Aneta Mościcka

Jeżeli zamawiający wie, że jest potrzeba zabezpieczenia usługi transportowej umowami zawieranymi z podmiotami zewnętrznymi, decyzja o wyborze formuły in-house do wykonania zadania własnego gminy nie jest dopuszczalna. Zamawiający decydując się na taką formułę powierzenia spółce realizacji zadania własnego, musi mieć na względzie to, czy może ona samodzielnie wykonać główny przedmiot świadczenia (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 16 maja 2022 r., sygn. akt KIO 561/22).

Jeżeli osoba zainteresowana chce uzyskać informacje zawarte w protokole lub załącznikach do niego sporządzonych – w ramach konkretnego postępowania o zamówienie publiczne – to przepisy ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej nie znajdą tutaj zastosowania. W takim przypadku ustawa Prawo zamówień publicznych ma pierwszeństwo, a zamawiający powinien udostępniać dokumenty niezwłocznie, a nie w terminie 14 dni, jak wynika to z ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Konieczne jest wymienienie w treści gwarancji bądź wszystkich wykonawców, którzy wspólnie ubiegają się o udzielenie zamówienia publicznego, bądź co najmniej zasygnalizowanie, że strona stosunku gwarancyjnego jest liderem – jednym z uczestników konsorcjum, działającym także w imieniu i na rzecz innych uczestników jako wykonawców, którzy wspólnie złożyli lub złożą ofertę w postępowaniu. Tylko wówczas gwarant może prawidłowo zidentyfikować, kto jest wykonawcą w postępowaniu przetargowym, a interes zamawiającego jest zabezpieczony (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 23 grudnia 2019 r., sygn. akt KIO 2503/19).

Wzajemny podział zadań między wykonawcami wspólnie ubiegającymi się o udzielenie zamówienia ma jedynie skutek wewnętrzny dla przyszłych roszczeń regresowych pomiędzy nimi. W przypadku nieważności umowy regulującej wewnętrzny stosunek między wykonawcami nie ma więc potrzeby dokonywania zmiany umowy zawartej przez  zamawiającego i konsorcjum. Podobnie, gdy umowa zawarta z jednym z dłużników solidarnych okaże się nieważna, okoliczność ta nie przekłada się wprost na nieważność umowy z drugim dłużnikiem (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 listopada 2019 r., sygn. akt V ACa 1369/17).

Zamawiający może fakultatywnie wykluczyć wykonawcę, który w sposób zawiniony poważnie naruszył obowiązki zawodowe, co podważa jego uczciwość. Chodzi w szczególności o sytuację, w której wykonawca w wyniku zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa nie wykonał lub nienależycie wykonał zamówienie, co zamawiający jest w stanie wykazać za pomocą stosownych środków dowodowych. Chodzi tu o takie poważne naruszenie obowiązków zawodowych, które podważa uczciwość wykonawcy, czyniąc go niewiarygodnym partnerem (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 19 grudnia 2019 r., sygn. akt KIO 2487/19).

Jeżeli można mówić o niepisanej, czyli wypracowanej przez orzecznictwo i naukę zasadzie niedopuszczającej do wielokrotnego wzywania do uzupełnienia dokumentów, to zasada ta odnosi się do instytucji uregulowanej w art. 26 ust. 3 <a >Prawa <a >zamówień <a >publicznych – orzekła Krajowa Izba Odwoławcza (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 28 września 2019 r., sygn. akt KIO 1043/19).

Tylko świadomy podział zamówienia na części, dokonany przez zamawiającego z zamiarem uniknięcia stosowania przepisów ustawy Pzp, stanowi naruszenie ustawowego zakazu. Przy ocenie, czy doszło do zakazanego podziału zamówienia, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy takie jak przewidywalność udzielenia zamówienia, jego rodzaj, właściwość świadczeń, jakie mają być treścią umowy oraz inne elementy charakterystyczne dla przedmiotu zamówienia (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 20 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Op 341/19).

Jeżeli w opisie warunku zostało wskazane doświadczenie polegające na realizacji określonego zadania, to nie jest dopuszczalne uznanie za potwierdzające spełnianie tego warunku wykonanie prac stanowiących jedynie część takiego zadania (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 27 czerwca 2019 r., sygn. akt KIO 1067/190).