Czy szacując wartość zamówienia, można bazować na średniorocznym wskaźniku wzrostu cen?

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy Pzp podstawą ustalenia wartości zamówień na usługi lub dostawy, powtarzających się, ciągłych lub podlegających wznowieniu w określonym czasie, jest łączna wartość tych zamówień:

1)       rzeczywista łączna wartość kolejnych zamówień tego samego rodzaju, udzielonych w ciągu poprzednich 12 miesięcy lub w poprzednim roku budżetowym lub roku obrotowym, z uwzględnieniem zmian ilości lub wartości zamawianych usług lub dostaw, które mogły wystąpić w ciągu 12 miesięcy następujących od udzielenia pierwszego zamówienia, albo

2)       łączna wartość zamówień, których zamawiający zamierza udzielić w terminie 12 miesięcy następujących po pierwszej usłudze lub dostawie.

Do tej pory szacowano zatem tę wartość na te dwa sposoby. W pierwszym brano pod uwagę umowy zawarte w poprzednim roku budżetowym oraz z ostatnich 12 miesięcy, których kwotę dzielono przez określoną ilość produktu końcowego, jaka dotyczyła tych umów i przemnażano przez planowane ilości produktu końcowego (tak by uwzględnić zmiany ilościowe). W drugim sposobie, w związku z tym że umowy są zawierane na okres maksymalnie 6 miesięczny, wartość szacunkową wyliczano tak, jakby umowa była zawarta na 12 miesięcy (np. dwie umowy po 6 miesięcy, czy trzy umowy po np. 4–5 miesięcy). A co z prognozowanym wskaźnikiem cen i usług konsumpcyjnych? Przy poprzedniej ustawie stosowałam przy wyliczaniu wartości szacunkowej ten wskaźnik – obecnie nie, gdyż art. 35 o nim nie wspomina. Czy wystarczy obecnie wybrać tylko jeden z podanych sposobów szacowania? Czy mogę nadal wyliczać wartość szacunkową na te dwa sposoby i wybierać wówczas ten sposób obliczenia wartości, który jest mniej korzystny dla zamawiającego? Czy istnieje jakiś ogólny wzór, jak szacować wartość zamówienia na dostawy powtarzające się?