  do  przedmiotu  zamówienia, 

nieuzasadnione  jego  specyfiką  oraz  naruszające  równą  i  uczciwą  konkurencję  opisanie 

warunku  udziału  w  postępowaniu  odnoszącego  się  do  posiadania  potencjału  technicznego 

oraz  sposobu  dokonania  jego  oceny,  który  przekracza  też  minimalne  poziomy  zdolności, 

umożliwiające realizację zamówienia na odpowiednim poziomie jakości, poprzez wymaganie, 

aby  parkingi  znajdowały  się  po  tej  samej  części  m.st.  Warszawy,  której  dotyczy  konkretna 

część  zamówienia,  co  ogranicza  liczbę  potencjalnych  wykonawców  z  uwagi  na  koszty 

posiadania  parkingu  po  stronie  lewobrzeżnej  Warszawy,  co  utrudnia  złożenie  oferty 

odwołującemu,  który  świadczył  usługi  dla  zamawiającego  w  okresie  od  2014  roku  dla 

lewobrzeżnej Warszawy,  gdyż  posiada  parking  po  stronie  prawobrzeżnej Warszawy,  co  do 

tej  pory  nie  stanowiło  problemu.  W  ocenie  Izby  zarzut  jest  uprawniony.  Zamawiający 

powinien  dokonać  modyfikacji  wszelkich  postanowień  SIWZ  wynikających  z  uwzględnienia 

zarzutu,  w  tym  w  sposób  zgodny  z  żądaniami  zmian  SIWZ  jak  i  ogłoszenia  o  zamówieniu 

zgodnie z sentencją Wyroku. 

W  związku  z  powyższym  orzeczono  jak  w  sentencji  wyroku,  ponieważ  naruszenie 

wskazanych w odwołaniu przepisów ma wpływ na wynik postępowania to jest co do wyboru 

najkorzystniejszej  oferty.  Tym  samym  spełniła  się  dyspozycja  art.  192  ust.2  ustawy  pzp. 

umożliwiająca uwzględnienie odwołania.  

O kosztach orzeczono stosownie do wyniku sprawy zgodnie z art. 192 ust.9 i 10 ustawy oraz § 

3 pkt 1 w związku z § 5 ust.2 pkt 1) Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 


2010r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów 

w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  2010r.  nr  41  poz.238  zm. 

Dz.U. 2017r.) zaliczając uiszczony wpis przez odwołującego w kwocie 15.000,00 zł. w koszty 

postępowania odwoławczego i  zasądzając od  zamawiającego  na rzecz  odwołującego kwotę 

15.000,00  złotych  jako koszty  obejmujące  uiszczony  wpis  odwołującego  oraz  wynagrodzenie 

dla pełnomocnika odwołującego w kwocie 3.600,00zł według załączonej faktury VAT.  

Przewodniczący:      …………………………….