Zasada pisemności w praktyce – orzeczenie KIO
Za podpis uważa się niepowtarzalny znak graficzny, charakterystyczny dla danej osoby, indywidualizujący w obrocie prawnym osobę, która go składa i wywodzący się od jej imienia i nazwiska. Podpis ma określony cel – jest potwierdzeniem złożonego oświadczenia (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 28 listopada 2017 r., sygn. akt KIO 2381/17).
Aby podpis skutecznie potwierdzał złożone oświadczenie, musi spełniać podstawowy wymóg tj. pozwalać na identyfikację osoby, która w imieniu własnym, bądź w imieniu reprezentowanego przez siebie podmiotu złożyła określone oświadczenie woli.
Wobec powyższego, aby określony znak graficzny mógł zostać uznany za podpis, jednocześnie powinny wystąpić następujące cechy:
1) powtarzalny znak graficzny,
2) znak postawiony własnoręcznie,
3) treść podpisu powinna obejmować co najmniej nazwisko składającego, także w postaci skróconej, niekoniecznie czytelnej, lecz charakterystycznej dla podpisującego,
4) podpis powinien być usytuowany pod treścią (tekstem) oświadczenia woli.
